440
M. S. Karpeh
scopic ultrasonography – EUS). W przypadku braku przerzutów ocena głębokości naciekania tkanek przez nowotwór określi następny krok w leczeniu. Większość guzów z cechą T1 i T2 zakwalifikowana zostanie do pierwotnej resekcji bez dodatkowej terapii neoadjuwantowej. Wskaźniki przeżyć po przebytej resekcji guzów o zaawansowaniu T3 i T4 są niskie, dlatego chorzy z tymi nowotworami powinni być zakwalifikowani do przedoperacyjnej chemioterapii. Dokładność badania EUS w ocenie cechy T wynosi 73-92%, różnica w ocenie cechy N jest większa i wynosi od 50 do 95%, w zależności od doświadczenia lekarza wykonującego badanie. W dobie coraz częstszego stosowania leczenia neoadjuwantowego w przypadku raka przełyku i wpustu żołądka, przedoperacyjne badanie EUS do oceny cech T i N jest coraz szerzej stosowane i często najlepiej oddaje stopień zaawansowania choroby. Połączenie metod FDGPET (ang. fluoro-deoxy-glukose positron emission tomography) i EUS zapewnia najlepszą przedoperacyjną ocenę całkowitej objętości guza (8). Niedawne badania przeprowadzone w MD Anderson Cancer Center oceniły przydatność badań pozytonowej tomografii emisyjnej (PET), endoskopowej ultrasonografii (EUS) i tomografii komputerowej (KT) do przewidywania odpowiedzi na leczenie u 103 kolejnych chorych z miejscowo zaawansowanymi guzami przełyku po przebytej chemioterapii. Odpowiedź ta wystąpiła u 58 (56%) chorych. Autorzy oceniali u tych chorych grubość ściany w obrazach KT, wielkość masy guza za pomocą EUS, oraz pochemioterapeutyczny hipermetabolizm w badaniu PET SUV (ang. standarized utilization volume – standaryzowana pojemność utylizacji glukozy). Wszystkie wyniki w znaczącym stopniu współzależne były od odpowiedzi guza na leczenie, lecz wyniki badania PET SUV równe lub większe od 4 miały największą dokładność jeśli chodzi o ocenę odpowiedzi (76%). W jedno- i wielowariantowej analizie statystycznej (Cox regression analysis) pochemioterapeutyczna wartość PET SUV, równa lub większa niż 4, okazała się być niezależnym czynnikiem przewidującym przeżycie (HR, 3,5, p= 0,04) (9). FDG-PET SUV jest dokładną nieinwazyjną metodą w ocenie długoterminowego przeżycia chorych po przedoperacyjnej chemioterapii, a przed planowanym leczeniem chirurgicznym. Jednocześnie autorzy pracy podkreślają, że badanie PET nie było w stanie wykryć resztkowych mikroskopowych
operative chemoradiotherapy. The accuracy of EUS T staging is between 73% to 92%, while the accuracy for N staging has a broader range of 50% to 95% and is more operator dependent. With the increased use of neoadjuvant therapy for cancers of the esophagus and cardia, the preoperative EUS T and N stage are often the best estimate of the patients stage. The combination of FDG-PET and EUS provides excellent preoperative assessment of the overall gross tumor volume (8). A recent study from MD Anderson Cancer Center evaluated the utility of positron emission tomography (PET), endoscopic ultrasonography (EUS), and computed tomographic (CT) scans to predict pathologic response in 103 consecutive patients with locally advanced esophageal cancer following chemoradiation. Fifty-eight patients (56%) had a pathologic response. They documented post-chemoradiation measurements of wall thickness by CT, tumor mass size by EUS, and post-chemoradiation hypermetabolism by PET SUV; all correlated significantly with tumor response, but the post-chemoradiation PET SUV equal to or greater than 4 had the highest accuracy for pathologic response (76%). On both univariate and multivariate Cox regression analysis a post-CRT PET SUV equal to or greater than 4 was an independent predictor of survival (HR, 3.5, p = 0.04) (9). FDGPET SUV is an accurate noninvasive method to predict long-term survival after preoperative CRT and before surgical resection The authors were cautious to point out that PET was not able to identify post treatment residual microscopic disease therefore esophagectomy should be considered even if the post-CRT imaging modalities are normal. The gold standard for treatment of cancers of the cardia is complete resection. The unique location of these tumors involving both the esophagus and stomach has been at the heart of the controversy regarding the best operative approach to resect these tumors. Successful resections have followed transthoracic, transhiatal and transabdominal approaches. In the extensive analysis from Munich of more than 1000 cases of gastroesophageal junction adenocarcinoma, Siewert et al. reported their experience with various approaches to these tumors based on their classification (10). True distal esophageal cancers (type I) are best treated by either transhiatal or transthoracic esophagectomy. The need for a thoracotomy is very sur-