te N or’s ito dE - -
A Big (mountain)
Anniversary
ก็คิดกันอยู่นานนะครับ ว่าจะทำอย่างไรให้เล่มครบรอบปีที่สองนี้ออกมาดูยิ่ง ใหญ่กว่าเล่มก่อน ๆ ด้วยเหตุนกี้ อง บ.ก. ของเราก็ขอลงมือครัง้ ยิง่ ใหญ่กนั สักที ไปตะลุยเขาใหญ่วังน้ำเขียว ตระเวนชิมและพักตามเส้นทาง เก็บเนื้อหามาให้ผู้อ่านกันสักครั้งจะเป็นไร และเมื่อพูดถึงเขาใหญ่ทีไร ผมว่าเราคงอดพูดถึงเนื้อวัวและสเต๊กไม่ได้ วันนี้ ขอชมเชยฝีมือคนไทยสักเล็กน้อย โดยปกติแล้วไขมันทีแ่ ทรกอยูใ่ นเนือ้ เป็นปัจจัยหลักของการวัดเกรดเนือ้ วัวครับ เรียกได้วา่ ไขมันยิง่ แทรกมาก เนือ้ ยิง่ นุม่ ยิง่ เป็นสายพันธุท์ มี่ ไี ขมันแทรกมากเสียจนเนือ้ วัวสีแดงดูออกมาเหมือนลายหินอ่อนอย่างเนื้อวากิวหรือเนื้อมัตซึซากะ ก็ยิ่งราคาสูง เนื้อมัตซึซากะบางครั้งราคาลอยละลิ่วไปถึงกิโลกรัมละ 20,000 บาท แต่กไ็ ม่แปลกใจครับ เนือ้ เกรดดีเหล่านีจ้ ะเลีย้ งให้ได้ไขมันตามทีต่ อ้ งการ ก็ยงิ่ ต้องการความพิถีพิถันในการเลี้ยง เคยเห็นวิดโี อคนญีป่ นุ่ เลีย้ งวัววากิวแล้วต้องยืนนวดเฟ้นเนือ้ วัวกันตัวละ 2-3 คน โดยการนวดนีเ้ ป็นการนวดทีม่ แี บบแผนตามแบบฉบับตำราวัว เพือ่ ให้กล้ามเนือ้ วัวมีไขมัน เข้าแทรกมากทีส่ ดุ อีกทัง้ วัวเหล่านีก้ นิ อยูก่ นั อย่างกับราชา เห็นแล้วก็อดเห็นด้วยไม่ได้ ว่าความรู้เรื่องการเลี้ยงวัวของคนไทยยังตามเมืองนอกเขาอยู่ระยะหนึ่ง (ข่าวลือบาง กระแสอ้างว่าวัวเหล่านี้กินเบียร์เป็นอาหารด้วย แต่ผมยังไม่เคยเห็นกับตานะครับ ไม่ กล้ายืนยัน) แต่ระยะหลังนีด้ ใี จครับทีไ่ ด้ยนิ ข่าวแว่วมาว่าบริเวณเขาใหญ่กำลังมีการพัฒนา วัวสายพันธุใ์ หม่ของไทยชือ่ “โคโคราช” เป็นวัวพันธุผ์ สมระหว่างวากิว-บราห์มนั -พันธุ์ พื้นเมือง ให้มีไขมันประมาณ 6-8% ซึ่งใกล้เคียงกับเนื้อเกรดดีของสายพันธุ์เมืองนอก อย่างเนื้อวากิวหรือเนื้อออสเตรเลีย มีแหล่งข่าวบางสายอ้างว่าถ้าใน 2 ปีนี้ วัวพันธุ์นี้เลี้ยงสำเร็จแล้วออกวางขาย คุณภาพและไขมันแทรกในเนือ้ จะสูงกว่าเนือ้ Premium ของไทยบางสายพันธุอ์ ย่างเนือ้ กำแพงแสน หรือโคขุนโพนยางคำเสียอีก และแน่นอนถ้าเป็นเนือ้ ทีผ่ ลิตในไทย ราคาย่อม ถูกกว่าการนำเข้าเนือ้ จากเมืองนอก ถ้าเรือ่ งนีเ้ ป็นจริงคนไทยน่าจะได้กนิ เนือ้ วัวคุณภาพ ดีในราคาที่หาซื้อได้ง่ายกันมากขึ้นนะครับ ถ้า Eating Out ได้ยนิ ข่าวคราวของเนือ้ พันธุน์ อี้ กี เมือ่ ไร จะแวะเวียนตามข่าว มาให้ทราบกันนะครับ โอกาสนีก้ ข็ ออวยพรวันเกิดให้ตวั เองกันอีกสักครัง้ ยินดีเป็นอย่างยิง่ ทีไ่ ด้รจู้ กั กับ ท่านผูอ้ า่ นทุกท่านมาจนครบ 2 ปีแล้ว และเพือ่ ตอบแทนและขอบคุณท่านผูอ้ า่ นทุกท่าน ทีต่ ดิ ตาม Eating Out กันมาอย่างไม่ลดละ ทีมงานเราก็จะพัฒนาเนือ้ หาให้มปี ระโยชน์ กับผู้อ่านอย่างไม่หยุดนิ่งเช่นกันครับ Happy 2nd Anniversary and Enjoy Eating (Out) ครับ!! พงศ์สิริ เหตระกูล บรรณาธิการ
Eating Out Issue 25 / July 2011
ระดับไขมันแทรก (มกอช.6001-2547)
ระดับไขมันแทรกที่ 5-มาก
ระดับไขมันแทรกที่ 4-ปานกลาง
ระดับไขมันแทรกที่ 3-น้อย ระดับไขมันแทรกที่ 2-น้อยมาก ระดับไขมันแทรกที่ 1-ไม่มี
We have given a long thought, on how to make this 2nd anniversary issue truly special. Finally we ended up taking the entire editor staff to Khao Yai National Park and Wang Nam Kheo; meandering, tasting, and revitalizing along the way. Yes, it was an editor staff on the move. Khao Yai always reminds me of beef, a big chunk of steak, and I could not help but admire our people, for their cow industry, or should I say industrious effort. You see, fat in beef is the main grading factor: the more fat content, the tender it becomes. And the breed with fat pervaded throughout, marbling the red meat such as Wagyu or Matsuzaka beef can cost as high as Baht 20,000! But that’s not so surprising when you realize how meticulous they feed their cow to get to such ideal fat content. We used to see in video at least a few farmers standing next to a cow, giving it a thorough massage; call it b-bovine course if you like. The massage is meant to help spread those fat tissues evenly. And boy, do these cows live in regal comfort. It is even rumored that some cows get their own beer ration. So I admire our Thai farmers that at least we are striving after what they do abroad. Until recently was I genuinely pleased, to hear that in the ranches around Khao Yai they are trying on a Thai breed, called “Ko Korat”, or Korat cow; from a combination of Wagyu-Brahman-and local, giving a fat content of 6-8%; which is very close to those premium imported Wagyu or Australian breed. Some authorized sources confirmed to me that, within the next 2 years, when beef of this successful breed are out in the market, they will be of higher fat-content than some already available Thai premium such as Kampangsaen or even Pon Yang Kham. And certainly, being locally produce it will be cheaper than the import. If and when that comes true we Thais could then enjoy quality beef at affordable price more frequently. Please rest assured that, certainly, we’ll keep you posted on this. Meanwhile, do allow us to celebrate our 2nd anniversary. It has been a pleasure to be with you for the past two full years. And in return for your charisma we shall consistently improve our fat content, to better satisfy your Eating Out. Happy 2nd Anniversary and Enjoy Eating (Out)! Pongsiri Hetrakul Editor