Bloeiende reggaecultuur Door: Karel Michiels D
België is stilaan reggae country. Naast de talloze feestjes en concerten komen er de laatste jaren steeds meer prima platen uit. Zou het gedoogbeleid daar iets mee te maken hebben? We hebben zelfs al een woord voor die bloeiende reggaecultuur: Beljam, een samentrekking van België en Jamaica.
vanuit je eigen wereld.” Toen The Congos op het einde van hun vorige Europese tour nog een paar uur vrij hadden, wilden ze die maar al te graag doorbrengen in de
dancehallrap-
opneemt, tussen droom en nachtmerrie,
Lost Ark. Net zoals De Boever hen eerder
per Uman die vier jaar geleden de eer-
de waarachtige expressie van zijn gevoe-
had opgezocht in Jamaica. “Wij zijn bre-
ste Beljam reggaeklassieker uitbracht,
lens en inzichten. Als je niet van reggae
thren (broeders),” zegt ‘Congo Ashanti’
L’aventure c’est l’aventure. De West-
houdt, kan je in zijn studio nog altijd ge-
Roy Johnson. “Toen ik Bregt de eerste
Vlaamse zanger Flip Kowlier verraste in
nieten van de schilderijen.
keer ontmoette, wist ik meteen dat we
Het
was
de
Brusselse
samen iets zouden creëren. Niet voor het
2010 met een uitstekend, zeer eigenzinnig reggaealbum. En dit jaar lijkt de toe-
geld, maar vanuit onze spiritualiteit. Bre-
vloed niet te stoppen. Today & Tomorrow
The Congos
van het Brusselse Jupiter & Ma Shi Faï
Bregt heeft die studio Lost Ark genoemd,
is een kleurrijk weefsel van Afrikaanse
naar de Black Ark van Lee ‘Scratch’ Perry,
reggae, slepende blues en rockaccenten.
waar in de jaren 1970 enkele van de mooi-
Maanzaad beweegt zich in een heel an-
ste reggaeplaten ooit zijn gemaakt. Met
Ganja
der register. Frisse ska- en reggaedeun-
behulp van een wonderlijke verzameling
We Nah Give Up biedt vier plaatkanten
tjes, teksten uit het leven gegrepen,
vintage apparatuur heeft Pura Vida daar
met de beste reggae die ooit in België ge-
soms met een sombere ondertoon maar
een heel authentieke, organische sound
maakt werd en die zelfs de vergelijking
nooit zonder knipoog. Als één groep ooit
gecreëerd. “Ik streef niet naar één uni-
kan doorstaan met het beste werk van
het Vlaamse Doe Maar mag worden ge-
forme sound omdat de computer dat zo
Lee Perry. The Congos krijgen eindelijk
noemd, laat het dan Maanzaad zijn. Un-
wil. Ik luister niet naar de miljoenen plug-
nog eens muziek op niveau toegespeeld
listed Fanatic en Crucial Alphonso cre-
ins die de ronde doen. Net als Lee Perry
en doen er alles aan om dat hoge ni-
eren frisse, nieuwe dub met een zware
steek ik soms zelf opgenomen natuurlijke
veau waardig te zijn. Je kunt de tracks
rootstwist en prachtige vocals.
geluidjes in de mix, die de klank een ze-
ook downloaden (niet kopen op cd), maar
ker mysterie geven. Een kudde paarden
deze dubbele plaat rechtvaardigt zonder-
die passeert. Er is geen technisch geheim
meer de aankoop van een platenspeler,
voor een unieke sound. Die creëer je zelf,
mocht je die al weggedaan hebben. Vol-
Pura Vida
thren is brethren. Wij zijn geestelijk met elkaar verbonden.”
Maar de prijs voor het mooiste reggae-
gens mij hebben we die hoogconjunctuur
album van het jaar (en misschien wel al-
in de Belgische reggae voor een groot
ler tijden, toch voor België) gaat naar We
deel te danken aan het feitelijke gedoog-
Nah Give Up van de Oost-Vlaamse band
beleid. De algemene verspreiding van
Pura Vida, featuring de legendarische Ja-
ganja in de jeudcultuur heeft meer kids
maicaanse The Congos. De dubbel-lp (!)
dan ooit de ogen geopend voor reggae,
zit verpakt in een vintage klaphoes, met
en het is ook een wereldje waar blowen
op de voorkant een schitterend schilde-
ruimer aanvaard wordt dan in andere
rij van Bregt De Boever zelf, het brein
subculturen. En waar dus ook Jamaicanen
van Pura Vida. “Schilderijen komen uit
zich perfect op hun gemak voelen.
dezelfde bron als muziek,” zegt hij. “Je hoeft je maar over te geven aan de creativiteit van de geest.” Het zijn levensgrote werken die hij vervaardigt, even intens en rijk geschakeerd als de muziek die hij
73 11
