Χρυσαλλίδα 2018-2019

ΧΡΥΣΑΛΛΙΔΑ ΕΤΗΣΙΑ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΣΧ. ΕΤΟΣ 2018-19 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΛΑΤΑΝΙΑ – 73014 ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ – 28210.68020 – www.gymnasio-platania.gr

Η νέα στολή των αθλητικών ομάδων μας

Αφιέρωμα στο μεγάλο λογοτέχνη που ήταν ο 1ος Διευθυντής του Γυμνασίου μας

Από φέτος γνωρίζουμε την Ευρώπη

Για δεύτερη χρονιά φέτος το σχολείο μας χορευτικού επιπέδου και είδους. Μάθαμε όμως να δημιούργησε

χορευτική ομάδα

με υπεύθυνη αναγνωρίζουμε

την

ελευθερία

και

τη

καθηγήτρια την κ. Αριστέα Χιντιράκη. Μέσα από δημιουργικότητα κάθε χορευτή. Οι ατελείωτες αυτή την ομάδα μας δόθηκε η ευκαιρία να ώρες πρόβας, η εκμάθηση νέων χορογραφιών και χορογραφήσουμε,

να

εκφραστούμε

και

να οι πολλές θυσίες, μας υπενθυμίζουν καθημερινά

περάσουμε καλά, δημιουργώντας εμπειρίες και την αγάπη και το πάθος μας για το χορό. Το αναμνήσεις που θα μας ακολουθήσουν σε όλη μας τελικό αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι πάντα το καλύτερο, όμως αποδεικνύει τον κόπο και τη

τη ζωή. Αρχικά

θέλουμε

να

ευχαριστήσουμε

την

καθηγήτριά μας που μας έδωσε την ευκαιρία, μας εμπιστεύτηκε και ήταν πάντα εκεί για μας

σκληρή δουλειά μας, παρ’ όλες τις δυσκολίες, τις διαφορές και την κούραση όλων αυτών των μηνών. Τέλος με τη σειρά μου θέλω να ευχαριστήσω

προσφέροντάς μας τις καλύτερες αναμνήσεις. όλα τα κορίτσια για την προσπάθειά τους και τη «Κυρία Χιντιράκη, χωρίς εσάς δε θα είχαμε δουλειά που έκαναν σ’ αυτή την ομάδα. Θεωρώ καταφέρει τίποτα από όλα αυτά. Θα θυμόμαστε για πως παρά τις διαφορές μας και τις δύσκολες πάντα

όσα

μας

διδάξατε

όπως

συνεργασία, στιγμές αυτή η χρονιά θα μας μείνει αξέχαστη.

κατανόηση, υπομονή, αγάπη για το χορό και πάθος.

Ελπίζουμε,

λοιπόν,

να

σας

κάναμε

περήφανη και να έχουμε μια ξεχωριστή θέση στην

Ποτέ μη σταματήσετε να χορεύετε και να κυνηγάτε τα όνειρά σας!

καρδιά σας, έτσι όπως κι εσείς έχετε στη δικιά μας» Η

χορευτική

συνειδητοποιήσουμε

ομάδα, πόσο

μάς δύσκολη

έκανε είναι

να η

συνεργασία ανάμεσα σε πολλά άτομα διαφορετικού

Λίζα Πρωίμου

Τραγούδια από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο με την χορωδία του Γυμνασίου Πλατανιά... Πέμπτη, κάπου στα μέσα Οκτώβρη, εκεί γύρω στις 13:15, μετά το τελευταίο κουδούνι, έγινε η πρώτη πρόβα της χορωδίας, προκειμένου να συμμετάσχει στην γιορτή της 17ης Νοέμβρη. Κοριτσίστικες φωνές, η πλειοψηφία από την πρώτη γυμνασίου, χωρίς ωστόσο να λείπει κι η συμμετοχή της δευτέρας καθώς και οι τελειόφοιτοι, πλαισίωσαν την προσπάθεια με δύο αντρικές και δύο γυναικείες φωνές. Η χορωδία παρουσίασε δύο τραγούδια στην γιορτή του Πολυτεχνείου και τον Δεκέμβρη πειραματίστηκε με κάλαντα από διάφορες περιοχές της Μεσογείου, τα οποία τραγούδησε σε καθηγητές και μαθητές στην αυλή του σχολείου. Η προετοιμασία των τραγουδιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου ξεκίνησε μετά τα Χριστούγεννα με σκοπό να παρουσιαστούν στο τέλος της χρονιάς. Φωνητικές ασκήσεις, γέλια, σχόλια, πολύς Χατζιδάκις και όλα αυτά συνδυασμένα με ασταμάτητη βροχή και δυνατό αέρα... Ο κινηματόγραφος στις αρχές της Άνοιξης έμεινε για λίγο στην άκρη, ετοιμάσαμε την γιορτή της 25ης Μαρτίου, με μία νέα συμμετοχή, την Έλλη Γαροφαλάκη που συνόδεψε τα παιδιά με το αρμόνιο.

Στις 12 Ιουνίου παρουσιάσαμε δύο τραγούδια στο θέατρο Βλησίδη και στις 13 Ιουνίου στην αυλή του σχολείου τα υπόλοιπα μπροστά σε γονείς, συμμαθητές και καθηγητές. Αργοί ρυθμοί εναλλάσσονταν με γρήγορους και χαρούμενοι στίχοι με μελαγχολικούς... Η Έλλη στο αρμόνιο και η κυρία Δώρα Ρήγα στο μπεντίρ μας συνόδεψαν. Η Ζωή Κουτσογιαννάκη συνοψίζει την χρονιά με τον δικό της τρόπο: «Η χορωδία ήταν φέτος για εμένα κάτι πρωτόγνωρο, ένα δημιουργικό κι όμορφο ταξίδι ταυτόχρονα, κάτι μαγικό. Με εξέπληξε ότι δεθήκαμε τόσο γρήγορα σαν ομάδα και αυτό ήταν το καλύτερο της όλης ιστορίας, γιατί δημιουργήσαμε το <εμείς> κι αφήσαμε στην άκρη τα <εγώ> μας. Κι η Ελευθερία Πεντάρη από το Α4: «Λοιπόν...Ήταν μια χρονιά γεμάτη ενδιαφέρον, πλάκες και πολλές αναμνήσεις...Η κυρία μας, η κ. Ισαβέλλα Σταυρίδου, κατάφερε με μεγάλη επιτυχία να μας αντέξει όλους. Ήταν υπέροχα! Τα λέμε του χρόνου...» Ραντεβού λοιπόν τον Σεπτέμβρη να ταξιδέψουμε σε καινούρια μονοπάτια με ανανεωμένη διάθεση και τις αέρινες παιδικές φωνές να μας συντροφεύουν.

Τη φετινή χρονιά το Γυμνάσιο Πλατανιά είχε τη χαρά να συμμετέχει για πρώτη φορά σε Ευρωπαϊκά προγράμματα Erasmus+ που αφορούν τόσο στην επιμόρφωση εκπαιδευτικών του σχολείου μας πάνω σε καινοτόμες μεθόδους διδασκαλίας όσο και στη συνεργασία του σχολείου μας και κατά συνέπεια των μαθητών μας, με άλλα Ευρωπαϊκά σχολεία. Έτσι, τη χρονιά 2018-2019 ξεκίνησε να υλοποιείται ένα πρόγραμμα Erasmus+ ΚΑ1 επιμόρφωσης εκπαιδευτικών με τίτλο « Αναζητώντας την Ευρωπαϊκή διάσταση του σχολείου μας» και κωδικό 2018-1-EL01-KA101-047342. Η συνολική διάρκεια του προγράμματος είναι 16 μήνες με έναρξη την 1 η Ιουλίου 2018 και λήξη την 31η Οκτωβρίου 2019. Αφορά στην μετακίνηση και επιμόρφωση 5 εκπαιδευτικών του σχολείου μας σε 5 διαφορετικά οργανωμένα μαθήματα (σεμινάρια), ποικίλης θεματολογίας με στόχο την εφαρμογή των προσλαμβανομένων γνώσεων για τη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Συγκεκριμένα το διάστημα 10-15 Δεκεμβρίου 2018 ο διευθυντής του Γυμνασίου Παπαστάμος Βασίλειος παρακολούθησε πρόγραμμα στη Βαρκελώνη του φορέα Europass Teacher Academy με τίτλο “Team building for school: play and fun building educators communities”, από 16 έως 22 Ιουνίου 2019 η εκπαιδευτικός Ρήγα Θεοδώρα παρακολούθησε σεμινάριο του φορέα Chain Foundation στην Ισλανδία με τίτλο “Iceland - landscape and legends”, το διάστημα 1-6 Ιουλίου 2019 η εκπαιδευτικός Ψυχογιού Διονυσία συμμετείχε σε πρόγραμμα του Europass Teacher Academy στην Βαρκελώνη με τίτλο “Photo & Video Making in our Classroom: Creating and Adapting Original Visual Resources”, από 8 έως 12 Ιουλίου ο εκπαιδευτικός Μιχελάκης Δημήτριος παρακολούθησε επιμόρφωση στο Φάρο της Πορτογαλίας με τίτλο “ADVANCED SMART EDUCATION RESOURCES: Selecting apps and web tools to enhance motivation and learning” που διοργάνωνε ο φορέας ACJ Informatica και τέλος το διάστημα 15-21 Σεπτεμβρίου η εκπαιδευτικός Τριτάκη Αντωνία παρακολούθησε σεμινάριο με τίτλο “Interculturality at school” του φορέα Globtrain στο Βερολίνο. Το 2ο πρόγραμμα Erasmus+ που ξεκίνησε στην αρχή της σχολικής χρονιάς είναι ένα πρόγραμμα ΚΑ2 σύμπραξης σχολείων και ανταλλαγής καλών πρακτικών με τίτλο “Environment and Sustainability- Understand, Care, Act!” με κωδικό 2018-1-DE03-KA229-047188_3. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα αφορά στην ευαισθητοποίηση των μαθητών σε θέματα περιβάλλοντος και στην υιοθέτηση καλών πρακτικών αφού συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι μας μπορούμε με τις πράξεις μας να επηρεάσουμε θετικά ή αρνητικά το μέλλον του πλανήτη.

Στο πρόγραμμα συμμετέχουν συνολικά 4 σχολεία: Το Γυμνάσιο Πλατανιά, το σχολείο IES Rafael Alberti που βρίσκεται στην πόλη Κάντιθ της Ισπανίας, το Scoala Gymnaziala της πόλης Γκίμπαβ της Ρουμανίας και το Gymnasium Ernestinum του Τσέλε στη Γερμανία, η οποία είναι και η συντονίστρια χώρα. Η διάρκεια της συνεργασίας είναι 23 μήνες με αρχή την 1η Σεπτεμβρίου 2018 και λήξη την 31η Ιουλίου του 2020. Έχουν ήδη πραγματοποιηθεί 2 συναντήσεις: τον Ιανουάριο του 2019 στο Κάντιθ, στην Ισπανία και τον Μάιο του 2019 στο Γκίμπαβ, στη Ρουμανία. Τον Οκτώβρη του 2020 είναι προγραμματισμένη η 3η συνάντηση μαθητών και εκπαιδευτικών στον Πλατανιά όπου θα υποδεχθούμε τους εταίρους μας και θα συμμετέχουμε σε κοινές δραστηριότητες, ενώ η τελευταία θα πραγματοποιηθεί τον Μάιο του 2020 στην Γερμανία. Τέλος το Γυμνάσιό μας από τη σχολική χρονιά 2019-2020 θα συμμετέχει σε δεύτερο Erasmus πρόγραμμα, το οποίο θα ξεκινήσει με την έναρξη της σχολικής χρονιάς και θα ολοκληρωθεί το Μάιο του 2021. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος θα ασχοληθούμε με το φαινόμενο του εκφοβισμού( bullying) και θα μελετήσουμε τα είδη, τις πιθανές αιτίες, τα περιβάλλοντα και τις συνθήκες όπου το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται, καθώς επίσης και τους τρόπους αντιμετώπισης και εξάλειψής του. Θα συνεργαστούμε με άλλα τέσσερα σχολεία που βρίσκονται: στο Βουκουρέστι (Ρουμανία), στη Σμύρνη (Τουρκία), στο Τόντι (Ιταλία) και στο Seixal (Πορτογαλία).

Η Ελένη Γιακουμάκη σχεδίασε την πρόταση του σχολείου μας για λογότυπο του προγράμματος. Στη διπλανή σελίδα υπάρχει το λογότυπο που τελικά ψηφίστηκε από όλα τα σχολεία που συμμετέχουν.

Τα μέλη της κινηματογραφικής και της φωτογραφικής ομάδας είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν το Διαδραστικό Μουσείο Κινηματογράφου που λειτουργεί στο χώρο του ΕΠΑΛ Κισσάμου. Όταν φτάσαμε στο σχολείο, μας καλωσόρισε θερμά ο εμπνευστής, δημιουργός και ψυχή της όλης προσπάθειας κ. Βαγγέλης Βλησίδης, εκπαιδευτικός του ΕΠΑΛ, που θα μας έκανε και την παρουσίαση αργότερα. Όταν μπήκαμε στο χώρο του μουσείου, καταλάβαμε με τι πάθος δημιουργήθηκε και συνειδητοποιήσαμε τον κόπο και την προσπάθεια που έχει καταβάλει ο κ.Βλησίδης για να μεταδώσει την γνώση του στους νεότερους. Μέσα από ερωτήσεις που κάναμε στον κ.Βλησίδη μάθαμε πως το μουσείο ξεκίνησε από μία παιδική αγάπη του για τον κινηματογράφο, μια λατρεία για τις ταινίες. Μπορεί να είναι συνηθισμένο για ένα μικρό παιδί να του αρέσουν οι ταινίες, το συγκεκριμένο … παιδί όμως είχε ένα ασυνήθιστο αλλά εύλογο ερώτημα, από πού προέρχονται όλα αυτά που παρακολουθεί. Το ενδιαφέρον του να μάθει τι συμβαίνει μέσα στον θάλαμο προβολής, τον οδήγησε να ακολουθήσει το επάγγελμα του μηχανικού. Χρόνια μετά δεν ξέχασε την απορία του και βρήκε έναν εξειδικευμένο μηχανικό από τον οποίο έμαθε τελικά πώς λειτουργούν όλα μέσα στον θάλαμο προβολής. Αυτή η αγάπη δεν σταμάτησε εκεί, αλλά μεγάλωνε όσο μάθαινε. Έτσι ο κ. Βαγγέλης άρχισε να συλλέγει αντίκες και διάφορα άλλα αντικείμενα σε σχέση με τον κινηματογράφο. Ήθελε να μοιραστεί αυτήν την μαγεία που ένιωθε και να την κάνει και κτήμα άλλων. Ξεκίνησε σαν ένα όραμα, σαν μία ιδέα που τελικά πραγματοποιήθηκε με πολλή θέληση. Και το “όνειρο” συνεχίζεται... Το μουσείο είναι πραγματικά ένα διαφορετικό κομμάτι του σχολείου. Όλα ήταν οργανωμένα και έτοιμα για την παρουσίαση. Δεξιά κι αριστερά υπήρχαν διάφορες αντίκες, σαν αυτές που χρησιμοποιήθηκαν για να γυριστούν παλιές ταινίες. Μάθαμε για κάποιες επαναστατικές μεθόδους κινηματογράφησης εκείνων των εποχών. Επίσης είδαμε την αρχή της κινούμενης εικόνας και τα διάφορα είδη στα οποία εξελίχθηκε, τα περισσότερα από τα οποία υπήρχαν στην αίθουσα. Το στοιχείο που έκανε την επίσκεψη μας και την παρουσίαση τόσο συναρπαστική ήταν η βιωματική γνωριμία μαθητών και καθηγητών με τις διάφορες αντίκες που βρίσκονταν στην αίθουσα. Είδαμε από κοντά μία κινηματογραφική μηχανή του 1920 και μία του 1950, την οποία βάλαμε σε λειτουργία με την βοήθεια μιας μανιβέλας για να παρακολουθήσουμε μια βουβή ταινία μικρού μήκους που είχε γυριστεί εκείνη την εποχή. Επεξεργαστήκαμε ακόμα και τρισδιάστατες εικόνες εκείνης της εποχής, κάτι που

κανένας δεν περίμενε να είχε εφευρεθεί τότε. Ήταν μια μοναδική ευκαιρία για όλους μας να πάρουμε πολλές πληροφορίες για τη σύλληψη της ιδέας και να επεξεργαστούμε μηχανήματα του παλαιού κινηματογράφου. Με λίγα λόγια, η παρουσίαση δεν θα μπορούσε να ήταν πιο πλούσια σε πληροφορίες και σε δυνατότητα αλληλεπίδρασης. Μάθαμε κάποιες πληροφορίες που θα άφηναν άφωνο τον καθένα. Ήταν μια παρουσίαση που εντυπωσίασε μικρούς και μεγάλους, φέρνοντάς τους σε επαφή με τον μαγικό κόσμο των εικόνων! Φοίβος Καστρινάκης

Αφιέρωμα στον Γιώργη Μανουσάκη, Χανιώτη λογοτέχνη και εκπαιδευτικό Στις 22 Μαΐου 2019 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία εκδήλωση αφιερωμένη στον Γιώργη Μανουσάκη, Χανιώτη λογοτέχνη και εκπαιδευτικό. Η εκδήλωση έγινε στο Minoa Palace. Το αφιέρωμα ξεκίνησε με μια αναφορά στον Γιώργη Μανουσάκη από τον Διευθυντή του Γυμνασίου Βασίλη Παπαστάμο. Αμέσως μετά τον λόγο πήραν οι μαθήτριες του Γυμνασίου Πλατανιά Αλεξάνδρα Ανδριανίδη, Δήμητρα Γιονούζη της Β’ τάξης και Κάλλια Χατζάκη της Α΄ τάξης. Ακολούθησαν οι μαθητές Λευτέρης Αρχαγγελάκης και Μιχάλης Αρχαγγελάκης και τέλος οι μαθήτριες Μαρία Παπαμαρκάκη και Όλγα Μαστοράκη της Α΄ τάξης. Παρουσίασαν τις εργασίες τις οποίες δημιούργησαν, αφού μελέτησαν συγκεκριμένα βιβλία του Γιώργη Μανουσάκη που βρίσκονται στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Την επιμέλεια των παρουσιάσεων είχε η φιλόλογος Μαρία Μαγουλά. Τέλος, τον λόγο πήρε η Αγγελική Καραθανάση, σύζυγος του Γιώργη Μανουσάκη και εκπαιδευτικός. Αρχικά οι μαθήτριες

Αλεξάνδρα Ανδριανίδη, Δήμητρα Γιονούζη και Κάλλια Χατζάκη διάβασαν

αποσπάσματα από την ποιητική συλλογή «Σπασμένα αγάλματα και πικροβότανα» την οποία είχαν μελετήσει καθώς και τον σχολιασμό συγκεκριμένων ποιημάτων. «Ο Γιώργης Μανουσάκης προσεγγίζει τα πρόσωπα της Μυθολογίας και της Ιστορίας τα οποία πραγματεύεται στην ποίησή του με έναν άλλο, διαφορετικό τρόπο. Τα απομυθοποιεί και τα παρουσιάζει ως πλάσματα που, ίσως, θα συναντούσαμε στην καθημερινότητά μας, μακριά από το ηρωικό στοιχείο που έχουμε συνηθίσει να τους προσδίδεται. Τα πρόσωπα αυτά τοποθετούνται στο παρόν, φέρουν όμως ως βαρύ φορτίο το προσωπικό τους παρελθόν, όπως π.χ. η Ελένη.

…Ξένε, δε συλλογίστηκες σαν πόσα χρόνια να ’χουνε περάσει απ’ όταν άρχισε ο πόλεμος της Τροίας. Εδώ

θίγεται

η

ματαιότητα

της

νιότης

και

της

ομορφιάς. Η Ελένη συμβολίζει τη γυναικεία ομορφιά που για χάρη της μπορεί να προκληθούν συμφορές, ακόμα και πόλεμοι. Η ομορφιά θολώνει το μυαλό κι έχει ως συνέπεια πολλά θύματα. Κάποιος, λοιπόν, θέλησε να θαυμάσει τη θεϊκή ομορφιά της Ελένης, χρόνια μετά τον τρωικό πόλεμο και τον γυρισμό της στην Ελλάδα. Όμως διαπιστώνει

ότι

αυτή

δεν

διαφέρει

από

τις

άλλες

γυναίκες. Είναι κλεισμένη στο παλάτι και έχει υποστεί τις συνέπειες του χρόνου και της σωματικής φθοράς όπως όλα τα

ανθρώπινα όντα. Μια συνηθισμένη ηλικιωμένη γυναίκα χωρίς λάμψη πια!» Κατόπιν τον λόγο πήραν οι μαθητές Λευτέρης Αρχαγγελάκης και Μιχάλης Αρχαγγελάκης παρουσιάζοντας τη δική τους εργασία.

Ο μαθητής Λευτέρης Αρχαγγελάκης αφού μελέτησε το

μυθιστόρημα «Ο εθελοντής», έγραψε λίγα λόγια για την υπόθεση του βιβλίου τα οποία διάβασε μαζί με τον Μιχάλη: «Το ιστορικό μυθιστόρημα «Ο εθελοντής» του Γιώργη Μανουσάκη αναφέρεται στην περίοδο 1912-1940. Αφηγείται τη ζωή ενός 17χρονου νέου, ορφανού, του Βασίλη, ο οποίος αποφασίζει μαζί με έναν φίλο του, τον Θοδωρή να πολεμήσουν ως εθελοντές στον Μακεδονικό και τον Ηπειρωτικό απελευθερωτικό αγώνα… Κατά τη διάρκεια των πολέμων (Βαλκανικοί, Α’ Παγκόσμιος πόλεμος) η Ελλάδα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα και ο Βασίλης αποκτά πολιτική συνείδηση υποστηρίζοντας τον Ελευθέριο Βενιζέλο και ζώντας στα αστικά κέντρα του ελληνισμού (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη)». Διαβάστηκαν αποσπάσματα από το βιβλίο: «-

Είσαστε, έμαθα, αξιωματικός.

-Ναι. Ξεκίνησα εθελοντής το ’12, κατατάχτηκα στην Άμυνα της Θεσσαλονίκης στον Ευρωπαϊκό, προήχθην σ’ ανθυπολοχαγό, πήγα στη Μικρασία, κι από τότε είμαι στο στράτευμα.

-Πέρασες, λοιπόν, όλους τους πολέμους.

-Έτσι είναι.

-Ο

στρατιωτικός

υπερασπίζεται

εμάς

τους

αμάχους,

αναγκάζεται όμως ν’ αφαιρεί ζωές, θέλει δε θέλει.

-Δεν μπορεί να κάμει αλλιώς.

-Σωστά. Κι εσείς θα σκοτώσατε, έτσι δεν είναι; -Έχω σκοτώσει.

-Ο Θείος Νόμος λέει «ου φονεύσεις», όμως όλοι μας, φανερά ή κρυφά, έχομε σκοτώσει.

-Όλοι, λοιπόν, είν’ ίδιοι; Όλοι μας πάνε στο γκρεμνό; -Ο κυβερνήτης πρέπει να ’ναι ταπεινός μέσα του. Να μη λογιάζει τον εαυτό του σαν επίγειο Θεό. Η ταπεινότητα και η αγάπη σώζουν τον άνθρωπο, ακούει ο Βασίλης μέσα στο βουητό του πολέμου». Ο μαθητής κατέληξε στα συμπεράσματά του: «Γνωρίζει ανθρώπους που προσπαθούν να επιβιώσουν ακροβατώντας σ’ ένα τεντωμένο σκοινί: βοηθάνε Ρωμιούς έχοντας την εμπιστοσύνη των σουλτάνων. Ακούει την άποψη του συγκατοίκου του που του κάνει ιδιαίτερη εντύπωση: ότι ήρθε καιρός ν’ αναζητήσουμε στοιχεία που μας συνδέουν μ’ όλη την ανθρωπότητα. Μετά τις σφαγές και την καταστροφή της Σμύρνης επιστρέφει στην Ελλάδα, η οποία έχει πλημμυρίσει από πρόσφυγες, ανθρώπους ξεριζωμένους από τον τόπο τους. Τελικά, γυρνά στα Χανιά. Πεθαίνει ο Βενιζέλος, κηρύσσεται η δικτατορία, ξεσπά ένας νέος πόλεμος. Μια σειρά γεγονότων που αφήνουν το αποτύπωμά τους στη ζωή του Βασίλη και στη μοίρα των λαών!» Αμέσως μετά τον λόγο πήραν οι μαθήτριες Μαρία Παπαμαρκάκη και Όλγα Μαστοράκη οι οποίες παρουσίασαν την εργασία της πρώτης. Μελέτησε το χρονικό «Όταν το πέλμα μας εταίριαζε με το χώμα». Επεσήμανε την επίδραση του πολέμου στην ψυχή του μικρού ήρωα ο οποίος αντιμετωπίζει τα δεινά ενός πραγματικού πολέμου που δεν είναι πια το παιχνίδι που τον εντυπωσίαζε. Διαβάστηκαν

λίγα λόγια για της υπόθεση του χρονικού: «Ο μικρός ήρωας, ο Γιώργης αφηγείται τα παιδικά του χρόνια κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Το χρονικό ξεκινάει με την περιγραφή των δύο τελευταίων καλοκαιριών πριν ξεκινήσει στην Ελλάδα ο ελληνοϊταλικός πόλεμος. Η ζωή του είναι ξέγνοιαστη, όταν μαθαίνει για τον πόλεμο στην Ευρώπη τον οποίο θεωρεί ένα συναρπαστικό παιχνίδι. Μόλις ξεκινά ο πόλεμος στην Ελλάδα, η οικογένεια του καταφεύγει από τα Χανιά στο χωριό του πατέρα του…». Ακούστηκαν αποσπάσματα: «Προχωρώντας πιο κάτω, είδα σ’ ένα ρυάκι,

στεγνό τώρα το καλοκαίρι, μια γερμανική χειροβομβίδα. Έβγαλα μιαν αλαλαχή για το βρετίκι μου.

-Μην τήνε πειράξεις, να μη σκάσει! φώναξε ο Πανάγος, που ήταν ο μικρότερος. Ήμουνα πια ο αναγνωρισμένος κύριος της χειροβομβίδας. Ξεβίδωσα το σιδερένιο κύλιντρό της, τον εγέμισα χώμα και τον εξαναβίδωσα. Την έπιασα από την ξύλινη λαβή και παίρνοντας φόρα την εκσφενδόνισα όσο μακρύτερα μπορούσα. Πέφτοντας χάμω, το χώμα πετάχτηκε από τις τρύπες κι ήτανε σα να ’χε σκάσει κι έβγανε καπνό. Όλοι θαυμάσανε κι ηθέλανε να κάμουνε κι εκείνοι το ίδιο. Την έδινα σ’ έναν-έναν, τη γέμιζε χώμα και την επέτα.

Ο ήρωας γίνεται

πολεμιστής». Η παρουσίαση της εργασίας ολοκληρώθηκε με τα συμπεράσματα της μαθήτριας: «Όταν ο μικρός επιστρέφει στα Χανιά αρχίζει να διαβάζει μυθιστορήματα που σχετίζονται με τον πόλεμο. Ο δεκατριάχρονος πια Γιώργης με τον φιλομαθή και ευαίσθητο χαρακτήρα έχει ωριμάσει. Ανακαλύπτει τον κόσμο του βιβλίου και με μια πρόωρη ωριμότητα αφοσιώνεται σ’ αυτόν. Το βιβλίο αποτυπώνει την ωμή πραγματικότητα που έζησε!» Τέλος, τον λόγο πήρε η Αγγελική Καραθανάση, σύζυγος του Γιώργη Μανουσάκη και εκπαιδευτικός μιλώντας για τη ζωή και το έργο του λογοτέχνη και τονίζοντας την αφοσίωσή του στη λογοτεχνία. Παράλληλα έγινε προβολή power point. Στο τέλος της εκδήλωσης η Αγγελική Καραθανάση έδωσε βιβλία του Γιώργη Μανουσάκη στους μαθητές που συμμετείχαν εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της.

Η 1η συνάντηση του προγράμματος με τίτλο "Environment and Sustainability: Understand, Care, Act!" συνάντηση πραγματοποιήθηκε το διάστημα 21/125/1/2019 στο ισπανικό σχολείο ΙES Rafael Alberti, που μας φιλοξένησε, και έλαβαν μέρος 2 εκπαιδευτικοί και 8 μαθητές του σχολείου μας, μαζί με σχολεία από τη Ρουμανία και τη Γερμανία, που είναι και η συντονίστρια χώρα. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας μελετήσαμε και συζητήσαμε το θέμα της μεταφορών και της ενέργειας, το οποίο είχε δουλέψει κάθε χώρα μεμονωμένα όλο το προηγούμενο διάστημα.

Οι εργασίες διήρκεσαν τρεις ημέρες. Την πρώτη ημέρα παρακολουθήσαμε και συμμετείχαμε σε παρουσιάσεις σχετικές με το θέμα. Στη συνέχεια πήραμε μέρος σε πειράματα και εργαστήρια σχετικά με τις μετακινήσεις και την επίδρασή τους στο περιβάλλον, ενώ ακολούθησαν αθλητικές δραστηριότητες που είχαν ετοιμάσει οι Ισπανοί συνεργάτες μας, προερχόμενες από τις τέσσερις συμμετέχουσες χώρες. Το απόγευμα ξεναγηθήκαμε και ταξιδέψαμε στην ιστορία της παλιάς πόλης του Κάντιθ, λιμανιού και στρατηγικού σημείου της ιβηρικής χερσονήσου. Τη δεύτερη μέρα επισκεφθήκαμε έναν από τους μεγαλύτερους αιολικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας, στην περιοχή Ταρίφα, στο νοτιότερο σημείο της χώρας. Μάθαμε για τη λειτουργία του πάρκου, και τον τρόπο μετατροπής της αιολικής ενέργειας σε ηλεκτρική, ενώ μας δόθηκε η ευκαιρία να ανέβουμε στο κέντρο ελέγχου μιας ανεμογεννήτριας.

Επιστρέφοντας, σταματήσαμε στην παραλία της Μπολόνια, δυτικά της Ταρίφα, και επισκεφθήκαμε το μουσείο και τα ερείπια της ρωμαϊκής πόλης του 2ουαι. π.Χ., Baelo Claudia, που τον καιρό της ακμής της αποτελούσε σημαντικό εμπορικό κέντρο με την παραγωγή αλατιού και του Γκαρούμ, ενός είδους συντηρητικού της εποχής. Τέλος, περπατήσαμε στο κοντινό παραλιακό πευκοδάσος, που μας οδήγησε στους εντυπωσιακούς αμμόλοφους της περιοχής, όπου τα παιδιά το διασκέδασαν ιδιαίτερα.

Την τρίτη μέρα αρχικά επισκεφθήκαμε το κτήριο της περιφέρειας, υπεύθυνης για όλα τα δημαρχεία της περιοχής του Κάντιθ, και ενημερωθήκαμε για τα καινοτόμα προγράμματα που υλοποιούνται τα τελευταία χρόνια στον τομέα της ενέργειας. Ακολούθησαν ναυτικές δραστηριότητες σε τοπικό ναυτικό όμιλο, με στόχο να γνωρίσουν οι μαθητές τρόπους μετακίνησης φιλικούς προς το περιβάλλον, όπου έκαναν ιστιοπλοΐα και κανόε καγιάκ με τη βοήθεια και την καθοδήγηση του εκεί έμπειρου προσωπικού. Τόσο οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, όσο και οι γονείς των Ισπανών μαθητών, μας δέχτηκαν εγκάρδια και προσπάθησαν να μας κάνουν να νιώσουμε οικεία από την πρώτη στιγμή, παρ’ όλες τις τυχόν δυσκολίες της γλώσσας. Γυρίσαμε πίσω με τις καλύτερες εντυπώσεις, γνώσεις και εμπειρίες, αλλά και με νέους φίλους από την Ευρώπη που έχουν κοινό όραμα με εμάς. Στη συγκεκριμένη μετακίνηση συμμετείχαν οι μαθητές: Βουρδουμπάς Μιχάλης, Καραχάλιος Μανώλης, Μαρινάκης Γιώργος, Λεβεντάκης Άγγελος, Μπάνκοβα Μπόρι, Ορνεράκη Σοφία-Μανουέλα, Παρασκάκης Μάριος και Σπανουδάκη Μελίνα. Συνοδοί εκπαιδευτικοί: Ρήγα Θεοδώρα και Ψυχογιού Διονυσία. Η επόμενη συνάντηση έχει προγραμματιστεί για τον ερχόμενο Μάιο στην πόλη Γκίμπαβ της Ρουμανίας.

ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ – ΤΙΠΟΤΑ ΑΠ’ ΟΣΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Του Μαυρογεννάκη Αντώνη Στο παρελθόν έχουμε ακούσει κι έχουμε δει καταστροφές και ειδικά φυσικές καταστροφές όπως σεισμούς, πλημμύρες, τσουνάμι κλπ . Δεν τα είχαμε ζήσει ούτε τα είχαμε δει από κοντά. Βλέπαμε τη θλίψη των ανθρώπων που έχαναν τους δικούς τους, τις περιουσίες τους, μέσα σε χαλάσματα, λάσπες και ρήγματα σεισμών, ανθρώπους που η ζωή τους άλλαξε τελείως μέσα σε λίγες στιγμές. Μια ζωή που δε θα ξαναγίνει ποτέ η ίδια αφού οι δικοί μας άνθρωποι δεν μπορούν ν’ αντικατασταθούν, τα υλικά αγαθά ίσως. Βλέποντας κάθε τόσο αυτές τις εικόνες στην οθόνη στο σπίτι μας νιώθουμε μικροί μπροστά στη δύναμη της φύσης. Πολλές φορές συμπαρασταθήκαμε κυρίως υλικά σε ανθρώπους που έχασαν τα πάντα. Στείλαμε βοήθεια, τρόφιμα, ρούχα, σκεπάσματα, χρήματα. Δουλέψαμε εθελοντικά για να τους βοηθήσουμε να ξαναστήσουν το σπιτικό τους. Ποτέ όμως δεν φανταστήκαμε ότι ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαμε κι εμείς οι ίδιοι να βρεθούμε σ’ αυτή τη θέση. Να γίνει δηλαδή μια φυσική καταστροφή στον τόπο μας και κάποιοι από μας ή και όλοι μας να χάσουμε την περιουσία μας, τα πράγματά μας, τα ζώα μας, το σπίτι μας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μας ίσως και να υπήρχε η σκέψη ότι μια καταστροφή θα μπορούσε να συμβεί και σε μας, όμως το ενδεχόμενο αυτό το αποδιώχναμε, το ξεχνούσαμε. Οι περισσότεροι από μας προτιμούμε την ανεμελιά και την ξεγνοιασιά της εύκολης ζωής μας χωρίς να κάνουμε μαύρες σκέψεις για το ενδεχόμενο μιας μοιραίας έκτακτης ανάγκης. Γνωρίζουμε όμως πολλούς γύρω μας που έχουν οργανωθεί για το ενδεχόμενο αυτό, δηλαδή έχουν εκπαιδευτεί εθελοντικά κι έχουν προετοιμαστεί για τέτοιες καταστάσεις, για να προστατέψουν ή να σώσουν τους εαυτούς τους και τους συμπολίτες τους. Όλα αυτά σε κάποιους από μας τους απλούς κι ανέμελους πολίτες μας φαίνονταν παράξενα και ίσως υπερβολικά. Ίσως όμως και να τους θαυμάζαμε κρυφά. Μπορεί μερικοί να τους κοροϊδεύαμε κιόλας… Μέχρι που ήρθαν κι εδώ στην περιοχή μας, στο δήμο μας, στο νομό μας οι μαύρες μέρες του Φλεβάρη. Οι μέρες που μια μεγάλη φυσική καταστροφή χτύπησε σχεδόν όλη την Κρήτη μας, περισσότερο όμως το δήμο μας και το χωριό μου. Όλα αυτά που φαίνονταν τόσο μακρινά, όλα αυτά που δεν θέλαμε ποτέ να μας συμβούν, συνέβησαν τις δύο αυτές μέρες της καταστροφής. Το μόνο παρήγορο ήταν που δε χάθηκαν ανθρώπινες ζωές εδώ κοντά μας. Δυστυχώς όμως στη Μεσσαρά τέσσερις άνθρωποι πνίγηκαν σε χείμαρρο που παρέσυρε το αυτοκίνητο τους. Κατά τις ώρες του κατακλυσμού φάνηκε ότι αυτή η κακοκαιρία δε θα μοιάζει με καμία άλλη του παρελθόντος. Η ένταση και το μένος ήταν πρωτοφανή. Κρύφτηκε ο ήλιος, η φύση γύρω έμοιαζε τόσο

απόκοσμη, βγαλμένη από τις περιγραφές της Βίβλου. Εμείς τα παιδιά παραμέναμε λίγο εκτός πραγματικότητας, μέσα στην ασφάλεια του σπιτιού μας που δεν κινδύνευε. Πήγαμε με το αυτοκίνητο μαζί με τον πατέρα μας, που κι αυτός δεν υπολόγισε τον κίνδυνο, για μια δουλειά στον Αλικιανό κοντά στο ποτάμι και στις δύο γέφυρες που έπεσαν, όπως είδαμε αργότερα ζωντανά στην τηλεόραση μόλις γυρίσαμε στο σπίτι. Όλα, μα όλα είχαν αλλάξει εκεί έξω, νερό παντού, δρόμοι είχαν γίνει χείμαρροι, δέντρα είχαν πέσει από τον αέρα, πέτρες και χώματα είχαν πέσει από το βουνό στο δρόμο, το ποτάμι ήδη είχε ξεχειλίσει. Μια διαδρομή που θα μας μείνει αξέχαστη, που αν δεν γυρνούσαμε έγκαιρα πίσω, ίσως να είχαμε πάθει κάτι κακό κι εμείς. Βλέποντας όμως τις γέφυρες να πέφτουν κι εδώ στον Πλατανιά όπως και στον Αλικιανό πιο νωρίς, μια μεγάλη θλίψη μας κυρίευσε. Παρόλο που γνωρίζαμε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν χαθεί ανθρώπινες ζωές, φαινόταν η συγκίνηση στα λόγια μας και η μεγάλη έκπληξη. Φαινόταν καθαρά ότι ήταν μια από τις δυσκολότερες μέρες της ζωής μας, που δεν μπορούσαμε εύκολα να διαχειριστούμε συναισθηματικά. Το σοκ για όλους ήταν μεγάλο. Οι γέφυρες έπεσαν και όλοι μας γεμίσαμε με ανασφάλεια κι αβεβαιότητα. «Τι θα γίνει τώρα;» αναρωτιόταν ο κόσμος την επόμενη μέρα. Σίγουρα οι επόμενες μέρες ήταν δύσκολες. Πολύς κόσμος έχασε τα πάντα από τις πλημμύρες, τις κατολισθήσεις και τις καθιζήσεις του εδάφους στα ορεινά χωριά: σπίτια, χωράφια, παραγωγικά δέντρα, γεωργικά εργαλεία, ζώα κλπ. Βέβαια μέσα στη μεγάλη απόγνωση, θλίψη κι αγανάκτηση, υπήρχε μια αδιόρατη χαρά κι ευγνωμοσύνη που δε χάθηκαν ανθρώπινες ζωές. Τα δύο ποτάμια που μας περιβάλλουν, είχαν στην κυριολεξία πάρει τα πάντα στο πέρασμά τους. Η γεωγραφία στην περιοχή άλλαξε.

Με το πέρασμα των ημερών άρχισε αυτή η θλίψη να γίνεται θυμός κι οργή για τα λάθη που έγιναν, τα ανθρώπινα λάθη και τις παρεμβάσεις στη φύση που ήταν οι αιτίες που τα ποτάμια κατέστρεψαν τις περισσότερες περιουσίες. Η φυσική αυτή καταστροφή, όπως λένε οι ειδικοί κι οι παλιότεροι κάτοικοι εδώ γύρω, ήταν πρωτόγνωρη αλλά όχι και πρωτοφανής, καθώς και στο παρελθόν τα δύο αυτά ποτάμια είχαν ξεχειλίσει και είχαν κάνει καταστροφές. Ήταν, όπως λένε, η χειρότερη κακοκαιρία των τελευταίων 100 ετών. Παρά την πρωτόγνωρη ένταση των φαινομένων, σίγουρα υπήρξαν ανθρώπινα λάθη, αβλεψίες και παραλείψεις που μας στέρησαν βασικές υποδομές όπως γέφυρες, δρόμους, αντλιοστάσια, δίκτυα που καταστράφηκαν και θα αργήσουν να αποκατασταθούν και δυσκολεύουν τη ζωή μας γενικά. Για μια ακόμα φορά αναδείχθηκε ότι στη χώρα μας δύσκολα προβλέπουμε, δύσκολα προλαβαίνουμε τα γεγονότα, συνήθως τρέχουμε μετά τα γεγονότα να καλύψουμε ό,τι δεν μπορεί την τελευταία στιγμή να καλυφθεί.

Από τα λίγα θετικά μέσα σε όλη αυτή τη θλιβερή κατάσταση ήταν ο εθελοντισμός που αναπτύχθηκε κυρίως από ανθρώπους που είχαν από πριν εκπαιδευτεί για τον σκοπό αυτό, να παρέχουν δηλαδή βοήθεια μετά από φυσικές καταστροφές. Ίσως θα πρέπει τώρα να αναθεωρήσουμε τη στάση μας απέναντι στο ενδεχόμενο μιας καταστροφής, και γενικά μιας έκτακτης ανάγκης. Να βάλουμε στη ζωή μας τις έννοιες «προλαμβάνω», «σχεδιάζω», «οργανώνω», «εκπαιδεύομαι σαν πολίτης» για να βοηθώ και να βοηθιέμαι σε περίπτωση ανάγκης. Πρέπει επιτέλους να νοιαζόμαστε περισσότερο για την πόλη μας, το χωριό μας, τους γείτονες, τους συμπολίτες μας. Να είμαστε σα μια γροθιά σε τέτοιες περιπτώσεις, περισσότερο έτοιμοι για τέτοια απρόσμενα και καταστροφικά φαινόμενα και συμβάντα, καθώς η αλλαγή του κλίματος έχει συντελεστεί και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τα τελευταία χρόνια και στον τόπο μας. Η ευθύνη για την προστασία των ανθρώπων και των υποδομών αλλά και για την ασφάλειά μας από ακραία καιρικά φαινόμενα βρίσκεται στα χέρια της κεντρικής διοίκησης και των δήμων αλλά και σε εμάς τους ίδιους τους πολίτες. Νοιάζομαι για τον τόπο μου σημαίνει νοιάζομαι για τον εαυτό μου, την οικογένειά μου, τους συμπολίτες μου, το περιβάλλον γύρω μου. Οφείλουμε να ενεργοποιηθούμε στην κατεύθυνση αυτή και να δράσουμε κυρίως εθελοντικά, πλαισιώνοντας τους κρατικούς ή δημοτικούς φορείς που είναι τελικά υπεύθυνοι για το συντονισμό της προστασίας των πολιτών. Πρέπει όμως κι αυτοί οι φορείς να αναδιοργανωθούν, να δημιουργήσουν τις υποδομές και τα σχέδια ανάγκης, που κατά τη διάρκεια της καταιγίδας φάνηκε ότι δεν είχαν. Εμείς οι πολίτες πρέπει να οργανωθούμε σε επίπεδο γειτονιάς ή χωριού ώστε να μπορούμε να σώζουμε ζωές και περιουσίες. Οφείλουμε από δω και πέρα, αρμόδιοι φορείς και πολίτες να είμαστε υποψιασμένοι, ευαισθητοποιημένοι στην εθελοντική προσφορά προς τον συνάνθρωπο, πιο οργανωμένοι και ενημερωμένοι. Να μην αφήσουμε τον τόπο μας στην τύχη του και τις ζωές μας στο έλεος της δύναμης της φύσης. Με σεβασμό στο περιβάλλον και στην ανθρώπινη ζωή πρέπει να οργανώσουμε από την αρχή τον τρόπο ζωής μας με γνώμονα το μέλλον. Να έχουμε λύσεις σε περιπτώσεις ακραίων φαινομένων αλλά και για την προστασία του φυσικού μας περιβάλλοντος. Τίποτα από όσα ξέρουμε δεν είναι δεδομένο για πάντα. Η ζωή μας είναι δεμένη με τη φύση που έχει τους δικούς της νόμους και οι οποίοι δεν αλλάζουν ποτέ. Από εδώ και περά πρέπει να παρεμβαίνουμε με προσοχή στη φύση, τόσο όσο για να ζούμε άνετα και αρμονικά, χωρίς να την καταστρέφουμε.

Μετά από την ανακοίνωση του διαγωνισμού προς τους μαθητές για το σχέδιο των νέων στολών των αθλητικών ομάδων του Γυμνασίου, με μεγάλη χαρά κληθήκαμε να αποφασίσουμε μέσα από πολλές ιδέες ποια τελικά θα τυπωθεί… Οι ιδέες που κατατέθηκαν ήταν οι παρακάτω :

Η τελική επιλογή ήταν τα σχέδια της Πρωίμου Λίζας για τις στολές Volley κοριτσιών, ενώ για τις φόρμες και τη στολή ποδοσφαίρου των αγοριών επιλέχτηκε το σχέδιο της ομάδας των Μαρία Αγγελάκη, Βασιλική Γεωργιάδη, Βίκη Καϊλίδου και Μαρία Καϊλίδου.

Έχουμε την τιμή να μιλήσουμε με την κ. Μαρία Σημαντηράκη, καθηγήτρια Φυσικής, εξειδικευμένη στην Ειδική Αγωγή που υπηρετεί τα τελευταία χρόνια στο Γυμνάσιο μας. Με την καθοδήγησή της ανεβάσαμε δύο θεατρικές παραστάσεις και πήραμε μέρος και σε άλλες δράσεις που σχετίζονται με την Νοηματική, για την οποία θέλουμε να μάθουμε περισσότερα μέσα από αυτή τη συνέντευξη.

-Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για το πώς ξεκινήσατε; -Η ενασχόληση μου με την νοηματική ήταν τελείως τυχαία, όταν το 2010 κάποιος γνωστός μου είπε ότι γίνονται μαθήματα. Στην αρχή ήταν πολύ περίεργο, για την ακρίβεια ήταν σοκαριστικό, αφού εγώ η ίδια δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ο καθηγητής που θα μου έκανε μάθημα ήταν Κωφός. Δεν το είχα φανταστεί καν! Επίσης δεν σας κρύβω το πόσο τρόμαξα αλλά και το πόσο δύσκολο ήταν αυτό για εμένα αφού ως επιλαχούσα με πήραν δύο μήνες αργότερα από την έναρξη των μαθημάτων.

-Και πώς επικοινωνούσατε με το δάσκαλο; -Είχα μεγάλο τρακ αφού δεν ήξερα πώς να συνεννοηθώ μαζί του. Για να λέμε όμως την αλήθεια ήταν παρά πολύ φιλικός μαζί μας και αντιλαμβανόταν ότι εμείς δεν ξέραμε την γλώσσα του. Αρχικά με βοήθησε όταν μου έδωσε το ελληνικό δακτυλικό αλφάβητο ώστε να αρχίσω να καταλαβαίνω σιγά-σιγά τη γλώσσα. Έτσι κατάφερε εκείνος να βρει τρόπο να επικοινωνεί μαζί μου! Επίσης με βοήθησε μέσω του γραπτού λόγου για να εξοικειωθώ με την νοηματική. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ν’ αρχίσω να μιλάω και να καταλαβαίνω καλύτερα.

– Τι σας άρεσε περισσότερο σ’ όλη αυτή την «περιπέτεια»; - Το γεγονός ότι με άλλαξε σαν άνθρωπο! Ξέρω πως θα φανεί άσχημο αυτό που θα πω αλλά όταν άκουγα στο παρελθόν ότι κάποιος είναι κωφός, είτε είχε κάποιου άλλου μορφής αναπηρία, ένοιωθα μεγάλη λύπη γι’ αυτόν. Μέχρι εκείνη την στιγμή είχα τελείως λάθος αντίληψη. Όμως μέσω της νοηματικής, όταν άρχισα να γνωρίζω Κωφούς, συνειδητοποίησα ότι δεν στερούνται και δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από μας. Είμαστε ακριβώς το ίδιο. Είμαστε ίσοι. Μπορούν να κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα! Κι αυτό με άλλαξε εμένα ως άτομο. Δεν θα σου κρύψω ότι μου τράβηξε αρκετά το ενδιαφέρον η νοηματική αφού είναι μια γλώσσα πολύ εκφραστική και γεμάτη συναισθήματα.

-Ποιοι ήταν οι λόγοι που οι «συμμαθητές» σας ασχολήθηκαν με την νοηματική;

-Για κάποιους ήταν πιο εύκολο να βρουν δουλειά, σε άλλους άρεσε η νοηματική και κάποιοι άλλοι ήθελαν να γεμίσουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Είχαμε παρά πολύ καλές σχέσεις μεταξύ μας και πάρα πολύ πλάκα. Στον πρώτο κύκλο προσπαθούσαμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, οπότε όποιος καταλάβαινε τί έλεγε ο δάσκαλος, πετούσε κάνα δυο λέξεις στον άλλο, παρόλο που ο καθηγητής μας έλεγε «δε μιλάμε εν ώρα μαθήματος»! Η νοηματική είναι μια γλώσσα αρκετά ενδιαφέρουσα, το ίδιο κι η ομάδα των Κωφών, ακριβώς επειδή έχουν μια δική τους κουλτούρα. Νομίζω όμως ότι μερικές φορές τους έχουμε στο περιθώριο, γιατί εμείς δε μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Πρακτικά ένας Κωφός ζει σ’ έναν κόσμο ακουόντων και μπορεί να προσαρμοστεί σ’ αυτόν. Αν συναντήσει δηλαδή κάποιον ακούοντα, θα μπορέσει να τον καταλάβει, αν αυτός μιλήσει αργά, διαβάζοντας τα χείλια του. Εμείς που ακούμε, έχουμε την δυσκολία να επικοινωνήσουμε μαζί τους, εμείς δε τους καταλαβαίνουμε. Αυτοί μπορούν να μας κατανοήσουν.

-Τι προβλήματα πιστεύετε ότι μπορεί ν’ αντιμετωπίσουν οι κωφάλαλοι στις μέρες μας; -Καταρχάς ο κωφάλαλος είναι ένας ιατρικός όρος τον οποίο χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα οι γιατροί. Οι ίδιοι οι εκ γενετής Κωφοί δε θεωρούν τους εαυτούς τους κωφάλαλους, διότι κωφάλαλοι είναι οι άνθρωποι οι οποίοι δεν ακούνε και δεν μιλάνε. Όμως συνήθως οι Κωφοί δεν έχουν πρόβλημα στις φωνητικές τους χορδές κι αν κάνουν την κατάλληλη λογοθεραπεία, μπορούν να μιλήσουν κανονικά. Γι’ αυτό λοιπόν, ο όρος κωφαλαλία είναι καθαρά ιατρικός όρος. Στην κοινότητα των Κωφών δεν υπάρχει. Κι εγώ που συνεργάζομαι με την κοινότητα των Κωφών ως εκπαιδευόμενη και υποψήφια διερμηνέας δεν τους θεωρώ κωφάλαλους, γιατί μπορούν να μιλήσουν. Δεν έχουν πρόβλημα οι φωνητικές τους χορδές. Είναι Κωφοί αλλά έχουν φωνή. Κι εδώ θα κάνω μια παρένθεση και θα πω πως υπάρχει κι ένας διαχωρισμός ανάμεσα στον Κωφό με Κ κεφάλαιο και στον κωφό με κ μικρό.

-Σε τι διαφέρει ο Κωφός με κεφαλαίο Κ από τον κωφό με μικρό κ; -Ο Κωφός με Κ κεφάλαιο είναι ο Κωφός ο οποίος έχει ταυτότητα Κωφού. Θεωρεί τον εαυτό του Κωφό και είναι συνήθως προγλωσσικά Κωφός, δηλαδή δεν έχει μάθει την γλώσσα και έχει κουλτούρα και ταυτότητα Κωφού. Είναι 100% Κωφός. Η μητρική του γλώσσα είναι η νοηματική. Σε αντίθεση μ’ αυτόν ο κωφός με κ μικρό είναι αυτός που στην πορεία της ζωής του άρχισε να χάνει την ακοή του, με αποτέλεσμα η πρώτη του γλώσσα να είναι τα ελληνικά, δηλαδή η ομιλούμενη γλώσσα. Δε ξέρει την νοηματική και συνήθως δεν έχει σε μεγάλο βαθμό ακουστική απώλεια. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ τους. Οι νοηματίζοντες Κωφοί είναι Κωφοί με Κ κεφάλαιο.

-Τι δυσκολίες αντιμετωπίζει κάποιος άνθρωπος που στα μέσα της ζωής του έγινε κωφός; - Οι άνθρωποι καταρχάς τον καταλαβαίνουν, γιατί ξέρει την γλώσσα και μπορεί να μιλάει, αφού όλα αυτά τα χρόνια είχε μάθει να εκφράζεται μέσω του προφορικού λόγου. Προφανώς θα αντιμετωπίσει κάποιες δυσκολίες υποθέτω, άμα δεν υπάρχει υποτιτλισμός. Ένα από τα βασικά πρόβλημα των κωφών είναι η δυσκολία που έχουν να προσλαμβάνουν άμεσα την προφορική πληροφόρηση. Η πληροφόρηση δε φτάνει τόσο εύκολα σ’ έναν κωφό, γιατί δεν υπάρχουν παντού διερμηνείς νοηματικής γλώσσας, οι οποίοι να μεταφράζουν απευθείας. Επίσης δεν υπάρχει υποτιτλισμός στην τηλεόραση για να μπορεί να διαβάσει ο κωφός. Ο άνθρωπος ο οποίος στα μέσα της ζωής του θα χάσει την ακοή του (κωφός με μικρό κ) θα μπορούσε να κατανοήσει περισσότερα πράγματα στην τηλεόραση, αν υπήρχαν παντού υπότιτλοι και θα λάμβανε την πληροφορία. Ο Κωφός εκ γενετής (Κωφός με Κ) θα χρειαστεί κι έναν

διερμηνέα, αλλά υπάρχουν ελάχιστοι. Στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ μικρός ο αριθμός των διερμηνέων, στη δε Κρήτη υπάρχουν μόνο δύο επαγγελματίες διερμηνείς. Θα ήθελα να προσθέσω ότι οι επαγγελματίες διερμηνείς ακολουθούν ένα συγκεκριμένο κώδικα ενδυμασίας, φορούν μονόχρωμα και κυρίως σκουρόχρωμα ρούχα. Αυτό συμβαίνει επειδή νοηματίζουμε μπροστά στο σώμα μας κι ένα σκούρο φόντο δεν είναι τόσο κουραστικό για τον κωφό. Φαντάσου ότι ο Κωφός μπορεί να παρακολουθήσει μια διερμηνεία που να διαρκέσει από μισή ως και δύο ώρες. Θα ήταν πάρα πολύ κουραστικό να νοηματίζει ο διερμηνέας μπροστά από ένα κόκκινο ή πορτοκαλί ρούχο. Γι’ αυτό φοράμε συνήθως μαύρα, ώστε να φαίνονται τα χέρια καθαρά και μάλιστα απαγορεύεται να έχουμε βαμμένα νύχια. Απ’ ό,τι κατάλαβες, υπάρχουν αρκετοί περιορισμοί ώστε να είναι πιο άνετο για τους κωφούς, να το παρακολουθήσουν.

-Πώς πιστεύετε ότι θα μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε ως κοινότητα; -Το ιδανικό θα ήταν να ξέραμε όλοι μας τη νοηματική γλώσσα, πράγμα που κάλλιστα μπορεί να γίνει. Το Σεπτέμβριο του 2017 η Βουλή των Ελλήνων, μετά από πολλά χρόνια προσπάθειας, ψήφισε νόμο σύμφωνα με τον οποίο η Ελληνική Νοηματική και η γραφή Μπράιγ είναι ισότιμες με τα Ελληνικά. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ένας κωφός μπορεί να εργαστεί σε μια δημόσια υπηρεσία, και δικαιούται να του μιλούν στη γλώσσα του. Έτσι δίνεται κίνητρο σε περισσότερο κόσμο να μάθει νοηματική και να έχουν και οι κωφοί μια πιο άνετη ζωή.

-Θεωρείτε ότι η Ελληνική Νοηματική είναι μια δύσκολη γλώσσα; -Είναι μια δύσκολη γλώσσα, διότι είναι μια γλώσσα οπτική και δεν υπάρχει έντυπο υλικό. Για να την μάθει κάποιος πρέπει να έχει επαφή, να συναναστρέφεται Κωφούς και να νοηματίζει, αφού δεν μπορεί να πάρει ένα βιβλίο και να διαβάσει. Είναι μια γλώσσα με δικό της λεξιλόγιο και δικιά της γραμματική, δεν είναι μόνο μια κίνηση. Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που μπερδεύει την νοηματική με την παντομίμα. Δεν είναι το ίδιο. Στην παντομίμα απλώς κινείς τα χέρια σου, ενώ η νοηματική που είναι γλώσσα, δεν είναι μόνο κίνηση των χεριών αλλά έχει να κάνει και με το πού θα τοποθετήσω τα χέρια μου μέσα στον χώρο και ποιά έκφραση θα πάρω. Όλα αυτά μαζί θα δώσουν ένα νόημα.

-Εσάς σας δυσκόλεψε όλο αυτό; Εννοώ ότι με παρόμοιες κινήσεις λαμβάνατε άλλο νόημα. Δε ήταν εύκολο να μπερδευτείτε; -Με δυσκόλεψε πάρα πολύ, ακόμα με δυσκολεύει. Όμως αυτό που έχω συνειδητοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι αν δεν αγαπήσει κάποιος την νοηματική είναι πολύ πιθανόν να την παρατήσει. Αν την αγαπήσεις δεν είναι δύσκολη! Αλλά πρέπει να την αγαπήσεις και να θες να μάθεις μέσα από όλο αυτό.

-Υπάρχουν κανόνες στη νοηματική; -Εννοείται πως έχουμε συντακτικούς και γραμματικούς κανόνες. Είναι μια κανονική γλώσσα με παρελθόν, παρόν και μέλλον. Απλώς είναι μια οπτική γλώσσα.

-Η νοηματική της Ελλάδος διαφέρει από την νοηματική των άλλων λαών; -Φυσικά! Κάθε χώρα έχει τη δική της νοηματική. Η νοηματική κάθε τόπου αντιπροσωπεύει την κουλτούρα κάθε χώρας ξεχωριστά.

-Αφού οι νοηματικές διαφέρουν, ένας κωφός που θα πάει ταξίδι στο εξωτερικό πώς θα καταφέρει να συνεννοηθεί με τους κατοίκους της συγκεκριμένης περιοχής; -Υπάρχουν τα διεθνή νοήματα, με τα οποία μπορούν να συνεννοηθούν άνετα. Το 2015 είχα πάει με Κωφούς φίλους μου σ’ ένα φεστιβάλ στην Γαλλία που γίνεται κάθε δύο με τρία χρόνια και στο οποίο συμμετέχουν Κωφοί απ’ όλο τον κόσμο. Εγώ με τους Κωφούς εκεί δεν μπορούσα να συνεννοηθώ εύκολα, μιας και χρησιμοποιώ την ελληνική νοηματική γλώσσα, οι Κωφοί όμως μεταξύ τους μπορούσαν εύκολα να μιλήσουν μέσω διεθνών νοημάτων. Εμένα μου μετέφραζαν οι φίλοι μου στην ελληνική νοηματική για να μπορέσω να καταλάβω. Μεταξύ των Κωφών όμως υπήρχε μια εξαιρετική συνεννόηση. Όπως εμείς οι ακούοντες μαθαίνουμε ως κύρια γλώσσα την μητρική μας και στην συνέχεια μαθαίνουμε την διεθνή, η οποία μέχρι και σήμερα είναι τα αγγλικά, έτσι και οι Έλληνες Κωφοί μαθαίνουν πρώτα την ελληνική νοηματική και στην συνέχεια της ζωής τους μαθαίνουν και διεθνή νοήματα.

-Θα θέλατε να διδάξετε σε ένα σχολείο νοηματικής; -Θα μου άρεσε, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να πάρω πρώτα το πτυχίο του διερμηνέα. Θα ήταν υπέροχο με τον νέο νόμο που ψηφίστηκε να έμπαινε η νοηματική και η γραφή Μπράιγ στα σχολεία ως προαιρετικές γλώσσες, αφού είναι ισότιμες με τα ελληνικά.

-Πιστεύετε ότι υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό αργότερα; -Όχι, αλλά θα μου άρεσε πάρα πολύ, γιατί θα μπορούσαν να προσληφθούν στα σχολεία επαγγελματίες διερμηνείς ή Κωφοί και να διδάξουν στα παιδιά που το θέλουν. Πρόσφατα στο Ηράκλειο έγινε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Κωφών. Η ελληνική ομάδα κατέκτησε την τρίτη θέση στην Ευρώπη. Το 2016 έγινε το πανευρωπαϊκό μπάσκετ κωφών. Η γυναικεία ελληνική ομάδα κατέκτησε την πρώτη θέση και των αντρών την τρίτη ή την τετάρτη.

-Συγχαρητήρια, χρειάζεται φοβερή προσπάθεια κι αγάπη για να καταφέρουν ένα τόσο καλό αποτέλεσμα! Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για τη συνέντευξη, την θετική σας ενέργεια και την καλή διάθεση που δείξατε. Εις το επανιδείν!

-Και εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ, καλή σας συνέχεια!

Ζωή Κουτσογιαννάκη Το Ειδικό Γυμνάσιο-Λύκειο Κωφών – Βαρηκόων Θεσσαλονίκης υλοποίησε και λειτουργεί στην ιστοσελίδα του, online διαδραστική εκπαιδευτική εφαρμογή, τύπου ψηφιακού λεξικού Νοηματικής Για να δείτε την εφαρμογή πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: http://gym-ekv-thess.thess.sch.gr

Χρυσαλλίδα Ετήσια ανασκόπηση δραστηριοτήτων του Γυμνασίου Πλατανιά για το σχολικό έτος 2018-2019 Συνεργάσθηκαν οι μαθητές και μαθήτριες : Μπαλαδάκη Μαριλή, Μαυρογέννη Μαρία, Ζωή Κουτσογιαννάκη, Πρωίμου Λίζα, Μαυρογεννάκης Αντώνης, Καστρινάκης Φοίβος, Άρτεμις Βλαζάκη – Στέλλα Ιβάνοβα Συνεργάσθηκαν οι εκπαιδευτικοί : Σημαντηράκη Μαρία, Ψυχογιού Διονυσία, Μαγουλά Μαρία, Παπαδάκη Ελένη, Τρουλινού Ευαγγελία, Μιχελάκης Δημήτρης, Μπολιά Σταυρούλα, Τριτάκη Νάντια, Δώρα Ρήγα, Χιντηράκη Αριστέα Συντονιστές ύλης : Μπολιά Σταυρούλα, Τριτάκη Νάντια Υπεύθυνος έκδοσης : Παπαστάμος Βασίλης [Δ/ντής του Γυμνασίου Πλατανιά] Πρόσθετες πληροφορίες : Εκτυπώθηκε το Σεπτέμβριο 2019 σε 600 αντίγραφα και διανέμεται δωρεάν

1. ΕΦΗΒΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ : Τα κυριότερα γνωρίσματα της Εφηβικής Λογοτεχνίας είναι ότι στις ιστορίες πρωταγωνιστούν έφηβοι και ο κόσμος είναι ιδωμένος μέσα από τη ματιά τους. Βασικό στοιχείο της πλοκής τους είναι ότι οι νέοι προσπαθούν να πετύχουν την ανεξαρτητοποίηση από την προστατευτική εξουσία των γονιών τους, ερχόμενοι συχνά σε σύγκρουση μαζί τους. Τα λογοτεχνικά αυτά έργα δείχνουν μεγάλη ευαισθησία απέναντι στα ιδιαίτερα προβλήματα των νέων και στοχεύουν στην ομαλή μετάβαση του εφήβου από τον κόσμο της αθωότητας στον κόσμο της ευθύνης και της αυτονομίας της προσωπικότητάς του. Τα βιβλία της Εφηβικής Λογοτεχνίας απευθύνονται σε νεαρές ηλικίες (από έφηβους έως και νεαρούς ενήλικες) και έχουν παιδαγωγική αλλά και λογοτεχνική αξία. Στην Ελλάδα οι πιο γνωστοί συγγραφείς εφηβικών μυθιστορημάτων ήταν γυναίκες, η Πηνελόπη Δέλτα, η Ζωρζ Σαρή, η Άλκη Ζέη, η Κίρα Σίνου, η Μαρούλα Κλιάφα, η Μαρία Πυλιώτου, η Λίτσα Ψαραύτη, η Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου κ.α. Στην πορεία εμφανίστηκαν και νεότερες γενιές ελλήνων συγγραφέων, όπως ο Μάνος Κοντολέων, ο Γιώργος Κ. Παναγιωτάκης, ο Πολυχρόνης Κουτσάκης, ο Βασίλης Παπαθεοδώρου, ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος, ο Θοδωρής Κούκιας, η Αλεξάνδρα Μητσιάλη, η Μαρία Παπαγιάννη, η Ηρώ Παπαμόσχου, η Τούλα Τίγκα, η Ελένη Δικαίου, η Ελένη Μαντέλου κ.α., οι οποίοι αποφάσισαν να καταπιαστούν με πιο δύσκολα θέματα που αφορούν τους εφήβους, ακολουθώντας την τάση που επικρατεί σήμερα στις ΗΠΑ και στην Αγγλία. Τα θέματα που απασχολούν τους εφήβους και αποτυπώνονται στη λογοτεχνία είναι ποικίλα: οι σχέσεις με τους φίλους, την οικογένεια, ο έρωτας, ο θάνατος, η σχολική ζωή, η αποδοχή του διαφορετικού. Όμως υπάρχουν και πιο «σκοτεινά» θέματα με τα οποία καταπιάνεται η σύγχρονη εφηβική λογοτεχνία: κακοποίηση, αυτοτραυματισμός, αρρώστιες, κατάθλιψη, εθισμός σε ουσίες, σεξουαλική καταπίεση, αυτοκτονικές τάσεις. Η ελληνική Εφηβική Λογοτεχνία, αν και ασχολείται με τα προβλήματα των νέων, δεν έχει προκαλέσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον τους σε αντίθεση με την ξένη Εφηβική Λογοτεχνία που έχει μεγάλο αναγνωστικό κοινό και ανταπόκριση στους νέους των άλλων χωρών. Ο κυριότερος λόγος για την περιορισμένη απήχησή της είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχει έλλειψη αναγνωστικής «κουλτούρας» και συνείδησης. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην παιδεία και στην εκπαίδευσή μας. Τα τελευταία χρόνια εκπονείται στην Β΄ Τάξη του Γυμνασίου μας πρόγραμμα φιλαναγνωσίας από τη φιλόλογο Μαρία Μαγουλά. Φέτος εφαρμόστηκε στην Α΄ Τάξη του Γυμνασίου Πλατανιά το πρόγραμμα «Μαθητές Βιβλιόφιλοι και Βιβλιοφάγοι», στόχος του οποίου είναι να καλλιεργήσει στους μαθητές μας τη φιλαναγνωσία και να δημιουργήσει δια βίου βιβλιόφιλους, κριτικούς αναγνώστες. Στα βιβλία της βιβλιοθήκης μας οι έφηβοι μπορούν να βρουν μέσα ιστορίες και χαρακτήρες που να τους ενδιαφέρουν, να εμπλουτίσουν την εμπειρία τους και να ανοίξουν τους συναισθηματικούς τους ορίζοντες.

2. Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΛΑΤΑΝΙΑ : Η βιβλιοθήκη του Γυμνασίου Πλατανιά διαθέτει πολλά βιβλία (Πάνω από 2.000 τίτλους) ελληνικής και ξένης πεζογραφίας, ποίησης, ιστορικά, επιστημονικά, παιδαγωγικά βιβλία, τέχνης, κόμικς, εγκυκλοπαίδειες και λεξικά. Φέτος εμπλουτίστηκε με 100 νέα βιβλία. Πρόκειται για βιβλία κυρίως Εφηβικής Λογοτεχνίας. Η βιβλιοθήκη μας αυτή τη στιγμή διαθέτει μια λίστα από εξαιρετικά βιβλία ελληνικής και ξένης (μεταφρασμένης) Εφηβικής Λογοτεχνίας που καλύπτουν όλο το φάσμα των ενδιαφερόντων. Βιβλία με κοινωνικούς και οικολογικούς προβληματισμούς (όπως τα βιβλία του Λουίς Σεπούλβεδα), ιστορικής μνήμης (όπως τα βιβλία του Τζον Μπόιν για το Ολοκαύτωμα), ιστορικά μυθιστορήματα και διηγήματα, φανταστικό μυθιστόρημα, με έντονο το στοιχείο της περιπέτειας και του μυστηρίου (όπως τα

βιβλία του Φίλιπ Πούλμαν), βιβλία τέχνης, βιβλία για την επιστήμη, τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο.

3. ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ» : Κάθε χρόνο, ομάδα μαθητών με την καθοδήγηση της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά επικεντρώνεται σε ένα θέμα ή ένα λογοτέχνη, κι αφού μελετήσει βιβλία από τη βιβλιοθήκη του Γυμνασίου, παρουσιάζει στο τέλος του σχολικού έτους ένα λογοτεχνικό αφιέρωμα. Το φετινό αφορούσε τον Γιώργη Μανουσάκη, Χανιώτη λογοτέχνη που διετέλεσε κι ο πρώτος διευθυντής του σχολείου (Το αφιέρωμα παρουσιάζεται σε άλλες σελίδες της Χρυσαλλίδας). Έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια αφιερώματα στους Κώστα Χιωτάκη, Θάλεια Καλλιγιάννη, Ζωρζ Σαρή καθώς και στις κρητικές επαναστάσεις μέσα απ’ τη λογοτεχνία.

4. ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΜΑΘΗΤΕΣ ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΙ» ΓΙΑ ΤΗΝ Α΄ ΤΑΞΗ : Όλοι οι μαθητές της Α΄ Τάξης, στα πλαίσια του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, συμμετείχαν στο πρόγραμμα «Μαθητές Βιβλιόφιλοι και Βιβλιοφάγοι», κατά το σχολικό έτος 2018-19. Υπό την καθοδήγηση της φιλολόγου τους Λίλας Τρουλινού ανέλαβαν να μελετήσουν από ένα έως έξι λογοτεχνικά βιβλία. Τα δύο πιο δημοφιλή βιβλία ήταν «Ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς» της Μαρούλας Κλιάφα και «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σε έναν γλάρο να πετάει» του Λουίς Σεπούλβεδα. Οι μαθητές αποτύπωσαν τις εντυπώσεις της αναγνωστικής τους εμπειρίας σε φύλλο εργασίας. Σας παραθέτουμε ένα μικρό δείγμα ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Α΄ ΤΑΞΗΣ : (επιμέλεια: Λίλα Τρουλινού) Zωρζ Σαρή, Τα στενά παπούτσια, Πατάκης 2012 Βιβλιοπαρουσίαση από τον μαθητή Ορφέα Σπανό Το θέμα του βιβλίου είναι η σχέση που αναπτύσσεται το καλοκαίρι του 1935, σε ένα μικρό χωριό της Αίγινας, τη Βάγια, ανάμεσα σε δύο δωδεκάχρονα, τον Παναγιώτη και τη Ζωή. Τα δύο παιδιά γνωρίστηκαν το καλοκαίρι του 1934, όταν η οικογένεια της Ζωής αποφάσισε να περάσει τις διακοπές της στη Βάγια και μοιράστηκαν το σπίτι με τους Χαλδαίους, την οικογένεια του Παναγιώτη, πληρώνοντας ένα χρηματικό ποσό για τη διαμονή τους. Ο Παναγιώτης και η Ζωή περνάνε τις περισσότερες ώρες της μέρας τους μαζί. Πηγαίνουν για μπάνιο, συζητάνε, διοργανώνουν μια θεατρική παράσταση για φιλανθρωπικό σκοπό και ξεναγούν τους τουρίστες. Στο τέλος των διακοπών, στενοχωρημένοι που θα χωριστούν, φανερώνουν τα αισθήματα αγάπης που τρέφουν ο ένας για τον άλλο. Σκαρώνουν λοιπόν κρυφά από τους γονείς τους ένα γάμο … Μια φράση που μου έκανε εντύπωση είναι η εξής: «το μυαλό διατάζει το χέρι, όταν όμως η καρδιά διατάζει το χέρι, τότε διαλέγει το πιο όμορφο τσαμπί και το ρίχνει στο κοφίνι». Αυτό που μου άρεσε σε αυτή τη φράση είναι το νόημά της, δηλαδή ότι η καρδιά παίρνει τις ωραιότερες αποφάσεις.

Νένα Κοκκινάκη, Η χελώνα της Αφροδίτης, Γαβριηλίδης 2017 Βιβλιοπαρουσίαση από τη μαθήτρια Ελευθερία Πεντάρη Το βιβλίο είναι ιστορικό μυθιστόρημα και εκτυλίσσεται στα χρόνια του Χρυσού Αιώνα και του Πελοποννησιακού πολέμου που κατέστρεψε την Αρχαία Αθήνα. Πρωταγωνιστεί ο μεγαλύτερος γλύπτης της εποχής, ο Φειδίας, ο οποίος κατηγορείται άδικα για υπεξαίρεση χρυσού από το χρυσάφι που του δόθηκε για την κατασκευή του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς Προμάχου. Ο γλύπτης καταφέρνει να αποδείξει την αθωότητά του όμως καταδικάζεται για άλλες κατηγορίες. Η μνησικακία και η ζήλεια κάποιων συμπολιτών του θα τον οδηγήσουν στη φυλακή. Κίνητρό τους είναι να βλάψουν τον Περικλή, τον άνθρωπο στον οποίο χρωστάει η πόλη τους το μεγαλείο της. Αυτού το κύρος θέλουν να πλήξουν με τη δίκη του Φειδία. Ο γλύπτης φυγαδεύεται στη συνέχεια στην Ήλιδα, όπου θα ζήσει ως τα τέλη του βίου του με τη σύντροφό του τη Μυρτάλη, μια εταίρα από την Πριήνη. Ο Φειδίας την είχε γνωρίσει στον οίκο της Ασπασίας, της συντρόφου του Περικλή. Την είδε να παίζει αυλό, συγκινήθηκε από την ομορφιά της και την ερωτεύτηκε. Η Μυρτάλη θα γίνει το μοντέλο του για το άγαλμα της Αφροδίτης που πατά το πόδι της πάνω σε μία χελώνα… *** Μαρούλα Κλιάφα, Ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς, Κέδρος, 2004 Βιβλιοπαρουσίαση από τη μαθήτρια Ειρήνη Καραντωνάκη Το βιβλίο αυτό αποτελείται από τις επιστολές που ανταλλάσσουν δύο δεκαπεντάχρονα κορίτσια, που προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους. Το ένα κορίτσι είναι η Βερόνικα, από την Αλβανία, που έζησε την τραυματική εμπειρία της μετανάστευσης και που συνεχίζει να ζει σε δύσκολες συνθήκες στην Ελλάδα. Το άλλο κορίτσι είναι η Ελένη, κόρη πλούσιας αθηναϊκής οικογένειας, που φαίνεται να ζει μια τέλεια ζωή, χωρίς να της λείπει τίποτα. Όμως στο τέλος αποκαλύπτεται πως η ζωή της δεν είναι αυτή που περιγράφει στα γράμματά της. Η Ελένη είναι άτομο με ειδικές ανάγκες και στα γράμματά της παρουσιάζει την ιδανική ζωή που φαντάζεται και θα ήθελε να ζει. Όταν το ανακαλύπτει η Βερόνικα θυμώνει πολύ. Όλους αυτούς τους μήνες που αλληλογραφούσαν έχει αναπτυχθεί μεταξύ τους μια δυνατή φιλία. Θα συγχωρέσει η Βερόνικα τη φίλη της για τα ψέματά της; «Ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς»: Η φράση αυτή σημαίνει ότι χρειάζεται κουράγιο, αγώνας και πολλή προσπάθεια μέχρι να κατακτήσουμε την ευτυχία. ***

Η βιβλιοθήκη του Γυμνασίου μας είναι δανειστική για όλους τους μαθητές και τους γονείς τους! Μπορείτε να εντοπίσετε τον πλήρη κατάλογο των βιβλίων μας στο δικτυακό τόπο του σχολείου στη διεύθυνση : www.gymnasio-platania.gr και στην επιλογή Βιβλιοθήκη

Περιβαλλοντική Ομάδα και Ομάδα Νοιάζομαι και Δρω: Νοιαζόμαστε για το περιβάλλον, τον τόπο μας, τον συνάνθρωπό μας. Υπεύθυνοι Εκπαιδευτικοί: Διονυσία Ψυχογιού, Μαριέττα Λιτσάκη

Όλοι μαζί μπορούμε! Τέλεια συνεργασία των δύο ομάδων, Περιβαλλοντικής Ομάδας και Νοιάζομαι και Δρω, για 3η συνεχόμενη χρονιά με επίτευξη των στόχων που είχαν τεθεί, με πληθώρα εμπειριών και αναμνήσεων. Συμμετείχαμε ξανά στο εγκεκριμένο από το Υπουργείο Παιδείας πρόγραμμα του Μη κερδοσκοπικού σωματείου Δεσμός και του Ιδρύματος Λαμπράκη με τίτλο «Νοιάζομαι και Δρω» με στόχο τη δημιουργία ενεργών πολιτών και κουλτούρας εθελοντισμού στα σχολεία. Συμμετείχαν ενεργά 45 μαθητές και 7 εκπαιδευτικοί. Οι δύο ομάδες οργάνωσαν δράσεις περιβαλλοντικού αλλά και κοινωνικού χαρακτήρα, σε συνεργασία με τοπικούς φορείς όπως ο Δήμος Πλατανια, ο Πολιτιστικός Αναπτυξιακός Σύλλογος Πλατανιά, ο Εμπορικός Σύλλογος Πλατανιά. Συνεργάστηκαν με άλλα σχολεία του νομού και συμμετείχαν σε δράση που οργανώθηκε από το Δίκτυο Εθελοντισμού της ΔΔΕ Χανίων Δημόφιλος και το Δήμο Χανίων. Δραστηριότητες των ομάδων: Γνωριμία με τις λίμνες

Παιδιά της Περιβαλλοντικής ομάδας μελέτησαν πληροφορίες και στοιχεία για τις λίμνες Αγιάς και Κουρνά τα οποία κατέγραψαν και παρουσίασαν στο σύνολο της ομάδας τους. Φροντίδα του σχολικού κήπου Όπως κάθε χρόνο τα παιδιά του Περιβάλλοντος στις κυριακάτικες συναντήσεις τους αφιέρωναν

συστηματικά χρόνο για τη φροντίδα του κήπου του σχολείου μας και των παρακείμενων δέντρων. Επίσκεψη στο Θέρμο Το διάστημα 27-30 Μαρτίου 2019 η Περιβαλλοντική ομάδα του σχολείου επισκέφθηκε το Θέρμο και το εκεί Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης για να συμμετέχει στο διήμερο πρόγραμμα με θέμα τη λίμνη Τριχωνίδα.

Τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί φιλοξενήθηκαν στον ξενώνα του κέντρου και συμμετείχαν σε ποικίλες δραστηριότητες και παρουσιάσεις που αφορούσαν στη λίμνη και στη χλωρίδα και πανίδα της, ενώ επισκέφτηκαν σημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος της περιοχής όπως το σπίτι του Κοσμά του Αιτωλού και τον Αρχαιολογικό χώρο του Θέρμου.

Let’s Do it Greece - Νοιάζομαι και Δρω Την Κυριακή 7 Απριλίου 2019 μαζί με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πλατανιά, το Δήμο Πλατανιά, το Σύλλογο καταστηματαρχών, το Δημοτικό Σχολείο Πλατανιά και απλούς πολίτες της περιοχής το

Γυμνάσιο Πλατανιά συμμετείχε με ομάδα μαθητών στον καθαρισμό της παραλίας Πλατανιά, στον καλλωπισμό της κεντρικής πλατείας και τη φύτευση λουλουδιών στα υπάρχοντα παρτέρια.

καθαρισμός της περιοχής μέχρι την πλατεία των Καλυβών. Δράση του δικτύου Εθελοντισμού «Δημόφιλος» Την Τετάρτη 8 Μαΐου το δίκτυο εθελοντισμού της ΔΔΕ Χανίων Δημόφιλος, σε συνεργασία με φορείς του Δήμου Χανίων οργάνωσε μια μεγάλη γιορτή Εθελοντισμού στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών στο κέντρο των Χανίων.

Η δράση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του πανελλήνιου κινήματος Let’s Do it Greece και την Εβδομάδα Εθελοντισμού «Νοιάζομαι και Δρω» όπου τη φετινή χρονιά ένωσαν τις δυνάμεις τους. Μαθητές και εκπαιδευτικοί από περισσότερα από 20 σχολεία ένωσαν τις δυνάμεις τους ώστε να αλλάξουν την όψη του πάρκου μέσα σε ένα πρωινό. Το σχολείο μας φυσικά ήταν παρόν με 15 παιδιά της ομάδας και συνέβαλε στην αλλαγή της όψης της εισόδου από την πλευρά της οδού Σφακιανάκη, αλλά και με τη δωρεά μιας πανέμορφης φωλιάς για πουλιά που κατασκεύασε η μαθήτρια της Β Γυμνασίου του σχολείου μας Κατσαλιάκη Ίρις με τη βοήθεια του πατέρα της. Δεντροφύτευση στον Αποκόρωνα Την Τρίτη 2 Απριλίου 2019 σε συνεργασία με τα υπόλοιπα σχολεία του Νομού που συμμετέχουν στο «Νοιάζομαι και Δρω», δηλαδή το Γυμνάσιο Βάμου, το 2ο Γυμνάσιο Χανίων και το Μουσικό Σχολείο Χανίων, υλοποιήθηκε μια δράση δεντροφύτευσης μιας παλιάς χωματερής στην περιοχή του Αποκόρωνα.

Όλα τα παιδιά έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό όπως πάντα για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Το Γυμνάσιο Βάμου σε συνεργασία με το Δήμο Αποκόρωνα μας υποδέχθηκε στο σημείο όπου έγινε η δράση ενώ στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε

Και τη φετινή χρονιά η ομάδα έδρασε, το χάρηκε και προσπάθησε να είναι ενεργή και πρόθυμη να βοηθήσει σε οποιαδήποτε προσπάθεια ήταν δυνατόν να συμμετέχει.

Η 2η συνάντηση του προγράμματος KA2 Erasmus+ με τίτλο: "Environment and Sustainability: Understand, Care, Act!" πραγματοποιήθηκε το διάστημα 13/517/5/2019 στο ρουμανικό σχολείο Scoala Gimnaziala Ghimbav, που μας φιλοξένησε, και έλαβαν μέρος 2 εκπαιδευτικοί και 9 μαθητές του σχολείου μας. Το θέμα της συνάντησής μας ήταν τα απορρίμματα και πλαστικά και η επίδρασή τους στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Οι εργασίες για άλλη μια φορά διήρκεσαν τρεις ημέρες όπου συμμετείχαμε σε ποικίλες δραστηριότητες. Την πρώτη ημέρα παρακολουθήσαμε παρουσιάσεις σχετικές με τα απορρίμματα και πλαστικά, και τον τρόπο διαχείρισής τους σε κάθε χώρα, ενώ παρουσιάσαμε και τη δική μας έρευνα πάνω στο θέμα. Το απόγευμα ξεναγηθήκαμε στο κέντρο της παλιάς πόλης Μπρασόβ, που βρίσκεται πολύ κοντά στο Γκίμπαβ. Είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε τον Λευκό και τον Μαύρο Πύργο της πόλης, τη Μαύρη Εκκλησία που οφείλει το όνομά της σε μια πυρκαγιά του παρελθόντος και πολλά άλλα σημεία ενδιαφέροντος και να μάθουμε αρκετά στοιχεία για την ιστορία της περιοχής. Τη δεύτερη μέρα επισκεφθήκαμε ένα πάρκο προστασίας αρκούδας. Η Ρουμανία στην περιοχή των Καρπαθίων φιλοξενεί μεγάλο πληθυσμό καφέ αρκούδας που όμως δυστυχώς, ειδικά τα προηγούμενα χρονιά, συχνά τύγχανε αιχμαλωσίας και βασανιστηρίων από ιδιώτες που στόχο είχαν το χρήμα. Ευαισθητοποιηθήκαμε πάνω στο θέμα, μας εξήγησαν πως τα απορρίμματα και η μη σωστή διαχείρισή τους έχει φέρει την αρκούδα κοντά σε πόλεις και χωριά, κάτι που θέτει σε κίνδυνο και τους πολίτες αλλά και την ίδια την αρκούδα, ενώ είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά σε φυσικό περιβάλλον δεκάδες αρκούδες, ακόμη και αρκουδάκια που διασκέδαζαν σκαρφαλώνοντας επιδέξια πάνω σε δέντρα.

Πριν φύγουμε από την περιοχή, πραγματοποιήσαμε μια δράση καθαρισμού της γύρω περιοχής βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο τους εθελοντές του πάρκου, αλλά στέλνοντας και περιβαλλοντικό μήνυμα προς όλους, αφού όλη η δράση μαγνητοσκοπήθηκε από Ρουμανικό κανάλι και την επομένη ήταν θέμα στις κεντρικές ειδήσεις της χώρας. Το απόγευμα επισκεφθήκαμε ίσως το πιο γνωστό αξιοθέατο της χώρας, το κάστρο του Μπραν, ή αλλιώς το κάστρο του κόμη Δράκουλα. Μάθαμε για την πραγματική ιστορία του Πύργου αλλά διασκεδάσαμε και με το μυστήριο που το σημερινό μουσείο προσπαθεί να μεταδώσει στον επισκέπτη. Την τρίτη μέρα μεταφερθήκαμε σε καταφύγιο της περιοχής ώστε να πραγματοποιήσουμε το εργαστήριο ανακύκλωσης που είχε οργανώσει το σχολείο της Ρουμανίας. Πήραμε το τελεφερίκ από την περιοχή Ποϊάνα και τα 1000μ υψόμετρο, και ανεβήκαμε στα 1600μ. Ο καιρός δεν μας βοήθησε να απολαύσουμε τη θέα γιατί είχε βροχή και πολλή ομίχλη. Φτάνοντας στον προορισμό μας περπατήσαμε περίπου 25 λεπτά μέσα στο χιόνι για να καταλήξουμε σε καταφύγιο της περιοχής, το Cabana Postavaru. Τα παιδιά, αφού ξεκουράστηκαν, εργάστηκαν σε ομάδες για να δημιουργήσουν έργα τέχνης χρησιμοποιώντας υλικά που δεν είχαν πια χρήση. Είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε μενού της περιοχής, ενώ στη συνέχεια πήραμε το δρόμο της επιστροφής περπατώντας περίπου μία ώρα για να καταλήξουμε στο αρχικό σημείο. Ο καιρός είχε βελτιωθεί, οπότε μπορέσαμε να απολαύσουμε καλύτερα το τοπίο, το τόσο διαφορετικό από τον τόπο μας. Για άλλη μια φορά οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, αλλά και οι γονείς των Ρουμάνων μαθητών, μας φιλοξένησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γυρίσαμε πίσω με τις καλύτερες εντυπώσεις εκπαιδευτικοί και μαθητές. Ανυπομονούμε να τους υποδεχθούμε τον Οκτώβριο στο δικό μας σχολείο, να αναλύσουμε μαζί το θέμα της κατανάλωσης φαγητού όπως ορίζεται από το πρόγραμμα. Στη συγκεκριμένη μετακίνηση συμμετείχαν οι μαθητές: Ανδρέας Καντιλιεράκης, Ερμής Κοντογουνάκης, Ρόμπερτ Πίτιριτς, Διονύσης Τουρχάνι, Ίρις Κατσαλιάκη, Νίκη Κοκκινάκη, Μυρτώ Χατζηβασιλείου, Έλενα Γιακουμάκη και Κατερίνα Σαραντολάκη. Συνοδοί εκπαιδευτικοί: Ψυχογιού Διονυσία και Λιτσάκη Μαριέττα.

Μαρία Μαυρογέννη

Με τον παραπάνω γενικό τίτλο ξεκίνησε η συλλογή έργων από τους μαθητές και τις μαθήτριες του Γυμνασίου Πλατανιά έτσι ώστε να οργανωθεί μια έκθεση ζωγραφικής με αυτό τον τίτλο. Τα έργα που ξεχώρισαν παρουσιάζονται :

Στρατουδάκη Εβελίνα

Μαριλή Μπαλαδάκη

Βασιλική Γεωργιάδη

ΓΙΟΡΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ Φυσικές Επιστήμες ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ» Ένα διήμερο αφιερωμένο στις Φ. Ε. Το Σάββατο 13 και την Κυριακή 14 Απριλίου μαθητές από Γυμνάσια, Λύκεια και Δημοτικά του Νομού Χανίων παρουσίασαν στο κοινό, πειράματα Φυσικής, Χημείας, Βιολογίας και όχι μόνο. Οι μαθητές και μαθήτριες, σαν μικροί επιστήμονες, δίδαξαν και διδάχθηκαν, σ’ ένα «Πανηγύρι» των Φυσικών Επιστημών συνδέοντας τις γνώσεις τους με το «πράττω» αποδεικνύοντας την αναγκαιότητα και την ομορφιά του πειραματισμού. Ο σκοπός της γιορτής αυτής ήταν: • να αναδειχθούν οι Φυσικές Επιστήμες ως απαραίτητα ερμηνευτικά κλειδιά για την κατανόηση του κόσμου μας.

• να ενθαρρυνθούν οι μαθητές και να απομυθοποιήσουν τους φόβους τους για τις «ακαταλαβίστικες» Φ.Ε.

• να αποκτήσουν εμπειρίες και δεξιότητες χρήσιμες στη καθημερινότητα.

• να έρθουν οι μαθητές των σχολείων του νομού Χανίων σε επαφή και να ανταλλάξουν ιδέες και πειράματα.

• η δημιουργία μιας ομάδας μικρών «επιστημόνων» σε κάθε σχολική μονάδα και τέλος • το «άνοιγμα» και η παρέμβαση του ΕΚΦΕ και των επιστημονικών Συλλόγων στα κοινωνικά δρώμενα των Χανίων. Απ’ αυτή την γιορτή δεν θα μπορούσε να λείπει και το Γυμνάσιο Πλατανιά. Οι καθηγήτριες Παπαδάκη Ελένη και Σημαντηράκη Μαρία με τα «Πειρακτρόνια» και συγκεκριμένα τους μαθητές Ξηράκη Φάνη, Γιακουμάκη Λευτέρη, Διακόπουλο Γιάννη, Μαρινάκη Γιώργο, Βουρδουμπά Στέλιο, Σμυρλάκη Βασίλη, Σπανό Ορφέα , Φιωτάκη Αργύρη, και Φιωτάκη Φανούρη, παρουσίασαν τα παρακάτω πειράματα:

Το Φως που τα σπάει Το «τρένο» αποτελείται από μια μπαταρία, δύο μαγνήτες και ένα αγώγιμο πηνίο. Οι μαγνήτες αποτελούν και την αγώγιμη επαφή μεταξύ των πόλων της μπαταρίας και του πηνίου. Έτσι ηλεκτρικό ρεύμα αρχίζει να ρέει μεταξύ των επαφών στο συγκεκριμένο τμήμα του πηνίου. Το μαγνητικό πεδίο που προκύπτει εξαιτίας της ροής του ρεύματος απωθεί τους μαγνήτες και … το «τρένο» ταξιδεύει:

Μια οδοντογλυφίδα γιατρός Κάθε φορά που συστέλλεται η καρδιά, το αίμα ωθείται μέσα στην αρτηρία, προκαλώντας ώθηση προς τα πάνω. Η διόγκωση που δημιουργείται από αυτή την ώθηση μπορεί να γίνει αισθητή ως μια ελαφρά σφίξη σε περιοχές όπως ο καρπός, ο λαιμός και ο πήχης.

Χιλιοτρύπητο λαήνι μα σταλιά νερό δε χύνει

Με μια οδοντογλυφίδα που «κολλάει» με πλαστελίνη στο χέρι μπορεί να μετρήσει κάποιος τον καρδιακό παλμό του. Κάθε παλμική κίνηση της οδοντογλυφίδας είναι σημάδι ενός καρδιακού παλμού.

(Ένα τρύπιο καπάκι από το οποίο δεν χύνεται το νερό)

Ο καταδεκτικός και ο ακατάδεκτος

Αρχικά γεμίζουμε με νερό ένα βαζάκι και το κλείνουμε με ένα καπάκι που έχει σήτα. Βάζουμε ένα χαρτί, το κλείνουμε και το αναποδογυρίζουμε. Τραβάμε προσεχτικά το χαρτί και παρατηρούμε ότι το νερό δε χύνεται. Αυτό συμβαίνει λόγω της ατμοσφαιρικής πίεσης και της επιφανειακής τάσης. Οι δυνάμεις συνοχής επιδρούν και το νερό συγκρατείται στο δοχείο.

Γεμίζουμε δύο γυάλινα βαζάκια με ζεστό νερό το 1ο και με κρύο νερό το 2ο. Προσθέτουμε 3-5 σταγόνες μπλε χρώμα τροφίμων στο κρύο και 3-5 σταγόνες πράσινο στο ζεστό. Αν βάλουμε ένα χαρτάκι και αναποδογυρίσουμε το ένα βαζάκι πάνω στο άλλο παρατηρούμε ότι , αφού βγάζουμε το χαρτάκι, τα δύο υγρά δεν αναμειγνύονται όταν είναι το θερμό πάνω, ενώ όταν είναι το κρύο πάνω, γίνεται ανάμειξη. Αιτία είναι η διαφορά στην πυκνότητα του ζεστού νερού από το κρύο.

Αν περάσει όμως αέρας, τότε το νερό χύνεται.

Το θερμό νερό είναι πιο αραιό και μένει στο βαζάκι, όταν είναι πάνω, ενώ το κρύο είναι πιο πυκνό και πέφτει όταν το βαζάκι με το κρύο νερό είναι από πάνω.

Των Άρτεμις Βλαζάκη – Στέλλα Ιβάνοβα Το θέμα «τατουάζ» ενδιαφέρει τους νέους σήμερα καθώς ακούνε και διαβάζουνε καθημερινά διάφορα. Τα πρότυπα όμως που προβάλλουν η τηλεόραση, οι διαφημίσεις, τα κοινωνικά δίκτυα οδηγούν συχνά τους νέους να γίνονται παθητικοί αποδέκτες με υποβαθμισμένη κρίση. Ποιοί είναι οι λόγοι που οδηγούν τους νέους να κάνουν τατουάζ και ποιά σημασία έχουν στην ζωή τους; Γνωρίζουν τους κινδύνους που υπάρχουν; Η δερματοστιξία (τατουάζ) είναι ένα σχέδιο από μελάνι το οποίο εισχωρεί στο δέρμα, συνήθως μέσω της χρήσης μιας βελόνας. Δεν πρόκειται για φαινόμενο της σύγχρονης κοινωνίας, καθώς χρησιμοποιείται διακοσμητικά και θρησκευτικά από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Πρόκειται μάλιστα για μία από τις αρχαιότερες μορφές τέχνης στην ιστορία της ανθρωπότητας. Άνθρωποι από διάφορους πολιτισμούς σε όλον τον κόσμο «βάφουν» τα σώματά τους εδώ και πάνω από 5.000 χρόνια είτε στο πλαίσιο θρησκευτικών τελετουργικών, είτε ως σύμβολα κοινωνικής θέσης, ή απλά για λόγους αισθητικής. Η παράδοση αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα όπου παρά κάποια ταμπού που το περιβάλλουν, παραμένει μια δημοφιλής τέχνη σε πολλά μέρη του κόσμου. Μόνη διαφορά είναι ότι έχει μειωθεί η πιθανότητα μόλυνσης από τη διαδικασία, η συχνότητα με την οποία γίνεται και η υιοθέτησή του από διαφορετικές ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες.

Σύμφωνα με το νόμο θα πρέπει κάποιος να είναι 18 χρονών για να κάνει τατουάζ. Διαφορετικά θα πρέπει να συνοδεύεται από τον γονέα ή κηδεμόνα του, ο οποίος θα πρέπει να υπογράψει μια υπεύθυνη δήλωση και να συμφωνήσει με το σχέδιο και το μέγεθος του τατουάζ αλλά και το σημείο του σώματος που θα γίνει. Παρ’ όλα αυτά έχει παρατηρηθεί πως το όριο ηλικίας των νεαρών που επιλέγουν να κάνουν τατουάζ αγγίζει μόλις τα 14 χρόνια. Πρόκειται για μια ακόμη μόδα της εποχής, που ακολουθούν πολλοί μαθητές των Γυμνασίων και των Λυκείων, οι οποίοι δείχνουν να επηρεάζονται από τα πρότυπα που έχουν στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας, του αθλητισμού και κυρίως του ποδοσφαίρου αλλά και από φίλους και συγγενείς που έχουν κάνει κάτι αντίστοιχο. Ποιοί είναι οι κίνδυνοι για την υγεία; Είναι πιθανό να προκληθεί αλλεργία από τις χρωστικές που χρησιμοποιούνται αλλά και δερματικά προβλήματα, όπως οιδήματα και ουλές. Αν δεν τηρούνται οι κανόνες υγιεινής, μπορεί να υπάρξει μόλυνση της πληγής από μικρόβια όπως ο σταφυλόκοκκος αλλά και κάποια ασθένεια που μεταδίδεται μέσω του αίματος, όπως ηπατίτιδα, ιός HIV, φυματίωση. Επίσης τα τατουάζ εμποδίζουν ακτινολογικές εξετάσεις. Είναι πιθανόν το μηχάνημα να δώσει ψευδή αποτελέσματα σε σημαντικές εξετάσεις για ασθένειες όπως ο καρκίνος κλπ. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να απευθύνεται κανείς σε ειδικούς δερματολόγους για να ενημερωθεί υπεύθυνα και σε επαγγελματίες «τατουέρ».

Δυστυχώς στην Ελλάδα, πέρα από πιστοποιημένα σεμινάρια, δεν

υπάρχει αντίστοιχη σχολή. Πολλοί «τατουέρ» είναι αυτοδίδακτοι ή έμαθαν και εξάσκησαν την τέχνη δίπλα σε κάποιον επαγγελματία ή μέσα από φεστιβάλ και συναντήσεις με άλλους ενδιαφερόμενους. Τέλος μπορεί τα τατουάζ να θεωρούνται μόνιμα, είναι δυνατόν όμως να αφαιρεθούν, ολικώς ή μερικώς, με θεραπείες laser.

Το κόστος κι ο πόνος της αφαίρεσής τους είναι πάντως πολύ

μεγαλύτερος απ’ ότι για να αποκτηθούν…

Στα πλαίσια του 6ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων (Chania Film Festival) η κινηματογραφική ομάδα του Γυμνασίου Πλατανιά παρακολούθησε στις 2/11 εργαστήριο με τίτλο «Φιλμογραφώντας την πραγματικότητα» και στη συνέχεια την χωρίς λόγια πολυβραβευμένη ταινία animation «Το αγόρι και ο κόσμος» του Αλέ Αμπρέου από τη Βραζιλία, μια ταινία - σχόλιο πάνω στη φτώχεια, μέσα από την ιστορία ενός αγοριού που πηγαίνει στην πόλη για να συναντήσει τον πατέρα του, ο οποίος αναζητά εργασία ως εσωτερικός μετανάστης. Άλλη ομάδα μαθητών επισκέφτηκε την έκθεση πολιτικής γελοιογραφίας με τίτλο “Sweet Europe” και παρακολούθησε εργαστήριο σκίτσου. Οι μαθητές στο τέλος προσπάθησαν να σκιτσάρουν τα πορτρέτα γνωστών και διάσημων προσώπων.

Κάθε χρόνο στο Γυμνάσιο Πλατανιά λειτουργεί ο θεσμός της Ενισχυτικής διδασκαλίας. Μετά το τέλος των μαθημάτων του ωρολογίου προγράμματος υπάρχουν τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας με άλλους καθηγητές από εκείνους του πρωινού προγράμματος για τα μαθήματα : Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Αρχαία Ελληνικά, Νέα Ελληνικά και Αγγλικά.. Οι αιτήσεις των μαθητών για να συμμετέχουν στα τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας γίνονται το Νοέμβριο στο γραφείο του διευθυντή του Γυμνασίου, μετά από σχετική ανακοίνωση. Τα μαθήματα ξεκινούν τον Ιανουάριο και διαρκούν έως και την τελευταία μέρα του σχολικού έτους τον Μάιο. Σε πρόγραμμα που ανακοινώνεται πριν την έναρξη των μαθημάτων τα διδακτικά αντικείμενα διδάσκονται ανά τάξη από τις 2 το μεσημέρι έως τις 5. Δεν είναι υποχρεωτικό να παρακολουθεί ένας μαθητής όλα τα διδακτικά αντικείμενα αλλά σε εκείνα που θα δηλώσει δεν μπορεί να κάνει πολλές απουσίες.

Το ημερολόγιο της Νεφέλης Μπόρι Μπάνκοβα, Αλεξάνδρα Ανδριανίδη, Ίρις Κατσαλιάκη, Δήμητρα Γιονούζη, Νίκη Κοκκινάκη, Μαριλένα Καλλιτσάκη Β1 

Αζαλέα, Θρήνος, Ανώδυνος, Γαρίφαλο, Πένα, Βραχνάς,

Οι μαθητές της Β’ Γυμνασίου, στο πλαίσιο του μαθήματος της Λογοτεχνίας με τη φιλόλογο Μαρία Μαγουλά, χρησιμοποιώντας ομάδες λέξεων γράφουν τα δικά τους κείμενα

Έκρηξη, Σβέρκο 

«Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη», «Άρες μάρες κουκουνάρες» Η Νεφέλη είναι ένα 13χρονο κορίτσι. Έχει έναν αδελφό δύο χρόνια μεγαλύτερο

της. Έχουν πολύ στενές σχέσεις, κάτι που δεν ισχύει σε άλλα αδέλφια. Γνωρίζει ένα αγόρι που ερωτεύεται, κάτι πολύ ασυνήθιστο για αυτήν επειδή τα περισσότερα παιδιά την μισούσαν. Έχει μια φυσιολογική ζωή αλλά όχι και τόσο ευχάριστη. Νιώθει μοναξιά ώσπου συμβαίνουν γεγονότα

που

οδηγούν σε ανατροπές. Αγαπητό μου ημερολόγιο,

[9 Σεπτεμβρίου 2017]

Σε δύο μέρες ανοίγουν τα σχολεία και δεν έχω καμία όρεξη να ξαναπάω εκεί. Πώς θα βρω το κουράγιο ξέροντας πως ο αδελφός μου δεν είναι εκεί για εμένα; Φέτος θα πάει στο Λύκειο. Είμαι πολύ χαρούμενη για αυτόν, μιας και θα ξεφύγει από αυτό το τοξικό περιβάλλον του Γυμνασίου μας. Ενώ εγώ είμαι υποχρεωμένη να συνεχίσω στο Γυμνάσιο που κανείς δεν με αγαπά και κανείς δεν με υποστηρίζει. Είναι αργά, πρέπει να πάω για ύπνο. Αγαπητό μου ημερολόγιο,

[11 Σεπτεμβρίου 2017]

Μόλις ξύπνησα. Δεν θέλω να πάω σχολείο. Η μαμά μου έχει φτιάξει βάφλες, ξέρει ότι τις λατρεύω. Ο αδελφός μου είναι έτοιμος για το σχολείο. Είναι ενθουσιασμένος, όμως ανησυχεί για εμένα. Φαίνεται στο βλέμμα του. Είναι η ώρα να ετοιμαστώ, όμως δεν θέλω να πάω σχολείο…. Θα πω πως πονάει το κεφάλι μου. Η μαμά θα καταλάβει αλλά δεν θέλω να ανησυχήσει ο Στέφανος. Είμαι έτοιμη να φύγω. Δεν θέλω να ξαναπάω σε αυτό το μέρος. Μακάρι να ήμουν αόρατη. Μόλις έφτασα. Όλοι με κοιτάζουν με μίσος… Τι τους έχω κάνει επιτέλους; Πολλοί δεν λένε τίποτα, απλά κοιτάνε. Άλλοι γελάνε μαζί μου, άλλοι ψιθυρίζουν στους διπλανούς τους για μένα, άλλοι με ρωτάνε με ειρωνεία τι θα κάνω χωρίς τον αδελφό μου; Κουράστηκα. Γιατί δεν περνάει γρήγορα αυτή η μέρα; Πηγαίνω προς την τάξη, εκεί ευτυχώς είναι ένα παιδί το οποίο δεν το ξέρω. «Αντώνης», μου λέει και μου δίνει το χέρι του. «Νεφέλη», λέω και του δίνω το δικό μου. «Γιατί δεν με κοροϊδεύει, μήπως μου κάνουν καμία φάρσα;» σκέφτομαι και απομακρύνομαι. Μου λέει πώς άλλαξε σχολείο και τώρα θα πηγαίνει εδώ. Αχ, μακάρι να μπορούσα να αλλάξω και εγώ σχολείο… Δεν το έχω πει στην οικογένεια μου και γιατί να τους πω κάτι τέτοιο αφού φαίνονται χαρούμενοι που είμαι εδώ και για να αλλάξω σχολείο πρέπει να μετακομίσουμε. Συνεχίζω να μιλάω με τον Αντώνη. Φαίνεται καλό παιδί, τα μάτια του βγάζουν μια ζεστασιά και ο τρόπος που μιλάει δείχνει καλοσύνη. Βέβαια είμαι επιφυλακτική.

Κάνουμε αγιασμό και μπαίνουμε στην τάξη. Όταν μπαίνω ακούω γέλια και ψιθύρους, όμως ξέρω πως πρέπει να μείνω δυνατή και να μην κλάψω. Ο Αντώνης με ρωτά αν θέλω να κάτσω μαζί του και του λέω «ναι», αφού διαφορετικά θα καθόμουν μόνη. Τα σχόλια από τους συμμαθητές μου δεν λείπουν, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό. Φτάνω σπίτι. Γυρνώ από το σχολείο με τον Αντώνη μιας και μένουμε πολύ κοντά. Πάω να φάω τη σπεσιαλιτέ του μπαμπά μου. Αντίο, αγαπημένο μου ημερολόγιο! Αγαπητό μου ημερολόγιο,

[ 27 Σεπτεμβρίου 2017]

Εδώ και δύο εβδομάδες είμαι συνέχεια με τον Αντώνη, έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι. Μένουμε και πολύ κοντά και είμαι συνέχεια δίπλα του, τον έχει γνωρίσει και ο Στέφανος και τον έχει συμπαθήσει πολύ. Σήμερα γράφουμε Μαθηματικά και χθες όλο το βράδυ διάβαζα με τον Αντώνη, με βοήθησε πολύ γιατί δεν μπορώ να τα καταλάβω. Ελπίζω να τα πάμε καλά και οι δύο! Νομίζω πώς έχω αρχίσει να νιώθω πράγματα για αυτόν. Χθες, καθώς διαβάζαμε μου έπιασε το χέρι, τότε μέσα μου ένιωσα μια έκρηξη συναισθημάτων, ένιωσα πολύ όμορφα εκείνη τη στιγμή! Έχω να το νιώσω πολύ καιρό. Αυτός ο άνθρωπος με κάνει συνέχεια να χαμογελάω και να ξεχνάω αυτά που περνάω στο σχολείο. Πάω να φάω πρωινό τώρα, αλλιώς θα αργήσω στο σχολείο. Αγαπητό μου ημερολόγιο, [ 4 Φεβρουαρίου 2018] Αυτή η μέρα ήταν η χειρότερη. Τις τελευταίες εβδομάδες ο Στέφανος δεν ήταν καλά. Ήταν συνέχεια άρρωστος και πονούσε παντού: στο κεφάλι, στους μυς, στο σβέρκο. Το πρωί πήγαμε στο νοσοκομείο. Οι γιατροί διέγνωσαν λευχαιμία. Μόλις το μάθαμε αρχίσαμε να κλαίμε. Ειδικά η μαμά. Εγώ ήθελα να κοιμηθώ εκεί μαζί του, αλλά δεν με άφησαν. Όταν γυρίσαμε σπίτι δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν εκτός από αυτόν. Πάω να κοιμηθώ. Αγαπητό μου ημερολόγιο, [ 6 Φεβρουαρίου 2018] Χθες δεν μπορούσα να πάω σχολείο. Να ακούσω τους ψιθύρους για μένα χωρίς τον αδελφό μου. Σήμερα όμως με ανάγκασαν να πάω. Έφτασα και άκουγα πολλά παιδιά να μιλάνε για τον Στέφανο. Ξαφνικά ένιωσα έναν βραχνά να με πνίγει. Πήγα στην τάξη και άρχισα να κλαίω. Σιγά-σιγά έρχονταν παιδιά στην τάξη και ένιωθα ακόμα πιο χάλια. Λίγο αργότερα ήρθε και ο Αντώνης. Με ρώτησε τι έχω. Του είπα για τον αδελφό μου και με αγκάλισε. Χαλάρωσα λίγο. Έκατσε μαζί μου όλη μέρα. Μετά το σχολείο πήγα στο νοσοκομείο. Έκατσα εκεί μέχρι το απόγευμα. Μιλούσαμε για τον Αντώνη και παίζαμε επιτραπέζια. Πάω να φάω. Αγαπητό μου ημερολόγιο,

[ 28 Απριλίου 2018]

Οι μέρες σαν να μην περνάνε. Ο χρόνος δεν κυλάει. Σαν να είμαι εγκλωβισμένη στον ίδιο εφιάλτη. Ο Στέφανος όλο και χειροτερεύει, παρόλο που προσπαθώ να μη δείχνω τον πόνο μου μπροστά του, δεν τα καταφέρνω. Το νοσοκομείο έχει γίνει δεύτερο μου σπίτι. Πάω κάθε μέρα μετά το σχολείο και τα Σαββατοκύριακα πάω από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μια φορά την εβδομάδα του φέρνω λουλούδια.

Χθες του έφερα μια γλάστρα με αζαλέα για να διακοσμήσω λίγο το δωμάτιο του. Ενώ η μαμά του φέρνει το αγαπημένο του στιφάδο με πολύ γαρίφαλο, όταν το επιτρέπουν οι γιατροί. Όταν νιώθει καλά, παίζουμε τράπουλα, με βοηθάει με τα μαθήματα και ακούμε ροκ μουσική που εμένα δεν μου αρέσει πολύ αλλά είναι η αγαπημένη του. Μερικές φορές του λέω για τον Αντώνη. Μόνο σε αυτόν το έχω πει. Πάντα με ακούει παρόλο που ο αδελφός μου δεν πιστεύει στην αγάπη. Λέει πως είναι «άρες μάρες κουκουνάρες». Αλλά δεν τον πιστεύω, είμαι σίγουρη ότι κάποια μέρα θα ερωτευτεί άνευ όρων. Το σχολείο σαν να έχει χάσει τη σημασία του για μένα. Δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ αφού το μόνο που σκέφτομαι είναι ο αδελφός μου. Οι βαθμοί μου έχουν πέσει αρκετά αλλά κρύβω αυτό το θέμα από τους γονείς μου, μιας και δεν θέλω να τους ανησυχήσω περισσότερο. Το μόνο που μου ανεβάζει τη διάθεση στο σχολείο είναι ο Αντώνης. Για πρώτη φορά, πέρα από τον αδελφό μου, κάποιος που με καταλαβαίνει. Αγαπητό μου ημερολόγιο, [ 19 Αυγούστου 2018] Ο πυρετός του αδελφού μου αρχίζει και μειώνεται τον τελευταίο καιρό. Αυτό με χαροποιεί ιδιαιτέρως! Οι γιατροί

λένε πως οι εξετάσεις του Στέφανου είναι καλύτερες και υπάρχει μεγάλη

βελτίωση. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενη είμαι, τέλος η στεναχώρια και ο θρήνος όμως δεν θέλω να ξεγελαστώ εφόσον «ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη». Το ίδιο απόγευμα είχαμε κανονίσει με τον Αντώνη να πάμε μια βόλτα στη θάλασσα. Όταν τον είδα από μακριά κρατούσε μια μικρή τσαντούλα. Μόλις έφτασα κοντά του μου είπε «αυτό το δώρο είναι δικό σου».

Συνέχισε

λέγοντας ότι ξέροντας πως γράφω ημερολόγιο ήθελε να μου κάνει ένα μικρό δωράκι για να νιώσω καλύτερα. Το δώρο του ήταν μια πανέμορφη πένα! Ήταν μαύρη με χρυσές λεπτομέρειες και πετράδια. Τον ευχαρίστησα και του είπα για την βελτίωση του Στέφανου. Από τον ενθουσιασμό μου και τη χαρά μου τον αγκάλιασα και τον φίλησα. Αυτό μου έφερε περισσότερα συναισθήματα από πριν! Καθώς περπατούσαμε στην παραλία κρατιόμασταν χέρι-χέρι. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματά μου. Ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου! Τώρα πρέπει να φύγω γιατί θα πάω στο νοσοκομείο να δω και να μιλήσω στον Στέφανο. Αγαπητό μου ημερολόγιο, [

21 Αυγούστου 2018]

Καθώς έβγαινα από το σπίτι, είδα τον Αντώνη να με περιμένει για να πάμε μαζί στο νοσοκομείο. Όταν φτάσαμε εκεί και πήγαμε στο δωμάτιό του ήταν άδειο. Τρόμαξα και άρχισα να κλαίω. Σαν να έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Έτρεξα προς τη γραμματέα με πανικό ώστε να ρωτήσω για τον αδελφό μου. Στο βάθος του διαδρόμου είδα τους γονείς μου και τον αδελφό μου να κλαίνε από χαρά. Όταν τους πλησίασα ο Στέφανος με πήρε αγκαλιά και μου είπε «Έρχομαι σπίτι». Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα γυρίσω σπίτι με τον Στέφανο και όλα θα είναι όπως πριν. Ελπίζω πια σε ένα καλύτερο αύριο, ανώδυνο και αισιόδοξο.

13 Ιουνίου, ώρα 9 το βράδυ, θέατρο Βλησίδη. Τα φώτα σβήνουν, η αυλαία ανοίγει και ακούγεται ένα καρδιοχτύπι που όλο και δυναμώνει. 24 άτομα επί σκηνής- 12 αγόρια, 12 κορίτσια-, και η ερώτηση είναι: ‘Can you hear my heart beat?’. Και έρχεται η απάντηση: ‘It beats for you. Forever.’ Για τα επόμενα 15 λεπτά παρακολουθούμε τρία αποσπάσματα από το θεατρικό έργο του Σαίξπηρ ‘Ρωμαίος και Ιουλιέτα’-συγκεκριμένα τον πρόλογο, τη σκηνή της συνάντησης και την περίφημη σκηνή του μπαλκονιού-, τα οποία ερμηνεύονται από μαθητές της Γ’ Γυμνασίου στον πρωτότυπο σαιξπηρικό λόγο. Και ίσως αυτό ακριβώς το σημείο να ήταν η γενεσιουργός αιτία αυτής της μικρής παράστασης, δηλαδή ο σαιξπηρικός λόγος. Όλα ξεκίνησαν στην αρχή του β’ τετραμήνου της προηγούμενης σχολικής χρονιάς με μια απόφαση: να γνωρίσουμε λίγο τον Σαίξπηρ, έναν κλασσικό δραματουργό. Και ποιο θεατρικό έργο καταλληλότερο από το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»; Έτσι, ξεκινήσαμε με λίγα βιογραφικά στοιχεία, μια περίληψη του έργου, αναφορά στα βασικά θέματά του, είδαμε αποσπάσματα από σύγχρονα ανεβάσματα του θεατρικού έργου, και τελικά μπήκαμε στο πρωτότυπο κείμενο. Το πρώτο και πολύ σημαντικό που έπρεπε να καταλάβουμε ήταν ότι Σαίξπηρ σημαίνει έμμετρος ποιητικός λόγος, και συγκεκριμένα ιαμβικό πεντάμετρο. Ίσως αυτό να είναι το κλειδί αυτού του εγχειρήματος, αυτής της μικρής παράστασης. Το ιαμβικό πεντάμετρο είναι ένα ποιητικό μέτρο που αποτελείται από πέντε ιάμβους ανά στίχο. Κάθε ίαμβος απαρτίζεται από δύο συλλαβές: μία άτονη και μία τονισμένη. Ο ρυθμός που προκύπτει ακούγεται σαν τον χτύπο της καρδιάς μας, ο πιο φυσικός ρυθμός. Σε όποια σημεία του κειμένου το μέτρο δε βγαίνει, αλλά μένει ανολοκλήρωτο, λειψό, αυτό συμβαίνει συνειδητά από τον Σαίξπηρ για να δηλώσει κάτι για την ψυχική κατάσταση του ήρωά του εκείνη τη στιγμή. Μπορεί να διακατέχεται από θυμό, αγωνία, ένταση, ή πόνο και στενοχώρια- ψυχικές καταστάσεις που ανεβάζουν τους παλμούς της καρδιάς μας ή κάνουν την καρδιά μας να ΄ραγίζει΄. Ξεκινήσαμε λοιπόν να μετράμε ρυθμικά το κείμενο, βάζοντας επίσης κίνηση συνδυαστικά με το λόγο. Έπειτα, είδαμε τα τρία αυτά αποσπάσματα πιο αναλυτικά για να καταλάβουμε το νόημά τους. Τα παιδιά τα ξαναέγραψαν στα σύγχρονα αγγλικά. Και μετά ξεκίνησε το κομμάτι του αυτοσχεδιασμού και της δραματοποίησης. Για μένα προσωπικά από εκεί προέκυψε η έμπνευση για την παράσταση αυτή- από την ευρηματικότητα των παιδιών στους αυτοσχεδιασμούς, την όρεξη και τον ενθουσιασμό τους. Από εκεί και έπειτα οι σκηνικές εικόνες έρχονταν η μία μετά την άλλη και όλα άρχισαν να δένουν. Να σημειώσω τη σημασία της ζωντανής μουσικής στην παράσταση και να ευχαριστήσω τους φίλους μουσικούς Ισαβέλλα Σταυρίδου και Μάκη Τσαμαλίκο για τη συνδρομή τους. Κωνσταντίνα, ήσουν υπέροχη! Επίσης, θέλω να αναφέρω την καταπληκτική δημιουργία της Μαριλύ Μπαλαδάκη, εμπνευσμένη από την παράσταση, την οποία και βλέπετε στη διπλανή σελίδα. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τους μαθητές της Γ’ Γυμνασίου για αυτή την εμπειρία που μοιραστήκαμε. Την κρατάω σαν πολύτιμο θησαυρό. Εύχομαι να ζήσουμε όλοι μας και άλλες τέτοιες εμπειρίες! Και του χρόνου! Δώρα Ρήγα

Στο πλαίσιο μιας άριστης διοργάνωσης πραγματοποιήθηκαν και φέτος οι σχολικοί αγώνες Στίβου Λυκείων και Γυμνασίων. Το Γυμνάσιο Πλατανιά συμμετείχε με 17 αθλητές κι αθλήτριες. Απο τα κορίτσια 2η θέση κατέκτησε η Φεσίκ Ελβίρα στα 80μ και η Ισουφάι Κλαούντια στα 300μ. Στα αγόρια 2η θέση επίσης κατέκτησε ο Μαυρογιαννάκης Αντώνης στα 600μ. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που προσπάθησαν, έζησαν την μαγεία του κλασσικού αθλητισμού κι επέδειξαν ήθος και συνέπεια! Αγωνίστηκαν: Γιακουμάκη Ελένη, Μωραΐτάκης Δανιήλ, Πίτιριτς Ρόμπερτ, Χαλκιαδάκης Ιάκωβος, Τουρχάνι Διονύσι, Αγγέλωφ Δημήτρης, Καστρινάκης Φοίβος, Μαθιουλάκης Ιωάννης, Μέλλιος Θωμάς, Κουτσογιαννάκη Ζωή, Αμπντουλά Γκισέλντα, Ντζαμπόζοφ Μισέλ, Γιακουμάκης Ελευθέριος, Μαρινάκη Αντωνία, Ισουφάι Κλαούντια, Μαυρογεννάκης Αντώνης, Φεσίκ Ελβίρα

Εμπνέομαι από την Αρχαία Ιστορία - Δημιουργική γραφή και εικαστική δημιουργία Οι μαθητές της Α΄ τάξης (Α1, Α2, Α3) του Γυμνασίου Πλατανιά κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2018-19 με την επίβλεψη της φιλολόγου Μαγουλά Μαρίας συγκέντρωσαν πληροφορίες για την Αρχαία Ιστορία και μυθολογία και δημιούργησαν κείμενο εμπνεόμενοι από τα συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα ή την ανάπτυξη πολιτισμών. Στη συνέχεια αρκετοί μαθητές απέδωσαν τα θέματα που τους δόθηκαν δημιουργώντας καλλιτεχνικά έργα. Οι μαθητές εργάστηκαν σε ομάδες.

Στέλιος Βουρδουμπάς, Λευτέρης Αρχαγγελάκης, Μιχάλης Αρχαγγελάκης, Αντώνης Βοτζάκης, Βάλτσο Βάλτσεφ, Γιάννης Δουρουντουδάκης Α1 Στην Κνωσό, το 1600 π.Χ. μέσα στο ανάκτορο κατοικεί ένας αξιωματικός, σύμβουλος του βασιλιά. Έχει μεγαλοπρεπή εμφάνιση και ζει μια ζωή πλουσιοπάροχη. Κατοικεί σε ένα άνετο δωμάτιο στον πρώτο όροφο του ανακτόρου το οποίο βλέπει προς την κεντρική αυλή. Αναλαμβάνει διάφορα καθήκοντα. Συγκεκριμένα: πηγαίνει στην αίθουσα συσκέψεων μαζί με τον βασιλιά και άλλους αξιωματούχους για να πάρουν κάποιες αποφάσεις για πολιτικά ή δικαστικά θέματα. Παραβρίσκεται επίσης σε όλες της θρησκευτικές τελετές, που γίνονται

μέσα στο

παλάτι.

Προσεύχεται μαζί με όλους τους πιστούς στη θεά της γονιμότητας, της οποίας το ειδώλιο είναι στο κέντρο του ναού. Κρατώντας στα χέρια του ένα κλαδί ελιάς κάνει στη θεά σπονδές με ρυτά, δηλαδή αγγεία με το πρόσωπο ενός ταύρου. Στη συνέχεια μετά το τέλος της θρησκευτικής τελετής οι πιστοί μεταφέρονται στην κεντρική ορθογώνια αυλή. Εκεί γίνονται τα ταυροκαθάψια. Ο αξιωματούχος με πολύ ενδιαφέρον και χαρά τα παρακολουθεί. Κάθεται στην πρώτη θέση δίπλα στον βασιλιά, τους ιερείς και τους άλλους αξιωματούχους. Του αρέσει ιδιαίτερα αυτή η μορφή ψυχαγωγίας γι αυτό και το ενδιαφέρον του είναι έντονο καθώς βλέπει ενθουσιώδεις άνδρες και γυναίκες να προσπαθούν να πηδήξουν πάνω από τον ταύρο πιάνοντας τα κέρατά του. Του αρέσει ακόμα να επισκέπτεται τα εργαστήρια των τεχνιτών και να καμαρώνει τα έργα τέχνης τους, δηλαδή τα πήλινα αγγεία, τα κοσμήματα και τις τοιχογραφίες. Κατάκοπος από όλες αυτές τις δράσεις απολαμβάνει ένα πλούσιο γεύμα μαζί με τον βασιλιά, το ιερατείο και τους άλλους αξιωματούχους στην τεράστια κεντρική αίθουσα του παλατιού που είναι στολισμένη με μεγάλες τοιχογραφίες που απεικονίζουν τα ταυροκαθάψια, τη φύση και τη θάλασσα.

Δίκτυο Μαθητικού Εθελοντισμού Χανίων Φροντίδα του Πάρκου Ειρήνης και Φιλίας Μία ακόμη δράση του Δικτύου Μαθητικού Εθελοντισμού της πόλης των Χανίων «Δημόφιλος» πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 8 Μαΐου 2019 το πρωί, στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών. Στη δράση αυτή, μαθητές και εκπαιδευτικοί «υιοθέτησαν» συμβολικά το πάρκο και υποσχέθηκαν την συνεχή φροντίδα του. «Ήταν μια υπέροχη εμπειρία! Σε συνεργασία με 23 σχολεία του Νομού Χανίων καταφέραμε να αλλάξουμε το πάρκο Ειρήνης και Φιλίας σε ένα όντως πιο ειρηνικό και φιλικό πάρκο με όπλα τα χρώματα και τα ρολά μας. Συγκεκριμένα καθαρίσαμε, βάψαμε τους τοίχους που ήταν γεμάτοι γκράφιτι και είχαν παλιώσει, τα παγκάκια και το αμφιθέατρο του πάρκου, δανείσαμε τα ρολά μας σε άλλα σχολεία για να βάψουν κι αυτοί, φυτέψαμε λουλούδια, τοποθετήσαμε ξύλινες φωλιές για τα πουλιά. Το τελικό αποτέλεσμα έδειχνε ότι η δουλειά είχε γίνει από επαγγελματίες!» Λουσίνα Κέτα

Με αφορμή την 21η Μαρτίου, παγκόσμια ημέρα ποίησης και ημέρα κατά του ρατσισμού, πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 21 Απριλίου στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων το 2ο Μαθητικό Καλλιτεχνικό Φεστιβάλ «Κι αν ήσουν εσύ;» από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Μαθητές και μαθήτριες από σχολεία των Χανίων παρουσίασαν τη δική τους ματιά για τη διαφορετικότητα, την ανεκτικότητα και τις πολιτισμικές διαφορές απαγγέλλοντας ποίηση και παρουσιάζοντας βιντεοσκοπημένες μαρτυρίες προσφύγων και μεταναστών. Η εκδήλωση ξεκίνησε με τη βράβευση των σχολείων που συμμετείχαν στο 1ο Μαθητικό Καλλιτεχνικό Φεστιβάλ «κι αν ήσουν εσύ;» το σχολικό έτος 2017-2018, ανάμεσα στα οποία και το Γυμνάσιο Πλατανιά με δραματοποιημένα αποσπάσματα από το βιβλίο «Μονόλογοι από το Αιγαίο» υπό την καθοδήγηση της εκπαιδευτικού κ.Μαρίας Σημαντηράκη.

Την Τετάρτη 12 Ιουνίου 2019 στο Δημοτικό θέατρο “Δημήτρης Βλησίδης” το Γυμνάσιο Πλατανιά είχε την χαρά να ανεβάσει ακόμα μία θεατρική παράσταση και συγκεκριμένα το έργο: “ Ο κατά φαντασίαν ασθενής” του Μολιέρου. Η περυσινή θεατρική ομάδα, με την προσθήκη και νέων μελών εργάστηκε πολύ σκληρά για να μπορέσει να φέρει εις πέρας και να παρουσιάσει αυτό το δύσκολο θεατρικό έργο. Παρόλο που ήταν μία αρκετά απαιτητική και καθόλου εύκολη χρονιά, λόγω και των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικράτησαν στον δήμο μας και όχι μόνο, τα παιδιά με κέφι και μεράκι «αγκάλιασαν» την θεατρική ομάδα και έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Έτσι μπορέσαμε να έχουμε αυτό το πολύ όμορφο και αξιόλογο αποτέλεσμα. Με αρκετό άγχος βέβαια, αλλά και με την προηγούμενη εμπειρία, τα παιδιά αρκετά δεμένα ως ομάδα μπόρεσαν να ξεπεράσουν όλες τις αναποδιές, να συνεργαστούν και να σταθούν πάνω στην σκηνή σαν γνήσιοι μικροί ηθοποιοί, όπου ο ένας συμπληρώνει και βοηθάει τον άλλο, με αποτέλεσμα το κοινό δύσκολα να αντιλαμβάνεται τα ξεχασμένα λογάκια ή τις μικρές αλλαγές επί της σκηνής.

Στην φετινή παράσταση συμμετείχαν οι μαθητές με σειρά εμφάνισης Φοίβος Καστρινάκης, Ζωή Κουτσογιαννάκη, Λίζα Πρωίμου,Μαρία Μπεχλιβανάκη, Άρης Οσμαλλάρης, Λουσίνα Κέτα, Κωνσταντίνα Φανταουσάκη, Μαρία Μαυρογέννη, Ελεωνόρα Ναιντένοβα, Κλαούντια Ισουφάι και Αλεξάνδρα Βουρδουμπά. Το έργο παρουσιάζει την ζωή του Αργγάν (Καστρινάκη Φ.), ο οποίος είναι ένας υποχόνδριος και φιλάργυρος ηλικιωμένος άνδρας, που αισθάνεται ότι είναι άρρωστος συνεχώς. Ο Αργγάν, θέλει να παντρέψει την κόρη του Αγγελική( Μπεχλιβανάκη Μ.) με ένα γιατρό για καθαρά και μόνο προσωπικό του όφελος. Οι αδερφές του Βεράλδα( Ναιντένοβα Ε.) και Βερόνικα (Ισουφάι Κ.) μαζί την υπηρέτρια του Αργγάν, Τουανέττα ( Κουτσογιαννάκη Ζ.), θα προσπαθήσουν να τον ¨θεραπεύσουν” από τις παράλογες εμμονές του. Η παράσταση προετοιμάστηκε και σκηνοθετήθηκε από τις εκπαιδευτικούς Σημαντηράκη Μαρία και Λυγιδάκη Κατερίνα. Ολοκληρώνοντας θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν και βοήθησαν να ανέβει αυτή η θεατρική παράσταση και ειδικά τα τριτάκια μας, που ευχόμαστε να συνεχίσουν να συμμετέχουν και στα καινούργια τους σχολεία στις αντίστοιχες θεατρικές ομάδες!

Λευτέρης Αρχαγγελάκης

Λαδάκη Μαρία

Γεωργεδακη Σοφία