PORTA E SHNDËRRUAR NË KALA
në menynë tonë të varfër, të përditshme. Në mëngjes, zakonisht, mëma na bënte nga një trahana, të cilën edhe atë se kishim gjiithmonë të pranishme, sepse nuk ishin mundësitë. Jo vetëm që vajin do t’ ia hidhte, si piperi që i thonë, por më e keqja ishte se, në atë kohë, ne hanim bashkë të gjithë. Mbasi e bënte trahananë e hidhte në një tepsi të madhe dhe ne i futeshim me sulm. Pra me metodën kush të hante më shpejt. Metja nuk e hante dot gjellën të nxehtë dhe, shpeshherë, ‘’kërciste ‘’ edhe druri, jo “ti hëngre tri lugë më shumë e ti hëngre katër. Sikur të kishim ndonjë aparat inçizimi e t’i dëgjonim tani, do të ishte e habitshme. Ndërkohë, që ne i ishim vërsulur tepsisë, mëma e shkretë mbi kokat tona mund të hante nja dy - tri lugë, pasi e shikonte se neve nuk na dilte. Herë bënte trahana e herë bënte papare (Paparja bëhej duke valuar ujë i hidhje qepë të skuqur me pak vaj kikirik ose balene dhe hidhej buka e bërë përshesh). Vitet kalonin dhe unë përfundova shkollën shtatëvjeçare. Asokohe shkollën shtatëvjeçare, jo të gjitha vajzat e përfundonin. Kufiri ishte gjer në klasën e katërt për vajzat, por edhe për disa djem, në kushtet e atëherëshme, që merreshin me blektori. Tentuam për të vazhduar shkollën, por më kthyen përgjigje se i kishim marrë dy bursa: njeri ishte Fejzua dhe Seiti, që e dogji bursën për në shkollën pedagogjike. Pra, ishim në mes ankthesh, pasi unë kisha qejf të shkoja. Opinioni, asokohe, ishte me shumë patriarkalizëm. Që të shkonte një vajzë në shkollë të lartë do të ishte ngjarje e jashtëzakonshme, me lloj - lloj thashethemesh. Pa përfunduar mirë shkollën kishin filluar të vinin ofertat e para për t’u martuar. Imagjinoni një vajzë vetëm 13 vjeçe të bëhej nuse. Madje mund të përmend edhe një rast në provimet e lirimit në klasën e shtatë. Pra në provime e lirimit të shtetit, 117