„Być zwyciężonym i nie ulec – to zwycięstwo” Ostatnio
w mediach głośno było o
polskim dramacie wojennym w reżyserii Roberta Glioskiego pt. „Kamienie na szaniec”, który powstał na podstawie powieści Aleksandra Kamioskiego o tym samym tytule. Premiera ekranizacji odbyła się 7 marca 2014 r. Film udało mi się obejrzed w kinie podczas wycieczki klasowej. Na początku nie byłam co do niego przekonana, gdyż przy doborze filmów nie skłaniam się raczej ku trudnej tematyce. Teraz, po obejrzeniu, mogę śmiało stwierdzid, że jestem zadowolona z tej możliwości, tym bardziej, że „Kamienie na szaniec” były lekturą szkolną w gimnazjum, więc miałam szansę wzbogacenia swej wiedzy na temat II wojny światowej. Recenzowany przeze mnie film to „opowieśd o wspaniałych ideałach braterstwa i służby, o ludziach, którzy potrafią pięknie umierad i pięknie żyd”. Jej głównymi bohaterami są trzej przyjaciele - wchodzący w dorosłe życie Rudy, Zośka i Alek, których plany na dalsze życie legły w gruzach wraz z wybuchem wojny. Każdego z nich cechuje poczucie obowiązków społecznych, chod tak naprawdę swej postawy nie traktują jako przymus, są w pełni świadomi tego, że mają wolną wolę oraz możliwośd wyboru, jednak nie chcą pozostawid losów Polski samym sobie, postanawiają działad dla dobra ogółu. Nie stoją z boku, ani nie uciekają od czyhającego zagrożenia, a wręcz przeciwnie – wychodzą mu na przeciw z podniesioną głową: „A kiedy trzeba, na śmierd idą po kolei, jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec...” Na początku ich zmagania z okupantem miały charakter propagandy ulicznej – były to drobne akcje takie jak ściąganie niemieckich
flag, hitlerowskich sztandarów, zawieszanie w ich miejsce polskich barw narodowych, gazowanie lokali czy malowanie symboli Polski Walczącej. Obchodziło się to bez rozlewu krwi, jednak pomimo tego, że na pierwszy rzut oka czynności te wydawad się mogły błahe, w rzeczywistości były bardzo niebezpieczne. „Ambicji, i to mocnej ambicji, nigdy tym młodym ludziom nie brakowało.” Byli idealnym przykładem patriotów, gdyż całą swą postawą wyrażali szacunek, umiłowanie i oddanie ojczyźnie oraz gotowośd ponoszenia za nią ofiar. Wolnośd Polski była dla nich wartością nadrzędną. Można także spostrzec, że ulegają przemianie pod wpływem wielu towarzyszących im zdarzeo. Na początku są harcerzami, którzy
chcą w możliwie najlepszy sposób przyczynid się do polepszenia sytuacji Polski, z czasem jednak stają się prawdziwymi żołnierzami, dla których obrona kraju zaczęła byd obowiązkiem. Warto zwrócid uwagę na motyw przyjaźni na śmierd i życie, widad to w chwili aresztowania Rudego przez gestapo. Zośka podjął natychmiastową decyzję dotyczącą uwolnienia go z rąk wroga, nie myślał wtedy o czyhającym niebezpieczeostwie, a jedyne czego chciał to uratowanie jednej z najbliższych mu osób, z którą spędzał bardzo dużo czasu w swoim życiu. Nieprawdopodobnie dużą rolę w odbiorze filmu przez widzów odgrywa jego forma, np. zastosowanie ponurej gamy barw w celu ukazania realiów wojennego świata. Ponadto wskazuje nam ona na to, że film dotyczy poważnej tematyki, nie jest to przepełniona kolorami komedia, mającą wywoład uśmiech na naszych twarzach Była jednak jedna rzecz, która nie spodobała mi się w filmie, a mianowicie „zepchnięcie” jednego z głównych bohaterów książki na drugi plan. Był nim Alek, który tak samo jak jego przyjaciele zmagał się z wrogami oraz podejmował działania wymagające wielkich poświęceo. To byd może celowe pominięcie jest według mnie niestosowne, gdyż tak wielcy bohaterowie jak Alek, Rudy i Zośka powinni byd wysławiani w równej mierze. „Kamienie na szaniec” stały się przedmiotem mojej recenzji, gdyż w przeciwieostwie do wielu oglądanych przez nas na co dzieo filmów, ukazują najważniejsze wartości, jakimi ludzie powinni kierowad się w swoim życiu. Ponadto, dzięki oparciu na autentycznych wydarzeniach z okresu okupacji niemieckiej mamy szansę poznania losów naszego kraju lub pogłębienia swej wiedzy na ich temat. Film ten niewątpliwie skłania nas do refleksji, dotyczących relacji z drugim człowiekiem czy umiejętności dokonywania ważnych wyborów, które będą miały znaczący
wpływ na przyszłośd. A więc „posłuchajcie opowiadania o Alku, Rudym, Zośce i kilku innych cudownych ludziach. o niezapomnianych czasach 1939–1943 roku, o czasach bohaterstwa i grozy. Posłuchajcie opowiadania o ludziach, którzy w tych niesamowitych latach potrafili żyd pełnią życia, których czyny i rozmach wycisnęły piętno na stolicy oraz rozeszły się echem po kraju, którzy w życie wcielid potrafili dwa wspaniałe ideały: BRATERSTWO i SŁUŻBĘ.”
Ola Krawczyk