KOMT DE KONTZAK WEER TERUG? DOOR HARRY MEIJER
Vrijdag 6 maart werd met tromgeroffel en loftrompetgeschal werd onze fantastische kantine geopend. Kosten noch moeite gespaard. Alles leek rooskleurig en gericht op de toekomst. De openingsavond was grandioos en er werd afscheid genomen van onze tijdelijke kantine. Zaterdag 7 maart stond al vroeg ons eerste BECO-team in de prachtige vernieuwde kantine met frisse moed klaar en paraat om hun dienst te draaien. Marieke Elders-Jansen, Jeroen Vulink, Susanne Slotboom en Janine Durand waren de gelukkigen. Bij binnenkomst van vele gasten vielen de monden open, niet van de dorst maar van alles wat ze daar zagen. Ook op zondag 8 maart ging dit zo door, de man achter de Bar Nieck Diepenmaat, die veel tijd en energie in de nieuwbouw stak, glom van oor tot oor. Wat gaan we een plezier beleven de komende 30 jaar, daarvan was iedereen van overtuigd. Samen met Anton Holterman ging ik die 8e maart in de regen op pad naar Bemmel om daar ons 1e team aan te moedigen. De eerste tegenvaller was dat wij in Deventer in de file kwamen te staan. Dit had twee redenen. Go Ahead Eagles speelde thuis tegen De Graafschap, dus een drukte van belang. Nog meer gefrustreerd werden wij door de afsluiting van de A1 ter hoogte van Wilp. Daar werd de bom vanuit de 2e wereldoorlog opgegraven en afgevoerd. Ruim een uur lang stonden op de plaats stil. Via onbekende omwegen kwamen wij ruim na aanvang van de wedstrijd slecht gehumeurd in Bemmel aan. Ik mopperde behoorlijk maar de altijd rustige en positieve Anton stelde mij even gerust met de opmerking: “volgende week is er een thuiswedstrijd tegen De Zweef en dan is er geen sprake van een file.” Maar zoals bekend werd die wedstrijd niet gespeeld en wat later werd door de KNVB besloten om de competitie nu
te beëindigen en dit lopend seizoen als niet gespeeld te beschouwen. Het coronavirus was ontploft en verspreid over de hele wereld. Over de gevonden bom in Deventer werd na de ontmanteling niet meer gesproken. Het coronavirus kwam de grens over en trof ons allemaal. Echt, de wereld stond stil en het woord ‘normaal’ werd niet meer gebruikt. Er was en is maar één ding belangrijk en dat is gezond en in leven blij-
ven. Het ging maar over één ding op TV en de radio: Corona. Zorgen om de toekomst: zitten we in een tijdelijk abnormale situatie, gaan we terug naar een normale situatie, komen we in een abnormale situatie enzovoort. Zoveel onzekerheid en zoveel vragen. Ook Rohda werd hard getroffen, want het land ging verder op slot. Even werden de vrijwilligers van Rohda nog verwacht hun werkzaamheden voort te zetten, maar al snel werd dui-
delijk dat de angst het won en met de adviezen opvolgde om thuis te blijven. Het werd angstig stil bij Rohda, op straat, in het dorp, in Nederland, in Europa, kortom geen land bleef gespaard. Het hamsteren begon om onduidelijke redenen, waaruit de angst regeerde bij velen. Als na enkele weken, maanden het eerste stof is neergedaald voor een kleine groep, zie je ze weer rennen in het park, op straat, in de buurt van de gesloten Rohda-velden. De conditie moest op peil
DE BULT • 21
