FUROR POETICUS 1/21

PÓŁROCZNIK POETYCKO-ARTYSTYCZNY

NR 1 Lipiec/2021

Wiersze z warsztatów Macierzyństwo Aleksandra V. Gonerska o macierzyństwie i wiersze naszych poetów

Sobótka Wiersze inspirowane słowiańskim świętem

Wiosna Agnieszka Kuchnia-Wołosiewicz o wiosennej poezji

Zapoznanie z redakcją Aktualne konkursy poetyckie Cele i plany Poeticus -1Nabory do 7 nowych antologii

PÓŁROCZNIK POETYCKO-ARTYSTYCZNY

Nr 1/2021 (1) (1) REDAKTOR NACZELNA, KOREKTA, SKŁAD I OPRACOWANIE GRAFICZNE:

Agnieszka R. Lisztwan kontakt@poeticus.pl

REDAKTORZY:

Adrian Markowski adrian@poeticus.pl Katarzyna Dominik kasia@poeticus.pl Aleksandra V. Gonerska ola@poeticus.pl Agnieszka Kuchnia aga.k@poeticus.pl

www.poeticus.pl Facebook: https://www.facebook.com/poeticuspl Grupa Facebook: https://www.facebook.com/groups/poeticuspl

-2-

Od Redakcji O PROJEKCIE FUROR POETICUS

Drodzy Czytelnicy, Z radością oddaję Wam w ręce (w oczy) pierwszy numer czasopisma poetyckoartystycznego Furor Poeticus.

Półrocznik, który miał być pierwotnie kwartalnikiem, będzie miał na celu szeroko pojętą popularyzację poezji, poetów, ale także sztuki ogólnie pojętej. Jak wszyscy wiemy, poezja rzadko jest tematem „chodliwym” i niewiele ma wspólnego z komercją, co samo w sobie nie jest złe. Mam jednak nadzieję, że darmowe czasopismo przysporzy popularności nam – poetom, zachęci do refleksji, rozwoju, zainspiruje, a przy okazji stworzy okazję do promocji dla współczesnych twórców liryki i nie tylko.

Będziemy wdzięczni za jakiekolwiek wsparcie – czy to merytoryczne, czy to nadsyłanie tekstów, czy to udostępnianie magazynu jak najszerszemu gronu odbiorców. Jesteśmy także otwarci na sponsoring i reklamę zgodną z tematyką czasopisma. Zapraszamy do współpracy także fotografów, artystów i dziennikarzy.

To czasopismo jest przede wszystkim dla Was, drodzy poeci, więc mam nadzieję, że razem będziemy pracować nad jego ciągłością, jakością i popularnością.

Dziękuję za uwagę i poświęcony czas.

W imieniu redakcji, Agnieszka R. Lisztwan

-3-

W numerze Zapoznanie z redakcją………………………………………..………………..7 Wiosna……………………………………………..……………………..………..24 Odrodzenie Bogini……………………………………….…..………………..26 Macierzyństwo………………………………………..………….……………..33 Cele i plany Poeticus…………………………………….…..………………..43 Antologie………………………………………..…………………………...…….45 Robert Starosławski…………………………………….…..………………..48 Konkursy poetyckie………………………………………....………………..51 Rozmowa z Moniką Woźnicką…………………………………………..54 Warsztaty z Boską inspiracją…………………………..……………..…..57 Warsztaty z Wewnętrznym Dzieckiem………………..………….…..58 Warsztaty z Nadzieją………………………………………..………………..59 Warsztaty „Sobótka”………………………….……………..………………..62

-4-

Zapoznanie z Redakcją Pomyślałam, że w pierwszym numerze ciekawie będzie czytelników zapoznać z redakcją, gdyż każdy z redaktorów jest także poetą i interesującą osobowością. Miłej lektury.

Agnieszka L.

-5-

Aleksandra V. Gonerska POEZJA ŚWIADOMOŚCI SERCA | MALARKA DUSZ

-6-

A

leksandra V. Gonerska, właśc.

Aleksandra Gonerska-Szymala. Artystka – poetka i malarka, przebywająca obecnie w Wielkiej Brytanii. Żona i mama. Jej sztuka i poezja oscylują wokół tematów związanych z rozwojem świadomości, psychologią i filozofią. Również miłośniczka rękodzieła.

Współwłaścicielka firmy handlowej Fiteo.

Współautorka tomiku poezji Ku Spełnieniu oraz strony na Facebooku: Ku Spełnieniu — poezja erotyczna. Współautorka antologii Odrodzenie Bogini.

Zainteresowania w dziedzinach, takich jak: filozofia, psychologia, rozwój świadomości, malarstwo, poezja, muzyka, podróże, gotowanie, fotografia.

Autorka stron na Facebooku: Poezja Świadomości Serca i Malarka Dusz.

CISZA Kiedy się już napełnisz, Dźwiękiem tysiąca miast, Docenisz ciszę W świecie, który nie przestaje krzyczeć.

Nic nie musisz, Wszystko już masz.

Możesz tańczyć Boski Taniec W objęciach swojej Duszy.

-7-

Ola ma w sobie niepowtarzalną mądrość – nie z tego świata, głębię najgłębszych oceanów, jasność najjaśniejszych gwiazd i pustkę czarnych dziur.

Ola jest Strażniczką Świętego Łona Bogini, a jej poezja przekazem z niego pochodzącym.

Dlatego właśnie postanowiłam przeprowadzić z nią krótki wywiad – po to, aby inni także mieli okazję poznać jej twórczość – poezję i malarstwo.

Olu, od jak dawna piszesz i dlaczego to akurat poezję wybrałaś jako środek ekspresji?

Czy poezja jest dla ciebie bardziej środkiem ekspresji czy terapią?

Z początku traktowałam to jako formę ekspresji, nawet się na tym nie zastanawiałam, szczerze mówiąc. Wypływało to ze mnie naturalnie, ale z czasem odkryłam, że pisanie może również pełnić funkcje terapeutyczne. Możemy wtedy lepiej przyjrzeć się sobie, zrozumieć siebie, dostrzec w którym miejscu jesteśmy.

Co ciekawe, również moje obrazy, które maluje od lat, dają mi liczne odpowiedzi.

Wraz z upływem czasu, ten sam wiersz lub obraz, postrzegam troszkę inaczej, z innej perspektywy. Mądrość naszego Ducha nie zna granic – odpowiedzi na pytania są wszędzie, dostosowane do miejsca i czasu, na tyle na ile jesteśmy je w stanie przyjąć w danym momencie swojego życia.

Piszę od dziecka – już w szkole podstawowej pisałam wiersze oraz teksty piosenek, nie jest to natomiast jedyny środek dla mojej ekspresji, wyrażam się również poprzez malarstwo, rękodzieło, jogę, fotografię, taniec, gotowanie, śpiew i rozmowy z ludźmi.

Dlaczego nazywasz swoją poezję Poezją Świadomości Serca?

Skąd ten pomysł?

Głównie dlatego, że pochodzi ona właśnie z mojego serca. Mówiąc „świadomość serca”, mam na myśli nie tylko piękne i wzniosłe słowa, ale również, o to, co mnie zabolało, poruszyło. To po prostu ludzkie uczucia, emocje, przeżycia wylane na papier, wszystko to, co płynie z mojego wnętrza i jest takie, jakie jest na daną chwilę.

-8-

Jeśli miałabyś określić cel, jakiemu ma służyć Poezja Świadomości Serca, to co by to było?

nież twórczość Piotra Roguckiego z zespołu Coma. Muzyka mnie bardzo inspiruję i nastraja twórczo do wszelkich działań artystycznych.

Poezja jest jedną z wielu opcji, dającą możliwość wyrażania siebie. Myślę też, że być może zainspiruję innych, może ktoś odnajdzie w nich kawałek siebie. Żyjemy w czasach, kiedy coraz więcej ludzi wyraża się artystycznie – wielu z nas pisze blogi, książki, wydaje płyty. Myślę o tym jako o postępie ludzkości, pewnej transformacji na poziomie świadomości. Według mnie każdy z nas jest niepowtarzalną częścią Wszechświata. Coraz więcej ludzi zaczyna dostrzegać wartość w swoim przejawie i dzieli się nim ze światem, obdarza go swoją niepowtarzalną energią, jakością w takiej formie, jaka mu odpowiada, dostosowaną do jego osobowości, tempa życia.

Skąd czerpiesz inspirację do swojej twórczości?

Inspirację czerpię przede wszystkim z własnych doświadczeń, z sytuacji, które mnie poruszyły, zaciekawiły, z kontaktu z drugim człowiekiem. Wszyscy jesteśmy tak różni od siebie, mimo że jednakowi w swym rdzeniu. Czasami powstają ciekawe sytuacje i okoliczności w wyniku zderzenia się różnych światów, jakie sobą reprezentujemy jako ludzie. Muzyka mnie mocno inspiruje, kontakt z naturą, ale również przebywanie w ciszy. Mam wrażliwą i refleksyjną Duszę, wyłapuję dużo ciekawych rzeczy z przestrzeni i oglądam je pod swoją duchową lupą.

Na jakim jesteś teraz etapie twórczości czy może w jakiej tematyce tworzysz obecnie?

Są to teraz teksty życiowe, duchowe, filozoficzne, taka autorefleksja. Działam spontanicznie – to, co w danej chwili mnie zaciekawi, wejdzie w moje trzewia i chce wyjść na zewnątrz – daję temu ujście.

Jakie są twoje literackie plany na najbliższy rok?

Czy masz jakiś ulubionych autorów czy to klasyków czy to poetów współczesnych?

Zaczęłam zbierać wiersze do swojego pierwszego tomiku autorskiego, ale pozwalam temu płynąć swobodnie, nie wyznaczam sobie limitu czasowego. Słucham serca, intuicji. Czuję, że jest to pewien proces, który ma płynąć swoim naturalnym rytmem.

Nie mam ulubionych poetów. Jako nastolatka lubiłam czytać wiersze Wiesławy Szymborskiej, Agnieszki Osieckiej. Bardzo lubię teksty Katarzyny Nosowskiej – piosenkarki i twórczyni tekstów, podoba mi się autentyczność i prostota w jej przekazach – widać w nich dużą samoświadomość, co w połączeniu z jej wokalem stanowi dla mnie rewelację. Cenię sobie rów-

Wywiad przeprowadziła: Agnieszka Lisztwan -9-

Kasia Dominik DZIEWCZYNA Z SĄSIEDZTWA | STRAŻNICZKA SŁÓW

Kasia to dziewczyna z sąsiedztwa – zawsze uśmiechnięta, wiecznie w drodze, z plecakiem na ramieniu. Przyjaciele poeci nazywają ją Haśką (Halszką), Haliną Poświatowską XXI wieku.

H

istoryk, absolwentka studiów doktoranckich, publicystka, pisarka, poetka, dziennikarka, korektorka i edytor tekstów, laureatka licznych konkursów literackich, poetyckich.

Swoją przygodę z poezją zaczęła od wydania tomiku zatytułowanego Dobczyckiej poezji czar – wiersze zebrane (2012). W kolejnych latach wydała: Kropla krwi – życia bezcenny dar (2013), Słowa zaklęte w poezji… (2014), Moje Eldorado (2016), Nie umykaj… (2016), Droga do Emaus (2017), Są słowa (2017), Elizjum (2018), Exodus – wewnętrzna emigracja (2019), Nowe Jeruzalem (2020), Język Babilonu (2020), Genezaret - niebo nad ziemią (2021).

Wiersze Katarzyny Dominik są tłumaczone na języki: angielski, niemiecki, rosyjski i włoski.

Poezja Katarzyny jest inspiracją dla innych poetów, czego dają wyraz w swoich utworach.

- 10 -

W kolejnych latach dużo czytałam różnych poetów, polskich i zagranicznych, a także poetów znanych z portali społecznościoSzczerze pisząc, to nie pamiętam, kiedy dowych. Brałam udział w warsztatach, słuchakładnie dotarło do mnie, że nie umiem już łam rad i wyciągałam wnioski z konstrukżyć bez pisania, nie mogę oddychać bez potywnej krytyki. Ta ostatnia najwięcej mnie ezji. Od dziecka kochałam kreślić różne nauczyła, a dzięki której dotarłam tu, gdzie wierszyki, sentencje, teraz jestem, i brnę opowiadania. To był dalej. Nie osiadam na mój świat – kolorolaurach, staram się wy, bajeczny, miwspinać po kolejnych styczny. Z wiekiem, szczeblach arkanów Każdy dzień to nowa szansa, jak przybywało lat, ars poetica, bowiem jej Sny zaklęte w pocałunku poranka, natłoku obowiązków, tajniki wciąż są nieodMarzenia, które być może się spełnią a proza życia stawała kryte, a jakże pożądaI nadzieja w kolorze szmaragdu. się bardziej ciemniejne. sza, niż noce egipskie, To myśli na skrzydłach motyla, musiałam opuścić Dzięki poezji żyję, odKtóre ulatują w ramiona życia, „upragnioną przystań dycham, z radością Szukając upragnionej bliskości, świata dzieciństwa”. witam kolejny nowy Spojrzenia topiącego lody Arktyki, To był drastyczny dzień. Jest dla mnie Dotyku kojącego rozbite kolano. przeskok, niczym siłą perłą porannej rosy, wyrwane dziecko ciepłym promieniem To pragnienie oddechu, z łona matki. na bladym licu, uśmieBudzące się tak po prostu, chem szczęśliwego Bez ubrania, makijażu, biżuterii, Wraz z nadejściem dziecka, jest całym Skrojone na miarę potrzeb. czarnych chmur, gdy moim życiem. Jeśli ona się wydawało, że mój przeminie, przeminę I choć jutro nie będzie takie jak dziś, poukładany świat i ja. Jeśli ona zniknie, i Szklane domy kiedyś się potłuką, zawali się, a mnie ja zniknę. Tworzymy Nocny kir przyćmi blask księżyca, pochłoną czeluści, jednię, to kontrakt na To ja niezmiennie pozostanę powróciła… wieczność.

Dziewczyną z sąsiedztwa,

POEZJA MOJĄ MIŁOŚCIĄ

Więcej…

Która wciąż ma apetyt na więcej.

W sterylnym poW końcu to jedna z mieszczeniu, frędznajpiękniejszych prób lami kabelków u szyi uchwycenia ulotności i piszczącą aparaturą przy łóżku, coś we chwili, upływu czasu, zatrzymania tego, co mnie drgnęło, jakaś niezrozumiała siła wydaje się nieuchwytne. Sprawia, że sprawiła, że chwyciłam długopis i znowu wszelkie bolączki znikają, przestają mieć zaczęłam pisać. Na początku były to luźne znaczenie, a świat staje się piękniejszy. myśli, dla obcych nic nieznaczące półsłówPozwala na wykrzyczenie się, wypłakanie, ka. Ale dla mnie była to forma spowiedzi na upadek i podniesienie z bruku. z życiem, dialog samej z sobą.

Poza tym przelewanie na papier myśli, uczuć, emocji posiada dla mnie ogromny walor terapeutyczny, ponieważ kartka papieru oraz pióro były i wciąż są moim powiernikami, lekarzami, przyjaciółmi.

Pisanie wierszy to remedium na to, co mnie spotkało. Pozwalało i nadal to czyni, na oczyszczenie duszy i serca, a tym samym na wylanie i wyrzucenie tego wszystkiego, co

I stało się… słowa, frazy, wersy, w końcu całe strofy uciekały spod mojej dłoni, zalewając kartki papieru. Nawet się nie spostrzegłam, kiedy dane mi było wydać autorski tomik (dzięki pomocy życzliwych ludzi).

Wtedy dobitnie dotarło do mnie, że bez poezji nie ma mnie – dziewczyny z sąsiedztwa.

- 11 -

mnie zatruwało od wewnątrz. Ponadto poezja jest najkrótszą drogą do odkrywania ludzkiej wrażliwości, której zabieganym ludziom tak bardzo brakuje.

długie, ale winno być sensowne, i które zaklina życie – w wiersze.

Skoncentrowałam się na poezji, ponieważ wyjątkowość jej autoekspresji, w mowie lub piśmie, jest warunkiem odkrywczej podróży w głąb siebie…

Rytuał pisania daje mi moc, przynosi uspokojenie, wzmacnia pewność, że coś po mnie pozostanie. Dodatkowo pomaga temu odpowiednie nastawienie psychiczne, które wspomagamoja cielesną i duchową terapię, pomaga przekroczyć granicę i wrócić — wyleczyć nieuleczalne. Sprawcza siła słów jest ogromna. Dlatego tak ważne jest w moim życiu świadome używanie słów i przelewanie ich na papier, pomimo tych wszystkich sytuacji, w których „ich brakuje”.

Słowa spowodowały także, że zaczęłam walczyć i składać rozsypane części w nową całość. Toteż kartka papieru stała się moim powiernikiem, przyjacielem a zarazem „terapeutą”; lekarzem, w zarówno tych trudnych, jak i radosnych chwilach życia. Albowiem właśnie w takich momentach, kiedy to najbardziej uaktywniają się emocje, myśli kłębią się w głowie i zaczynam pisać. To właśnie wówczas powstaje moja poezja.

Kiedy z kolei czytam to, co napisałam, wielokrotnie znajduję klucz do drzwi, które były dla mnie dotychczas zamknięte, niedostępne, a dzięki tworzeniu stają przede mną otworem.

Poza tym pisanie pozwala uwolnić się od tego co mnie ogranicza, od choroby. Gdy piszę, staję się wolną, zdrową osobą, a tego mi właśnie najbardziej potrzeba.

Jest to pewnego rodzaju dialog, jaki toczę z samą z sobą, któremu towarzyszą głębokie przeżywanie i wyrażanie własnych emocji za pośrednictwem słowa pisanego w „szatę poezji ubranego”. Słowa, które nie musi być

Kasia Dominik

- 12 -

Adrian Markowski SŁOWIAŃSKI BAJARZ | SŁOWOTWÓRCA

- 13 -

U

rodzony 29 czerwca 1985 r. w Dębicy.

Absolwent studiów historycznych ze specjalnością nauczycielską na Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie (2009).

Od zawsze zainteresowany historią, a szczególnie dziejami ludów bałtosłowiańskich, ich wierzeniami, duchowością i kulturą ludową.

Autor tomiku poetyckiego pt. Koła żywotów (wydanie własne, 2020), współautor antologii poetyckich Odrodzenie Bogini (Poeticus, 2020) oraz Kryształowe Słowa (Poeticus, 2020).

Obecnie w trakcie prac nad drugim autorskim tomikiem poezji, zainspirowanej różnorakimi odsłonami pogranicza Bałtów i Słowian.

Adrian, niczym zesłany przez niebiosa Bajarz, wprowadza nas w świat słowiańskich wierzeń i przeżyć mistycznych.

Ponieważ sama tworzę poezję inspirowaną wiarą przyrodzoną, twórczość Adriana od razu stała mi się bliska.

Zagłębiając się w tę poezję, czułam, że jest ona przekazem z nieświadomej części zbiorowego umysłu, pewną całością obejmowaną nieskończonymi ramionami Bogini.

Poniżej krótki wywiad z Adrianem.

- 14 -

Adrianie, powiedz skąd twoje zamiłowanie do poezji?

Dlaczego to akurat słowiaństwo jest twoim tematem numer jeden?

Agnieszko, prawdopodobnie jest to dla Myślę, że z pewnej przekory spowodowamnie najtrudniejsze pytanie w tej rozmonej szczupłością przekazów źródłowych w wie. Bardzo długo unikałem poezji. Bardzo ich jak najmniej zniekształconej formie. długo przedkładałem prozę nad poezję.

Dodaje to sporo tajemniczości. JednoczeOczywiście, zawsze gdzieś tliło się we mnie śnie ta moja przekora osadzona jest w konpewne zamiłowanie tekście kulturowym do formy poetyckiej, przeszłości; w takiej jednak to zainteresoswojskości, która jest wanie pozostało mi bardzo bliska. Sło(z tomiku Koła żywotów) uśpione. wiańszczyznę we wszelakich jej aspekPunktem zwrotnym Wczoraj stamtąd zorze, tach odbieram różnoZ ukrytej przeszłości. była dla mnie lektura rako i odczuwam ją Tu i teraz my sami "Kordiana" Juliusza wielopłaszczyznowo.

Przez nasze życie.

Słowackiego pod koJest ona dla mnie nieJutro tamże łuny niec szkoły podstazmiernie inspirująca Na szczęśliwą przyszłość, wowej. W późniejDo chmur wymiarów, ze względu na jej dzieszym czasie i w spoDo toni czasów, je, kulturę i losy. sób niejako pośredni Do grud przestrzeni, Do płomieni istnień. poznałem dokonania Nie znam żadnego Przez ubóstwiającą podróż, Tadeusza Micińskiego. twojego wiersza niTropami śmierci po nieskończone życie, Wtedy coś rzeczywijak nie związanego Śladami myśli po wieczny czyn. ście drgnęło w tym ze słowiańskością. swoistym letargu.

Czy w ogóle twoJednakże bardzo dłurzysz takie? go stykałem się z ujęciem poezji będącym Możliwe, że w moich archiwach znalazłoby dodatkiem do innych form ekspresji artysię parę bardzo rzeczy w klimatach fantasy stycznej. Moje zamiłowanie do niej rozwii SF, ale jeśli jeszcze tam się znajdują to nęło się falowo. zdecydowanie nie nadają się one do publiCzy wyrażasz się jeszcze inaczej? Proza? kacji.

Malarstwo? Teatr? Muzyka? A może Uwielbiam twoje słowotwórstwo. Pojeszcze coś innego? wiedz mi skąd u Ciebie zamiłowanie do Jako antytalent zarówno w wyżej wymietworzenia nowych słów, z czego to wynionych, jak i w wielu innych dziedzinach, nika? niestety nie mam możliwości takiego wyraOch, nie wydaje mi się żebym był autorem żania się. Zdradzę Ci, że chodzi mi po głojakiegoś szczególnego neologizmu, ale serwie pewien zarys prozy, ale jeszcze jest decznie dziękuję za komplement. Myślę, że zdecydowanie za wcześnie mówić o jakichsięgam raczej do źródeł języka rodzimego, kolwiek szczegółach. który jest przepastną skarbnicą wzbogacaBardzo interesujące! jącą sposób wyrażania się nawet współcze-

Sławoświaty

- 15 -

śnie. Nie jestem purystą językowym. Nie jestem też językoznawcą, choć ta gałąź nauk humanistycznych mnie fascynuje i popycha do pewnych analiz. Siłą rzeczy ich okruchy znajdują się w moich wierszach.

Uznałbym się za swego rodzaju poszukiwacza.

jasna, merytoryka jest równie ważna jak cenne jest własne zdanie.

Czy masz jakichś ulubionych twórców z tematyki słowiańskiej – czy to poetów czy to innych artystów?

Tutaj mógłbym podać całą masę zespołów paganmetalowych i neofolkowych, jak również i wielkich klasyków literatury poruszających temat dawnej Słowiańszczyzny.

Skąd czerpiesz inspirację, poza oczywiście mitologią słowiańską?

Oprócz mitologii rodzimej inspiruje mnie również mitologia bałtyjska, którą osobiście uważam za bardzo spoetyzowaną. Za bardzo interesujące pod tym względem uważam również pogranicze bałtyjskougrofińskie oraz wszelakie zetknięcia się Słowian z kulturami sąsiednimi.

Bardzo cenię tomik poezji "Tryzna" autorstwa Tomasza Mikiciuka. Podobają mi się prace plastyczne niektórych artystów czy to dawnych, czy współczesnych. No, i oczywiście jestem ogromnym fanem Twojej twórczości, Agnieszko – czy to w "Ku Spełnieniu" opublikowanym wraz z Olą (której to twórczość również niezwykle cenię), czy w antologiach wydawanych nakładem Poeticusa.

Generalnie interesują mnie wierzenia naturalistyczne poszczególnych etnosów, jednakże część moich inspiracji została zaczerpnięta z współczesnego życia codziennego. Koniec końców ta część zostaje przepuszczona przez tajemniczy pryzmat Słowiańszczyzny utraconej, której wciąż szukam. Ona czasem do mnie wraca.

Używasz terminu „Sławoświaty”. Słyszałam go już wcześniej. Czy wiesz może kto jest twórcą tego terminu oraz co sam masz na myśli używając go w swojej poezji? Czy jest to powiedzmy rzeczywistość równoległa pewnego rodzaju czy po prostu kraina/krainy fantastyczne w stylu Tolkiena?

Skąd czerpiesz swoją wiedzę? Jakie są twoje ulubione źródła?

Zawsze żelaznymi pozycjami pozostaną dla mnie "Mitologia słowiańska" i "Starożytna Litwa" prof. Aleksandra Brücknera oraz "Mitologia Słowian" prof. Aleksandra Gieysztora. Uważam, że są to źródła niewyczerpane. Bardzo często do nich wracam i czasem nawet "niepozorny" ustęp potrafi uwolnić pokłady inspiracji wywołane przez inne spojrzenie na daną rzecz.

To pytanie również uważam za bardzo trudne. Nie wiem czy istnieje jakiś oryginalny twórca tego określenia, a sam zaczerpnąłem go z własnego pojmowania metafizycznej Słowiańszczyzny osadzonej w realizmie magicznym.

Osobiście nie uważam jej za jakieś konkretne miejsce, ale właśnie jako inną rzeczywistość, która w pewnych uwarunkowaniach może przenikać się z naszą, jak i wręcz na nią wpływać. Jest to też pewien wieloaspektowy ideał, do którego bezskutecznie staram się zbliżyć. Naturalnie, cho-

Oczywiście interesuję się pozycjami wydawanymi przez różnych autorów reprezentujących rozmaite nurty i sposoby myślenia. Cenię ludzi, którzy mają odwagę zaproponować własną interpretację pewnych zagadnień nie obawiając się krytyki. Rzecz - 16 -

dzi tutaj o bardzo odległą przyszłość niekoniecznie umieszczoną we wszelkich znanych nam dotąd strukturach.

ków mamy Słowiańszczyznę kontrreformacyjno-sarmacką graniczącą z fundamentalizmem.

Co sądzisz o obecnym „zrywie” słowiańskim? Jakie widzisz pozytywne, a jakie negatywne aspekty tego zjawiska?

Pozytywnym aspektem jest wzrost zainteresowania dziejami Słowian, który to teoretycznie zachęca do własnych poszukiwań i własnych refleksji. Widząc jednak główny nurt interesującego nas tematu, o który często rozbijają się owe inicjatywy, życzyłbym sobie aby poszerzenie własnych horyzontów w tymże zjawisku skupiało się najpierw na religio- i językoznawstwie, a dopiero później na czystej historii. Na chwilę obecną mamy do czynienia z pewnym zamętem. Stąd moje oczekiwanie na nową, fundamentalną pozycję naukową będącą rzetelnym punktem wyjścia w ujęciu całościowym. Na razie jest bardzo specyficznie... Być może poezja rodzimowiercza znajdzie w tym zawirowaniu własną niszę?

Zryw ów traktuję mimo wszystko jako chwilową modę, choć bardzo chciałbym się mylić. Negatywne aspekty jednak przeważają nad pozytywnymi. Osobiście razi mnie częste i przede wszystkim nienaturalistyczne podejście do tematu – podejście oparte na podstawie wtórnej i kontekstowo bardzo późnej. Razi brak współczesnej pozycji naukowej o rodzimej mitologii. Wyjątkiem jest tutaj znakomita moim zdaniem książka Michała Łuczyńskiego pt. "Bogowie dawnych Słowian. Studium onomastyczne", którą serdecznie polecam każdemu czytelnikowi zainteresowanemu Słowiańszczyzną. Jest to jednakże jedna z niewielu premierowych kropel w morzu wznowień.

Brakuje nam nowoczesnego Brücknera czy Gieysztora. Na razie w większości wypad-

Wywiad przeprowadziła: Agnieszka Lisztwan

- 17 -

Agnieszka KuchniaWołosiewicz

POEZJA PAPIEROWYCH SNÓW | WIERSZOKLETKA

- 18 -

U

rodzona w 1982 r. w Krakowie, polonistka, redaktor tekstów. Autorka książek: Jestem pod jego skrzydłami, AGATa. Sekrety Pierwszej Damy, Beata Szydło – zerwana umowa?, Nasz prywatne bohaterki – jesteś jedną z nich, a także redaktor pozycji: (Nie)wyśpiewane piosenki.

Jakiś czas temu rozpoczęła przygodę z poezją. Jej utwory ukazały się w antologiach zbiorowych, jest też laureatką Częstochowskiego Przeglądu Poetyckiego Zapałki 2021.

Zgubiłam siebie na wietrze, gdzieś leży ręka, oko, głowa, usta samotnie łapią powietrze – oto piosenka o życiu nowa.

Autorka cyklu wywiadów dotyczących działalności artystycznej w Sieci podczas pandemii Covid-19 i lockdownu, które są publikowane na portalach internetowych w Polsce i za granicą. Redaktor w Kultura na co dzień.

Zgubiłam siebie w podróży, wśród zakamarków istnienia...

Po mojej głowie od zawsze szalały literki, słowa, zdania.

Może jako nastolatka miałam jakiś zeszyt z własnymi wierszami – miałam na pewno!

Nigdy jednak o poezję w moim życiu jakoś szczególnie nie chodziło. Jestem polonistką, ale to raczej jeden wielki przypadek. (Nie należy tego łączyć!)Moją największą miłość zawsze stanowiła muzyka, niemniej jednak bardzo ważny był tekst piosenek, które kiedyś tam mogłam zaśpiewać… W ten oto sposób zaczął się mój „romans” z poezją śpiewaną. W późniejszych latach pisałam scenariusze do przedstawień teatralnych dla dziecięcego zespołu „Etiuda” (nierzadko wspomagała mnie mama, choć tego nie lubiłam; przyznaję, ona tworzy bajki lepsze ode mnie i to wierszem!). Następnie do tego świata wkroczyło pisanie „na poważnie” – teksty naukowe, artykuły prasowe, książki.

Proza… – a od niej już chyba nie daleko do poezji… ? Poezji papierowych snów…

Wierszokletka (A. Kuchnia-Wołosiewicz)

- 19 -

Agnieszka Lisztwan AGNIVEDA | UTKANA Z MAGII | DUSZAMANKA

- 20 -

U

rodzona w 1981 r. w Wałbrzychu.

Obecnie, od roku 2006, przebywa w Irlandii.

nych projektów, m. in. Fortunality.pl, Agniweda, Utkana z magii.

Z wykształcenia pedagog, z zamiłowania poetka, pisarka i artystka. Ekspertka rozwoju osobistego i duchowego, twórcza dusza, projektantka stron internetowych, grafik komputerowy, ilustratorka. Autorka tekstów z zakresu rozwoju osobistego i duchowego, erotyki, etymologii, mitologii.

Założycielka wydawnictwa Poeticus, w zamierzeniu mającym stać się nie tylko domem wydawniczym, ale również wirtualnym klubem poetyckim wspierającym polskich poetów.

Twórczyni i redaktor naczelny kwartalnika poetycko-artystycznego „Furor Poeticus”.

W związku z pasją do sztuki i designu, od 2010 r. właścicielka agencji brandingu i projektowania stron internetowych — Vivinspire, znajdującej się w Irlandii.

Pomysłodawczyni i wydawca antologii Odrodzenie Bogini oraz powstającej obecnie antologii, Kryształowe Słowa.

Współautorka tomiku poezji Ku Spełnieniu oraz strony na Facebooku: Ku Spełnieniu — poezja erotyczna oraz twórczyni kilku in-

Szerokie zainteresowania m.in. w dziedzinach religioznawstwa, filozofii, literatury, dietetyki, rozwoju osobistego, mitologii i sztuki.

SZAMAŃSKI SEKS Tysiące róż kąpią moje nagie ciało, Miriady gwiazd we mnie zostało.

Mój wydech jest twoim wdechem, Moje łzy w twoim sercu – echem.

Pachnę nirwanicznym mchem.

Chcę wirować, latać już chcę.

Jem grzyby z lasu ludzkich krzywd, Piję nektar z ludzkich prawd.

Moje trzecie oko świeci ponad, Ze Źródeł, ze Słońc, z Monad.

Otwieram moje łono w umyśle, Niech się zadzieje jak zachcę.

Szamański, energiczny seks.

Bachański, erotyczny sens.

Oblizuję palce z miodu ludzi, Niech się Świat już obudzi, Niech się Bóg obudzi!

- 21 -

Na twórczość Agnieszki trafiłem zupełnym przypadkiem, na mediach społecznościowych. Gdzieś „mignął” mi post profilu AgniVeda zawierający poezję w duchu, z którym zawsze się utożsamiałem. Tak też zaczęła się wielka przygoda, jako że Agnieszka podjęła również szereg innych inicjatyw.

inicjowanych przez nią w mediach społecznościowych wydawnictwa.

Pierwsza antologia poezji niezależnej pt.

Odrodzenie Bogini przyniosła wiersze

duchowych aspektów kobiecości.

Agnieszki odnoszące się do

Ujęte są one bardzo mistycznie i dotykają zarówno naturalizmu rodzimego, jak i jego pogranicza z pokrewnymi duchowo kręgami kulturowymi. Można stwierdzić, iż ta poprzednio wielorako spełniona kobieta, budzi w sobie boginię od zawsze w niej drzemiącą i na zawsze naznaczającą jej drogę.

Pierwiastek boski jest znakomicie podkreślony przez Agnieszkę na zasadzie indywidualnej empatii, której pewne elementy stają się uniwersalne w odniesieniu do wszystkich możliwych zmysłów.

W konsekwencji znalazłem w sieci tomik poezji pt. Ku Spełnieniu, współtworzonym z Aleksandrą Gonerską. Zawsze brakowało mi takiego ujęcia seksualności w sztuce i to ujęcia kobiecego. Wyjście z odgórnie narzuconych wzorców i kompletnie nienaturalnych konwenansów czy prawdzi-

wie postrzegana zmysłowość są

atutami tej pozycji, która moim zdaniem powinna znaleźć się na półce każdej kobiety chcącej się wyrwać z okowów kolektywistycznie postrzeganej żeńskości. Lektura Ku Spełnieniu to feeria doznań pozytywnie skłaniających do bardzo głębokich przemyśleń i szczerego zadawania sobie fundamentalnych pytań na poziomie egzy-

Obecny rok przynosi nam kolejną antologię poetycką – Kryształowe słowa (Poeticus, 2021). Tematem przewodnim, do którego idealnie wpasowała się twórczość Agnieszki, jest przesłanie pozytywne. Wciąż naciskam tutaj na pewną natura-

Życzę każdej kobiecie pięknej zmiany po zapoznaniu się z tym wspaniałym tomikiem poezji.

wszelako spełniona bogini jakby mantrycznie zanosi swoje szczęście wszystkim odbiorcom sztuki. Jeśli niektóre pasaże naszej au-

stencjalnym.

listyczną

W roku 2020 przyszedł czas na cudowny projekt, jakim jest wydawnictwo Poeticus.

Tutaj Agnieszka dała się poznać jako wspaniała organizatorka i niepowtarzalne źródło inspiracji. Bardzo cenne są również jej autorskie porady, które niejako wyewoluowały w ideę warsztatów poetyckich, za-

konsekwencję:

torki mogłyby się kojarzyć z ideą dharmy, to jednak wciąż pozostajemy w naturalizmie. To nie są żadne tabuistyczne prawa czy fundamentalne kodeksy, ale wskazanie natury rzeczy, która jest obiektywnie i neutralnie uniwersalna bez jakiegokolwiek zadęcia prawdy objawionej.

- 22 -

Agnieszka subtelnie i bezpretensjonalnie dotyka obserwowalnego empiryzmu, za którym idzie znajomość wymiarów życia oraz istnienia. To jest właśnie sedno, które można podważyć jedynie ekstremalnym subiektywizmem, żeby nie powiedzieć po prostu – złą wolą. W tym właśnie tkwi jej siła jako niezależnej poetki, z indywidualnie ukształtowaną osobowością i stylem.

Konsekwentny czytelnik umiera z ciekawości w oczekiwaniu na kolejną odsłonę tego zbiorczego cyklu. Jestem o tym przekonany.

Osobiście miałem zaszczyt przedpremierowo zapoznać się z najnowszym tomikiem Agnieszki zatytułowanym Słońca Wiano.

Nasza autorka tym razem staje się wiedzącą, wieszczką, przywódczynią pierwotnej wspólnoty, obdarzoną atrybutami, których nie miały nawet knezinie. Jest to również nowa podróż poprzez dzieje, mentalność, mitologię, demonologię i organizację społeczną naszych przodków. Lektura najnowszego dzieła Agnieszki budzi przeróżne stany ducha u czytelników. Jest to niezmiernie ciekawe studium całej wymiarowości i aspektowości poruszanego tematu.

Mam wrażenie, że Słońca Wiano wzbudzi duży ferment w niezależnych kołach poetyckich. Jest to opowieść o nas samych...

Adrian Markowski

- 23 -

WIOSNA Danusia realizuje motyw wiosny m. in. poprzez nawiązanie do narodzin i nowego początku:

Agnieszka Kuchnia-Wołosiewicz Wiosna oficjalnie zaczyna się 20 marca, a wraz z pąkami na drzewach i dłuższymi wieczorami, pojawia się nowy duch optymizmu. Od Szekspira po naszych rodzimych twórców (bardziej i mniej zaznanych), poeci zawsze inspirowali się porami roku, zatem i wiosną, traktując o naturze, nadziei i sile poezji.

„W cudzie narodzin, tyle jest radości.

Znowu przyroda ogłosi istnienie, zasieje ziarno... by strawy starczyło.

I jak co roku, zrodzi się i we mnie.”

Wybrałam dla Państwa osiem wierszy, które pokazują, jak różnorodnie motyw wiosny może być realizowany w poezji współczesnej.

Wiosennym pejzażem zachwyca się także Błażej Szuman w wierszu pt. Zwiastun wiosny. Pełno tu barw, odgłosów i wywołanych nimi emocji – wiosna to przecież także miłość:

U Katarzyny Dominik i Danuty Nogawki dostrzega się wiarę w to, że obserwując tę konkretną wiosnę, ludzie mogą uzyskać pewne pojęcie o tym, jak wyglądał Eden – archetypiczny rajski ogród.

„Ten, kto zakochany Krew pulsuje mocniej jakby w żyłach Wiosna, wiosna, wiosna!”.

Dla Kasi wiosna maluje kwieciem świat tak, jak artysta słowem swe wiersze:

„Wówczas świat pięknieje w oczach, serce człowieka przepełnia szczęście, a poeta-artysta nadaje kolorytu myślom ukrytym w poezji słowem malowanej”.

- 24 -

i problemów. Lepiej by przekazały niebu, że najmniejsza rzecz w życiu może wywoływać uśmiech, radość i zachwyt… Tak jak i wiosna: „ciut zieleni nadziei”.

Tekst Piotra Cajdlera… „gdybym miał teraz pisać o wiośnie”… to przemyślenia dojrzałego człowieka. Wyraźnie czuje się, że wiosna jest inspiracją do refleksji nad światopoglądem, będącym zupełnie innym u młodego chłopca niż u mężczyzny w „kwiecie wieku”, w którym autor jest obecnie. Zaprezentowany utwór Piotrka stanowi nawiązanie do piosenki pt. Wiosna idzie sąsiedzie. Napisał ją wiele lat temu dla swojego zespołu ZOO Cafe. Chciałabym jeszcze zwrócić Państwa uwagę na ciekawe porównania:

„Trawniki wylewają się zielenią” – tymi słowami swój wiosenny wiersz rozpoczyna Wiesław Fałkowski. Stojąc na brzegu rzeki Gade to tekst trudny, w którym poeta w motyw wiosny wplata przemyślenia o tęsknocie, przemijaniu. Gdy czytałam ów wiersz, przed moim oczami stanęła książka KazuoIshiguro pt. Malarz świata ułudy. Jej tytułowy bohater w świecie, do którego nie pasuje, musi spróbować zdefiniować siebie samego. Wiosna daje nadzieje, ale budzi też tęsknoty i niepokoje…

„A może tak porównałbym wiosnę do najpiękniejszej dziewczyny?

Dzień…, co go więcej każdego dnia, do rozciąganej sprężyny?”.

I na koniec jakże rozmarzony wiersz Doroty Górczyńskiej-Bacik pt. Deszczowe zadłużenie. Poetka być może pisze o samej sobie… i o tym, jak potrafi zachwycić się czymś z pozoru błahym, dla innych niemającym znaczenia. Dziewczyna, która zatraca się w zapachu, dźwiękach, barwach:

Irek Grzybowski w wierszu O wiośnie, przedstawia wiosnę w minimalistycznej formie. Miniaturka prawdopodobnie pokazuje dysonans między cywilizacją a naturą.

Jedna zabija, druga ofiaruje życie. Z jednej strony mamy „proces osiadania kurzu (…)/ sunące autobusowe przystanki”, a z drugiej „przyleciały żurawie/ wróciło życie/ na łące”. Warto zwrócić uwagę na to, że podmiot liryczny podkreśla powrót życia… na łące! Czy zatem wiosna w mieście niewiele zmienia? Pory rok zlewają się?

„Poszłam po chleb obiecałam nie wrócić z tulipanami w dłoni w różowym kapeluszu I w przemoczonych gumowcach Wróciłam…”

Komu z nas wiosna nie kojarzy się z biedronkami i naiwną, dziecięcą wiarą w to, że zanoszą one prośby do nieba? Na tym motywie opiera się realizacja toposu wiosny w wierszu Piotra Oczkowskiego pt. Jeśli, choć zostaje on odwrócony. Podmiot liryczny uznaje, że skrzydełka biedroneczek są zbyt małe, by obciążać je wagą próśb

Wiosna ma w sobie jakiś magnetyzm, można za nią ślepo podążać.

- 25 -

- 26 -

ANTOLOGIA ODRODZENIE BOGINI

Patriarchat chce, abyśmy zaprzeczały naszej seksualności – ponieważ jest bardzo potężna i ma wielką władzę nad mężczyznami. Nie umniejszając mężczyznom, charakter naszych uczuć jest inny. Nasz orgazm oraz droga do niego są inne niż u mężczyzn. Po orgazmie nie jesteśmy słabe i senne jak mężczyźni, jesteśmy pełne energii.

Odrodzenie Bogini to antologia poezji celebrująca kobiecą moc i nawołująca do akceptacji kobiecości. Czytelnik znajdzie w niej wiersze dziesięciu autorów, z których każdy inaczej, na swój sposób, odnosi się do kobiecości. Jest mistycznie i baśniowo, ale także humorystycznie,

Jesteśmy

istotami seksual-

nymi i mamy prawo do wyrażania

sensualnie, filozoficznie. Na pewno jest to poezja niestandardowa, odznaczająca się wyso-

seksualności bez uprzedmiotowienia lub poniżenia. Prawda jest taka, że jesteśmy święte. Nasze ciała są stworzone przez Boga. Nie ma nic złego w naszej seksualności. Tłumienie jej powoduje problemy psychiczne, depresję, brak kreatywności.

kim poziomem, nawołująca do refleksji i rozwoju.

Zamów tutaj

Jesteśmy Boginiami

i powinniśmy być w ten sposób traktowane. Stąd właśnie ten projekt – pragnę aby kobiety celebrowały swoją kobiecość, żeby doceniły kim są, zagłębiły się w siebie.

*** Projekt Odrodzenie Bogini powstał w zastępstwie innego projektu, który przyszedł mi do głowy wcześniej, a który nazywać się miał Oblicza kobiety. Po przemyśleniach stwierdziłam, że kobieta oblicz ma naprawdę wiele, a obejmuje je w pełni pojęcie Bogini – żeńskiej mocy, dzięki której te oblicza mogą się przejawiać.

Potrzebujemy różnic między mężczyznami i kobietami – jeśli znikną różnice, zniknie atrakcyjność i zniknie miłość. Mamy różne cechy i potrzebujemy ich, aby wzrastać jako świadomi ludzie.

Moce kobiety są zachwycające,

takowe jak Matki Ziemi. Kobiety dają życie. Z tego powodu świat mężczyzn ma pewnego rodzaju kompleks niższości. Systemy patriarchalne zaprzeczają kobiecemu geniuszowi, sile intuicji, naszej zdolności do kochania, która jest odmienna od miłości mężczyzny.

Szanujmy zarówno Kobietę-BoginiSubstancję, jak i Mężczyznę-BogaEsencję. Matriarchat już był, patriarchat przemija – czas na równowagę sił – i po to właśnie musimy obudzić Boginię.

- 27 -

Kobieta-Bogini nie boi się swojej kobiecości. To kobieta, która akceptuje swoją ciemność i celebruje swoje światło. Jest świadoma możliwości i mocy, które w niej tkwią. Zna magię życia i uznaje jego świętość.

Bogini to kobieta magnetyczna.

Gdy wchodzi do pomieszczenia, zarówno kobiety, jak i mężczyźni czują jej siłę i obecność.

Ma potężną energię seksualną, która przebija się przez całe jej jestestwo i stanowi źródło mocy, inspiracji i żywotności. Jest niezwykle zmysłowa i nieustraszona, erotyczna. Angażuje się w seks, aby dzielić się boskością.

Jest kobietą poszukującą prawdy, zakochaną w miłości, odczuwającą jedność z Wszechświatem.

Jest wcieloną szczodrością, obdarowuje wszystkich.

Jest wybaczeniem. Jest dziękczynieniem. Jest radością. Jest wolnością. Jest mądrością.

Widzi Boga w sobie i w innych.

Szanuje całe stworzenie. Jest Boginią.

Agnieszka R. Lisztwan

- 28 -

ływania społecznego mającego miejsce od przynajmniej pięciu wieków. Mam nadzieję, że „Odrodzenie Bogini” będzie w stanie ukazać im inne drogi, którymi podążał pierwiastek żeński jeszcze w epoce przedobjawieniowej oraz w czasach nieznających powszechnej indoktrynacji wymierzonej w człowieka, a w kobietę w szczególności.

SŁOWO OD ADRIANA MARKOWSKIEGO: Projekt „Odrodzenie Bogini” ukazuje pewną świeżość spojrzenia na zagadnienie kobiecości w obecnej kulturze i sztuce. Śmiem zakładać, że być może stanie się również pewnym pryzmatem na owe spojrzenie w przyszłości.

Mając rozkosz i zaszczyt obcować z omawianą antologią, pozytywnie uderzyła mnie jedna zależność – mimo różnego tła życiowego poszczególnych autorów, osobiście mniemam, iż wszyscy rozumieją kobiecość w sposób naturalistyczny, co jest moim zdaniem ogromnym atutem Odrodzenia Bogini. Różnorakie nawiązania do wielu kultur oraz kręgów teologicznofilozoficznych bardzo często sprowadzają czytelnika, spragnionego wejrzenia w tę kobiecość, do naturalizmu pojmowanego jako nieskończona osnowa archetypów, wierzeń i dziejów, w której to pierwiastek żeński jest osadzony bardzo mocno na przynależnym mu miejscu, a nierzadko dominuje w sferze pojmowania rzeczywistości dawnej, współczesnej i przyszłej w postaci propozycji twórczych autorówwspółuczestników misterium ku czci Bogini.

Niniejsza antologia ukazała się dzięki nowemu i niezależnemu wydawnictwu Poeticus, zbierających twórców nie idących za generyczno-mainstreamowymi trendami, lecz podążających samodzielnie własnymi drogami w swoich artystycznych poszukiwaniach.

Ideę zebrania nowej, niezależnej poezji pod egidą nowego, niezależnego domu wydawniczego uważam osobiście za bardziej niż trafną.

Jeszcze dziś, u zarania trzeciej dekady XXI wieku kobiecość jawi się jako tabu i jest napiętnowana nienaturalnymi uwarunkowaniami społeczno-kulturowymi.

Dla ogromnej części zbiorowości ludzkiej żyjącej w naszym kraju kobiecość jest tematem, o którym najlepiej nie mówić i od którego najlepiej trzymać się z daleka. Owe postawy zrzucam na karb pewnego zorganizowania życia duchowego i społecznego obcego naturze człowieka żyjącego w pierwotnych wspólnotach na swojej własnej ziemi. Co więcej, mogę z czystym duchem i jasnym sercem stwierdzić, iż pierwszą ofiarą tych narzuconych konstruktów padła zarówno najbliższa nam kobieta polska, jak i kobieta słowiańska czy europejska w ogólności.

Kim jest owa Bogini? Dla mnie jest młotem wymierzonym w nieludzkość i odczłowieczenie. Poprzez swoją siłę i moc jest sprawczynią rzeczywistego dobra, dawczynią wszelakich bogactw i strażniczką najdroższych wartości. Jest kobietą. Jest myślą, słowem i czynem. Jest duchem, sercem i ciałem. Analizowana tutaj antologia całościowo nawiązuje do tej skromnej charakterystyki uczynionej piórem czytelnika poszukującego przyrodzonego źródła własnej tożsamości w wirze wydarzeń, doktryn czy synkretyzmów narzucających określone szablony myślenia i działania. Jej odrodzenie przywróci epokę pojmowania obiektywnego oraz powrót do kultury naturalnej. Bogini jest przeszłością, teraźniejszością i przyszłością.

Adrian Markowski

W obecnych czasach, zdominowanych przez kulturę popularną, skażoną myśleniem kolektywno-uniwersalistycznym, kobiecość jawi się prawie wyłącznie jako seksualność w kategorii produktu komercyjnego. Paradoksem jest, iż duża część kobiet najczęściej nieświadomie wpisuje się w ten prąd poprzez proces wychowania i oddzia- 29 -

WYBRANE WIERSZE:

JESTEM SOBĄ Jestem mądrą idiotką oderwaną od rzeczywistości, daleka od boskiego ideału, zaplątana w gęstą pajęczynę tajemnic.

Podążam tropami wielości znaczeń, przemilczanych słów prawdy.

Poniewczasie prowadzę zaciętą walkę między odkrywaniem siebie i zakrywaniem.

Sprawom pozornie nieistotnym cicho i dyskretnie nadaję puls codzienności.

WIELKA KAPŁANKA Suknia moja z mchu i trawy, Bogata w zielone soki.

Skręconam w spiralę życia, Pełna przeświętej posoki.

Jelenie rogi wystają Z głowy, sięgające nieba.

Księżyc Słońce obejmuje, Miesiączką nabrzmiała gleba.

Jestem Księgą napisaną językiem niezrozumiałym dla dorosłych, której próba zrozumienia jest skazana na porażkę fragmentaryczności.

W centralnym Słońcu korona, Kotwiczę się w jądrze Ziemi.

Jednoczę kobiece siły, Umacniam z siostrami swemi.

Jestem przebudzeniem zmarłego czasu, ciszą między dźwiękami, ofiarującą jutro na strunach świata.

Rozwijam pąki kwiatu nad piekłem, trzęsąc filarami ziemi.

Agnieszka R. Lisztwan *** KWIAT SHAKTI

Katarzyna Dominik

W moim magicznym świecie...

Dwa słońca, wschodzą na niebie, Kruki siadają, na moich warkoczach, Z oczu diamenty spływają srebrzystą rzeką.

***

BRAMY ODRODZENIA Jasny tunel, którym mnie prowadzisz, przypomina mi miejsce moich narodzin.

Pamiętam jak po raz pierwszy moja stopa dotknęła ziemi, na której dorosłam wierząc...

Teraz skruszona powróciłam i pukam do bram ponownego Odrodzenia.

W moim magicznym świecie… Jesteś Ty. Spotykam Cię zawsze, kiedy oczy zamykam.

Siadamy wtedy razem, na spiralnym drzewie, Otulasz mnie czule, Duszą okrywasz.

W moim magicznym świecie…

Jastrzębie nad nami, zataczają kręgi, Otwiera się ziemia, rozsuwa się niebo, Oddycham Tobą, a Ty we mnie wnikasz.

Aleksandra V. Gonerska *** WEZWANIE SZLACHETNEJ BOGINI

Alicja Walczak

Zawsze podążam za Twoją gwiazdą, Złota Zorzo świecąca światom.

Błóż mi wszechmocna Bogów Miłości, umysł mój oczyść z ciemności.

Tyś Wiedzą Słońc przebudzona, władczynią światów, objawiona.

Adrian Markowski - 30 -

NIMFA oto ja, każda staję się, jestem, ukrywam się przed tobą, sobą, w rdzeniu obcej mnie która zapisuje

Zadumała się Nimfa w wodę zapatrzona, Swoją nieśmiertelnością mocno jest znudzona.

Od tak dawna już żyje – ciągle młoda, piękna, Miłości jej brakuje, samotność ją nęka.

nasłuchuję ciszy, nie – ja ocalam sen z kukułką, zanim kogut, oto ja, InKa -

I co z tego, że tylu uwiodła młodzieńców, Woda wnet ich zabrała czyniąc z nich swych jeńców.

usypiam ja, bezimienna każda

W zachwyt nad krasą Nimfy wszyscy popadali, Lecz przy blasku księżyca w jeziorze konali.

Ewelina Łopuszańska *** WIŚNIA

Ona zaś już od wieków, tak jak człowiek każdy, O prawdziwej miłości ciągle skrycie marzy.

Nabrzmiała dojrzałością, z jędrną skórą słońcem ściemnioną, czekasz na usta.

Skłonna jest nawet wyrzec się nieśmiertelności, Byle u boku męża doświadczyć miłości.

I tak leży nad wodą i wzdycha żałośnie, A jej łzy do jeziora wpadają bezgłośnie.

Na granicy pęknięcia, wypełniona sokami, marzysz by być młodym winem, odurzać i oszałamiać.

Lucyna Angerman *** UWOLNIENIE …dla Bogini, która Elementem Ognia dodaje Siły…

Marzysz o dłoni chłopca, który łapczywie sięgnie po twe ciało.

Przecież nie chcesz uschnąć w sierpniowym słońcu przemijającego lata, niezerwana.

TRANSFORMACJA Ściśnięty -Jak gorset, tors kobiecy; Sztywny, zdrętwiały, Bezwładny, nie rusza się; Ktoś wyciąga pomocną rękę, Bezwiednie uwalnia tą więź…

Ireneusz Wasilewski *** NIEPOKÓJ

...luz... ...ulga... ...uspokojenie...

Niepokój w moim sercu Jest historią mojej duszy Nie wstydzę się Moja dusza utkana z codzienności Pełna jest nadziei na miłość A Ty ... nie zapomnij Że przez krótką chwilę Zdarzyłam Ci się Naprawdę nie wstydzę się Moja dusza nadal Pachnie tobą

W pięknie sacrum, U podstawy Ciebie, Przemiana odbywa się!

Wewnętrzne dziecko wypuszczasz; Rodzisz Nową siebie; Jak pogodzić waleczny aspekt Bogini Z wrażliwością niewinną -Pytasz - – Jak? Jak to zintegrować?

Wszystko co możesz zrobić teraz, To poddać się miłości i czekać…

L e c z y s z s i ę.

Katarzyna Pilch

Monika Hankus STAWANIE - 31 -

Masz unikalny talent, który chcesz przełożyć na biznes?

Marzysz o tworzeniu pożądanej marki?

Sprawdź: Ambasada Inspiracji - 32 -

Reklama: kontakt@poeticus.pl

MACIERZYŃSTWO Aleksandra V. Gonerska

- 33 -

Więź Matki z Dzieckiem jest jednym z najsilniejszych połączeń jakie znamy. Matka, niezależnie jakie mamy z nią relacje, ma ogromny wpływ na nasze dorosłe życie, jest ona bowiem połączona z dzieckiem na wielu poziomach.

Wiersze, nadesłane przez naszych poetów, zaskoczyły mnie różnorodnością przekazu.

Niektóre z nich dotyczyły miłości bezwarunkowej, zarówno matki do dziecka , jak i dziecka do matki. Macierzyństwo w kontekście miłych wspomnień, ale również tych niełatwych. Ukazana została, również tęsknota – ból jaki towarzyszy stracie najbliższej osoby. Oddano również hołd dzieciom i matkom, które zginęły podczas wojny.

W psychologii dobrze znany jest archetyp Matki, któremu poświęca się bardzo wiele uwagi, gdyż jest to taka część naszej psychiki, która ma pewne powtarzające się struktury, kierujące naszym życiem na poziomie nieświadomym.

Ewa Juda – Wiersz o tęsknocie za matką, pokazuje jak ważne jest to połączenie dla istoty ludzkiej. Jednocześnie autorka emanuje pokorą wobec życia, akceptacją, czcią dla swojej Matki, której tak bardzo jej brakowało i oddaje to w piękny sposób, osobiście odczułam pewien rodzaj ulgi i ciepła czytając ten wiersz.

Łono matczyne można porównać do macierzy obejmującej, rodzącej i tworzącej wszechświaty.

Najbardziej znanymi symbolami łona są Złoty Graal i Krzyż Ankh. To właśnie łono symbolicznie, kojarzone jest z macierzyństwem, inspiracją, kreacją i miłością bezwarunkową a przede wszystkim z życiem – narodzinami.

Beata Zdybał – Wiersz poświęcony macierzyństwu podczas wojny, ukazuje cierpienie dzieci pozostawionych samym sobie, idących na pewną śmierć, rozdzielone od matki przez los. Jednocześnie jest w nim jakiś rodzaj światła, osobiście skojarzyło mi się z tym, że człowiek tak naprawdę nigdy nie jest sam, mimo, że czasami wydaje się, że cały świat go opuścił, to zawsze jest opiekuje się nim Boskie Źródło, które tutaj reprezentują Anioły – jako jego promienie wsparcia.

W historii ludzkości znamy wiele motywów Wielkiej Matki między innymi: Matka Boska, Rodzicielka, Macierz, Madonna, Izyda, Isztar, Astarte, Demeter, Matka Natura, Matka Ziemia – Gaja, Alilat, Makosz, Tiamat ,Kybele i wiele innych.

Renata Sendrowicz – Wiersz, w którym Renata ukazuje, matczyną miłość i troskę, którą noszą w sobie matki do swoich dzieci, chęć ochrony i wsparcia, nie mija wraz z wiekiem, to rodzaj więzi, który trwa całe życie.

Matka to święty portal, w którym Bóg kontynuuje swoją wieczną wędrówkę.

Relacja z Matką jest pewnego rodzaju zwierciadłem, podpowiedzią dla nas, w jakiej relacji pozostajemy z samym sobą – z tą częścią nas samych, którą reprezentuje właśnie Matka.

Kasia Dominik – Wiersze z przekazem o matczynej miłości bezwarunkowej, pełne łagodności i ciepła, czyta się je z uczuciem lekkości w sercu. Czytając, przypomniałam sobie, że to uczucie jest już w nas a połączenie matka-dziecko, jest niejako impulsem wyzwalającym w nas ten stan, abyśmy mogli go w sobie odkryć. Miłość – z niej pochodzimy i nią jesteśmy w istocie.

- 34 -

Ewelina Sokołowska-Andrzejewska – Pięknie przekazane uczucia z perspektywy matki, oddane z szacunkiem i zrozumieniem dla małej istoty jaką jest dziecko.

Bardzo spodobał mi się tytuł wiersza – Dar. Osobiście uważam, że dzieci są ogromnym darem dla nas, dzięki nim możemy wiele się nauczyć o nas samych. Są naszymi małymi nauczycielami, które wzbogacają nasze życie.

Adrian Markowski – Wiersz z mocnym przekazem, symbol matki ukazany jako Boska Macierz. Autor w swojej interpretacji ukazuje jej mądrość, sprawiedliwość oraz potężną siłę, także w odniesieniu do natury. Niesie ona ze sobą życie i śmierć w naszym ludzkim rozumieniu co jest naturalnym zjawiskiem w całym wszechświecie, jako transformacja jednej formy w drugą.

Jolanta Brudecka-Sołowiej – Jolanta oddała hołd wszystkim Matkom, które poświęciły swoje życie dla swoich dzieci.

Wiersz wyrażający głęboką tęsknotę i cierpienie jakie wiąże się z utratą matki – strata, z którą człowiekowi niejednokrotnie ciężko jest się pogodzić. Drugi wiersz, równie piękny, niesie jak dla mnie przesłanie: Miłość Bezwarunkowa – to jest prawdy korona, to największe bogactwo, jakie człowiek, może wynieść z tego świata.

Gabriela Rüscher – Gabriela, w odważny sposób, podzieliła się w swoim wierszu, ważnym tematem, który dotyczy wiele kobiet na całym świecie. Narodziny dziecka to ogromna zmiana w życiu. Niejednokrotnie, kobiety wstydzą się mówić głośno, o tym co przeżywają, zamiast szukać wsparcia, którego potrzebują, ukrywają swoje emocje, bojąc się negatywnej oceny. Mocny , szczery przekaz.

Aleksandra Gonerska Szymala

- 35 -

Wspomnienie o Matce (Ewa Juda) Wiersz poświęcony pamięci mojej zmarłej Mamy - Salomei Kość - nauczycielki matematyki, która w wieku dwudziestu trzech lat zmarła, przegrywając z ciężką chorobą. Ja miałam wówczas cztery miesiące. Żyłam i żyję nadal tylko wspomnieniem o osobie, która jest każdemu człowiekowi najbliższa i potrzebna nawet w dorosłym życiu. Może mój wiersz spowoduje, że wszyscy ci, którzy jeszcze mają swoje Mamy, jeszcze bardziej zauważą, jakim są one skarbem.

Tak często mi Ciebie brakowało Mamusiu moja ukochana, Czasem pytałam w duszy nieśmiało, Dlaczego mnie byłaś zabrana.

Byłaś zdolnym matematykiem, Wielkim talentem obdarzona, A w wolnych chwilach - amatorem muzykiem, W wielu dziedzinach czułaś się spełniona.

Miałam rodzinę, tatę, babcię, Choć biedy nigdy nie odczułam, Idąc po życia zwykłym trakcie Czasami sama sobie współczułam.

Mnie pozostało Twoje zdjęcie, Twoje zeszyty z piosenkami, Euklidesa wykładów ujęcie, Ukryte między wieloma książkami.

Nie brakowało mi miłości I ciepła domu rodzinnego, Brakło mi Twojej obecności, Talentu dla mnie ukrytego.

Zawsze byłam dumna z Ciebie, Choć tak naprawdę Cię nie poznałam, Myślę, że jesteś gdzieś w pięknym niebie, Bo dobre wspomnienie o Tobie dostałam.

Z pasją uczyłaś obce dzieci, Innym swą wiedzę przekazałaś, Dla mnie już brakło Twej opieki, Bo w kwiecie wieku umrzeć musiałaś.

Dziękuję Ci Mamo za to jaką byłaś, Jaką mi Ciebie inni przekazali, Swym krótkim życiem dla mnie wyznaczyłaś Szlak, który miłość i piękno świata utrwali.

Nie miałam nigdy żalu do Boga, Że Cię w potrzebie przy mnie nie było, Lecz dużo cięższa była moja droga, Gdy nie ma kogoś, kto dla dziecka siłą.

Ludzi dobrych wielu spotykałam, Tak wśród rodziny, jak i znajomych, Przed wyzwaniami się nie wahałam, Nie chcąc popełniać błędów świadomych.

Myślę, że kiedyś spotkamy się razem, Kiedy to będzie, tego nikt nie zgadnie, Na razie siedzę przed Twoim obrazem I wiersz Ci piszę w swoim sercu na dnie. Żyjąca pięknym wspomnieniem, córka - Ewa Juda.

Wiersz z tomiku Promień Poezji.

- 36 -

Małe serca (Beata Zdybał)

Wiersz poświęcony macierzyństwu podczas wojny...

W hołdzie dla tych których pochłonęły obozy śmierci ....

I szły aleją małe serca na spacer w jedną stronę, Wesołe, gwarne, uśmiechnięte, niczego nieświadome.

Obok nich szły dzielne anioły, świadome dokąd zmierzają, Patrzyły w oczy swoich dzieci lekko się uśmiechając.

Każdy z aniołów ciepłymi dłońmi ściskał malutkie dłonie, Ze łzami w oczach i z trwogą w sercu szli w nieuniknione.

Potem swe skrzydła rozłożyły tuląc niewinne serca, do końca chroniąc je od lęku, póki nie zgasła iskierka.

I tylko wiatr cichutko zagrał, na koniec, smutną melodię Tym, którym już nie było dane ruszyć w powrotną drogę.

……………………………………………………………………

Miłość matki (Renata Sendrowicz) Czy nie braknie Ci synu chleba?

Czy nie będziesz żył w nędzy?

Czy będziesz miał na tyle pieniędzy?

By spokojnie żyć i się nie kłopotać.

By troski w kąt rzucić.

By w życiu nie mieć za dużo błota.

Pamiętaj uśmiech mieć do końca żywota!

Pamiętaj innym nie dokuczać wcale!

Pamiętaj sercem i rozumem wyznaczać miarę!

Niech omijają Cię troski i żale.

Niech żyje Ci się doskonale.

Niech talenty twe rozwijają się ponad miarę.

- 37 -

Matczyna miłość (Katarzyna Dominik)

W tajemniczym ogrodzie pastelowych kwiatów, gdzieś pośród chabrów, ukochane dziecko wtula się w serce matuli.

W nieskalanej białości uśmiecha się błękitem nieba do letnich promieni słońca ogrzewających bujną zieleń.

Krystaliczne łzy rodzicielki wrażliwością dwóch serc skrywają miłość bezwarunkową, która przetrwa wszystko, nawet śmierć.

- 37 -

- 38 -

Baby Blues (Gabriela Rüscher)

Tracę zmysły, Rozum, Rozsądek.

Podrzucam ją do góry, Wysoko, tak jak mogę.

Wypadnie mi z rąk?!

Roztrzaska sobie czaszkę?!

Przestaje jej bić puls !

Kołysze ją łagodnie w ramionach, Głaszczę delikatnie.

Nie pozwolę nikomu Mi jej odebrać.

Porzucę czyjąś miłość, Podetnę sobie żyły, Pozwolę opuścić ciału Ostatnią kroplę życia.

Nie panuję nad swym Rozumem i ciałem.

Przytul mnie I nie pozwól odejść.

- 39 -

Dar

(Ewelina Sokołowska-Andrzejewska) Wypłynęłam na wody głębokie Sycąc duszę radością spełnienia Dotąd znałam porywy strumieni Oraz rzeki kojące szerzenia

Gdy ujrzałam mą córkę na świecie A i ona na mnie spoglądała Zrozumiałam, że jest całym światem Chociaż była tak krucha i mała

Zanurzałam się w ciche jeziora Czasem mącił je wicher lub deszcze Ale czułam, że więcej przede mną Że nie wszystko zdarzyło się jeszcze

Niepojęta miłość mnie zalała Odtąd wszystko się wokół zmieniło I doprawdy pojąć nie zdołałam Jak żyć mogłam, kiedy jej nie było

Dnia pewnego się zjawił kochany Świat nasycił barwami i brzmieniem Unosiłam się lekko nad ziemią Włos rozwiewał się rozkoszy tchnieniem

Tyś jest mym oceanem miłości I bez ciebie nie ma mego świata Dzięki tobie kochana córeczko Dusza ma jest spełniona, skrzydlata I ty pójdziesz w świat moja iskierko Skarbie mój, chłonąć jego uroki I pewnego dnia napotkasz kochanie Abyś mogła ulecieć w obłoki

Z tej euforii i szczęścia nad miarę Otrzymałam dar we mnie wcielony W moje ciało, mą duszę i serce Nowy wszechświat i cud nieskończony

I wypłynąć na wody głębokie Poznać swe oceany miłości Abyś była spełniona, szczęśliwa Gdy dar boski w twym łonie zagości

Kołysana uczuciem wzrastała Córka moja z miłości stworzona Byłam pełnym i świętym naczyniem Z cudem boskim wcielonym do łona

- 40 -

BOSKA MACIERZ (Adrian Markowski)

władczyni czarów – wszechwiedząca pogromczyni obłąkanych czartów najżyczliwsza żona – wielkoduszna poskromicielka krnąbrnych żywiołów strzegąca niebios i podziemi dzierżąca potężny oręż szybująca ponad otchłaniami przekazująca odwieczną mądrość rodząca owoce ziemi rozjaśniająca nieprzeniknione mroki przywódczyni zastępów żywych kojąca umęczonych wojną znająca znaczenia wyobrażeń darząca pomyślnością i bogactwem dawczyni wszelakiego życia zabójczyni bezecnych wrogów podróżniczka w najdalsze bezkresy spajająca różnorakie światy opiekunka żyrzców i krywisów mścicielka poległych za cześć wojująca ze zwyrodniałym łgarstwem przynosząca żyzność istnieniu budownicza ochraniających kącin znająca przeszłość i przyszłość pisząca tajemne księgi mocy

- 41 -

ŚWIATŁO MIŁOŚCI (Jolanta Brudecka Sołowiej) nazwałam cię królową chociaż nie miałaś drogocennych klejnotów ozdobnych dywanów ani szat haftowanych złotem nie zbudowałam dla ciebie białych pałaców kwiecistych tarasów ani ogrodów pięknych obdarowałam cię pokoikiem bardzo małym i naszyjnikiem smutnych pereł twoje usta nie zawsze miały chleb stąpałaś po twardej ziemi wypalonej łzami a twoje biedne stopy przyzwyczajone do kamieni szły dalej miałaś gwiazdy we włosach a blask twoich źrenic tak jasny jak światło słońca oświetlał ziemię wszystkie rzeki znały twoje imię każde ziarnko piasku źdźbło trawy znały twój uśmiech każdy kamień ogrzewał się słońcem twoich rąk cały świat zakwitał łąką światła twego moje serce pochyla się nad tobą nie zapominaj o swojej koronie ty jesteś królową córeczko moja

- 42 -

CELE I PLANY POETICUS Wydawnictwo Poeticus powstało z potrzeby serca. To nie jest korporacja, ani wielki dom wydawniczy. Należy je postrzegać raczej jako wspólne inicjatywy wydawnicze. Być może w przyszłości stanie się czymś większym.

Jako założycielka Poeticus, jestem także poetką i właśnie dlatego chcę poetom oferować równe prawa. Nie operuję żadnymi zasobami poza moim czasem i zdolnościami do pisania, projektowania, redagowania i korekty. Posiadam też jako taką wiedzę o marketingu, gdyż prowadzę internetową działalność brandingowo-designerską od 11 lat.

Celem głównym Poeticusa jest promowanie poezji i poetów – wsparcie dla nas na wielu płaszczyznach. Stąd pomysł czasopisma, a w zanadrzu jeszcze wiele innych pomysłów.

Autorzy, którzy zdecydują się z nami współpracować, na pewno nie pożałują.

KRYSZTAŁOWE SŁOWA Obecnie pracujemy nad antologią Kryształowe Słowa. Jest to antologia poezji pozytywnej, niosącej nadzieję, podnoszącej na duchu, kształtującej pozytywną mentalność. Myślę, że jest to potrzebne, szczególnie w tych czasach. Wiersze 15 autorów, ulokowane na powierzchni około 350 stron książki, mają przeogromną wartość. Zostały starannie wyselekcjonowane i chociaż nie wszystkie wiersze są typową liryką, to niosą ogrom dobrej energii. Czytając wiersze czułam jak rozwijam się, budziłam w sobie błogość i doznawałam ulgi.

Polecam czytelnikom czytanie chociaż jednego pozytywnego wiersza dziennie dla pozytywnego nastawienia i otwarcia na Strumień Dobra.

Planujemy premierę antologii we wrześniu i przedstawimy ją w kolejnym numerze czasopisma wraz z wybranymi wierszami wszystkich autorów. W niniejszym numerze przedstawimy jedynie sylwetkę zmarłego poety, Roberta Starosławskiego, którego żona i córka starały się o wydanie jego wierszy. Myślę, że warto o tym napisać.

- 43 -

KRYSZTAŁOWE SŁOWA Antologia poezji pozytywnej zapowiedź - 44 -

OTWARTE ANTOLOGIE NA NAJBLIŻSZY CZAS

Zapraszamy do wspólnych projektów poetyckich Zgłoszenia do wszystkich poniższych projektów proszę przesyłać na adres kontakt@poeticus.pl w formie pliku Word/docs.

W tytule wiadomości powinien być tytuł/nazwa projektu.

ZASADY OGÓLNE: Każdy autor otrzyma egzemplarz autorski książki. Autorzy będą mieli prawo zakupu książek w dowolnych ilościach po niższej cenie i dowolnej ich dystrybucji we własnym zakresie z zachowaniem 100% zysku. NIE MA obowiązku zakupu. Każdy autor otrzyma wersję elektroniczną książki z prawem jej dowolnej sprzedaży i zachowaniem 100% zysku. Zastrzegamy sobie prawo do odrzucenia nadesłanych prac. Ilość i jakość zaakceptowanych wierszy także leży w kwestii wydawcy. Postaramy się każdego informować o akceptacji lub jej braku.

WELAŃSKIE BAJANIA. ANTOLOGIA POEZJI SŁOWIAŃSKIEJ Wydanie antologii planowane jest na początek 2022 r. Terminu nadsyłania prac jako takiego nie ma – odbywa się na zasadzie kto pierwszy, ten lepszy. Miejsca są ograniczone.

Książka będzie miała wydanie „bogate”, z ilustracjami/zdjęciami. Planowane jest 300-500 stron.

Ilość utworów do przesłania: 10-15 wierszy w stylu dowolnym, w formie dowolnej (pieśni, modlitwy, zaklęcia, błogosławieństwa, ody itd.)

KOSZT UDZIAŁU: 290 zł lub 70 Euro. Płatność tylko w przypadku akceptacji autora. Wpłata jest konieczna do „zaklepania” miejsca w antologii.

365 MĄDRYCH WIERSZY I SENTENCJI NA KAŻDY DZIEŃ Wydanie antologii planowane jest na rok 2022 r. Terminu nadsyłania prac jako takiego nie ma – odbywa się na zasadzie kto pierwszy, ten lepszy. Miejsca są ograniczone.

W książce będzie 365 wierszy ozdobionych prostymi, minimalnymi ilustracjami.

Ilość utworów do przesłania: 5 wierszy (lub poetyckich sentencji) w stylu dowolnym, najlepiej w formie miniatury, sentencji lub krótkiego wiersza. Każdy autor będzie reprezentowany tylko przez JEDEN wybrany przez nas utwór. Chcemy zebrać 365 autorów.

KOSZT UDZIAŁU: 100 zł. Płatność tylko w przypadku akceptacji autora. Wpłata jest konieczna do „zaklepania” miejsca w antologii. 10% dochodu z projektu przeznaczone będzie na Fundusz Poetycki. Autor otrzyma egzemplarz autorski.

- 45 -

CYKL POEZJI „BARDZO” Rozpoczynamy cykl/serię poezji BARDZO. Bardzo, czyli ekstremalnie, niesamowicie, ogromnie, niezwykle, nieprzeciętnie, cholernie, mocno, nadzwyczajnie, nader, nad podziw, nad wyraz, niesłychanie, straszliwie, nieprzytomnie, nieprawdopodobnie, niespotykanie, szalenie, niebywale, wielce, niewiarygodnie, niemiłosiernie, piekielnie, przeogromnie, potwornie, wyjątkowo, okrutnie, niezmiernie, nadzwyczaj…

Niech będzie po prostu intensywnie :) Na początek 5 ciekawych tematów. Liczba miejsc w każdej antologii jest ograniczona.

1. Erotica. Poezja BARDZO erotyczna Książka z czarno-białymi zdjęciami. Planowane jest 200-250 stron.

Ilość utworów do przesłania: 10-15 wierszy w stylu dowolnym KOSZT UDZIAŁU: 220 zł lub 55 Euro. Płatność tylko w przypadku akceptacji autora. Wpłata lub zaliczka jest konieczna do „zaklepania” miejsca w antologii.

TERMIN: Kto pierwszy, ten lepszy. Zaakceptowani autorzy od razu zostaną poinformowani i będą mogli zarezerwować miejsce w antologii.

2. Romantica. Poezja BARDZO romantyczna Książka z czarno-białymi zdjęciami. Planowane jest 200-250 stron.

Ilość utworów do przesłania: 10-15 wierszy w stylu dowolnym KOSZT UDZIAŁU: 220 zł lub 50 Euro. Płatność tylko w przypadku akceptacji autora. Wpłata lub zaliczka jest konieczna do „zaklepania” miejsca w antologii.

TERMIN: Kto pierwszy, ten lepszy. Zaakceptowani autorzy od razu zostaną poinformowani i będą mogli zarezerwować miejsce w antologii.

3. Tenebris. Poezja BARDZO mroczna Książka z czarno-białymi zdjęciami. Planowane jest 200-250 stron.

Ilość utworów do przesłania: 10-15 wierszy w stylu dowolnym - 46 -

TEMATYKA: wszelkie integracje cienia, lęki, demony, koszmary, diabelskie wersety, mroczne opowieści w stylu Edgara Alana Poe. KOSZT UDZIAŁU: 220 zł lub 50 Euro. Płatność tylko w przypadku akceptacji autora. Wpłata lub zaliczka jest konieczna do „zaklepania” miejsca w antologii.

TERMIN: Kto pierwszy, ten lepszy. Zaakceptowani autorzy od razu zostaną poinformowani i będą mogli zarezerwować miejsce w antologii.

4. Insanis. Poezja BARDZO szalona Książka z czarno-białymi zdjęciami. Planowane jest 200-250 stron.

Ilość utworów do przesłania: 10-15 wierszy w stylu dowolnym TEMATYKA: im bardziej: szalenie, niezwykle, durnowato, śmiesznie, niestandardowo, niespodziewanie, szokująco, niezwykle – tym lepiej.

KOSZT UDZIAŁU: 220 zł lub 50 Euro. Płatność tylko w przypadku akceptacji autora. Wpłata lub zaliczka jest konieczna do „zaklepania” miejsca w antologii.

TERMIN: Kto pierwszy, ten lepszy. Zaakceptowani autorzy od razu zostaną poinformowani i będą mogli zarezerwować miejsce w antologii.

5. Magicae. Poezja BARDZO czarodziejska Książka z czarno-białymi zdjęciami. Planowane jest 200-250 stron.

Ilość utworów do przesłania: 10-15 wierszy w stylu dowolnym TEMATYKA: czarodziejki i czarodzieje, wiedźmy i wiedźmini, wszystko, co czarodziejskie i fantastyczne, rytuały, zaklęcia, inwokacje, kociołki, różdżki, miotły, czary, moc i magia.

KOSZT UDZIAŁU: 220 zł lub 50 Euro. Płatność tylko w przypadku akceptacji autora. Wpłata lub zaliczka jest konieczna do „zaklepania” miejsca w antologii.

TERMIN: Kto pierwszy, ten lepszy. Zaakceptowani autorzy od razu zostaną poinformowani i będą mogli zarezerwować miejsce w antologii.

- 47 -

ROBERT STAROSŁAWSKI W związku z naszą antologią, Kryształowe Słowa, zgłosiła się do mnie pani Barbara Starosławska. Okazało się, że jest w posiadaniu pięknych wierszy, których autorem jest jej zmarły mąż.

Wiersze Roberta Starosławskiego od razu zachwyciły mnie stylem i treścią.

Przebija z nich niesamowita mądrość, ale i wrażliwość, a także miłość do ludzi i świata. Poeta refleksyjnie poszukuje i wyławia perełki dobra z rzeczywistości, która różnie potrafi nas zaskoczyć. Widać jak próbował postrzegać świat pozytywnie, optymistycznie, pięknie. Warsztat odznacza się wysokim kunsztem i harmonią. Wzruszające i piękne jest to, że żona i córka włożyły trud w wydanie wierszy Roberta po jego śmierci. Będzie to na pewno niesamowita pamiątka dla rodziny i przyjaciół.

Oprócz udziału w antologii, planujemy także wydanie autorskiego tomiku Roberta w ramach Funduszu Poetyckiego. Chętnych sponsorów, proszę o kontakt.

Agnieszka Lisztwan

*** Robert Starosławski Urodzony 22 listopada 1964 r. w Kaliszu.

Zmarły 18 lipca 2017 r.

Magister filologii polskiej, ukończył studia 4 grudnia 1988 r. na Uniwersytecie im.

Adama Mickiewicza w Poznaniu. Nauczyciel języka polskiego w klasach od 4 do 8.

Nauczał w Kaliszu, w Szkole Podstawowej nr 12 w latach 1985-1987, a później również w Kobylej Górze, w Szkole Podstawowej im. Tadeusza Kościuszki do roku 1992.

Otrzymał wiele nagród od dyrektora szkoły za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej. Swojej kariery nauczycielskiej nie mógł kontynuować z powodu poważnej choroby, jednak dalej rozwijał się literacko pisząc piękne wiersze i udzielając korepetycji z języka polskiego.

Robert był ogromnym miłośnikiem sztuki i poezji. Sam napisał wiele pięknych wierszy, które nigdy dotąd nie zostały wydane w autorskim tomiku poetyckim, jednak

niektóre jego wiersze były publikowane na - 48 -

różnych portalach społecznościowych. Były również recytowane przez innych miłośników poezji i opublikowane na portalu YouTube oraz na Facebooku.

ce pobudzał zainteresowanie literaturą i sztuką.

Kochał czytać. Był prawdziwym molem książkowym i często uciekał w świat fantazji. Chodził „z głową w chmurach” i, dzięki temu, łatwo dobierał słowa, i tworzył barwne rymy. Umiał również tworzyć piękne frazy i zwroty poetyckie. Robert był prawdziwym miłośnikiem poezji.

Robert był również kochającym mężem i ojcem. Miał dwójkę dzieci z żoną Barbarą.

Zawsze chętnie pomagał swoim dzieciom w pracach z języka polskiego, a w swojej cór-

Słowo od córki Projekt Kryształowe Słowa dał szansę mnie i mojej mamie, aby wypromować wiersze taty. Chociaż taty nie ma już wśród nas, to jednak zostały nam po nim piękne wspomnienia i piękne wiersze, które pisał. Tata był miłośnikiem poezji i odkąd pamiętam zawsze kochał pisać. Tak rozwijał się twórczo. Grzechem byłoby trzymać wiersze, które napisał w przysłowiowej szufladzie. Chciałybyśmy, aby ktoś jeszcze mógł zachwycać się wierszami taty i mógł zadumać się nad jego poezją. Od zawsze marzyłyśmy z mamą, aby wiersze taty ukazały się w tomiku.

To marzenie niedługo się spełni, z czego ogromnie się cieszymy.

Antologia Kryształowe Słowa już zaczyna speł-niać swoją funkcję, ponieważ nastawia nas pozytywnie i daje nadzieję, że nawet najbardziej skryte marzenia potrafią się spełniać. Taty marzeniem było wydać swoje wiersze. Na pewno cieszyłby się, że wiersze pojawią się wśród wierszy innych utalentowanych poetów, którzy piszą równie pięknie i swoją poezją nastawiają pozytywnie oraz dają możliwość czytelnikom na zatracenie się w ich nastrojowej twórczości. Wiemy jak wiele pracy było włożone w wydanie tej antologii i mamy nadzieję, że przyniesie on dużo radości czytelnikom i pozwoli na oczyszczenie z negatywnych emocji.

Jak to tata napisał w swoim wierszu Szarpanina:

Życie jest piękne I wątpliwości Najmniejszych nie ma co do tego…

Pomimo wątpliwości jakie mogą nas nachodzić, wierzmy, że życie jest piękne, a marzenia się spełniają, nawet te najskrytsze. Trzeba tylko wierzyć i działać.

Edyta Starosławska

- 49 -

Jestem Jestem – w słońca blasku.

Jestem – o dniu brzasku.

Jestem – w ciszy zmierzchu.

Jestem – gdy mrok pierzcha.

Jestem – było, nie było.

Jestem…

Zapamiętuję się w tym trwaniu I spalam się w oczekiwaniu Na cud… na miłość!

Słowa, puste gesty…

Mówisz: her majesty.

Znaczysz, ile stworzysz, Ile dać mi możesz.

Tego, co zwiemy: miłość.

Pragnę, by wiecznie była Miłość!

Zapamiętuję się w pragnieniu, Poznaję Ciebie w serca drgnieniu.

Wiem już… To miłość.

To cud… To miłość!

Pytania Co jest za tą linią, Co jest za tym kręgiem?

Wielka niewiadoma…

Nie wiem, nie dosięgnę.

Co jest za tym mostem?

Co jest za tą rzeką?

Skrzynia z tajemnicą Ma zakryte wieko.

Co jest za tym murem?

Co jest za tą ścianą?

Gdy w niej znajdę furtkę, Poznam, co nieznane.

Co jest w Twoim sercu?

Co gra w Twojej duszy?

Zakosztować wiedzy O nieznanym kusi.

Gdy odpowiem sobie Na wszystkie pytania, Będę od początku Je sobie zadawał.

Robert Starosławski

- 50 -

AKTUALNE KONKURSY POETYCKIE 2021-07-31 XVI Ogólnopolski Konkurs Poetycki „Struna orficka” im. Wojciecha Bąka, Ostrów Wielkopolski 2021 http://www.topos.com.pl/?option=com_konkursy&view=konkurs&id=170

2021-07-31 XVI Konkurs otwarty na limeryk o Paczkowie http://pegaz.org.pl/konkurs-otwarty-na-limeryk-o-paczkowie-2/

2021-07-31 XVI Ogólnopolski Konkurs Poetycki „Struna Orficka” im. Wojciecha Bąka https://ockostrow.pl/xvi-ogolnopolski-konkurs-poetycki-struna-orficka-im-wojciecha-baka-ostrowwielkopolski-2021/

2021-08-13 Ogłoszenie XII Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im.

Janusza Różewicza http://www.mdkradomsko.pl/konkursy/ogloszenie-xii-okp-im-janusza-rozewicza/

2021-08-15 Konkurs poetycki „O Złotą Nutę I. Reimanna” http://krosnowice.pl/2021/03/19/regulamin-konkursu-poetyckiego-o-zlota-nute-i-reimanna-edycja-2021/

2021-08-25 VIII Ogólnopolski Konkurs Literacki im. Anny German https://zok.com.pl/9-ogolnopolski-konkurs-poetycki-im-anny-german-zgloszenia/

2021-08-31 TRAKL-TAT. Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Georga Trakla http://fundacjaurwanyfilm.pl/aktualnosci/

2021-08-31 III Ogólnopolski Konkurs Poetycki „O złotą gałązkę jabłoni” https://ckip.lososina.pl/oglaszamy-iii-ogolnopolski-konkurs-poetycki-o-zlota-galazke-jabloni/

2021-08-31 XXII Ogólnopolski Konkurs Literacki Im. Eugeniusza Paukszty http://www.biblioteka.kargowa.pl/index.php/aktualnosci/378-xxii-ogolnopolski-konkurs-literacki-imeugeniusza-paukszty

2012-08-31 Konkurs poetycko-plastyczny „Wiersz+Obraz” pod hasłem: „Fortepian Szopena” https://tps-dworek.pl/oglaszamy-konkurs-poetycko-plastyczny-wierszobraz-pod-haslem-fortepian-szopena/

2012-08-31 XXVIII Konkurs Literacki „Ikarowe Strofy” https://klubdgrsz.wp.mil.pl/pl/pages/konkurs-literacki-ikarowe-strofy-2021/ - 51 -

2021-09-17 XV Turniej Poetycki „Orzech” im. Jerzego Kozarzewskiego http://www.ndk.nysa.pl/wydarzenie-1130-xv_edycja_turnieju_poetyckiego_im-szczegoly-61120.html

2021-09-20

XLI Ogólnopolski Konkurs Poetycki „Milowy Słup”

https://mbp.konin.pl/index.php/wez-udzial/konkursy/212-milowy-slup/3276-rusza-41-edycja-milowegoslupa.html

2021-09-20

XIV edycja Konkursu Literackiego „O Laur Dziewina” 2021

http://www.mbp.zary.pl/?view=article&id=265:iv-konkurs-literacki-o-laur-dziewina&catid=9

2021-09-30 XVII Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Kazimierza Ratonia – Olkusz 2021 https://bwaolkusz.com/konkurs-im-kazimierza-ratonia/

2021-10-30 X Ogolnopolski Konkurs Poetycki Im. Feliksa Rajczaka http://www.mdk-zdunskawola.pl/x-ogolnopolski-konkurs-poetycki-im-feliksa-rajczaka/

2021-10-31

Ogólnopolski Konkurs Poetycki „O Pióro Pegaza 2021″

http://www.wimbp.rzeszow.pl/aktualnosci/art,4450,vii-edycja-konkursu-poetyckiego-o-pioro-pegaza-2021cyberwiersze-czyli-futurystyczny-lem.html

2021-12-31

Konkurs Wąglańskiego Maja Poezji

http://www.bialaczow.pl/asp/pl_start.asp?typ=13&menu=2&dzialy=2&akcja=artykul&artykul=1093

- 52 -

Specjalny kod dla naszych czytelników: POETICUS10P Tylko dla 20 pierwszych osób Wpisując ten kod przy zamówieniu zestawu dwóch książek, dostaniesz 10% zniżki.

Książki zakupisz na stronie https://www.kuspelnieniu.pl/ksiazki/

- 53 -

jemniejszej aurze? W ten cudowny nastrój z całą pewnością wprowadzić może dzieło Vincenta van Gogha pt.

Kwitnący migdałowiec, który znajduje się w muzeum jego imienia. Dzieło powstało w roku 1890 i jest jednym z najbardziej znanych na świecie. Artysta namalował je dla swojego nowonarodzonego bratanka (w tym miejscu warto dodać, że takie dedykacje nie były u niego częste). Wzruszenie, jakie tym wywołał u swojego brata i jego żony, sprawiło, że chłopczykowi dano na imię Vincent.

Bez wątpienia twórczość Van Gogha stanowi inspirację dla artystów.

Mam przyjemność znać malarkę, która również pokusiła się stworzyć kilka dzieł nawiązujących do prac mistrza. Zapraszam na krótką z nią rozmowę o wiośnie w sztukach plastycznych.

Motyw wiosny w sztukach plastycznych.

Rozmowa z artystką malarką Moniką Woźnicką.

Monika Iwona Woźnicka - artystka malarka pochodząca z Warszawy, szalona optymistka, kochająca życie.

Absolwentka Art College w Atenach /wydział rekonstrukcji antyków/ i Wyższej Szkoły Rzemiosła w Warszawie na wydziale projektowania i aranżacji wnętrz z aneksem z malarstwa. Monika jest nauczycielem malarstwa i sztuk plastycznych Uniwersytet III Wieku w Łochowie i Warszawie. Licznie uczestniczy w wystawach zbiorowych i plenerach malarskich w kraju i zagranicą.

Wraz z nadejściem wiosny, gdy na niebie mniej chmur, a wieczory dłuższe i jaśniejsze, nasze myśli pogodnieją. Chętniej wychodzimy z domu, by spędzić czas na świeżym powietrzu. W ten sam sposób często działają artyści, „porzucając” martwą naturę na rzecz żywej. Wiosna to najbardziej kolorowa pora roku i od wieków jest natchnieniem dla artystów. W końcu, kto może oprzeć się kwiatom, śpiewowi ptaków i przy-

Vincent Van Gogh – jedna z Twoich artystycznych inspiracji. Artysta, u którego motyw wiosny jest chyba obecny?

- 54 -

To był malarz słońca. Van Gogh żył dzięki niemu. Energia słoneczna budziła go, a problemy zdrowotne były mniej dotkliwe w tym słonecznym czasie. Wtedy miał swoje wizje, zatem malował, malował i malował.

Słońce go pozytywnie nakręcało – takie jest moje wrażenie.

duszy artysty. Podajesz coś tak, jak czujesz.

Stan wiosennego pobudzenia twórczego – przyjemny?

Bardzo. Praca twórcza jest niezwykle potrzebna nawet po to, by móc dobrze wywiązywać ze swoich codziennych obowiązków, które ze sztuką nie mają nic wspólnego. Namalowanie czegoś, czy też stworzenie jakiegoś innego dzieła jest niezwykle pozytywnym doznanie. Mobilizuje, motywuje do wielu aktywności, w tym bycia wśród ludzi. To daje ogromną siłę.

A jak na Ciebie wpływa wiosna?

Dla malarzy jest ona wyjściem z marazmu, porzuceniem zimowego snu.

Pojawia się wiele bodźców, które ludzie sztuki chłoną i zaczynają działać, tworzyć; mają coraz więcej pomysłów, co odzwierciedla się na kartce, płótnie czy w innych środkach wyrazu.

Masz w swoim dorobku wiele prac, które idealnie realizują motyw wiosną.

Ale nie powiedziałaś o sobie.

A przecież wiosenna Monika tutaj w Wielkiej Brytanii, gdzie zawitała na chwilę niczym kolorowy, egzotyczny ptak, biega po parkach, nadmorskich plażach i…. fotografuje!

Typowo wiosenne obrazy powstały jakiś czas temu i były inspirowane Van Goghiem – kwiatem kwitnącej wiśni. One były też przekazem mojej nieudolności w stosunku do mistrza. (uśmiech!)

Rzeczywiście wiosną jestem bardzo twórcza. Niemal wszytko, co spotkam na drodze, fotografuję, gdyż inspiruje mnie to do dalszego działania.Zdjęcia wykorzystuję następnie do swojej wizji twórczej.

Fascynuje mnie błękit nieba, na którym tworzą się te wszystkie kolory kwitnących drzew tak, jak u niego.

To jest właśnie prawdziwe malarstwo.

A te zdjęcia to już nie jest sztuka?

W moich pracach prawie zawsze jest wiosna, bez względu na porę roku.

Obrazy są bardzo słoneczne, energetyczne. Wraz z upływem czasu trochę te kolory przyblakły, ale wciąż uwielbiam mocne barwy, które jakby żyją same z sobie.

Między fotografią, która stanowi sztukę (choć w dzisiejszych czasach każdy może coś skadrować dzięki postępowi technologicznemu), a malarstwem jest ogromna różnica.

W moim odczuciu cechuje je subiektywizm, stanowi odzwierciedlenie - 55 -

Twoja fascynacja kolorami ujawniła się już w przedszkolu?

Cała przygoda zaczęła się w moim przypadku bardzo wcześnie. Brałam udział w ogólnopolskim konkursie, na którym mnie dostrzeżono – moja praca była wyróżniona i zalazła się na wystawie w warszawskich Łazienkach. Miałam wtedy 7 lat. Temat - polski folklor. Zrealizowałam go, malując barwną Łowiczankę. O tym, jak wiele informacji mogą nieć kolory, mogłabym mówić i mówić.

W dorosłym życiu znalazłam się w krainie słońca...

Masz na myśli Grecję, gdzie studiowałaś?

Tak. Tam skończyłam pierwszą uczelnię artystyczną i nauczyłam się mnóstwa rzeczy, ale przede wszystkim czerpałam z tej słonecznej energii, uczyłam się barw – mocna zieleń, soczyste barwy roślin (kwiatów) i zwierząt. Dla mnie świat jest bardzo kolorowy. Intensywnie oddziałujący.

Szukam w swoim otoczeniu wszystkiego, co na mnie tak działa. Ludzi też…

Na potrzeby tej publikacji wybrałaś dwie swoje prace.

Obie chyba dość dobrze oddają energię wiosny. Jedna to Drzewo z Rajskiego Ogrodu, a na drugiej jest Kocia matka z dzieckiem wśród kwiatów.

Technika: akryl na desce 120x75. Prace znalazły się na wystawie pt. Malarze Saskiej Kępy w warszawskim Domu Kultury „Prom”.

Wyjątkowo pozytywne dzieła.

Bardzo dziękuję Ci za tę wiosenną rozmowę!

A. Kuchnia-Wołosiewicz

- 56 -

WARSZTATY „BOSKA INSPIRACJA” z Agnieszką R. Lisztwan W jednym z warsztatów prowadzonych na naszej grupie – Poeticus – Klub Poetycki – poprosiłam o wiersz, w którym użyte zostanie wyrażenie "boska inspiracja". Poeci przesłali piękne wiersze, poniżej wiersz, który zdobył I miejsce.

Boska Inspiracja Boska Inspiracja Warkoczem spływa złotym, Wplata w głowę Swoje złote włosy.

Boska Inspiracja Oddechem mnie łaskocze, Otwiera serce, Przenika moje oczy.

Boska Inspiracja Uderza falą światła, Rozszerzając moje światy Otwiera Duszy okna.

Aleksandra Gonerska Szymala

- 57 -

WARSZTATY „Z WEWNĘTRZNYM DZIECKIEM” z Aleksandrą V. Gonerską W każdym z nas jest taka część, którą często nazywamy dziecięcą, i to nie bez powodu. Niezależnie od tego, ile mamy lat, ta część naszego istnienia zawsze będzie z nami. Pytanie tylko, czym została nakarmiona przez te wszystkie lata?

Szczególnie okres dzieciństwa, jest bardzo ważny, kiedy to chłoniemy wszystko jak gąbka, wtedy zaczyna się kształtować nasze postrzeganie świata. Wszystko to ma ogromny wpływ na nasze późniejsze zachowania, na to jak przejawiamy się w wieku dorosłym. Poniżej wiersz, który zdobył I miejsce.

CZARNOXIĘŻNIK Marzyłem, mały, o mocy magicznej, Która naprawi tę bajkę zepsutą Nazwaną życiem. Albo, że stąd zniknę; Znikałem zatem, miską płynąc pustą...

Dziękuję, ojcze, za poród zbyt wczesny – Ze łzami matki jam łzą się narodził...

Ten dotyk śmierci szpitalny, bolesny, Był jak szczepionka na ziemskie pogody...

Dzięki, rodzice, za waszą niebytność, Za rozszczepienie duszy mej atomu...

Nie ssałem matki, wyssałem wybitność Z własnego palca. Niebo mam bez domu...

Dzięki, rówieśni moi, za śmiech drwiący, Prześladowania i zdrady wężowe; Bo zło poznałem, co z dzieci się sączy, I imię jego – to imię to mrowie...

Dziękuję Bogu za odmienność każdą, Która uczyła, że nie jestem z wami Zazdrością próżną. Bo teraz już żadną Wam nie zazdroszczę. W inne gry już gramy...

Dzięki ci, domu, za strach i brak ciepła – Te dary uczą za niczym nie tęsknić, Gdy domu nie ma. Dziecko, dziecko, nie płacz, Już możesz wszystko, jużeś – czarnoxiężnik!

Pobóg Welebor - 58 -

WARSZTATY „NADZIEJA” z Kasią Dominik W jednym z warsztatów prowadzonych na naszej grupie – Poeticus – Klub Poetycki – Kasia Dominik poprosiła o wiersz związany z nadzieją. Kasia wytypowała nagrodę Grand Prix na Aleksandry Gonerskiej oraz nagrodziła pierwszym miejscem ex aequo trzy wiersze.

NADZIEJA Nadzieja, Siostra Ciszy Nie podlega żadnym prawom Nadzieja, Matka wiatru Nie ugina się, pod gruzem czasu Nadzieja, Zakodowana w Tobie Prowadzi, do niej droga Serca Światła, nie zapomnisz Światła, nie zgubisz Mrok się rozpłynie, Nieświadomość przeminie, Lecz Nadziei Iskra, W Twoich żyłach, W Twoich myślach, Wiecznie żywa będzie Nadzieja...

Nie pyta kogo, Nie pyta po co, Płynie sprawiedliwa rzeka Nie ocenia, Nie pyta, Miłością obdarza Czystością nieba.

Aleksandra V. Gonerska

- 59 -

ВЄЛЄ-ИРИЙ podmuch mroźnego wiatru wniknął w żar tlący się w popiołach podziemny ogień z nagła rozświetlił podniebny mrok wnet z ćmy trzewi śmiercią stoczonego pnia zapłonęły korzenie i gałęzie od jednej iskry nadziei stającej się światłem życia pośród kurzawy nieistnienia Adrian Markowski

MODLITWA JAK RZEKA Jak rwąca rzeka przepływa doliny, tak ja pragnę się wtulić w głąb modlitwy, co swoim prądem popieści mnie, co swoim sercem ogarnie, będzie już tylko dobrze.

Nie zamierzam już cierpieć, chcę, chcę Twoją miłością o Panie żyć, pędzić nie zatrzymywać się, gdzieś pod drzewem w letnie dni cień.

Cień, w którym to Ty będziesz, dasz mi ukojenie, żeby to co złe, zniknęło z mojej duszy, i uwolniło od tych rozterek, od tych katuszy.

A słońce promieniami da nadzieję, i cichutko mnie w chłodne dni ogrzeje.

Iwona Borkowska

- 60 -

Wezwanie nadziei Płynę poprzez krainy łez I ciemne światy koszmarów.

Boże, weź mnie już za rękę, Daj miłość oczami serca.

Wychodzę spod gruzów wspomnień, Marzeń niespełnionych kurzu.

Boże, niech dla potomności, Coś ze mnie tutaj zostanie.

Zmywam smołę gniewu i zła, Niewybaczalne - przebaczam.

Boże, przyzywam nadzieję, Użycz jej nieodwołalnie.

Szare popioły opadły Ponad bujnym ciałem Ziemi.

Boże, chcę być teraz wolna, Póki nadziei ostało.

Nadzieja to ziarnko piasku, Wiara moja - maku ziarnkiem.

Boże, w Kronikach Akaszy Każda Dusza zapisana.

Każdy mógłby być szczęśliwy W serca swego głębi jasnej.

Boże, każdy jest zbawiony, Nawet taki Strachożerca.

Wszystko jest już wybaczone, Wszyscy w płynnym Świetle Boga.

Boskie ciepło już stopiło Nasze najstraszniejsze lęki.

Agnieszka R. Lisztwan

- 61 -

SOBÓTKA Poniżej kilka wierszy związanych z Sobótką, czyli Nocą Kupały - słowiańskim świętem przesilenia letniego.

- 62 -

Kwiat paproci Tyś to kwiatem jest paproci, Co się w noc kupalną złoci!

Inszego nie potrzebuję, Jedno k'tobie serce czuję.

Spośród panien, co są w kole.

Nie dopuszczaj na mnie bole Jeszcze roku kolejnego; Przyjmij proszę, jak swojego.

W inne dni, całego roku, Nigdzie cię nie widzę z boku; Lecz w tę noc twój wianek biały Chwycę, jakby sokół wdały!

Naiwność dziewczęcia łaknie perunowego zapachu, zatopienia się w marzeniach miłości i dobrobycie.

Pragnie doznać w chwili przebudzenia paproci, miłosnego szału, dotknąć skrawka nieba.

W las pójdziemy, na szukanie Kwiatu, na srebrnej polanie; Powiesz, że to tyś jest kwiatem, Tym szukanym; pójdź mi zatem.

Gdy dwa serca jednym pulsem zabiją, pięknolica z rycerzem sygnety wymienią, gdy dzień z nocą się zrównają na sekundę, wówczas paproć swój majestat objawi.

W te ramiona wytęsknione!

Bogactwa przez nas wzgardzone...

Skarb największy to ta chwila!

O bogowie! Szczęścia tyla!

Usta stęsknione przylgną do ust spragnionych, przypieczętują przysięgę złożoną Erosowi.

Jeno jeśli chciwością na wskroś przesiąknął, dni ich policzone – otchłań piekielną zasilą.

Wiem, że znikniesz. Kwiat paproci Tylko jedną noc się złoci...

Nie zabiorę cię do domu; Ty nie należysz nikomu!

Nie, nie jest to kres cudownego kwiatu, przeciwnie – niejednokrotnie zabłyśnie.

I choć to Królowa najkrótszej nocy w roku, to tron na nią będzie czekać wiecznie.

Pobóg Welebor

Ta jakże wątła, efemerydalna roślina, stała się fantasmagorią – snem nocy letniej.

Wsiąkła niczym kamfora… jeno pośród chruścika poczuć można mistyczne pachnidło.

Perunowy kwiat

Kasia Dominik

Miejsce jego narodzin tajemnicą jest owiane, raz w roku na kilka sekund budzi się do życia.

Wszechświat przyćmiewa nieziemską urodą urzekającą nawet człowieka bez serca.

Młodzieńczą niewinność wiara otula, czyste serce paproć ma na wyciągnięcie dłoni.

Ani mamidło, ani diablik go nie dosięgnął, skarb ukryty – mapa spalona w ogniu zapomnienia.

- 63 -

Kwiat paproci Hej, w tę wyjątkową Noc, Gdy Kupały kipi moc, Kwitnie Perunowe Kwiecie, Zna legendę każde dziecię.

Kwiat napity Mocą Bogów, Wnet pokona twoich wrogów; Da bogactwa, góry złota, Wszystko, na co jest ochota.

Tylko śmiałek młody wiekiem, Co jest cnót pełnym człowiekiem, Może zerwać Święte Ziele, Ono da mu uciech wiele.

Wielu próbowało szukać, Jak kochankę go przygruchać.

Jedni w obłęd popadali, Drudzy nic nie znajdowali.

O kilku legendy opowiadają, Na wpół prawdą, na wpół bają.

Zepsuć może serce bez skazy, Kwiat, co wszystkim cię obdarzy.

Ci, co pobrudzić serca pozwolili, Jak kwiat nakazał - się nie dzielili.

Jak pasożyt im w ciało się wzierał, Dawał materię, lecz szczęście zabierał.

Tym, którzy ofertę odrzucali I bliskich miłość wybierali, Kwiat pozwalał z innymi dzielić Bogactwa wszelkie i się weselić.

Hej, w Sobótkę ruszaj w las, Może dziś będzie twój czas.

Może ci się zerwać uda, Kwiat, co da ci wszelkie cuda.

Agnieszka R. Lisztwan

Kupała Kupała energiją KU pała.

Rozpala, nigdy nie wypala.

Siewca Rozkoszy Wiecznej, Twórca myśli niegrzecznej.

Kupało-Dziwieniu, Żądzy, o Panie!

Każdy młodzian przed tobą wstanie.

A dziewka powita go w otwarciu, Aż zakotłują się w miłosnym starciu.

Promieniuj na nas, Lubiczu i pałaj.

Kochamy to, jak na nas działasz.

Twoje Kąpielniki już dokazują, Już Kuplanockę nam szykują.

Agnieszka R. Lisztwan - 64 -

- 65 -

Reklama: kontakt@poeticus.pl