Partizan/299
ni? İbrahim Kaypakkaya’nın PDA revizyonizmi ile on yıllar önce girdiği polemikten. Onlar da THKP-THKC ve THKO gibi örgütlerin adam kaçırma, banka soyma vd. eylemleri için, “Bu gibi eylemler kitlelerin ve kadroların devrimci gücünü israf etmekte, saptırmakta, çürütmektedir” diyorlardı. (İbrahim Kaypakkaya, Seçme Yazılar, s. 422, Nisan 2004, Umut Yayımcılık). Kaypakkaya revizyonizme hak ettiği dersi vermişti. Ve demişti ki; “…Mesela düşman ordusunun önemli bir subayını kaçırarak esir almak, hak etmiş toprak ağalarını ve benzeri halk düşmanı zalimleri kaçırarak kurşuna dizmek vs…yanlış değil doğrudur, ihtilalci, MarksistLeninist çizgiye uygundur.” (age, s. 424) Ekim 1970’lerin PDA revizyonizminin ayak izlerine basarak ilerliyor. Ekim’in yazarına anımsatalım ki, devrim, tarihin lokomotifidir; uzun devrim yürüyüşümüzde, bu amansız ve zorlu savaşta ağır bedeller, geçici yenilgiler ve pahalıya malolmuş deneyler ve dahası arkasında sayısız şehidin kan ve acısı, emek ve enerji kaybı olmadan (ama bu enerji kaybı misli görülmemiş biçimde yenilerle her zaman telafi edilir) hiçbir gerçek devrim zaferle taçlanmaz ve başarılı sona ulaşamaz. Lenin, Moskova Ayaklanmasının Öğrettikleri makalesinde, “Ölümü küçümseme”den söz ediyor, Ekim’in yazarı buna “insan… israfı” diyor. Sahi 1905/1906 Rus devrimi yenilgisinde verilen kayıplar yazarımızın sözleriyle “bir insan, emek ve devrimci enerji israfı” olmalıydı. Kayıpsız, şehitsiz, emeksiz ve enerji harcamasız bir devrim, devrimci girişim ve devrimci mücadele! Tarihsel güldürü bu olsa gerek! Ekim’in yazarının “değerler bohçası”nda daha neler var bakalım: “Devrimciler gelip cezalandırsınlar, devrimciler gelip hesap sorsunlar algısı ve beklentisi, ‘70’li yıllardan bugüne kötü bir mirastır.” Yazar unutmaktadır ki, devrimcilerin halk düşmanlarını, halka kan kusturan karşı-devrimcileri, açığa çıkmış işkenceci polis şeflerini vb. cezalandırması son derece isabetli bir silahlı mücadele biçimidir. Bu biçimler, sınıf mücadelesini güçlendirir ve bu değirmene su katar; eğer doğru biçimde kullanılırsa. Bu tür mücadele biçimlerinin Rus devrim tarihinde sayısız örnekleri var. Üstelik Stalin yoldaşın bizzat bu tür eylemlerde (banka soygunu vb.) yer aldığını ve Lenin’in de bu tür eylem biçimlerini desteklediğini biliyoruz. Yazarın makalesinin hemen başında silahlı mücadele biçimlerini kendine göre özetlediği Lenin’in Gerilla Savaşı makalesi bu söylediklerimizin lehine kuvvetle tanıklık ediyor.