експерт
архитекти и во практика ќе ги извршуваат своите задачи со соодветно знаење и вештини. Правилата на Советот подразбираат дека со самото пријавување за обновување на годишната регистрација, постојните архитекти во практика ја потврдуваат својата компетентност да ја извршуваат својата професија. Со цел да им помогне на оние што сакаат да се регистрираат како архитекти, Советот го има дефинирано „пропишаното практично искуство“ (prescribed practical experience) во своите документи. Според ова, секое лице кое е вклучено во извршување на архитектонската дејност мора да има неодамна стекнато практично искуство, кое Советот ќе го пропише. При ова, Советот цени дали лицето преземало доволно активности во доменот на архитектонската практика во периодот од две години пред поднесување на пријавата за регистрација. До колку Советот смета дека лицето нема стекнато задоволително практично искуство во изминатиот период, од кандидатите може да се побара да ја докажат својата компетентност на Советот, на
начин кој ќе биде пропишан од Советот. На пример, лицата што биле регистрирани архитекти и сакаат повторно да се регистрираат по пауза во архитектонска практика во времетраење од две или повеќе години, при својата пријава за повторна регистрација ќе мора да поднесат докази од кои ќе се види дека биле вклучени во активности поврзани со професијата, како на пример, континуирана професионална едукација, предавање или студирање архитектура и слично.
коМпетенција
Секое лице кое сака да се регистрира како архитект мора да покаже дека има стекнато минимално ниво на знаење, како и разбирање и вештини во подрачја кои се релевантни за архитектонската практика. Тоа се минималните нивоа на компетентност, кои архитектите мора да ги одржуваат за време на својата практика. Според Советот, клучните подрачја во кои архитектите треба да ја одржуваат својата компетентност ги вклучуваат:
• Проектирањето (правните и законските аспекти и најдобрата
практика во проектирање) • Технологијата и околината (важноста на современите технологии при изборот на материјали и методи на градба со особено внимание на енвиронменталистичките аспекти) • Културниот контекст (меѓусебните односи помеѓу луѓето, објектите и околината) • Историите и теориите на архитектурата (нивната примена и влијание на квалитетот на проектот) • Организационата практика и законите (техничките, финансиските, правните и човечките ресурси неопходни да се води проект или деловна организација) • Контекстот за практика (разбирање на изградената средина и градежната индустрија) • Менаџмент на архитектурата / менџмент на изградбата (менаџмент на проектот низ сите фази од изработка на проектна програма до примопредавање на истиот), итн.
Вообичаено се смета дека оние што ги исполнуваат критериумите за континуирана професионална едукација на „Кралскиот институт на британските архитекти“, ги задоволуваат и потребните барања за одржување на
компетентноста на „Советот на регистрирани архитекти“. Определбите за континуирана професионална едукација на архитектите во меѓународни рамки произлегуваат и од определбите на „Архитектонскиот совет на Европа“ (Architect's Council of Europe - ACE) од 2006 година, кои се искажани во документот „Препораки за системи на континуирана професионална едукација“ (Guidelines on CPD Systems), во кој се укажува на професионалниот и јавниот интерес за континуирана професионална едукација на архитектите во Европа. Според „Архитектонскиот совет на Европа“, континуираната професионална едукација на архитектите треба да се смета како трет сегмент на севкупната програма за архитектонско образование. Тој треба да го надополни првиот сегмент во кој се учат основните принципи на архитектонската култура и пристапите кон процесот на проектирање, како и вториот сегмент во кој се стекнува практичното искуство. Сите овие три сегменти заедно ја обезбедуваат реализацијата на целта за доживотна едукација (lifelong learning) на архитектите.
3
21 октомври 2011 ПОРТА
49