GJESTESKIBENT INGVARD HAVNEN

Ingvard Havnen, statsvitar, ambassadørmed mange års arbeid i utanrikstenesta og media.

Ingvard Havnen er fødd 26. juli 1951 i Rosendal i Hardanger. Han tok examen artium ved Stord gymnas i 1971 og hovudfag i statsvitskap ved Universitetet i Oslo i 1979. Etter avslutta aspirantkurs i Utanriksdepartementet i 1982 tenestegjorde han ved norske utanriksstasjonar i New York, Brussel og Washington. Frå 1992 til 2000 var han pressetalsmann i Utanriksdepartementet, i alt for fem utanriksministrar. Han var ekspedisjonssjef og leiar for internasjonal avdeling for statsminister Jens Stoltenberg ved Statsministerens kontor i 2005–12.

Den første ambassadørstillinga hadde han i Canada i 2000–05. Frå 2012-2017 var han ambassadør i Danmark. I begge stillingane har han hatt nytte av hovudfagsoppgåva i statsvitskap, som handlar om konfliktkontroll i nordområda. Til liks med Noreg er både Canada og Danmark medlem av Arktisk råd, og Havnen meiner at klimaendringane forsterkar dei felles interessene landa har i nord.

I Danmark har òg norsk innanrikspolitikk stått på dagsordenen. I samband med Solberg-regjeringa sine planar om kommunesamanslåingar, har Havnen teke imot talrike norske delegasjonar som kjem til Danmark for å lære av den danske kommunereforma frå 2007.

Havnen var utanriksreporter i NRK i 1979–80. Samtidig med diplomatkarrieren var han frilans skøytereporter for NRK frå 1980 til 2009. I bijobbane fekk han utløp for ei skøyteinteresse som hang ved han frå han var gutunge på det vinterfattige Vestlandet.

Havnen er kommandør av St. Olavs Orden og innehar storkorset av den danske Dannebrogordenen.

FOTO: KONGEHUSET

Vi har hatt ein haust der diskusjonane om klimaet og korleis vi kan redusera utsleppa, har prega avisoverskriftene både nasjonalt og globalt. Frå dommedagsprofetiar til meir optimistiske utsegn om at det enno ikkje er for seint og at det nyttar om vi handlar no. Men sjølv FNs generalsekretær har åtvara om at klokka er no «5 på 12».

Vi har følgd klimakonferansen i Glasgow (COP26) med mange lovnader som ga nytt håp om dei blir gjennomførde. I budsjettforhandlingane på Stortinget har klimapolitikken blitt den store prøven for regjeringa si evne til å samla fleirtal om sitt første budsjett.

Det som er sikkert, er at dersom vi skal nå målet om å avgrensa den globale oppvarminga til 1,5 grader, må vi alle bidra. Sjølv om dei norske utsleppa bare utgjer vel 0,1 prosent av dei totale utsleppa, betyr det noko kva vi gjer på heimebane. Ei omleggjing til eit meir berekraftig samfunn for å oppfylla regjeringa sitt klimamål med ein reduksjon i utslepp av klimagassar med minst 50 til 55 prosent innan 2030, krev ei utfasing av fossile brennstoff til fordel for grøn energi, dvs. vasskraft, sol, vind og hydrogen. Det krev og ei endring av haldningar og tankesett. Det er dette vi populært kallar det grøne skiftet.

Det overordna temaet for klimakonferansen Rosendalsveko i regi av Folgefonnsenteret i august i år, var «Vestlandet som føregangsregion for eit berekraftig skifte.» Det vart lagt fram ny kunnskap om klima, breen og fjorden av våre fremste forskarar på dette området. Vi fekk presentert spennande planar og visjonar for korleis vi kan nytta vasskrafta for å leggja til rette for eit berekraftig og grønt næringsliv, korleis vi kan utvikla ei grøn turistnæring og blågrøn transport samt forvalta ressursane våre til beste for natur og klima. og Sunnhordland, har frå naturens side vore velsigna med store kraftressursar i form av vasskraft. Det har vore grunnlaget for etablering av industrisamfunnet i Odda. Tilgjengeleg og rimeleg kraft var føresetnaden for etableringa av aluminiumsverket Søral på Husnes. Begge desse etableringane var av avgjerande betydning for samfunnsutviklinga i dei respektive kommunane.

No ligg alt til rette for at vasskrafta kan danna grunnlaget for eit nytt industrieventyr og utvikling av grøne løysingar i vår region slik denne utgåva av Hardangerfjordmagasinet gjev døme på. Dei store kraftselskapa BKK, SKL og Haugaland Kraft får alle store deler av krafta herifrå. Når direktøren for SKL seier at han gjerne vil at meir av vasskrafta skal nyttast nær der den blir produsert, bør vi lytta og leggja til rette for det. Det opnar for store moglegheiter.

Det er mange spennande prosjekt i vår region. Boliden skal investera 7 milliardar i ei framtidsretta og miljøvennleg utviding av zinkverket i Odda. Søral utvidar og utviklar sin produksjon av aluminium på ein stadig meir berekraftig måte. På Stord skal det i tilknytning til testsenteret for å laga grøn hydrogen, no setjast i gang reguler produksjon – alt på grunnlag av vasskrafta vår. Kvinnherad kommune har presentert planar for lokalisering av batterifabrikk, utan å nå fram i denne omgang. Men potensiale er der.

Aker Solutions Stord har med si bakgrunn frå skipsbyggjing og off shore, verdsleiande kompetanse for at vi skal lukkast med å byggja vindmøller til havs. Det tradisjonsrike Hellesøy Verft på Løfallstrand satsar stort på elektrifisering av båtar og har bl.a. levert sin første batteridrivne båt til Bymiljøetaten i Oslo for bruk i Oslo-fjorden, for å nemna nokre døme.

Hardangerfjorden og Sunnhordlandsbassenget ligg godt til rette for utsleppsfri trafikk på sjøen både når det gjeld snøggbåtar og ferjer. Her kan vår region spela ei leiarrolle. Eg er fascinert av ideen om ein fjordmetro som Kvinnherad og fleire andre kommunar har lansert. Eit snøggbåtsamband som knyter heile denne regionen saman og bind vår region saman med storbysentra i nord og i sør, vil kunna visa veg for andre. Det vil vera eit viktig bidrag til grønare transport, og ikkje minst kunna medverka til å skapa ein større og meir integrert arbeidsmarknad.

Dersom vi skal realisera dei store moglegheitene våre naturgjevne føresetnader og eit nyskapande og kreativt næringsliv gjev oss, må vi styrka samarbeidet i heile regionen. Det er nødvendig for å vinna fram med våre ønskje og behov på nasjonalt plan i hard konkurranse med andre. Kanskje skal vi tenkja enno vidare. I dag har vi Samarbeidsrådet for Sunnhordland og når det gjeld turismen, Visit Hardanger. Men samarbeidet spriker og Kvinnherad står i spagaten. Når det gjeld turisme, vender vi oss mest til Hardanger, i andre spørsmål til Sunnhordland. Men vi har så mange felles grunnleggjande interesser både når det gjeld natur og ressursgrunnlag, industri og næringsutvikling, samferdsle og turisme, at vi har mykje å vinna på eit tettare samarbeid. Difor vil eg føreslå for våre politikarar at vi samlar kreftene og opprettar eit nytt samarbeidsråd – Samarbeidsrådet for Sunnhordland og Hardanger. Det vil kunna gje oss ei heilt anna tyngde både på nasjonalt og regionalt nivå.

FOTO: KRISTINE FUNCH