ดุจวิถี,,นายช่างร้อยดอกไม้

ของจิตมันมันไม่ต่างกัน มีความบริสุทธิ์เหมือนกัน เพียงแต่ว่าสรรพสัตว์ หรือพวกเราไม่สามารถเข้าไปเห็นถึงตรงนี้ได้ เราแตกต่างกัน แค่ความคิด แต่เนื้อแท้ข้างในมันเหมือนกัน หลวงพ่อขยายความนิดหนึง่ เวลาทีเ่ ราเห็นจริงว่าจิตเดิมทุกคนเหมือนกัน ก็จะเกิดความรักหรือความเมตตา ทำ�ให้การมีชีวิตของเราไม่แห้งแล้งและ ทำ�ให้เราเกิดความรักได้ทุกขณะกับทุกชีวิตกับทุกสรรพสัตว์ นี่คือการตั้ง เป้าหมายของเรา เราต้องตั้งให้ชัดเจนก่อน เราถึงจะใช้ชีวิตได้อย่าง มีความสุขอย่างเบิกบาน ต่อจากนัน้ เราจะใช้ชวี ติ ในปัจจุบนั ได้อย่างมีความ สุข เพราะในช่วงที่เรารู้สึกตัวในปัจจุบันขณะ นี่คือสติ คือขณะที่เรา รู้สึกตัว รู้ว่ามือเราอยู่ที่ไหน รู้ว่าพยักหน้าอยู่ นี่คือปัจจุบันขณะ ปัจจุบัน ขณะที่เรารูส้ กึ ตัวนีค้ อื สติ สตินเ่ี ป็นสิง่ ทีเ่ ป็นจิตกุศล จิตทีเ่ ป็นกุศลเป็นจิตทีม่ ี ความสุข คือ มีโสมนัสเวทนา พระพุทธเจ้าสอนให้เรารู้สึกตัว รู้ทุกขณะไป เรื่อยๆ เพราะมันเป็นสิง่ ทีข่ ยับตลอดเวลา ขยับมือรู้ ขยับเท้ารู้ รูท้ ลี ะขณะ การ รูส้ กึ ตัว และจิตเป็นกุศล มีความสุขเหมือนนายช่างผูร้ อ้ ยดอกไม้ไหม เพราะ ทุกขณะมันคือความสุข มีสันติสุขแล้วทุกขณะมันก็ผลิแย้มไปเรื่อยๆ เป็น ดอกไม้ดวงใหม่เราก็ถกั ทอไปเรือ่ ยๆ เป็นดอกไม้ดวงใหม่เหมือนนายช่างผูร้ อ้ ย ดอกไม้ เพราะฉะนัน้ แต่ละขณะมันจะไม่เท่ากัน ช่วงไหนมีสติเราเห็นความงาม ผุดพรายขึ้นมาไม่ว่าจะเป็นบนท้องถนน บางทีมองเห็นคนตัดต้นไม้บนถนน มันจะมีความงามที่เกิดขึ้น ให้โยมลองนึกว่าเหมือนภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง ก็ได้ มองให้เป็นเหมือนหนังที่เรื่องนี้พิเศษตรงที่ว่าเราเข้าไปอยู่ในฉากหนัง 18 ดุจวิถี นายช่างร้อยดอกไม้