“ W I J H EBBEN I N DEZE PERI ODE VEEL STEUN GEHAD VAN DE POL I TI E EN WAS ER MET HEN EEN GOEDE SAMEN W ERK I NG .” Mijn zoon was inmiddels ruim 16 jaar en op een dag ontstond er een grote crisis. Hij bleek met een groot keukenmes door het dorp te lopen op zoek naar zijn vader. De politie is ingeschakeld en die heeft hem gevonden en meegenomen. Thuis was het één grote chaos. Jeugdzorg is gebeld en er is crisis opvang voor drie maanden geregeld in de jeugdgevangenis in Breda. Tijdens deze periode is onze zoon voor twee instellingen aangemeld.
“ BEI DE I NSTELL I NGEN W EI GERDE n HEM OP GROND VAN H ET FEI T DAT ZI J EEN TWEE JAR IG BEHANDELPLAN BODEN EN ON Z E Z OON OVER ANDER H ALF JAAR AC H TTI EN ZOU WORDEN. ” Als ouder is de kromheid van deze redenering niet te snappen. Na drie maanden konden wij onze zoon weer ophalen en kwam hij weer thuis te wonen. Doordat Jeugdzorg niet in staat was hem te plaatsen, werd er door justitie ingegrepen. Intussen was er ook een strafrechtelijk proces op gang gekomen. Justitie wilde hem in Forensisch Centrum Teylingereind plaatsen, maar dat sloot niet aan
bij de problematiek van onze zoon. Wij werden behoorlijk onder druk gezet door Jeugdzorg om deze plek toch te accepteren. Bovendien was er ook geen alternatief. Zes weken na deze opname was er een eerste gesprek en na drie maanden mocht hij weer naar huis. De instelling stelde dat er geen sprake was van PDD-NOS en dat hij prima functioneerde. Bovendien hoorde hij daar niet thuis omdat deze instelling voornamelijk zwakbegaafde jongeren opvangt. Hij kwam dus weer naar huis. Ondertussen had de voogd een functie elders aanvaard en kregen wij te maken met weer een nieuwe voogd. Deze voogd stelde voor om onze zoon te laten gaan samenwonen met zijn vriendinnetje. Dit heeft een halfjaar geduurd voordat deze relatie stuk liep. Hij heeft toen een tijd bij ons in de buurt op straat gezworven. Wij kregen het advies van de politie om schriftelijk vast te leggen dat wij hem niet langer in huis wilden hebben. Op het moment dat hij binnen kwam, waren er altijd escalaties. Wij moesten hem de toegang weigeren tot ons huis. Wij zijn toen consequent aangiftes gaan doen met als doel om hem gedwongen op te laten nemen in een psychiatrische instelling. In deze tijd was onze zoon behoorlijk psychotisch. Ondertussen was hij achttien jaar geworden en houdt de jeugdpsychiatrie en Jeugdzorg op.
25