Partizan/153
objektif engellere işaret eder. Özellikle ezilen ulusun milliyetçi eğilimi, ilerici karaktere de sahip burjuvazisi ya da burjuva ideoloji ile uzlaşabilir aydın ve Kürt burjuva unsurlar önderliğin komünist olmasına direnç gösterirler. Halkın çıkarlarını da sahiplenerek, gerektiğinde komünist fikirlerin gücünü de kullanarak bu direnci zenginleştirebilirler. Böyle bir durumda destek görevi daha büyük bir önem kazanır. Önderlik isteğinin gerçekleşebilir olması desteğin niteliği ile ilgilidir! Burada desteğin gereği açık, net olmalıdır: Ulusal baskı politikasına, zulme, imtiyazlara gerçekten karşı mısın? Ezilen ulusun aşağılanan, yok sayılan ulusal kimliğinin özgürlüğünü savunuyor musun? vs. Önderlik isteği bunlarla bağlantılıdır ve destek de bunlardan ötürü gerçekleşir! O halde şunu belirtebiliriz: Komünist hareketin ulusal hareketlere desteği ona önderlik etme isteğini yadsımaz. Ve tabii ki komünist hareketin ulusal harekete önderlik etme isteği de onu desteklemeyi yadsımaz. Eğer önderlik etme yeteneği gösterilememişse veya önderlik etmenin olanağı oluşmamışsa ulusal hareketlerin ilerici olan her şeyini, mümkün olacak her biçimde desteklemek temel bir sorumluluktur! İlerici olan ne varsa desteklemek ulusal boyunduruğa “kesin” karşıtlığın gereğidir. Ulusal baskıya karşı gelişen mücadelenin başarısı milliyetçiliğin gelişmesini de içerir, ezilen ulusun milli duygularını, heveslerini artırır. Dolayısıyla destek görevinin olumsuz bir yanı da vardır. Ama yine de ulusal boyunduruktan kurtuluş esastır ve bunun “mutlak” savunucusu bu olumsuz görevi de barındırır. Komünist hareketin ilerici olan her şeyi desteklemesi, bunun için zorlayıcı olması stratejik açıdan bir zaaf değildir. Aksine/bilakis destekten çekinmek, destek olmama tavrı komünist hareketin öngörüsüz tutumu olarak mahkum edilir. Bu tezin doğruluğuna kısa tarih tanıktır! Lenin’e kulak verelim: “… Milli haksızlık kadar proleter sınıf dayanışmasının gelişmesini ve güçlenmesini geciktiren hiçbir şey yoktur; bir milletin ‘gocunan’ fertleri her şeyden çok, eşitlik konusunda ve sırf ihmalden ötürü ya da latife olsun diye dahi olsa bu eşitliğin çiğnenmesi, kendi proleter yoldaşlarınca çiğnenmesi konusunda hassastırlar. İşte bunun içindir ki milli azınlıklara taviz verme ve hoşgörüyle davranma hususunda yetersiz kalmaktansa aşırı gitmek daha iyidir.” Böylece İbrahim’den yaptığınız alıntının içeriği iyice anlaşılmış olmalıdır. Destek ve önderlik zıt davranışlar gibi değil, birbirini tamamlayan, eşitlik bilincini “tamamen” içeren, gerekli hassasiyeti “sonuna kadar” gösteren bir davranış birliği biçiminde anlaşılmalıdır.