HISTORIA MODY
DYKTATORKA BARBAR A HOFF O jej ubrania starało się – bo trzeba było o nie stoczyć prawdziwe batalie w kolejkach – pół Polski, a nazwa Hoffland do dziś u wielu wywołuje sentymentalne modowe wspomnienia.
ROK 1980: HOFFLAND W PAŃSTWOWYM HANDLU BYŁ JEDYNYM MIEJSCEM, GDZIE MOŻNA BYŁO KUPIĆ UBRANIA SZYTE WEDŁUG NAJNOWSZEJ MODY.
dy Barbara Hoff kończyła historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, kanonem w polskiej modzie była socjalistyczna siermiężność, którą Polki w miarę swoich możliwości i dzięki ogromnej fantazji próbowały złamać. Panna Hoff też miała swoje pomysły na modę, o których miała okazję opowiedzieć Marianowi Eile, naczelnemu „Przekroju”, który od razu zaproponował jej pracę w tygodniku. Miała wraz z Janiną Ipohorską, malarką ROK 1960: BARBARA HOFF UDOWADNIA SWOIM STROJEM, i scenarzystką, redagować dział mody. Pierwszym projektem były tzw. ŻE NIE BEZ POWODU OD MNIEJ WIĘCEJ SZEŚCIU LAT JEST trumniaki (podobno tak je ochrzciła satyryczka Stefania GrodzieńMODOWĄ WYROCZNIĄ PRL-OWSKIEJ POLSKI. ska). Mimo niezbyt nośnej nazwy było to najmodniejsze na Zachodzie i najbardziej pożądane MODĄ BARBARA HOFF WALCZYŁA Z KOMUNĄ, obuwie w Polsce. W wersji zachodniej były to DO KTÓREJ NIECHĘĆ WYNIOSŁA Z DOMU. MÓWIŁA: płaskie pantofelki (noszone z wydekoltowaną „MOJA MODA TO BYŁO WPUSZCZENIE ŚWIEŻEGO bluzką i rozkloszowaną spódnicą). Wersję polską POWIETRZA Z EUROPY. I WŁADZA TO ROZUMIAŁA Hoff proponowała zrobić z dostępnych… białych – ZDARZAŁY SIĘ W >PRZEKROJU< INTERWENCJE tenisówek. Wystarczyło wyciąć dziurki do sznuCENZURY W SPRAWIE FASONU KIECKI”. rowania, obszyć czarną tasiemką i pomalować
50