JIJ & IK Magazine december 2020 Ons Tweede Thuis

DECEMBER 2020

JIJ&IK magazine

D I T I S E E N U I T G AV E VA N O N S T W E E D E T H U I S

KOP IN DE WIND! LEKKER NAAR BUITEN Poldersport | De Kwakel

JIJ&IK Sheila mist vooral de knuffel die je zo nu en dan aan elkaar geeft en de cliënt die je even vasthoudt omdat hij dat nodig heeft. En buiten het werk is samen houden wij het vuur brandend

het ook een stuk rustiger voor haar. Nu is het in je eentje veel Netflix kijken in plaats van de gezellige warmte met vrienden in de kroeg. Cees gaat er graag op uit. Een jaarlijks fenomeen met vrienden is het Rotterdam Film Festival. Lekker die volle bioscoop. Nu is alles online. Dat is best aardig, maar evenaart een festival natuurlijk niet.

“Maar goed, dan zoek ik weer naar andere dingen om te doen”, aldus Cees. Marika: “Mijn vader is drie jaar geleden overleden en deze crisis doet mij beseffen dat familie echt belangrijk voor me

Laat het vuur branden Wie had een jaar geleden gedacht dat we nu in deze situatie zouden zitten. Ik niet! Sneltesten

is. En ook gewoon lekker naar mijn werk gaan is voor mij belangrijk. Zo blijf ik toch in contact met mensen!“

en een vaccin tegen corona lijken in zicht. Tot

Dan komen we nog even op de kracht van muziek.

die tijd is volhouden het motto. Volhouden?

Ik kijk al uit naar het moment dat Bloed, Zweet

Makkelijk gezegd, hoe doe je dat dan? Het

en Tranen weer gezongen mag worden in een

duurt al zo lang. Hoe houd je het vuurtje in jezelf

vol Ajaxstadion. Sheila is ook fan hiervan. Marika

brandend met de beperkingen in het dagelijks

geniet ieder jaar van de Top 2000. En Cees deelt

leven?

zijn brede liefde voor muziek met zijn vrouw, die

Ik had een fijn gesprek met Cees, Sheila en Marika

En zo hebben we allemaal onze eigen lichtpuntjes….

zijn eigen Leo Blokhuis is, zoals hij zelf zegt.

hierover. Alle drie werkzaam op de Zoelenkerkstraat in Amsterdam. Unaniem zijn we het erover eens: je raakt een beetje gewend aan corona. Toch missen

Laten we die vooral met elkaar blijven delen.

we dingen.

Ik wens iedereen fijne feestdagen toe.

Roel de Bruijn Bestuurder Ons Tweede Thuis

onstweedethuis.nl

inhoud

04 Poldersport geeft houvast 07 Joke, GewoonSchoon!

08 Strategisch beleid en zorgvisie 10 Interview Frank Bluiminck, VGN 12 De driehoek 14 Samen houden we het vuur brandend 15 Kort nieuws 16 Nieuwe regiomanagers 19 Centrale Familieraad 20 Goed werk 22 Samen koken 24 De tweede golf 26 Centrale CliĂŤntenraad 27 In memoriam 28 Colofon

Tom, Poldersport

Tweede Thuis | Onsmet de paarden 04Celine & MAG A Z IN E JI J

IK

Weer of geen weer POLDERSPORT: WERK GEEFT HOUVAST Werken bij Poldersport is veel buiten werken. In weer en wind. Geen probleem, want dan doe je gewoon warme jassen of regenkleding aan. Er zijn wel veiligheidsregels. Net als bij corona eigenlijk.

Het leven gaat door, maar met regels en natuurlijk toch iets anders dan gewoon. Dat merken ze bij Poldersport ook. Aan het woord: Tim, Perry, José en Brian, begeleider Gerard en leerling Debra.

“Weer of geen weer, ik werk buiten”, zegt Tim. Perry voegt eraan toe: “De koeien moeten verzorgd worden.”

Inderdaad: weer of geen weer, corona of niet: de koeien moeten naar de wei, de kippen moeten eten en ook de paarden hebben verzorging nodig. Het werk gaat door.

Dat geeft ook houvast. En bij slecht weer? “Dan doen we een werkjas of regenjas aan.” Regel is: je werkt door bij slecht weer, maar je volgt de veiligheidsregels. José: “Bij onweer gaan we direct naar binnen en ook als het echt stormt.”

Anderhalve meter Tim heeft een blindegeleidestok en die blijkt heel handig in coronatijd. Tim: “Hij is precies anderhalve meter.

Ik kan dus goed afstand houden, want ik mep iemand gewoon weg, haha.” Die anderhalve meter, ja dat is wel lastig. “We houden ons er allemaal aan, maar we missen daardoor juist iets heel belangrijks: lichamelijk contact”, vertelt Gerard. José: “Dat is heel jammer, knuffelen mag niet meer. Ik kan gelukkig wel skypen met vrienden en ik mag naar mijn ouders en een oom en tante. Maar echt contact is veel fijner.”

Linksboven Perry, rechtsboven Tim, Brian met haan en Tom met kip

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 05

“Het is ons gegund om hier te werken.”

Ook in de winter met slecht weer....

Warme zorg Gerard: “Normaal geven we warme zorg. Met een knuffel, een high five, even naast iemand gaan zitten.

Dat haalt iemand vaak net door een moeilijk moment en dat kan nu niet. Je kunt goed aandacht geven tijdens een wandeling of gesprek, maar we missen allemaal het fysieke contact.” Brian beaamt het: “Ik mis het zeker. Als je het zwaar had, voelde je daardoor dat er iemand voor je was. Dat is nu anders.” “Het lastige is”, aldus Gerard, “dat je geen oplossing kunt bieden. Je kunt zeggen ‘je doet het hartstikke goed’, maar we hebben in wezen geen oplossing en we weten niet hoe lang het gaat duren.

Wat helpt hen in deze tijd? Afleiding en werk, dat helpt.”

Dit is gewoon niet leuk Tim merkt op: “Rustig blijven en niet luisteren naar al die mediatroep. Gewoon je werk doen, dat helpt. Kijken naar wat je nog wel kunt doen.” Voor Brian voelt dat toch lastiger: “Wanneer houdt het op? Ik voel me machteloos.

Gelukkig kom ik mijn vrienden nog wel tegen bij gamen.

Ik schrijf veel op, dat is fijn. Maar dit is gewoon niet leuk.”

Blij met je werk bij Poldersport Debra: “Het mooie van Poldersport is dat het werk altijd gewoon doorgaat én dat iedereen zijn best doet zoals altijd. Iedereen is blij dat de dagbesteding open is. Ik ook. Ik was net begonnen toen Poldersport vanwege corona dicht ging. Ik ben blij dat ik hier weer terug ben.

Het is superleuk, omdat je echt samen aan het werk bent met cliënten.” Tim verwoordt het heel mooi: “Het is ons gegund om hier te werken.” Ook in de winter met slecht weer....

Linksboven Ricardo, rechtsboven Fabrice met kalfje, midden rechts Bastiaan, midden links José en onder Lia met paard

06 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Ik heb het weer goed getroffen Joke stapte over naar GewoonSchoon!

“Ik maak schoon! Dat had ik nooit gedacht, maar het is superleuk. Ik zocht nieuw werk en sprak met mijn jobcoach van AM Match en met Harrie van de participatiebanen van Ons Tweede Thuis.

Harrie kwam met GewoonSchoon!: “Dat is licht schoonmaakwerk”. Mijn eerste reactie was ‘ik ga niet schoonmaken, want dat is veel te zwaar voor mij’. Harrie vertelde dat dit anders schoonmaken is dan wat een normale schoonmaker doet, omdat we met een team zijn. Ok, dat wilde ik wel proberen.

Superleuke proefdag Eerst een intakegesprek en toen een dagje proefdraaien. Mijn proefdag kon gelijk niet meer stuk: veel praten en lachen. Een leuke ervaring dus. Even afwachten, maar al snel vertelden Eugene en Maaike van GewoonSchoon! dat ik bij hen kon beginnen. Ik ging heel zenuwachtig op een maandagochtend naar de bibliotheek in Aalsmeer. Ik werd leuk opgevangen door Eugene en andere collega’s. Schoongemaakt in de bibliotheek en met het busje naar een andere locatie ergens in Uithoorn. Daarna terug naar Hortensialaan in Aalsmeer en nog de was gevouwen op Amstel-Meer. Mijn eerste werkdag was voorbij. Het was superleuk en ik deed andere en nieuwe ervaringen op en merkte dat ik dus gewoon kon schoonmaken. Een superleuk team dat naast het werk ook veel gezelligheid biedt.

Ik heb het goed getroffen Toen kwam het coronavirus, wat nu toch? Alles gesloten en GewoonSchoon! kon niet op de vaste locaties terecht.

GewoonSchoon! ging op zoek naar wat we wel konden doen. Locaties die leeg waren, schoonmaken en dat niet alleen, ook kookten we voor het coronahotel. We deden licht arbeidsmatig werk en zo zorgde GewoonSchoon! dat we konden blijven werken. Dit is mijn ervaring en eerlijk waar, ik heb het weer goed getroffen. Ik hoef Amstel-Meer, waar ik eerst werkte, niet te missen want daar vouwen we de was op. Ik heb het erg naar mijn zin en ben heel blij dat mensen dit voor mij mogelijk hebben gemaakt. Ik heb nu mijn diploma basiscursus schoonmaken gehaald. Trots!”

Lees meer over GewoonSchoon! onstweedethuis.nl/gewoonschoon

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 07

JIJ IK

KWALITEIT EN ZORGVISIE EN STRATEGISCH BELEID

STRATEGISCH BELEID EN DE ZORGVISIE ZORGVISIE

VERBINDEND KRACHTIG LEF KWETSBAAR ZELFBEWUST

Plannen voor de toekomst Eens in de vier jaar proberen we als het ware de toekomst te voorspellen. Wat gebeurt er in de samenleving en in onze sector, op technologisch gebied en op de arbeidsmarkt. Wat hebben we nodig voor verdere ontwikkeling? Wat kan er beter? We maken dan een plan voor de komende vier jaar: het strategisch beleidsplan.

We begonnen in januari enthousiast aan het nieuwe beleidsplan maar toen kwam corona. Het belangrijkste doel werd cliënten en medewerkers beschermen tegen corona. En dat doen we nu nog steeds. In september pakten we het nieuwe beleidsplan weer op. We gingen digitaal in gesprek met medewerkers, cliënten, familie, zorgkantoren en gemeenten over de coronacrisis en over de toekomst van Ons Tweede Thuis. Dat leidde tot een nieuw strategisch beleidsplan.

Voor korte en langere termijn Op korte termijn speelt nog steeds de coronacrisis. Eerst zorgen dat Ons Tweede Thuis coronavrij is en kijken wat we geleerd hebben van de crisis. Daarnaast schetsen we in het nieuwe beleidsplan een duidelijk en inspirerend toekomstbeeld voor onze organisatie.

Roel de Bruijn, bestuurder: “De opdracht van Ons Tweede Thuis blijft natuurlijk hetzelfde: onze expertise inzetten om de samenleving toegankelijker te maken voor mensen die wij ondersteunen. Zoals Arlette dat zo mooi zei in een gesprek over de toekomst: ‘Het is fijn als de mensen mij zien in plaats van eerst mijn rolstoel.’ Daar zetten wij onze schouders onder.”

Het nieuwe strategisch beleidsplan en de vernieuwde zorgvisie zijn eind januari beschikbaar.

06 | Ons Tweede Thuis & 08 MAG A Z IN E JI J

IK

JIJ&IK

JIJ&IK

&

&

ZORGVISIE

“Erik was voortdurend overprikkeld.

We waren als begeleiders en ouders steeds bezig om alles op slot te doen of weg te halen. We voelden ons tekortschieten want echte aandacht voor Erik schoot erbij in. Wat ging er eigenlijk achter Eriks gedrag schuil? Waar had hij echt behoefte aan? Wat betreft de koelkast helemaal leeghalen bijvoorbeeld. Het bleek dat hij een glas melk wilde.

Dat zijn we met hem gaan oefenen: alleen de melk pakken en zelf melk inschenken. Natuurlijk gaat het nog mis maar we boeken vooruitgang, samen!”

Begeleider en vader van Erik

Waarom hebben we een zorgvisie geschreven?

Elize Middelhoven, hoofd Behandeling: “In de zorgvisie laten we zien wat we belangrijk vinden in onze ondersteuning. De zorgvisie helpt ons ook om na te denken over wat we doen en hoe we het doen: ondersteunen we zoals we dat willen en zoals we dat in onze zorgvisie hebben beschreven?”

Ruimte voor groei en ontwikkeling We hebben een boom gekozen als symbool voor onze zorgvisie. Een boom staat voor groei en ontwikkeling. We hebben allemaal ruimte nodig om te groeien en te leren. Een boom is geworteld in de grond, dat zijn onze uitgangspunten: ieder mens

Als we JIJ & IK serieus nemen, dan zijn we er voor

heeft rechten, mogelijkheden, plichten, wortels,

elkaar. Dan gaan we een relatie aan met cliënten

beperkingen, behoeften en alle mensen hebben

en familie of vertegenwoordigers. Dan gaan we in

ondersteuning nodig. Daarin zijn we allemaal gelijk.

gesprek met elkaar en zoeken we samen antwoord

Vanuit die gelijkwaardigheid ondersteunen we

op de vragen: wie ben je en welke behoeften heb

mensen met een beperking. Dan doen we door te

je, wat maakt jou gelukkig? Wat kun je en wat

luisteren zonder oordeel. Met een open houding

kun je aan? Om daarna samen te kijken welke

en bereid om te leren.Op basis van vakmanschap,

ondersteuning dan nodig is.

vertrouwen en verbinding.

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 09 07

FRANK BLUIMINCK

Ik hoop dat een beperking minder bijzonder wordt Frank Bluiminck is directeur van de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland, kortweg de VGN. Hij komt op voor de belangen van cliĂŤnten, medewerkers en hun organisaties. Hoe denkt hij over de toekomst van de gehandicaptenzorg?

JIJ&IK Niet gezien, niet gekend

Gelijkwaardigheid en wederkerigheid

Bluiminck: “Het zijn gekke tijden. We zijn met veel dingen bezig, maar corona komt er elke keer weer tussendoor. Het houdt ontwikkelingen tegen en zorgt regelmatig voor nieuwe problemen. We stonden achteraan in de rij voor beschermingsmiddelen. In het begin van de crisis werd de diversiteit van de doelgroep bij coronamaatregelen miskend. Hierdoor waren er soms zeer beperkende maatregelen voor mensen voor wie dat helemaal niet nodig is. Pijnlijk om te ervaren, maar er komt volgens mij wel iets belangrijks aan het licht: we zijn een sector die niet goed gezien en gekend wordt. Nu staan we bij het vaccineren gelukkig vooraan.

Een samenleving voor iedereen. Gebaseerd op gelijkwaardigheid en wederkerigheid. Daarmee leggen we de lat best hoog. We komen daar alleen maar met kleine stapjes. De eerste is het zichtbaar maken van mensen met een beperking. Daaraan kunnen we als gehandicaptensector echt een bijdrage leveren. Het is heel belangrijk om samen te werken, door bijvoorbeeld onze ervaring en expertise met gemeenten te delen.

Zo doen we dat nu ook met VWS en het RIVM over het corona-vaccinatieprogramma.

Buiten de boot Die onbekendheid is eigenlijk onbegrijpelijk, gezien het werk dat we doen en de mensen voor wie we dat doen. Mooie mensen met recht op een zinvolle plek in onze maatschappij. Maar die plek lijken ze langzaam te verliezen. Mensen met een beperking krijgen tegenwoordig te maken met een samenleving die steeds meer gekenmerkt wordt door technologie. Door de digitalisering van veel dagelijkse handelingen vallen ze al snel buiten de boot. Daarbij vinden we tegenwoordig steeds meer gedrag ‘niet normaal’ en zetten we ook zomaar mensen buiten de deur. Als we willen dat mensen met een beperking gewoon meedoen in de samenleving, dan moeten we juist streven naar een inclusieve maatschappij waar niet je beperking, maar wie je bent en wat je kan het belangrijkste is. Gek genoeg zorgt corona er wel voor dat mensen inzicht krijgen in hoe het is om te leven met een beperking. Je krijgt te maken met maatregelen die ingrijpen in je dagelijks leven en je vrijheid om dat leven naar eigen inzicht te leiden.

Leer elkaar kennen Je kunt in mijn ogen niet vroeg genoeg beginnen met elkaar leren kennen.

Als je als kind het schoolgebouw deelt met iemand met een beperking en daar contact mee hebt, dan beschouw je die persoon niet meer als bijzonder of abnormaal.

Dan wordt iemand met een beperking gewoon een medemens die je groet op straat, met wie je een praatje in de supermarkt maakt of iemand die je collega is. Natuurlijk kunnen we dat niet als sector alleen bewerkstelligen. Daar hebben we de hele maatschappij voor nodig. Maar we kunnen wel onze cliënten klaarstomen voor hun rol in de samenleving en alles aangrijpen om hun participatie in werk en sociale leven te faciliteren.

Lef en liefde Mensen met een beperking, wens ik lef en liefde toe om zelf te kunnen meedoen in de samenleving.

Lef om de dagelijkse worsteling elke keer weer aan te gaan. En liefde voor henzelf, omdat ze trots mogen zijn op wie ze zijn en wat ze kunnen.”

VWS: Volksgezondheid Welzijn en Sport | RIVM: Rijksinstituut voor Volksgezondheid

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 11

Cliënt-familie-begeleider DE DRIEH EK Probeer in de schoenen van de ander te gaan staan Je inleven in de ander en je verbinden met de ander, daar gaat het om in de relatie met cliënt en familie.

Mag iemand een andere mening hebben? Wil je echt weten wat de ander bedoelt en welke behoefte iemand heeft, ook bij een emotionele reactie? Nieuwsgierig blijven en aansluiten bij de cliënt én bij zijn familie dus.

“De driehoek cliënt-familie-begeleider is vooral verbinding maken”, vertellen trainers Marja van der Maarl en Manfred Jansen. “Alleen in verbinding maak je contact met de ander. Wees belangstellend, sta open voor de mening van de ander.”

Het gaat om relaties, maken zij duidelijk. Je hebt elkaar gewoon nodig. “We proberen aan te sluiten bij wat een cliënt kan en aankan, bij wat een cliënt wil én bij de behoeften van de familie.”

Verbinding is de kern

De driehoek na hersenletsel

Werken in de driehoek is dus goed luisteren en zoeken

Wanneer je op latere leeftijd hersenletsel krijgt en

naar de behoefte van de ander. Kijken wat er achter

afhankelijk wordt van professionele zorg, dan verlies je de

emoties zit en wat de ander echt bedoelt “Zie ook altijd

regie en hebben anderen opeens iets over je te zeggen.

de goede bedoelingen van familie.

“Het is een gezamenlijke zoektocht, voor de persoon in

Laat zien dat je bereid bent om in de schoenen van de

kwestie, het netwerk en de professional. We proberen de

ander te gaan staan. Investeer in de verbinding met de

cliënt zoveel mogelijk autonomie te geven, dat iemand

cliënt en familie. Als je als pb’er een cliënt ‘overneemt’

zelf kan kiezen en beslissen.

van een collega weet je van alles over die persoon uit het cliëntplan. Je neemt echter niet de relatie met de cliënt en zijn familie over. Die zul je zelf weer moeten opbouwen.

Het helpt heel erg als familie ook de verbinding zoekt, maar je kunt er als medewerker niet van uitgaan dat dat vanzelfsprekend gebeurt.”

Ken je zelf en sta open voor de ander

Dit vraagt afstemming en fijngevoeligheid. Wij weten als medewerkers niets over iemands leven voor het hersenletsel, dat weet de familie wel.

“Heel belangrijk ook: ken je zelf goed”, aldus de

Voor de cliënt is het spannend dat opeens een partner,

trainers. Eigenlijk is dat de kern: ken je zelf en sta

ouders of kinderen met de professionals kunnen

open voor de ander. Manfred en Marja: “In een van de

overleggen wat bijdraagt aan een zo goed mogelijk leven.

driehoekstrainingen gaat het om de vragen: wie ben jij,

Daarom is het zo belangrijk dat je open en nieuwsgierig

hoe ben je opgevoed? Dat zegt iets over hoe je reageert

de ander tegemoet treedt. In verbinding en bouwend aan

op anderen en dus ook op cliënten en familie.”

vertrouwen.”

12 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Contact en verbinding DAAR GAAT HET OM Nettie van Velzen is assistent-begeleider bij Hankstraat én moeder van Debby die bij Ons Tweede Thuis woont. Zij kent dus de driehoek cliënt-familiebegeleider van twee kanten. “Debby bespreekt dingen met haar persoonlijk begeleider (pb’er) maar het meeste met mij. We hebben gelukkig goed contact met haar pb’er. Ik kan altijd even sparren en vragen ‘hoe zie jij dat?’. Ik durf best ‘lastig’ te zijn.

Debby’s zus mocht vanwege corona niet op bezoek komen, maar zij is heel belangrijk voor Debby. Dat heb ik aangekaart en toen mocht zij als tweede vaste bezoeker ook op bezoek.

Van alles bespreken met je pb’ers en met je ouders Debby pakt voor een bedrijf chocolade-letters in. Ze werkt bij de afdeling Licht-industrieel van werkcentrum Spoorzicht. Best lastig want een tafel vol chocolade en die dan niet eten….

De chocoladeletters zijn natuurlijk voor de klant, maar Debby let ook op dat zij gezond eet. Met wie bespreekt zij wat zij beter wel en niet kan eten? “Met mijn pb’ers

Begrip voor keuzes van de locatie, maar ik kom wél op voor mijn kind.

Als medewerker begrijp ik de keuzes van de woning wel.

Aan de andere kant, ik kom als moeder wél op voor mijn kind. Ik merk in mijn eigen werk bij Hankstraat dat ouders het prettig vinden dat ik ook een dochter heb die bij Ons Tweede Thuis woont. Ik ben er overdag en heb dan soms contact met ouders die bellen of langskomen. Soms vragen ouders me ‘hoe zou jij dat doen?’

Jolanda van Spoorzicht en Grieteke van de woning.” Twee persoonlijk begeleiders (pb’ers) en Debby heeft ook ouders met wie zij van alles bespreekt.

Grieteke en Jolanda zijn belangrijk voor Debby. “Ze helpen me. Ik hoef niet in mijn eentje iets te bedenken en te beslissen”, vertelt Debby. “Kleding kopen doe ik met mijn moeder.” Met Jolanda bespreekt zij wat zij wil met werk: stage lopen bij een kinderdagverblijf. “Na coronatijd. Ik heb

Achter elke cliënt staat een familie

daar veel zin in. Ik ga kinderen helpen

Contact en verbinding zijn heel belangrijk. Je hebt echt

met eten. Baby’s de fles geven.” Zo zijn

verbinding nodig met de ander. Als medewerker zeg ik: het

er dingen die Debby met haar pb’er van

is mooi dat wij een cliënt mogen begeleiden,

werken bespreekt of met haar pb’er van de

maar er staat altijd een familie achter. Je moet

woning of met haar ouders. Met Grieteke

steeds ook het perspectief van de familie

bespreekt zij bijvoorbeeld dat zij wel eens

meenemen. Juist in coronatijd is het heel

te veel zorgt voor anderen. Daarover praat

belangrijk

dat

medewerkers

contact

houden met familie.”

zij dan ook met Jolanda van Spoorzicht.

Zo is er goed onderling contact tussen iedereen. Wat vindt Debby belangrijk bij een pb’er? Daar hoeft zij niet lang over na

Meer weten? driehoek@onstweedethuis.nl

te denken: “Dat ze lief is!”

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 13

samen houden wij het vuur brandend

samen het vuur De tijdhouden van dewij lichtjes… enbrandend kerst

Ondanks corona maken we er wat moois van samen. En het fijne is: kerst zit in onszelf en we hebben hier alles voor in huis: lichtjes, de boom versieren, lekker eten, gezellige muziek…. Hoe we kerst beleven met elkaar, delen we dit jaar in een kerstfilm die vlak voor kerst verschijnt en te zien is vanaf de website en Facebook.

Altijd erg gezellig om samen weer warm te worden bij het vuur!

Poldersport, De Kwakel

De frisse buitenlucht…

Wat ook al die tijd is doorgegaan, is het buitenleven: het genieten van de frisse, koude

buitenlucht,

een

wandeling

maken. Ook als het koud is: daar kun je jezelf op kleden.

Even wat anders!

Vanaf eind januari zijn er verschillende online en offline activiteiten voor de medewerkers in petto om het vuurtje te laten branden. Met

een breed

aanbod van dingen om te doen, op verschillende momenten,. Met voor iedere medewerker wat te kiezen.

14 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

K

t s er ial! c e Sp thu e d e twe s on

houd de website en facebook in de gaten!

is

rt nieuws o K

Corona VACCINATIE Als alles meezit, krijgen begin januari in Nederland de eerste mensen het vaccin tegen het coronavirus.

Het is al bekend gemaakt dat de vaccinatie begint met mensen met een beperking, kwetsbare ouderen en zorgmedewerkers. Uiteraard volgen wij deze informatie op de voet. Zo zijn we vertegenwoordigd

Kwaliteitsite NEEM EEN KIJKJE! Ons Tweede Thuis werkt aan een goed leven voor mensen met een beperking. We vinden het belangrijk om te laten zien hoe we dat doen. En om er met elkaar over te praten.

Dit jaar publiceren we het kwaliteitsverslag via een nieuwe website.

Op de website kunnen we eenvoudig informatie delen op verschillende manieren: foto’s, film, informatieve tekst en verhalen.

in de werkgroep vaccinatie en de werkgroep communicatie vanuit de VGN. De VGN heeft op haar beurt weer contact met VWS en RIVM. Op deze manier zorgen we samen voor heldere informatie en snelheid in vaccineren vanaf het moment dat het kan.

VGN: Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland VWS: Volksgezondheid Welzijn en Sport RIVM: Rijksinstituut voor Volksgezondheid

Werken bij ONS TWEEDE THUIS Nieuwsgierig geworden naar werken bij Ons Tweede Thuis? Of ken je iemand van wie je denkt ‘die zie ik zo aan het werk met mensen met een beperking’?

We hebben vacatures op heel verschillende locaties.

Je kunt ook werken en leren, een mooie combinatie van theorie

Op de kwaliteitssite vind je prachtige filmpjes

en praktijk.

van Rinus, Sheroma en Jeffrey waarin zij hun verhaal vertellen.

Kijk eens op onze website werkenbij.onstweedethuis.nl.

kwaliteit.onstweedethuis.nl.

Of bel met een van onze recruiters: Martijn 06 50192848 of Sjoukje 06 25711830 | Voor werken en leren: 0297 353871

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 15

JIJ&IK

Nieuwe regiomanagers TIJD VOOR EEN GOED GESPREK

16 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Het respect naar de ander is zo belangrijk om de ander te laten groeien en te ontwikkelen.

Charissa

Gertjan van der Hoeven en Charissa de Ruijter zijn onze nieuwe regiomanagers.

We stelden hen een aantal mooie levensvragen.

Charissa: “Ik leef graag in het hier en nu en vind het leuk om dingen zelf te ontdekken. Zo was ik als kind en dat doe ik nu nog. Ik ben op mijn best als ik samen met andere mensen plannetjes aan het smeden ben. Moeilijke vraagstukken oplossen vind ik heerlijk. In combinatie met het goede gesprek, zodat we van betekenis kunnen zijn voor elkaar.

Ik ging vroeger volledig mijn eigen gang en kon niet stilzitten. Luisteren vond ik moeilijk.

Ik was een stoer meisje en mijn favoriete speelgoed was mijn garage met autootjes. Ik was altijd aan het dagdromen.

Mijn basisschooltijd heb ik doorgebracht in een noodlokaal in de duinen omdat de school was afgebrand. Ik keek altijd uit het raam en er was zo veel te zien. Veel vogeltjes, konijnen en soms zelfs een vosje. En als ik dat niet deed, dan was ik met mijn vriendinnetje aan het kletsen. En ook in de pubertijd vond ik het lastig om te luisteren op school.

Toen ik 11 jaar was, kreeg ik een paard van mijn ouders en vanaf dat moment was ik daar het liefste mee bezig.”

Gertjan: “Mijn vader was beroepsmilitair en in mijn jeugd zijn we daardoor veel verhuisd. Op de basisschool was ik rustig en timide en had wat moeite om te aarden. Op de middelbare school was dat heel anders. Na zes jaar zei mijn natuurkundeleraar: “Dus zo ziet je gezicht eruit; ik ken alleen je rug”. Ik was toen wel een gangmaker in de klas en was ook vooral bezig met plezier maken. Zo ging ik met een groep vrienden na schooltijd klaverjassen en bier drinken.

Vanuit die groep heb ik ook mijn twee beste vrienden overgehouden. Tien jaar geleden is één van hen uit het leven gestapt. Ik denk nog veel aan hem en ik mis hem. Mijn zus had vanaf haar geboorte epilepsie en dus veel aandacht en zorg van mijn ouders nodig. Daardoor moest ik me wat vaker alleen redden, denk ik. Dat lukte vrij goed en dat is nu ook sterk in mij. Ik kan goed beslissingen nemen. Ik ben heel trouw in vriendschappen en heb ook veel contacten.

Mijn moeder is hierin mijn voorbeeld. Ze is al ruim 30 jaar vrijwilliger. Zelf ben ik ook vrijwilliger bij De Lotusbloem.

Ik geniet van het contact met mensen.”

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 17

Relativeren en humor helpen mij.

Gertjan

Gertjan: “Ik zou heel graag een hele goede gitarist willen zijn. Heerlijk om live op een elektrische gitaar te jakkeren net zoals David Gilmour van Pink Floyd.

Ik heb een enorme liefde voor muziek en luister het ook heel graag met mijn dochter of met vrienden.

Veel vrienden van mij zijn erg muzikaal en spelen zelf instrumenten. Ik heb daar nooit praktisch iets mee gedaan.

Wie weet..?”

Charissa: “Dan wil ik wel goed kunnen zingen en dan kan Gertjan op de gitaar spelen. Oh nee, jij gaat jakkeren...

Beth Gibbons spreekt me aan of Daniela Andrade. Wat ik mooi vind aan hen is dat ze heel klein zingen. Ik heb vroeger zangles gehad, maar dat ging hem niet worden.”

Gertjan: “Mijn grootste vrees is dan toch wel dat een van mijn geliefden, mijn vrouw of kinderen, ziek wordt of dat hen iets ernstig overkomt. Ik zou dan liever hebben dat mij wat overkomt maar niet een van hen.”

Charissa: “Dat geldt voor mij hetzelfde. Op het moment dat je van iemand gaat houden, dan krijg je er meteen bij dat je niet wilt dat diegene iets overkomt. Dat is onze kwetsbaarheid.”

Charissa: “’Jouw vrijheid houdt op waar die van de ander begint’, is dat voor mij. Toen ik acht jaar was, zei mijn opa dat tegen mij. Ik snapte er niks van, maar ik dacht wel dit zijn wijze woorden. En dat ervaar ik nu nog dagelijks. Het respect naar de ander is zo belangrijk om de ander te laten groeien en te ontwikkelen. Dat neem ik ook mee naar Ons Tweede Thuis.”

Gertjan: “Voor mij is dat ‘een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd’. Relativeren en humor helpen mij.

Veel dingen zijn zo serieus, humor zorgt ervoor dat de energie blijft stromen.

Als je samen ingewikkelde problemen op moet lossen, helpt het als je af en toe ook eens flink met mekaar kunt lachen.”

18 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Flexibel omgaan met de golven Wanneer je in de zee gaat staan, dan zal je flexibel moeten meebewegen met de golven die op je af komen.

Want blijf je stijf staan, dan loop je snel kans om te worden meegesleurd door die golven.

Maar geldt dat nu ook voor de corona-golven die ons al een hele tijd dwarszitten?

We zitten inmiddels in de tweede golf. Ook voor onze

Ons Tweede Thuis geeft ruimte om maatwerk toe te

cliënten is het moeilijk om daar steeds rekening mee

passen. Wij hebben als families ook een belangrijke rol te

te houden. En ook al die lieve mensen van Ons Tweede

spelen. Ik verwacht dat alle familieleden die met cliënten

Thuis moeten voortdurend voorzichtig zijn. En dat om

op stap gaan, hen meenemen naar huis of op bezoek gaan

ervoor te zorgen dat wij elkaar niet besmetten met

op de locatie van Ons Tweede Thuis, zoveel mogelijk de

corona. Daarom zijn er maatregelen die ervoor moeten

juiste corona-maatregelen blijven toepassen. Dus blijven

zorgen dat het aantal besmettingen minimaal blijft. In

handen wassen, mondkapjes blijven gebruiken als dat

het voorjaar waren die maatregelen heel streng, maar

lukt met de cliënt, niet onnodig winkels bezoeken met

gelukkig is er nu meer maatwerk mogelijk. Maar een deel

cliënten, enz.

van onze cliënten begrijpt helaas niet wat corona is en waarom deze regels er zijn. Sterker nog, het gebruik van

En nog even over die flexibiliteit: het verbaast mij steeds

mondkapjes, handschoenen, schorten, enz. kan bij een

weer hoe goed onze dochter Carmen, en ik denk dat dat

deel van onze cliënten zelfs negatief werken.

voor meer cliënten geldt, accepteert dat wij mondkapjes

Maar gelukkig is er ook een grote groep cliënten die

dragen, dat zij geen grote groepen mensen mag

wel met deze maatregelen kan omgaan. Het personeel

ontmoeten en dat we niet op een terrasje wat kunnen

probeert zoveel mogelijk de juiste corona-maatregelen

gaan drinken en ga zo maar door. Dus ook nu blijkt weer

in te zetten, maar wel met de nodige flexibiliteit

dat onze cliënten vaak flexibeler zijn dan wij denken en

bij sommige cliënten. Deze

ik hoop dat wij daarmee deze tijd door kunnen komen

werkwijze startte in

samen met hen.

de loop van de zomer en werkt over het algemeen goed.

Robert Verberg, voorzitter

Leren & ontwikkelen VOOR MEDEWERKERS

K onstweedethuis.nl

Als je iets leert, groei je een stukje De kern van Ons Tweede Thuis is: bijdragen aan een goed leven voor mensen met een beperking.

Dat doen we met ongeveer 2500 medewerkers. Met elkaar zijn we voortdurend in ontwikkeling en leren we steeds bij. Het programma Goed Werk laat zien hoe we dat doen, hoe we leren en ontwikkelen bij Ons Tweede Thuis.

20 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Door de coronacrisis zijn trainingen uitgesteld, maar leren in de dagelijkse situaties gaat natuurlijk gewoon door.

Waarom zouden we willen leren?

Omdat je nieuwsgierig bent, je in je vak wilt verbeteren, wilt benutten, omdat.... Er zijn vast wel meer redenen te

Ruimte voor medewerkers om te leren wat zij interessant vinden

bedenken. Leren komt ten goede aan medewerkers zelf,

Als je basistrainingen hebt gedaan, kun je verder met

aan cliënten én aan de organisatie. Daarom stimuleert

verdiepingstrainingen. Die helpen medewerkers om een

Ons Tweede Thuis medewerkers om te experimenteren,

bepaald thema uit te diepen of een talent te ontwikkelen.

te leren en volop te groeien, zodat zij het beste uit zichzelf

Persoonlijke groei is heel belangrijk voor werkplezier. De

halen.

verdiepingstrainingen geven je de ruimte om kennis op te

nog beter aan wilt sluiten bij een cliënt, omdat je je talent

doen over onderwerpen die jij interessant vindt en waar je

Eigenlijk leren we de hele dag door

meer over wilt weten. Nieuwe dingen leren en proberen

Leren en ontwikkelen vind je terug in alle hoeken en

houdt ons scherp en het werk leuk!

gaten van de organisatie. Veel mensen denken bij leren dagelijkse situaties. Je leert hoe een apparaat werkt, je

Samenwerken, binnen én buiten Ons Tweede Thuis

krijgt nieuwe inzichten als je met ouders overlegt of als

Ons Tweede Thuis is niet alleen actief met leren en

je met een collega meekijkt. Dat noemen we werkplek-

ontwikkelen voor de huidige medewerkers maar ook

leren. Als je stilstaat bij wat je op die momenten leert,

voor toekomstige medewerkers. We werken samen met

kun je het daarna opnieuw toepassen of bedenken wat je

het onderwijs zodat theorie en praktijk goed op elkaar

nog bij wilt leren. Zo kunnen medewerkers, teams en Ons

aansluiten. We hebben met het ROC van Amsterdam

Tweede Thuis als organisatie zich blijven ontwikkelen.

eigen

Door de coronacrisis zijn trainingen uitgesteld, maar dit

maatschappelijke zorg op niveau 3 en 4. Als we plekken

leren in de dagelijkse situaties gaat natuurlijk gewoon

open hebben, kunnen ook andere organisaties leerlingen

door. Het is heel leuk om elkaar eens te vertellen wat je

aandragen. Zo zorgen we voor nog meer diversiteit in

zou willen leren en/of geleerd hebt van de ander. Wanneer

onze klassen en dat versterkt weer het gesprek en onze

we dit actief en bewust doen, creëren we met elkaar

ontwikkeling.

aan een opleiding of training, maar we leren vooral in alle

opleidingen,

namelijk

verkorte

opleidingen

een omgeving waar leren en werken samenvallen. Een omgeving die inspireert, stimuleert en waarin we ons verbonden met elkaar voelen.

Beter worden in je vak en meer betekenen voor cliënten Ons Tweede Thuis heeft een grote diversiteit aan trainingen, van basistrainingen tot verdiepingstrainingen.

Vanaf eind 2020 zijn deze in één oogopslag zichtbaar in ons nieuwe ICT-systeem! Medewerkers kunnen zich daar inschrijven voor trainingen en zien wat zij allemaal al

Met steun van VWS We doen mee met het programma ‘Volwaardig leven’ van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Twee jaar lang krijgen we een coach en we doen mee met een leernetwerk met andere zorgaanbieders. Dat helpt om alles rond leren en ontwikkelen goed op elkaar af te stemmen en om nieuwe ideeën uit te werken.

gevolgd hebben.

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 21

Kerstdiner op Burchtpoort "Het is hier echt gezellig, we eten samen en koken op de groep. Zeker met corona hadden we daar extra veel tijd voor. En met kerst gaan we gourmetten!"

Op Burchtpoort wonen twaalf, deels jongere, cliënten in twee groepen.

Bo (begeleider) "De cliënten helpen bijna altijd met koken en menu’s bedenken.

Het is fijn als je een beetje invloed hebt op wat er op tafel komt.

Het zorgt ook voor bewustwording. Wat moet je eigenlijk eten om gezond te blijven? Zeker met corona kwam dat nog meer op de voorgrond. Met hulp van medewerkers van dagcentrum Floriande konden we bijvoorbeeld groentesoepen voor de lunch bereiden.

Bewoners en begeleiders maken samen de eetlijst voor de week.

Menu's met veel groenten en vaak vegetarisch. Als we vlees eten is het meestal biologisch. Dat is wel duurder, maar als je niet te veel koopt, kan het best. Het vooroordeel dat mensen gezond eten maar lastig vinden, gaat hier niet op. We kiezen er echt voor.

Misschien ook wel doordat we afwisselen: pizza, pasta en patat... dat moet zo nu en dan ook kunnen."

22 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

Rajeev Rajeev woont al zeven jaar op Burchtpoort: "Met kerst gaan we gourmetten. Met van die kleine pannetjes op tafel. Daar kan je je eigen eten in bakken. Zelf gemaakte hamburgertjes en worstjes. Stokbrood met kruidenboter; dat is lekker. Ook sla en groente natuurlijk want het moet wel een beetje gezond blijven. Ik help bij alle voorbereidingen en daarna doe ik de afwas.

Dat vind ik helemaal niet erg... we hebben namelijk een afwasmachine!"

Ines "Het is echt gezellig hier. Aan tafel hebben we nooit ruzie en ook niet bij het koken.

Waar ik van houd? Pasta! Dat maak ik graag en laatst hebben we een 'kapsalon' besteld: patat, geraspte kaas uitjes en een hoop saus.

Niet zo gezond, haha! Maar meestal letten we goed op dat het wel gezond voor ons is.

Dus door de week altijd groente erbij.”

Debby "Als je een keer iets echt niet lekker vindt, dan moet je dat van tevoren aangeven. Dan mag je die avond iets anders uit de vriezer eten. Maar ja, ik vind alles lekker dus voor mij hoeft dat niet. Ik verheug me elk jaar op kerst. Gezellig gourmetten en we versieren het huis, draaien kerstliedjes en zetten de kerstboom op. Die is ‘nep’, maar dat zie je bijna niet, haha."

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 23

De tweede golf corona HOE GAAT HET? Mirjam Hensens “De eerste golf van de coronacrisis heb ik als heel heftig ervaren. Vooral voor de gezinnen die ik als ambulant begeleider ondersteun. Op een gemiddelde werkdag voor corona deed ik zo’n zes huisbezoeken per dag. Op de top van de eerste coronagolf konden we alleen maar op afstand begeleiden. Dus geen huisbezoeken, maar contact via videobellen of gewoon bellen. Alle kinderen en de ouders waren thuis. Al het onderwijs, inclusief speciaal onderwijs, was dicht. Ik merkte al snel dat sommige gezinnen op omvallen stonden.

Dat voelde zo akelig zodat ik al vrij snel voor deze gezinnen maatwerk heb toegepast. Dat hield in dat ik toch

Eline Koffeman

bij deze gezinnen langsging, alle veiligheidsmaatregelen

Eline werkt als klassenassistent in het speciaal onderwijs. Ze is geboren met hersenletsel waardoor ze last heeft van een dyscalculieaanverwante leerstoornis. Daarnaast raakt ze snel het overzicht kwijt als er te veel dingen tegelijk moeten gebeuren. Structuur in haar leven is belangrijk.

in acht nemend. En doordat ik dit kon doen, was er toch even die persoonlijke ondersteuning, een rustpuntje in het gezin. Bij deze gezinnen kun je gewoon beter polsen hoe het echt gaat als je daadwerkelijk even onderdeel van het gezin bent. Anderzijds heb ik ook gemerkt dat voor andere cliënten videobellen prima werkte.

Nu in de tweede golf is er meer ruimte voor maatwerk en dat is heel erg fijn.

Daarnaast is er ook een nieuwe vorm van begeleiden ontstaan. In de regel ga ik nu wandelen met de cliënt. We spreken dan buiten af en dat is voor beide partijen wel zo veilig. Allebei kunnen we genieten van het buitenzijn en in deze ontspannen sfeer kom je dan gaandeweg in gesprek. De cliënten en ikzelf vinden dit heel prettig. Dus ook zonder corona houd ik deze vorm van begeleiden erin. Daarnaast ben kritischer gaan kijken wat de persoon echt nodig heeft. Voor de één is dat videobellen, voor de ander is dat wandelen buiten en voor weer een ander is een huisbezoek essentieel. Zo hoef ik niet onnodig te reizen en houd ik het veilig voor mezelf en de personen

24 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

“Ik was niet bang. Wel boos zo nu en dan. Ik zag dat mensen zich niet aan de regels hielden.

Ook was ik teleurgesteld over hoe snel de solidariteit verdwijnt wanneer mensen onzeker worden over hun dagelijkse bezigheden.

Er zijn nu eenmaal kwetsbare mensen in deze maatschappij die afhankelijk zijn van hun medemens.

Kijk naar de run op de winkels, alle schappen in één dag leeg.”

De tweede golf was anders. Ik besefte dat ik er niet alleen voor stond. Er is veel meer inzicht over de gevaren van het coronavirus. En iedereen heeft soortgelijke

- SAMEN STERK

Mirjam, Eline en Nel

Nel Mittendorff JIJ&IK

problemen. Zo vind ik het niet fijn om in crisistijden in een flat te zitten met kwetsbare mensen, waarbij de zorg in en uit loopt. Dat geeft extra besmettingsrisico. samen sterk samen verder

Ook konden mijn vriendin en ik lastiger naar elkaar toe. onstweedethuis.nl We wonen in verschillende steden en wilden zo min mogelijk reizen. Daarom zijn we veel bij mijn vriendin geweest. Eigenlijk heeft de tweede golf als fijne bijvangst gehad dat ik veel meer samen kon zijn met mijn vriendin.

Ik vond het gebrek aan communicatie vanuit de organisatie (voor de fusie met Ons Tweede Thuis) in de eerste golf het moeilijkste. Weinig transparantie over maatregelen, veel onduidelijkheid over de voortgang van de zorg en ondersteuning. En voor de toekomst?

Over de duur van de landelijke maatregelen maak ik me nog steeds grote zorgen.

Gesloten horeca, musea, bioscopen en theaters. Wat blijft er over van onze cultuursector? Zelf kom ik er wel doorheen. Ik ben niet zielig of eenzaam en er is niemand ernstig ziek in mijn omgeving. Positief blijven, dat is waarschijnlijk de beste remedie in deze hele coronacrisis.”

“Het afwisselende in mijn werk is erg leuk”, vertelt Nel. Zij is adl-medewerker bij De Spil, op de appartementen én in het restaurant. “Ik ondersteun cliënten in hun eigen appartement met bijvoorbeeld boodschappen doen, huishouden en douchen. In het restaurant begeleid ik cliënten bij alle taken zoals ontbijt, lunch en avondeten voorbereiden. In het voorjaar was alles nog zoeken.

Wel of niet mondkapje op en handschoenen aan?

Hoe delen we het restaurant in zodat iedereen veilig kan zitten? Nu loopt dat allemaal soepel.

De regels zijn duidelijk en het is niet meer gek als je een mondkapje op hebt. Dat is prettig, we weten waar we aan toe zijn. Natuurlijk missen we ook wat. Het spontane is er een beetje af. Je kunt geen knuffel geven en dat hebben we allemaal toch wel eens nodig. Je moet er zelf ook iets van maken, vind ik. Voorheen stond alles voor koffie en thee op tafel en kon iedereen zelf pakken. Nu brengen we het naar de mensen toe. Dan zeggen we gewoon tegen iemand ‘je wordt bediend joh’.

We hebben een erg leuk team en met elkaar komen we er.

Het loopt nu allemaal goed, dat is prettig. Zo houden we het ook wel vol. Het voordeel is dat ik gewoon naar mijn werk kan. Als je thuis moet werken, is het wel even omschakelen. En ja, je kunt niet meer gezellig uit eten maar dan maken we het thuis gewoon extra gezellig.

Met familie en vrienden bel ik vaker of we facetimen of we spreken buiten ergens af, in het bos bijvoorbeeld. Ik ben nog steeds blij met mijn werk. Ik kan iets betekenen voor cliënten. Zij zijn blij als ik er ben. Dat contact met cliënten is wel de kern van mijn werk.”

Ons Tweede Thuis M AGAZINE JI J & I K

| 25

&

CENTRALE CLIENTENRAAD De coronamaatregelen: de meeste begrijp ik wel, maar voor veel bewoners is het lastig.

Waarom mag de een wel naar de tennisclub en de ander niet? Dat voelt soms oneerlijk.

Het heeft te maken met het kunnen omgaan met de anderhalvemeter-regel. Als je dat goed kunt, dan heb je meer vrijheid dan iemand voor wie dit moeilijk is.

Dit was anders in het begin van corona. Toen waren de regels voor iedereen gelijk. Niemand kon meer naar de dagbesteding. Maar ik mocht toen ook niet meer naar mijn werk in de kringloopwinkel.

Nou, dat ging dus niet goed. Ik werd ‘gek’ toen ik mijn appartement niet meer uit mocht. Mijn pb’er en de gedragsdeskundige hebben toen overlegd wat het beste zou zijn voor mij. Gelukkig mocht ik na een tijdje weer naar mijn werk. Dit kon omdat ik me goed aan de coronaregels kan houden.

Maatwerk noemen ze dat. Voor de toekomst is het denk ik belangrijk om steeds te blijven kijken naar wat er wel kan. Ik ben de voorzitter van de Centrale Cliëntenraad. Door de corona konden we niet meer samen in een ruimte vergaderen.

Dat was balen. Maar we zijn gaan oefenen met beeldbellen. In het begin was dit wennen en was het af en toe rommelig. Maar al snel ging dit goed en konden we elkaar en Roel toch zien en spreken.

Het zou fijn zijn als nog meer cliënten en raden leren omgaan met Whatsapp en beeldbellen. Dan kun je, ook zonder elkaar in het echt te zien, blijven meedenken en meepraten.

Zelf heb ik via mijn mobiel en laptop meegedaan aan een onderzoek van de VU naar de effecten van corona op cliënten. Ook heb ik samen met de voorzitter van de Cefara met een bureau gesproken over onze wensen voor nieuwe regiomanagers. We vergaderen online met Roel in een klankbordgroep cliënten. Ook mijn zesmaandelijkse evaluatie ging via Teams. Ik zat naast mijn pb’er op kantoor. Hij had een mondkapje op. De gedragsdeskundige zat in een ander kantoor en mijn mentor was vanuit huis ingelogd.

Met mijn telefoon en laptop had ik best vaak contact met anderen. Elkaar in het echt zien vind ik fijner, maar beeldbellen en appen is een goed alternatief. Ik hoop dat meer cliënten dit gaan leren. Het is echt makkelijker dan je denkt en op die manier blijf je in contact met elkaar.

Ondanks corona fijne feestdagen gewenst; geniet er toch maar van en een goed 2021!

Bianca, voorzitter

26 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J

IK

in memoriam IN MEMORIAM Willie Klaassen 14 februari 1929 12 november 2020

Een engel Een bengel Ze was het allebei Stralend Oprecht Zij maakte ons blij Het kaarsje doofde sneller dan verwacht Lieve Willie rust zacht 12 november is Willie Klaassen overleden op de leeftijd van 91 jaar.

Willie woonde sinds mei 2013 bij ons op de Hortensialaan en ging hier ook naar de dagbesteding.

Als iets liefs je verlaat Blijft nog altijd de liefde...

IN MEMORIAM Sam Hendriks 1 april 1999 3 september 2020

Medewerkers team F en dagcentrum Hortensialaan

IN MEMORIAM Nick Groenewoud 27 november 2001 30 oktober 2020

IN MEMORIAM Edwin Krijgsman 28 april 1967 17 november 2020

Nick was een vrolijke jongen met een duidelijk eigen mening. Wat kon hij genieten van alle knuffels, aandacht en liefde. Maar nog meer van eten!

Tijdens de corona mistte hij zijn ouders en vooral zijn zus. Mede door zijn stofwisselingsziekte ging hij steeds sneller achteruit. Zijn laatste levensfase heeft hij bij moeder en zus mogen genieten en in hun bijzijn is hij overleden.

Tot ziens vriendje.

De juffies van groep Oranje, De Marius Meijboom

IN MEMORIAM Herman Fux

Liefs, De IJweg , Zevenster en Kaj Munk

Edwin is in zijn slaap overleden. Edwin is 53 jaar geworden. Hij woonde sinds 2013 op De Cirkel in Badhoevedorp, dicht bij zijn moeder en familie.

Edwin was een rustige, gemoedelijke man. Hij was op zichzelf en wilde niet veel begeleiding. Zijn gezondheid was zorgelijk, maar dat hij ons zo onverwachts zou verlaten, had niemand kunnen bedenken.

Wij wensen moeder en de familie heel veel sterkte met dit verlies.

Wat kon Sam genieten van één-opééncontact, knuffelen en kusjes. Wat vond hij dat fijn. Hij sloeg zelfs zijn armen om ons heen om even lekker te knuffelen.

Die prachtige blauwe ogen spraken boekdelen en met zijn expressieve mimiek kon hij goed laten zien hoe hij zich voelde. Die knappe jongen met dat mooie dikke haar.

Wat hebben we een hoop meegemaakt met elkaar, hele leuke maar ook minder leuke momenten. Eén ding weten we zeker, Sam is op een mooie plek zonder zuurstof en vernevelslangen.

Lieve Sam, wat zullen we hem missen!

16 januari 1961 10 juli 2020

Herman woonde op Maccabiadelaan en kreeg daar ook dagbesteding. Herman was iemand voor wie zijn Joodse geloof erg belangrijk was. Hij wist dan ook alle feestdagen uit zijn hoofd. Herman was veel bezig met muziek. En hij vond het heerlijk om de VARA gids en de kalender te lezen. Hij hield veel van grapjes en was daardoor ook echt een toevoeging voor de groep. Zijn vaste uitspraken en grapjes zullen wij dan ook nooit vergeten. Wij, als bewoners, vrijwilliger en begeleiders, zullen hem missen.

Medewerkers en bewoners Maccabiadelaan

Medewerkers en bewoners De Cirkel Ons Tweede Thuis MAGAZINE JI J & I K

| 27

JIJ&IK Red a ct ie Janwillem Witsen Elias Marianne Mak Mariska van Woensel Vo r mgeving Vanessa Dekker Deborah Cuiper B eel d m at e riaal Karen van de Graaf Firmin Polderman Vanessa Dekker Deborah Cuiper Dr u kke r Noordhoek Offset BV Red a ct ie adre s Ons Tweede Thuis Vuurdoornstraat 11 1431 RM Aalsmeer, 0297 353800 redactie@onstweedethuis.nl Overname van artikelen is met bronvermelding en toestemming van de redactie toegestaan.

onst we e de t h uis.nl