Partizan/67
kendi işleri olduğu şeklinde olmalıdır. Bürokratizm, yapılan işe yabancılaşmayı beraberinde getirir. Hiyerarşi sınıflı topluma ait bir ele alıştır ve komünizmde ortadan kaldırılacaktır. Bunu çalışmalarımızı başarıya ulaştırmak için geçici olarak kullandığımız unutulmamalıdır. Bazı yetenekli yoldaşlar görev alıp ön plana çıkmıştır. Ama hepsi bu kadardır. Bu ne kolektif içinde ne de dışında üstünlük taslamak için kullanılabilir. Komünist partiler hiyerarşiyi sınıfları ortadan kaldırma mücadelesinde işbölümü gibi kullanır, ama hakim sınıfların ele alışı gibi kullanmaz, kendi ideolojik bakışının süzgecinden geçirip, yeni bir biçim vererek kullanır. Hiyerarşiyi bizim kullanma biçimimiz, yukarı doğru çıkıldıkça iktidar(cık)lar yaratan değil, iktidarları yerle bir eden bir tarz olmalıdır. Bu konuda özellikle kadın ve LGBTİ çalışmaları, iktidar-hiyerarşi konusuna yoğunlaşarak, kolektifin önünü açacak politikalar ortaya koymalıdır. Hiyerarşi tartışmalarından bağımsız, son tahlilde bürokratizm bir çalışma tarzıdır. Kendiliğindencilik ortadan kaldırıldığında, tüm çalışmalar kitle denetimine açıldığında bürokratizm kendine yaşam hakkı bulamaz. Öyleyse tüm çalışmalarımızı ve yürütücülerini kitle denetimine açan tarzı geliştirmeliyiz. Kendiliğindencilik, dar-pratikçiliği ortaya çıkarır. Bu, olay ve olguların peşinden sürüklenmedir, günübirlik yaşam şeklidir. Randevudan randevuya koşmak, çok “çalışmak” ama sonuç alamamak şeklinde görülür. Politik hedefin olmadığı, silikleştiği durumlarda yaşam bulur. Politik hedefin kadrolara tam olarak kavratılmaması da bu sonuca yol açar. Eğer ki halk savaşı tam olarak ortaya konmamış ya da kavranmamışsa buna uygun pratik de ortaya konamaz. Salt sonuca müdahale edilerek de sorun çözülemez. Kendiliğindenciliğin tüm görünümlerinin nedeni, politik çalışmaların yetersizliğidir. Genel politik belirlemeler, andaki gelişmelere ilişkin politika olarak sunulamaz. Yani genel özele olduğu gibi indirilemez, öyle yapılırsa genelle özel birleştirilmiş olmaz, genelin her şey olduğu iddia edilmiş olur. Bunun adı dogmatizmdir. Genelle özel arasında doğrusal bir ilişki yoktur, karşıtların birliği ve mücadelesi şeklinde diyalektik bir ilişki vardır, lineer değil girifittir. Çalışmalarımızda, tahlillerimizde diyalektik ve tarihsel materyalist yöntemi hakim kılmalıyız, mekanik materyalizmle, formellikle mücadele etmeliyiz. Dar-pratikçilik, tüm kolektifi yorar, güçsüz düşürür; buna karşın somut üretim de olmaz. “Boş dönen değirmen taşı yer/kendini yer” sözü bir kez daha pratikçe doğrulanmış olur. Faaliyetçilerin kendilerini devrimci çalışmanın dar kapsamı ile sınırlamaları, bunları bir bütün devrimci çalışmanın esasıymış gibi ele almaları, dar pratikçiliği getirir. Teorik-politik yön gösterici olmadan çıkılan çalışmaların dar-pratikçiliğe savrulması kaçınılmazdır.