JIJ&IK Magazine juni 2016

ju ni 2016

JIJ&IK magazine

D I T I S E E N U ITG AVE VA N O NS TWEEDE THUIS

JIJ&IK Het is een voorrecht om bij de vergaderingen van de Centrale Cliëntenraad te mogen zijn. We maken plezier, we praten heel serieus over onderwerpen en soms is er verdriet. Het is een fantastische club waarin we elkaar helpen, stimuleren en motiveren om onszelf te laten zien.

Zelfredzaamheid is eigenlijk altijd de rode draad.

Als we onderwerpen behandelen zoals ‘ik wil zelf mijn geld beheren’, dan gaat het over die zelfredzaamheid. Wars van betutteling en overbezorgdheid.

Het heeft te maken met een gevoel van eigenwaarde en trots.

Die drive om te laten zien wat je waard bent, zit in ons allemaal.

Dat juichen we toe, hoe klein of groot het ook is. Of je nu kunt praten of niet, of hoe ernstig je beperking ook is, je wilt laten zien dat je iets zelf kunt.

Voor de teams van Ons Tweede Thuis betekent zelfredzaamheid dat ze de ruimte hebben om samen met cliënten en familie de beste keuzes te maken. Want zelfredzaamheid bereik je niet alleen. Daar heb je elkaar voor nodig. Het is iets wat je samen doet.

Samen met de cliëntenraad en de locatieraden, samen met cliënten, familie, medewerkers, netwerk....

Samen, JIJ&IK.

Roel de Bruijn Bestuurder Ons Tweede Thuis

& inhoud

& in beeld

& vaste rubriek

& kort

06 08 12 14 16 18 22 23 24 26

05 14 15 17 20 28

10 Samen hardlopen KenniscafĂŠ 40 jaar Lotubloem 11 Ben Sajet Centrum Een lintje voor Ad 21 Willem 90 jaar Bezoek College B&W Verbinding in de wijk Samen wandelen 25 Complimenten OTT Waterpolo G-team

Bijna op mezelf Zelf beslissingen leren nemen Vrijwilligers: voorelkaar.nl Zelfredzaamheidsmatrix Medicatie in eigen beheer Interview Frank Bluiminck VGN Strategisch beleid Wandelen met kinderen Een kastje voor je geheugen Casemanagement in de praktijk

29 30 32

Op de mat met Jim v.d. Broek Column zus Column cliĂŤnt Briefwisseling regiomanagers Column medewerker Cefara aan het woord Product met verhaal Clientenraad aan het woord In memoriam JIJ & IK

Tweede Thuis 04| Ons juni 2016

&

& meedoen

Cliënt als vrijwilliger OP DE MAT MET JIM VAN DEN BROEK Ik ben Jim van den Broek, ik woon in een appartement bij woonvoorziening Nieuweweg in Hoofddorp en werk op Schiphol, daar maak ik vliegtuigen schoon. Wat die mensen daar allemaal niet in achterlaten... Maar daar gaat het nu even niet over want je bent bij me gekomen vanwege Judo.

Dat is eigenlijk het belangrijkste in mijn leven.

Zwarte band Ik doe aan G-Judo (voor mensen met een beperking) vanaf mijn derde.

Ik kreeg eerst de witte band, toen geel, oranje, groen, blauw en bruin.

Daarna de zwarte band eerste Dan. Ik deed veel mee aan wedstrijden en heb zo’n dertig bekers. Eén van de hoogtepunten was in 2007 waar ik eerste werd bij internationale wedstrijden.

foto: Bob Lefevere/Special Needs Judo Foundation

Pijn Daarna ging er iets mis. Ik kreeg steeds meer pijn in mijn lichaam. Je valt veel en hard bij wedstrijden, maar elke keer dacht ik: opstaan, doorgaan, je kan het. Ik moest tegen steeds sterkere tegenstanders op de mat. Ik ben maar een licht mannetje dus dan verlies je vaker en krijg je nog meer pijn. Op een goed ogenblik brak er iets in me. Het ging gewoon niet meer. Ik wilde eigenlijk direct stoppen.

Tweede Dan Gelukkig heb ik toen eerst een lang gesprek met mijn trainer gehad.

Hij zei: je hebt gelijk, stop met wedstrijden, maar stop niet met Judo, je kan het, het is je passie. Ga door voor je tweede Dan, weer een stap hoger dus. Dan gaat het niet meer om winnen maar om techniek en souplesse. Tegelijkertijd werd me ook duidelijk dat ik misschien wel iets anders kon betekenen in de Judowereld. Ik heb zoveel geleerd, waarom zou ik dat niet overdragen op anderen?

Lees verder op de volgende pagina Ons Tweede Thuis

juni 2016

|05

Jaschka: Vervolg pagina 5

Judo voor iedereen Ik ben assistent-trainer geworden van mijn leraar Tycho van der Werff in de Dojo, de judoschool waar ik les geef aan mensen met een beperking. Het maakt niet uit wat voor handicap je hebt. Het mooie is dat er altijd wel een manier te vinden is waarop je de sport kan beoefenen. De nadruk ligt op wat je kan bereiken binnen je beperking. Ik geef bijvoorbeeld training aan Arthur een jongetje met Downsyndroom en aan Laura een meisje dat zich bijna niet kan bewegen. Op de mat duw ik zachtjes tegen haar aan en zij begint dan langzaam terug te duwen. Je voelt haar spieren aanspannen. Ze sport en lijkt het bovendien leuk te vinden. Samen met ons traint ze in de Dojo. Op haar manier doet ze echt mee. Dat zijn de momenten dat ik, veel meer dan vroeger, het gevoel heb dat ik iets toevoeg, iets kan bijdragen aan het leven van anderen.

Een droom Ondertussen train ik zelf ook nog veel, eigenlijk prima zo, zou je zeggen. Maar opeens gebeurde er iets bijzonders.

We kregen het bericht dat er een trainingsstage werd georganiseerd voor mensen met een beperking die de zwarte band hadden. Gegeven door Judomeesters met de achtste tot de tiende Dan. Dat is bijna het hoogste wat je kan bereiken, en in Japan, het land waar de Judo vandaan komt! Ik kon het eerst allemaal niet geloven. Japan is zo ver weg, maar nu gaat het er dus toch van komen. We gaan met 55 Judoka’s met een beperking uit allerlei landen in Europa. Het is een droom die uitkomt.

Jim krijgt les van de Special Needs Judo Foundation (SNJF), in Nederland opgericht door Tycho van der Werff en, de inmiddels helaas overleden, Ben van der Eng. De Foundation verzorgt onderwijs, training en competities in de Judosport voor mensen met een verstandelijke, lichamelijke of sociale handicap. Van der Werff geeft ook leiding aan de Judovereniging BeTeR (BTR) Judo.

Daar leer je niet alleen Judotechnieken, maar het gaat ook om het vergroten van sociale vaardigheden. Meer weten? www.beterjudo.nl

Tweede Thuis 06| Ons juni 2016

BIJNA OP MEZELF. Jaschka woont in een huisje aan de Kleine Poel in Aalsmeer. Het is een tuinhuisje naast de ark waar haar moeder en stiefvader wonen. Het is niet groot, maar ze heeft het gezellig gemaakt en heeft een waanzinnig mooi uitzicht. Als het lekker weer is loop je over het grasveld naar het water en duik je er zo in. Het huisje is een belangrijke stap naar zelfstandigheid en daarbij wordt ze ondersteund door ambulante dienstverlening van Ons Tweede Thuis.

& in beeld Eigen plekje Ze is nu bijna 21 en de privacy vindt ze nog wel het fijnst.

Ze eet weliswaar op de ark en daar zijn ook de douche en de wc, maar doordat ze nu een eigen woonslaapkamer buiten de deur heeft voelt het toch heel anders. Het is er lekker stil en als ze niet zo goed in haar vel zit is het heerlijk om zich te kunnen terugtrekken op haar eigen plekje. Ze houdt het huisje zelfstandig schoon en doet haar eigen boodschappen voor ontbijt en lunch.

Oefenen “De volgende stap is helemaal zelfstandig wonen,“ zegt Jaschka: “maar daar moet ik nog wel een aantal dingen voor leren. Dingen waar je tegen aanloopt als je een eigen bestaan wilt leiden. Ik heb nu sinds een tijdje ambulante ondersteuning van Joyce en Nella, twee topvrouwen… nu ga ik echt vooruit, zo voelt dat. We zijn bijvoorbeeld aan het oefenen met zelf koken op een dag dat mijn moeder er niet is. Dan hebben we de keuken voor ons zelf.

Moeilijk Administratie is ook een ding. Je moet je rekeningen op tijd betalen, dat begrijp ik ook wel, maar soms is het zo ingewikkeld. Waarom moet je iets betalen, wanneer en betaal je niet teveel. Vooral de post van de uitkeringsinstanties zoals CAK en het UWV, pffft… hoe moeilijk kan het worden. Maar je mag er geen fouten bij maken, zonder werk en geld wordt het natuurlijk nooit wat met dat zelfstandig wonen.

Zelfvertrouwen Met hulp van Joyce en Nella krijg ik steeds meer zelfvertrouwen. Ik voel me soms nog een klein meisje in een grote harde wereld en met hen kan ik daar over praten. Ze luisteren en geven me goeie tips. Ik kan ze tegenwoordig ook een App sturen als ik ergens mee zit.

Ik krijg dan een berichtje van ze, bijvoorbeeld een kleine oplossing of geruststelling. Dan verdwijnt de stress en word ik weer kalm. Ik denk dat het de combinatie is; leren, oefenen en een ‘uitlaatklep’ hebben. Op die manier komt het steeds dichterbij, bijna op mezelf.”

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|07

ZELF BESLISSINGEN LEREN NEMEN Marouschka Baak is 21 jaar en eind vorig jaar verhuisd binnen woonvoorziening Turfsteker.

Op eigen initiatief. Zij maakte zelf die keuze en overlegde het verder met haar ouders en haar persoonlijk begeleidster. Zo gaat dat eigenlijk met veel dingen in haar leven, blijkt uit Marouschka’s verhaal. Hoe kijkt zij aan tegen zelf keuzes maken en beslissingen nemen?

“Ik had zelf bedacht gemist en die gaat maar één Ik vind het heel goed dat het onderwerp zelfbepaling keer in het uur, ik had het nog dat ik naar de andere nu heel duidelijk in het cliëntplan staat. groep wilde en ook dat gezegd….” ik meer dagen op de Het is belangrijk dat cliënten een rol spelen kinderboerderij wilde Zelf beslissingen nemen in wat zij willen leren. werken. Na overleg met Wat vindt Marouschka ervan mijn ouders en begeleider is dat toen geregeld. Goed hè?” om zelf beslissingen te nemen? “Ik vind het belangrijk dat ik Zelfredzaamheid is voor Marouschka “dat je jezelf weet te zelf beslissingen leer nemen. Ik heb daar wel ondersteuning redden als je ergens heen gaat of in noodsituaties”. En op bij nodig. Ik overleg steeds met mijn ouders en de Turfsteker? “Nou, dat ik nu zelf mijn kamer schoonmaak.” begeleiding. Ik wil graag zelfstandiger worden. Een keer op mezelf gaan wonen met ondersteuning. Dat is mijn wens.”

Zelf met de bus Nog een voorbeeld: Marouschka wilde zelfstandig met de bus reizen. Ook dat heeft ze overlegd en samen met haar ouders en begeleidster bedacht ze hoe ze het zou gaan doen. “Ik help nu mijn moeder. Die is niet gewend met de bus te reizen. Dan belt ze me op. ‘Marouschka, ik ga met de bus. Waar kan ik overstappen?’ Had ze laatst bus 162

Tweede Thuis 08| Ons juni 2016

Begeleidster Nicolette van Beelen beaamt het: “Marouschka is erg van het overleggen. Ik vind het heel goed dat het onderwerp zelfbepaling nu heel duidelijk in het cliëntplan staat. Het is belangrijk dat cliënten een rol spelen in wat zij willen leren. Al zoekende kunnen we daar met elkaar vorm aan geven.”

& in beeld Eigen regie voor mensen met een beperking

Samenspel Overleggen, uitleggen en vooral respecteren dat iemand met een beperking een mens is met verlangens en behoeftes, dat zijn de uitgangspunten van de ouders van Marouschka. Mag hun dochter zelf beslissingen nemen? Ja, natuurlijk, maar wel met ondersteuning.”

Net als voor Marouschka is ook voor haar ouders Theo en Miranda overleg heel belangrijk. “We zijn hartstikke trots als Marouschka zelf iets wil. We willen haar eigen motivatie juist gebruiken. Zij geeft aan wat zij wil en dan gaan we met elkaar kijken hoe het zou kunnen. We vragen wat zij precies wil en waarom. Het helpt als je creatief denkt of alternatieven voorstelt. Het is een soort samenspel. Als iets niet kan, leggen we altijd uit waarom niet. We blijven uitleggen. We willen dat ze vertrouwen in ons houdt en dat ons contact goed blijft.

Want dat is de basis. De uitspraak ‘het gaat niet om loslaten maar om anders vasthouden’ vinden we erg mooi en passend.”

Eigenwaarde Eigenwaarde is ook een belangrijk thema voor Theo en Miranda. “We hebben Marouschka heel veel positieve ervaringen proberen te geven zodat zij een gevoel van eigenwaarde ontwikkelde. We vinden het geweldig dat zij zelf de regie neemt en zelf beslissingen neemt. We willen haar die ruimte geven maar wel in overleg en in kleine stapjes. Eerst iets onder controle krijgen en dan pas weer verder kijken. Het is belangrijk dat je als ouders op één lijn zit en goed afstemt met de begeleiding. En eerlijk zijn, geen verwachtingen scheppen die niet waar te maken zijn.”

Regie “Het is heel goed dat zelf beslissingen nemen en de regie nemen nu in het cliëntplan staan. Het is Marouschka’s leven, zij moet het doen. Het is belangrijk dat zij werk heeft dat ze leuk vindt en een fijne woonplek. Wij denken mee hoe iets kan, zoeken alternatieven als iets niet kan maar zij mag de regie hebben.”

Eigen regie voor mensen met een beperking is een belangrijk thema voor Ons Tweede Thuis. Met de introductie van het elektronisch cliëntendossier (ECD) heeft eigen regie nu ook een plekje in het cliëntplan onder de noemer ‘zelfbepaling’. Ons Tweede Thuis volgt daarmee een wens van de cliënten. Gedragsdekundige Mattijs van den Boom, vertelt er meer over.

“Bij Ons Tweede Thuis gaat het ons om de kwaliteit van bestaan van mensen met een beperking.

We denken dat zelf kunnen kiezen en beslissingen nemen, belangrijke voorwaarden zijn voor het kunnen ervaren van kwaliteit van bestaan. Die eigen regie hoort dan natuurlijk ook in het cliëntplan thuis. Daar leg je immers de afspraken vast over de begeleiding. We volgen daarmee het advies van onze branchevereniging Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland. En nog mooier, het is ook een wens van onze eigen cliënten. Uit de cliëntenraadpleging van 2014 kwam naar voren dat cliënten meer aandacht voor eigen regie en zelfbepaling wilden. Je kunt de kwaliteit van bestaan meten volgens de acht domeinen van de Amerikaanse academicus Shalock, zie hieronder. Bij zelfbepaling gaat het dan om autonomie, keuzes kunnen maken, beslissingen kunnen nemen, persoonlijke controle, zelf richting kunnen geven en persoonlijke doelen en waarden. Het is mooi dat zelfbepaling nu expliciet in het cliëntplan staat.”

De acht domeinen van Shalock om kwaliteit van bestaan voor mensen met een beperking te meten: - emotioneel welbevinden - interpersoonlijke relaties - materieel welbevinden - persoonlijke ontplooiing - lichamelijk welbevinden - zelfbepaling - sociale inclusie - rechten

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|09

JIJ&IK Samen hardlopen ALTIJD LEUKER Bewegen doet goed. Dat merken de mensen van de hardloopgroep van Ons Tweede Thuis iedere keer weer. Cliënten, medewerkers, familie en vrijwilligers, ze kunnen allemaal meedoen met de hardloopgroep.

Beginners en gevorderden.

JIJ & IK lopen samen!

Iedere twee weken is er een training en regelmatig doen ze mee aan wedstrijden. Het is van alles in één: vitaliteit, verbinding, participatie en ontmoeting. Op 4 augustus 2016 is er om 19.00 uur een G-run in De Kwakel, georganiseerd door Atletiek Vereniging Uithoorn. Deze vereniging verzorgt tien weken lang iedere week een training voor cliënten, familie, medewerkers en vrijwilligers op woensdagavond om 19.15 uur, woonvoorziening Zijdelveld in Uithoorn. Meer informatie: hardloopgroep@onstweedethuis.nl.

Kenniscafé VITALITEIT Vitaliteit stond op 9 en 11 mei centraal in de kenniscafé’s voor medewerkers én ouders van Ons Tweede Thuis. Een mix van inspanning en ontspanning, luisteren en discussiëren, denken en doen, zorgde voor open en productieve bijeenkomsten over aangepast sporten, gezonde voeding, motiverende gespreksvoering en duurzame inzetbaarheid.

Medewerkers en familie van cliënten van Ons Tweede Thuis kunnen zelf onderwerpen voor de kenniscafés aandragen.

We laten ons graag inspireren met suggesties voor onderwerpen of sprekers. Heb je ideeën? Neem dan contact op met Merel Dekker, adviseur Leren & Ontwikkelen via het mailadres: m.dekker@onstweedethuis.nl.

Gewoon DOEN!: bedankt voor het verzorgen van de catering. De hapjes waren heerlijk en jullie service was optimaal. Tot een volgende keer.

Tweede Thuis 10| Ons juni 2016

& & kort nieuws

Veertig jaar DE LOTUSBLOEM

Woensdag 1 juni vierde de Lotusbloem, het eerste kinderdagcentrum (KDC) van Ons Tweede Thuis haar 40-jarig bestaan. Het was een geweldig feest door het weerzien van vele bekenden maar ook nieuwe contacten die zijn gelegd. En.. niet te vergeten door de inzet van het Lotusbloem team! Bijzonder was de aanwezigheid van Riet Brij. Zij heeft 40 jaar geleden de Lotusbloem mee opgericht. Op iedere groep was informatie te vinden over een methodiek die op het KDC wordt gebruikt.

Daarnaast was er een lezing, verzorgd door Adri Burger (teamarts) en Freya Post (orthopedagoog). Zij gaven een heldere uiteenzetting over de ontwikkeling van het KDC op verschillende gebieden in de afgelopen 40 jaar. De basis van de zorg en ontwikkelings ondersteuning, is in grote lijnen hetzelfde gebleven, de passie van de begeleiders is onveranderd. Maar er zijn veel meer mogelijkheden en methodieken. Daardoor is de Lotusbloem in de loop van al die jaren een centrum geworden voor kennis van behandeling en ontwikkeling van kinderen met een beperking.

Startconferentie

BEN SAJET CENTRUM

Met een grootse startconferentie is het Ben Sajet Centrum op 22 april officieel gelanceerd. Het Ben Sajet Centrum is een kenniscentrum waarin we onderzoek en praktijk samenbrengen.

Het is onze vaste overtuiging dat we daarmee de kwaliteit van zorg kunnen verbeteren. In het Ben Sajet Centrum werken universitair medische centra AMC en VUmc, de opleidingsinstituten UvA/HvA, VU en InHolland, de zorgorganisaties Cordaan en Ons Tweede Thuis, de Stichting Actief Burgerschap, het Amsterdam Health and Technology Institute (AHTI) en de Gemeente Amsterdam samen. De zorg en ondersteuning aan mensen met een beperking is één van de programma’s van het Ben Sajet Centrum. In een workshop tijdens de conferentie gaven Mirjam Wouda, gedragsdeskundige bij Ons Tweede Thuis, en Paula Sterkenburg, onderzoeker aan de Vrije Universiteit, informatie over de serious game Empa. Met hulp van Empa kunnen begeleiders meer sensitiviteit ontwikkelen voor signalen van mensen met een beperking. Een mooie innovatieve vorm van samenwerking tussen onderzoek en praktijk.

Een lintje VOOR AD

En dan krijg je opeens een lintje! Ad van der Linde is ruim 20 jaar vrijwilliger bij Ons Tweede Thuis. Bij de Ring, Westwijk en Hoofdweg. Zonder hem geen disco, kerkviering of zomerfeest.

De totaal overdonderde Ad kreeg op 26 april van burgemeester Weterings van Haarlemmermeer te horen dat hij zich vanaf nu Lid van de Orde van Oranje Nassau mag noemen. Na de uitreiking werd Ad naar het dagcentrum Westwijk gelokt. Daar wachtte hem nog een heuse surpriseparty. De cliënten die op het dagcentrum aanwezig waren, vormden een erehaag met bogen en het Wilhelmus werd gezongen. Vervolgens een heerlijke lunch, verrassingsgasten en zoveel aandacht van alle cliënten dat Ad er zichtbaar ontroerd door was. Ad, ook vanaf deze plaats, super bedankt voor alles wat je doet voor de cliënten van Ons Tweede Thuis!

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|11

Vrijwilligers

VOORELKAAR.NL Marie Louise en Erika: “We hebben het leuk samen” “Het is gezellig, we wandelen samen, doen een boodschap of zitten op een terrasje. Dat doe ik niet zomaar in mijn eentje”, aldus Marie Louise van Ewijk. Zij zocht een vrijwilligster om samen leuke dingen te doen en plaatste haar oproep op www.aalsmeervoorelkaar.nl. De vraag werd doorgezet naar www.nextdoor.nl. Zo vond Marie Louise haar buurtgenoot Erika Hiemstra, die eigenlijk helemaal niet op zoek was naar vrijwilligerswerk….

Een mooi voorbeeld van meer voor elkaar doen in je eigen buurt.

Tweede Thuis 12| Ons juni 2016

& in beeld De oproep van Marie Louise op www.aalsmeervoorelkaar.nl: Marie Louise woont samen met haar vriend in Aalsmeer en krijgt begeleiding vanuit Begeleid Zelfstandig Wonen Aalsmeer van Ons Tweede Thuis.

“Mijn vriend werkt fulltime en ik ga twee dagen in de week naar Heliomare, hier in Aalsmeer. Ik zocht iemand om overdag leuke dingen mee te doen. Mijn vriend zag in de krant een advertentie van www.aalsmeervoorelkaar.nl.

Dat leek me wel handig en ik heb gereageerd.” Omdat het niet direct lukte om de juiste vrijwilliger te vinden, plaatste de beheerder van ‘aalsmeervoorelkaar.nl ‘de vraag ook op de site ‘nextdoor.nl’. Een goede zet want toen was er snel een match met Erika.”

“Ik ben Marie Louise ik wil graag iemand die met me iets leuks wil doen. Ik heb wel een beperking.

Ik heb last van mijn evenwicht dat wil zeggen ik loop moeilijk. Ik heb wel een hond een labrador.

Heeft u iemand die bij me past? Ik wil graag iemand hebben die met mij kan lopen, misschien winkelen en of voor de gezelligheid.”

Zoek je een vrijwilliger? Ga digitaal.

Vrijwilligers vind je allang niet alleen meer via een oproep in de lokale krant of via een briefje bij de supermarkt. Ook bij het zoeken van vrijwilligers kun je ‘digitaal gaan’. Elke gemeente

Tuinhekje

heeft wel een website waarop mensen elkaar kunnen vinden

“Ik zocht helemaal geen vrijwilligerswerk. Ik had me aangemeld op nextdoor.nl en zag toen de vraag van Marie Louise. We kenden elkaar al een beetje uit de buurt. We lieten allebei onze hond uit, dan heb je al gauw contact.

Omdat ik haar kende, dacht ik ‘dat is wel leuk, het is een vrolijk typje’, dus dat leek me wel wat”, aldus Erika. Marie Louise: “De eerste keer dat Erika kwam, liet ze per ongeluk het tuinhekje open. Tessa, mijn hond, nam de poten.” “Ja”, gaat Erika door “we zijn eerst een hele tijd bezig geweest om Tessa weer terug te halen. Heel grappig voor zo’n eerste afspraak!”

voor klusjes of vrijwilligerswerk. Een online marktplaats voor iedereen die een ander wil helpen of juist wat hulp kan gebruiken. Zoals Marie Louise en Erika bijvoorbeeld (zie hun verhaal hiernaast). Je maakt een profiel aan op een van de sites (zie hieronder voor een overzicht van de verschillende sites). Dat is gratis en is eigenlijk zo gedaan. Locaties van Ons Tweede Thuis hebben onder de vlag van Ons Tweede Thuis een eigen account maar ook particulieren kunnen een account aanmaken. Op de site vul je in wat je zoekt of waarmee je iemand juist wil helpen. De mensen achter de websites kunnen je assisteren bij het gebruik van de website of bij het vinden van een geschikte vrijwilliger of passend vrijwilligerswerk.

Goede afspraken

Achter www.aalsmeervoorelkaar.nl zit bijvoorbeeld de

Inmiddels hebben de beide dames al een paar keer samen wat ondernomen. Erika: “De eerste keer trakteerde Marie Louise me op een terrasje. We zijn samen naar het dorp gegaan. Zij op haar fiets en ik lopend, met Tessa de hond ernaast. We doen wat boodschappen. We houden allebei van wandelen, van tekenen en van honden. Het is belangrijk dat je een klik hebt en dat je goede afspraken maakt. Ik kom nu één keer in de twee weken op woensdagmiddag twee uurtjes. Erg gezellig, we hebben het leuk samen. Zij blij, ik blij”, aldus Erika. Marie Louise kan het alleen maar beamen: “We kunnen goed samen door één deur. Erika is een fijne en rustige vrouw. En winkelen of op een terrasje zitten is gewoon veel leuker met z’n tweeën. Ik doe nu met haar dingen die ik anders niet zou doen.”

Vrijwilligerscentrale Amstelland. Harmke Visser van de Vrijwilligerscentrale Amstelland: “Als een vraag lang op de site staat, nemen wij contact op. We vragen dan of er al iemand gevonden is. Wanneer dat niet zo is, gaan we helpen zoeken.

We kunnen de vraag onder de aandacht brengen van een organisatie als Vita of het Rode Kruis. In het geval van Marie Louise heeft mijn collega de vraag van Marie Louise doorgezet naar www.nextdoor.nl. Met succes blijkt uit het verhaal van Marie Louise en Erika. We kunnen dus actief helpen bij het plaatsen van de vraag en bij het zoeken naar een vrijwilliger.

In Aalsmeer en Amstelveen, waar de Vrijwilligerscentrale Amstelland actief is, zijn er daarnaast wekelijkse spreekuren waar je zo binnen kunt lopen.” Ook de andere websites kennen spreekuren. Zie de websites voor locaties en tijden.

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|13

Zelfredzaamheidsmatrix Column

ZUS Loslaten is…. lef en vertrouwen hebben Tamara Kwint werkt op het dienstencentrum van Ons Tweede Thuis. Zij is de zus van Carol.

Samen met haar vader regelt zij de zorg voor Carol. Zij is supertrots op haar zus die met de fiets naar haar werk gaat in plaats van in een busje.

“Het motto van mijn ouders is eerst proberen. Dat gold voor ons allemaal, dus ook voor Carol.

Nou dat heeft ze goed onthouden, Vorig jaar september wilde Carol niet langer met het busje naar haar werk, maar op de fiets. Een goed plan, lekker buiten, regelmatig bewegen.

Ze kan ook nog eens goed fietsen. Toch had ik een maar. Ik vond het best spannend. Wat als er een omleiding is, wat als ze de weg niet meer weet? Natuurlijk gingen we het proberen.

En het ging hartstikke goed. Carol wilde het liefst de volgende dag al in haar eentje op de fiets.

Ik vond dat zo stoer! Ik was supertrots, maar het ging mij wel wat te snel. We zijn verder gegaan met oefenen toen Carol, in verband met de verbouwing van woonvoorzieining Meerwijk, in Amstelveen ging wonen.

Het was voor mij heel belangrijk dat ze de route ook een keer fietste met mijn vader, ik wilde niet in mijn eentje beslissen of het verantwoord was.

Ik vind het best lastig om haar los te laten. Daar heb je niet alleen vertrouwen, maar ook lef voor nodig.”

Tamara Kwint Tweede Thuis 14| Ons juni 2016

OBJECTIEF, SIMPEL EN EFFICIENT Marloes van Toorn werkt sinds 2011 bij Ons Tweede Thuis. Sinds vorig jaar werkt Marloes met de zelfredzaamheidmatrix van de gemeente Amsterdam.

Een eis van de gemeente, maar wel een waar de begeleiders de voordelen van inzien.

“Ik begeleid cliënten die in een appartement wonen. Dit doe ik onder andere in Uithoorn. Hier wonen mensen met een vorm van autisme, met een intelligentieniveau variërend tussen licht verstandelijk beperkt en hoog intelligent.

De cliënten wonen hier tijdelijk. We trainen hen om, op termijn, zo zelfstandig mogelijk te wonen. Waar mogelijk in een huurhuis, waar nodig in een appartement van Ons Tweede Thuis.

& in beeld “Eerst dacht ik: dit is het zoveelste lijstje.

Het blijkt echter een heel handig instrument te zijn: het is objectief, simpel en efficiënt.”

Het zoveelste lijstje Sinds vorig jaar zijn wij vanuit de gemeente Amsterdam verplicht om jaarlijks de Zelfredzaamheidmatrix in te vullen. Dit is een beoordelingsinstrument waarmee zorgorganisaties op een objectieve manier de zelfredzaamheid van cliënten kunnen scoren op zestien verschillende domeinen.

Eerst dacht ik: dit is het zoveelste lijstje. Het blijkt echter een heel handig instrument te zijn: het is objectief, simpel en efficiënt. In principe is het mogelijk om de matrix in tien minuten in te vullen. Het helpt ons als begeleiders om objectiever de zelfredzaamheid van de cliënt te beoordelen.

Stromen er ook mensen uit?

In de afgelopen periode zijn twee bewoners op zichzelf gaan wonen. Een van hen kreeg bij de start nog een beetje ambulante ondersteuning.

De andere bewoner ging trouwen en vanaf dat moment zijn we gestopt met de begeleiding.

Met allebei gaat het goed.

Op jezelf gaan wonen is best een moeilijke uitdaging.

Dat moet je wel durven. Dat geldt voor de cliënt, zijn familie en ook voor de begeleiders. Samen maken we afspraken wat nodig is om de stap naar zelfstandig wonen te maken.

Dat vind ik nou zo leuk aan mijn baan: mensen begeleiden in de ontwikkeling naar een zo zelfstandig mogelijk leven!”

“Dat vind ik nou zo leuk aan mijn baan: mensen begeleiden in de ontwikkeling naar een zo zelfstandig mogelijk leven!”

Column

CLIENT Carol Wijfje van WV Meerwijk Zelf fietsen naar mijn werk Carol Wijfje is 40 jaar en woont in woonvoorziening Meerwijk in Uithoorn. Ze woont nu tijdelijk in woonvoorziening Parklaan in Amstelveen vanwege de verbouwing van Meerwijk. Dit vindt Carol helemaal niet erg, want nu kan ze lekker op de fiets naar haar werk.

Waarom ga je niet meer met het busje?

Ik had geen zin meer om met het busje te gaan, ik hou van fietsen. Ik kan best alleen op de fiets van Uithoorn naar Amstelveen. Mijn zus Tamara vond dat een goed idee, maar vond het ook een beetje ver. We zijn gaan oefenen toen ik in de Parklaan ging wonen. Dan is het niet zover fietsen. Tamara en mijn vader vonden dat ik heel goed kan fietsen naar mijn werk. Ik mocht helemaal alleen naar Middelpolder fietsen.

Ik ben best wel trots op mezelf en het is ook gezond.

Ik werk nu niet meer bij Middelpolder. Ik werk nu bij de Schutse in Uithoorn. Dat is een kerk. Samen met mijn groep doe ik klusjes in het gebouw: opruimen, stofzuigen en schoonmaken. Ik vind het leuk om iets voor andere mensen te doen. Wat ik niet leuk vind is dat ik nu weer met het busje ga. Omdat het verder is. Ik wil graag snel weer oefenen met Tamara. Want fietsen is veel leuker en beter.

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|15

Medicatie IN EIGEN BEHEER Leonard en Bart wonen allebei in een appartement in de woonlocatie Nieuweweg in Hoofddorp. Ze hebben hetzelfde uitgangspunt: zoveel mogelijk eigen regie. Wat ze zelf kunnen, willen ze ook zelf doen. Hun medicatie regelen ze bijvoorbeeld zelf. Hoe verhoudt dit zich tot het medicatiebeleid van Ons Tweede Thuis?

Bart: “Ik woon in een appartement op de Nieuweweg.

Voordat ik naar mijn werk ga, neem ik mijn medicijnen in.

Elke donderdag bezorgt de apotheek mijn baxterrol bij de Nieuweweg. Mijn begeleider controleert dan of het klopt.

Elke dag scheur ik een zakje af en neem ze in. Ik vind het prettig om dat zelf te regelen. Daar heb ik geen begeleiding bij nodig. Ik ben het nog nooit vergeten.”

Nicolette Kreuk is begeleidster op de Nieuweweg. Ik vraag haar of “medicatie in eigen beheer” geen risico’s met zich meebrengt.

We realiseren dat hier risico’s aan kleven.

“De meeste cliënten in onze locatie regelen hun medicatie niet zelf. Dit doet de begeiding. We hebben cliënten die hun medicatie zelf willen regelen. Voordat we hier toestemming voor geven, checken we of zij deze verantwoordelijkheid kunnen dragen. In de medicatiebeleidsprocedure van Ons Tweede Thuis is beschreven wat de voorwaarden zijn. Het gaat dan bijvoorbeeld om zorgvuldigheid, bekendheid met doel, werking en bijwerkingen van de medicijnen. Maar ook om wat ze moeten doen in geval van vergissingen, bijwerkingen of fouten. Leonard en Bart kunnen dit, maar

Tweede Thuis 16| Ons juni 2016

voor de meeste bewoners is dit te ingewikkeld. In de cliëntplannen noteren we de afspraken over medicatie.”

Leonard: “Ik woon inmiddels tien jaar op de Nieuweweg en ik werk nu bijna twee jaar bij de Hema in Hoofddorp.

Lekker dichtbij.

Ik wil graag mijn eigen leven leiden met zo min mogelijk hulp.

Ik kook vaak zelf en ben regelmatig op pad met mijn fiets.

Iedere donderdag krijg ik van de begeleiders een baxterrol voor een week. Verder regel ik mijn medicatie zelf. Ik moet vier keer per dag medicijnen innemen, ook tijdens mijn werk. Ik zou niet graag willen dat de begeleiding mij medicijnen komt brengen tijdens de lunchpauze. Of dat ik de medicijnen van de bedrijfsleider krijg. Nee, ik regel het liever zelf.”

& in beeld

Regiomanagers

BRIEFWISSELING s!

Ha Annemarie, Ik was laatst bij De Schakel in Amstelveen. Dat is een vrijetijdsvereniging voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik vond het geweldig! Het was niet verrassend: bijna iedereen kwam van Ons Tweede Thuis. De Schakel bestaat 50 jaar, is dus net zo oud als OTT en net als wij gestart op initiatief van ouders: een productieve generatie als het om eigen initiatief gaat! Maar dat terzijde. Je vroeg of ik geloof in zelfredzaamheid en maatwerk.

Bijna alle deelnemers kwamen zelfstandig naar De Schakel, bijvoorbeeld met een taxi(busje) zonder begeleiding: zelfredzaam dus! De avond was een groot succes… tot het moment dat om 21.15 de eerste taxi’s kwamen. Vanaf dat moment kwam er een soort onrust over de deelnemers en de sfeer veranderde. Sommigen hadden er echt last van dat ze niet wisten wanneer hun taxi er dan zou zijn. De stress liep soms echt hoog op, zichtbaar een nare ervaring voor hen.

Hai Gert-Jan, JIJ&IK zijn verschillend en dat is prima. Want van die verschillen leren we en we kunnen er vaak hartelijk om lachen.

Verschillen moet je vieren, zeggen we dan tegen elkaar. Uit het laatste cliëntervaringsonderzoek van Ons Tweede Thuis (2014) bleek dat onze cliënten blij zijn met wat we doen, maar (met hulp) meer zelf zouden willen doen: zelfredzamer zijn. Op allerlei verschillende manieren. We zijn aan de slag gegaan met die zelfredzaamheid. Bij ons wetenschappelijk onderzoek is ontdekken wat cliënten willen een belangrijk onderwerp. We organiseren meer zeggenschap voor cliënten op hun woon- en werklocatie. Dat teams nu zelforganiserend werken, helpt ook: begeleiders hebben meer ruimte om creatief aan te sluiten op de hulpvraag.

Die vraag is elke keer verschillend!

Want de cliënten zijn allemaal verschillend.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben een groot voorstander van eigen regie en zelfredzaamheid. Maar het vraagt dus goed vooruitdenken en persoonlijk maatwerk. Inderdaad, voor iedereen verschillend. Dan is zelfredzaam zijn ook echt een positieve ervaring. En wie weet komen er dan nog meer mensen naar De Schakel om te genieten.

In de uitvoering van onze zorg moet je die verschillen dus gaan terugvinden. Dat is best lastig, omdat onze woonen werkgemeenschap ook een wereld is van veiligheid, structuur, verantwoordelijkheden en bevoegdheden. Het vraagt dus soms lef om maatwerk te organiseren voor cliënten. En dan de verschillen te accepteren, omdat het hoort bij eigen regie en zelfredzaamheid. Als we goed verbonden blijven met elkaar, gaat het lukken!

Geloof jij het ook?

Gert-Jan

Annemarie

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|17

Frank Bluiminck

IK VIND HET ECHT EEN EER DAT IK DIT WERK MAG DOEN Frank Bluiminck is sinds 1 maart 2016 directeur van de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland (VGN).

Hij houdt ervan om met één been in de politiek en met één been in de praktijk te staan. De aangekondigde bezuinigingen van 175 miljoen in de Gehandicaptenzorg vindt hij onacceptabel. Welke conclusies trekt Frank nog meer, drie maanden na zijn start bij de VGN en wat wil hij over een jaar bereikt hebben?

Tweede Thuis 18| Ons maart 2016

& in beeld “Ik ben opgegroeid in de Achterhoek in wat je noemt een echt arbeidersgezin. Na het VWO ben ik bestuurskunde gaan studeren. Ik was altijd al geïnteresseerd in politieke en economische vraagstukken. Mijn eerste baan was bij de UAF, een stichting voor vluchteling-studenten. Daarna werkte ik bij de FNV. Toen had ik ook al contact met sociale werkplaatsen en de Wa-Jong. Ik hield me in deze baan vooral bezig met het beïnvloeden van het beleid van de overheid en werkgever Toen de FNV besloot om te focussen op het behoud van de bestaande leden, besloot ik weg te gaan. Ik vind het heel belangrijk om te vernieuwen, om als verenigingen en partijen de toekomst te beïnvloeden. Voordat ik bij de VGN kwam, werkte ik bij ActiZ, de branchevereniging voor zorgorganisaties in de langdurige zorg, de thuiszorg en de jeugdgezondheidszorg. Na een tijd werd ik waarnemend directeur en ontdekte ik dat deze functie mij goed paste. Ik was dan ook helemaal niet op zoek naar een nieuwe baan.

Maar toen de functie van directeur bij de VGN voorbij kwam, vond ik dat ik die kans niet mocht laten liggen. Vanuit ActiZ had ik al verschillende contacten in Den Haag. Dat komt in mijn huidige baan goed van pas. Om de belangen van werkgevers goed te kunnen behartigen moet ik kennis hebben van de praktijk. Ik wil met eigen ogen zien waar kansen en bedreigingen liggen. Mijn uitspraken baseer ik nooit alleen op cijfers, ik wil ze altijd toetsen aan de praktijk. Daarom ben ik op dit moment veel binnen de zorgorganisaties te vinden: nuttig en heel inspirerend.”

Mensen met een verstandelijke beperking zijn vaak afhankelijk van levenslange, levensbrede ondersteuning.

Ook het netwerk van beide groepen verschilt nogal. Dat blijkt ook uit het onlangs verschenen rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP). Het netwerk van mensen met een beperking is meestal veel kleiner dan dat van ouderen.

Het uitgangspunt om (meer) een beroep te doen op de sociale omgeving is goed. De verwachting pakt alleen heel anders uit.”

Wat wil je over een jaar bereikt hebben?

“Dat de samenleving zich meer openstelt en inspant voor mensen met een beperking Er zullen altijd professionele medewerkers nodig zijn voor de ondersteuning en zorg van mensen met een beperking. Dan moeten we er wel voor zorgen dat de sector zichtbaar is. Dat we een goed imago hebben op de arbeidsmarkt. In september gaat de VGN samen met zorgorganisaties een grote landelijke publiekscampagne houden. We gaan de maatschappij laten zien wat voor goed werk verricht wordt in deze sector. Ik ga me inspannen om verschillende maatschappelijke domeinen nauw te laten samenwerken met de gehandicaptenzorg.

Ik wil ruimte creëren voor de sector De sector vernieuwen, meehelpen aan het vormgeven van de toekomst door hierop te anticiperen. Samen met anderen betekenis geven aan het leven van mensen met een beperking.

De vorige directeur, Hans Schirmbeck was een echte lobbyist, jij meer een activist?

“Nee, een activist associeer ik met geitenwollen sokken en de SP. Het klopt wel dat ik strijdbaar ben. Ik ben een netwerker, ik geloof in de kracht van verbinding. In samenwerking met verschillende koepelverenigingen en werkgevers. Zowel landelijk als regionaal.”

Dat medewerkers trots zijn en blijven op hun werk De doorgevoerde bezuinigingen hebben effect op het werkplezier van medewerkers. Groepen worden groter, er is sprake van meer werkdruk. De complexiteit van het werk verdient meer waardering.

Medewerkers moeten zich professioneel kunnen blijven ontwikkelen.

Je ziet in Nederland de tendens om de zorg anders en slimmer te organiseren. Er komen steeds meer zelforganiserende teams.

Je werkt nu bijna drie maanden bij de VGN, wat zijn je belangrijkste conclusies?

Meer verantwoordelijkheid kan het werkplezier van medewerkers

“Ik vind het echt een eer dat ik dit werk mag doen. Veel van mijn eigen normen en waarden kan ik kwijt in deze functie. Ik ben strijdbaar als het gaat om de plek van mensen met een beperking in de maatschappij. Zij moeten ook mee kunnen doen. Ik vind de gehandicaptenzorg te onzichtbaar. Zowel de ouderenzorg als de gehandicaptenzorg vallen onder de WLZ. Alsof dit vergelijkbare zorg betreft. Uit eigen ervaring weet ik dat dit niet zo is. Bij ouderen hebben termen als zelfredzaamheid en kwaliteit van leven een heel andere betekenis. Bij hen gaat het vooral om zoveel mogelijk bestaande vaardigheden en omstandigheden in stand te houden.

lasten wel omlaag.

vergroten. Maar dan moeten de regeldruk en de administratieve

Dat mensen met een beperking een mooi leven hebben Hoe meer je kunt realiseren van het gewone leven, hoe beter. Dus: sociale relaties, mobiliteit, werk en inkomen. Ik wil het nieuwe VNverdrag leven inblazen. Het is nu nog teveel papierwerk.

Dat de aangekondigde bezuinigingen in de Gehandicaptenzorg van 175 miljoen van tafel verdwijnen.

Dat is echt onacceptabel, er kan niet nog meer bezuinigd worden.”

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|19

Column

MEDEWERKERS

&

“Dagcentrum Middelpolder in Amstelveen ontwikkelt zich tot een echt werkcentrum.

Daardoor pasten de cliënten van onze activiteitengroep er niet meer goed bij. We zijn als begeleiders zelf op zoek gegaan naar een nieuwe plek voor hen. Die vonden we bij dagcentrum Amstel-Meer in Aalsmeer. De sfeer op dit dagcentrum past goed bij onze cliënten.

De groep bestaat uit zijn acht mensen met veelal autisme en behoefte aan structuur, duidelijkheid en

Amstel-Meer past beter bij onze groep qua ambiance: de cliënten zijn meer van hetzelfde niveau, de collega’s zijn bekend met onze doelgroep waardoor de cliënten zich vrijer voelen om zich binnen het dagcentrum te bewegen.

Amstel-Meer ligt in een rustige en gezellige woonwijk.

Als we buiten lopen, zeggen buurtbewoners gedag.

Voorzieningen zijn op loopafstand. We kunnen naar de buurtsuper. Er zijn hier allerlei mogelijkheden zoals muziekles, voorleesuur, snoezelruimte, zwembad.

De cliënten genieten ervan. We zijn allemaal, cliënten en begeleiders, op onze plek hier.

veiligheid. De hele groep verhuisde naar Amstel-Meer en wij verhuisden alle drie mee.

We zijn blij dat we zelf stappen hebben gezet om te

verhuizen met de hele groep. Zelfredzaamheid, eigen

We moesten natuurlijk wennen aan een nieuwe werkplek maar ach, dat lukt altijd wel.

De cliënten varen er wel bij. De groep is nog hechter

geworden. Zij communiceren meer onderling, maken grapjes en vragen elkaar dingen.

regie; hoe je het ook wilt noemen, het heeft heel goed uitgepakt.”

Begeleiders Tim Weeland, Marijn Gerats en Nina van Splunter- Pelli

De prachtige tekeningen van de cliënten

zijn gemaakt door Nina van Splunter - Pelli

Tweede Thuis 20| Ons juni 2016

& & kort nieuws

College B&W Aalsmeer

BEZOEKT ONS TWEEDE THUIS

&

Willem NEGENTIG JAAR Er is er een jarig hoera hoera.... En niet zomaar iemand.... Onze oudste bewoner Willem is op 8 april 90 jaar geworden. Dat werd natuurlijk gevierd met familie, vrienden en medewerkers. Ook bestuurder Roel de Bruijn en waarnemend burgemeester Jeroen Nobel van Aalsmeer waren van de partij.

Willem: “Ik ben 90 jaar geworden. En de dokter zei dat ik niet ouder zou worden dan 25. Hij had dus geen gelijk!”

JIJ&IK

Verbinding in de wijk Kinderen van de St. Jozefschool in Aalsmeer verrasten DC Hortensialaan voor Palmpasen.

De cliёnten genoten ervan: “Het was echt heel leuk met al die kinderen! Ze kwamen zwaaiend aangelopen en zongen voor de deur en daarna binnen! Sommige van ons zongen gezellig mee.

Er waren meer dan 100 kinderen (met leraren en ouders) uit groep 1 t/m 5. We waren echt onder de indruk en ontroerd van al die jonge kinderen met die kleurige Palmpasenstokken. Twee cliënten, Marco en Greet, gaven nog een kort toespraakje om de kinderen te bedanken voor ze terug naar school gingen. Het was echt heel bijzonder.”

Samenwerking en dialoog waren de kernwoorden van het werkbezoek op 6 april jl. van het voltallige college van burgemeester en wethouders (B&W) van Aalsmeer aan Ons Tweede Thuis. Het werkbezoek verliep in een ontspannen en open sfeer. Zij bezochten woon- en dagcentrum Amstel-Meer en ontmoetten cliënten en begeleiders. Na de rondleiding spraken ze over de positieve gevolgen van meer samenwerking tussen Ons Tweede Thuis, gemeenten en andere zorgorganisaties. Ook de zorgen over tarieven die onder druk staan, kwamen aan bod. Net als participatie van familie en de verbondenheid van Ons Tweede Thuis aan de Aalsmeerse gemeenschap. Een goed gesprek en voldoende punten waarop gemeente en Ons Tweede Thuis samen willen optrekken.

Samen wandelen VANUIT WESTWIJK

Voor de vierde keer dit jaar was er op wooncentrum Westwijk een wandeldriedaagse. Elke avond wandelden rond de 60 cliënten,

ouders, vrijwilligers en medewerkers een uurtje in de buurt. En dat drie avonden achter elkaar. Met als bonus... een medaille.

Iedereen was lekker in beweging en onderling was er natuurlijk

veel tijd voor gezelligheid. Verbinding, participatie en vitaliteit in de praktijk. Volgend jaar een jubileum?

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|21

&

Strategisch beleid

STRATEGISCH BELEID MAKEN WE SAMEN Om goed in te kunnen spelen op alle ontwikkelingen in de zorg en in de maatschappij, ontwikkelt Ons Tweede Thuis een nieuw Strategisch Beleid 2017-2020. Cliënten, familie, medewerkers, vrijwilligers, financiers en samenwerkingspartners gaan met elkaar in gesprek, om te bepalen wat zij belangrijk vinden en om zo voldoende draagvlak te creëren voor het strategisch beleid.

Cliënten en familie Ons Tweede Thuis bestaat voor en door de cliënten. Het strategisch beleid is er voor hen. Zij zijn onderwerp van het strategisch beleid en hebben daarom een belangrijke stem in het proces. Cliënten en familie praten bijvoorbeeld mee over de invulling van het jaarplan van locaties. De locatiemanagers geven de wensen van cliënten en hun familie door aan de regiomanagers.

Medewerkers en vrijwilligers De medewerkers en vrijwilligers van Ons Tweede Thuis voeren het strategisch beleid uit. Hebben zij een goed gevoel bij het strategisch beleid, dan is de tevredenheid en het draagvlak groter. Dit leidt tot meer plezier in het werk, wat positief is voor iedereen. Net als cliënten en familie zijn onze medewerkers en vrijwilligers betrokken bij de invulling van het jaarplan van de locatie of afdeling. Ook deze informatie gaat naar de regiomanagers.

Locatiemanagers en behandelaars Locatiemanagers en behandelaren denken actief mee met het strategisch beleid én zij voeren het uit. Tijdens een interessante beleidsdag hebben de locatiemanagers op een rijtje gezet welke ontwikkelingen zij de komende jaren in de zorg verwachten: nieuwe technieken zoals e-health en robotica, groeiende vraag naar logeren en nieuwe zorgvragen in een steeds complexer wordende maatschappij.

Centrale Cliëntenraad, Centrale Familieraad en Ondernemingsraad Ook de inspraakorganen van Ons Tweede Thuis zijn nauw betrokken bij het maken van het strategisch beleid.

Tweede Thuis 22| Ons juni 2016

Zij adviseren de bestuurder en geven hun mening over thema’s als: welke trends er zijn in de zorg en hoe kan Ons Tweede Thuis daarop inspelen. Vertegenwoordigers doen mee met de klankbordgroepen van medewerkers.

De bestuurder houdt bovendien gesprekken met de voorzitters van de raden.

Raad van Toezicht, Raad van Bestuur en managementteam De Raad van Toezicht, Raad van Bestuur en het managementteam stellen het nieuwe strategische beleid vast. De bestuurder en het managementteam betrekken alle overige groepen bij het nieuwe strategische beleid door te luisteren naar suggesties, tips en ideeën.

Externe partijen Niet alleen interne groepen hebben te maken met het strategische beleid van Ons Tweede Thuis. Ook externe groepen beïnvloeden onze keuzes, zoals financiers (gemeenten, zorgkantoren en zorgverzekeraars), samenwerkingspartners en bedrijven. Financiers stellen bijvoorbeeld voorwaarden aan de financiën en kwaliteit van zorg en geven zo kaders voor ons strategische beleid.

Als we willen samenwerken met andere (zorg)organisaties betekent dat, dat we daar in ons strategisch beleid rekening mee moeten houden. De laatste - en niet minst belangrijke externe groep - zijn wijkbewoners. Zij zijn van belang in ons streven om wijkgericht te werken en meer verbinding te maken met omwonenden en de wijk.

& in beeld Miranda WANDELEN MET KINDEREN Miranda woont in woonvoorziening de Nieuweweg in Hoofddorp. Van hieruit reist ze zelfstandig naar haar werk. Afhankelijk van de afstand doet ze dit met de bus of met de fiets. Ze werkt zowel in Hoofddorp als Aalsmeer. In kinderdienstencentrum de Zevenster wandelt ze elke week met een groepje kinderen, samen met begeleider Christa. Door de hulp van Miranda kan elke week een extra kind mee naar buiten. Een prachtig voorbeeld van participatie en samenwerking.

“Ik heb drie banen, op dagcentrum de Vaart in Hoofddorp help ik op kantoor. Op donderdag reis ik met de bus naar dagcentrum Amstel-Meer in Aalsmeer. Ik doe dan mee met de keramiekgroep.

Elke dinsdagmiddag om half twee ga ik vanuit dagcentrum De Vaart naar de Zevenster. Ik wandel dan met de kinderen. Ook met Sanne. Zij is altijd heel blij als ik er ben. Dat zie ik aan haar gezicht.

De ouders van Sanne vinden het fijn dat ik af en toe met Sanne naar buiten ga. Ik duw haar rolstoel. Soms gaan we naar de kinderboerderij of we doen een blokje om. We gaan ook wel eens naar het dorp. Als het regent, blijven we binnen. Dan ga ik voorlezen, of we gaan snoezelen. Ook gaan we wel eens op het luchtkussen of lekker schommelen. Ik heb ook een keer de handjes en de voetjes van de kinderen gemasseerd.

De begeleiders en de kinderen rekenen echt op mij.

Ze zijn heel tevreden.

Eigenlijk zou ik wel meer willen werken bij de Zevenster, maar ze kunnen mij op de Vaart niet missen. Na de wandeling drinken we nog wat samen en dan ga ik weer naar huis. Soms blijf ik plakken omdat het zo gezellig is.

Volgend jaar wordt Sanne achttien jaar. Dan is ze te oud voor het kinderdagcentrum. Ik hoop dat ze dan naar de Vaart gaat. Dan kan ik daar met haar wandelen, gezellig. Ik ben heel tevreden over mijn werk.�

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|23

Vrijheid EEN KASTJE VOOR JE GEHEUGEN

Geheugensteuntje Je eigen gang gaan, wat betekent dat voor Gerrie? Ze kookt niet zelfstandig, heeft hulp bij de huishouding en ondersteuning bij haar dagritme. Toch voelt ze zich wel zelfstandig. Dat komt onder andere door een technisch hulpmiddel. Ze heeft een kastje aan de muur hangen dat werkt als een geheugensteuntje. Gerrie: “Om kwart over drie hoor ik dat er een geluidje uit het kastje komt.

Ik loop ernaar toe en dan staat er ‘kopje thee drinken’?

Ik moet op een knop drukken om te bevestigen dat ik de herinnering gelezen heb. Het is fijn om op deze manier te weten wat er op het programma staat. Vaak ben ik met iets anders bezig en dan vergeet ik helemaal wat ik ook alweer te doen had.

Niets missen Sporten, dat vind ik eigenlijk het belangrijkst. Gek hè, ik ben al wat ouder maar dat wil ik echt niet missen. Bij dat soort belangrijke zaken gaat dus het alarm op het kastje af. Als ik dan niet reageer, gaat het nog een keer af.

Gerrie vergeet nog wel eens wat, ze wordt ouder en misschien hoort dat er een beetje bij. De vergeetachtigheid gaat haar steeds meer in de weg zitten en kan een vervelende belemmering in haar leven worden.

Mijn eigen gang gaan

De begeleiding krijgt een melding per telefoon als ik niet reageer op een voor mij belangrijk moment en komt naar mij toe.

Dat is niet vervelend hoor, want ik wil het niet missen.

Juist als ik iets vergeet, krijg ik stress en onrust. Dat is dan weer niet goed voor mijn epilepsie.

Trots op mezelf

Die hulp van de begeleiding heb ik echt nodig. Maar in een groep wonen, hè nee, dat wil ik niet hoor.

Ik kan eigenlijk wel stellen dat ik zonder dat kastje niet goed zelfstandig zou kunnen wonen. Ik zou eenzaam worden en de hele tijd van alles vergeten. Niet alleen sporten, maar ook eten, naar bed gaan en andere mensen zien, want als je de tijd niet meer in de gaten houdt dan gaat er veel mis. Het lijkt misschien wel alsof ik de hele tijd opdrachten krijg als er een alarm af gaat, maar dat is niet zo. Het zijn meer vragen of ik iets wil gaan doen.

Dat is veel te onrustig voor mij, geef mij maar een eigen huisje waar ik lekker mijn eigen gang kan gaan.”

Een kastje voor je geheugen. Met dit steuntje in de rug lukt het aardig om op mezelf te wonen en daar ben ik eigenlijk best trots op.”

Gerrie woont in een appartement van woonvoorziening Hankstraat.

De begeleiding is altijd dichtbij waardoor ze zo zelfstandig als mogelijk kan wonen. “Dat gaat best goed,” zegt Gerrie, “ik vergeet wel veel en ik heb last van epilepsie.

Tweede Thuis 24| Ons juni 2016

Veel complimenten ONS TWEEDE THUIS

&

Ons Tweede Thuis kreeg eind mei veel complimenten van DNV. Dat is de organisatie die jaarlijks de audits doet op het gebied van kwaliteit. Ze kijken vooral naar de beleidspunten in onze (A3) jaarplannen: wat doen we daaraan en leiden onze acties tot de gewenste resultaten.

DNV bezocht gedurende drie dagen verschillende locaties en dook in de dossiers. Aan het eind van die drie dagen gaven ze een eerste mondelinge rapportage aan MT en bestuur.

“Dit jaar was het een feest om bij de terugkoppeling van de eindrapportage te zijn. Dat wil ik graag even met jullie delen. Vergeleken met andere organisaties vonden ze opvallen hoe gemotiveerd en enthousiast de medewerkers zijn in zowel de locaties als op het dienstencentrum. De openheid werd specifiek benadrukt en zij vertaalden het ook als ‘men is niet bang om een keer een fout te maken’ en ‘het gaat zo goed in OTT dat er ook wel echt reden is om open en trots te zijn’. DNV benadrukte dat er al veel in korte tijd is bereikt op het gebied van zelforganisatie. Met name noemden ze de zeer vele en creatieve ideeën in teams en op locaties. Zelfs zoveel goede ideeën dat ze zeiden “vergeten jullie niet van elkaar te leren, want het is zonde dat jullie soms niet weten dat de een al iets heeft uitgevonden waar de ander nog over piekert”. Ook ten aanzien van het digitaliseren van cliëntendossiers was er veel lof. Het tempo en de kwaliteit kon hun goedkeuring wegdragen (wij hebben dit compliment stilzwijgend aangenomen, omdat we ook weten hoeveel tijd het kost, maar het is natuurlijk geweldig stimulerend als een buitenstaander even komt zeggen na eens goed rond gekeken te hebben, hoe goed het gaat).

& kort nieuws

Nieuw:

WATERPOLO G-TEAM BIJ OCEANUS

In een eerder nummer van het Magazine vertelden Sabina Terlouw en Christa Buskermolen een waterpolo G-team te willen starten bij Oceanus in Aalsmeer. En dat is gelukt! Er is een enthousiaste groep spelers die iedere vrijdag met plezier een uur trainen.

De trainers zijn erg trots op de vooruitgang van de spelers en hebben op 24 juni een oefenwedstrijd tegen het G-team van Katwijk gepland.

Wil je meedoen en het team versterken?

We starten weer op vrijdag 9 september om 18.30 tot 19.30 uur. Je kunt ook een keertje komen kijken of meetrainen. Wil je meer informatie? Mail dan naar gteam@zsc-oceanus.nl.

Beste allemaal, we kunnen echt zeggen dat we samen hebben ervoor gezorgd dat de kwaliteit van onze zorg- en dienstverlening op een hoog niveau is gebleven. En dat in een tijd waarin de wereld om ons heen veel van ons vraagt.

Ik wilde jullie dit hart onder de riem niet onthouden. Zegt het aub voort in je teams, niet iedereen zal dit lezen, maar wel iedereen verdient dit compliment!”

Roel

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|25

Casemanagement

IN DE PRAKTIJK Als je je niet begrepen en niet veilig voelt, heeft dat effect op je gedrag. Dat was het geval bij Stefan, die op wooncentrum Veldzicht woont en daar ook dagbesteding heeft. Stefan heeft een ernstige verstandelijke beperking. Door zijn gevoel van onveiligheid kwam de veiligheid van andere cliënten en van medewerkers in het geding. Er was extra expertise nodig, besloot het team. Ons Tweede Thuis heeft die expertise in huis in de vorm van casemanagement (zie kader). Begeleiders Laura van Erp en Karlien van Werde vertellen graag over het traject van casemanagement want zij zien veel positieve resultaten.

Voorspelbaarheid Samen met de casemanager gingen de begeleiders van Veldzicht is een centrum met 24-uurszorg. Medewerkers Stefan aan de slag. De eerste stap was ‘ontdekkend kijken’ werken zowel op het wooncentrum als op het dagcentrum en volgens de methode Heikoop: filmopnames van Stefan Stefan heeft één persoonlijk begeleider, Karlien. Daarnaast bekijken en analyseren. Wat zie je, wat doet hij, waar heeft hij te maken met zo’n 12-18 begeleiders. Elke begeleider reageert hij op? Karlien: “Dat gaf aanknopingspunten heeft weer een eigen stijl van begeleiden. Dat bleek voor voor de begeleiding maar het lukte niet goed om het in de Stefan erg verwarrend waardoor hij zich niet veilig voelde. praktijk te brengen. We gingen verder met de volgende Laura: “Stefan is gebaat stap in de methode: bij een eenduidige Door de videotraining kregen de begeleiders inzicht in videotraining voor het manier van begeleiden hele team. Daarbij hoe Stefan op hun eigen gedrag reageert en begrepen zij zodat hij alles goed kan gaat het vooral om het het gedrag van Stefan beter. volgen en overzien. Het contact tussen Stefan helpt hem dat we alles en begeleiding met als op dezelfde manier doen. Bijvoorbeeld: iedereen begint ’s doel de persoonlijke relatie te versterken.” In twee- of ochtends met het rolluik naar boven doen, dat is voor hem drietallen filmden de begeleiders de interactie tussen een teken dat de dag begint. Ik maak bewuster contact met Stefan en henzelf. Daarna bekeken en analyseerden hem en ik benoem veel meer wat ik doe. Ik laat bijvoorbeeld zij met elkaar de beelden: wat doe jij, wat doet Stefan, eerst zijn scheerapparaat zien en zeg dat ik hem ga scheren. hoe maak je contact met hem, waar reageert hij op, hoe Dan wacht ik op een reactie en als hij knikt, ga ik scheren. Hij maakt hij contact? Laura: “Het was heel interessant. Ik begrijpt dan wat ik ga doen, het is voorspelbaar en daardoor ben Stefan veel meer gaan begrijpen.” “Ja”, vult Karlien voelt hij zich veiliger. Hij is duidelijk rustiger en hij voelt zich aan, “we ontdekten bijvoorbeeld dat Stefan een lange meer begrepen. Dat is heel mooi om te zien.” verwerkingstijd heeft. Je moet soms even wachten voor hij reageert. Dat deden we eigenlijk niet, we verwachtten direct een reactie van hem. Nu kijken we beter. We zien hem denken. We wachten en tellen olifanten, zo noemen we het. Één olifant, twee olifanten, drie olifanten…. en dan zien we een reactie.”

Tweede Thuis 26| Ons juni 2016

Consequent en alert Door de videotraining kregen de begeleiders inzicht in hoe Stefan op hun eigen gedrag reageert en begrepen zij het gedrag van Stefan beter. Zij kregen daarnaast concrete handvatten voor de begeleiding.

& in beeld Er is een manier van begeleiden afgesproken die voorspelbaar is voor Stefan, omdat dit een duidelijk positief effect op hem heeft. Karlien: “Het vergt natuurlijk iets van ons allemaal. Je moet heel alert en consequent zijn. Ja is ja, en nee is nee. Stefan is sociaal-emotioneel en cognitief als een kind van anderhalf á twee jaar.

Het helpt om dat te beseffen. Als persoonlijk begeleider heb ik de regie rond Stefan. Ik wijs collega’s erop als zij toch iets op een andere manier doen dan afgesproken. Dat is gewoon niet prettig voor Stefan. Belangrijk is dat je als collega’s feedback kunt geven en ontvangen. Het is ook een samenspel tussen collega’s. Soms is het goed om even uit een situatie te gaan en een collega het over te laten nemen. Aan de andere kant kan een collega het ook wel eens te snel over willen nemen. Het beste is eerst te vragen of iemand hulp nodig heeft. Er komen weer nieuwe collega’s aan en met hen gaan we ook filmen. We hebben alles natuurlijk ook met de ouders van Stefan besproken. Zij zijn blij dat hij zich veiliger voelt en rustiger is.”

Ons Tweede Thuis heeft veel expertise in huis. Bij de medewerkers op de locaties en bij het Adviespunt.

Soms zijn teams op een locatie zoekende hoe zij een cliënt het beste kunnen begeleiden. Dan kunnen zij casemanagement aanvragen. Het kan gaan om een paar gesprekken om de begeleiders wat verder te helpen of om wat langduriger (maar wel tijdelijke) ondersteuning door een casemanager. Bij casemanagement zijn altijd een casemanager en een gedragsdeskundige betrokken. De casemanager helpt om een goed beeld van de cliënt te krijgen: wie is deze persoon, welke behoeftes heeft hij, welke verlangens, welke mogelijkheden en beperkingen?

Beiden ondersteunen bij het vinden van de meest passende begeleiding. Casemanagement probeert zo goed mogelijk aan te sluiten bij de zelforganiserende teams op de locaties. Videotraining is daarbij een van de mogelijkheden. Dan gaat het om het filmen en analyseren van de interactie van begeleiding en cliënt, zoals via de filmtraining op Veldzicht. De casemanager helpt de begeleiders om zichzelf te ontwikkelen en van elkaar te leren. Het vergt natuurlijk lef om jezelf kwetsbaar op te stellen en te filmen maar het maakt begeleiders krachtiger en zelfbewuster. Zo kan casemanagement complexere problemen voorkomen.

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|27

Cefara

AAN HET WOORD Financieel zelfredzaam zijn Hoe zelfredzamer een cliënt is, hoe beter hij zijn eigen leven kan leiden. In de veranderende wereld van vandaag wordt dat steeds belangrijker. Om die reden willen heel veel clienten die daartoe in staat zijn graag hun eigen geld beheren. Soms hebben ze daar wel wat hulp bij nodig van hun begeleiders.

Product

RESTAURA

Het is niet meer toegestaan dat Ons Tweede Thuis voor cliënten die bij ons wonen, de financiën beheert. Dit kan de zelfredzaamheid van de cliënten negatief beinvloeden. Ons Tweede Thuis werkt nu een plan uit om dit negatieve effect te verkleinen. Aan dat plan heeft de Cefara al het nodige bijgedragen.

Wat is daarvoor gedaan? De mogelijkheden zijn in kaart gebracht, manieren bedacht om cliënten hun eigen geld te laten beheren en ook de benodige support van de begeleiding daarbij vast te leggen. En dat allemaal binnen de ruimte die wettelijk acceptabel is.

Nadat de Cefara en de Centrale Clientenraad (CCR) advies hebben gegeven aan de bestuurder, zal de nieuwe werkwijze worden ingevoerd.

Daarbij zullen de nieuwe afspraken voor al die cliënten die het betreft worden besproken met hun families of wettelijk vertegenwoordigers en jaarlijkse worden geëvalueerd. Op die manier hopen wij de zelfredzaamheid van de cliënten op dit vlak toch goed te kunnen borgen.

Robert Verberg Voorzitter Centrale Familieraad cefara@onstweedethuis.nl

Tweede Thuis 28| Ons juni 2016

Anneloes Janssen werkt bij Restaurant De Spil: “Ik zelf kan de was heel goed vouwen en vind dit ook leuk om te doen. Ik vind het fijn als het netjes en op kleur ligt. We doen nog veel meer in het restaurant. Schoonmaken, lunch verzorgen, avondeten voorbereiden, soep maken voor het Dienstencentrum van Ons Tweede Thuis. We bakken appeltaarten, boterkoeken en cakes op bestelling. Ze zeggen dat die heerlijk smaken. Wij hebben het met zijn allen heel gezellig. En als er al iets is kunnen we dat altijd uitpraten.”

Zoals een collega van mij zegt:

“Er werken hier allemaal mensen met een gezond

verstand.”

ANT DE SPIL Centrale Cliëntenraad

AAN HET WOORD Locatieraden met elkaar in verbinding In mei hebben we tijdens een themabijeenkomst nagedacht om snel te starten met facebookgroep.

De afdeling communicatie heeft een geheime groep aangemaakt op facebook voor leden van de Centrale Clientenraad en leden van de locatieraad. Je kunt deze pagina alleen zien als je lid bent van de groep. Dat kan alleen met toestemming. Voor deze facebook groep hebben we samen een naam bedacht. We vonden JIJ&IK Locatieraad wel goed, maar dat is zo lang. Daarom de afkorting: JIL

De Spil Spilstraat 3 1433 HD Kudelstaart spil@onstweedethuis.nl

Omdat niet iedereen met facebook om kan gaan, zijn er in het dienstencentrum instructiemomenten. Dit regelen we vanuit Ons nieuwe Opleidings Centrum = OOC Cliënten die hulp nodig hebben, krijgen hulp van de afdeling communicatie en van cliënten die al veel ervaring hebben met Facebook. Cliënten van de locatieraden en de Centrale Cliëntenraad hebben afspraken en voorwaarden geformuleerd voor deelname aan de Facebookgroep.

Inmiddels is een pilot gestart. Mooi dat de leden van de raden op deze manier met elkaar in verbinding staan en kennis kunnen delen.JIL is een co-creatie, samen neergezet. Het is een geweldig om te zien dat cliënten vanuit hun kracht, kennis en kwaliteit, andere cliënten helpen. Als dat geen zelfredzaamheid is…

Hartelijke groet van de leden van de Centrale Cliëntenraad en Marja van der Maarl (Coach CCR) Op de foto deelnemers aan een themabijeenkomst: leden van de Centrale Cliëntenraad en van locatieraden.

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|29

IN MEMORIAM Ellen Endert 17 februari 1948 14 januari 2016

Ellen Endert is aan de gevolgen van dementie overleden. Ze heeft een gelukkig en lang leven gehad. Ellen had een sterke persoonlijkheid en ze wist heel goed wat ze wel en niet wilde. De laatste acht jaar van haar leven heeft ze op Ring 3 gewoond. We zullen haar op Ring 3 erg missen.

Familie, bewoners en team van woon- en dagcentrum Ringvaart

IN MEMORIAM Paul Douma 24 oktober 1951 21 april 2016

We hebben afscheid moeten nemen van Gerard. Hij heeft met veel plezier op de Beethovenlaan gewoond. Ook bezocht hij De Ronde Hoep en De Aanloop. De laatste negen jaar woonde Gerard bij ons op de Hortensialaan en hij had hier ook zijn dagbesteding.

IN MEMORIAM Gerard Hoogland 6 november 1946 18 maart 2016

Gerard was een lieve, beleefde en zorgzame man. Hij maakte geen onderscheid tussen rangen en standen, want iedereen was voor hem ‘u’ en ‘die dame’. Vooral baby’s, kleine kinderen en dieren hadden een speciaal plekje in zijn hart en zorgden voor een grote glimlach op zijn gezicht.

We hebben er bewondering voor hoe hij met zijn ziekte en operatie om ging.

En nu? Het is stiller zonder hem en we missen hem, maar koesteren de fijne herinneringen in ons hart.

Cliënten en medewerkers woon- en dagcentrum Hortensialaan

IN MEMORIAM Peter Molleman 6 augustus 1972 4 april 2016

IN MEMORIAM Juny Eisenhardt 22 juni 1974 9 mei 2016 Tweede Thuis 30| Ons juni 2016

Sinds 5 jaar woonde Juny bij ons op Veldzicht woning b/blauw.

Na een moedige strijd is ze heen gegaan.

Zeven jaar hebben wij lief en leed met Peter mogen delen.

Peter was een sterke persoonlijkheid met veel gevoel voor humor. Hij is jaren erg ziek geweest en bleef vechten om zijn leven zo aangenaam als mogelijk en op zijn eigen wijze voor te zetten totdat de ziekte de overhand kreeg en hij het vechten moe werd. “Ik ben een vechtertje,” zei hij vaak en dat is hij zeker geweest. Peter laat een onuitwisbare indruk achter.

Cliënten en medewerkers van woonvoorziening Mozaïek

Cliënten en medewerkers woon- en dagcentrum Hortensialaan Er zijn vragen gesteld in het leven Waar de antwoorden zo moeilijk op zijn.

Ze hoeven nu niet meer worden gegeven, Voorbij is het zoeken, gestopt is de pijn.

Achter tranen van ons verdriet, Schuilt de glimlach van herinnering.

Paul woonde sinds 2009 op woonvoorziening Hortensialaan. Vijf dagen per week bezocht hij er ook het dagcentrum.

Paul was ons ‘zonnetje in huis’, opgewekt, blij en altijd in voor een grapje. Hij kon intens genieten van de kleine dingen in het leven: een mooie bloem op tafel, een heerlijk kopje chocomel (met slagroom!), muziek, het tweewekelijkse bezoek van de dieren van kinderboerderij Boerenvreugd, etc. Met Paul verliezen we een zeer geliefde cliënt .

We zijn blij dat we hem hebben gekend!

Kees was 10 jaar bij ons op de Lotusbloem. Wij zullen hem missen.

Lieve Kees

IN MEMORIAM Kees de Vries 21 maart 2002 11 april 2016

Wij vinden je heel erg lief en bijzonder Wij vinden je heel erg mooi en heel apart Je hebt iets unieks Je bent een wonder Nu je er niet meer bent heb je een eigen plaatsje in ons hart

& in memoriam

IN MEMORIAM Annemarie Maarse 13 juni 1957 20 mei 2016

‘Betrokken, enthousiast, creatief, altijd zorgen voor de ander…’ Zo omschreven familie en vrienden Annemarie en zo hebben wij haar als begeleider en collega gekend. Uitstapje, feest, activiteit... Annemarie verzorgde het tot in de puntjes. In voor wat gekkigheid, zorgzaam en bevlogen. Met fijne en mooie herinneringen denken we aan haar terug. We zijn dankbaar voor haar inzet en warmte die ze met ons heeft willen delen.

Cliënten en medewerkers Woonvoorziening Nieuweweg

IN MEMORIAM Jaap van den Berg 26 december 1948 22 mei 2016

IN MEMORIAM Lamia Saïdi 20 augustus 2011 16 maart 2016

Met veel verdriet hebben wij afscheid moeten nemen van onze Lamia. Wij hadden nog zoveel dingen met Lamia willen doen en willen beleven. Helaas heeft dit niet zo mogen zijn. En dat voelt nog steeds heel onwerkelijk. Lamia was erg geliefd, en voelde zich ook erg geliefd.

Met haar stralende ogen en glimlach had zij onze harten veroverd. Wij gaan haar enorm missen.

Kinderen en medewerkers van kinderdienstencentrum Nifterlake

Jaap was een vrolijke, sociale en zeer behulpzame man. Hij genoot van huishoudelijke klussen doen voor iedereen, grapjes maken, zingen met een koor, spelletjes zoals sjoelen en bowlen, grapjes maken en kleuren.

Ajax was zijn passie, deze verloren voor hem nooit een wedstrijd.

Helaas kreeg Jaap de ziekte Alzheimer en zakte hij steeds een stukje verder bij ons vandaan.

Het is best stil zonder jou Japiejoo..

Cliënten en medewerkers van woon en dagcentrum Amstelmeer.

Johan werd ambulant begeleid vanuit BZW Hoofddorp, en woonde de laatste maanden van zijn leven in verpleeghuis Bornholm. We herinneren ons Johan als een bijzondere en vriendelijke man

IN MEMORIAM Johan Willems 14 juli 1952 12 april 2016

en hopen dat hij nu de rust heeft gevonden waar hij zo naar verlangde.

Begeleiders van BZW Hoofddorp

Ons Tweede Thuis

juni 2016

|31

‘‘Dieren & mensen zijn hier altijd gewenst.’’

Esther, cliënt

JIJ&IK Redactie Janwillem Witsen Elias Marianne Mak Hetty Siemeling Vormgeving Vanessa Dekker Deborah Cuiper Beeldmateriaal met medewerking van Franky Vergouwe Rob van Geet Karen van de Graaf Bob Lefevere Drukker Noordhoek Offset BV Redactieadres Ons Tweede Thuis Vuurdoornstraat 11 1431 RM Aalsmeer, 0297 353800 redactie@onstweedethuis.nl www.onstweedethuis.nl Overname van artikelen is met bronvermelding en toestemming van de redactie toegestaan.