WELKOM Don CorlEOne was dood. De nieuwe Don zou hem opvolgen. Wie zou het zijn. Vito, Franky, Carmine of doe-eensvooruitstrevend Maria? Ze zaten aan enorme mahonie vergadertafel. Het waren allemaal kinderen van CorlEOne, de man die met zijn macht heel stad de uit zijn hand had laten eten. De hand die gaf en die nam. ‘Jij bent mijn familie,’ had hij met zijn karakteristieke krakerige stem tegen honderden potentiele famileden gezegd. Bakkers, slagers, groenteboeren, kleermakers, spagettikokers ze hoorden allemaal bij de ‘familie’. Het klonk een beetje geforceerd in de oren om te horen dat je ‘familie’ van de Don was. Maar laten we eerlijk zijn, als je de gunst van CorlEOne had, dan zat je geramd. Over ‘rammen’ gesproken, zoonlief Franky stond bekend om zijn agressieve aanpak die hij van zijn vader had overgenomen. Berucht was de terechtwijzing van sergeant Malloy. Franky brak alles wat er maar gebroken kon worden aan de corrupte diender. Sindsdien was de politie de beste vriend van de CorlEOnes. Vito brak vooral afspraken, met zijn rappe en zoete tong wist hij iedereen in te palmen. Liegen was een woord dat niet in zijn woordenboek voorkwam. Hij boog en verdraaide zo subtiel dat hij oorlog voorkwam en toch altijd zijn zin kreeg. Precies zoals altijd de stelregel van Don CorlEOne was geweest: ‘wie geen klappen wil, moet leren luisteren.’ Carmine was de stille, hij haatte familie-overleg. Hij was de regelneef van de familie. Hij had vooral de ondernemingsgeest van zijn vader overgenomen. Investeringen en uitbreidingen
4 handboek
waren zijn specialiteit. Maria was de x-factor van de familie. Met haar charme heerste ze onderhuids over de jongens. Haar vader was ook een charmeur, hoeveel bastaardkinderen onderhield de familie inmiddels? Vito nam het woord, “Ik denk dat het belangrijk is dat we een Don CorlEOne-dag houden. Alle connecties moeten komen om te feesten en Papa te gedenken.
Frank van der Velde