Kultura rocka. Twórcy – tematy – motywy (2)
towania wersji studyjnej Gira opisuje w wywiadzie dla „PopMatters”: Jeśli o mnie chodzi, nagrywanie kończy się, kiedy kończy mi się czas i pieniądze i w tym przypadku dokładnie tak się stało. […] Nagranie jest tylko jedną wersją tego, jak wizja [utworu] scaliła się i została skodyfikowana. Ale jeśli ta muzyka ma jakąkolwiek wartość, powinna udźwignąć wiele postaci samej siebie.9
Trzecie z dostępnych oficjalnie nagrań, wydane na płycie Not Here/Not Now, zostało zarejestrowane w trakcie kolejnej trasy koncertowej. Zapytany przez dziennikarza „Pitchfork”, czy skoro utwór ma improwizacyjny charakter, będzie on w wersji koncertowej trwał tyle, co na płycie, czy też może rozrosnąć się do godziny, Gira odpowiedział: Będzie się rozrastać – choć nie jestem przekonany, czy „improwizacja” jest w ogóle dobrym określeniem. To bardziej jakbyś uderzał w coś, a sposób, w jaki to się rozlewa, prowadzi cię w nowych kierunkach. Muzyka cię niesie. Musi być żywa. Gdybyśmy mieli po prostu wyjść na scenę i papugować nagranie, byłbym z siebie bardzo niezadowolony.10
Choć to ostatnie nagranie jest już na płycie opisane tytułem The Seer/Bring the Sun/Toussaint L’Ouverture, wciąż można traktować je jako wariant The Seer, co pokażę w dalszej części tekstu. W wywiadzie udzielonym serwisowi „Stereogum” w marcu 2013 roku, Gira powiedział, że następca płyty The Seer
9
M. Spencer, wywiad z Michaelem Girą, „PopMatters”, [online:] www.popmatters.com/feature/161632-the-seer-returns-an-interview-withswans-michael-gira, data publikacji: 27.08.2012 r. 10 Stosuy, dz. cyt. 292