PART‹ZAN 61/fiubat-Mart 2007
66 de. Deklârasyon ve Bildirgenin devrimci ilkeleri inkâr edilmifl ve revizyonizm yolunu tutanlar art›k sistemleflmifl revizyonizme kap›lanm›flt›. 1956 y›l›ndaki 20. Kongreden 1961 y›l›nda yap›lan 22. Kongreye dek SBKP yönetimi, “dört bafl› mamur bir revizyonist sistem infla etmifl” ve gene bu süre içinde “proletarya devrimi ve proletarya diktatörlü¤üne karfl› revizyonist çizgi infla edilmifl” ve de “bar›fl içinde bir arada yaflama”, “bar›fl içinde yar›fl”, “bar›flç›l geçifl”, “tüm halk›n devleti ve partisi” gibi revizyonist bir bulamaç oluflturulmufltu. Bu bulamac›n tümü, “Marksizm’in” revizyonizm üzerinden yeniden kal›ba dökülerek sistemleflmifl bir karakter kazanmas›ndan baflka bir fley de¤ildi. ÇKP’nin söylemiyle, “Uluslararas› Komünist Hareket içindeki bugünkü büyük tart›flma, son tahlilde, Marksizm-Leninizm’e mi yoksa revizyonizme mi ba¤l› kal›naca¤›, proleter enternasyonalizme mi yoksa büyük güç flovenizmine mi sar›l›naca¤›, birlik mi yoksa ayr›l›k m› istendi¤i sorular›n› da kapsamaktad›r.” Ve kap›y› çalan revizyonizme karfl› ÇKP, Uluslararas› Komünist Hareketin hatt›n› 25 maddelik bir öneri ile ortaya koyuyordu. Bu öneriler revizyonizme aç›ktan bir meydan okuyufl ve onun gerçek niteli¤inin sergilenmesi aç›s›ndan son derece önemli idi; önemli idi çünkü, bu öneriler revizyonist tezlerin aç›k, anlafl›l›r bir sergilenifli ve çürütülüflüydü. 25 Madde’de toplanan bu önerilerin en önemlileri flu tezleri içeriyordu: 1) Marksist-Leninist çiz-
giye s›k› s›k›ya ba¤l› kalmak ve do¤ru Marksist-Leninist iç ve d›fl siyasetler izlemek; 2) Proletarya diktatörlü¤ü ve proletarya önderli¤indeki iflçi-köylü ittifak›n› sa¤lamlaflt›rmak ve sosyalist devrimi, iktisâdi, siyasi ve ideolojik cephelerde sonuna dek sürdürmek; 3) Genifl kitlelerin inisiyatifini ve yarat›c›l›¤›n› gelifltirmek, sosyalist inflay› plânl› bir biçimde yürütmek, üretimi gelifltirmek, halk›n refah düzeyini yükseltmek ve milli savunmay› güçlendirmek; 4) Sosyalist kamp›n birli¤ini Marksizm-Leninizm temelinde güçlendirmek ve di¤er sosyalist ülkeleri, proleter enternasyonalizmi temelinde desteklemek; 5) Emperyalist sald›r› ve savafl siyasetlerine karfl› ç›kmak ve dünya bar›fl›n› savunmak; 6) Bütün ülkelerin gericilerinin anti-komünist, halk düflman› ve karfl›-devrimci siyasetlerine karfl› koymak ve 7) Dünyan›n ezilen s›n›flar›na ve uluslar›na devrimci mücadelelerinde yard›m etmek. Görülüyor ki, 1957 ve 1960 Deklârasyon ve Bildirgelerinde ortaya konan “devrimci ilkeler”in daha da gelifltirilerek Uluslararas› Komünist Hareketin genel bir tablosunun sunulufludur, ortaya konanlar. Elbette bunlar UKH için ideolojik ve siyasal temel, birleflilmesi gereken “ortak payda” olarak büyük öneme sahip önerilerdi. Ne ki, bu öneriler, SBKP ve etraf›nda kümelenen partiler taraf›ndan dikkate al›nmayarak revizyonizmde ›srar edildi. Kruflçev ve yan-
dafllar› art›k geri dönülmez yoldayd›lar; Marksizm’i de¤il, revizyonizmi uyguluyorlard›; sosyalizmi de¤il, kapitalist yolu seçmifllerdi –Marksist-Leninist maskeli de olsa. Ancak bu öneriler, UKH için, o dönem aç›s›ndan revizyonizmi geriletmede ortak bir plâtform olarak büyük bir ifllev gördü; devrim ve sosyalizm davas› için UKH’in genel hatt›n› teflkil ederek modern-revizyonizme karfl› mücadelede kardefl partiler, devrim ve sosyalizm davas› yandafllar› için esasl› bir silah haline geldi. Aradan geçen yar›m yüz y›l sonra da revizyonizme karfl› mücadelenin hala gerekli oldu¤u ortadad›r. Evet, revizyonizm bugün deri de¤ifltirmifltir ve S. Birli¤i’nde iktidar› elinde bulundurdu¤u dönemki gibi bir “modern-revizyonizm” yok ama bugün, Marksizm’i bozarak ve çarp›tarak ve onun devrimci yan›n› boflaltarak yolundan ç›karan bir revizyonizm var. Devrimci Marksizm’in tahrif edilmesi, onun devrimci ilkelerinin afl›nd›r›larak yerine uysal, bar›flç›l, düzen içine çekilen türden bir Marksizm’in geçirilmesine karfl›, bu yeni türden sosyalizm çizgisine karfl›, yani bu burjuva sosyalizmi türüne karfl› uluslararas› alanda cepheden bir “ideolojik” mücadele UKH’n›n ertelenemez görevi olarak KP’lerin önünde durmaktad›r. E¤er bu mücadelede zaferle ç›k›labilirse; bu, yaln›zca devrim ve sosyalizmi eski büyü ve çekicili¤ine kavuflturmakla kalmayacak, ama bu ayn› zamanda, hem devrimci Marksizm’e eski itibar›n› sa¤layacak ve hem de onurunu kurtaracakt›r.