Magazine JIJ&IK juli 2021

JIJ&IK magazine

D I T I S E E N U I T G AV E VA N O N S T W E E D E T H U I S

Een kind past niet in een vakje...

PASSENDE HULP DOOR KORTE LIJNEN Leren door te kijken door de ogen van een ander Kinderdienstencentrum De Zevenster | Hoofddorp

Juli 2021

Roel de Bruijn Bestuurder Ons Tweede Thuis

Eline Maas Begeleider Sluis-Zicht

Kijken door de ogen van de ander Kijken door de ogen van de ander, je verplaatsen in elkaar. Dit is onmisbaar in ons werk met cliënten, collega’s en familieleden. Roel praat hierover met Eline. Eline is 6 jaar geleden gestart op de Nieuweweg als leerling. Zij werkt nu op Sluis-Zicht.

Eline: “Ik zie cliënten als mensen en niet als cliënten met een beperking. Vanuit dat principe voel ik me gelijk en gelijkwaardig aan hen. Het maakt gewoon niet uit wie je bent, waar je woont of werkt”. “Ik begrijp dat dat belangrijk is” zegt Roel. Eline: “Het gaat erom hoe je verbinding maakt. Zo ben ik zelf op de Nieuweweg zó hartelijk ontvangen, ik was toen 22. Ik voelde me meteen welkom en ik werd serieus genomen. Deze ervaring neem ik nu zelf ook mee bij nieuwe medewerkers. Als we ons verplaatsen in de ander, kan je door de ogen van de ander naar de wereld kijken en dan begrijp je deze beter. Van daaruit ga ik dan in gesprek.

Roel: “Kan je daar een voorbeeld van geven?”

Eline: “Ik werk nu op Sluis-Zicht met bewoners die eerder zelfstandig woonden in een eigen huis. Het is voor hen een diep verlangen om dat weer te kunnen. We zoeken samen met de bewoners naar de maximale zelfstandigheid. Ik begrijp heel goed dat zij het liefst zelfstandig willen leven. Tegelijkertijd is het ook belangrijk JIJ dat zij zich fijn en geborgen voelen op de groepswoning.”

IK Roel: “Inderdaad, iedereen wil aan zichzelf en anderen laten zien wat hij kan. Het is mooi en van belang DOEN MEE! dat je ook oog hebt voor het woonplezier van hen op dit moment. Je thuis voelen en op je plek voelen, dat draagt enorm bij aan goed leven.

Zouden veel cliënten die wij ondersteunen dit thuisgevoel ook zo ervaren? “ Eline: “Ja, ik denk het wel.

Het maakt natuurlijk wel uit of je een eigen WONEN WERKEN appartement hebt of dat je bijvoorbeeld met acht mensen in een groep woont.

Het is heel belangrijk om je te blijven verplaatsen in de situatie van de ander.”

Roel: “Precies, zo is het. Laten we nu en in de toekomst blijven kijken door de ogen van de ander en luisteren met de oren van de ander en denken ‘wat kunnen we doen VAN BETEKENIS CORONA RELATIES ZIJN om hierbij te helpen?’ Het is fijn dat we steeds mooie stappen zetten om hier beter in te worden.“ onstweedethuis.nl

inhoud Hoe ondersteunt je een kind die niet past in een vakje? Het start met observeren, kijken door de ogen van het kind zelf.

HOUVAST

VINDINGRIJKHEID

INSPIRATIE

04 Gewoon meedoen in de maatschappij 07 Een kind past niet in een vakje 08 Maccabiadelaan kijkt weer vooruit 10 Goed werk: leren is groeien 12 Column Gertjan van der Hoeven 14 Centrale Cliëntenraad 15 Wat is je hobby?

16 Zorgvisie 19 Even stilstaan 20 De wereld gaat weer open 22 Column Charissa de Ruijter 24 Centrale familieraad 26 Locatie Heemstede 27 Nieuws 28 Wetenschappelijk onderzoek 28 In Memoriam

JIJ&IK

Dagbesteding?... Werk?

GEWOON MEEDOEN IN DE MAATSCHAPPIJ! Lange tijd leken het twee gescheiden werelden.

Mensen met een beperking pasten niet in een gewoon bedrijf.

zijn we gaan zoeken en experimenteren, en we zijn gaan nadenken over werk als bijdrage aan de samenleving.

Werk in al zijn vormen en maten. Een baan in een

Daarnaast was er binnen de doelgroep een scherpe

gewoon bedrijf bijvoorbeeld, met ondersteuning van

onderverdeling in deelnemers van een dagcentrum en

een jobcoach. De dagcentra zullen op hun beurt steeds

werknemers van de sociale werkplaats. Maar wat is ‘werk’

meer integreren in hun omgeving. Bijvoorbeeld met een

nu eigenlijk? Je doet iets wat ertoe doet, waardoor je deel

boodschappenservice voor ouderen door mensen met een

uitmaakt van de maatschappij. Als je het zo breed bekijkt,

ernstige meervoudige beperking. Met hun begeleiders

voelen die indelingen van vroeger vrij kunstmatig aan.

gingen ze toch al dagelijks naar de supermarkt. Nu doen

Hoog tijd voor een nieuwe visie op dagbesteding.

ze echt iets tastbaars voor iemand anders. Dit is maar één

Belangrijk bij werk is of je het aankan. Bij Ons Tweede

van de vele voorbeelden. Een dagcentrum wordt zo een

Thuis vinden we dat iedereen kan werken op zijn eigen

bijenkorf. Cliënten vliegen uit voor een opdracht en komen

manier, als je het goed organiseert. Juist in die vormen

daarna weer terug naar hun bekende vaste stek.

04 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Bianca: “een diploma voor werk in de horeca halen was niet makkelijk, maar het is me gelukt. Nu werk ik in een restaurant aan de Amstel. Ik heb een leuke baan en ontmoet nieuwe mensen. Heerlijk!”

Werken bij de Etos Frank Wind is bedrijfsleider bij de Etos in Aalsmeer.

Yentl, Esmee en Martijn zijn cliënten van de JIJ&IK

Sander: “ik heb de verlengde leerweg gevolgd om me voor te bereiden op een baan. Hoe ga je om met collega’s... en de baas natuurlijk.

Uiteindelijk ben ik gaan werken bij de kringloopwinkel. Wel eerst even goed leren waar alles staat!”

winkel en springen regelmatig bij in zijn filiaal. Frank: “er is altijd werk in de winkel. De kassa, vakkenvullen, cadeaubonnen verpakken, schoonmaken. En de cliënten voegen echt wat toe. Zet Martijn achter de kassa en het is meteen een feestje: ”goedemorgen schoonheid, kom je echt alleen maar voor mij?”

Je moet wel tijd maken om deze mensen te ondersteunen bij hun werk. Dat is een keuze, maar eigenlijk had ik die al gemaakt toen ik in het bestuur van ‘Donwtown Ophelia’ plaatsnam.

Een jaarlijks terugkerend feestelijk evenement van de Winkeliersvereniging Ophelialaan waar mensen met een beperking de hoofdrol spelen. En nu zijn ze dus als collega’s wekelijks een aantal uren aan de slag bij mij in de winkel.

Dat voelt goed”.

Iedereen kan meedoen.

Daar zet Ons Tweede Thuis zich voor in.

We hebben dit beschreven in ons toekomstplan en de zorgvisie.

Binnenkort verschijnt de visie op dagbesteding.

Meer info over kwaliteit van zorg: kwaliteit.onstweedethuis.nl

JIJ IK

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 05

Passende hulp voor kinderen door korte lijntjes KINDERDIENSTENCENTRUM DE ZEVENSTER Je wilt natuurlijk het beste voor je kind. Maar wat nou als je kindje anders is en andere ondersteuning nodig heeft? Hoe werkt dat dan?

Een kind past niet in een vakje

Het kind staat centraal

Een kind kan anders doen of reageren dan verwacht. Het kindje kan opvallen bij bijvoorbeeld de kinderopvang of op school. Dan is het de vraag waar dit anders doen vandaan komt. En wat het kind nodig heeft om verder te ontwikkelen. In de regio Haarlemmermeer is er een mooie wisselwerking tussen Kinderdienstencentrum (KDC) De Zevenster, regulier- en speciale kinderopvang, onderwijs en de gemeente om te kijken welke hulp past bij het kind.

Kinderen met een ontwikkelingsachterstand hebben ondersteuning nodig, maar welke ondersteuning is dat en wie gaat dat betalen? Het is vaak een zoektocht naar de juiste vorm en de mogelijkheden binnen de jeugdzorg.

Monique van Dijk, locatiemanager De Zevenster: “ons credo: niet op elkaar wachten, maar aan de slag op basis van onderling vertrouwen. Kijken wat werkt voor het kind en vervolgens tot passende zorg en financiering komen.

Dat kan niet zonder kennis en professionaliteit en juist daar denken we als KDC echt een bijdrage te kunnen leveren.”

Observeren Marissa Deen, begeleider De Zevenster: “Kinderen passen nu eenmaal niet in een vakje en ik denk dat we te veel vanuit die vakjes denken als een kind zich op een andere manier ontwikkelt dan gebruikelijk. Waardevrij observeren is dan de eerste stap. Het uitgangspunt is altijd het kind zelf. Het resultaat is vaak verrassend.

Regelmatig krijgt ik een belletje van Kinderopvang Haarlemmermeer voor observatie.

Vervolgens ga ik naar de opvang toe. Ik doe de observatie en geef aan de medewerkers terug wat ik zie en geef hen tips om mee aan de slag te gaan. Soms is dit al voldoende om het kind verder te helpen en ook medewerkers te stimuleren met deze inzichten. En soms is er meer nodig. Dan kan het zijn dat het kindje een plekje krijgt in de observatiegroep van KDC De Zevenster. In de observatiegroep gaan we dan vanuit alle disciplines (begeleider, fysiotherapeut, ergotherapeut en gedragsdeskundige) observeren en maken dan een concreet plan voor het kind. Dat bespreken we dan met de ouders.”

“Stichting Kinderopvang Haarlemmermeer (SKH) werkt graag samen met deskundige ketenpartners zoals Ons Tweede Thuis. We proberen actief de verbinding op te zoeken met elkaar en dit gaat op een laagdrempelige en informele manier. Dat werkt voor ons heel prettig. Ook als er sprake is van een plaatsing op KDC De Zevenster of ambulante begeleiding thuis, werken we graag samen. Zo oefenen kinderen in een kleine setting bij het KDC vaardigheden die zij in de reguliere groep bij kinderopvang van SKH leren toepassen.

Voor kinderendietoegroeiennaarhetonderwijs,maken we de verbinding met het samenwerkingsverband Passend Onderwijs Haarlemmermeer. Samen met ouders zoeken we naar de best passende school en zorgen we ervoor dat de extra ondersteuningsbehoefte van het kind ook voor het team op school helder is.”

Sabine Visbeen , Stichting Kinderopvang Haarlemmermeer.

06 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Als ze tot groep 8 van de lagere school komt, geweldig. Als ze een andere weg gaat, net zo goed.

Down definieert onze dochter niet De ouders van Emna: “Toen Emna geboren werd, had ze zuurstoftekort. Als we haar wilden vasthouden moesten we enorm oppassen dat er niks losschoot. We waren zo bezorgd.

De arts vertelde dat het goed ging met Emna maar dat ze het syndroom van Down had.

Haar intelligentie zou niet verder groeien dan dat van een kind van vier en ze zou tegen veel problemen oplopen in haar leven. Een zeer somber beeld, waar we enorm verdrietig over waren.

Eenmaal thuis zijn we gaan nadenken. We zijn van nature optimisten. Er is altijd ruimte voor ontwikkeling, ook voor Emna. En ze ging zich ontwikkelen! Als snel bleek dat ze goed oogcontact maakte en de kinderarts concludeerde dat haar motoriek in orde was.

Vanaf twee maanden kreeg ze fysiotherapie.

Dat deed haar goed. Na een jaar kon ze staan en acht maanden later lopen. Nu is ze drie jaar oud en kan ze zelf eten. We zijn zo trots op haar.

Na negen maanden ging ze naar de kinderopvang. Toen ze ruim twee jaar oud was, ging ze naar de normale peuterspeelzaal.

Zoveel ontwikkeling in relatief korte tijd.

Wie had dat gedacht? Sinds februari 2021 gaat ze ook naar KDC De Zevenster. Daar hebben ze de specialistische kennis over Downsyndroom om haar dingen te leren.

Echt in haar tempo en stap voor stap.

We leven in het tempo van onze dochter. Als ze tot groep 8 van de lagere school komt, geweldig. Als ze een andere weg gaat, net zo goed. Voor ons is ze gewoon één van onze drie dochters. Down definieert haar niet, ze is Emna.”

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 07

Ruth Feigenbaum | Liese van Galen | Rowan van Soest

MACCABIADELAAN

Kijkt weer vooruit!

Er kan gelukkig weer wat Woon- en dagcentrum Maccabiadelaan heeft een heftig jaar achter de rug. De locatie had een paar keer te maken met coronabesmettingen. Wat deed dat met medewerkers, cliënten en familie? Hoe pakken zij nu de draad weer op? Begeleiders Liese van Galen en Rowan van Soest en familielid en tevens voorzitter van de familiecommissie Ruth Feigenbaum aan het woord.

Ik kon niet bij haar zijn en haar helpen Liese: “Wat ik heel erg vond was dat ik zelf in quarantaine moest, juist toen er in mijn woning een corona-uitbraak was. Een van de bewoners was heel erg ziek en ik kon niet naar haar toe. Ik kon haar niet helpen en mijn collega’s niet ondersteunen. Dat vond ik heel heftig.” Ruth reageert: “Naast die heftigheid is het eigenlijk ook mooi om te horen dat je daar last van had. Bij de Maccabiadelaan wonen mensen die heel afhankelijk zijn. Zij wonen, leven en sterven daar. Het is goud waard dat er dan personeel is zoals jullie, zo betrokken. Daar ben ik heel dankbaar voor.”

Zoveel impact op bewoners Bij Rowan op de woning was al in april vorig jaar een uitbraak: “Er was toen nog zoveel onbekend. We konden de bewoners niet vertellen wat er aan de hand was, omdat zij dat niet kunnen begrijpen. Wij probeerden het zo goed mogelijk te doen. Iemand van ons bleef tijdens de uitbraak in de woonkamer slapen zodat de nachtdienst niet naar ons toe hoefde te komen. Het had en heeft zoveel impact op de bewoners. Zij zitten 24 uur per dag zeven dagen in de week in dezelfde bubbel. Alle structuur viel weg. Niet meer naar het dagcentrum of naar dagbesteding buiten de locatie.”

08 & 06 | Ons Tweede Thuis MAG A Z IN E JI J

IK

Hechter team geworden Voorzichtig kijkt iedereen nu weer vooruit.

Er zijn geen besmettingen meer, bewoners zijn gevaccineerd en ook de vaccinatie van medewerkers is op gang gekomen. Liese: “Het heeft ons als team ook wat gebracht. We zijn hechter geworden. Ik ben blij dat we weer meer mogen. Zoals met cliënten ergens koffie drinken of een boswandeling maken. Of dat bewoners met iemand van een andere groep een spelletje kunnen doen. En dat we weer sjabbat kunnen vieren met elkaar. Dat pakken we langzaam allemaal weer op.

Ik verheug me zelf op de trainingen van Triple C (dit is een van de methodieken van Ons TweedeThuis) die uitgesteld zijn, maar waar ik graag mee aan de slag ga. En ik ga natuurlijk graag ook lekker weer op vakantie.”

Bewonersvakantie, in de eigen bubbel Angst dat mijn zusje zou overlijden Ruth herkent het van haar zus Sascha die onrustiger wordt als de vertrouwde structuur wegvalt. Ruth: “Ik realiseerde me ook tijdens de uitbraak dat Sascha zou kunnen overlijden.

En dat het mogelijk afgeraden zou worden om bij haar te zijn, omdat ik een probleem heb met mijn afweersysteem.

Dat vond ik enorm moeilijk. Ik werd daarnaast juist positief geraakt door de saamhorigheid en inzet van de teams.

Begeleiders hebben hun sociale leven even stil gezet ter bescherming van de bewoners. Als familiecommissie hebben we afgelopen zomer een brief gestuurd naar alle familieleden met het verzoek om bij te dragen aan een bijzonder cadeau voor de medewerkers als dank voor hun enorme inzet. Daar kwamen zo veel mooie reacties op. We hadden al in oktober 2020 twee avonden met een Joods* diner voor de medewerkers willen organiseren. Dat kon toen niet doorgaan vanwege de tweede coronagolf. En nu hopen we het binnenkort te kunnen doen. We hebben enorm veel waardering voor de medewerkers. Ik wil trouwens ook nog zeggen dat Ons Tweede Thuis het heel snel goed op orde had met quarantaineruimtes, een covid-afdeling, beschermingsmiddelen. Een groot compliment!” *) De Maccabiadelaan is van oorsprong een Joodse locatie

Rowan: “Wij gingen eind mei weer op bewonersvakantie. Daar keek iedereen ontzettend naar uit. We zijn netjes in de eigen bubbel gebleven, maar er wel echt lekker even uit geweest. Iedereen heeft intussen ook vakantie ingepland in het rooster zodat we dit jaar echt allemaal vakantie hebben. Ik hoop dat een bewoner weer naar dagbesteding buiten de Maccabiadelaan kan gaan, dat bewoners meer uit de bubbel mogen komen.

Dat we echt iets leuks kunnen gaan doen. Het gaat de goede kant op hoor, want bewoners mogen weer naar huis. Er komen weer muziekoptredens.”

Nieuwe ideeën en diner voor medewerkers Ruth: “Voor Sascha hoop ik dat zij weer haar gewone leven kan leiden, wat ze kan begrijpen.

Ik hoop binnenkort het diner voor medewerkers te kunnen plannen! En ik bedenk me nu: zou er een terrasje kunnen komen bij de Maccabiadelaan waar bewoners koffie kunnen drinken. Misschien kunnen we daar met familie en vrijwilligers iets in betekenen? Toch eens met Sander (locatiemanager) bespreken.”

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 09

Goed werk LEREN IS GROEIEN Als je iets leert, groei je een stukje. Met elkaar zijn we voortdurend in ontwikkeling en leren we steeds bij. Eigenlijk leren we de hele dag door.

Leren en ontwikkelen vind je terug in alle hoeken en gaten van de organisatie. Veel mensen denken bij leren aan een opleiding of training, maar we leren vooral in alle dagelijkse situaties. Je leert hoe een apparaat werkt, je krijgt nieuwe inzichten als je met ouders overlegt of als je met een collega meekijkt. Dat noemen we werkplek-leren. Als je stilstaat bij wat je op die momenten leert, kun je het daarna opnieuw toepassen of bedenken wat je nog bij wilt leren. Zo kunnen medewerkers, teams en Ons Tweede Thuis als organisatie zich blijven ontwikkelen.

TIP: het is heel leuk om elkaar eens te vertellen wat je zou willen leren en/ of geleerd hebt van de ander.

Als je iets leert, groei je een stukje

Visie op leren We creëren met elkaar een omgeving waar leren en werken samenvallen.

Een omgeving die inspireert, stimuleert en waarin we ons verbonden voelen met elkaar.

Wat willen we bereiken?

Ons Tweede Thuis wil de komende jaren zoeken naar manieren om de werkplek om te toveren tot een omgeving waar leren en werken samenvallen en onderdeel zijn van de dagelijkse praktijk. Zo houden we leren dichtbij de persoon zelf en kun je het ook makkelijk met elkaar delen.

Leren, hou het klein en het gaat bijna vanzelf!

Aldus collega’s van de IJweg

“Mijn missie is medewerkers van Ons Tweede Thuis een leven lang nieuwsgierig houden.

Je bent nooit klaar met leren.

Je kunt je altijd verder ontwikkelen en dat maakt het zo leuk.”

Merel Dekker, Adviseur Leren & Ontwikkelen

Ervaringsleren binnen de driehoek Onlangs is de pilot ‘Vitamine D(riehoek)’ van start gegaan in twee teams. Deze nieuwe leervorm is speciaal gemaakt voor leren binnen de driehoek. De teams hebben een Vitamine D-leerbox ontvangen, waarin onder andere een ‘Wreck this journal’ is opgenomen. In dit journal staan leuke, prikkelende opdrachten en vragen die je deelt met je team en waar je met cliënten, collega’s en familieleden mee aan de slag kunt gaan. Na evaluatie van deze pilot, willen wij deze Vitamine D manier van leren vergroten binnen Ons Tweede Thuis.

Leren? De een reageert enthousiast en de ander schrikt ervoor terug. Zie het niet te groot, is de ervaring van Inge en Denise van IJweg. “De methode Triple-C heeft ons geholpen om continu te leren. Dat komt omdat de behoeften van de bewoners echt het uitgangspunt zijn. Wil je bijdragen aan een goed leven voor de bewoners? Goede zorg leveren? Je vak goed uitoefenen? Dan wil je meestal ook wel leren. Als je het maar niet te groot ziet en weet waarom je het doet. En begrijpt dat je ook leert van fouten maken . We gaan en willen vaak te snel. Stel niet te grote doelen. Kijk wat de cliënt van je nodig heeft. Wat je goed doet en dan wat je bij wilt leren. Ga steeds terug naar het waarom: de behoeften van de cliënt.

Zorgen voor een doorlopend leerproces binnen een team kost tijd, maar het levert ook veel op.

Je focus is voortdurend helder en onderwerp van gesprek. Functioneringsgesprekken en teamdoelen?

Op IJweg hoeft dat niet meer. Iedereen is continu betrokken en heeft een aantoonbare rol in het geheel.

We zijn eigenlijk wel trots op hoe we het op IJweg doen, hoe iedereen zijn schouders eronder zet en hoe iedereen een bijdrage levert aan het geheel. Het geeft ontzettend veel helderheid en zekerheid om écht te weten waar je naar onderweg bent en welk gedrag daarbij hoort. Een tip voor andere locaties: maak ook plezier en vier kleine successen. Alle kleine stapjes, maken met elkaar die grote.”

Goed werk omvat meer dan leren alleen. Je moet je ook ondersteund voelen. Dit houdt je in balans en zorgt voor duurzame inzetbaarheid.

We ondersteunen op allerlei manieren. Meer informatie vind je op intranet. Ga ook vooral het gesprek aan om je wensen kenbaar te maken.

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 11

Gertjan van der Hoeven Regiomanager Ons Tweede Thuis Negen maanden werk ik nu bij Ons Tweede Thuis. En ik voel me als een vis in het water. Ik begon in november, tegelijkertijd met de start van de tweede coronagolf. Dat was een gekke periode. Kennismakingen waren vooral via Teams en niet op locaties. Wat me van die beginperiode is bijgebleven, is de flexibiliteit en slagkracht van mijn collega’s. Ook de betrokkenheid van cliënten en verwanten heeft indruk op me gemaakt. In alle hectiek bleef iedereen met elkaar in gesprek, om vooral de cliënten zo goed mogelijk te ondersteunen.

Echt bewonderenswaardig.

In de afgelopen maanden heb ik veel geobserveerd en veel inzichten opgedaan.

Een voorbeeld daarvan is het feit dat het ‘zelforganiserende’ echt in het DNA van Ons Tweede Thuis zit. Het is mooi om te zien hoe wij de verantwoordelijkheden zo dicht mogelijk bij onze cliënten organiseren. Samen met mijn collega’s uit het MT faciliteren wij de medewerkers in dit proces.

En nu Nederland weer open is, ga ik eindelijk locaties bezoeken en de essentie van de organisatie ervaren: de driehoek en de dynamiek tussen cliënt, verwant en begeleiding.

De cliënt is en blijft het startpunt en het verschil wordt gemaakt binnen die driehoek.

Ik wil dit zo goed mogelijk van nabij ervaren. En vanuit alle perspectieven begrijpen, zodat ik hier vanuit mijn rol positief aan kan bijdragen.

Verder ga ik aan de slag met het maken van plannen voor het voormalige ziekenhuis in Heemstede. Ons Tweede Thuis is hier recent eigenaar van geworden. Het pand ligt op een prachtige plek, midden in een groene woonwijk. Het is onze uitdaging om van deze plek een ontmoetingsplek te maken waar iedereen kan meedoen en waar aandacht is voor zorginnovatie. In de ontwikkeling van de plannen is er dan ook veel ruimte voor ‘anders denken’ en ‘het waarmaken van dromen’. Samenwerken om dromen van cliënten, hun familieleden en collega’s te verwezenlijken. Je leest er meer over in dit magazine op pagina 24 en 25. Een hele inspirerende uitdaging. Volle kracht vooruit dus. Ik heb er zin in!

12 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Het portret van Gertjan is gemaakt door Saskia Molenaar.

Saskia is werkzaam bij atelier Kunst om de hoek in Haarlem.

Je kunt de wind niet veranderen, maar wel de stand van de zeilen.

Het afgelopen jaar, zeg maar anderhalf jaar, hebben we met regelmaat de stand van de zeilen moeten bijzetten door corona. Niet altijd fijn, maar wel nodig. Als Centrale Cliëntenraad hebben we veelvuldig mee mogen denken in welke koers Ons Tweede Thuis zou gaan varen.

Hoe bijzonder is het dat het coronavirus ons aan de ene kant isoleert, maar er aan de andere kant voor zorgt dat we met elkaar verbonden zijn? Bijna volledig contactloos en toch samen. Veel mensen zijn al gevaccineerd en de cijfers gaan gestaag naar beneden.

Er kan weer steeds meer en dat vinden wij fijn.

Samenkomen in restaurants, op de dagcentra, weer redelijk terug naar het normale contact.

We zeggen normaal, maar dat is het natuurlijk nog niet helemaal.

Maar we zijn als samenleving en ook als Ons Tweede Thuis goed bezig om naar het ECHTE normaal te streven.

Nu het coronavirus in een rustiger vaarwater komt, merken we in de vergaderingen van de cliëtenraad ook dat er meer tijd is om andere mooie onderwerpen te bespreken. We kunnen weer meer vooruitkijken. Dat is fijn en dat doet ons als raad goed.

Hou nog even vol, hopelijk zijn het de laatste loodjes! En geniet van de zomer!

Marit Alkema Coach Centrale Cliëntenraad

at Een tijdje terug stond op de Facebookpagina van Samenthuis een oproepje om te praten over je hobby’s. Mara reageerde hierop.

Mara 24 jaar “Ik wil graag mensen blij maken, want dat maakt mij gelukkig.”

Mara heeft TOS (taalontwikkelingsstoornis).

Ze woont in Amstelveen met haar ouders, zus, een hond en twee katten.

Wat is TOS? Dit betekent dat taal in de hersenen minder goed wordt verwerkt.

Je kunt bijvoorbeeld grote moeite hebben met praten , of het begrijpen van taal. De taal- en spraakontwikkeling verloopt hierdoor anders dan bij leeftijdsgenoten.

TIP: Hoe communiceer je met iemand met TOS? Praat in korte zinnen en vermijd moeilijke worden. Heb geduld, zodat de ander de tijd krijgt om te reageren.

14 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Hupsakee niet praten maar doen!

Mara

a!

La

ar

Wat is je hobby?

Denk je soms bij jezelf: ik wil iets leuks gaan doen maar ik weet nog niet wat? Nou, dan heb je aan Mara een goede. Ze doet veel leuke dingen en heeft zoveel hobby’s.

Ze deelt 10 leuke dingen met jou. Dat helpt je vast op weg.

M

Samenthuis

je

pireren doo s in r

10 hobby’s van Mara Voetbal kijken Ik ben fan van Ajax. Ik kijk graag samen met mijn vader naar voetbal. Ook ga ik regelmatig in het stadion een wedstrijd kijken. Vanzelfsprekend staan

Omar | Stijn

de EK-wedstrijden ook al op de kalender.

Tennissen Ik tennis een keer per week in een G-team.

Koken en Bakken Ik werk één keer per week op de bakkerij bij Gewoon Doen.

Dat vind ik heel erg leuk. In mijn vrije tijd vind ik bakken ook echt heel leuk.

Spelletjes

Voetbal voetbal voetbal…

De EK-gekte heeft natuurlijk een fikse deuk opgelopen maar de echte liefhebbers zijn niet uit het veld geslagen.

Stijn en Omar houden allebei van voetbal. De vrolijke heren doen aan

Ik hou ontzettend van spelletjes spelen. Mijn favoriete spel is Skip-Bo. Echt

houtbewerking op de houtgroep bij

een spel waarbij je snel moet schakelen en slim moet spelen om te winnen.

dagcentrum Floriande. En voetbal vinden

Ik win altijd, haha.

ze ook allebei leuk. Voor welke club ben je?

Puzzelen zo leuk omdat de afbeelding vol met verhaaltjes zit.

Omar is een echte Ajaxfan.

Stijn gaat voor Feijenoord.

Zingen

Dus dat is wel effe een dingetje.

Puzzels van Jan van Haasteren zijn favoriet. Juist deze puzzels zijn

Een keer per week heb ik zangles. Ik houd van Engelstalige muziek en zing dat zelf ook graag. Nummers van Adele en Shawn Mendes vind ik fijn.

Bloembinden Dit is mijn grote passie. Ik word blij van bloemen. Bij het Boerma Instituut in Aalsmeer heb ik leren bloembinden. En ik geniet er echt van als ik een mooi bloemstuk voor iemand kan maken. Soms maak ik boeketjes voor een bloemenwinkel, zo blijf ik er handigheid in houden. En verder maak ik bloemstukken op verzoek. Dus ik ben te boeken, haha.

Kiezels beschilderen Ik beschilder grote kiezels. Sommige mensen hebben die in hun tuin.

Ik beschilder ze. En dan heb je ineens een mini kunstwerkje op een kiezelsteen. Ik geef de stenen dan ook graag cadeau aan iemand.

Gedichten schrijven Ik vind het fijn om mooie gedichten te illustreren met mijn tekeningen.

En ook schrijf ik zelf soms gedichten.

Samen zijn ze voor Oranje.

Omar zit in een rolstoel en kan zelf niet voetballen. Hij geniet ervan om voetbal te kijken. En als hij wel zou kunnen voetballen, dan zou hij heel graag een spits willen zijn.

Stijn speelt zelf voetbaal bij KDO in de Kwakel bij het G-team. Stijn is een echte verdediger en staat rechts achter in het veld.

Omar keek de wedstrijden vaak alleen en Stijn met zijn ouders thuis.

Hoe kijk jij het liefste voetbal?

Deel je reactie op Facebook van Samenthuis.

Diamond painting Diamond painting is leuk om te doen en heerlijk rustgevend.

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 15

Zorgvisie Hoe ondersteunen we écht bij een goed leven?

KENNIS EN KUNDE BEHANDELING WETENSCHAPPELIJK ONDERZOEK LEREN

KENNIS GROEPEN

INNOVEREN

METHODIEKEN

JIJ&IK &

GOED LEVEN

Ieder mens heeft mogelijkheden

16 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

GOED WERK

Ieder mens heeft

BASISHOUDING

plichten

Ieder mens heeft

Ieder mens heeft

beperkingen

rechten Ieder mens heeft

Ieder mens heeft

behoeften

wortels

Zorg is ons werk, maar hoe zien we die zorg? Hoe doen we de dingen zo dat ze echt bijdragen aan een goed leven? Dat hebben we opgeschreven in onze zorgvisie. Het beeld van een boom helpt ons om onze zorgvisie te verwoorden. Een boom met de grond waarin hij staat, met wortels, een stam, takken en bladeren.

Grond: een goed leven begint met de grond waarin je staat.

Daarin zijn we gelijk. We hebben allemaal rechten, plichten, JIJ&IK wortels, beperkingen, mogelijkheden en behoeften. Ongeacht huidskleur, geslacht, levensbeschouwing of seksuele geaardheid.

Wortels: de boom staat stevig door zijn wortels.

Je kunt als mens pas groeien als je een stevige basis hebt. Een veilige en voorspelbare omgeving. Die bieden wij. We zijn er onvoorwaardelijk voor een cliënt. Met een open en accepterende houding.

Met respect voor de normen en waarden van de ander. We verplaatsen ons in de ander en begrijpen zo beter wat zijn situatie is.

Stam: JIJ & IK zeggen we bij Ons Tweede Thuis.

JIJ&IK

We gaan een relatie aan met de cliënt en zijn naasten. We leren de cliënt kennen. We vragen: wie ben je, wat maakt je blij, wat kun je en wat kun je aan, wat heb je nodig? We luisteren en horen de vraag achter de vraag. Zo krijgen we een beeld van de cliënt en zijn naasten. We stemmen onze ondersteuning af met de cliënt en sluiten aan bij wie hij is.

Takken: vanuit de stam groeien de takken.

JIJ&IK

Zo gaan wij verder vanuit onze basishouding van JIJ & IK. We gebruiken methodieken die bij doelgroepen passen. Zij geven ons handvatten en extra verdieping en zij inspireren ons.

Bladeren: heeft iemand nog meer of specifieke ondersteuning nodig? Bijvoorbeeld bij complexe vragen? Dan kijken we wat het beste bij iemand past aan onderzoek, behandeling of training. Of welke kennis of kunde de omgeving helpt om goede ondersteuning te bieden.

Ga eens op de stoel van een cliënt zitten Hoe zit het met werken vanuit de zorgvisie en je eigen normen en waarden? Niemand geeft neutraal zorg, je neemt altijd je zelf mee.

Gelukkig wel, want dat maakt de zorg zo mooi en persoonlijk. Wel willen we ons bewust zijn van onze eigen normen en waarden.

We willen open en nieuwsgierig in contact blijven met cliënten en hun naasten.

Dat willen we ook ondersteunen vanuit Leren & Ontwikkelen. Want hoe is het als je je probeert te verplaatsen in de ander en wat betekent dat voor je manier van begeleiden?

Tijdens workshops ‘belevingsgericht leren‘ gaan we daarmee aan de slag. Met een dynamisch, actief en uitdagend programma.

Een mooie manier om de zorgvisie zelf echt te ervaren en te beleven.

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 17

draag binnen een mondkapje

WI

was vaak je handen

T

vermijd drukte blijf thuis bij klachten

IS

nies/hoest in je elleboog

E

U

J

1,5 meter

H

I Z

JN

TWE E S N O D

goed ventileren

Corona

Even stilstaan

We hebben veel geleerd tijdens het coronatijdperk. We hebben elkaar meer dan ooit nodig, want samen staan we sterk. Ons Tweede Thuis coronavrij houden, is eerst het belangrijkste doel.

Daarnaast hebben we ook oog voor de gevolgen van corona voor medewerkers en cliënten.

We willen zoveel mogelijk leren van wat ons is overkomen.

Iedereen heeft zijn eigen verhaal De teststraat van Ons Tweede Thuis Augustus 2020, de coronabesmettingen beginnen weer op te lopen. Mensen zitten thuis dagen te wachten op hun testuitslag en kunnen niet naar hun werk. Er moet iets gedaan worden. Ons Tweede Thuis besluit één van de eerste zorgorganisaties in Nederland om een eigen teststraat te openen.

Frank als Bluiminck is directeur van de Vereniging Na overleg met de GGD en het RIVM konden we aan de slag. In drie dagen stond er een teststraat bij Gehandicaptenzorg Nederland, kortweg de Dagcentrum Middelpolder in Amstelveen.

VGN. Hij komt op voor de belangen van cliënten,

“Nadat we toestemming hadden gekregen voor de teststraat zijn we direct aan de slag gegaan. medewerkers en hun organisaties.

Hoe denkt hij internet, bewegwijzering en een Ruimte zoeken, een kantoorcontainer neerzetten, elektriciteit, kacheltje het was al snel koud”. Nico (vastgoedadviseur Ons Tweede Thuis) overwant de toekomst van knap de gehandicaptenzorg?

18 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

We willen zoveel mogelijk leren van wat ons is overkomen.

Nico Pater | Tamara Kwint | Pieter Water | Rowan van Soest

Hoe is het nu met de Mozaïek?

In het voorjaar van 2020 heerste er corona in de woning. Veel cliënten, medewerkers werden ziek en twee bewoners zijn overleden.

Begeleider Surya Spaan vertelde destijds dat locatie de Mozaïek nooit meer hetzelfde wordt.

Hoe ziet ze dat nu, een jaar na dato?

“En toen begon het! Het sleutelwoord was samenwerken.

Met het laboratorium, waar de testen naar toe gingen. Met de chauffeurs en diverse afdelingen van het Dienstencentrum. We waren er de hele week mee bezig, want we wilden echt dat mensen binnen 24 uur hun testuitslag hadden en in veel gevallen weer aan het werk konden. De continuïteit van het primaire proces, daar gingen we voor.”

Tamara (begeleider Ons Tweede Thuis)

“Ik zorgde ervoor dat alles in de computer werd ingevoerd. Nauwkeurig werk, maar daar ben ik goed in.” Pieter (cliënt Ons Tweede Thuis) “Ik hoorde van het initiatief en heb me direct aangemeld om mee te helpen. Daar heb ik geen moment spijt van gehad. Naast de moeilijke momenten voor begeleiders , die bang waren voor de gevolgen van besmetting , heb ik ook gezien wat je samen in korte tijd kunt neerzetten.

Ik ben trots dat ik daar deel van heb mogen uitmaken!”

Rowan (begeleider Ons Tweede Thuis)

Surya: “Ik denk dat dat nog steeds zo is. Het was een onrustig jaar met veel wisselingen van collega’s en locatiemanagers. Inmiddels raken de teams wat meer op elkaar ingespeeld. En het is ook fijn dat er weer meer kan nu de besmettingen blijven afnemen.

De bewoners pakken ook hun leventje weer op.

Zowel qua daginvulling als in het sociale leven.

Medewerkers en bewoners hebben in een nazorg traject de gelegenheid gekregen de coronaperiode te verwerken. De ene persoon heeft daar wel behoefte aan en de ander niet. Verwerken doet ieder op zijn eigen manier. Wel merk ik dat bewoners behoefte hebben aan wat meer aandacht. Gewoon even een praatje, zodat ze zich serieus genomen voelen. Ik ben blij dat ik hen hierin kan ondersteunen. Verder ben ik ook blij dat we voorlopig corona weer achter ons kunnen laten, zowel op het werk als in mijn privé leven. Omdat ik corona van nabij heb meegemaakt, was ik bang om mijn ouders te besmetten. Deze vrees ligt al weer een tijd achter mij. Ook heb ik zelf lekker weer de draad opgepakt. In oktober vorig jaar ben ik gestart met de studie HBO Verpleegkunde. Dat stond nog altijd op mijn wensenlijst en vorig jaar dacht ik: van uitstel komt afstel, ik begin gewoon. En deze studie geeft me een hoop energie en inspiratie. En zo richt ik mij op de toekomst.”

De Turfsteker De wereld gaat weer open Anjuli is 27 en maakt al acht jaar gebruik van de ondersteuning van Ons Tweede Thuis. Eerst bij het logeerhuis en nu woont ze al jaren op de Turfsteker in Nieuw Vennep.

Fijn huis Anjuli: “Ik heb het best naar mijn zin hoor. Een paar huisgenoten zijn hechte vrienden geworden. Maar ja, je wordt ergens geplaatst en dan is het niet zo gek als het niet met iedereen klikt. Maar, de Turfsteker is wel echt een fijn huis met leuke begeleiders.

Lockdown was heftig De coronalockdown was heftig voor mij. Afstand houden, mondkapjes op en het moeilijkste: de bezoekregeling. Mijn moeder, mijn oma en mijn vriend Thomas; de enige manier om ze te zien was via een computerscherm. Dat voelt zo ver weg. Ik kon ook niet meer naar mijn werk op de manege. In plaats van stallen uitmesten en paarden verzorgen zat ik de hele dag thuis. Je wereld wordt wel heel klein. Ik vond het helemaal niks, ook al werden er leuke dingen georganiseerd op de woning.

Houvast Het voelde zo uitzichtloos, maar praten met de begeleiding hielp wel. Om vol te houden en ook om problemen rond. Daar krijg ik hoofdpijn van. niet in de war te raken. Je hoorde en zag zoveel op TV en internet. Iedereen die riep weer wat anders.

Bij mijn begeleiders kan ik mijn verhaal kwijt. Als ik Ik werd er soms best boos over. Als ik weer mensen het niet zie zitten slaan ze een arm om me zag die zich niet aan de regels hielden dacht ik: zo heen of geven mij een stevige knuffel. duurt het nog langer voor dat ik Thomas weer Dan kan ik er weer tegen. kan zien. Het was dan ook fijn om samen met de begeleiding de dingen op een rijtje te zetten zodat alles weer een beetje Bij mijn begeleiders minder heftig werd. Dat gaf houvast. kan ik mijn

Ik heb daar veel aan, want ik loop niet graag met

verhaal kwijt.

Even wennen

En toen was het zover. Na drie maanden mocht ik mama weer zien. Ik was echt super blij. En Thomas... dat was raar in het begin. We moesten weer aan elkaar wennen en eerlijk gezegd zag ik daar de eerste keer een beetje tegenop. Maar hij is niet voor niets mijn vriendje.

Het gevoel kwam gelukkig snel weer terug en nu is het weer helemaal fijn.

De wereld gaat weer open Waar ik me op verheug? Winkelen haha, een terrasje pakken en op bezoek bij de ouders van Thomas.

We zijn allebei gevaccineerd en dat voelt veilig. De wereld gaat weer open.

20 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Het was fijn om samen met de begeleiding de dingen op een rijtje te zetten, zodat alles weer een beetje minder heftig werd.

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 21

Charissa de Ruijter Regiomanager Ons Tweede Thuis Vol inspiratie en hersenspinsels…

Iedere dag voel ik me geïnspireerd door mensen die hun dromen met mij delen. En zij helpen mij ook mijn droom waar te maken. Binnen Ons Tweede Thuis werken we vanuit de driehoek: cliënt-familie-begeleider. En mijn droom is dat de cliënt hier een gelijkwaardige plek in heeft. Want als we dat weten te bereiken dan werken we echt vanuit de bedoeling. Dan doen we nu al, maar ik denk dat daar nog meer moois mogelijk is.

Een mooi inzicht dat hierbij aansluit is uit het boek ‘De nieuwe route‘ van Anke Siegers. Zij schrijft daarin het volgende: “om die gelijkwaardigheid te krijgen, moeten we beginnen bij ons mensbeeld. Want zowel de maatschappij als wij als zorgmedewerkers hebben snel de neiging om mensen met een beperking een beetje zielig te vinden. En doordat we dat doen creëren wij juist ongelijkheid”. Dat is natuurlijk best scherp. Vanuit liefde en aandacht beschermen we mensen. Als we dit loslaten, dan ben ik nieuwsgierig wat er gebeurt.

En laten we ook eens kijken naar de toon en taal die we samen gebruiken. Neem nou de term ‘eigen regie’.

Sommige mensen kunnen niet goed zelfstandig een besluit nemen en voelen zich daardoor rot. Wat als we nou zouden kiezen voor ‘samen regie’ en de wederkerigheid hierin goed afstemmen? Bereiken we dan niet meer?

Dit zijn onderwerpen die mij ontzettend boeien en waar ik mij de komende tijd in ga verdiepen. En eerlijk gezegd heb ik ook de oplossing niet voor handen. Maar ik ben ervan overtuigd dat we de juiste stappen zetten. Ook het goede gesprek helpt hierbij. Doe je mee? Tot slot hoop ik heel veel mensen weer op locaties te zien en te spreken. Digitaal heb ik veel mensen ontmoet, voor mij gaat niks boven live contact. Ik ga je zien.

22 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Het portret van Charissa is gemaakt door Sam Warmendam.

Sam is werkzaam bij atelier Kunst om de hoek in Haarlem.

Wind in de zeilen voor de participatie Hoe houd je de wind in de zeilen voor de participatie? En wat moet je doen bij tegenwind? Want bij participeren denk je vaak aan de zorg van vandaag en van morgen, zeg maar de kortere termijn.

Toch is de zorg voor de langere termijn ook belangrijk. De wetgever heeft daarvoor een nieuwe wet geschreven, die daarbij kan helpen. In deze wet, de Wmcz 2018, staat wat de wettelijke eisen zijn van medezeggenschap en participatie. Gelukkig was dit bij Ons Tweede Thuis al goed geregeld. Zelfs beter dan dat deze wet voorschrijft. Maar soms moet je wat je hebt toch weer opnieuw tegen het licht houden.

Bijvoorbeeld omdat Ons Tweede Thuis is gegroeid. Andere vormen van zorg, andere groepen cliënten, stijgend belang van automatisering, veranderingen in de privacy regels en de financiering van de zorg.

Bovendien was bij de huidige medewerkers maar weinig bekend over de historie en de ontwikkeling van de huidige vorm van medezeggenschap en participatie. De Centrale familieraad (Cefara) vindt het belangrijk om dat goed te blijven bewaken. Want anders loop je het risico dat de bodem onder de huidige medezeggenschap en participatie wegvalt. Dus aan de hand van deze nieuwe wet is de Cefara samen met de bestuurder en de Raad van Toezicht bezig om de participatie ook voor de toekomst goed te regelen.

Het doel is helder: een nieuw model voor participatie. En daar zijn we nog volop mee bezig. En als dat dan goed geregeld is, dan kan je de rol van families bijvoorbeeld terugvinden in het strategisch beleid en zelfs in de statuten van Ons Tweede Thuis. Samen met de bestuurder en de ondernemingsraad werken we hieraan. Een goed voorbeeld van ‘werken in de driehoek’. Het is mooi om te ontdekken dat zelfs op dit hoge niveau binnen Ons Tweede Thuis het ‘werken in de driehoek’ goede resultaten oplevert. En met een beetje goede stuurmanskunst, komen wij met elkaar op de juiste eindbestemming uit.

Robert Verberg, Voorzitter Centrale familieraad

ONS TWEEDE THUIS JIJ IK HEEMSTEDE In het voorjaar van 2021 is Ons Tweede Thuis eigenaar geworden van het voormalig Spaarne ziekenhuis in Heemstede. Een prachtig, ruim pand op een mooie plek, middenin een groene woonwijk. In vierkante meters zal deze nieuwe locatie straks de grootste zijn van Ons Tweede Thuis. Dat biedt natuurlijk enorme mogelijkheden voor het gebruik. Maar hoe maak je daarin de juiste keuzes? Slimme keuzes; duurzaam en toekomstgericht. We geven je een kijkje in de keuken bij de planvorming voor ‘locatie Heemstede’.

Van dromen naar plannen De afgelopen maanden zijn we druk bezig geweest met het in inventariseren van de mogelijkheden voor deze plek.

Zo is er flink gebrainstormd hoe deze locatie van betekenis kan zijn voor onze cliënten en medewerkers, maar ook voor familieleden, omwonenden en breder: de maatschappij. We hebben in deze brainstormsessie ingezet op ‘dromen’. Als kaders niet bestonden: wat willen we met deze plek en hoe zouden we het dan doen?

Daarnaast is er kennis opgehaald bij experts, die vanuit verschillende oogpunten hun visie op de toekomst van de zorg gaven. Uit deze inspiratiesessie zijn punten gekomen die van belang zijn voor het waarmaken van de dromen. Unaniem zijn we het eens: de locatie Heemstede is een plek voor innovatie: anders denken en anders doen.

Wat vinden we belangrijk Uiteraard staan de behoeften van onze cliënten ook in deze plannen centraal. Wat wil en wat kan iemand? Dat verschilt per mens. Locatie Heemstede is een plek voor zorginnovatie die aansluit bij de behoeften van onze cliënten. Het is ook een plek waar we de dingen compleet anders gaan doen: slimmer werken, anders denken, geen grenzen, geen drempels. En als je meedoet, dan doe je mee! ‘Verbinding’ is ons sleutelwoord.

24 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Vervolg pagina 24 JIJ & IK werken samen. Dat zeggen we tegen elkaar en dat menen we ook echt. JIJ & IK: cliënten, hun naasten en vertegenwoordigers, medewerkers, vrijwilligers, gemeenten, buurtbewoners, zorgkantoren, andere (zorg) organisaties en lokale ondernemers. Samen creëren we een unieke innovatieve plek.

2021 en verder Om de punten uit te werken die wij belangrijk vinden gaat de projectgroep zorginnovatie aan de slag met een plan. Dat begint altijd met verkennen. Er zijn inmiddels veel gesprekken geweest met ondermeer de gemeente Heemstede. Daarnaast is de projectgroep vastgoed bezig met de plannen voor de verbouwing van het pand zelf. Deze plannen moeten natuurlijk naadloos op elkaar aansluiten. En dan wordt onze droom een plan. We verwachten dat de plannen eind 2021 rond zijn. Dan volgt de verbouwing van het pand in 2022 waarna, we de locatie in 2023 in gebruik kunnen nemen.

Huidige gebruik locatie Heemstede Op dit moment en gedurende de verbouwing is het pand in Heemstede gewoon in gebruik. Er is een aantal eerstelijns zorgverleners gevestigd. Van maandag tot en met vrijdag is het pand geopend en is de receptie van Ons Tweede Thuis aanwezig om bezoekers te ontvangen.

WELKOM KARIN KLAASSEN Fijn dat je er bent!

Karin start als derde regiomanager bij Ons Tweede Thuis per 1 september aanstaande.

Ze wordt de regiomanager van regio Haarlemmermeer.

Ons Tweede Thuis

Webshop Je weet vast wel dat cliënten op de dagcentra en in de winkels de mooiste producten maken.

Maar wist je al dat er een webshop is?

Kijk maar eens op:

ottwebshop.nl Activiteitencentrum Mendel onderhoudt de website en verzorgt de hele logistiek achter de webshop.

Je vindt in de webshop producten van verschillende locaties.

Grijp je kans, neem een kijkje en je kunt zo iets bestellen.

Je vindt de ottwebshop ook op Facebook en Instagram.

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 25

Het doet echt iets met je!

Leroy: ”ik was één van de testpersonen en vond de game erg leuk om te spelen. Elk level begint met een filmpje om er een beetje in te komen. Goede acteurs die de kleine verschillen tussen emoties en stress mooi uitbeelden.

Ik kon de diverse levels goed doorlopen, maar merkte wel dat het voor mij wel wat uitdagender kon. Meer levels dus. En of het werkt? Het gaat natuurlijk over stress en emoties, maar gedurende het spelen merkte ik dat ik steeds meer ging ontspannen.

Je herkent situaties steeds beter.

Het doet dus echt iets met je.”

NIEUWE DEELNEMERS GEZOCHT

Geef je direct op!

Wil jij ook de serious game ’jij & ik’ testen? En leren jezelf en anderen beter te begrijpen?

Ben je volwassen (18+) en heb je een licht verstandelijke beperking?

En wil je het spel wel samen met jouw begeleider spelen?

Dan zoeken de onderzoekers van de Vrije Universiteit jou!

Meld je samen met je begeleider aan en doe mee!

Neem contact op met onderzoeker Suzanne: s.d.m.derks@vu.nl Je kunt ook kijken op: https://www.socialerelatiesenict.nl/ infogame/ voor meer informatie!

26 | Ons Tweede Thuis & M AGAZ IN E JI J

IK

Wetenschappelijk onderzoek

Serious game Mark, Yvonne en Leroy zijn ervaringsdeskundigen van Ons Tweede Thuis. Ze werken mee aan een onderzoek van de Vrije Universiteit, Bartimeus en Ons Tweede Thuis. Het doel: een game maken voor mensen met een lichte verstandelijke beperking om eigen gedachten en gevoelens en die van anderen beter te leren herkennen en beter om te gaan met stress.

Emotie en stress Mark: “De game is een reis, de speler is de reiziger. Hij of zij moet zelfstandig op pad en krijgt het daarbij niet makkelijk. Wat moet je doen om op reis te gaan, wat voor situaties kom je onderweg tegen en hoe ga je daarmee om. De situaties zijn verwerkt in diverse ‘levels’ en roepen emotie en stress op. Tijdens het spelen word je geconfronteerd met je reacties op die emoties en stress. Je leert steeds meer over je eigen gevoelens en die van anderen. Mijn taak bestond vooral uit het nadenken over de inhoud. Hoe ervaart iemand de game?

Ik vond bijvoorbeeld dat het ook leuk moest zijn om te spelen, niet alleen maar een confrontatie met heftige gevoelens.

Ik heb ook veel aan voorlichting gedaan. Samen met Yvonne ben ik de game gaan presenteren en uitleggen op bijeenkomsten en congressen.

Begrijpelijk voor mensen met een beperking Yvonne: “Om de game goed te kunnen uitleggen, bijvoorbeeld aan cliënten van Ons Tweede Thuis, moet je hem natuurlijk ook zelf spelen.

Ik leerde veel over mijzelf. Bijvoorbeeld dat ik niet altijd boos hoefde te worden als ik in een moeilijke situatie terecht kwam. We konden ook dingen toevoegen die we misten in de game. We hebben ons bijvoorbeeld sterk gemaakt voor een voorleesfunctie. Een aantal mensen dat de game gebruikt kan bijvoorbeeld moeilijk lezen. We hebben ook gekeken of de tekst bij de game goed te begrijpen was voor mensen met een beperking. Daarvoor zijn we toch ervaringsdeskundigen.”

Onderzoek naar de zorgdriehoek Mirjam Wouda, orthopedagoog en gz-psycholoog bij Ons Tweede Thuis gaat haar promotieonderzoek doen over ‘samenwerken in de zorgdriehoek’.

Mirjam: “al lange tijd is de samenwerking met cliënt, ouder en begeleider de basis van de zorg en ondersteuning van Ons Tweede Thuis. Ik ga onderzoeken wat de werkzame onderdelen binnen die driehoek zijn. Als we dat nog beter weten kunnen we ze vastleggen, doorontwikkelen en hebben we mooi opleidingsmateriaal voor studenten die later onze medewerkers worden.

Ik begin met het ophalen van de kennis die we al in de praktijk brengen, en dat is best veel. Daarna ga ik doorvragen bij de diverse belanghebbenden wat voor hen een gelijkwaardige samenwerking inhoudt. Net zolang totdat daar consensus over is. Deze kennis gebruiken we dan weer in de vervolgstappen van het praktijkgerichte onderzoek.

We gaan in experimentele leerwerkplaatsen o.a. binnen Ons Tweede Thuis met cliënten, ouders, medewerkers, studenten, docenten en onderzoekers aan de slag om de gelijkwaardige samenwerking in de driehoek aan te scherpen.”

Ik werk graag mee aan een visie waarin je er samen uitkomt.

Maarten Martens

Visie Ondersteuning mensen met niet-aangeboren hersenletsel Niet-aangeboren hersenletsel (NAH) is schade aan de hersenen, ontstaan in de loop van het leven.

Door bijvoorbeeld een beroerte of trauma. In 2020 is Ons Tweede Thuis gegroeid met acht locaties voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel en/of een lichamelijke beperking in Amsterdam en Diemen. Dat maakt ons een van de grotere aanbieders voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel.

In 2021 is de werkgroep NAH gestart om met zoveel mogelijk medewerkers te komen tot een visie op de zorg voor NAH-cliënten. Via een webinar en 3 onlineinspiratiebijeenkomsten.

Iedereen kon meedenken, praten en discussiëren. Bijvoorbeeld over eigen regie van de cliënten en plezier houden in je werk, dat soms mentaal belastend is.

De reacties op deze bijeenkomsten zijn tot nu toe zeer positief en in het najaar gaan we ermee verder. Met de uitkomsten van de inspiratiebijeenkomsten maken we een conceptvisie. Deze conceptvisie gaan we uiteraard delen met medewerkers, daar waar mogelijk met cliënten en hun familie en het netwerk. De werkgroep heeft als doel de visie concreet te maken naar het dagelijks werk.

28 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Maarten Martens is één van werkgroepleden: “ik wilde graag meepraten over het begrip ‘eigen regie’. Ik kom uit een tijd waar dat dermate belangrijk was dat het in de praktijk ‘u vraagt, wij draaien’ werd. Daar ben ik het fundamenteel mee oneens, en als je dat vindt moet je dat ook zeggen.

Ik wil mensen serieus nemen in de wens om een eigen leven te leiden, maar soms ontbreekt het overzicht over zaken die dat leven de moeite waard maken.

Neem iemand met ernstige diabetes die zelfstandig boodschappen doet. Mooi, maar ze komt thuis met frisdrank, ijs en gevulde koeken.

Niet zo mooi. Wil je haar ondersteunen dan zal je haar aan de hand moeten nemen in dat deel van haar leven. Minder eigen regie, maar ook minder ernstige gezondheidsrisico’s. Ik werk graag mee aan een visie waarin je er samen uitkomt. Cliënt, begeleider en mantelzorger. Ondersteunen zonder iemand te diskwalificeren. Samen zoeken naar een acceptabel leven.”

in memoriam Ogen vol verwondering Haren in de wind Het leven is een avontuur en ik?

Ik ben een zonnekind

IN MEMORIAM Marco Eradus 31 juli 1960 21 maart 2021

IN MEMORIAM Kleis den Boer 15 april 1957 2 januari 2021

Na met al zijn medebewoners te zijn verhuisd naar een nieuw stekje, Leek het wel alsof Marco zich op vakantie waande.

Wat heeft hij de afgelopen 2 maanden hier gelachen. Het was heerlijk je te aanschouwen. Maar ineens is het heel stil geworden, je wordt reuzegemist lieve Marco.

Bewoners en begeleiders Hortensialaan groep A

IN MEMORIAM Liesbeth Robijn 22 januari 1959 11 januari 2021

Medewerkers en bewoners Hortensialaan

In januari 2017 is Kleis op Sluis-Zicht komen wonen. Een eigengereide en zelfstandige man. Een man met humor en trots. Een man die niet snel mensen toeliet, die soms zelf mensen letterlijk de ruimte uit joeg. Het was moeilijk om ‘ binnen’ te komen bij Kleis maar de aanhouder wint.

Mensen die Kleis kennen weten dat hij een heerlijk gevoel van humor had.

Ontzettend gevat, een echte boef.

Kleis, de zelfstandige, gesloten, vriendelijke, humorvolle en oprechte man. Kleis, de man van de grapjes, rust in vrede. Het is je gegund.

IN MEMORIAM Sinja - namens de medewerkers van Sluis-Zicht

Agaath Epskamp 22 februari 1959 15 februari 2021

IN MEMORIAM Cees Ouwerkerk 17 november 1947 8 januari 2021

Nog net voordat hij met zijn huisgenoten zou gaan verhuizen naar een nieuwe stek, kwam er een kink in de kabel. Niemand die er echt op voorbereid was om Kees te laten gaan, ondanks zijn toch al niet zo goede gezondheid.

Omdat Bassie en Adriaan toch wel de grote idolen waren van Kees, kunnen zij wel zorgen voor het allerlaatste afscheid: “dag vriendjes en vriendinnetjes, dat was het dan alweer…”

Bewoners en begeleiders Hortensialaan groep A

Liesbeth was een vrolijke vrouw met een aanstekelijke lach en een sterke eigen wil. Liesbeth woonde op de Hortensialaan en ging daar ook naar het dagcentrum.

Ze genoot van lekker eten, gezellig samen zijn, muziek luisteren en een grapje op zijn tijd. De laatste jaren werd het genieten steeds minder, het leven werd moeilijker, de lach kwam minder vaak en de grapjes raakten op.

Op maandag 11 januari, een paar dagen voor haar 62ste verjaardag, is Liesbeth rustig gestorven.

We zullen haar missen!

Agaath had een eigen sterke wil en was geliefd bij iedereen. Paardrijden, dansen, zwemmen en kippenpootjes eten waren haar favorieten. Zij was soms erg grappig. Zij schreef dan op de kalender: kippetje lekker slachten, tok tok tok. Agaath vond het belangrijk om zelf te doen wat zij zelf kon. Zij zei dan altijd: “Als het niet lukt dan vraag ik wel hulp aan de begeleiding.”

De herinnering aan de lieve blik in haar ogen, haar zorgzaamheid en haar handen die zij zachtjes over onze rug streelde, wat een geruststellend en vertrouwd gevoel gaf, zal altijd blijven.

We gaan Agaath enorm missen!

Medewerkers en cliënten woonvoorziening Groenhof

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 29

IN MEMORIAM Anja Marsman 19 december 1963 22 maart 2021

IN MEMORIAM Sonja Stekelenburg 30 juli 1939 17 mei 2021

Helaas ontvingen wij het zeer droevige bericht dat onze lieve en zorgzame collega Anja Marsman op 22 maart na een kort ziekbed is overleden.

Anja werkte al sinds 2008 als huishoudelijk medewerker op locatie Westwijk, Toren A. Anja was altijd opgewekt, had altijd een luisterend oor en had voor iedereen een positief woordje. Ze was een zeer gewaardeerde en fijne collega. Ze heeft voor altijd een plekje in ons hart en we missen haar!

Bewoners en medewerkers woon- en dagcentrum Westwijk

Mevrouw Stekelenburg was voor de meeste mensen gewoon Sonja.

Ze kreeg een handicap kort na haar geboorte, maar dat verhinderde haar niet om op te groeien tot een vrolijk en gelukkig mens. Ze ging in 1968 wonen op Amstelrade. Dat was op dat moment één van de eerste woonvormen voor mensen met een lichamelijke handicap in Nederland en heeft daar 40 jaar gewoond.

Door het overlijden van haar beste vriendin dreigde ze te vereenzamen en verhuisde ze naar de Meijboom en heeft daar nog gelukkige jaren beleefd. We gaan haar missen.

Medewerkers en cliënten De Meijboom

Bijna 5 jaar heeft Fred bij ons gewoond en ook dagbesteding gehad.

IN MEMORIAM Fred Schalk 22 maart 1960 9 april 2021

Cliënten en medewerkers Woonvoorziening en dagbesteding Hortensialaan

Frits was heel veelzijdig. Hij was creatief, hield veel van planten, was gek op spelletjes. Eigenlijk stond hij voor alles open. De laatste jaren heeft Frits nog veel wensen kunnen verwezelijken. Zo heeft hij mooie reizen en veel uitstapjes gemaakt, een computercursus gevolgd en zijn lang gekoesterde droom – een rondvlucht boven Amsterdam met een Dakota – gerealiseerd.

IN MEMORIAM Frits de Wit 21 april 1947 18 januari 2021

Op maandag 31 mei hebben wij toch nog plotseling afscheid moeten nemen van Rita Krap. Rita woonde op Westwijk woning 23.

Rita was ons zonnetje in huis.

Altijd een lach en gezelligheid.

We zullen haar enorm missen.

Namens begeleiding en cliënten van Woon- en dagcentrum Westwijk

IN MEMORIAM Rita Krap 1 mei 1955 31 mei 2021

30 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

We zullen hem herinneren als een lieve en vrolijke man die vanwege een spraakgebrek zijn eigen taaltje had.

Hij hield erg van vliegtuigen en boten Ook van eten kon hij genieten, vooral patat en tompoucen waren favoriet.

Hij tekende graag en ook muziek vond hij leuk en op de dagbesteding deed hij mee met trommelen. Hij droeg altijd veel armbanden en kettingen en vond het leuk om zich te verkleden.

Na een kort ziekbed is hij overleden, wij zullen hem missen .

Hoewel Frits de afgelopen jaren door zijn fysieke achteruitgang voortdurend kleine stapjes terug moest doen, lukte het hem toch steeds weer om de nieuwe situatie te accepteren en te genieten van de dingen die nog wél mogelijk waren.

Bewoners en medewerkers van de Hortensialaan zullen Frits missen

Ruim 13 jaar geleden kwam Wilma bij Ons Tweede Thuis wonen. Ze was geboren in Amsterdam en had daar tot dan ook gewoond. Nu kon ze dichter bij haar broer en schoonzus en hun gezin wonen, met wie ze een heel goede band had.

IN MEMORIAM Wilma Limburg 13 april 1955 7 december 2020

Ze woonde de eerste jaren in de Ring en verhuisde daar vandaan mee naar de Hoofdweg. Wilma wist mensen prima om haar vinger te winden om dingen gedaan te krijgen op de manier die zij wilde; ze hield en had graag de regie over haar leven. Soms overvroeg ze zichzelf dan, want helemaal alleen kiezen en zorgen voor zichzelf, was soms best moeilijk. Wilma had een heel goed geheugen voor getallen en namen. Ze vroeg nieuwe mensen naar telefoonnummers, adressen en geboortedata en sloeg deze allemaal op.

Ze was een vrouw met een uitgesproken karakter en liet zich duidelijk zien en horen. Ze was gek op kleine kinderen, lezen en schrijven; handwerken, Ajax en spelletjes spelen.

De laatste jaren zagen we dat haar geheugen haar steeds meer in de steek liet. In de laatste weken werd ze zieker en zwakker. We missen haar, maar zijn ook blij dat ze nu geen pijn meer heeft.

Mede bewoners en team van de Hoofdweg, woning C

IN MEMORIAM Rina van de Burg 23 maart 1966 21 januari 2021

Lieve stoere, vrolijke Rina, 24 jaar geleden kwam je bij ons wonen, eerst in een trainingswoning en later kreeg je je eigen huisje. Je was ons zonnetje in huis, altijd vrolijk en gezellig. Je kon het met iedereen goed vinden en was dan ook graag gezien op het koffie uur. Helaas heeft de ziekte het gewonnen en moesten we met pijn in ons hart je laten gaan. Lieve Rina, we missen je verschrikkelijk en je laat een enorme leegte achter. Bedankt voor wie je was.

IN MEMORIAM Ron Weening 25 maart 1942 9 maart 2021

Ron heeft 4 jaar ons activiteitencentrum bezocht.

Zijn interesses gingen vooral uit naar Atelier Steengoed. Daar kon hij zijn creatieve mogelijkheden met plezier en voldoening uitvoeren. Daarnaast was hij als persoon ontzettend geliefd bij de medewerkers en cliënten.

Wij zullen ons Ron blijven herinneren als een persoon die met een open en positieve blik genoot van de dingen die om hem heen gebeurden. We zullen zijn humor en levensvreugde missen.

Wij wensen zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte toe.

Medewerkers en cliënten activiteitencentrum Mendel

Ester was zo energiek en vol van leven, dat we nog niet kunnen vatten dat ze er niet meer is. Ester overleed veel te jong in haar slaap. Ze is 47 jaar geworden.

Ze woonde bij woonvoorzieng Aan Het Spoor in een appartement met tuin. Werken deed ze bij de veiling.

IN MEMORIAM Ester Oudhuis 28 januari 1974 24 maart 2021

Ester leerde om te gaan met heftige emoties. Ze voelde zich prettig in haar eigen huis vooral, omdat ze daar bij haar beesten was. Deze stonden nummer 1 bij haar.

Decoratieve dierenbeeldjes, zoals het bruine hangoorkonijn. Met veel aandacht en liefde zorgde ze voor hen en ook voor de poezen uit de buurt.

Bij dieren voelde Ester zich veilig.

Een stukje wandelen met begeleiding vond ze fijn, onderweg druk pratend om uit te leggen hoe goed het met haar ging.

Wij wensen de betrokken familie heel veel sterkte met dit grote verlies.

Bewoners en team zullen Ester enorm gaan missen.

Cliënten en medewerkers Sweelincksingel Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 31

JIJ IK

DOEN MEE!

JIJ&IK Red a c t ie Janwillem Witsen Elias Marianne Mak Mariska van Woensel Nancy Schneider Vo r mgeving Vanessa Dekker Deborah Cuiper Beel d mat e riaal Karen van de Graaf Lars Griemelijkhuijsen Vanessa Dekker Deborah Cuiper Dr u kke r Noordhoek Offset BV Red a c t ie adre s Ons Tweede Thuis Vuurdoornstraat 11 1431 RM Aalsmeer, 0297 353800 redactie@onstweedethuis.nl Overname van artikelen is met bronvermelding en toestemming van de redactie toegestaan.

onst we e de t h uis.nl