Club van Rome Nochtans had de Club van Rome nauwelijks een maand voor de top de klimaattop opnieuw aangemaand tot dringende actie met een rapport van professor Jorgen Randers vol met wetenschap pelijke bewijzen en voorspellingen. Zo zou de wereldbevolking in 2042 pieken en de huidige dominante economieën stagneren (o.a. die van de Verenigde Staten), terwijl de opkomende econo mieën van bijvoorbeeld Brazilië, Rusland en India blijven groeien. Die groei leidt niet per definitie tot welvaart want in 2052 zullen wellicht zo’n 3 miljard mensen in armoede leven. Het rapport stelt wel vast dat de mens zich meer bewust is van de beperkte voor raden van onze planeet en daarop inspeelt. De reactie komt even wel te traag op gang. De Club van Rome wijt de belangrijkste oorzaak van de problemen aan het politieke en economische model dat op te korte termijn gericht is.
Geen optie Moeten we dan maar bij de pakken blijven zitten? Ian Johnson, secretarisgeneraal van de Club van Rome, countert het pessi misme: “De analyse van professor Randers geeft een beeld van hoe de wereld er binnen 40 jaar kan uitzien als we niet méér doen dan ‘business as usual’. En dat is gewoonweg geen optie! Het heeft 40 jaar gekost om de boodschap van ‘Grenzen aan de groei’ (beroemd rapport van de Club van Rome uit 1972) te laten door dringen. We kunnen ons nu niet nog eens 40 jaar veroorloven om er niets aan te doen.”
kunnen langdurige droogte, piekneerslag en andere grillige weer patronen zijn. De veerkracht van Limburg moet in die zin zeker verhoogd worden. Dat kan door nog meer in te zetten op maatre gelen als waterbuffering, aanleg van natuurlijke overstromings gebieden en natuurverbindingen, meer landelijk en stedelijk groen, een aangepaste landbouw en minder bebouwing in water gevoelige gebieden. Dat (be)sturen naar een beter voorbereide en aangepaste samenleving krijgt de naam ‘adaptatie’.
Plannen op verschillende niveaus België heeft al een nationale adaptatiestrategie (NAS) uitgestip peld, zij het in vrij vage en weinig dwingende bewoordingen. Naast een beschrijving van de mogelijke bedreigingen en kansen van de klimaatwijziging en een opsomming van de genomen maatregelen bevat NAS grote lijnen en principes voor een natio naal adaptatieplan (NAP). Een groot deel van de concrete verta ling wordt doorgeschoven naar de regio’s: Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Vlaanderen startte enige tijd geleden met het voorbereiden van een Vlaams adaptatieplan. Eerst wordt de kwetsbaarheid van het gewest in kaart gebracht. Dan volgt een plan met concrete maat regelen. Dat de samenwerking tussen overheidsdiensten en tus sen de diverse beleidsverantwoordelijken in de toekomst beter moet, staat ook ... als een paal boven water.
Klimaatbestendig Limburg Doen Dat ‘doen’ krijgt dan ook een hoge prioriteit binnen ‘Limburg gaat klimaatneutraal’. De initiatiefnemers willen concrete zaken realise ren die passen in een langetermijnstrategie. Het proces dat samen met talrijke partnerorganisaties in gang gestoken is, wordt meer en meer concreet gemaakt met nieuwe initiatieven. Verder is er de dynamiek rond de gemeentelijke klimaatplannen en het recent opgemaakte windplan voor de provincie Limburg (pag. 10).
Adaptatie Daarnaast moet binnen onze provincie ook rekening gehouden worden met de mogelijke gevolgen van de klimaatwijziging. Dat
De provincie Limburg wil ook in het klimaatadaptatieverhaal een rol spelen. In een eerste fase wordt gedacht aan de opmaak van klimaatimpactkaarten. In de volgende beleidsperiode kan beke ken worden welke maatregelen noodzakelijk zijn. Naast een kli maatneutraal Limburg gaan we met andere woorden ook voor een klimaatbestendig Limburg! Meer info: David Michiels, dmichiels@limburg.be, 011 23 83 32 Directie Ruimte, Dienst Milieu en Natuur Provincie Limburg, Universiteitslaan 1, 3500 Hasselt
Het Vlaamse adaptatieplan maakt volgende voorspellingen voor 2100: een stijging van de temperatuur in de winter van 1,5°C tot 4,4°C en de zomer van 2,4°C tot 7,2°C meer neerslag in de winter; min der in de zomer meer extreme zomeronweders een stijging van de zeespiegel met 60 tot 90 cm (in het slecht ste geval tot 200 cm)
© WWF, Rio+20
Milieu & Natuur 14/3 2012 | 9