JIJ & IK Magazine speciale editie juli 2020 Ons Tweede Thuis

JULI 2020

JIJ&IK magazine

D I T I S E E N U I T G AV E VA N O N S T W E E D E T H U I S

Het duurt zo lang. Wanneer gaat dat virus nou weer weg?

To, woonvoorziening Nieuweweg

JIJ&IK De coronacrisis was zeer ingrijpend Al onze zintuigen zijn op scherp gezet afgelopen periode

Er kwamen strenge regels: hygiënemaatregelen, anderhalve meter afstand, dagbesteding dicht, geen bezoek. Niemand was voorbereid op een crisis van deze omvang. De schrik zat er goed in. In een mum van tijd hadden we een professionele crisisorganisatie. Alle maatregelen gaven ons richting, maar er was minder ruimte voor de verschillen tussen mensen.

Goed gedaan met elkaar?

Hebben we het goed gedaan met elkaar? Jazeker, er was creativiteit en aanpassingsvermogen door de hele stichting heen. Zoals dagbesteding vanuit de woonlocaties of vergaderen via beeldbellen. Toch is het goed om te kijken hoe het beter had gekund. Want namen we niet in onze eerste schrik te veel rigoureuze beslissingen? En wat kunnen we anders doen bij een tweede golf coronabesmettingen?

Intens verdrietig

In tijden van crisis is het belangrijk om snel te handelen. Dat hebben we gedaan. Bij alle maatregelen hebben we ook zo goed mogelijk de verschillende kanten betrokken: wat betekende het voor cliënten, familie en medewerkers? Dat was niet altijd even makkelijk. Gelukkig is de crisis voorbij en zitten we in een volgende fase.

Een fase waarin we nog meer willen kijken vanuit die verschillende perspectieven.

De corona-uitbraak bij Mozaïek heeft mij diep geraakt.

Vooral dat twee bewoners van Mozaïek heel kritisch ziek waren. Zo ingrijpend voor deze mensen zelf, hun dierbaren, hun medebewoners en de collega’s daar. En daarna het overlijden van deze twee mensen. In eerste instantie had ik de spookgedachte van een mogelijk overlijden weggedrukt en als het dan werkelijk zo is, dan is het intens verdrietig. Meteen komt dan onze verantwoordelijkheid naar boven, omdat ze bij ons woonden. Hebben we de goede beslissingen genomen?

Ook al trokken we alles uit de kast, toch bleven de besmettingen doorgaan. Ik vond dat op afstand al angstaanjagend. Laat staan hoe de mensen het zelf hebben ervaren.

Nieuwe tijdelijke wereld

JIJ & IK als één team

Eind juni zei Rutte dat de coronacrisis voorbij is. Wat blijft: ‘handen wassen en anderhalve meter afstand houden’: onze ‘tijdelijke’ nieuwe wereld totdat er een vaccin is. Hoe doen we dat? Want gehandicaptenzorg op anderhalve meter is lastig. Zeker voor de groep die deze afstand niet begrijpt of niet aankan. Hoe dan samen met familie te zorgen voor een goed leven is maatwerk.

De coronacrisis was heel ingrijpend maar was ook een periode van veel energie. Er was een groot gevoel van kameraadschap en collegialiteit. Het vertrouwen in elkaar is alleen maar groter geworden. Deze crisis heeft Ons Tweede Thuis gemaakt tot één groot team, we zijn dichter bij elkaar gekomen. Een gevoel van samen en trots. Ik ben een dankbaar mens dat ik bestuurder mag zijn van deze mooie organisatie: JIJ & IK. Roel de Bruijn Bestuurder Ons Tweede Thuis

INHOUD

VASTE RUBRIEKEN 02 Voorwoord 03 Inhoud 28 Centrale Familieraad 29 Centrale CliĂŤntenraad 30 In memoriam

IN BEELD | CORONA 04 Achter de voordeur bij Nieuweweg 12 Crisisteam: het raakt zo veel mensen 16 En dan zit je samen thuis 18 Nog niet knuffelen: veilig bezoek 20 MozaĂŻek is voor altijd anders 22 Met een coronabesmetting thuis 24 Van je bed naar je werk in vijf minuten 26 Uit je eigen bubbel

IN BEELD 07 Overname Nieuw Amsterade: samen sterk verder 08 Leven met een lichamelijk beperking: in gesprek met Roan 10 Van hulpverlener naar hulpvrager: in gesprek met Hermine

W a a r o m komen ju llie n ou n iet g ezelli g eve n binnen?

To, woonvoorziening Nieuweweg

redactie@onstweedethuis.nl

Ook bij Nieuweweg traden de coronaregels onverbiddelijk in werking. Van de ene dag op de andere veranderde het leven van de bewoners. Niet meer naar de gemeenschappelijke ruimtes. Geen dagbesteding.

Geen bezoek. Eten op je kamer en alleen maar naar buiten voor een klein beetje frisse lucht‌ maar vooral niet te lang. Hoe hebben de bewoners dat ervaren?

IN BEELD | CORONA

Achter de voordeur WOONVOORZIENING NIEUWEWEG

JACCO

TO

Mijn moeder, daar vond ik het eigenlijk best naar voor.

Ze komt normaal gesproken bijna iedere dag even langs. Nu dus helemaal niet. De dagbesteding hield er ook direct mee op. Ik werk bij 2Wieler Floriande. Een leuke baan en het zorgt voor ritme en structuur. Als dat er niet meer is, wat moet je dan zo’n hele dag. TV kijken doe ik niet zo veel. Behalve voetbal natuurlijk. Ik ben een enorme Ajax-fan. Maar ja, de hele competitie was per direct gestopt. Je huishouden is op een goed ogenblik ook wel klaar. Ik ging wel veel muziek luisteren. Ik ben een amateur-dj en krijg daar ook les in. Ik volg allemaal professionele dj’s die op Facebook met nieuwe muziek komen. Ik ben dus weer prima op de hoogte. In juni mochten we voorzichtig weer aan het werk. Heel fijn, maar ik merkte wel dat mijn werkritme helemaal zoek was. Normaal gesproken doe ik het onderhoud van vier fietsen op een ochtend. Nu lukt het net met twee. Het is weer wennen.

Het duurt zo lang. Wanneer gaat dat virus nou weer weg? En waarom is dat virus er eigenlijk? Ik snap het niet hoor. En toen werd ik verkouden. Ik mocht helemaal niks meer en moest in mijn appartement blijven, wel twee weken. Ik zag bijna niemand meer. Maar luister, eigenlijk vond ik dat niet eens zo erg. Weet je, ik word al gauw zenuwachtig als er te veel mensen zijn. Last van prikkels noem je dat. Die waren er nu dus niet. En wat ik dan deed al die tijd? Van mijn broer had ik een tablet gehad. Daar stonden spelletjes op. Die heb ik gespeeld, heel veel gespeeld, maar op een goed ogenblik was ik het toch een beetje zat. En toch, dat binnen blijven en afstand houden, het heeft gewerkt. Volgens mij is hier bijna niemand ziek geworden. Goed hè! Maar ja, over is het nog niet met die corona. Wat een gedoe, want ik moet echt naar de pedicure. Ik heb zulke lange teennagels… niet normaal!

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 05

ACHTER DE VOORDEUR BIJ NIEUWEWEG IN CORONATIJD

FRED

LINDA

Ik ben dol op vissen. Scharretjes, makrelen, daar vang je er soms wel een paar tegelijk van. Ze bijten het beste als je zeepieren gebruikt. Die moet je dan eerst gaan steken op het strand. Dit jaar zou ik gaan vissen in Friesland in mijn vakantie. Maar het ziet er somber uit.

Ik denk niet dat het doorgaat. Allemaal vanwege die corona, hè. Wat een vervelende toestand.

Afstand houden, dat is volgens mij echt heel belangrijk.

Maar ja, niet iedereen vindt dat even makkelijk. Dus dan maar in je eigen appartement. Allemaal achter je eigen voordeur.

De hele tijd maar op je kamer.

Ik miste vooral het bezoek van mijn vader en mijn moeder en de collega’s op mijn werk. Maar we moeten doorzetten. Ik weet uit eigen ervaring dat corona gevaarlijk is. Mijn oma is er door overleden. 90 jaar oud en opeens was ze er niet meer. Ik kon het nauwelijks geloven en soms denk ik, zou ze er gewoon nog zijn?

Het is zo’n rare tijd.

Ik zit vaak maar een beetje naar buiten te kijken vanaf mijn balkon. Er gebeurde wel iets bijzonders. Ik ben gestopt met roken. Of dat nou door die corona komt, hmmm, ik weet het niet. In ieder geval was ik zo nu en dan benauwd en de dokter vond het een goed plan.

En nou volhouden hè, minimaal een jaar.

06| Ons Tweede Thuis & MAGAZINE JIJ

IK

Ik vind het niet leuk maar ik geloof ook dat er op dat moment geen andere oplossing was.

IN BEELD

Blij met alle ervaring en deskundigheid vanuit Nieuw Amstelrade SAMEN STERK VERDER Op 1 juni kregen we er vanuit Nieuw Amstelrade veel nieuwe collega's en cliënten bij. Nieuw Amstelrade was onderdeel van Amstelring maar valt vanaf 1 juni onder Ons Tweede Thuis. Zo breidde Ons Tweede Thuis uit met acht vestigingen voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel en/ of een lichamelijke beperking in Amsterdam en Diemen. Een heel mooie bundeling van kennis en expertise van beide organisaties.

JIJ&IK Ik voel me hulpeloos, maar ook de koning te rijk.

Roel de Bruijn, bestuurder van Ons Tweede Thuis: “Deze overname is goed voor iedereen: voor familie en cliënten van Nieuw Amstelrade, voor de medewerkers en ook voor Ons Tweede Thuis zelf. Wat krijgen we er als Ons Tweede Thuis veel moois en veel goeds bij. Medewerkers met veel ervaring, maar ook medewerkers die met hart en ziel werken. Natuurlijk, Ons Tweede Thuis mag ondertussen best meepraten als het gaat om ervaring met niet-aangeboren hersenletsel en zeker als het gaat om ervaring met verstandelijke beperkingen. De mensen die wij nu samen verwelkomen, vergroten dit nog meer met hun kennis en ervaring.”

Met een achteloos gebaar zoek je

Een sterk front vormen en meer kunnen betekenen voor cliënten

het bij mij goed fout.

Roel ging in een filmpje in gesprek met Gabriëlle Brons van voorheen Nieuw Amstelrade, nu dus collega binnen Ons Tweede Thuis.

Onmisbaar ben je,

mijn kleding bij elkaar.

Zie je cliënten op een rij, voornamelijk handenbinders en daar hoor ik ook bij.

Bijna even oud, maar ergens ging

verpleegkundige, verzorgende.

Roel: “Voor Ons Tweede Thuis is het heel fijn dat Nieuw Amstelrade er bij is. Wat kan Nieuw Amstelrade goed, waar Ons Tweede Thuis volgens jou blij mee kan zijn?” Gabriëlle: “Wij brengen onze specialiteit op het gebied van niet-aangeboren hersenletsel en lichamelijke beperkingen in. Als we samenwerken, kunnen we een heel sterk front vormen. We kunnen samen veel betekenen voor cliënten. We kunnen meer bereiken en er kunnen meer deuren opengaan in de maatschappij voor ons als organisatie en voor de cliënten. Ze kunnen meer ondernemen, meer leren. We kunnen sparren met andere behandelaren om te kijken wat de beste behandeling is. Ik denk dat we er op die manier heel sterk uitkomen samen.”

Nu samen kijken hoe dit verder gaat. Willen is niet altijd kunnen, voor niks is het te laat.

Rinus woont in een locatie in Diemen. Hij draagt in het filmpje een van zijn gedichten voor.

nah-lg.onstweedethuis.nl | filmpje: Roel op bezoek bij Nieuw Amstelrade, op YouTube Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 07

JIJ&IK

Door het samengaan met Nieuw Amstelrade komen er veel cliĂŤnten met nietaangeboren hersenletsel of een lichamelijke beperking bij Ons Tweede Thuis. Roan bijvoorbeeld. Hij heeft veel verzorging en ondersteuning nodig. De mensen rondom hem zijn dus belangrijk, maar hij is ook een niet te missen factor in het leven van anderen. En... hoe heeft hij de coronatijd doorgemaakt?

08| Ons Tweede Thuis & MAGAZINE JIJ

IK

IN BEELD

Zo ben ik IN GESPREK MET ROAN Wie zijn er belangrijk voor jou?

Mijn ouders

Voor wie ben jij belangrijk?

Ze zijn er echt voor mij. Ze doen boodschappen, we

Ik denk voor de mensen die dicht bij me staan. Mijn

eten regelmatig samen en dan blijven ze lekker lang.

vader en moeder natuurlijk, maar ook Monica. Toen

Shoppen doe ik met mijn moeder en mijn zus. We

ik met haar op dat festival was, gingen we volledig uit

bezoeken ook veel musea en exposities. Ik ga daar

ons dak op de muziek. Het maakte me allemaal niet

graag naar toe. Als het weer kan naar Bernini, je weet

meer uit wat mensen ervan vonden. We waren daar

wel, de Italiaanse beeldhouwer van dat Medusahoofd.

echt samen.

Je merkt dat niet alle musea en andere culturele instellingen even goed bereikbaar zijn. Jammer als je

Wat is er belangrijk voor jou?

rolstoelgebonden bent zoals ik.

Dat was mijn coming-out. Het was best moeilijk om voor mijn homoseksualiteit uit te komen. Noem het

Mijn vrienden

maar angst voor het onbekende, wat gaan mensen

Vrienden zijn belangrijk voor mij. Ik ga regelmatig op stap

nu weer van me vinden. Dat bleek niet nodig te zijn.

met stichting De Zonnebloem. Naar concerten, musea,

Toen ik het aan mijn moeder vertelde, zei ze dat ze

de dierentuin. Het is een leuke manier om mensen te

het eigenlijk al wist. Mijn vrienden vonden het gewoon

ontmoeten en nieuwe vrienden te maken. Het liefst

oké en positief dat ik het niet voor me hield, maar er

ga ik naar muziekfestivals. Laatst met vriendin Monica

juist mee naar buiten kwam. Voor mij was het echt fijn

naar 'Dance Valley'. Ondanks dat ik in een rolstoel zit,

om mijn gevoelens te kunnen delen. En de liefde… dat

ben ik niet bang voor grote mensenmassa’s. Er hangt

wil ik natuurlijk graag, maar dat laat zich niet dwingen.

zo’n fijne sfeer. Ik voel dat echt als verbroedering. Jij, ik en 60.000 anderen.

Corona Een vervelende periode. Ik was bang om ziek te

Mijn verzorgers

worden en ik verveelde me. Weinig bezoek en geen

Ik moet verzorgd worden, daar kom ik niet onderuit.

dagbesteding. De angst verdween gaandeweg.

Het is een intiem proces waar mensen echt dicht bij je

Ik besefte dat je er toch niets aan kan doen. De

komen. Ik vind het belangrijk dat het open mensen zijn

eenzaamheid werd doorbroken door mijn ouders die

en dat het gezellig is. Dat ze snel en vakkundig handelen

de boodschappen kwamen brengen en bijvoorbeeld

en zich bewust zijn van mijn persoonlijke behoeftes. En

door de medewerkers van de dagbesteding. Zij

die mensen zijn er! Een daarvan is een tijdje niet aan

kwamen helpen met opstaan en wassen. Bekende

het werk. Ze stuurde me net een kaartje: 'geniet nog

gezichten, echt gezellig!

maar even van je rust want voor je het weet ben ik weer terug', ha ha.

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 09

JIJ&IK

Van hulpverlener naar hulpvrager IN GESPREK MET HERMINE Zo ben je bezig met nieuwe toekomstplannen en zo ben je opeens al je zelfstandigheid kwijt. Hermine Versluys kreeg tien jaar geleden een herseninfarct.

Wat verloor zij vooral op dat moment en wat bouwde zij in die tien jaar weer op?

Er lag een nieuwe toekomst voor Hermine met nieuwe plannen. Zij was vanwege hartproblemen afgekeurd als verpleegkundige. Veel tijd om opnieuw in te vullen, zeker toen met het overlijden van haar moeder haar taak als mantelzorger ophield. De nieuwe plannen? In ieder geval voorlezen bij een peuterspeelzaal. Toen kwam het herseninfarct.

Heel boos “Ik was eerst vooral heel boos. Al mijn vrijheid en mijn zelfstandigheid was ik in één klap kwijt. Ik wist natuurlijk ook niet hoe het zou gaan lopen. Hoe lang het herstel zou duren en hoe ik zou herstellen. Dat herstel begon na een week ziekenhuis in revalidatiecentrum Reade. Van acht tot vijf aan de slag met revalideren. Negen maanden was ik daar.

De laatste maand in een ‘proefwoning’ om te kijken wat ik nog zelfstandig kon. Daarna kon ik bij locatie Berkenstede gaan wonen. Nou, ik heb hier een heerlijk zonnig huisje.

Ik regel zelf mijn maaltijden. Ik haal ze gewoon in de supermarkt, gaat prima. Ik krijg de zorg die ik nodig heb: bij douchen, aan- en uitkleden en bij het huishouden.

10| Ons Tweede Thuis & MAGAZINE JIJ

IK

IN BEELD

Nu horen we bij Ons Tweede Thuis.

Daar hebben we in de cliëntenraad natuurlijk uitgebreid over gesproken.

Van hulpeloos naar weer meer zelfstandig Die boosheid verdween wel hoor, met hulp van

Vrankendijke heeft een kringloopwinkel. Ik rubriceer

therapeuten en mensen van de kerk. Ik moest

daar alle boeken die binnenkomen. Het geeft me iets

omschakelen: ik was altijd hulpverlener geweest

zinnigs om te doen en ik vind de contacten met mensen

en moest nu hulp vragen. Bij alles, in het begin. Ik

erg leuk. Zo heb ik in die tien jaar gemerkt dat ik heel

voelde me behoorlijk hulpeloos. Dat is wat ik vooral

veel dingen wél kan. Ik heb nu zelfs een smartphone.

verloor met het herseninfarct: mijn zelfstandigheid.

Ik ben een senior-instromer met de smartphone, zei

In die tien jaar heb ik die voor een groot gedeelte wel

een begeleider.

weer teruggekregen. In mijn woning en door mijn scootmobiel. Maar ik kan niet zomaar naar iemand

Corona

toe. In de buurt kan ik op mijn scootmobiel op pad

Die tijd met corona en al die maatregelen... Eerst was

maar verder ben ik afhankelijk van vervoer. Ik ben ook

het wel goed om thuis te blijven maar daarna ging

veel sociale contacten kwijtgeraakt. Dat blijft lastig:

ik me vervelen. Er werd een bewoner ziek waardoor

mijn netwerk is klein geworden.

niemand naar buiten mocht. Dat vond ik lastig: niet naar buiten kunnen en geen bezoek krijgen. Ik ben

Eerlijk gezegd ben ik ook wel een beetje een einzelgänger, maar ik zou graag mijn netwerk uitbreiden. Gelukkig heb ik nog familie.

graag buiten. Hier in de buurt is een mooi parkje waar ik met de scootmobiel heen kan en lekker in de zon kan zitten. Gelukkig was het de laatste maanden steeds mooi weer en kon ik met bezoek buiten zitten.

Senior-instromer

En gelukkig ben ik niet ziek geworden.

Toen ik bij Berkenstede kwam wonen en ze merkten dat ik goed kon praten, ben ik gelijk gevraagd voor de

Kritisch volgen

cliëntenraad. Mijn achtergrond als verpleegkundige

Nu horen we bij Ons Tweede Thuis. Daar hebben we in

kwam daar ook goed van pas. Ik heb altijd veel in

de cliëntenraad natuurlijk uitgebreid over gesproken.

besturen gezeten dus dat ligt me wel. Nu ben ik

Het was wel spannend. Eerst dachten we ‘wat is dit’,

voorzitter. Ik was altijd gewend om in opdracht te

maar we hoorden van diverse kanten goede berichten

werken en hier werd eigen initiatief gevraagd. Daar

over Ons Tweede Thuis. Het blijft spannend want we

heb ik veel van geleerd.

moeten afwachten hoe ze alles gaan samenbreien.

Dat geldt voor mij persoonlijk en voor de cliëntenraad.

Overdag ga ik naar activiteitencentra Albatros en Vrankendijke. Muziek, zingen, koken.

Ik ga het kritisch volgen.”

Er is een nieuwe Centrale Cliëntenraad in oprichting voor de groep mensen met niet-aangeboren hersenletstel en lichamelijk beperking.

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 11

IN BEELD | CORONA

CRISISTEAM

ELIZE MIDDELHOVEN Hoofd Behandeling

HET RAAKT ZO VEEL MENSEN

Hoe organiseer je alles in crisistijd?

De coronacrisis heeft zo veel mensen geraakt: degenen die ziek zijn geworden, de mensen om de zieke personen heen, die zorgen hebben om hun dierbare of bang zijn zelf ziek te worden. Het schuldgevoel dat je hebt als jij ziek bent geworden en hierdoor bewoners mogelijk ziek hebt gemaakt. De medewerkers die niet ziek waren en die zorgden voor de cliënten, de vele collega’s die invielen op besmette locaties. Het niet zien van familie en ouders, het niet naar je werk of dagbesteding kunnen als cliënt, de sociale isolatie voor zo veel mensen….

Ingrijpend, indrukwekkend, pijnlijk en heftig zijn woorden die mensen noemen bij deze crisis.

Een onvergetelijke periode die diepe indruk heeft gemaakt.

Binnen Ons Tweede Thuis ontstond binnen een mum van tijd een corona-organisatie met corona-crisisteam. Dit team overlegde dagelijks en bereidde samen alles voor zodat de collega’s op de locaties, cliënten en familie over de meest adequate informatie beschikten. Elize, Doenja, Marlies en Berrie waren onderdeel van dit crisisteam en blikken terug op het werk dat ze deden.

Coronabeleid botste met visie van zelf keuze maken Elize Middelhoven, hoofd Behandeling Rol in crisisteam: gedeeld voorzitter samen met regiomanager Annemarie Zuidweg “Het was bijzonder om zo’n enorme energie te ervaren op alle gebieden en in de hele organisatie. Samen voor hetzelfde doel. Of het nu ging om het bestellen van mondkapjes of de inzet van andere vormen van dagbesteding. Heel Ons Tweede Thuis heeft laten zien hoe we een lerende, innovatieve en flexibele organisatie zijn. Ook in de samenwerking met de regio met onder andere GGD, andere organisaties en huisartsen was een diepe verbondenheid en kwamen de creatieve oplossingen van zelf. Wel voelde ik dat het coronabeleid geregeld botste met onze visie op een goed leven. We willen de ondersteuning van de cliënt samen met de cliënt, zijn netwerk en persoonlijk begeleider afstemmen. Nu moesten we meer dan normaal ook het groepsbelang meewegen. Dat merkten we bij allerlei beleid en afspraken. Eigen regie, zelf keuzes maken waren in coronatijd lastig praktisch vorm te geven. Ik denk dat het goed is om samen met cliënten, ouders en begeleiders de coronacrisis te evalueren en terug te kijken hoe dit voor hen is geweest. En wat we daar dan uit kunnen leren voor de toekomst. Zelf heb ik het sociale isolement als zwaar ervaren. Het gemis van familie en vrienden was groot.

Ik ging nergens heen, was continu aan het werk, zo ook mijn man. Zijn uitje was boodschappen doen.”

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 13

Digitale versnellingen Doenja Haverkate: secretaresse Raad van Bestuur Rol in crisisteam: ondersteuning management in de verslaglegging “De coronacrisis was ingrijpend. Alles veranderde. Het managementteam was er 24 uur per dag 7 dagen in de week mee bezig. Met als gevolg dat de secretaresses ook continu ‘aanstonden’. Ik heb in die tijd een grote saamhorigheid ervaren, dat vond ik erg positief. Privé vond ik de crisis ook ingrijpend. In mijn nabije omgeving belandde iemand met corona in het ziekenhuis. Dat zorgde ervoor dat ik mij op sociaal gebied gedeisd hield en de eerste periode nauwelijks fysiek mensen zag. Aan de andere kant was het leven rustig en overzichtelijk en was ik blij dat ik gezond bleef, een huis en een inkomen heb.

Ook positief in deze periode: de digitale versnellingen die mogelijk waren, zoals het beeldbellen via Teams. Daar vind je ook snel een modus in. En het bijzondere coronaproof afscheid van regiomanager Annemarie Zuidweg.

Ik heb mijn collega’s ontzettend gemist.

Dat is toch ook een fijne constatering.”

Alles geven en ervoor gaan Berrie Verhoeven: locatiemanager Rol in crisisteam: coördinatie corona-bel- en maillijn “Samen met collega Susan deed ik de coördinatie van de corona-bel- en maillijn. Ik vond het ongelooflijk boeiend om op deze manier mijn bijdrage te leveren. Het mooie van deze klus was dat ik zo alle facetten van de crisis mee kon maken en anderen kon helpen: meedoen in crisisteam, collega’s aansturen voor de bel- en maillijn maar vooral ook zelf deze diensten draaien en collega’s en locaties ondersteunen, op afstand of fysiek op locatie.

In een zeer korte periode heb ik een totaal beeld van de organisatie gezien. Het was zeer intensief en het waren werkweken van zeven dagen per week. Ik zou het zo weer doen. Door de corona-organisatie sterk neer te zetten, had ik echt het gevoel dat we als Ons Tweede Thuis meteen zichtbaar waren en er alles voor gaven om ervoor te gaan. Die energie en dat gevoel van trots herinner ik me van 50 jaar Ons Tweede Thuis.”

14| Ons Tweede Thuis & MAGAZINE JIJ

IK

Kun je het aan?

Marlies: specialistisch verpleegkundige Rol in crisisteam: specialistisch verpleegkundige “Ik heb de corona-organisatie als heel interessant ervaren. Ik voelde mij supernuttig en ik kreeg er energie van.

Op het werk ben ik nooit bang geweest besmet te raken.

Sterker nog: ik voelde me veiliger op de isolatie-afdeling dan in de supermarkt. Veel collega’s heb ik kunnen helpen met relativeren door hen een zetje in de goede richting te geven. Ze mochten me op alle tijden bellen. Mijn vraag was dan altijd: kun je het aan zo? Als er dan een positief antwoord volgde, gaf dat zo veel energie. Het was ook zo mooi om collega’s bezig te zien op de speciale corona-verpleegafdeling. Wat een gedreven mensen. Zo bereid om te leren in een zeer korte tijd. Zeven mensen zijn daar verzorgd. Die plek was super. Het was op de begane grond en hierdoor konden familieleden kort nabij maar toch op afstand even zwaaien voor het raam. Dat is echt belangrijk geweest voor het herstel van de zieke mensen. Tot slot een punt van blijvende aandacht: kennis over gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen is zo belangrijk. Het goed toepassen geeft duidelijkheid en rust. Hier zullen we als team verpleegkundigen structureel aandacht voor blijven vragen.”

IN BEELD | CORONA Feiten en cijfers corona 1 juli 2020 • 1 corona-verpleegafdeling oftewel cohortverpleging waar 7 cliënten zijn verzorgd.

• 130 keer zijn cliënten die bij ons wonen in isolatie geweest, (van wie sommige meerdere keren).

• 17 cliënten positief getest op corona, van wie 2 mensen zijn overleden.

• 169 medewerkers getest, van wie 27 positief (cijfers tot 2 mei).

• 7 locaties met positief geteste bewoners op corona.

Crisis is voorbij Inmiddels spreken we niet meer van een crisis. Dus het crisisteam is gestopt en alles verloopt weer zoals voor de coronacrisis. Wel zijn er twee stuurgroepen: coronazorgcoördinatie en corona-beleidsteam. Met als doel beleid en informatie over corona zo goed mogelijk te delen binnen Ons Tweede Thuis. Alle andere taken verlopen via de reguliere afdelingen en teams.

Coronalijn In de pieken van de crisis was er een groot team van collega’s vanuit verschillende disciplines voor de bel- en maillijn die bereikbaar was van 0.700 – 22.00 uur, 7 dagen per week. Dat werkte heel goed want de vragen die mensen stelden, waren dagelijks weer een bron van informatie om te verbeteren. De corona-bellijn is gestopt per 1 juli.

Vragen over corona kun je nu nog steeds stellen per e-mail aan corona@onstweedethuis.nl.

Belangrijk Totdat er een vaccin is, leven we samen in de tijdelijke anderhalvemetersamenleving voor diegenen die dat begrijpen en aankunnen. En voor de mensen die dat niet begrijpen, is het zeer verstandig slechts een kleine groep mensen in de nabijheid te laten. Het blijft dus voorlopig samen zoeken naar de best passende oplossing per individu.

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 15

Het was lastig niet te weten hoe lang het zou duren.

IN BEELD | CORONA

En dan zit je samen thuis IK MERKTE HOE KWETSBAAR WE SAMEN ZIJN 'Geen zielig verhaal maar wel een roep om erkenning', zo begon Christa Otterski begin mei haar mail aan bestuurder Roel de Bruijn. We laten Christa, en via haar ook andere ouders, graag hier aan het woord. Want we leren hier samen van.

Al 23 jaar bezoekt Jordi, Christa’s zoon van nu 24 jaar, dagbesteding bij Ons Tweede Thuis. Tot op 16 maart de deur letterlijk dicht ging vanwege de maatregelen rond het coronavirus. “Het was een goede beslissing dat het dagcentrum dicht ging, maar voor ons werd het na 16 maart stil. Heel stil. Het was lastig niet te weten hoe lang het zou duren. Het werden elf weken.

Kleine initiatieven maakten het verschil Jordi had alleen mij. Ik probeerde er iets van te maken voor hem. Maar hij miste de bus voor de dagbesteding, de contacten met andere cliënten, de uitdagingen. Hij kwijnde weg en ik stond machteloos. Ik merkte hoe kwetsbaar we zijn, Jordi en ik. Ik zorg alleen voor hem en heb geen vangnet.

Gelukkig kwam er na een tijdje twee keer per week iemand die met Jordi ging wandelen. Even een ander gezicht voor hem en even tijd voor mij om wat te werken. Na een paar weken belde het dagcentrum wekelijks even op. Een van de begeleiders had op moederdag een cadeautje voor me neergelegd voor de deur. Op Koningsdag bracht een begeleider een tompouce. Sommige begeleiders hebben zoveel empathisch vermogen, dat is geweldig. Die kleine initiatieven waardeerde ik heel erg, die maakten het verschil.

Steun in de appgroep Ik had veel steun aan andere ouders in een appgroep. Sommigen konden niet op bezoek bij hun kinderen die bij Ons Tweede Thuis wonen. Anderen zoals ik hadden juist hun kind permanent thuis.

Heel andere situaties maar we begrijpen elkaar wel heel goed. Zo waren er zeker goede dingen maar we leken voor de organisatie een vergeten groep, de ouders met volwassen kinderen die niet naar het dagcentrum konden. Op woonlocaties werd er van alles georganiseerd. Hartverwarmend al die leuke filmpjes en foto’s, maar hartverscheurend om te zien hoe Jordi hier thuis vereenzaamde.

Nu zijn we het eerst aan de beurt Vlak voor Koningsdag kwam er een kaartje: Maak er een leuke dag van ‘met elkaar’. Toen dacht ik: er is hier geen ‘met elkaar’. Alleen Jordi en ik. Ik trok de stoute schoenen aan en mailde Roel. Ik verwachtte geen oplossing maar wilde zeggen ‘wij zijn er ook nog’. Ik dacht ‘hij neemt het gewoon voor kennisgeving aan’, maar ik kreeg een lange mail terug. Die betrokkenheid die hij toonde, waardeerde ik zeer. Nu het dagcentrum weer open gaat, zijn cliënten zoals Jordi het eerst aan de beurt. Daar ben ik erg blij mee.

Ik bracht hem de eerste keer en hij zag me direct al niet meer staan. Hij ging gelijk zijn gang, herkende de begeleiders en was weer thuis.”

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 17

Nog niet knuffelen, maar elkaar eindelijk in levende lijve zien Veilig bezoek, hoe doe je dat? Bij woon- en dagcentrum Maccabiadelaan in Amstelveen kwam er een ‘bezoek-unit’. Hier kunnen familieleden en bewoners elkaar op een veilige manier ontmoeten.

“Ze kunnen nog steeds niet knuffelen maar elkaar wel zien. Dat was een eerste stap in de versoepeling van de maatregelen.”

“Na de corona-uitbraak ging Maccabiadelaan op slot”, vertelt locatiemanager Sander Vastenhout. “We waren echt streng: geen bezoek voor onze 40 bewoners.” Ook omdat vijf bewoners met corona besmet bleken te zijn, bleef Maccabiadelaan heel strikt met de bezoekregeling ‘nee, tenzij’. 'Voor één bewoner maakten we eenmalig een uitzondering, omdat we anders gedragsproblemen verwachtten. Hij ging een wandeling maken met een familielid.”

‘All you need is love’ Toen er ruimte kwam voor veilig bezoek zette Ons Tweede Thuis een bezoek-unit neer bij de Maccabiadelaan. Een wand met plexiglas verdeelt de unit in een deel voor de bewoner en zijn begeleider en een deel voor maximaal twee bezoekers.

“Onze bewoners hebben vaasjes met bloemen neergezet om er iets huiselijks van te maken.” Zowel aan de binnen- als de buitenkant van de unit zitten hartjes-stickers. De unit is namelijk van het programma All you need is love geweest.

“Passend, want onze bewoners kunnen wel wat extra liefde gebruiken”, aldus Sander.

18| Ons Tweede Thuis & MAGAZINE JIJ

IK

IN BEELD | CORONA Even zwaaien

Elkaar in levende lijve zien is toch wel heel fijn

Beide delen hebben een eigen ingang. Na het bezoek maakt de begeleider de kant van de bewoner schoon en de familie haar eigen gedeelte. “We hebben met familie van alle bewoners gekeken of de bezoek-unit een passende oplossing zou zijn”, vertelt Sander.

“De bezoekcontainer zorgde ervoor dat we Robin weer in levenden lijve konden zien. Dat was heel fijn, voor ons en voor Robin. Dat zagen we wel aan hem. We spraken hem eerst steeds via videobellen. Dat ging ook best goed. Robin kan niet praten, maar hij kan zich op andere manieren prima uitdrukken. We lieten dan bijvoorbeeld de kamer zien en Robin kon ons van alles laten zien. Het is voor ons belangrijk om te zien dat het goed met Robin gaat, maar ook Robin wil graag weten dat het goed met papa en mama gaat.

“Voor de een is het heel fijn om familie weer te zien, voor de ander is het te ingewikkeld om wel te kunnen zien, maar niet te kunnen aanraken."

"We hebben ook een bewoner gehad die de unit binnenkwam, zijn familie zag, zwaaide en de unit weer uitliep. Voor hem was dat goed zo. Hij had zijn familie gezien.”

Het is even regelen maar dan heb je ook wat Er zijn ook heel duidelijke afspraken gemaakt met de ouders: je komt niet als je niet fit bent, je laat de unit gereinigd achter en je gaat niet naar de woningen. “We hebben hier veel vertrouwen in en rekenen op ieders verantwoordelijkheidsgevoel, want niemand wil weer terug naar zoals het was. Het is juist zo fijn dat we dit voor elkaar hebben gekregen. Het kost wat geregel, maar dan heb je wel een heel veilige oplossing met een minimaal risico.”

We hebben nu één keer de container gebruikt. In de container kun je rechtstreeks met elkaar praten, dat is toch anders dan videobellen. Verder was het steeds mooi weer en gingen we met Robin in de rolstoel wandelen.

Bij minder goed weer, is de container een heel goede oplossing.

Weet je, wij zijn al op leeftijd. We hebben de laatste maanden gemerkt dat Robin het goed bleef doen ook al waren wij minder in beeld. Dat stelt ons gerust voor de toekomst. Maccabiadelaan heeft het heel goed gedaan. Er is goed gecommuniceerd, ook toen er wat besmettingen waren. We begrepen die maatregelen wel maar zijn heel blij dat er weer meer kan!”

Ria van Buuren, moeder van Robin van Buuren

Bron: VGN, interview VGN met Sander Vastenhout, mei 2020

Mooie oplossing om elkaar echt te zien Robin was heel blij om zijn ouders weer in het echt te zien. Hij sloeg enthousiast op het plastic. Hij moest even wennen want nou zag hij zijn ouders eindelijk en dan kon hij hen nog niet aanraken. Even wennen dus, maar deze manier van veilig bezoek was heel fijn voor Robin en zijn ouders. De bezoek-unit was voor meer mensen een mooie oplossing. Beeldbellen is toch lastig voor sommige cliënten. En je merkt dat cliënten het er erg moeilijk mee hebben als zij familie niet kunnen zien. Vanaf 1 juli mag er gelukkig veel meer. Robin kan weer bij zijn ouders logeren. Maar als tussenoplossing werkte die bezoek-unit met die leuke hartjes heel goed.

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 19

MozaĂŻek is voor altijd anders geworden EEN DOMINO-EFFECT

IN BEELD | CORONA Begin april was er corona in Mozaïek: bewoners werden ziek, medewerkers werden ziek. Een domino-effect. Met zelfs de verdrietige afloop van het overlijden van twee bewoners Yolande en Henk. De locatie is stap voor stap aan het verwerken, het gemis van de overleden bewoners is voelbaar. Corona heeft de bewoners diep geraakt, aldus Surya Spaan.

Surya is begeleider en had even ervoor een tijdje vrij gehad vanwege het overlijden van haar oma. En toen ze startte was vlak daarvoor Yolande overleden. “Dat was slikken want ik had een band met haar en de familie is ook superaardig. Het was een hele klap, boven op het overlijden van mijn oma. Ik moest echt even een mentaal zetje hebben om te starten. Mijn zus hielp mij hierbij, ze werkt zelf in de ouderenzorg en is mijn steun en toeverlaat. Ik kan alles met haar bespreken.

Dus startte ik weer volgens plan. Ik wilde er zijn voor de bewoners. En die gedachte heeft mij er doorheen geholpen. Ik ben toch een rustpunt voor hen en het is fijn om er voor de bewoners te zijn.

Voor altijd anders Ik denk wel dat Mozaïek voor altijd anders is geworden.

Voor de bewoners zelf, alle collega’s en de familieleden.

Ik weet niet of het goed is of slecht. Ik ervaar het in ieder geval als een periode die zeer impactvol is geweest.

Quarantainemaatregelen waren zeer heftig Surya heeft de quarantainemaatregelen als het meest heftig ervaren. “Kun je je voorstellen dat je twee weken lang op een één- of tweekamer-appartement moet verblijven voor je eigen veiligheid en gezondheid? Ik ging na mijn dienst weer naar huis, deed boodschappen en haalde een frisse neus. Dat was er voor de bewoners niet bij. Ze hebben het volgehouden. Maar niet iedereen begreep het waarom. De communicatie ging ook snel en voor de eenduidigheid voor iedereen via een brief.

Ik heb veel respect voor de zware beslissingen die genomen zijn in de periode, zelf had ik de manier waarop anders gedaan.

Voor de bewoners is eerst het gesprek heel belangrijk, dan voelen ze zich serieus genomen. Nu was er eerst de brief en daarna hebben we de bewoners overtuigd dat dit het beste was.”

Meer nabijheid door te werken op één etage Door de quarantainemaatregelen werkten de begeleiders op een vaste etage en voor corona waren zij door het hele gebouw werkzaam. “Ik ervaar het werken per etage als zoveel fijner. Het heeft mij veel opgeleverd in contact met de bewoners. Ik merk dat ik veel meer tijd en aandacht heb voor de bewoners, want ik ben altijd in hun nabijheid. Deze werkwijze wil ik graag vasthouden."

Zieke bewoners verlieten tijdelijk Mozaïek De toko draaien met 50 invallers Superfijn dat er zo veel collega’s wilden invallen op Mozaïek. Op het hoogtepunt van de corona-uitbraak werkten wij met maar liefst 50 invallers. Velen van hen waren niet bekend met begeleiden op wonen.

De mensen waren zo behulpzaam. Uiteraard was het voor de bewoners verre van ideaal. Veranderingen zijn sowieso voor velen lastig en dan is je vertrouwde begeleider er niet. Dat was voor alle partijen niet fijn.

Maar toch is het wel goed gekomen. En het heeft ook weer meer verbinding opgeleverd met collega’s van onder andere locatie Mendel.”

Op een gegeven moment is het besluit genomen alle zieke bewoners te verplaatsen naar een locatie in Hoofdorp die speciaal was ingericht om de coronazieken te verzorgen. “Dat was een heel goed initiatief. Het gaf rust aan de bewoners en zo was er gelukkig meer contact voor de gezonde bewoners. En de zieke bewoners kregen daar ook alle zorg en aandacht.

Werkplezier in crisistijd?

Ik ga altijd met plezier naar mijn werk. Ook in de pieken van de corona-uitbraak. Het is fijn om contact te hebben met de bewoners en hen te steunen. Ze moeten nog zo veel verwerken. Ik hoop hen daarbij te helpen.”

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 21

MAAIKE BREDERODE Groenhof, Amstelveen

Met coronabesmetting thuis GEEN GEMAKKELIJKE TIJD Maaike werkt op Groenhof en is een van de collega's die een coronabesmetting opliep.

Ze vertelt over de ziekte en wat het voor consequenties had voor haar gezin en haar werk.

De dag voor de verhuizing “Het was in het begin van de coronacrisis. Ik had bijna vakantie. Verhuisvakantie, dat wel. Kasten uitruimen, dozen inpakken, schoonmaken. Ook nog even de onderkant van de boot geschuurd en in de verf gezet. Buffelen dus…het is niet voor niets dat mensen niet al te veel verhuizen in hun leven. De dag voor de verhuizing voelde ik me niet zo lekker. Verkouden, spierpijn en daarna koorts, shit! Ik belde mijn man, die zei: ‘Nee niet nu hè’, maar het was wel degelijk raak: corona!

Risicogroep En dan lig je opeens in bed. De hele dag hoor je nieuws met vrij verontrustende berichten. Voordat je er erg in hebt, zit je in een risicogroep, met alle sombere perspectieven die daarbij horen. Mijn man was bezorgd, de kinderen wilden geen knuffel meer geven en ik zat verplicht in quarantaine terwijl het buiten steeds mooier weer werd. Net toen ik dacht dat het wat beter ging, kreeg ik diezelfde middag opnieuw koorts. Pas na drie weken kon ik weer aan het werk.

Het is niet zomaar over Ik ben vrij nuchter van aard en ik zie het als een afgeronde periode. Maar ik moet toegeven dat ik op een bepaald moment aan de keukentafel zat en het huilen me nader dan het lachen stond. Je kan echt niks en bent het ziek zijn zat. Moe, hoesten en toch die angst dat het misschien doorzet naar je longen en dat je naar het ziekenhuis moet. Uiteindelijk viel het bij mij mee en ik ben blij dat ik er relatief snel van hersteld ben. Maar dat is niet bij iedereen zo. Je kan het maar beter niet krijgen.

22| Ons Tweede Thuis & MAGAZINE JIJ

IK

IN BEELD | CORONA

Geen nabijheid Terug op mijn werk merkte ik dat er in de tussentijd veel was gebeurd. Ik werk met mensen met een lichte verstandelijke beperking en die vonden het niet makkelijk om zich te voegen naar alle regels.

Normaal los je veel op met nabijheid, een arm om de schouder of een knuffel. Nu mocht dat allemaal niet meer.

We konden sommige bewoners niet meer de zorg leveren die we gewend waren.

Licht aan de horizon?

Daarnaast waren wij als begeleiders de brengers van het slechte nieuws voor onze bewoners. Niet naar je ouders, niet naar het dagcentrum, niet op stap. Hun wereld werd kleiner en kleiner en dat bracht steeds meer frustratie met zich mee. Begrijpelijk, maar je werk krijgt er wel een hele lastige dimensie bij. Mensen willen toch weten wanneer er versoepelingen zijn en daar konden we niet altijd meteen een antwoord op geven. We keken met de bewoners, die wilden, naar de persconferenties van Rutte. We legden uit wat er werd gezegd. Daarna wachtten we dan de updates van het coronateam af en lazen de blogs van Roel om te zien of er alweer wat licht aan de horizon was.

Puzzelrage Het was overigens niet allemaal negatief. Als je de hele dag voornamelijk binnen bent, ga je nieuwe dingen bedenken. Sommige bewoners begonnen meer taken te doen in het huishouden en namen deze ook echt serieus. We hadden als begeleiding overdag meer tijd voor activiteiten met de bewoners, omdat er nu altijd iemand op de groep was. Puzzelen bijvoorbeeld. Nooit mee bezig geweest, maar nu een rage die voorlopig niet over is. Er was echt meer gezamenlijkheid en gezelligheid op de groep.

Ineens in de kreukels.Verkouden, spierpijn en daarna koorts, shit! Corona!

Wij kunnen dit Wat me enorm heeft geïnspireerd en wat ik echt meeneem uit deze crisis is de werkkracht en flexibiliteit van ons hele team. Er waren best wel mensen ziek en dat werd allemaal opgevangen door mijn collega’s, zowel collega's van Groenhof zelf als van buiten Groenhof.

Iedereen heeft snoeihard gewerkt. Wisselen en opvangen van diensten ging vloeiend. We konden echt op elkaar bouwen. Als er onverhoopt weer een uitbraak komt, dan weten we: wij kunnen dit!”

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 23

Van je bed naar je werk in vijf minuten JORDY ROOF Ik ben cliĂŤnt van Ons Tweede Thuis en werk twee dagen op arbeidstrainingscentrum De Morgenster en twee dagen op de afdeling Communicatie van het Dienstencentrum.

Toen was er opeens corona. Niet meer 'naar het werk', geen collega’s meer, maar wel veel nieuwe opdrachten. Dus elke ochtend: beeldschermen aan, koptelefoon op, camera aan... van je bed naar je werk in vijf minuten: thuiswerken!

REGEL TANTE

IN BEELD | CORONA

JORDY ROOF Communicatie | De Morgenster

Structuur Mijn collega’s vroegen zich af of ik wel genoeg structuur in mijn dag zou hebben. Het is natuurlijk zo dat een vast ritme goed helpt om gefocust te blijven. Maar ik moet zeggen dat het eigenlijk best gaat. Mijn werk bestaat uit websites bouwen en onderhouden. Daardoor ben je eigenlijk altijd in een digitale omgeving. En ja, daar moet nu iedereen in werken. De ochtend begint vaak met een 'Teams'bijeenkomst over wat er die dag te doen is. Daarna ga ik aan de slag.

Teams blijft eigenlijk de hele dag open staan, waardoor ik constant in contact ben met mijn collega's.

Met De Morgenster hebben we een 'videobel-app'. Daarbij staat het geluid aan en kan je even snel overleggen wanneer je wilt. Het is net alsof er iemand bij je in de kamer zit.

Het werk is nooit af Door de coronacrisis was er wel veel nieuw werk. Werk met een strakke deadline. Samen met mijn collega's van De Morgenster heb ik bijvoorbeeld de site Samen Thuis gemaakt en onderhouden. Daar staat nieuws voor cliĂŤnten van Ons Tweede Thuis en er worden dagactiviteiten aangeboden. Alle dagbesteding was dicht, dus die site moest er snel zijn. Het gevaar van thuiswerken is op zo'n moment dat je maar doorgaat. Ik merk dat het dan belangrijk is dat je de dag op een vaste en duidelijke manier begint en weer afsluit. Het werk is namelijk nooit echt af.

Mooi experiment Ik was ook bang dat het thuiswerken ingewikkeld zou zijn door alle afleidingen die er in je huis zijn. Nog even je kamer opruimen, een boodschap doen, enz. Dat bleek enorm mee te vallen. Mijn werk is duidelijk leuk genoeg om geen andere dingen te gaan doen. Het is ook een tijd om te experimenteren. Waarom moet je per se op je werk zijn om je werk te doen?

Het bevalt me eigenlijk best goed zo. In de toekomst een mengvorm van thuiswerken en samen met collega's op kantoor...

Ik zie het eigenlijk wel zitten.

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 25

Uit je eigen bubbel in een andere wereld NIEUWE DEUREN OPENEN ZICH

Tijdens de coronacrisis hebben veel medewerkers op een andere locatie gewerkt. Zo kon de zorg door gaan. Collega’s van dagbesteding gingen aan de slag op woonlocaties. Veel collega’s hebben extra diensten gedraaid om gaten in de bezetting te vullen. En ook de corona-verpleegafdeling is op deze manier tijdelijk bemenst. Helemaal top hoe flexibel we met elkaar zijn. Dankjewel voor alle inzet! Al deze flexibiliteit leverde veel op: voor de locaties omdat de zorg door ging én voor de medewerkers zelf omdat zij hun horizon konden verbreden. Hieronder drie verhalen vanaf de werkvloer uit coronatijd.

Weg uit je laptop-bubbel om collega's te helpen

cha, keek mee met fotoboeken van cliënten, luisterde

“Ik had voldoende ‘eigen werk’ maar toch knaagde er

naar pianospel. En ook kon ik een luisterend oor zijn

iets. Ik dacht ‘waar gaat het nu echt om in deze tijd en

voor de begeleiders.

hoe kan ik daaraan bijdragen?’. Ik ging aan de slag bij wooncentrum Maccabiadelaan. Ik moest eerst wennen

Alle lof aan de begeleiders

om uit mijn laptop/kleine kamertje-bubbel te komen en

De begeleiders hebben echt bergen verzet en dat

weer onder de mensen te zijn. Maar wat een bevrijding

heeft veel veerkracht gevraagd. Ik bewonder hen hoe

was het!

zij de moed erin hielden. Hoe flexibel zij waren toen er cliënten ziek werden en zij op een heel andere manier

Tafels dekken, cha cha cha en een luisterend oor

moesten gaan werken. Ik heb hen niet horen zuchten,

Ik heb de begeleiders gewoon gevraagd: hoe kan ik jullie

ze gingen er gewoon met hart, ziel en liefde voor. Veel

het beste ondersteunen? Ik droeg mijn steentje bij, door

pluimen en een diepe buiging voor hen!”

tafels te dekken, bedden te verschonen en met poetswerk. Ik gaf aandacht aan

Annemarie Meijer, casemanager

bewoners die daar enorm van genoten en

en trainer Adviespunt

het gezellig vonden. Ik danste de cha cha

IN BEELD | CORONA Samen hebben we echt iets neergezet “Vanaf het begin waren we betrokken bij de coronaverpleegafdeling in Hoofddorp: alles regelen, inrichten en schoonmaken. Op vrijdagmiddag waren we klaar en ’s avonds kwam de eerste cliënt al. We waren met een gelegenheidsteam in een vreemd gebouw met cliënten die we niet kenden en samen hebben we iets neergezet.

Voldoende beschermende middelen De sfeer was supergoed. We pakten allemaal op waar we goed in zijn en ondersteunden elkaar. We hadden gelukkig genoeg persoonsbeschermende middelen, zodat het risico op besmetting zo klein mogelijk was.

We voelden ons daar met onze materialen veiliger dan pakweg in een supermarkt. Het hulpmiddeldepot ondersteunde ons maximaal: we hoefden maar te

De cliënten hielpen me

bellen en de voorraad werd direct aangevuld.

"Ik heb een tijdje drie dagen in de week bij woonvoorziening Mozaïek op een vaste gang gewerkt.

Zorg in corona-hotel

Een heel nieuwe wereld voor mij, want ik werk normaal

De boodschappen werden gebracht en er werd lekker

op twee kinderdienstencentra. Ik merkte dat het snel

eten gekookt. Alles zodat wij er voor de cliënten konden

wende, de bewoners leerden mij kennen en ik hen. Zij

zijn. In het begin waren sommigen erg ziek en waren

konden veelal zelf goed aangeven wat de bedoeling was

we voornamelijk met de directe zorg bezig. Op een

en gaven mij tips. Ik bracht koffie, thee en eten rond,

gegeven moment waren ze gelukkig aan de beterende

hielp met verschonen en met de dagelijkse verzorging.

hand en was er meer interactie mogelijk. Zodat je een

Medicatie gaf ik natuurlijk niet. Ik werkte als invaller niet

cliënt bijvoorbeeld een ontbijt kon geven waar hij zelf

met de cliënten met een mogelijke coronabesmetting.

echt zin in had in plaats van voor hem te kiezen. Of

Die zorg lag bij de vaste medewerkers.

een cliënt een andere houding kon aanbieden al naar gelang diens wens. Al met al zijn we blij dat we ons

Ik kon echt wat betekenen

zorghart in dit corona-hotel, zoals we gekscherend

Het gaf me veel voldoening dat ik kon helpen in de

zeggen, konden laten spreken.”

coronasituatie. Ik nam basis-activiteiten uit handen van de vaste medewerkers zodat zij zich op de kern konden

Rosanja de Rooij, administratief medewerker en invaller

richten. Ondertussen waren het coronabeleid en alle

speciale buitenschoolse opvang en

bijbehorende maatregelen goed op gang gekomen, dit

vakantieopvang

werkte prettig. Het leuke was dat ik bij Mozaïek ook m’n collega’s van De Wollewei en Nifterlake tegenkwam. Zo

Suzan Verhaar, begeleider

spraken we elkaar toch eventjes af en toe, in afwachting

kinderdienstencentrum De Zevenster

van weer terug naar de oude situatie.

Kinderfysiotherapeut Karin Brans

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 27

De Cefara evalueert in het najaar samen met de bestuurder deze crisis

Corona als hindernis is misschien wel heel neutraal gesteld. Want nog steeds overlijden er mensen aan dit gemene virus en zijn velen nog steeds zwaar geraakt door deze ziekte. Maar onze gezonde cliënten liepen ook schade op.

Omdat vanuit overheidsregels alles ‘op slot’ moest, stonden wij op dat moment als families behoorlijk machteloos.

CENTRALE FAMILIERAAD | ROBERT VERBERG | VOORZITTER

De Cefara is later veelvuldig betrokken bij de routekaart,

Als er toch knelpunten voor cliënten ontstonden, dan

waarin alle versoepelingen zijn beschreven. Maar

is er ook gezocht naar maatwerk-oplossingen voor die

voordat het dus zover was, was vooral de frustratie bij

cliënten. En of dat voldoende was, blijft ook dan nog

ons goed voelbaar, voornamelijk door het afnemende

steeds de vraag.

welzijn van onze cliënten. Althans, zo hebben wij dat ervaren.

Nu is deze crisis voor iedereen volkomen nieuw. Er

Maar Ons Tweede Thuis probeerde wel steeds mee te gaan in het verbeteren van die omstandigheden.

waren snel rigoureuze maatregelen nodig, zonder te kunnen kijken naar vorige vergelijkbare situaties.

De Cefara zal in het najaar samen met de bestuurder een evaluatie van deze crisis houden, met vooral de

Dat daardoor zaken fout gingen of anders zouden moeten, kan alleen maar achteraf worden geconcludeerd.

ontstane knelpunten op de agenda. Daar kunnen wij lering uit trekken. Te meer daar een tweede coronagolf niet ondenkbaar is. Waar ik mij vooral zorgen over maak, is dat de gezondheid van mijn dochter Carmen

Ik denk echter dat Ons Tweede Thuis het wel zo goed

sterk afhankelijk blijft van de gezondheid van de

mogelijk heeft opgepakt.

andere cliënten waarmee zij woont en werkt.

Ze hebben daarbij ook regelmatig input gevraagd van

En dat betekent dus dat ik steeds alle mogelijke

de ervaringen van familieleden. Ook heeft de Cefara

preventieve maatregelen moet blijven nemen, zodat

via de landelijke patiënten/cliëntenorganisatie Iederin

Carmen niet door mij ziek zal worden en dus ook de

meegeholpen om de situatie in de verstandelijk-

andere cliënten niet. Garanties zijn er niet, maar we

gehandicaptenzorg duidelijker in politiek Den Haag

kunnen wel maximaal ons best doen. Ik hoop van harte

onder de aandacht te brengen. En vanaf dat moment

dat u eerdaags ook alle familiebezoekjes kunt gaan

is er meer ruimte gekomen om versoepelingen door te

doen, maar dat u dit aspect vooral niet vergeet. Want

voeren.

dat vergroot het welzijn van uw cliënt, maar ook van alle anderen.

28| Ons Tweede Thuis & MAGAZINE JIJ

IK

RUBRIEKEN Wij vinden dat er bij een volgende pandemie meer maatwerk moet zijn.

Centrale cliëntenraad blikt terug op coronacrisis Normaal vergaderen we altijd op het Dienstencentrum met elkaar.

In april is de cliëntenraad gestart met vergaderen via videobellen.

Coach Hetty helpt daarbij. Het ging best moeizaam in het begin.

CENTRALE CLIENTENRAAD | BIANCA VAN ZANTEN | VOORZITTER

Maar oefening baart kunst En nu weten we hoe het moet.

Je ziet elkaar en dat is fijn.

We doen dit via Teams, dat een veilig programma is.

We snappen wel dat strenge regels nodig waren in Nederland en dus ook bij Ons Tweede Thuis.

Corona hebben we niet eerder meegemaakt.

Toch vinden wij dat er bij een volgende pandemie meer maatwerk moet zijn.

Dit zijn onze tips • Maak onderscheid in locaties waar wel/geen besmettingen zijn en hanteer voor iedere situatie andere regels.

We hebben veel locaties bij Ons Tweede Thuis. Terwijl er maar bij een klein gedeelte besmettingen waren.

Toch waren de regels overal even streng.

Het heeft bijna vier maanden geduurd.

Dat is heel erg lang en daar krijg je last van.

• Maak een verschil in mensen die heel kwetsbaar zijn en wie niet.

• Kijk naar wat iemand aan kan: kan diegene zich aan hygiëne en anderhalve meter houden?

Er zijn genoeg mensen die dit aankunnen.

• En tot slot: locaties zijn verschillend, houd hier ook rekening mee, dus weer maatwerk!

Deze punten hebben we ook besproken in een gesprek met Roel. Dat was een fijn gesprek.

Tot de volgende keer.

Er is een nieuwe Centrale Cliëntenraad nah-lg voor cliënten met niet-aangeboren hersenletsel en/of lichamelijke beperking in oprichting. Deze komt naast de al bestaande Centrale Cliëntenraad.

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 29

IN MEMORIAM Willem Oldenburg 8 april 1926 29 februari 2020

Onze Willem, hij en ik... Jij en ik Samen hebben we gewerkt aan een goed leven, samen hebben we veel respect voor elkaar gehad, Samen hebben we alles besproken, samen hebben we alles geregeld, samen gelachen en samen gehuild Samen hebben we die laatste jaren alles uit het leven gehaald, iedere verjaardag groots gevierd.

Onze lieve Willem was een kleine man en had een grote plek in ieders hart We missen hem!

IN MEMORIAM Teun van den Bos 3 juli 2000 11 december 2019

IN MEMORIAM Tom Rademaker 12 juni 1943 27 december 2019

Irma Boland

Lieve Irma, onze dame die niet kon spreken met woorden, maar ons zo veel te zeggen had...

Het is heel stil geworden zonder jou...

11 september 1962 4 januari 2020

Bewoners en medewerkers woon- en dagcentrum Amstel-Meer

IN MEMORIAM

Als iets liefs je verlaat, blijft liefde over

Bewoners en begeleiders woon- en dagcentrum Hoofdweg

IN MEMORIAM Hetty Brendel 5 mei 1950 22 mei 2020

Wij herinneren ons Hetty met haar kracht, levenslust, gevoel voor mode en mooie kleding en haar niet aflatende humor. Ze bracht sfeer en leven in de brouwerij. Hetty hield van uitslapen. Op zondag kreeg zij haar favoriete weekblad Margriet op bed. Dat weekblad was ook handig als kalender: wanneer is een verjaardag, of een belangrijk feest bv Chanoeka? Nog 10 Margrieten en dan‌ Er zal geen maand mei of Chanoeka voorbijgaan zonder dat we even zullen glimlachen ter herinnering aan Hetty. We missen haar.

Bewoners en medewerkers woonen dagcentrum Maccabiadelaan.

30| Ons Tweede Thuis & MAGAZINE JIJ

IK

De juffies van De Marius Meijboom

Ogen zijn soms net open boeken Zonder woorden vertellen zij veel Ogen zijn de spiegels van ons leven Ogen nemen altijd overal aan deel

Bewoners en medewerkers woon- en dagcentrum Hortensialaan

Na een herseninfarct werd Tom niet meer de oude. Het viel hem moeilijk om minder te kunnen en afhankelijker te zijn. Tom heeft gelukkig veel goede jaren gekend. Hij hield van vaste patronen. Hij verzorgde zichzelf goed en droeg graag mooie kleren. Zijn verjaardag was ieder jaar het hoogtepunt. Van vakanties en de bezoeken van broers en zussen genoot hij ook. Zijn grootste hobby was luisteren naar de klanken van draaiorgels. We missen Tom.

Een stralende lach en glimmende ogen daarmee heeft zij onze harten gestolen Het zonnetje van groep oranje Niet meer samen kroelen, knuffelen en kusjes geven.

Niet meer samen muziek luisteren of Ajax kijken.

We zullen haar missen En als de zon doorbreekt zullen we aan haar denken

IN MEMORIAM Livia Melief 29 april 1999 31 mei 2020

Stil Ze mocht gaan Het is goed Ze mag rusten Maar voor ons Een gemis Nu alles Stil Geworden is Nauwelijks te bevatten hoe snel zij bij ons weggegaan is, maar wat ontzettend fijn dat we haar hebben mogen kennen en voor haar hebben mogen zorgen. Nu laten we haar in liefde los.

Kinderen, bewoners en begeleiders van De Zevenster en Kaj Munkweg

IN MEMORIAM IN MEMORIAM Ad Schuijlenburg 30 augustus 1963 4 juni 2020

IN MEMORIAM Rob Hobo 29 augustus 1970 9 maart 2020

IN MEMORIAM Els van den BergGroenhuizen 7 januari 1959 1 juli 2020

Een bijzondere begeleider is niet meer...

Onze visiebeschermer, adrem, kritisch en zeer betrokken. Hij zette ons aan het denken. Een tweede vader voor de bewoners. Hij stond altijd voor hen klaar.

Bij hem mochten ze zichzelf zijn. Met Ads overlijden is een stuk cultuur van De Cirkel verloren gegaan. Wij moeten zonder hem verder. Het gemis is groot.

Jasper de Jonge

Bewoners en medewerkers van woonvoorziening De Cirkel

10 juli 1940 4 juni 2020

IN MEMORIAM

Zo bijzonder, zo lief, vol met humor en altijd optimistisch.

Ja, dat was Rob! Zijn passie voor muziek, en dan vooral Nederlandstalig, dat was zijn ding!

Volumia, Nick & Simon, Clouseau, Hazes, ja dan ging de volume knop omhoog.

De 'Goede tijden' zijn nu voorbij, maar hij blijft altijd in onze herinneringen.

Mooi mens!

Bewoners en medewerkers woon- en dagcentrum Hortensialaan

Na een kort ziekbed hebben wij afscheid moeten nemen van onze Reinder Jan Martini. Hij is zacht en rustig van ons heengegaan. Reinder Jan is 79 jaar geworden.

Bewoners en medewerkers woon- en dagcentrum Kaj Munkweg Helaas ontvingen wij het zeer verdrietige bericht dat onze zorgzame en lieve collega Els van den Berg-Groenhuizen woensdag 1 juli na een kort ziekbed is overleden. Els werkte al 19 jaar bij Ons Tweede Thuis, waarvan de laatste 13 jaar op Nieuweweg. We zijn allemaal bedroefd en aangeslagen door het nieuws en zullen haar warmte en zorgzaamheid missen.

Bewoners en medewerkers woonvoorziening Nieuweweg

Niet met woorden, maar met zijn ogen en zijn duim liet Jasper ons weten hoe het met hem ging en of hij nog iets nodig had. Jasper kon genieten van kleine dingen, van iedere ochtend zijn krantje, buiten wandelen, maar vooral van zijn club Feyenoord. Jasper was een rustige lieve man met humor, iedereen mocht hem graag. We hebben hem zelden boos gezien, maar dat betekende niet dat hij alles maar accepteerde. Hij wist heel goed wat hij wel of niet wilde. De laatste weken werd zijn gezondheid elke dag iets minder. Op 4 juni is Jasper rustig in zijn slaap overleden. We gaan hem missen.

IN MEMORIAM Reinder-Jan Martini 26 juli 1940 9 januari 2020

Reinder Jan was een uniek en markant Uithoornaar, verrassend, zorgzaam, welbespraakt en alles op ‘eigen wijze’.

Hij was een groot sportliefhebber en scheidsrechter bij de tennis.

Reinder Jan woonde sinds 2002 in zijn huisje bij woonvoorziening Meerwijk en deed dagbesteding bij dagcentrum Hortensialaan. Ook ging hij jarenlang naar kinderboerderij De Olievaar en later kinderboerderij Boerenvreugd.

Wij zullen hem missen maar bedanken hem voor alle mooie herinneringen.

Bewoners en medewerkers van woonvoorziening Meerwijk en dagcentrum Hortensialaan

Ons Tweede Thuis MAGAZINE JIJ& IK

| 31