Partizan/35
gelişirse proletarya da aynı oranda gelişir. Proletarya çeşitli gelişme aşamalarından geçerek gelir. “Burjuvaziye karşı savaşımı var oluşuyla birlikte başlar. Savaşım başlangıçta tek tek işçiler tarafından sonra, bir fabrikadaki işçiler tarafından…onları doğrudan sömüren tek tek burjuvalara karşı yürütülür.” (age, 125) Yani ilk başta örgütsüz ve üretim araçlarına yönelen bir saldırı biçiminde olur. Ama sanayinin gelişmesi ile birlikte proletaryanın sayısı artar. Bu yöndeki gelişmede tek tek olan üretim araçlarına yönelen mücadeleyi iki sınıf arasındaki mücadeleye dönüştürür. Sendikal mücadele başlar. Bu savaşımın önemi, yenilseler bile işçi sınıfının durmadan genişleyen birliğindedir. Teknolojik gelişmeler bu birliğin oluşmasına yardımcı olur. “Hepsi de aynı nitelikteki sayısız yerel savaşımları sınıflar arasındaki tek bir ulusal savaşım halinde merkezileştirmek için gerekli alanda işte bu bağlantıdır. Ama her sınıf savaşımı bir siyasal savaşımdır.” (age, 127) Proleterlerin bir sınıf olarak örgütlenmeleri, parti olarak örgütlenmeleri sınıf içi rekabet nedeniyle sürekli bozulur. Ama yeniden ve yeniden de doğar. Burjuvazi doğuşu ile birlikte kendini bir savaşım içinde bulur. Önce aristokrasiye karşı, sonra burjuvazinin sanayinin ilerlemesine karşı olan kesimine karşı, sonra diğer ülkelerin burjuvalarına karşı savaşım içinde olur. Bu savaşımlarda, proletaryanın desteğini yanına almak ister, böylece de proletaryayı siyasal mücadele alanına kendisi çekmiş olur. Proletarya bu mücadeleler içinde de siyasal olarak eğitilir. “Bugün burjuvazi ile karşı karşıya duran bütün sınıflar içerisinde yalnızca proletarya gerçekten devrimci bir sınıftır. Öteki sınıflar modern sanayi karşısında erirler ve sonunda yok olurlar; proletarya ise onun özel ve temel ürünüdür.” (Marks-Engels, 2008: 128) Burjuvazi köylülüğü ve tüm küçük burjuva katmanları parçalayıp un ufak eder. Ama proletaryayı biraraya getirir, birleştirir ve örgütler. Yalnız proletarya üretimdeki ekonomik rolü dolayısı ile tüm diğer emekçi ve sömürülen kitlelerin önderi olma yeteneğine sahiptir. Diğer emekçi sınıflar burjuvazi tarafından çoğu kez proleterlerden daha çok sömürülüp ezilirler. Fakat bağımsız mücadele yeteneğine sahip değildirler. Dolayısı ile önder rolü oynayamazlar. Proletarya ile birlikte mücadeleye giren, küçük imalatçılar, zanaatçılar, köylüler burjuvazi karşısında varlıklarını korumak için savaşır. Bunlar tutucudur. Fakat eski konumlarını burjuvazi bozduğu ve onları da proleterleştirme sürecine soktuğu için, burjuvaziye karşı devrimcileşirler ama bunlar, proletaryanın geçici yol arkadaşıdır. “Egemenliği ele geçirmiş bundan önceki bütün sınıflar, toplumun büyük ölçüde kendi mülk edinme koşullarına boyun eğdirecek,…konum-