meega. En dan kunnen we daarna mijn overwinning vieren. Ik heb daar geen zin in. Ik wil terug naar mijn hotel, naar bed. Even geen Nederlanders om me heen. Ik wil rust. Ik ben kapot. Ik slaap in een hotel ver weg van iedereen. Stefan verblijft ook in mijn hotel. Hij heeft vandaag zelf de dubbelfinale verloren. Stefan was ooit mijn eerste vriendje. Hij heeft me geleerd hoe mooi het kan zijn om van iemand te houden. En hoe fijn het is als er iemand echt van je houdt. We zijn niet meer samen – hij is inmiddels zelfs al getrouwd – maar we kunnen het nog altijd goed met elkaar vinden. “Wil je een wijntje of biertje doen aan de bar? Ik trakteer vanavond.” Hij zegt ja. Na twee wijntjes ga ik naar bed. Intens gelukkig dat ik deze prestatie heb kunnen vieren met een goede vriend. Het was gezellig. Maar ik ben ook boos. Dat ik slecht gespeeld heb vandaag. Dat mag niet als de nieuwe nummer 1 van de wereldranglijst.’
16