Het levensverhaal van Henk-David van ’t Veen
“Ik was een flierefluiter” Kai Urano. Die naam zal veel lezers bekend voorkomen. Het is de artiestennaam van Henk-David van ’t Veen. Hij woont in Waalstaete en is de schepper van de aquarelkunstwerkjes op een verjaardagskalender die kunstcommissie PAUW uitdeelde aan bewoners van Pleyade. Pleyn ging op bezoek bij de kunstenaar. In zijn appartement heeft Henk-David een klein atelier ingericht. Zijn teken en schilderspullen staan er overzichtelijk geordend, net als alles in zijn woning. Over de inrichting is nagedacht. Stuk voor stuk zijn de hoekjes, kasten en tafels voorzien van mooie spullen in harmonieuze kleuren. Aan de wand hangen diverse aquarellen van eigen hand, waaronder een zelfportret en werken van bevriende kunstenaars. Hij laat niet-ingelijste aquarellen zien, die alle lichtheid en liefde voor de natuur uitbeelden en veel symboliek bevatten.
Menigeen denkt dat Kai Urano een Japanner is. Dat laat HenkDavid van ’t Veen graag zo. Hij is nog nooit in Japan geweest, al was dat een grote wens. Desondanks is hij gegrepen door de Japanse stijl die zo kenmerkend is voor zijn werk. “Iemand vroeg me bij een expositie eens: wilt u ons iets vertellen over deze kunstenaar? En zo vertelde ik een verhaal, dat niet gelogen was maar ook niet helemaal de waarheid. Dat was goed voor de omzet.”
14
Henk-David is geboren in 1947 in Enschede. Zijn vader was fotograaf. Zijn moeder bestierde de fotowinkel. “Ik had een goeie jeugd. Alles kon. Zo werd bijvoorbeeld de tuin bij het ouderlijk huis omgeploegd tot een wielerbaan waar ik met mijn broertje wielerwedstrijden hield. De schuur fungeerde als speelterrein en later als feesthok met vrienden. Mijn ouders hielpen mee met het versieren van de ruimte.” Henk-David wilde leraar tekenen en schilderen worden maar het hoofd van de lagere school raadde hem af om naar de kunstacademie te gaan. “Ik haat hem nog steeds daarom.” Het werd de middelbare landbouwschool. Moeder vond het beter als haar zoon daarna iets nuttigs ging doen en zo kwam hij via een ronselaar, die wel een goede tekenaar kon gebruiken, bij de Heidemij terecht. Hij werd er landschapsarchitect en volgde een opleiding voor tuin- en landschapsinrichting in Boskoop.
