Voorleesbundel Nationale Voorleesdagen 2024

© Emma Thyssen & Kris Demey / Iedereen Leest

Pelckmans trakteert

De Nationale Voorleesdagen

2024

24 januari t/m 3 februari

Voorlezen beleef je samen verhalenbundel

24 januari 3 februari 2024

De Nationale Voorleesdagen

2024

24 januari t/m 3 februari

Deze bundel is samengesteld door Pelckmans in het kader van de Nationale Voorleesdagen 2024.

Bekijk onze sociale mediakanalen voor meer info en uitleg over onze (voor)leesprojecten. facebook.com/pelckmans.be twitter.com/Pelckmans_be instagram.com/pelckmans.be Bekijk alle videofragmenten met onze auteurs op voorleesweek.pelckmans.be

Voorlezen beleef je samen

Wat vind je in deze bundel?

Voorleestips

04

Boekentips voor de allerkleinsten

05

3-6 jaar 1

Hansje Pansje Kevertje

06

2 De Langelievelotjeslaan

16

3 Max en Ribbeltje

24

Inge Bergh met illustraties van Kristina Ruell Janis Ooms met illustraties van Ilse Hermans Emi Catteeuw & Yarne Daeren

6-9 jaar 4 Luister naar de ezel en de beer

46

5 Toosje Tollebrok

62

6 HOUT

68

Aby Hartog

Tess Thyssen met illustraties van Emma Thyssen Kim Crabeels & Marc Herremans met illustraties van Dieter de Schutter

9-12 jaar 7 Voor de nieuwe maan

82

8 De Zeven Sleutels 1: Het pad van de Roverkoning

92

9 Geheime Opdracht

104

Tine Lefebvre met illustraties van Jacques & Lise Tom Rijpert

Luc Descamps

Voorleestips Maak van voorlezen een feest! Hierbij enkele tips om voorlezen nog leuker te maken.

Kies een boek dat bij jullie past. Sluit bijvoorbeeld aan bij een thema dat leeft bij je kind (broertje of zusje krijgen, rouw, pesten, ...), bij zijn of haar interesses of bij de waarden die je zelf wil doorgeven.

Creëer een voorleesmoment en -plaats. Na het eten, voor het slapen, in een leeshoekje of gezellig samen in de zetel. Zo wordt dit voor je kind een herkenbaar moment van verbinding en verbeelding.

Geef ruimte voor reactie. Las korte pauzes in, kijk je kind aan wanneer het reageert en ga daar samen verder op in.

Stel vragen tussendoor of laat iets zoeken in de tekeningen: zo weet je meteen of je kind het verhaal begrijpt.

Herhaling werkt! Lees een paar keer hetzelfde verhaaltje voor. Dat biedt houvast en herkenning. Je kind vindt het superleuk om, na een tijdje, het verhaal zelf te kunnen aanvullen. Ook heel goed voor het geheugen!

Maak het voorlezen interactief. Laat je kind zelf zinnetjes aanvullen.

Voorspel samen het verhaal. Lees de eerste pagina en voorspel wat er zou kunnen gebeuren in het verhaal.

Verzin eens (samen) een ander verhaal bij de tekeningen van een prentenboek. Heel stimulerend voor de verbeelding van het kind.

Nationale Voorleesdagen - 4

Varieer! Spreek met een gek stemmetje, gebruik een accessoire zoals een leuke hoed of laat een handpop het verhaaltje vertellen.

Boekentips voor de allerkleinsten (0-3 jaar) Voorlezen aan baby’s en peuters, kan dat? Absoluut, want hoe eerder je begint, hoe groter het effect op de taalontwikkeling van je kind. Bovendien is het een ideaal moment om lekker met je kleintje te genieten van elkaars gezelschap!

Eend zegt miauw

Dat kan ik niet, dat kan ik wel

ISBN 978 94 6337 773 7

ISBN 978 94 6401 860 8

Zeg alle geluiden vrolijk mee, terwijl de dieren Eend vertellen hoe het moet.

Een vrolijk omkeerboek dat lezertjes uitnodigt om zelf na te denken over hun eigen talenten.

Mijn lievelingsdieren In het bos

In de zoo

In de zee

Bij de boer

ISBN 978 94 6383 285 4

ISBN 978 94 6383 286 1

ISBN 978 94 6383 287 8

ISBN 978 94 6383 288 5

Kartonboekjes met kleurrijke tekeningen om er samen met je baby een voorleesmoment voor alle zintuigen van te maken.

5 - Nationale Voorleesdagen

VOORLEESVRAGEN • Waarom wil Hansje zo graag naar boven klimmen?

• Hoe komt het dat dit tot nu toe niet lukt?

• De libel komt Hansje twee keer helpen. Wat brengt ze voor hem mee?

Nationale Voorleesdagen - 6

Bekijk hier de voorleesvideo.

Hansje Pansje Kevertje Inge Bergh met illustraties van Kristina Ruell Hansje Pansje Kevertje, die klom eens op een heg.

Neer viel de regen, die spoelde Hansje weg.

Op kwam de zon, die maakte alles droog.

Hansje Pansje Kevertje, die klom toen weer omhoog.

Dat liedje kennen we allemaal!

Maar weet je ook waarom Hansje zo zijn best deed om naar boven te klimmen?

En hoe het afloopt met zijn zusje en die vreselijke oude Vril?

Je leest er alles over in dit heerlijke boek op rijm.

Ontdek het verhaal achter het beroemde lied en nog veel meer.

Op elke prent in dit boek valt ontzettend veel te zien!

Bovendien vind je achterin ook een heleboel activiteiten.

Leuk voor thuis en in de klas!

3-6 jaar ISBN 978 94 6429 184 1 7 - Nationale Voorleesdagen

535273_184_hansjepansje_pag12.pdf

1

9/08/23

15:21

Oh! dacht Hansje. Sapperlootjes!

Ik breek die oude spin haar pootjes!

Hij zwaaide met zijn vuist, heel fel.

Mijn zus opvreten, wat denkt ze wel!

Ik zal meteen naar boven gaan om die Vril op haar smikkel te slaan!

Nationale Voorleesdagen - 8

535273_184_hansjepansje_pag13_CIN.pdf

1

9/08/23

15:22

9 - Nationale Voorleesdagen

535273_184_hansjepansje_pag14_CIN.pdf

Nationale Voorleesdagen - 10

1

9/08/23

15:23

535273_184_hansjepansje_pag15_CIN.pdf

1

9/08/23

15:24

Ook al had Hansje veel verdriet, erg lang treuren deed hij niet.

Hij droogde zijn tranen en ging op pad.

Maar...

PLETS en PLATS en SPETTER, SPAT! De regen maakte alles

NAT! En Hansje gleed pardoes omlaag tot onder in de beukenhaag...

11 - Nationale Voorleesdagen

535273_184_hansjepansje_pag16_CIN.pdf

1

9/08/23

15:25

‘Ach, Hansje’, huilde moeder Pansje.

‘Geef het alsjeblieft toch op.

Straks eet die Vril jou ook nog op!’

Maar Hansje schudde woest zijn hoofd.

Hij dacht aan wat hij had beloofd.

‘Moekelief, wat zeg je daar?

Opgeven? Vergeet het maar!

Ik moet en zal naar boven gaan.

Ik wil die Vril op haar smikkel slaan!

Nationale Voorleesdagen - 12

535273_184_hansjepansje_pag17_CIN.pdf

1

9/08/23

15:26

13 - Nationale Voorleesdagen

535273_184_hansjepansje_pag18_CIN.pdf

Nationale Voorleesdagen - 14

1

9/08/23

15:27

535273_184_hansjepansje_pag19_CIN.pdf

1

9/08/23

15:28

De zon maakte alles weer droog en Hansje klom terug omhoog, van tak naar tak, van blad naar blad.

Maar...

PLETS en PLATS en SPETTER, SPAT! Alles werd opnieuw

KLETSNAT! En toen gleed Hansje weer omlaag, tot onder in de beukenhaag...

15 - Nationale Voorleesdagen

VOORLEESVRAGEN • Ziza laat dirkje donderwolk lachen door een scheetje te laten. Waarmee laat jij jouw vriendjes lachen?

• Regels moeten er zijn, maar zijn niet altijd even leuk.

Welk regeltje vind jij niet prettig?

• Lekker! Heksensoep! Heb jij dat al gemaakt? En waarmee maak jij jouw geheime drankje?

Nationale Voorleesdagen - 16

Bekijk hier de voorleesvideo.

De Langelievelotjeslaan Janis Ooms met illustraties van Ilse Hermans Kijk verwonderd binnen in de Langelievelotjeslaan, waar scheetjes worden gelaten en foempidompelreuzen bestaan.

Waar je buikpijn krijgt van ’t lachen, maar ook plaats is voor gemis.

Waar elk huis een avontuurtje om bij weg te dromen is.

Een fantasierijk voorleesboek op rijm, vol kleurrijke personages en bonte emoties.

3-6 jaar ISBN 978 94 6337 697 6 17 - Nationale Voorleesdagen

HOBBELWEG in ’t huisje met de groene deur waar de dakgoot altijd lekt daar woont dirkje donderwolk nooit is hij opgewekt hij moppert en hij zeurt altijd lijkt nooit eens goedgezind hij zucht al bij het opstaan als hij aan zijn dag begint

10

536198_697_Lotjeslaan.indd 10

Nationale Voorleesdagen - 18

14/06/2023 09:57

tot ziza op een warme dag al fietsend langs hem reed ze liet toen door de hobbelweg een superdikke scheet zijn oren gingen naar omhoog en hij schoot in de lach wanneer ze hem nu tegenkomt roept hij zelfs goeiedag

11

536198_697_Lotjeslaan.indd 11

14/06/2023 09:57

19 - Nationale Voorleesdagen

REGELS niet in haar neusje peuteren niet lopen door het huis niet eten in de zetel niet te lang voor de buis niet roepen in de oren niet springen in die plas niet lachen als er iemand valt niet rollen in het gras

12

536198_697_Lotjeslaan.indd 12

Nationale Voorleesdagen - 20

14/06/2023 09:57

niet zeuren in de auto niet likken aan haar hand niet blazen door een rietje niet eten van het zand wat een stomme regels ziza blijft toch een kapoen wanneer er niemand kijkt gaat zij toch stiekem alles doen

13

536198_697_Lotjeslaan.indd 13

14/06/2023 09:58

21 - Nationale Voorleesdagen

HEKSENSOEP wala, pol en ziza maken toverheksensoep met takjes, zand en water en een schepje vogelpoep een regenworm die hakken ze in stukjes heel erg klein ze zoeken gras en bloemen malen alles superfijn ze roeren tot het overloopt en gooien in de pot hun geheime ingrediënt een groen propje mensensnot 14

536198_697_Lotjeslaan.indd 14

Nationale Voorleesdagen - 22

14/06/2023 09:58

als je van hun drankje proeft gaan je haren recht omhoog je nagels krijgen alle kleuren van de regenboog maar ziek worden gebeurt niet meer en nooit voel je nog pijn hun toverheksendrankje is een wondermedicijn

15

536198_697_Lotjeslaan.indd 15

14/06/2023 09:58

23 - Nationale Voorleesdagen

VOORLEESVRAGEN • Max en Ribbeltje wonen in de stad op de allerhoogste verdieping van een heel hoog appartementsgebouw in Brussel. Waar woon jij? En hoe ziet jouw ideale woonplek eruit?

• Max gaat in het boek op zoek naar waar ze vandaan komt.

Heb jij veel broers of zussen? Ben je hier geboren of elders? Heb je pleegzussen of broers? Misschien woont je oma of opa wel bij je in huis?

• De dieren in het boek zijn vaak diertjes die veel mensen vies vinden. Welk dier vind jij vies? En waarom?

Nationale Voorleesdagen - 24

Bekijk hier de voorleesvideo.

Max en Ribbeltje Emi Catteeuw & Yarne Daeren Max woont bij Dieu, op de hoogste verdieping van wat ooit het hoogste gebouw van Brussel was. En ze heeft een parachute.

Vliegen kan ze als de beste.

Maar landen? Dat is andere koek!

Op een dag vliegt Max tegen een gillende roze sliert aan.

Die gillende roze sliert blijkt een regenworm te zijn die Ribbeltje heet…

Een verhaal over vriendschap, moed en aanvaarding dat je leesantennes helemaal doet kriebelen.

3-6 jaar ISBN 978 94 6337 374 6

25 - Nationale Voorleesdagen

535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 4

Nationale Voorleesdagen - 26

5/05/2023 08:40

535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 5

5/05/2023 08:40

27 - Nationale Voorleesdagen

6 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 6

Nationale Voorleesdagen - 28

5/05/2023 08:40

Dit is Max. ‘Klopt!’ roept ze enthousiast.

‘Ik was een lekker dikke baby.

Ik had dikke armen, dikke benen, dikke tenen en dikke vingers.

Ik had zelfs een dikke tong.

Ik woog wel meer dan vijf kilo!

Dat is evenveel als vijf pakken melk, of suiker, of bloem.

Pak dat maar eens vast!’

En dit is Dieu.

Dieu zorgt voor Max. ‘Ze lag hier beneden in de hal,’ vertelt hij.

7 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 7

5/05/2023 08:40

29 - Nationale Voorleesdagen

‘Helemaal alleen. Een kleine, roze, pasgeboren baby.

Nou ja, klein… Ze was iets groter dan gemiddeld.

Sindsdien woont Max hier bij mij.

Helemaal boven in wat ooit het allerhoogste appartementsgebouw van Brussel was.

Wel bijna veertig verdiepingen hoog.’

8 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 8

Nationale Voorleesdagen - 30

5/05/2023 08:40

Max duwt een groot luik open en staat plots boven op het dak van hun appartement.

‘Niet naar buiten gaan zonder je pak, hè!’ roept Dieu.

‘Wees gerust, ik heb mijn pak aan!’ roept Max terug.

9 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 9

5/05/2023 08:40

31 - Nationale Voorleesdagen

Max draagt een mooi blauw pak.

Het heeft overal ritsen, zakken en knoopjes.

‘Zelf gemaakt,’ vertelt Max trots.

‘Euh, met een beetje hulp van Dieu misschien.’

Ze doet een rits open.

‘Hier zitten mijn lievelingskoeken. En daar zit mijn sapje voor straks.’

Max opent steeds meer ritsen, zakken en knoopjes.

‘Hier zitten bokalen om insecten in te bewaren.

Oei, dit is mijn tandenborstel. Die heb ik niet nodig.

Dit is mijn kompas, zodat ik altijd de weg terugvind.

Superlijm, tandenstokers, veertjes, rietjes, paperclips…’

Max ratelt maar door.

10 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 10

Nationale Voorleesdagen - 32

5/05/2023 08:40

‘En kijk, op mijn rug zit een parachute. Met dit pak ben ik altijd veilig en op alles voorbereid.’

Max kijkt graag naar de wolken.

Ze tuurt naar de lucht.

Tot er opeens heel snel iets voorbijzoeft.

‘HEEEEEEEELLLLLLLLLLLUUUUUUUUPPPP.’ ‘Huh? Slingert er nu een roze sliert door de lucht?’ vraagt Max zich af.

Ze springt, zonder na te denken.

En voor ze het weet, hangt ze te wapperen aan de poten van een kraai.

Hoog boven de stad.

Steeds hoger en hoger.

11 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 11

5/05/2023 08:40

33 - Nationale Voorleesdagen

‘Wat doe jij nu? Ben je je leven beu?’ gilt de roze sliert.

‘Jij riep toch om hulp?’ antwoordt Max een beetje verward.

‘En als iemand om hulp roept, dan help ik.’

‘Ben je helemaal gek? Straks vreet die vogel ons allebei op!’ gilt de roze sliert.

‘Rustig maar. Ik moet even nadenken,’ zegt Max. Ze ritst een zakje open en haalt er een grote witte

12 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 12

Nationale Voorleesdagen - 34

5/05/2023 08:40

veer uit.

‘Wat moet ik met die veer?’ schreeuwt de roze sliert.

‘Ik hang tussen de poten van een vogel.

Ik weet niet of je het doorhebt, maar ik heb geen armen!

IK BEN EEN REGENWORM! STRAKS WORDEN WE GEVOEDERD AAN DE KRAAIENJONGEN!’ Max laat één arm los, reikt naar boven en kietelt de buik van de kraai.

De poten van de vogel gaan open en de regenworm tuimelt naar beneden.

13 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 13

5/05/2023 08:40

35 - Nationale Voorleesdagen

Max laat los, valt naar beneden en vangt de regenworm op in haar handen.

Snel trekt ze aan het touwtje van haar parachute.

Daar zweven ze.

Allebei door de lucht.

Niet meer aan de poten van de kraai, maar aan de parachute.

Terwijl ze naar beneden dwarrelen, bedankt de regenworm Max uitvoerig.

‘Pfjoe, dat scheelde geen haar!

Sorry hoor, ik raak nogal snel in paniek.

Dat was echt superdapper van je!’

‘Mag ik jou een naam geven?’ vraagt Max.

14 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 14

Nationale Voorleesdagen - 36

5/05/2023 08:40

‘Ik kreeg nog nooit een naam,’ antwoordt de regenworm.

‘Wat denk je van Ribbeltje?’ vraagt Max. ‘Omdat ik zo’n mooie ribbels heb?’ vraagt de regenworm.

‘Ja,’ antwoordt Max. ‘Wil je eens voelen aan mijn ribbels? Ze zijn een beetje glibberig, maar ook heel lekker zacht.’

‘Kijk daar! Ons dak!’ roept Max. Het dak is makkelijk te herkennen vanuit de lucht.

Er groeit een hele oude eikenboom uit Dieus appartement.

‘Hou je vast, Ribbeltje. We gaan landen!’ roept Max.

15 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 15

5/05/2023 08:40

37 - Nationale Voorleesdagen

‘Pas op voor die boom!’ schreeuwt Ribbeltje nog.

‘Dat was wild,’ zucht Ribbeltje opgelucht.

‘Ik heb er honger van gekregen!’

‘Hou je van koek?’ vraagt Max. Max ritst haar linkerborstzak open.

Ze haalt er haar lievelingskoek uit en kraakt hem in tweeën.

Ze geeft de helft aan Ribbeltje.

Samen eten ze koek in de kruin van de boom.

Dan gaat het luik van het dak opeens open.

‘Hoi, Max,’ zegt Dieu.

‘Ik dacht al dat ik je hoorde. Ik kom je halen.

16 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 16

Nationale Voorleesdagen - 38

5/05/2023 08:40

We gaan eten. En dan je bed in.’

Dieu kijkt Max verbaasd aan.

‘Heb jij je parachute gebruikt?’

‘Ja!’ roept Max blij. ‘Ik heb een nieuwe vriend gemaakt! Hij heet Ribbeltje.’

Dieu klimt de boom in en komt bij hen zitten.

‘Waar komen regenwormen eigenlijk vandaan?’ vraagt Max. ‘Wij wonen onder de grond,’ antwoordt Ribbeltje trots.

17 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 17

5/05/2023 08:40

39 - Nationale Voorleesdagen

‘Dieu, weet jij waar ik vandaan kom? Wie weet kom ik ook onder de grond vandaan?’ vraagt Max. ‘Nee toch, lieve Max. Jij komt niet onder de grond vandaan.

Het is daar trouwens koud en donker.

Jij bent toch bang in het donker?’ vraagt Dieu.

‘Nee hoor!’ roept Max ontzet. ‘Helemaal niet!

Of misschien een heel klein beetje,’ geeft ze toe.

18 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 18

Nationale Voorleesdagen - 40

5/05/2023 08:40

‘Kijk eens naar mijn buik. Zijn dat geen ribbels?’ vraagt Max nieuwsgierig.

‘Laat je buik eens zien?’ vraagt Dieu.

‘Hmm, ik zie geen ribbels.’

‘Zeker? Voel ik echt niet een beetje glibberig aan?’ vraagt Max. ‘Jij bent niet glibberig,’ antwoordt Dieu.

‘Voel eens aan jouw buik en aan mijn ribbels tegelijk,’ vraagt Ribbeltje.

‘Dat voelt anders,’ antwoordt Max sip.

‘Wees blij dat je geen regenworm bent.

Heeft iemand ooit al eens geprobeerd jou in twee stukken te hakken?’ vraagt Ribbeltje zielig.

‘Iedereen denkt maar dat wij regenwormen plots

19 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 19

5/05/2023 08:40

41 - Nationale Voorleesdagen

20 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 20

Nationale Voorleesdagen - 42

5/05/2023 08:40

met zijn tweeën zijn als je ons in twee stukken hakt.

Niet dus. Wij hebben wel degelijk een hoofd.’

Dieu kijkt Max bezorgd aan.

‘Jij weet toch dat je geen regenworm bent? Je was een baby toen je geboren werd.’

‘Ik zag eens baby’s op de televisie,’ zegt Max.

21 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 21

5/05/2023 08:40

43 - Nationale Voorleesdagen

‘Pasgeboren baby’s.

Die waren heel glibberig en slijmerig. Een beetje zoals regenwormen. Misschien vonden mijn ouders dat heel vies?’

‘Hé, ik ben helemaal niet vies!’ roept Ribbeltje.

‘Dat vind ik ook niet, maar veel mensen vinden glibberig en slijmerig vies. Dieu, denk je dat mijn ouders me daarom hebben achtergelaten?’ vraagt Max een beetje verdrietig.

‘Ik denk het niet, ik hou in elk geval van glibberig en slijmerig,’ zegt Dieu.

‘LANG LEVE SLIJMERIG EN GLIBBERIG!’

22 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 22

Nationale Voorleesdagen - 44

5/05/2023 08:40

roept Ribbeltje vrolijk.

‘Iedereen die glibberig of slijmerig is mag hier komen wonen,’ zegt Dieu.

‘En ik zal altijd voor je zorgen, Max.’

23 535568_374_Max en Ribbeltje_volledig_10.indd 23

5/05/2023 08:40

45 - Nationale Voorleesdagen

VOORLEESVRAGEN • Welke dieren kun je opnoemen die een winterslaap houden?

• Door wie zou je liever voorgelezen worden, door de ezel of de beer? En waarom?

• ‘Draken bestaan niet’, zegt de ezel. Welk dier kun jij verzinnen, die niet bestaat?

Nationale Voorleesdagen - 46

Bekijk hier de voorleesvideo.

Luister naar de ezel en de beer Tekst en illustraties: Aby Hartog ‘Ik wil dat er iemand naar me luistert,’ zei de beer. ‘Altijd. Elke dag, de hele dag.’ De beer keek de ezel aan. ‘Wil jij misschien altijd naar mij luisteren?’ ‘Nee,’ zei de ezel. ‘Niet altijd. Niet elke dag. Vraag dat maar aan iemand anders.’

Eigenzinnig zijn ze. Avontuurlijk, vindingrijk. Nukkig, maar ook lief.

Soms filosofisch, maar minstens zo vaak wonderlijk pragmatisch. De ezel en de beer zijn vrienden voor het leven. Ze gaan geen uitdaging uit de weg. Geen berg is ze te hoog, geen situatie te gevaarlijk. De verhalen over de ezel en de beer zijn ontwapenend, geestig, spannend en hartverwarmend.

6-9 jaar ISBN 978 94 6337 312 8

47 - Nationale Voorleesdagen

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 5

Nationale Voorleesdagen - 48

11-01-2023 14:49

dikke billen ‘Je hebt dikke billen,’ zei de ezel.

‘O ja?’ vroeg de beer.

‘Ja,’ zei de ezel. ‘Veel dikker dan de mijne.’

‘O.’ Zou dat erg zijn, dacht de beer. Er is toch niets mis met mijn billen?

Toch?

De beer deed alsof ze het alweer vergeten was.

Maar ‘je hebt dikkere billen dan ik,’ zei de ezel de volgende dag.

‘O ja?’ vroeg de beer.

‘Ja.’ En de volgende dag zei de ezel het weer.

‘Je hebt dikkere billen dan ik.’

Ik heb dikke billen, dacht de beer. Heel dikke billen. En ik moet er iets aan doen.

De beer ging op dieet. Ze at geen vette vissen meer. Ze at geen zoet of vet fruit meer. Ze at alleen nog maar zurig fruit. En gras. En ze ging oefeningen doen. Heel nare oefeningen die pijn deden en waar ze moe van werd. Heel moe. En nukkig. Heel nukkig. En slank. Heel slank. Het duurde niet lang meer of de buik van de beer was verdwenen. Ze was mager. Ze kreeg een smal gezicht. En dunne poten. Haar billen werden ook dunner. Een beetje dunner.

De beer zag er niet uit. Ze zag eruit als luciferstokjes op een paar billen.

27

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 27

11-01-2023 14:49

49 - Nationale Voorleesdagen

De ezel liep een beetje te wandelen door het bos. En daar, in het bos, kwam hij de beer tegen.

‘Help!’ riep de ezel.

‘Wat is er?’ vroeg de beer.

‘Help!’ riep de ezel. ‘Wie ben jij? Wat kom jij hier doen? Kom je me opeten? Eet me alsjeblieft niet op!’

‘Wat doe je raar,’ zei de beer. ‘Ik ben het, de beer!’

‘De beer ziet er heel anders uit,’ zei de ezel. ‘De beer is mooi en harig en dik en bruin en ze ziet er gezond uit, met dikke billen, veel dikkere billen dan ik. Jij bent een engerd! Jij bent griezelig. Jij ziet eruit als billen met stokjes!’

‘Maar ik ben echt de beer,’ zei de beer. ‘Jij vond mijn billen dik, en toen ging ik op dieet!’

De ezel keek naar de beer.

En toen zag hij het. Ze was het echt. De beer. Zijn beer.

‘Rare,’ zei de ezel. ‘Je billen zijn dik, veel dikker dan de mijne. Maar je moet toch niet op dieet? Dat hoort zo. De billen van een olifant zijn ook dikker dan de mijne. Die gaat toch ook niet op dieet?’

‘O,’ zei de beer.

‘Je moet echt weer aankomen, hoor!’ zei de ezel.

‘Ja,’ zei de beer.

De beer ging weer van alles eten. Lekkere vis. Vette bananen. Zoete aardbeien. En andere dingen. Nootjes, lekkers, van alles. Totdat ze er weer uitzag als een beer. Een echte, gezonde beer.

Ik moet beter op mijn woorden letten, dacht de ezel.

Ik moet minder naar hem luisteren, dacht de beer.

28

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 28

Nationale Voorleesdagen - 50

11-01-2023 14:49

nooit De ezel en de beer hadden ruzie gemaakt. Erge ruzie. Heel erge ruzie.

Zo erg, dat de beer de ezel nooit meer wilde zien.

‘Ik wil je nooit meer zien,’ zei de beer. ‘Nooit meer.’

De ezel was verdrietig. Erg verdrietig.

De beer wilde hem nooit meer zien. Nooit meer.

De ezel zat op de grond, keek om zich heen, en wist niet wat hij moest doen.

Nooit meer. Nooit meer zou hij de beer zien. Zijn beste vriendin. De beer.

De ezel beet op zijn tong en op zijn lip.

Hij schopte zichzelf met zijn poten.

Hij stootte met zijn hoofd tegen een boom. Niet te hard, natuurlijk, maar toch.

De ezel was erg verdrietig.

Daar kwam de beer aangelopen.

‘Je weet toch dat ik je nooit meer wilde zien?’ vroeg de beer.

‘Ja,’ zei de ezel.

‘Nu is het nooit,’ zei de beer.

‘Hè?’

‘Nu wil ik je wel weer zien,’ zei de beer, ‘dus nu is het nooit.’

‘Fijn,’ zei de ezel, ‘want ik was bang dat nooit nooit meer zou komen.’

De beer gaf de ezel een por. De ezel gaf de beer een por terug. En daarna liepen ze samen weg. Naast elkaar.

Vrienden. Voor altijd.

29

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 29

11-01-2023 14:49

51 - Nationale Voorleesdagen

winterslaap Het was winter. Het was koud. Niet zo enorm koud, maar wel behoorlijk koud. De ezel rilde.

‘Ik heb het koud,’ zei de ezel. ‘Erg koud.’

‘Het is winter,’ zei de beer.

‘Ja. En het is koud.’

‘Vroeger ging ik winterslapen als het winter was,’ zei de beer.

‘Vertel me er meer over,’ zei de ezel. ‘Ik wil er alles over weten.’

‘Waarom?’

‘Omdat ik het koud heb.’

‘Vroeger ging ik winterslapen als het winter werd,’ zei de beer. ‘Dan at ik de hele zomer en de hele herfst, totdat ik zo dik was dat ik bijna uit elkaar spatte. En als het dan echt koud was, nog veel kouder dan nu, dan zocht ik ergens een hol. En dan ging ik daar slapen. Heerlijk warm.

Heerlijk lang slapen. Maandenlang, totdat de winter voorbij was. Als ik dan weer wakker werd, in de lente, dan begon ik met een heerlijk ontbijt. Dan at ik het allerlekkerste wat er maar te vinden was. Jummie.’

‘Dat lijkt me heerlijk,’ zei de ezel. ‘Lekker warm, lekker slapen, lekker eten.’

‘Dat was het ook.’

‘Misschien moet ik ook gaan winterslapen,’ zei de ezel.

‘Misschien. Maar jij bent een ezel. Winterslapen is meer iets voor beren.’

‘Toch ga ik ook winterslapen,’ zei de ezel.

En dus at de ezel alles wat hij maar kon vinden. De hele dag lang. Hij at zo veel dat hij er dik van werd. Zo veel dat zijn buik bijna uit elkaar spatte.

‘En nu?’ vroeg de ezel.

‘Nu zou een beer gaan slapen,’ zei de beer.

30

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 30

Nationale Voorleesdagen - 52

11-01-2023 14:49

‘Dan ga ik ook slapen.’

De ezel zocht een holletje, en ging op zijn rug liggen. Hij wachtte tot hij in slaap viel.

In winterslaap.

Heel even sliep de ezel. Maar daarna werd hij snel weer wakker.

Het was midden in de nacht. De ezel was misselijk. Heel misselijk.

Hij had veel te snel veel te veel gegeten. In één dag had hij genoeg gegeten voor een hele winterslaap. De ezel moest overgeven. Heel erg.

En daarna kon de ezel niet meer slapen, zó ziek voelde hij zich.

Pas ’s morgens viel hij weer in slaap.

Maar niet veel later werd hij toch weer wakker.

‘Mijn winterslaap is voorbij,’ zei de ezel.

‘Ja,’ zei de beer.

‘Het beviel me niet,’ zei de ezel.

‘Nee.’ ‘En ik wil nu niet ontbijten. Ik kan geen eten meer zien. Als ik eten zie, word ik vast weer misselijk.’

‘Ja,’ zei de beer.

‘Winterslapen is niets voor ezels,’ zei de ezel.

‘Nee,’ zei de beer.

‘Winterslapen is meer iets voor beren,’ zei de ezel.

‘Ja.’ ‘En ik ben geen beer. Ik ben een ezel.’

‘Ja,’ zei de beer. ‘Jij bent een ezel.’

31

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 31

11-01-2023 14:49

53 - Nationale Voorleesdagen

grasheuvels De ezel en de beer waren moe. Heel erg moe. Ze wisten niet waarom, maar het was wel zo.

Ze gingen slapen. Vlak bij elkaar. Op een grasveldje, lekker in de schaduw.

Ze sliepen en sliepen zó lang, dat de dag voorbij was en de nacht voorbij was en nog een dag en nog een nacht en nog een en nog een.

Zó moe waren ze.

Toen ze wakker werden konden ze zich niet meer bewegen.

‘Ik kan me niet bewegen,’ zei de ezel.

‘Ik ook niet.’

‘Ik zit vast,’ zei de ezel.

‘Ik zit ook vast.’

En dat was ook zo. Ze zaten onder het gras.

Terwijl ze sliepen, was het gras gewoon over hen heen gegroeid.

De ezel en de beer leken wel grasheuveltjes. Ze waren helemaal groen.

‘Ik voel me grassig,’ zei de ezel.

‘Ik ook,’ zei de beer.

De beer probeerde zich los te rukken.

Ze was beresterk, maar het lukte niet.

De ezel lag ook te trekken en te duwen, maar hij kwam ook niet los.

‘Jij eet toch planten?’ vroeg de beer.

‘Ja.’ ‘Kan je dat gras dan niet opeten?’

‘Vast wel.’

De ezel begon te happen en te bijten. Hij at het gras van zijn buik, van zijn zij, van zijn poten, van zijn staart.

Toen er geen gras meer op hem zat, at hij al het gras van de beer af.

‘Pas op dat je niet in mijn buik bijt!’ riep de beer.

32

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 32

Nationale Voorleesdagen - 54

11-01-2023 14:49

‘Ik kijk wel uit,’ zei de ezel. ‘Ik ben geen vleeseter!’

Even later waren de ezel en de beer bevrijd. En schoon. Er groeide geen gras meer op ze.

De ezel had een dikke grasbuik. Hij plofte bijna uit elkaar.

‘De volgende keer mag jij ons vrij-eten,’ zei de ezel.

‘Dat is goed,’ zei de beer. ‘Maar alleen als er dan vis op ons groeit.’

33

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 33

11-01-2023 14:49

55 - Nationale Voorleesdagen

vogelpoep De beer hield niet van wakker worden. Helemaal niet. De beer hield van slapen. Slapen was fijn. Wakker zijn was ook goed. Maar wakker worden, dat stukje tussen slapen en wakker zijn, dat vond ze maar niets.

En wat ze helemaal niet fijn vond, was wakker gemaakt worden.

Wakker gemaakt worden door lawaaierige vogels, bijvoorbeeld.

Dat was echt naar!

‘Piep!’ piepten de vogels in de oren van de beer.

‘Tsjirp!’ tsjirpten de vogels in de oren van de beer.

‘Fluit!’ floten de vogels in de oren van de beer.

‘Roekoetoe roekoetoe!’ roekoetoeden de vogels in de oren van de beer.

‘Kafloetie kafloetie!’ kafloetieden de vogels in de oren van de beer.

‘Grom!’ gromde de beer naar de vogels. ‘Grom. Laat me slapen. Grom.’

‘Piep!’ piepten de vogels terug.

‘Tsjirp!’ tsjirpten de vogels terug.

‘Fluit!’ floten de vogels terug.

‘Roekoetoe roekoetoe!’ roekoetoeden de vogels terug.

‘Kafloetie kafloetie!’ kafloetieden de vogels terug.

‘Grauw!’ grauwde de beer.

Ze kwam overeind en hapte in de lucht.

Mis, want de vogels waren veel te snel voor de slaperige beer.

‘Hap!’ deed de beer weer. Weer mis.

‘Hou eens op!’ riepen de vogels. ‘Laat dat! Laat ons met rust!’

‘Laat me dan ook slapen!’ gromde de beer.

‘Ga dan ergens anders slapen,’ zeiden de vogels. ‘Wij wonen hier ook.

Wij vliegen hier ook. Wij moeten hier fluiten en doen, dat is onze taak!’

Maar de beer wilde er niets van weten. De beer vond dat ze stil moesten zijn.

Heel stil. Want de beer wilde slapen.

34

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 34

Nationale Voorleesdagen - 56

11-01-2023 14:49

De beer bleef maar springen en happen. Ze klom in bomen om bij de vogels te komen.

De vogels kwetterden en floten, en kregen er genoeg van. Eén voor één vlogen ze op de beer af, om haar te laten schrikken. Daarna bekogelden ze de beer met stokjes en blaadjes en fruit. En daarna bekogelden ze de beer met vogelpoep.

Echt waar!

Ze poepten allemaal op de beer!

Gatver, dacht de beer. Ze zat helemaal onder de stokjes en blaadjes en bessen en vogelpoep. En ze was klaarwakker.

Gatver.

De beer liep weg. Helemaal vies.

De volgende keer poep ik op die vogels hun kop, dacht ze nog.

35

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 35

11-01-2023 14:49

57 - Nationale Voorleesdagen

een gebroken poot Op een dag brak de ezel een poot. Een achterpoot. Vlak boven zijn hoef. Zomaar. Hij struikelde over een steen, viel, en had een gebroken poot.

De ezel gilde en loeide en balkte van pijn.

De beer kwam aangerend.

‘Wat is er? Wat is er?’ vroeg de beer.

‘Ik heb mijn poot gebroken,’ kreunde de ezel. ‘Je moet me helpen.’

‘Goed,’ zei de beer.

De beer keek naar de poot van de ezel.

‘Ja hoor,’ zei de beer. ‘Gebroken.’

‘Je moet me spalken en verbinden,’ zei de ezel. ‘Dat kan ik niet zelf.’

‘Goed,’ zei de beer.

De beer pakte een stok, wat lange bladeren en gras. Ze zette de poot van de ezel weer goed, spalkte en verbond hem.

‘Au! Au! I-au!’ riep de ezel.

Maar de beer ging gewoon door, totdat de poot goed vastzat.

‘Klaar,’ zei de beer.

‘Fijn, dank je,’ zei de ezel.

De ezel zette een paar stappen.

‘Zo is het beter,’ zei hij. ‘Maar als ik een stap zet, doet het nog wel pijn.

Zeker als ik mijn knie beweeg.’

‘O,’ zei de beer.

‘Je moet er iets aan doen,’ zei de ezel.

‘Goed,’ zei de beer.

De beer pakte nog een stok en wat bladeren en gras en spalkte en verbond de knie. Nu kon de ezel zijn knie niet meer bewegen.

De ezel liep een stukje.

‘Fijn, dank je,’ zei de ezel. ‘Maar zit het wel goed vast?’

De beer zuchtte. Ze pakte nog wat stokken en bladeren en gras en

36

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 36

Nationale Voorleesdagen - 58

11-01-2023 14:49

verbond de hele poot van de ezel. Van zijn heup tot zijn hoef.

‘Fijn, dank je,’ zei de ezel.

De ezel liep een stukje.

‘Het voelt raar aan,’ zei de ezel. ‘Vooral als ik mijn andere achterpoot gebruik.’

‘O,’ zei de beer.

‘Je moet er iets aan doen,’ zei de ezel.

‘Goed,’ zei de beer.

De beer haalde nog meer takken en bladeren en gras. Ze verbond de andere achterpoot ook.

Nu kon de ezel geen achterpoot meer bewegen. Hij zat helemaal vast.

‘Fijn, dank je,’ zei de ezel. ‘Goed gedaan.’

De ezel liep een stukje. Met zijn voorpoten. Zijn achterpoten sleepten achter hem aan.

‘Au,’ zei de ezel. ‘Het doet pijn aan mijn rug! Help me!’

‘Goed,’ zei de beer.

En de beer spalkte en verbond de rug van de ezel, zodat het geen pijn meer kon doen.

‘Fijn,’ zei de ezel. ‘Dank je.’

37

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 37

11-01-2023 14:49

59 - Nationale Voorleesdagen

De ezel liep weer een stukje.

‘Heel goed,’ zei de ezel. ‘Heel goed. Maar denk je dat het goed blijft zitten? Denk je dat het wel goed houdt? Ook als het regent, of als ik slaap? Straks krijg ik weer pijn!’

De beer haalde een enorme stapel bladeren en gras.

‘Nu even stil zijn,’ zei de beer. De beer bond de bek van de ezel dicht.

Helemaal dicht. Zo dicht dat de ezel niets meer kon zeggen. Helemaal niets. Zo dicht dat de ezel niet meer kon klagen. Nergens over.

‘Zo,’ zei de beer. ‘Nu heb je geen verband meer nodig. Nu is je grootste probleem opgelost.’

‘Humpf, humpf humpf,’ humpfde de ezel.

‘Graag gedaan,’ zei de beer.

38

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 38

Nationale Voorleesdagen - 60

11-01-2023 14:49

535327_321_luister naar de ezel en de beer 10-1-23.indd 2

11-01-2023 14:48

61 - Nationale Voorleesdagen

VOORLEESVRAGEN • Kun jij met je oren bewegen zonder ze aan te raken? En kan jouw voorleesbuddy het?

• Is er iets dat jij kunt waar je lang voor hebt moeten oefenen om het te kunnen? En ben je daar trots op?

• Heb jij al eens meegemaakt dat iemand jou niet geloofde, terwijl je echt niet aan het liegen was?

Nationale Voorleesdagen - 62

Bekijk hier de voorleesvideo.

Toosje Tollebrok Tess Thyssen met illustraties van Emma Thyssen Toos is acht en op weg naar negen. Ze heeft de beste zus, een uitdagende broer en een babybroer. Ze heeft een moeder, een vader, een oma, geen opa.

Toos heeft ook een oom. Honkel Echtbert. Enne... Echtbert is een hond.

Hij loopt op zijn achterpoten, zoeft rond op zijn skateboard en draagt kleren.

Die oma hem aandoet. Dat Echtbert soms aan zijn eigen kont snuffelt, lijken de grote mensen niet te zien.

Toos weet niet of de grote mensen in haar familie écht een beetje blind zijn en doof. Of dat ze gewoon erg goed zijn in doen alsof. Ooit bezorgde honkel Echtbert Toos hartzeer. Wanneer dat nog een keer dreigt te gebeuren, is het welletjes voor haar. Het wordt tijd dat iedereen ziet wat zij ziet. Dapper smeedt Toos een knettergek onthullingsplan. Maakt ze het waar?

6-9 jaar ISBN 978 94 6337 361 6 63 - Nationale Voorleesdagen

Dat ging vlot. Ik lees de brief hardop en overloop de cadeaus met Si. We spreken af dat Si mee gaat blaffen in de finale. Ik noteer ‘BLAFTRAINING’ op Het Plan.

Een signaal. Dat heb ik ook nodig. Si stelt voor dat ik al knipogend de finale aan haar signaleer.

Maar ik kan iets anders en ik kan het nog maar sinds kort.

Het is iets waarvan ik vijf jaar lang gedacht heb dat het magie was.

Juf Kristel kon het. Ik vond het zo wonderlijk dat ik het ook wilde kunnen. Ontelbare uren heb ik geoefend.

De laatste maandag voor de kerstvakantie hadden we een toets voor rekenen. Ik was snel klaar en besloot de wachttijd te vullen met trainen.

Een rechte rug maken, de voeten stevig op de grond.

Ogen dicht en rondkijken in mijn hoofd, speuren naar de oorspieren.

Vervolgens grondig voelen: haren perfect stilhouden, en ook de wenkbrauwen, want die willen weleens mee op stap gaan. Enkel opspannen wat er opgespannen moet worden en dan: bewegen.

En opeens, pardoes, in de klas, na vijf jaar trainen, na duizend keer opgeven en duizend en een keer

TOOSJE_TOLLEBROK_DEF_2023.indd 131

Nationale Voorleesdagen - 64

17/04/2023 10:10

herbeginnen, lukte het: ik bewoog mijn oren zonder eraan te komen!

Van blijheid sprong ik hoog op van mijn stoel. Een feestgil ontsnapte uit mijn keel en deed de hele klas naar mij kijken. Mijn wangen werden rood. Die van meester Mats ook.

Het was de eerste keer ooit dat er een meester of juf boos was op mij. Ik mocht ‘het komen uitleggen na de les’. Ik was opper-echt blij dat het me gelukt was.

Het was bijna niet te geloven en het liefst van al wilde ik meteen naar juf Kristel lopen om het te laten zien.

Tegelijk vond ik het ultra-jammer dat ik mijn fantastische meester teleurgesteld had.

Met mijn buik helemaal overhoop zat ik daar, voor zijn bureau, op het ongehoorzame-kinderen-stoeltje.

De meester vroeg waarom ik had geroepen tijdens de toets. Ik wilde laten zien waarom ik zo verrukt was geweest. Maar door de zenuwen lukte het niet mijn oren nog een keer te bewegen.

Meester Mats geloofde mij niet. Ik zag het in zijn ogen.

Ik zag en voelde dat hij dacht dat ik loog. En toen volgden ook nog de woorden: ‘Niet liegen, Toos.’

Ik beet op de binnenkant van mijn wangen om de

TOOSJE_TOLLEBROK_DEF_2023.indd 132

17/04/2023 10:10

65 - Nationale Voorleesdagen

tranen tegen te houden… Het lukte me niet. In drie woorden tijd veranderde de beste meester ooit in een kwetsende kwelgeest.

Sinds die dag is meester Mats enkel nog mijn meester. Vroeger voelde het alsof hij ook een grote-mensenvriend was. Maar ik kan geen vrienden zijn met iemand die mij niet gelooft.

Dat is het lelijke stukje van mijn oren-magie-ontdekkingstocht. Het mooie stuk is dat ik het kan! Ik ben het enige kind dat ik ken dat dit kan.

En dáárom wordt dit het signaal tijdens Het Grootste Plan.

TOOSJE_TOLLEBROK_DEF_2023.indd 133

Nationale Voorleesdagen - 66

17/04/2023 10:10

67 - Nationale Voorleesdagen

VOORLEESVRAGEN • Heel het bos is fan van Boom. Waar lees je dat bijvoorbeeld in de tekst? Kan je in de tekeningen ook een paar voorbeeldjes vinden?

• Bedenk zelf wat Boom nog zoal kan met zijn lievelingstak!

• In dit bos wonen soms verrassende dieren. Welk beestje hoort hier eigenlijk niet thuis?

• Kan je voorspellen hoe de storm alles in één klap verandert?

• Boom bestaat ook écht. Al is hij in het echte leven geen boom maar een sportman. Kan jouw juf of meester je wat meer vertellen over Marc Herremans?

Nationale Voorleesdagen - 68

Bekijk hier de voorleesvideo.

HOUT Kim Crabeels & Marc Herremans met illustraties van Dieter De Schutter Boom is de allergrootste. Zijn kruin is de kroon op het bos. Van de bladsnijdersmieren tot de olifant: alle dieren bewonderen hem mateloos – in het bijzonder Booms lievelingstak. Maar tijdens een storm slaat het noodlot toe: in Booms kruin zit een knik en één tak ligt op de grond. Precies die ene!

Wat is Booms leven zonder zijn lievelingstak?

Een ontroerend, humoristisch en hoopvol verhaal over zorgen en ombuigen – en over Boom met zijn hart van hout.

6-9 jaar ISBN 978 94 6337 361 6 69 - Nationale Voorleesdagen

Stel je dit eens voor: een bos.

Diep en donker. Geen flardje licht dringt tot de bodem door.

En zelfs geen geluid … Alleen, af en toe, een ‘Ooh!’ of een ‘Aah!’ uit snaveltjes en snuiten van dieren die op een afstandje staan te kijken,

536542_806_Hout.indd 8

Nationale Voorleesdagen - 70

25/10/2023 14:04

vol bewondering, voor die ene boom die heel dat bos in de schaduw zet.

‘Wel heb je van zijn leven …’

‘Zoiets groots?’

‘Nog nooit.’

536542_806_Hout.indd 9

25/10/2023 14:04

71 - Nationale Voorleesdagen

536542_806_Hout.indd 10

Nationale Voorleesdagen - 72

25/10/2023 14:04

Boom is de allergrootste. Zijn kruin is de kroon op het bos.

‘Goud voor de winnaar!’ glundert de zon.

En ze straalt nog wat harder. Vooral voor Boom.

Booms takken zijn dan ook het sterkst.

‘Zie je die ene dikke daar?’

‘O!’ ‘Die tilt met gemak een hele olifant.’

Nu vraag jij je vast af: ‘Wat doet zo’n olifant hier, in een bos zo ver van huis?’

‘Ha!’ Olifant wist ook niet dat het kon. Tot dus die ene tak, dik en sterk en even lang als lenig, ‘Precies die!’ hem daar van de grond plukte om hem hier weer neer te poten.

‘Booms lievelingstak kan dat.’

‘Dat en nog veel meer.’

536542_806_Hout.indd 11

25/10/2023 14:04

73 - Nationale Voorleesdagen

536542_806_Hout.indd 12

Nationale Voorleesdagen - 74

25/10/2023 14:04

En zijn wortels ... Die kunnen zelfs nog verder!

Dwars door humuslagen en kamers van konijnen heen.

Tot helemaal aan de andere kant, waar ze walvisvinnen kietelen en vulkanen doen uitbarsten in een bulderende lach.

Al komt zoiets maar zelden voor …

‘Of wat had je gedacht?’

‘Alsof Boom niets belangrijkers aan zijn hoofd heeft.’

Boom wil altijd nog iets groter, net een ietsjepietsje verder.

Vandaag een walvis of een vulkaan.

Morgen misschien de maan?

536542_806_Hout.indd 13

25/10/2023 14:04

75 - Nationale Voorleesdagen

‘On-ge-loof-lijk!’ zingen de bladsnijdersmieren als één stem uit honderd mondjes.

Booms blaadjes zijn de beste, maar voor hun knutseluurtje knippen ze liever in blaadjes van andere bomen.

Hoe aardig Boom ook met de zijne zwaait, de miertjes durven niet.

‘Hij is ook zo groot en wij zijn klein’, zoemen ze in koor.

536542_806_Hout.indd 14

Nationale Voorleesdagen - 76

25/10/2023 14:04

‘O, stel je toch eens voor!’

‘Een hol in zo’n droom van een boom!’ roepen de heertjes Specht in hun vlucht. Maar ze fladderen haastig door.

‘Want een gat in zo’n pracht van een stam?’

‘Dat is toch echt te bont?’

536542_806_Hout.indd 15

25/10/2023 14:04

77 - Nationale Voorleesdagen

‘Laat staan zo’n rommelig nest’, zucht Eekhoorn met een zweem van spijt.

Als troost propt ze een pootvol nootjes in haar mond.

Boom is haar idool. In zijn buurt trillen de borstels op haar oortjes zo vervaarlijk.

Als Boom maar niets merkt!

‘Ach …’

Hoog daarboven heeft hij vast geen oog voor eekhoornoren.

Of voor wat van ver op hem af …

536542_806_Hout.indd 16

Nationale Voorleesdagen - 78

25/10/2023 14:04

536542_806_Hout.indd 17

25/10/2023 14:04

79 - Nationale Voorleesdagen

‘STORM!’ ‘Wat een KLAP!’

536542_806_Hout.indd 18

Nationale Voorleesdagen - 80

25/10/2023 14:04

‘Wat een RAMP!’

536542_806_Hout.indd 19

25/10/2023 14:04

81 - Nationale Voorleesdagen

VOORLEESVRAGEN • Wat denk je dat er gaat gebeuren?

• Wie is Bores?

• Hoe ziet het eiland waarop Bores woont er volgens jou uit?

• Heb jij jongere broers of zussen? Wat vond jij ervan toen die kwamen?

• Wie denk jij dat de Landrotten zijn?

Nationale Voorleesdagen - 82

Bekijk hier de voorleesvideo.

Voor de nieuwe maan Tine Lefebvre met illustraties van Jacques & Lise Bores heeft alles om gelukkig te zijn. Vrijdag, zijn trouwe hond.

Ark, het eiland dat zijn ouders zelf bouwden in het Zondermeer.

Maar dan komt Maan, zijn nieuwe zusje van het Vasteland.

Als Bores wenst dat zijn zusje verdwijnt en die wens ook uitkomt, lijkt alles weer rustig te worden op Ark. Of toch niet: ook Vrijdag is immers nergens meer te bekennen.

Om zijn hond te zoeken, vertrekt Bores voor het eerst naar het Vasteland. Maar daar moet hij uitkijken voor de Landrotten waar Mama en Papa hem altijd voor hebben gewaarschuwd.

Over hoe het is om een zus te krijgen.

En nog meer over hoe het is om een broer te zijn.

9-12 jaar ISBN 978 94 6337 327 2 83 - Nationale Voorleesdagen

535390_327_VoorDeNieuweMaan.indd 14

Nationale Voorleesdagen - 84

15/02/2023 15:36

EEN Zusje

Boven op Bores’ rug, net op de plek waar vleugels hadden gezeten als hij een elfje was geweest, zit een bult. Een kleine bochel waardoor het lijkt alsof hij voortdurend een lichte buiging maakt en tegelijkertijd de hele wereld op zijn schouders draagt.

De bult zit er sinds kort. Daarvoor liep Bores gewoon rechtop zoals elke andere jongen dat doet: met zijn kruin parallel aan de stammen van de bomen en het puntje van zijn neus naar de wolken gericht. De enige manier waarop je de wereld rondom je volledig in je op kunt nemen.

Maar toen beslisten Mama en Papa dat het eiland te

15

535390_327_VoorDeNieuweMaan.indd 15

15/02/2023 15:36

85 - Nationale Voorleesdagen

groot was. Te groot, in ieder geval, om er enkel met zijn drietjes en een hond te wonen. Ze zeiden nog iets over hoeveel plek ze in hun harten hadden, maar Bores was toen al naar de steiger gerend.

Grote harten, bah.

Dus daar zit hij nu. Maandagmiddag, voeten in het water, bultje vol zorgen op zijn rug.

De steentjes die hij met alle kracht naar het water keilt, willen maar niet op het oppervlak ketsen. Hij hoort al enkele minuten het geronk van Papa’s motorbootje luider worden. Als hij goed heeft geteld, legt het bootje over exact honderdzesendertig tellen aan bij de steiger.

Bores woont met zijn ouders en Vrijdag, de hond, op een klein eiland in het Zondermeer. Zijn ouders bouwden het eiland zelf, helemaal van nul. Er is een woonhuis met een groot terras op palen, waar Papa altijd Bores’ dikke, blonde haar knipt met behulp van een bloempot.

Links van het huis staat een grote moestuin en rechts een lange schuur waarin Mama boten bouwt en Papa pottenbakt. Op het puntje van het eiland ligt een strand dat precies groot genoeg is om er een zandkasteel met een gracht te bouwen. In de duinen erachter staat een vuurtoren, vanwaaruit je net boven de bomen aan land kunt kijken.

Bores’ favoriete plek is echter het dak van het boot-

16

535390_327_VoorDeNieuweMaan.indd 16

Nationale Voorleesdagen - 86

15/02/2023 15:36

huis, vlak naast de steiger. Hij picknickt er vaak samen met Vrijdag en krijgt nog altijd kriebels in zijn buik als hij vanaf het dak naar beneden duikt in het water. Zijn recordtijd om een toertje rond het eiland te zwemmen is drie minuten.

Bores is – sorry: was – enig kind en dat heeft hij altijd prima gevonden. Hij kan helemaal alleen de pan met pudding schoonlikken, hij kan altijd boven in het stapelbed en er is niemand die zijn dominostenen omverloopt.

Broertjes of zusjes zijn alleen maar een last. Als het van hem afhangt, hoeft er niemand meer bij.

Hij heeft de voorbije weken elke dag gewenst dat zijn zusje er niet komt. Dat vraagt hij aan Oma Zalig in de hemel. Vanmorgen heeft hij het ook gedaan: knielen op de bolletjesmat in zijn kamer, handen vouwen en heel hard denken: alsjeblieft geen zusje alsjeblieft geen zusje alsjeblieftgeenzusje.

En dat zusje komt nu over honderdveertien tellen aan.

Achter hem weerklinkt gekletter, gevolgd door gevloek.

Bores ziet over zijn schouder hoe Mama de scherven van een bloempot bij elkaar veegt. Haar handen trillen. Zij heeft vast ook Papa’s boot gehoord, maar probeert dat te negeren. Straks komt ze waarschijnlijk heel vrolijk naar buiten en zal ze doen alsof er niets aan de hand is. Alsof niet plots hun hele leven overhoop wordt gegooid.

17

535390_327_VoorDeNieuweMaan.indd 17

15/02/2023 15:36

87 - Nationale Voorleesdagen

Nog negenennegentig tellen.

Even verderop komt Vrijdag de trapjes bij de keukendeur afgesloft. De hond sjokt loom over de steiger tot bij Bores en legt zijn kop in Bores’ schoot. Zijn donkerbruine krullen voelen nog vochtig van zijn duik in het meer die ochtend. Bores geeft een zacht klopje op zijn rug.

Lieve, trouwe Vrijdag.

Een hond is alles wat hij nodig heeft. Die slaapt gewoon in het onderste bed en likt enkel de pan uit als Bores niet oplet.

Mama heeft haar gevecht met de scherven opgegeven en komt nu ook de steiger op. Bores moet omhoogkijken om haar goed te kunnen zien. Ze draagt een rode bloemetjesjurk tot net boven haar enkels. Haar voetzolen kleuren grijs van een zomer op blote voeten en in haar haren, op de plukken waar ze citroensap heeft gedruppeld, zitten strepen honingblond. Ze houdt een hand boven haar ogen tegen de zon, hoewel dat door de brede strohoed op haar hoofd eigenlijk niet hoeft.

“Zie je ze al, lieverd?” vraagt ze.

Nog eenenveertig tellen.

Het geronk klinkt luider nu. In de bocht van de rivier die uitmondt in het Zondermeer komt Papa’s bootje in zicht. Hij zit achterin en leunt tegen de motor. Voorin zit

18

535390_327_VoorDeNieuweMaan.indd 18

Nationale Voorleesdagen - 88

15/02/2023 15:36

een meisje met een gele regenjas en regenhoed stijf rechtop.

Vrijdag veert op en blaft opgewonden terwijl hij over de steiger heen en weer rent. Mama neemt haar hoed af om ermee te zwaaien. Bores en zijn bult kijken alleen maar.

Nog dertien tellen.

Papa draait de motor uit. De boot glijdt stil verder tot de boeg tegen het trapje bij de steiger botst.

“Daar zijn jullie eindelijk!” zegt Mama verrukt.

Bores staat op. Hij stopt zijn handen in zijn zakken en kijkt met een stormgezicht hoe Papa het bootje vastbindt aan de ladder.

Mama hijst het meisje onder haar oksels uit de boot en zet haar veilig op de steiger. De rode regenlaarzen die ze draagt zijn duidelijk te groot, maar dankzij de stevig aangesnoerde veters blijven ze netjes aan haar voeten zitten.

Haar zwarte haren zijn in twee lange paardenstaarten gebonden.

Vanonder haar regenhoed staart het meisje naar Bores.

Ze knippert niet met haar ogen. In haar linkerhand houdt ze een emmer die tot aan de rand gevuld is met water.

“Hallo, ik Maan,” zegt het meisje. Haar woorden klinken wat gek, alsof haar tong nog aan hun vorm moet wennen. Ze steekt de emmer uit naar Bores. “Ik rivier

19

535390_327_VoorDeNieuweMaan.indd 19

15/02/2023 15:36

89 - Nationale Voorleesdagen

voor jou meebreng.”

Bores gaat op zijn tenen staan om de inhoud van de emmer wat beter te kunnen bekijken. “Daar past de rivier niet in,” zegt hij.

“Jawel.” Maan knikt zo driftig dat haar glanzende staarten ervan heen en weer wippen. “Ik emmer hele tocht in water hang, dus echt hele rivier,” zegt ze.

“Je kunt helemaal niet...” begint Bores, maar Mama onderbreekt hem.

Ze klapt vrolijk in haar handen en omhelst Maan. Er klotst een stuk van de rivier uit haar emmer.

“We zijn zo blij dat je er bent, lieve Maan,” zegt ze, terwijl ze het meisje voorgaat op de trap naar de keuken.

“Je hebt vast honger, niet?”

Bores heeft geen zin meer in de pannenkoeken die ze die ochtend hebben gebakken. Hij kan enkel kijken hoe Maan haar laarzen uittrekt, ze bij elkaar zet op de bovenste trede – zijn trede – en de rivier er voorzichtig naast plaatst.

Met zijn handen nog steeds in zijn zakken schopt hij een steentje weg. Deze keer lukt het keilen wel. Het steentje tikt drie keer op het water voor het met een bijna onhoorbare blop naar de bodem zinkt.

Een Landrot op het eiland. Vreselijk.

20

535390_327_VoorDeNieuweMaan.indd 20

Nationale Voorleesdagen - 90

15/02/2023 15:36

91 - Nationale Voorleesdagen

VOORLEESVRAGEN • Denk je dat de verteller van het verhaal er zelf ook iets mee te maken heeft?

• Noem drie verschillen tussen de herberg in de proloog en de herberg in het eerste hoofdstuk.

• Denk je dat Kobold de dwerg te vertrouwen is?

Nationale Voorleesdagen - 92

Bekijk hier de voorleesvideo.

De Zeven Sleutels 1: Het pad van de Roverkoning Tom Rijpert Het pad van de Roverkoning is het eerste deel van De Zeven Sleutels. Een spannend en mysterieus fantasieverhaal voor jong en oud, over de kracht van hebzucht en vriendschap, en de moed die nodig is om je eigen demonen te verslaan.

Kobold de dwerg is in het bezit van een mythische sleutel, de eerste van de zeven. Deze sleutels openen de poorten naar de schat van de meedogenloze Roverkoning. Maar de zeven poorten kennen zeven bewakers en alleen zal Kobold die nooit kunnen verslaan. Gelukkig komen er precies vanavond, héél toevallig, zes wonderlijke vreemdelingen aan in zijn herberg op de klif…

Allemaal smeken ze Kobold om mee op reis te mogen, op zoek naar de mysterieuze schat. Een schimmige zakkenroller, een oude spinster met geheimzinnige gaven, een pratende vos, een koorddanseres zonder naam, een vrolijk sproetenmeisje en een jonge speeldoosjesmaker die wel heel verliefd naar haar kijkt.

Maar wat bracht hen eigenlijk naar deze afgelegen plek? En welke geheimen houden ze voor elkaar verborgen?

9-12 jaar ISBN 978 94 6337 663 1

93 - Nationale Voorleesdagen

536945_663_De Zeven Sleutels_dl1.indd 6

Nationale Voorleesdagen - 94

03/08/2023 14:15

Proloog

EEn bEgIn

M

‘

aar wat nou als we de hele vakantie meehelpen in de herberg? Vertelt u het dan?’

In een tijd en wereld ver voorbij die van ons, zetten twee meisjes hun grootste, zieligste ogen op. Het had vooralsnog weinig effect op de waard, de eigenaar van de herberg waar ze die zomer logeerden. Geamuseerd glimlachend zat hij tegenover hen in zijn stoel bij de haard en warmde zijn oude lichaam aan het vuur. De zon was al achter de kliffen verdwenen en een koele zomerbries dreef over zee door het raam naar binnen.

‘Ik heb jullie toch al zo vaak gezegd dat het een veel te spánnend verhaal is?’ zei de waard. ‘Er zijn monsters en spoken en eerlijk gezegd nog veel verschrikkelijker figuren dan dat!’

‘Wat maakt dat nou uit?’ vroeg het meisje van elf.

‘Ja, wat maakt dat nou uit?’ echode de jongste van acht.

‘We hebben heus al stukken gehoord, hoor. Alleen gewoon niet alles, en eh… al helemaal niet vanaf het begin!’

De waard zuchtte en streek door zijn grijze haren. Hij had - 7-

536945_663_De Zeven Sleutels_dl1.indd 7

03/08/2023 14:15

95 - Nationale Voorleesdagen

H e t pa d va n de R o v e r k on i ng

al de hele zomer gevreesd dat er een moment zou komen waarop hij er niet meer onderuit kwam, maar vroeg zich af wat de ouders van deze twee draken ervan zouden vinden als hij hun het hele verhaal van de Zeven Sleutels zou vertellen.

Ze waren het er allemaal over eens geweest dat de meisjes het vroeg of laat toch te horen moesten krijgen. En het voordeel was, dat moest de waard aan zichzelf toegeven, dat hij de twee meisjes nog een paar weken onder zijn hoede zou hebben. Dus was er voor het eerst genoeg tijd om het héle verhaal te vertellen, inclusief alle ingewikkelde kronkels en aftakkingen en vervlechtsels. En dat was eigenlijk de enige manier om het verhaal eer aan te doen, vond hij. Misschien dat ze dan alle kanten konden snappen. Voor zover hij dat zelf deed, tenminste…

‘Jullie sputteren niet tegen wanneer je naar bed moet?

Ook al is het eigenlijk een veel te spannend moment om te stoppen?’ vroeg de waard.

‘Nee, echt niet!’ zei de jongste.

‘En het verhaal loopt niet voor iedereen even goed af. Het is geen sprookje, begrijpen jullie dat?’ vroeg hij nu serieuzer.

De meisjes controleerden met een blik en een knikje bij elkaar of ze dat deden.

‘Dat begrijpen we,’ zei de oudste. Maar ze twijfelde of ze het kón begrijpen. Waarschijnlijk deed ze dat pas echt als ze het hele verhaal gehoord had.

‘Goed dan,’ zei de waard, en hij haalde diep adem. ‘Kom - 8-

536945_663_De Zeven Sleutels_dl1.indd 8

Nationale Voorleesdagen - 96

03/08/2023 14:15

E e n be g i n

maar bij me zitten en let goed op. Dan vertel ik jullie het verhaal van de Zeven Sleutels. Iedere avond een stuk. Maar jullie moeten me beloven om me niet constant te onderbreken, én mij hier in de herberg inderdaad een beetje te blijven helpen. Zéker als er gasten komen.’

‘Er komen nooit gasten!’ riep het jongste meisje.

‘Voor het geval dát, wil ik toch dat jullie het beloven. Ik ben oud en ik ben op. En het opnieuw beleven van dit verhaal kost me meer energie dan jullie kunnen begrijpen.’

‘Tuurlijk, oompje!’ riepen de meisjes min of meer in koor, en uitgelaten dansten ze door de gelagkamer om te eindigen in een grote omhelzing van hun verhalenverteller voor de komende weken.

‘En jullie moeten zweren,’ zei de waard mysterieus, ‘dat jullie nooit, maar dan ook nooit op zoek gaan naar de ijsgrot, hoe spannend het ook allemaal klinkt!’

‘De ijsgrot?’ vroeg het jongste meisje. ‘Waar is die dan?’

‘Kijk, daar ga je al,’ grinnikte de waard, want hij begreep maar al te goed dat hij de meisjes hiermee juist nóg nieuwsgieriger maakte. ‘De ijsgrot is hier niet zo ver vandaan eigenlijk, alhoewel ik betwijfel of je hem nog kan vinden.

Maar goed, ik loop nu al op de zaken vooruit. Beloof me nu maar dat jullie er nooit naar op zoek zullen gaan.’

‘We zweren het plechtig,’ zei het oudste meisje dramatisch.

‘Met onze handen op ons hart,’ zei het jongste meisje serieus.

‘Mooi!’ zei de waard. ‘Daar gaan we dan. Maar… we - 9-

536945_663_De Zeven Sleutels_dl1.indd 9

03/08/2023 14:15

97 - Nationale Voorleesdagen

H e t pa d va n de R o v e r k on i ng

beginnen niet bij het begin.’

De meisjes keken elkaar verward aan, maar zoals beloofd onderbraken ze hem niet. Ze waren veel te blij dat ze het verhaal, waar ze zo vaak over hadden horen fluisteren, nu eindelijk helemaal te horen zouden krijgen.

‘Omdat een verhaal als dit eigenlijk niet één begin heeft, maar wel honderd verschillende beginnen, beginnen we bij een begin, lang geleden,’ zei de waard. ‘En dat begin… begint hier, in deze herberg op de klif, al heette hij toen heel anders. Het was trouwens ook lang niet zo’n aangename zomeravond als nu. O nee, zeker niet. Het was koud en het was guur, en achter de bar stond een dwerg…’

- 10 -

536945_663_De Zeven Sleutels_dl1.indd 10

Nationale Voorleesdagen - 98

03/08/2023 14:15

Hoofdstuk een

Kobold dE waard

G

een van de vreemdelingen had ooit van de anderen gehoord en toch zouden ze samen op reis gaan. Het kon niet anders, dacht Kobold. De Koetsier had hem beloofd dat het goed kwam en Kobolds vertrouwen in de Koetsier was groot.

Vanachter de bar, midden in zijn herberg op de klif, had hij uitstekend zicht op de door de stormwind klapperende deur en kon hij ze allemaal goed zien binnenkomen. Áls ze binnenkwamen. Eigenlijk had hij de eerste gasten nu wel zo’n beetje verwacht. Maar de regen die buiten in woeste vlagen tegen de muren van zijn herberg sloeg, zorgde vast voor de nodige vertraging. Geen paniek dus, probeerde hij zichzelf wijs te maken, geduld moest hij hebben. Voor zorgen was later vast nog reden genoeg.

De hopelijk spoedig arriverende gasten konden niet vermoeden dat ze deel zouden gaan uitmaken van zo’n bijzondere groep en Kobold, de oude, maar nog lang niet versleten dwerg, zou klaarstaan om ze allervriendelijkst te ontvangen. De herberg baadde in het warme licht van - 11-

536945_663_De Zeven Sleutels_dl1.indd 11

03/08/2023 14:15

99 - Nationale Voorleesdagen

H e t pa d va n de R o v e r k on i ng

tientallen kaarsen en de gasten zouden zich, vermoeid en natgeregend van hun reis, meteen thuis voelen.

‘Och, komt u toch binnen en maak het uzelf gemakkelijk bij de haard!’ zou Kobold honingzoet zeggen. ‘Nou inderdaad, wat een weer, hè? En wat brengt u hier vanavond, als ik zo vrij mag zijn?’ Hij wreef een houten beker droog, zette hem achter zich op de plank en gniffelde nerveus om de rol van nietsvermoedende gastheer die hij straks zou spelen.

‘Wat is er precies zo grappig?’ vroeg het hertenhoofd boven de haard, dat ooit trots onderdeel van een heel hert was geweest.

‘Niets wat jij zou begrijpen,’ gromde de dwerg.

Lang geleden had Kobold het hertenhoofd met dobbelen van een klant gewonnen, maar achteraf had hij getwijfeld of de man niet expres verloren had om ervan af te raken. Het leek wel aardig, zo’n pratend hertenhoofd, maar na verloop van tijd ging het behoorlijk vervelen. Kobold overwoog dan ook geregeld om het van de muur te halen. Maar omdat het vaak eenzaam kon zijn in de herberg en het hert – eerlijk is eerlijk – een aardig potje kon schaken, zag hij daar altijd weer van af.

‘Ach, ik kan je al jaren niet meer volgen,’ klaagde het hert op pedante toon. ‘Het komt nogal opmerkelijk over, snap je?

Dat je zo in jezelf staat te grinniken… Je geestelijke gezondheid begint me zorgen te baren sinds je hiernaartoe bent verhuisd.’

- 12-

536945_663_De Zeven Sleutels_dl1.indd 12

Nationale Voorleesdagen - 100

03/08/2023 14:15

K ob ol d de wa a r d

Kobold was allang gestopt met luisteren. Zijn gedachten waren elders. Hij dacht aan wat hij had moeten doorstaan om zover met zijn plan te komen en een koude rilling rolde over zijn dwergenrug.

Voorzichtig voelde hij in de zak van zijn schort, met altijd weer dat korte maar o zo beklemmende rotmoment van angst waarin hij vreesde niets meer dan een lege zak te voelen. Als die sleutel weg was, dan… Maar ook deze keer vonden zijn vingers wat hij zocht. De bronzen sleutel! De éérste sleutel. Hoelang had hij daar niet naar gezocht?

Langer dan hij zich kon herinneren. En hoeveel had het hem wel niet gekost? Meer dan hij zich wílde herinneren.

Veel meer. Verbitterd veegde hij een traan uit het ene oog dat hij nog over had en trok het lapje over de plek waar zijn andere oog ooit had gezeten.

Maar ondanks alles, dacht hij, was het hém gelukt. Niet zijn vader, niet zijn broers, maar híj, Kobold, had de sleutel uiteindelijk weten te bemachtigen. En als hij de eerste sleutel kon vinden, dan kon hij ze alle zeven vinden. En met die zeven sleutels…

Niet te ver vooruitdenken nu… stap voor stap! zei Kobold in gedachten tegen zichzelf.

Zeven reizigers waren er nodig. Zeven reizigers voor zeven sleutels, dat was nu het belangrijkst. Maar als zijn herberg zo akelig leeg bleef als hij momenteel nog was, dan vreesde hij dat hij van voren af aan zou moeten beginnen.

Zou de Koetsier dan toch gefaald hebben? Kobold voelde - 13-

536945_663_De Zeven Sleutels_dl1.indd 13

03/08/2023 14:15

101 - Nationale Voorleesdagen

H e t pa d va n de R o v e r k on i ng

zijn hart in zijn slapen bonzen en vloekte binnensmonds. Ze hadden het zó duidelijk doorgesproken. Hij had het jarenlang zó zorgvuldig voorbereid. Had hij dan al die moeite voor niets… Maar wacht!

Hij veerde op en liep naar het raam. Zag hij het goed? Ver weg, in de donkere nacht, leek het warme licht van een lantaarn langzaam door de regen dichterbij te komen.

Eindelijk! De eerste gast!

‘Je bemoeit je er niet mee, hoor je me?’ siste Kobold nerveus.

‘Wat zou het voor zin hebben?’ zuchtte het hert dramatisch.

‘Alsof er in deze schuur ooit iemand naar me luistert. Écht naar me luistert…’

Kobold gaf het hertenhoofd een blik die zoveel zei als: Nog één woord en ik leg je boven in een kast.

‘O, nou, ik zeg al helemaal niks meer…’ zei het hert en het stak zijn snuit in de lucht.

‘Juist,’ mompelde Kobold. ‘Ik hoef je niet te herinneren aan de avond waarop ik de sleutel kreeg? Ik laat niet weer alles door jouw waffel verpesten.’

Maar Kobold hoefde zich geen zorgen meer te maken, want zijn tijd van eenzaam wachten was eindelijk voorbij.

Vanuit alle hoeken van het land waren zes gasten op weg naar Herberg De Laatste Haven en ze zouden die avond stuk voor stuk arriveren. En het hertenhoofd zou zich, voor zover het in zijn aard lag, niet al te veel met de gasten bemoeien.

- 14 -

536945_663_De Zeven Sleutels_dl1.indd 14

Nationale Voorleesdagen - 102

03/08/2023 14:15

K ob ol d de wa a r d

Dat het hert niet die avond, maar veel, véél later Kobolds plan van de Zeven Sleutels alsnog in gevaar zou brengen… dat wist op dat moment nog niemand. Zelfs de oude Spinster niet, die ieder moment over de drempel kon stappen. En zij wist veel, of zoals ze zelf zou zeggen: té veel.

- 15-

536945_663_De Zeven Sleutels_dl1.indd 15

03/08/2023 14:15

103 - Nationale Voorleesdagen

VOORLEESVRAGEN • Wat doet Wolf als hij het moeilijk heeft?

Probeer eens uit of dat bij jou zou werken.

• Wat denk jij dat de drie puntjes in de mail betekenen?

• Wat doet Wolf om beter te kunnen nadenken?

Zou dat helpen?

Nationale Voorleesdagen - 104

Bekijk hier de voorleesvideo.

Geheime Opdracht Luc Descamps De grote eik in het park. Vijftig stappen noordwaarts. Vijftien stappen west.

Drie meter hoog. Daar vind je de opdracht die je voor je twaalfde verjaardag moet volbrengen. Slaag en word twaalf, faal en…

Op de vooravond van zijn verjaardag krijgt Wolf deze mysterieuze opdracht in zijn mailbox. Hij leest de mail drie keer na elkaar, maar de woorden weigeren om andere zinnen te vormen.

Van wie komt die mail, en wat gaat er gebeuren als het hem niet lukt voor zijn twaalfde verjaardag? Je eigen leven in gevaar brengen is nooit een goed idee en hij wil sowieso twaalf jaar worden. Stel je voor dat mama al een cadeau heeft gekocht.

9-12 jaar ISBN 978 94 6337 609 9 105 - Nationale Voorleesdagen

1

Een vreemd bericht

Wolf staart naar zijn computerscherm. Hij zit op zijn favoriete plek in zijn kamer: op zijn bureaustoel met wieltjes, aan zijn bureau met rechts drie laden. Die zijn veilig afgesloten met het sleuteltje dat hij in het blikken doosje met de afbeelding van een uil erop bewaart. Toen hij het kreeg van zijn tante Siggie zaten er pepermuntjes in, nu alleen nog dat sleuteltje.

Het bureau staat voor het raam, zodat hij naar buiten kan kijken als hij even genoeg heeft van zijn computerscherm. Maar nu blijven zijn ogen onafgebroken op het scherm gericht. Er klopt iets niet.

Tien keer geconcentreerd in- en uitademen, dat heeft hij geleerd en die les past hij nog altijd toe als hij het moeilijk heeft. Zijn ogen moeten dan dicht en dat vindt hij nu extra lastig. Maar moeilijk gaat ook.

Ook dat heeft Marijke, zijn therapeute, al meermaals gezegd. Dat is niet altijd waar, maar meestal geeft Marijke wel goede raad, dus sluit Wolf zijn ogen en begint aan de reeks van tien. Het helpt niet, het 7

535983_609_Geheime_opdracht.indd 7

Nationale Voorleesdagen - 106

19/04/2023 12:31

computerscherm toont nog altijd hetzelfde beeld.

Dan maar van voren af aan beginnen.

Wolf zet de computer uit, voelt aan de drie laden of ze goed zijn afgesloten en loopt daarna zijn kamer uit. Hij loopt naar beneden, kijkt vanuit de keuken of de drie bomen in de tuin nog altijd op hun plaats staan, tikt dan drie keer tegen de koelkast en loopt weer naar boven.

Hij gaat op zijn bureaustoel zitten, checkt of de drie laden zijn afgesloten en zet vervolgens de computer aan. Het scherm licht op en Wolf opent meteen zijn mailbox. Onwillekeurig houdt hij de adem in. De tekst is nog precies dezelfde, de afzender nog altijd onbekend. Wolf leest de mail drie keer na elkaar, maar de woorden willen niet wijken, ze weigeren om andere zinnen te vormen.

De grote eik in het park. Vijftig stappen noordwaarts. Vijftien stappen naar het westen. Drie meter hoog. Daar vind je de opdracht die je voor je twaalfde verjaardag moet volbrengen.

Slaag en word twaalf, faal en…

Meer nog dan de woorden zorgen die drie puntjes ervoor dat de rillingen over zijn rug lopen. Wolf 8

535983_609_Geheime_opdracht.indd 8

19/04/2023 12:31

107 - Nationale Voorleesdagen

houdt helemaal niet van zinnen die niet worden afgemaakt. Die geven nooit een duidelijke boodschap. Is de afzender gewoon vergeten om zijn zin af te maken? Of misschien moest hij of zij dringend iets anders doen? Maar waarom dan die drie puntjes?

Daar verlies je toch ook tijd mee als je dringend weg moet? De andere mogelijkheid doet Wolf huiveren: wat als de afzender hem wil bedreigen? Wat als hij doodgaat als hij de opdracht – wat die ook mag zijn – niet voor zijn twaalfde verjaardag volbrengt? Zou dat kunnen? Of wil iemand gewoon een grap met hem uithalen? Dan is het in ieder geval geen leuke grap, maar er zijn nu eenmaal niet zoveel grappen waar Wolf om kan lachen.

Hij zou hier met mama over kunnen praten, of met Marijke. Nee, toch niet, want die is met vakantie.

Drie weken. Als ze terugkomt, is hij misschien al dood. En mama… die maakt zich al zo vaak zorgen om hem.

Het liefste zou hij hier met papa over praten, maar die antwoordt nooit. Zijn foto staat op de schoorsteenmantel en daar lacht hij heel vriendelijk op.

Maar Wolf kan zich die lach alleen van op die foto herinneren. Zelf was hij nog veel te jong toen de auto van papa tegen die boom knalde. Het was een eik, een extra reden waarom Wolf het mailtje helemaal 9

535983_609_Geheime_opdracht.indd 9

Nationale Voorleesdagen - 108

19/04/2023 12:31

niet leuk vindt.

Hij overweegt even of hij het probleem kan oplossen door de mail gewoon te wissen. Nee, dat zal niet helpen, want de zinnen zitten al in zijn hoofd. Zelfs als hij zijn ogen sluit, kan hij ze lezen. Wolf krabt met beide handen in zijn haar. De nagels van alle tien zijn vingers schuren over zijn hoofdhuid. Dat helpt als hij moet nadenken. Op school vinden ze dat maar vreemd, maar dat heeft hem nog nooit belet om het te doen. Het is alleen vervelend tijdens een proefwerk, want dan moet hij telkens weer zijn pen neerleggen om te kunnen nadenken.

Iedereen van zijn klas vindt hem trouwens raar. Dat zeggen ze vaak waar hij bij staat, maar dat laat Wolf niet aan zijn hart komen. Hij zou er gemakkelijk vijf kunnen opnoemen die hij zelf ook maar raar vindt. De enige die hem echt nooit uitlacht omdat hij zich anders gedraagt, is Oona. Tijdens de pauze spelen ze vaak samen en laatst heeft ze hem zelfs uitgenodigd op haar verjaardagsfeestje thuis. Dat was heel leuk, want vanuit haar tuin konden ze via een poortje het park in.

Terwijl hij krabt, laat Wolf alle mogelijke opties nog eens door zijn hoofd passeren. Hij is er zeker van dat zijn hersenen met de juiste oplossing zullen komen.

Hersenen zijn namelijk heel slim. Dat is bij iedereen 10

535983_609_Geheime_opdracht.indd 10

19/04/2023 12:31

109 - Nationale Voorleesdagen

zo. Alleen vergeten sommige mensen soms om ze te gebruiken. Je zou ze ook zomaar kunnen vergeten, want ze vertegenwoordigen maar twee procent van je totale lichaamsgewicht, dus voor sommigen valt het vast niet op dat ze er zijn. In het geval van Wolf komt het erop neer dat zijn hersenen achthonderdveertig gram zouden wegen. Wel jammer dat hij nooit echt kan checken of dat wel klopt, maar hij kijkt er wel naar uit om te groeien en zwaarder te worden. Dan zal hij ongetwijfeld slimmer worden en meer weten.

Als hij tenminste niet doodgaat voor zijn twaalfde.

Gek toch dat zo’n klein deel van je lichaam zoveel energie kan verbruiken. Vijfentwintig procent van alle energie die een mens gebruikt, gaat naar de hersenen, heeft hij eens op het internet gelezen. Geen wonder dat hij vaak zo moe wordt van na te denken.

En deze mail doet daar geen goed aan. Probeer maar eens niet te denken als je zo’n boodschap krijgt. Als hersenen konden kraken, zou het nu een hels kabaal zijn in zijn hoofd, daar is hij heel zeker van.

Ineens vallen zijn vingers stil en weet hij heel duidelijk wat hem te doen staat. Hij gaat met niemand over deze mail praten, maar hij zal wel naar de eik gaan. Je eigen leven in gevaar brengen, is nooit een goed idee en hij wil in ieder geval twaalf jaar worden. Stel je maar eens voor dat mama al een cadeau 11

535983_609_Geheime_opdracht.indd 11

Nationale Voorleesdagen - 110

19/04/2023 12:31

111 - Nationale Voorleesdagen

Genoten van de (voor)leesfragmenten en wil je graag het volledige boek lezen? Koop nu jouw exemplaar met 10% korting in onze webshop.

Gebruik de kortingscode voorleesdagen24 en betaal ook geen verzendkosten op al onze boekentips.

Actie geldig tot en met 5 februari 2024.

Meer info: https://actie.pelckmans.be/ nationalevoorleesdagen24/

Eend zegt miauw

Dat kan ik niet, dat kan ik wel

€ 17 0-3 jaar

€ 19,5 0-3 jaar

In het bos

In de zoo

In de zee

Bij de boer

€7 0-3 jaar

€7 0-3 jaar

€7 0-3 jaar

€7 0-3 jaar

Hansje Pansje Kevertje

De Langelievelotjeslaan

Max en Ribbeltje

€ 17 3-6 jaar

€ 22 3-6 jaar

€ 17 3-6 jaar

Luister naar de ezel en de beer € 17 6-9 jaar

Voor de nieuwe maan € 19,5 9-12 jaar

Toosje Tollebrok

HOUT

€ 19,5 6-9 jaar

€ 19,5 6-9 jaar

De Zeven Sleutels 1: Het pad van de Roverkoning

Geheime Opdracht

€ 17 9-12 jaar

€ 17 9-12 jaar