Ημερολόγια Καραντίνας

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ Απρίλιος 2020 ΓΡΑΦΟΥΝ 50 ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Α΄ ΤΑΞΗΣ

Επιμέλεια: Λίλα Τρουλινού, φιλόλογος

Ilya Zomb, Overcoming Stillness

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2019-20

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ Εδώ και ένα μήνα ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Υποχρεωτικός εγκλεισμός στο σπίτι, κοινωνική απομόνωση, απαγόρευση κυκλοφορίας. Τώρα που ο κορωνοϊός έχει εξελιχθεί σε πανδημία, καραντίνα είναι η λέξη που ακούγεται περισσότερο και ξέρουμε πως έχει μεγάλη ιστορία πίσω της. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της Μαύρης Πανώλης στη Βενετία, τα μέσα του 14ου αιώνα, και προέρχεται από τις «quaranta giorni», τις «σαράντα μέρες» απομόνωσης που επιβάλλονταν στα πληρώματα των πλοίων που έδεναν στο λιμάνι της πόλης, προκειμένου να δούνε αν θα εμφανιστούν τα συμπτώματα της πανούκλας. Παλιά οι ιοί ταξίδευαν με τα πλοία. Σήμερα, στην εποχή των απεριόριστων ταξιδιών, με τους τουρίστες να κατακλύζουν τις πόλεις-μουσεία, τα σημεία επαφής των ανθρώπων έχουν πολλαπλασιαστεί και μαζί τους και τα σημεία μόλυνσης. Η παγκοσμιοποίηση κατάργησε τις αποστάσεις αλλά και συνέβαλε στην ταχύτατη διάδοση του ύπουλου ιού σε όλον τον κόσμο. Ως τώρα θεωρούσαμε την ελευθερία και το προνόμιο της μετακίνησης δεδομένο. Ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε όλες τις βεβαιότητές μας, τώρα που γύρω μας όλα κινδυνεύουν να σωριαστούν. Τι μπορούμε να κάνουμε; Σταματήσαμε να συναντούμε άλλους ανθρώπους, να αγκαλιαζόμαστε, να αγγίζουμε ο ένας τον άλλον, να φιλιόμαστε. Μας λείπει η ζεστασιά, η παρουσία του άλλου. Λες και ζούμε έναν εφιάλτη, ένα κακό όνειρο. Τη θέση της φυσικής επαφής έχει πάρει η εικονική επαφή, που όμως σου δίνει τη δυνατότητα να στοχαστείς από απόσταση και με ψυχραιμία τις φιλίες και τις επιλογές σου. Τα σχολεία έχουν κλείσει και έχουν αντικατασταθεί από την τηλεκπαίδευση. Εμείς οι καθηγητές πίσω από τους υπολογιστές μας παλεύουμε να επικοινωνήσουμε με τους μαθητές μας, ενώ στην πρώτη γραμμή μάχονται οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι νοσοκόμοι… Τι κάνουν αυτές τις μέρες του εγκλεισμού οι μαθητές που φοιτούν στο Γυμνάσιο Πλατανιά; Πώς είναι οι ζωές τους στη μικρή αυτή περιοχή της Κρήτης στον βόρειο άξονα των Χανίων, που τη διασχίζει ο ποταμός Κερίτης και την προστατεύουν τα Λευκά Όρη; Τι κάνουν τα παιδιά που έρχονται στο σχολείο μας από τα γειτονικά χωριά, τον Σταλό, την Αγία Μαρίνα, το Πατελάρι, τις Βρύσες, το Γεράνι, το Κοντομαρί, το Μόδι, τον Πύργο Ψηλονέρου; Ποιες είναι οι ενδόμυχες σκέψεις τους; Τα Ημερολόγια Καραντίνας είναι σελίδες ημερολογίου που έγραψαν 50 μαθητές μου της Α΄ τάξης του Γυμνασίου Πλατανιά, οι οποίες κατατέθηκαν ως εργασία στην Ηλεκτρονική μου Τάξη, στο μάθημα της Νε Γλώσσας, το χρονικό διάστημα από τις 6 έως τις 14 Απριλίου του 2020. Τα παιδιά θέλησαν να αποτυπώσουν τη δική τους εμπειρία από τον εγκλεισμό τις δύσκολες αυτές μέρες. Να εκφράσουν τις σκέψεις, τους φόβους τους, αλλά και τις εντυπώσεις τους από την εξ αποστάσεως εκπαίδευση.

2

Τι μας λένε τα ημερολόγιά τους; Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Αυτό μας λένε. Όσο και αν σας φανεί περίεργο, τα παιδιά μας διαθέτουν ωριμότητα. Μας λένε λοιπόν πως αυτός ο εγκλεισμός αποδείχτηκε και χρήσιμος. Μας βοήθησε να ανακαλύψουμε ποιότητες και αξίες που ως τώρα υποτιμούσαμε. Τη θαλπωρή της οικογένειας, την αδελφική αγάπη, τη στοργή των παππούδων και των γιαγιάδων, την τρυφερότητα των κατοικίδιων ζώων, την αδιαπραγμάτευτη αξία της ζωής, τις μικρές χαρές που απολαμβάνουμε, την ομορφιά της φύσης που μας περιβάλλει, το αίσθημα υπευθυνότητας που πρέπει να επιδείξουμε για να μπορέσουμε να διαχειριστούμε συλλογικά αυτή τη νέα άβολη πραγματικότητα. Την αξία του πραγματικού σχολείου, που βασίζεται στη φυσική σχέση, τον αδιαμεσολάβητο διάλογο και την προσωπική επικοινωνία δασκάλου και μαθητών. Ας το δούμε όλο αυτό σαν μια δοκιμή αλλά και δοκιμασία, που μας προτρέπει να γίνουμε καλύτεροι για να μπορέσει να συνεχιστεί η ζωή στον πλανήτη. * Τα Ημερολόγια συνοδεύουν ζωγραφικοί πίνακες του Illya Zomb, που τόσο μας άρεσαν και συχνά αναρτήσαμε στην Κεντρική Σελίδα Επικοινωνίας της Ηλεκτρονικής μας Τάξης, οι οποίοι αποδίδουν τον ανησυχητικό χαρακτήρα των ημερών, συνδυάζοντας ρεαλισμό με γερές δόσεις φαντασίας, καθώς και πολύχρωμες Ποπ-Αρτ συνθέσεις της Mystère Tutle.

Λίλα Τρουλινού, φιλόλογος Τετάρτη 22 Απριλίου 2020

Illya Zomb 3

Γράφει η Παρασκευή Λιγοψυχάκη, μαθήτρια του Α2 Ημερομηνία: Δευτέρα 6 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Ο περιορισμός στα σπίτια μας οφείλεται στην εξάπλωση μιας ξαφνικής πανδημίας. Ο ιός, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την πανδημία είναι ο κορωνοϊός. Προσβάλλει τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, γι’ αυτό και ο περιορισμός στα σπίτια μας είναι ο καταλληλότερος τρόπος αντιμετώπισής του. Η αλλαγή που υπάρχει στη ζωή μας είναι ο περιορισμός των πολιτών, τα κλειστά σχολεία και τα κλειστά μαγαζιά. Τα μόνα ανοιχτά καταστήματα είναι τα σούπερ μάρκετ, τα φαρμακεία, οι γιατροί, οι τράπεζες και τα καφέ που παρέχουν κατ’ οίκον παράδοση. Οι υπάλληλοι δεν πηγαίνουν όλοι στις δουλειές τους, μόνο αυτοί που δουλεύουν σε αυτά τα καταστήματα που προανέφερα. Οι μαθητές τώρα που είναι κλειστά τα σχολεία, παρακολουθούν τα μαθήματα με διαδικτυακό τρόπο. Ένα μέτρο που έχει λάβει το κράτος προκειμένου να μειωθεί η εξάπλωση του ιού είναι η απαγόρευση της κυκλοφορίας. Ο κόσμος μπορεί να κινείται μόνο εάν υπάρχει σοβαρός λόγος, όπως η επίσκεψη στον γιατρό, στο σούπερ μάρκετ και η μετακίνηση προς και από τις δουλειές. Ο κόσμος βρίσκει όμορφους τρόπους να περάσει την ώρα του. Εμείς περνάμε τις ώρες μας παίζοντας και μιλώντας για διάφορα θέματα, πηγαίνοντας βόλτα, μαζεύοντας λουλούδια, φτιάχνοντας καλιτσούνια και γλυκά με τις αδερφές μου. Ένα απόγευμα καθόμασταν με τα αδέρφια μου στην κουζίνα και συζητούσαμε. Μετά από αρκετή ώρα ήρθε στην αδερφή μου μια ιδέα, να πάμε όλοι μας έξω και να παίξουμε. Η ώρα περνούσε και όσο πήγαινε γινόταν και πιο ευχάριστη. Οι ώρες του παιχνιδιού με τα αδέρφια μου κυλούσαν τόσο γρήγορα και ευχάριστα που δεν καταλάβαμε πώς πέρασε η μέρα. Έπειτα νύχτωσε και μπήκαμε μέσα. Και έτσι τελείωσε όμορφα η μέρα μας. Εγώ ανήκω σε μια από τις πιο τυχερές οικογένειες που ζουν σε χωριό (εξοχή) και αυτό μου επιτρέπει να βγαίνω με την οικογένειά μου στην αυλή και να καθόμαστε ή να παίζουμε διάφορα επιτραπέζια, ή ακόμα και με το σκύλο μας. Η αυλή μας είναι αρκετά μεγάλη και δεν έχει επαφή με τα γειτονικά σπίτια. Χάρη στην περίφραξη της αυλής, μας δίνεται η δυνατότητα να έχουμε τον σκύλο μας ελεύθερο να κάνει βόλτες. Ένα πρωί πριν από μία περίπου εβδομάδα, πήγα με άλλα δύο αδέρφια μου στην αποθήκη για να ψάξουμε κάποια πράγματα. Όμως για να καταφέρουμε να τα βρούμε, έπρεπε να πρώτα να την τακτοποιήσουμε. Και έτσι αρχίσαμε να φτιάχνουμε την αποθήκη. Μετά από τρεις περίπου ώρες την τελειώσαμε, χωρίς να έχουμε βρει αυτό που ψάχναμε. Τότε σκεφτήκαμε να τη διαμορφώσουμε σε δωματιάκι. Βάλαμε δύο στρώματα, μαξιλάρια, κουβέρτες, λαμπάκια και καθρέφτη. Η αποθηκούλα έχει ένα παράθυρο στην οροφή της. Το πάτωμα και το ταβάνι της είναι από ξύλο και σε συνδυασμό με τα φωτάκια, το δωμάτιο έγινε μαγικό. Το ίδιο βράδυ αποφασίσαμε η αδελφή μου κι εγώ να κοιμηθούμε στην αποθήκη. Κατά τη διάρκεια της νύχτας καθώς βλέπαμε σειρές, αρχίσαμε να πεινάμε.

4

Η αποθήκη από την πόρτα του σπιτιού μας απέχει πέντε μέτρα. Φοβόμασταν τόσο πολύ και τρέξαμε να μπούμε μέσα στο σπίτι. Φτάσαμε στη κουζίνα και φτιάξαμε πατάτες τηγανιτές, έπειτα μας πήρε ο ύπνος τρώγοντας και βλέποντας σειρές στο καινούργιο μας δωμάτιο. Ήταν το πιο όμορφο βράδυ. Περάσαμε υπέροχα, είμαι πολύ ενθουσιασμένη που ανακαλύψαμε καινούργιο μέρος στο σπίτι μας. Από αυτή την μέρα περνάμε σε αυτό το δωμάτιο τις καλύτερες ώρες με τα αδέρφια μου. Όμως παρότι περνάμε όμορφα, μου λείπουν πολύ οι φίλες μου, η γιαγιά μου και οι βόλτες που κάναμε ως οικογένεια στην πόλη. Ο τρόπος με τον οποίο κάνουμε μάθημα είναι ο ηλεκτρονικός, μέσω μιας ηλεκτρονικής διεύθυνσης: οι καθηγητές από εκεί μας βάζουν μαθήματα, και εμείς τα κάνουμε και τα επιστρέφουμε. Αυτός ο τρόπος μας βοηθάει να μην χάνουμε την επαφή με τους καθηγητές μας, αλλά και με τα σχολικά μαθήματα. Σίγουρα βοηθάει τα παιδιά να μην ξεχνιούνται, και είναι σαν να μην έχουν σταματήσει τα σχολεία. Ελπίζω να σταματήσει όλο αυτό και ο κόσμος να αρχίσει να κυκλοφορεί όπως παλιά, ελεύθερα…

Illya Zomb 5

Γράφει η Ασπασία Βουρδουμπά, μαθήτρια του Α1 Ημερομηνία: Δευτέρα 6 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Ζω μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Είμαι περιορισμένη στο σπίτι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όλες οι μέρες είναι ίδιες. Η αίτια ο κορωνοϊός. Αυτός είναι μια μολυσματική ασθένεια που υπάρχει παγκοσμίως, διαδίδεται πολύ εύκολα, προκαλεί πολλούς θανάτους και έτσι είμαστε υποχρεωμένοι, μετά από απόφαση του κράτους, να μένουμε κλεισμένοι μέσα στο σπίτι. Η ζωή όλων μας και όχι μόνο η δική μου, έχει αλλάξει. Πρέπει όλοι μας να μένουμε κλεισμένοι στο σπίτι μας. Έχει περιοριστεί η κυκλοφορία των ανθρώπων. Παντού υπάρχει αστυνομία και ελέγχει όσους κυκλοφορούν. Σχεδόν όλα τα καταστήματα είναι κλειστά, εκτός από τα σούπερ μάρκετ και τα φαρμακεία. Ο κόσμος φοβάται, ανησυχεί και συνεχώς συζητά για τον κορωνοϊό. Στην τηλεόραση κυριαρχεί αυτό το θέμα. Συνέχεια ακούμε για θανάτους. Είναι κάτι που δεν το έχουμε ξαναζήσει. Εγώ προσωπικά δεν βγαίνω έξω, δεν συναντιέμαι με τις φίλες μου και δεν πηγαίνω στο σχολείο ούτε στην αγαπημένη μου δραστηριότητα, το βόλεϊ. Αντιθέτως είμαι μόνο μέσα στο σπίτι. Όμως και στο σπίτι μέσα η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει. Δεν υπάρχουν πια οι εντατικοί ρυθμοί και οι εναλλαγές. Η κατάσταση είναι επαναλαμβανομένη και συχνά βαρετή. Η μητέρα μου δεν πηγαίνει στο σχολείο να διδάσκει, αλλά είναι μέσα στο σπίτι και κάνει ηλεκτρονικά μαθήματα. Μόνο ο μπαμπάς μου βγαίνει από το σπίτι για να πάει στην δουλειά. Μέσα στο σπίτι συχνά βαριέμαι. Προσπαθώ βέβαια να κάνω πράγματα για να περάσω ευχάριστα τον χρόνο μου. Ακούω μουσική, ζωγραφίζω, μιλώ από το κινητό με τις φίλες μου και λέμε όλα αυτά που ζούμε. Ακόμα βοηθώ τη μητέρα μου στις δουλειές ή στη μαγειρική. Ευτυχώς είμαι τυχερή γιατί ζούμε σε χωριό και έχουμε μεγάλη αυλή και κήπο και έτσι μπορώ να παίζω πολλές ώρες με το σκυλάκι μου. Αυτό είναι πραγματική διασκέδαση για μένα. Κάποιες φορές επίσης πηγαίνουμε με τη μητέρα μου για περπάτημα σε κοντινές αποστάσεις ή στην παραλία. Το βραδάκι όλοι μαζί παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια και μετά βλέπουμε μια ταινία στην τηλεόραση. Όλα αυτά καλά είναι, αλλά είναι μονότονα και τόσο λίγα σε σχέση με την προηγούμενη ζωή μας. Εκτός από τα παραπάνω έχει αλλάξει και ο τρόπος διδασκαλίας. Από τη στιγμή που εξαπλώθηκε ο κορωνοϊός, έκλεισαν τα σχολεία. Έτσι ξεκίνησαν τα διαδικτυακά μαθήματα. Οι καθηγητές μας στέλνουν διάφορες εργασίες σε μια ηλεκτρονική τάξη και μας ζητούν να τις απαντήσουμε. Αυτές οι εργασίες είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα. Άλλες είναι κουίζ, άλλες στηρίζονται σε βίντεο και άλλες σε αναζήτηση υλικού από το διαδίκτυο. Συνήθως τις κάνω το πρωί, αλλά πολλές φορές τις αφήνω και για το απόγευμα. Δεν με πιέζει έξαλλου ο χρόνος. Έχω αρκετό. Μου αρέσουν αυτές οι εργασίες, γιατί περνά ευχάριστα ο χρόνος μου και δε βαριέμαι. Επίσης χαίρομαι 6

να ψάχνω στον υπολογιστή και να μαθαίνω πράγματα μέσα από τις εργασίες, περισσότερο από το να ακούω ένα μονότονο μάθημα στην τάξη. Όμως το σχολείο έχει άλλη χαρά. Εκεί είμαστε με τους συμμαθητές μας, κάνουμε παρέες, μιλάμε, γελάμε, λέμε τις σκέψεις μας, τις αγωνίες μας, είτε μέσα στην τάξη είτε στο διάλειμμα. Όλα αυτά μου λείπουν πολύ. Ελπίζω να εξαφανιστεί σύντομα ο κορωνοϊός και να ξαναγυρίσουμε σε μια φυσιολογική ζωή με τα σχολεία μας, τις βόλτες μας, τις δραστηριότητες και γενικά την επαφή με τους ανθρώπους.

Illya Zomb

7

Γράφει ο Μιχάλης Σαμίε - Βλασακούδης, μαθητής του Α3 Ημερομηνία: Δευτέρα 6 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Είναι σχεδόν ένας μήνας που η οικογένειά μου κι εγώ (κι όλος ο υπόλοιπος κόσμος) είμαστε έγκλειστοι στο σπίτι. Ο περιορισμός οφείλεται στην πανδημία του κορωνοϊού. Στη ζωή μου έχουν αλλάξει πολλά. Πρώτο και κυριότερο, για εμένα που είμαι μαθητής, τα σχολεία έχουν κλείσει και αναγκαστικά, για να μην μείνουμε πίσω στην ύλη, παρακολουθούμε εξ αποστάσεως μαθήματα μέσω διαδικτύου, δηλαδή μας αναθέτουν οι καθηγητές μας ασκήσεις με χρονικό περιθώριο και μας δίνουν και θεωρία. Δεύτερον, έχουν μπει περιορισμοί κυκλοφορίας στους δρόμους για να μην εξαπλωθεί ο ιός. Κανείς δεν μπορεί να κυκλοφορεί στο δρόμο χωρίς άδεια από την πολιτεία και χωρίς να έχει συγκεκριμένο λόγο. Τα εμπορικά καταστήματα έχουν κλείσει, καθώς έχουν σταματήσει οι περισσότερες επαγγελματικές δραστηριότητες λόγω του ιού, και ανοιχτά έχουν παραμείνει μόνο τα σούπερ μάρκετ, τα νοσοκομεία, τα φαρμακεία και τα καταστήματα εστίασης (μπορείς μόνο να πας και να πάρεις κάτι στο χέρι ή να στο φέρουν στο σπίτι). Το θετικό της πρωτόγνωρης αυτής κατάστασης όμως είναι ότι μπορώ να περάσω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου, γιατί πριν δεν είχα τόσο χρόνο με τα μαθήματα και τις δραστηριότητες που έκανα. Τις περισσότερες μέρες μου τις περνάω βγάζοντας τον σκύλο μου βόλτα, κάνοντας τις εργασίες μου, παίζοντας με τους φίλους μου (διαδικτυακά φυσικά), βοηθώντας την μαμά μου στις δουλειές του σπιτιού, ζωγραφίζοντας και παρακολουθώντας ταινίες και σειρές στην τηλεόραση. Δύο πράγματα όμως μου έχουν λείψει περισσότερο: οι βόλτες με τους φίλους μου και το σχολείο, γιατί εκεί περνούσανε γρήγορα και ευχάριστα οι ώρες. Επίσης αυτή η κατάσταση με έχει κάνει να φοβάμαι και να ανησυχώ για κάποια πράγματα, όπως να μην εξαπλωθεί ο ιός και καταντήσουμε σαν την Ιταλία, την Ισπανία και την Αμερική, γι’ αυτό θα ήθελα ο κόσμος να προσέχει για να μην έχουμε τόσες πολλές απώλειες. Δεν θέλω να πάθει τίποτα κανείς από την οικογένειά μου κι ανησυχώ ιδιαίτερα για τον παππού και τη γιαγιά μου, που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Επίσης έχω έγνοια για το πότε θα ανοίξουν τα μαγαζιά, γιατί οι γονείς μου είναι άνεργοι, και πότε θα ανοίξουν τα σχολεία, γιατί μου λείπουν οι φίλοι μου. Λόγω της καραντίνας και του κλεισίματος των σχολείων, δεν υπήρχε άλλος τρόπος να συνεχιστεί η εκπαίδευση παρά μόνο ηλεκτρονικά: αυτό έχει τα αρνητικά του και τα θετικά του. Ας αρχίσουμε με τα θετικά. Πρώτον, μπορώ να ξυπνάω ό,τι ώρα θέλω, έχω να απασχολούμαι με κάτι ώστε να μην βαριέμαι τόσο πολύ, δεν χάνω την επαφή με το σχολείο και τους καθηγητές μας, εξοικειώνομαι με έναν χώρο και έναν 8

τρόπο εργασίας που πριν μου ήταν άγνωστα, μαθαίνω καινούργια πράγματα και τεχνολογίες που δεν είχα χρησιμοποιήσει και που θα μου φανούν χρήσιμες στο μέλλον. Τα αρνητικά, δεν προχωράμε στην ύλη όπως θα προχωρούσαμε κανονικά αν ήμασταν στο σχολείο, έχει χαθεί η προσωπική επαφή μαθητών δασκάλων, δεν έχουμε συνηθίσει το καινούργιο περιβάλλον και κάνουμε λάθη (μαθητές και δάσκαλοι) και τέλος κάποια παιδιά δεν διαθέτουν τον κατάλληλο εξοπλισμό για να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Εύχομαι αυτή η κατάσταση να τελειώσει όσο πιο γρήγορα και ανώδυνα γίνεται και με τις μικρότερες δυνατές απώλειες για όλους μας.

Mystère Tutle 9

Γράφει ο Μανώλης Παντελάκης, μαθητής του Α3 Δευτέρα 6 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Αυτές τις μέρες είμαστε υποχρεωμένοι να καθόμαστε στα σπίτια μας. Αυτός ο περιορισμός στο σπίτι, η καραντίνα, οφείλεται στην εξάπλωση ενός ιού, του κορωναϊού. Πριν τον κορωναϊό τα παιδιά πήγαιναν σχολείο, οι μεγάλοι πήγαιναν στις δουλειές τους, οι οικογένειες πήγαιναν ταξίδια και οικογενειακές εκδρομές, πολλοί άνθρωποι πήγαιναν για ψώνια στα μαγαζιά και γενικά υπήρχε μεγάλη κυκλοφορία στους δρόμους. Αντιθέτως, τώρα, οι μαθητές παρακολουθούν τα μαθήματα μέσω διαδικτύου, στις δουλειές τους πάνε μόνο οι μεγάλοι που δουλεύουν σε νοσοκομεία, σούπερ μάρκετ, φαρμακεία και σώματα ασφαλείας (αστυνομία, λιμενικό κλπ.). Τα μόνα μαγαζιά που είναι ανοιχτά είναι τα μαγαζιά εστίασης που δουλεύουν με ντελίβερι και τα ταχυδρομεία και γενικά δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου κυκλοφορία στους δρόμους. Αυτές τις μέρες εγώ βαριέμαι πολύ, γιατί δεν έχω αδέρφια για να περνάει η ώρα μου παίζοντας μαζί τους. Για να περάσει η ώρα μου ευχάριστα και δημιουργικά, συνήθως, κάνω τα μαθήματά μου, παίζω με τους γονείς μου επιτραπέζια ή παίζω βιντεοπαιχνίδια στον υπολογιστή μου. Εγώ είμαι από τους τυχερούς, γιατί ζω σε χωριό, σε μία μονοκατοικία, με αρκετά μεγάλη αυλή και με έναν κήπο, αλλά δυστυχώς δεν έχω κατοικίδιο για να ασχολούμαι μαζί του και να περνάει η ώρα μου. Αυτές οι μέρες είναι πολύ βαρετές και η ρουτίνα μου πολύ απλή. Ξυπνάω το πρωί κατά τις δέκα, αλλάζω, πλένω τα δόντια μου και μετά κάθομαι στον καναπέ μέχρι να έρθει η ώρα για να φάω μεσημεριανό. Έπειτα, μόλις τελειώσω το φαγητό, κάνω τα μαθήματά μου. Το απόγευμα, όταν τα τελειώνω, παίζω με τους γονείς μου επιτραπέζια ή παίζω βιντεοπαιχνίδια. Τέλος, μόλις βραδιάσει πηγαίνω για ύπνο. Έχω βαρεθεί να είμαι σε καραντίνα και μου έχουν λείψει οι βόλτες που έκανα με τους φίλους μου και με την οικογένειά μου. Τέλος, θέλω να ξανανοίξει το σχολείο και να δω τους φίλους μου και τους καθηγητές μου, μετά από τόσο καιρό. Ο νέος τρόπος εκπαίδευσης των μαθητών, δηλαδή το ηλεκτρονικό σχολείο, που έχει εφαρμοστεί μέχρι να βγούμε από την καραντίνα και να ξαναεπιστρέψουμε στο σχολείο, πιστεύω ότι δεν είναι τόσο αποτελεσματικός όσο το σχολείο, αλλά για μία τέτοια περίπτωση εξαίρεσης είναι πολύ χρήσιμος για να μην ξεχάσουμε, εμείς οι μαθητές, την ύλη που έχουμε κάνει, αλλά και για να είμαστε απασχολημένοι και να μην πλήττουμε. Επίσης, το ηλεκτρονικό σχολείο μας βοηθάει να μην χάσουμε την επαφή με τους καθηγητές και τα μαθήματα. Ελπίζω να τελειώσει γρήγορα η καραντίνα, να ανοίξουν τα σχολεία και η ζωή μας να γίνει όπως παλιά.

10

Γράφει η Αλεξάνδρα Βοτζάκη, μαθήτρια του Α1 Ημερομηνία: Δευτέρα 6 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Εδώ και αρκετές μέρες είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας, αλλά κανονικά θα έπρεπε να είμαστε έξω και να παίζουμε. Υπάρχει όμως ένας σοβαρός λόγος που δεν είναι η καθημερινή μας ζωή ίδια. Κάθε εκατό χρόνια περίπου εμφανίζεται μία σοβαρή και δυνατή αρρώστια, μια επιδημία, την οποία αν την κολλήσεις, δύσκολα γλιτώνεις από τον θάνατο και γι’ αυτό τον λόγο δεν βγαίνουμε από το σπίτι, κυρίως οι ενήλικες και τα μικρά παιδιά. Η φετινή επιδημία ονομάζεται Κορωνοϊός και εμφανίστηκε στις αρχές Δεκεμβρίου. Ξεκίνησε από έναν Κινέζο και μετά εξαπλώθηκε σε όλη την Κίνα και στην συνέχεια σε όλο τον κόσμο. Στην καθημερινή μου ζωή, πριν εμφανιστεί ο Κορωνοϊός, είχα κάθε μέρα δραστηριότητες και σχολείο, όμως τώρα το μόνο που κάνουμε όλα τα παιδιά είναι εξ αποστάσεως μαθήματα στις ηλεκτρονικές μας τάξεις, μέσω του υπολογιστή. Όλοι οι κάτοικοι έχουμε περιορισμούς, τους οποίους πρέπει να ακολουθούμε, όταν βγαίνουμε από το σπίτι. Επίσης για να κυκλοφορήσεις, πρέπει να κρατάς μαζί σου ένα χαρτί, μια βεβαίωση κυκλοφορίας, και την ταυτότητά σου. Επιπρόσθετα, τα μόνα μαγαζιά που είναι ανοιχτά είναι τα φαρμακεία, τα σούπερ μάρκετ και γενικά τα μαγαζιά τα οποία χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν δουλεύουν, όμως υπάρχουν και άνθρωποι που δουλεύουν και αυτοί είναι οι αστυνόμοι, οι πυροσβέστες, οι νοσοκόμοι, οι γιατροί και οι στρατιωτικοί. Ευτυχώς, το δικό μου σπίτι είναι στη φύση και είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε και μία μεγάλη αυλή, αλλά και στο διπλανό μας σπίτι ζει η θεία μου και η οικογένειά της, οπότε έχουμε μια ανθρώπινη επαφή. Όταν έχει καλό καιρό, βγαίνουμε με τα ξαδέρφια μου και παίζουμε στην αυλή και κάποιες άλλες μέρες πηγαίνουμε για περπάτημα ή με τα ποδήλατα μία μικρή βόλτα. Αυτό το χρονικό διάστημα που είμαστε στο σπίτι, έχω έρθει πιο κοντά με την οικογένειά μου, παίζουμε παιχνίδια και συζητάμε, αλλά η επικοινωνία μου με τα αδέλφια μου δεν έχει αλλάξει: και πάλι τσακωνόμαστε για λόγους οι οποίοι είναι απαράδεκτοι. Όταν κάθομαι μόνη μου στο δωμάτιό μου, σκέφτομαι πότε θα μπορέσω να βγω έξω άφοβα να δω τους φίλους μου και τους συγγενείς μου; Πότε θα πετύχουν το φάρμακο που θα μας σώσει; Νιώθω ανησυχία για το μέλλον και στενοχώρια για τους ανθρώπους που έχουν προσβληθεί από αυτή την αρρώστια και έχουν πεθάνει. Μου λείπουν αρκετά οι φίλοι μου και οι συγγενείς μου, με τους οποίους μπορώ να μιλάω μόνο μέσα από ηλεκτρονικές συσκευές. Εύχομαι να περάσει γρήγορα αυτή η αρρώστια και να βγούμε στον έξω κόσμο και να γίνει η ζωή μας όπως ήταν πριν.

11

Γράφει η Ελευθερία Τσότρη, μαθήτρια του Α4 Ημερομηνία: Δευτέρα 6 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Λόγω της επιδημίας του Κορωνοϊού, πρέπει να καθόμαστε όλοι στο σπίτι για να μην μας μεταδώσει κάποιος τον ιό και εμείς με τη σειρά μας τον μεταδώσουμε αλλού και εξαπλωθεί ακόμα περισσότερο. Επίσης μπορεί να μεταδοθεί σε ευπαθείς ομάδες ανθρώπων και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χάσουν την ζωή τους. Τώρα που είμαστε όλη μέρα στο σπίτι, ο τρόπος ζωής μας έχει αλλάξει. Δεν πηγαίνουμε στο σχολείο, φροντιστήριο, δραστηριότητες κ.α. Έτσι οι μαθητές παρακολουθούν τα μαθήματα μέσω διαδικτύου. Τα σχολεία πραγματοποιούν τα μαθήματα εξ αποστάσεως, με τη δημιουργία ηλεκτρονικών τάξεων, που γίνονται είτε ζωντανά, με βιντεοκλήση, είτε με ανάθεση εργασιών. Δεν κυκλοφορούμε έξω, παρά μόνο οι γονείς μας για να πάνε στο σούπερ μάρκετ, στο φαρμακείο και βόλτα τον σκύλο. Οι δουλειές των γονιών μου έχουν κλείσει οπότε είμαστε όλη μέρα στο σπίτι με τη μαμά, τον μπαμπά και την αδερφή μου. Η αλήθεια είναι ότι τρώμε αρκετά και πρέπει να πηγαίνουμε συχνά στο σούπερ μάρκετ! Εγώ στην αρχή της καραντίνας βαριόμουν πολύ και δεν ήξερα τι να κάνω όλη μέρα στο σπίτι. Έβγαινα έξω, έπαιζα με τα κατοικίδιά μας, έπαιζα και λίγο με το κινητό, αλλά δεν περνούσαν οι ώρες. Όμως ύστερα από δύο εβδομάδες, άρχισαν τα διαδικτυακά μαθήματα, φροντιστήρια και προπόνηση στο σπίτι. Περνώ αρκετό χρόνο κάνοντας τις εργασίες που μας αναθέτουν οι καθηγητές και τις ασκήσεις του φροντιστηρίου όπου κάνω μάθημα με βιντεοκλήση. Ο προπονητής μου, μου έστειλε ένα πρόγραμμα για να το εκτελώ στο σπίτι ώστε να διατηρήσω την καλή φυσική μου κατάσταση. Χάσαμε τους αγώνες, θα χάσουμε και προπονήσεις. Ελπίζω να μην μείνουμε πίσω και να καταφέρουμε να επανέλθουμε στον κανονικό μας ρυθμό. Αφού λοιπόν κάνω τις εργασίες του σχολείου και του φροντιστηρίου, θα παίξω με τα κατοικίδιά μας στο σπίτι ή θα βγω στον κήπο μας να παίξω και να τρέξω μαζί τους. Πιστεύω ότι είμαι από τα τυχερά παιδιά, διότι έχουμε έναν πολύ μεγάλο κήπο και μπορούμε να βγαίνουμε έξω όταν έχει καλό καιρό να παίζουμε, να κάνουμε τη γυμναστική μας. Έτσι δεν νιώθουμε εγκλωβισμένοι, όπως άλλες οικογένειες που ζουν σε διαμερίσματα. Επίσης έχουμε οργανώσει και καθαρίσει το σπίτι, τα ντουλάπια και την αυλή μας. Έχω μάθει να μαγειρεύω κάποια φαγητά και γλυκά, κι έτσι περνάει ευχάριστα ο χρόνος μου και είναι και πολύ νόστιμα! Σήμερα ξύπνησα στις 11 και έκανα κάποιες εργασίες του σχολείου. Συνήθως τις κάνω το πρωί, γιατί έχω πιο καθαρό μυαλό. Σε λίγο θα φάω μεσημεριανό και θα κάνω τα μαθήματα του φροντιστηρίου. Το απόγευμα μπορεί να τσιμπήσω κάτι και θα ακολουθήσει το μάθημα αγγλικών με βιντεοκλήση. Αφού τελειώσω, θα κάνω γυμναστική με την αδελφή μου και μετά θα παίξω με τα κατοικίδιά μας. Αφού φάω βραδινό, θα παίξω στο κινητό με την αδερφή μου ή θα παίξω κάτι με τον μπαμπά και την μαμά. Ύστερα θα πλύνω τα δόντια μου και θα πάω για ύπνο. Η ζωή μου μοιάζει αρκετά με κείνη πριν τον κορωνοϊό, απλώς όλα αυτά τώρα γίνονται μέσα στο σπίτι και με περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Είχα ξεκινήσει και μια άλλη, πρωτότυπη δραστηριότητα, τα "εναέρια πανιά", που είναι 12

συνδυασμός σωματικής άσκησης και χορού στον αέρα, με μέσο σύνδεσης τα πανιά. Είναι ένα δυναμικό χορευτικό παιχνίδι, καθώς σκαρφαλώνουμε στα πανιά και κάνουμε εντυπωσιακές χορογραφίες και ασκήσεις κρεμασμένοι από αυτά. Τώρα δεν έχω τη δυνατότητα να πηγαίνω εκεί ούτε μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο στο σπίτι. Μου άρεσε πολύ και περνούσα ευχάριστα. Επίσης μου λείπουν πολύ οι φίλες μου και κυρίως η κολλητή μου, η Εμμανουέλα. Πιστεύω πως το "ηλεκτρονικό σχολείο" είναι ένας αρκετά καλός τρόπος εκπαίδευσης, τώρα που δεν μπορούμε να πηγαίνουμε στο σχολείο, αν και κάποιοι μαθητές δεν καταφέρνουν να συνδεθούν με την ηλεκτρονική τάξη. Βέβαια προτιμώ το κανονικό σχολείο πριν τον κορωνοϊό, γιατί έβλεπα τις φίλες μου και ήταν ζωντανό το μάθημα. Εύχομαι όλη αυτή η θλιβερή ιστορία με τον κορωνοϊό να τελειώσει γρήγορα και να επανέλθουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς!

Illya Zomb 13

Γράφει η Ιζαμπέλα Σούλκα, μαθήτρια του Α4 Ημερομηνία: Δευτέρα 6 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Από τότε που άρχισε η ιστορία με τον Κωρονοϊό, άλλαξαν ριζικά πολλά πράγματα. Η κυκλοφορία στους δρόμους μειώθηκε, τα σχολεία έκλεισαν, οι δουλειές και πολλά μαγαζιά έκλεισαν. Βέβαια, η ζωή μου στο σπίτι με τους γονείς και την αδερφή μου είναι ευχάριστη, μόνο που κάποιες φορές τσακωνόμαστε περισσότερο από πριν με την αδερφή μου. Εγώ παλιότερα δεν περνούσα πολύ χρόνο με την οικογένειά μου λόγω μαθημάτων. Τώρα όμως είναι αλλιώς, παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια όλοι μαζί, βάζουμε να δούμε ωραίες ταινίες στο Νέτφλιξ, εγώ με την μαμά φτιάχνουμε γλυκά, έχουμε χρόνο να συζητάμε πιο πολύ μαζί. Με την αδερφή μου πάμε για ποδήλατο εδώ στην γειτονιά, μην φανταστείς πιο μακριά, ή παίρνουμε κάποια από τα ρούχα μας και τα βάφουμε ή τα κόβουμε. Βέβαια υπάρχουν φορές που θέλω λίγο χρόνο με τον εαυτό μου. Εμείς έχουμε ένα μεγάλο κήπο όπου κάθομαι σε μια καρεκλίτσα με το βιβλίο που μου πρότεινε πριν κάμποσο καιρό η κυρία των αγγλικών μου και το απολαμβάνω. Μερικές φορές κάνουμε διασκεδαστικά πράγματα. Την περασμένη Τρίτη ο μπαμπάς άρχισε να μου μαθαίνει παραδοσιακούς χορούς, μετά είδαμε μια ταινία και ύστερα παίξαμε παντομίμα. Ένιωσα μεγάλη χαρά. Δεν σου κρύβω ότι μου λείπουν και οι στιγμές του σχολείου, οι στιγμές με τους φίλους μου. Τώρα κάνουμε μαθήματα online, πιστεύω ότι είναι πολύ καλό, έχουμε την ευκαιρία να ερευνήσουμε ακόμα περισσότερο τον τομέα της τεχνολογίας. Το θέμα όμως είναι να επιστρέψουμε στο σχολείο μας, μου λείπει πολύ…

Γράφει ο Στέλιος Παυλουδάκης, μαθητής του Α3 Ημερομηνία: Δευτέρα 6 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Φέτος είναι μια από τις πιο δύσκολες χρονιές, μια αρρώστια λεγόμενη κορωνοϊός έχει απλωθεί σε όλη την γη. Έτσι όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να μείνουμε κλεισμένοι στο σπίτι μας, δηλαδή να μείνουμε σε καραντίνα. Σε κανέναν δεν αρέσει αυτό, επειδή ούτε μπορούμε να διασκεδάσουμε ούτε να πάμε ελεύθερα όπου θέλουμε. Έχουν κλείσει τα πάντα, σχολεία, μαγαζιά, τα μόνα που δεν έχουν κλείσει είναι καταστήματα που πουλάνε τρόφιμα και νοσοκομεία. Να πω την αλήθεια όταν έκλεισαν τα σχολεία χάρηκα, αλλά όταν πέρασαν τέσσερις περίπου μέρες βαρέθηκα. Στο σπίτι μου περνάνε οι μέρες πολύ αργά, πάλι καλά που έχω και τα μαθήματα για να περνάει η ώρα μου. Κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο βαρετή. Το πρωί ξυπνάω, πλένομαι, τρώω και μετά διαβάζω ό,τι μου έχουν αναθέσει οι καθηγητές μου. Έπειτα διαβάζω και 14

κανένα βιβλίο για να περάσει η ώρα. Μετά κατά τις δύο η ώρα τρώω. Στη συνέχεια παίζω με τους φίλους μου βιντεοπαιχνίδια. Το απόγευμα έχω διαδικτυακό μάθημα στα αγγλικά, περίπου δύο ώρες. Το βράδυ βλέπουμε κάποια ταινία, εγώ και η οικογένειά μου, και μετά πέφτω για ύπνο. Έτσι περνάω τις μέρες μου κατά την διάρκεια της καραντίνας. Το μόνο καλό είναι ότι μπορώ να κάνω τα μαθήματά μου χωρίς άγχος. Ελπίζω σύντομα να επιστρέψουμε στην κανονική μας ζωή και να μην ξαναγίνει κάτι τέτοιο ποτέ.

Mystère Tutle 15

Γράφει η Ελισάβετ Βίτσιου, μαθήτρια του Α1 Ημερομηνία: Τρίτη 7 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να μένουμε μέσα για να προστατεύσουμε την οικογένειά μας και τους γύρω μας από την φοβερή επιδημία. Η ζωή μας έχει αλλάξει, τα παιδιά πλέον παρακολουθούν μαθήματα μέσω διαδικτύου και γενικά όλοι μας είμαστε μέσα στο σπίτι. Τα μαγαζιά έχουν κλείσει, εκτός από τα σούπερ μάρκετ και τα φαρμακεία, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να εφοδιάζονται τα απαραίτητα. Φυσικά και δεν μπορούν να πάνε όλοι στις δουλειές τους, οπότε παραμένουν και αυτοί στο σπίτι. Οι μέρες δυστυχώς περνάνε πολύ βαρετά. Όμως υπάρχουν και ευχάριστες στιγμές, όπως όταν βλέπουμε ταινίες με την οικογένειά μου ή όταν παίζουμε επιτραπέζια όλοι μαζί. Κάποιες μέρες είναι πολύ ωραίες, ειδικά όταν έχει λιακάδα και βγαίνουμε μια μικρή βόλτα με την αδελφή μου. Όταν δεν έχω όρεξη για βόλτα, προτιμώ να μένω στο δωμάτιό μου και να ακούω μουσική ή να ζωγραφίζω, αφού πρώτα τελειώσω τα μαθήματά μου. Μερικές φορές πηγαίνω σε ένα μικρό λιβάδι πίσω από το σπίτι μου για να χαλαρώσω με ή χωρίς φίλους ή και με το σκυλάκι μου. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι ίσως είναι καλύτερα έτσι, γιατί έχουμε την δυνατότητα να έρθουμε πιο κοντά με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά από την άλλη είναι κρίμα να χάνουν την ζωή τους τόσοι πολλοί άνθρωποι. Μακάρι τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Ώρες ώρες φοβάμαι μήπως αυξηθούν οι θάνατοι στην Ελλάδα και τα κρούσματα, γιατί θα είναι πολύ δύσκολα, αν και είχαμε πάρει από την αρχή μέτρα. Βέβαια τώρα με την απαγόρευση κυκλοφορίας δεν είναι εύκολο να βλέπω τις φίλες και τους φίλους μου, γι’ αυτό επικοινωνούμε μέσω μηνυμάτων. Τα διαδικτυακά μαθήματα δεν είναι δύσκολα... για όποιον βέβαια ασχολείται. Είναι πιο εύκολα και οργανωμένα. Δεν κινδυνεύεις να ξεχάσεις τις εργασίες σου, στις υπενθυμίζει το σύστημα και οι καθηγητές σου. Μακάρι να μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την ηλεκτρονική τάξη και όταν επιστρέψουμε στο σχολείο, αν και τα παιδιά που δεν είναι εξελιγμένα στην τεχνολογία, θα δυσκολευτούν λίγο. Εύχομαι να περάσει γρήγορα όλο αυτό και να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα, γιατί είναι κρίμα να πεθαίνουν τόσοι αθώοι άνθρωποι.

Γράφει η Άντζελα Νάνο, μαθήτρια του Α2 Ημερομηνία: Τρίτη 7 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Λόγω του κορωνοϊού υποχρεώθηκα εγώ και οικογένειά μου να κλειστούμε σπίτι και να συλλέγουμε τρόφιμα για ένα μήνα. Στην αρχή, τις πρώτες μέρες, δεν βαριόμουν, αλλά τώρα έχω αρχίσει και βαριέμαι πάρα πολύ. Ωστόσο μιλάω με τη φίλη μου κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε λεπτό και έτσι περνάει κάπως ευχάριστα η μέρα μου. Από την άλλη κάνουμε μαθήματα online και ελπίζω έτσι να μην κάνουμε το καλοκαίρι μάθημα. Βέβαια 16

για μένα είναι κάπως δύσκολο, γιατί εγώ κάνω τις εργασίες με το κινητό μου, αλλά σε λίγες μέρες θα αγοράσω ένα τάμπλετ. Τώρα που έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο, μπορώ να κάνω κάποια πράγματα που δεν μπορούσα να τα κάνω πριν από την καραντίνα. Είμαι πολύ χαρούμενη που δεν ξυπνάω νωρίς για να ετοιμαστώ για το σχολείο. Έτσι ξυπνάω αργά και χωρίς άγχος να προλάβω το λεωφορείο. Αγαπημένο μου ημερολόγιο, αυτά είχα να σου πω για σήμερα.

Γράφει η Ραντοστίνα Νικόλοβα, μαθήτρια του Α3 Ημερομηνία: Τρίτη 7 Απριλίου 2020 Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Τώρα που είμαστε στο σπίτι λόγω του κορωνοϊού, περνάω όλο μου το χρόνο με την οικογένειά μου. Κάνουμε πολλά πράγματα που δεν μπορούσαμε να κάνουμε πριν την καραντίνα, επειδή δεν είχαμε χρόνο, εγώ με το σχολείο και τις άλλες μου δραστηριότητες και οι γονείς μου λόγω δουλειάς. Τώρα που είμαστε όλοι στο σπίτι και δεν βγαίνουμε για να μην κολλήσουμε τον ιό, παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια, βλέπουμε ταινίες και μαγειρεύουμε μαζί. Εγώ τώρα που έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο, διαβάζω τα βιβλία που μου αρέσουν, μιλάω με τους φίλους μου από το τηλέφωνο και έτσι περνάω το χρόνο μου στο σπίτι. Ανυπομονώ πολύ να αρχίσουμε πάλι τα σχολεία.

Illya Zomb

17

Γράφει η Νίκη Δημητριάδη, μαθήτρια του Α1 Ημερομηνία: Τετάρτη 8 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Εδώ και σχεδόν ένα μήνα έχουμε μπει σε καραντίνα λόγω κορωνοϊού. Πρόκειται για έναν ιό που έχει σκοτώσει πολλούς ανθρώπους και είναι πολύ επικίνδυνος. Γι’ αυτό, λοιπόν, όλοι μένουμε μέσα στα σπίτια μας για να προστατευτούμε από αυτόν. Όλα τα μαγαζιά και τα καταστήματα είναι κλειστά για την ασφάλεια και την υγεία των ανθρώπων. Αυτή την περίοδο η ζωή μας έχει αλλάξει πάρα πολύ: δεν πηγαίνουμε σχολείο και τα μαθήματά μας πια τα κάνουμε μέσω διαδικτύου, κάτι που είναι αρκετά δύσκολο, αλλά τώρα πια το έχουμε συνηθίσει. Υπάρχει περιορισμός στην κυκλοφορία και οι δρόμοι πλέον είναι άδειοι. Σχεδόν όλα τα μαγαζιά έχουν κλείσει, εκτός από τα σούπερ μάρκετ, που είναι απαραίτητα για να αγοράζουμε προμήθειες. Επίσης είναι και τα φαρμακεία ανοιχτά για να αγοράζουμε μάσκες, αντισηπτικά και φάρμακα. Ο μπαμπάς μου που δουλεύει και τον χειμώνα, τώρα είναι άνεργος, καθώς το κατάστημα όπου δουλεύει έχει κλείσει. Είναι αρκετά περίεργο να είμαι όλη μέρα με τους γονείς μου και με τον αδερφό μου, αλλά το έχω συνηθίσει. Εγώ τον περισσότερο μου χρόνο τον περνάω στο δωμάτιό μου βλέποντας την αγαπημένη μου σειρά στο Netflix, ακούγοντας μουσική από το κινητό με τα ακουστικά μου, κάνοντας γυμναστική και εξάσκηση στον χορό. Επίσης κάνω και τα μαθήματά μου από το λάπτοπ ή από τον υπολογιστή. Μερικές φορές βγαίνω έξω να παίξω με τους σκύλους μου για να περάσει ευχάριστα η ώρα μου. Συνήθως ξυπνάω στις 10 ή 11 το πρωί, αφού δεν έχω σχολείο, πηγαίνω στην κουζίνα και τρώω πρωινό με την οικογένειά μου και μιλάμε. Μετά το πρωινό κάνω τα μαθήματά μου για να έχω ελεύθερο τον χρόνο μου το απόγευμα. Το απόγευμα κάνω γυμναστική στο δωμάτιό μου όπου έχω αρκετό χώρο και μετά συνήθως μιλάω με βιντεοκλίση με τις φίλες μου, γιατί μου λείπουν πάρα πολύ και θέλω να επικοινωνούμε. Το βράδυ κατά τις 8 βλέπω την αγαπημένη μου σειρά, τρώγοντας το βραδινό μου. Οι σκέψεις που συνήθως με απασχολούν είναι πότε θα ανοίξουν τα σχολεία και πότε θα δω τις φίλες μου. Πιστεύω πως το ηλεκτρονικό σχολείο από όπου κάνουμε τα μαθήματα είναι αρκετά οργανωμένο και κατάλληλο για την επικοινωνία με τους καθηγητές μας. Οι εργασίες που μας βάζουν, οι περισσότερες είναι επαναλήψεις από παλιά μαθήματα που κάναμε στο σχολείο. Τέτοιου είδους μάθημα δεν είχα κάνει ποτέ ξανά στο παρελθόν, αλλά για όλα υπάρχει πρώτη φορά. Επίσης με κάποιους καθηγητές κάνουμε και βιντεοκλήσεις, και είναι πολύ ωραίο γιατί είναι σαν να κάνεις μάθημα μέσα στην τάξη. Ελπίζω να φύγει σύντομα ο κορωνοϊός, να γυρίσουμε στα σχολεία και στην καθημερινότητά μας, υγιείς, και όλα να ξαναγίνουν όπως πριν, χωρίς τον φόβο να βγεις έξω, να σε κολλήσουν και να αρρωστήσεις.

18

Γράφει ο Μιχάλης Τσουρουδιακάκης, μαθητής του Α3 Ημερομηνία: Τετάρτη 8 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Τώρα είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι και οι μέρες είναι ίδιες. Όλες μοιάζουν με τη σημερινή. Σήμερα, λοιπόν, το πρωί σηκώθηκα 9 η ώρα, έπλυνα τα δόντια μου και πήγα να ετοιμάσω πρωινό. Μετά πήγα στο σαλόνι και έκατσα στο τηλέφωνο. Αργότερα άνοιξα τον υπολογιστή μου και άρχισα να κάνω τις ασκήσεις που μας είχαν βάλει οι καθηγητές στο Google Classroom. Μετά από δύο ώρες διάβασα μερικές σελίδες από το αγαπημένο μου βιβλίο τον «Μικρό Πρίγκιπα». Στις 1.30 έφαγα το μεσημεριανό μου που ήταν μουσακάς. Κατά τις 3 το μεσημέρι έβγαλα βόλτα τον σκύλο μου μαζί με τον φίλο μου, τον Σαμίε. Κατά τις 7 το βράδυ έφτιαξα βραδινό και πήγα να παίξω Play Station με τον φίλο μου τον Γιάννη. Στις 9 η ώρα το έκλεισα κι έκατσα στο σαλόνι να δω τηλεόραση. Τέλος γύρω στις 2 πήγα για ύπνο.

Illya Zomb 19

Γράφει η Ριάννα Ιλέι, μαθήτρια του Α1 Ημερομηνία: Τετάρτη 8 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Πρόσφατα έκλεισαν τα σχολεία, πολλά μαγαζιά, και η κυκλοφορία είναι αυστηρά περιορισμένη, όλα αυτά εξαιτίας του ιού που εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Έτσι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να μένουμε σε καραντίνα. Είναι αρκετά δύσκολο να μένουμε σπίτι όλη μέρα, όμως μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε πράγματα που δεν μπορούσαμε, όταν είχαμε σχολείο ή δουλειά. Για παράδειγμα, εγώ έμαθα να παίζω πιάνο, ο αδερφός μου να παίζει κιθάρα, η μαμά μου άρχισε να μαθαίνει καλύτερα ελληνικά και ο μπαμπάς μου να κάνει τις δουλειές που δεν είχε χρόνο να κάνει. Οι γονείς μου δουλεύουν και οι δύο στον τομέα του τουρισμού, γι’ αυτό τον λόγο δυστυχώς δεν έχουν πλέον δουλειά. Επειδή τα σχολεία είναι κλειστά, εμείς κάνουμε μαθήματα μέσω ίντερνετ, εκεί μας βάζουν ασκήσεις και εργασίες να κάνουμε. Είμαστε τυχεροί που έχουμε κήπο στο σπίτι μας, τις περισσότερες φορές βγαίνω έξω και περνάω την ώρα μου με τα κατοικίδιά μας. Έχω μάθει στον σκύλο μου να κάνει άλματα! Έτσι μπορεί να εξασκείται χωρίς να φεύγουμε από το σπίτι. Κάθε μέρα το πρωί κάνω κάποια μαθήματα που μου έχουν βάλει οι καθηγητές μου, όταν τελειώσω τις ασκήσεις πηγαίνω να δω ένα άλογο που νοικιάζω. Έτσι μπορώ να το γυμνάζω και να διατηρείται σε καλή φόρμα μέχρι να μπορέσουμε ξανά να ιππεύσουμε. Μου αρέσει να ασκούμαι κι εγώ, γιατί όταν είμαι όλη μέρα σπίτι και δεν κινούμαι, δεν είμαι σε καλή κατάσταση. Για παράδειγμα, έχω βρει κάποιες απλές ασκήσεις που με γυμνάζουν, επίσης πηγαίνω βόλτες με το ποδήλατο σε έναν μικρό δρόμο πολύ κοντά στο σπίτι μας. Στο τέλος της ημέρας, που έχω τελειώσει όλα αυτά που πρέπει να κάνω, είτε περνάω την ώρα μου συζητώντας με τους γονείς μου ή βλέποντας κάτι στην τηλεόραση ή κάνοντας κάτι μόνη μου, όπως διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων, ή παρακολουθώντας μια σειρά που μου αρέσει. Κάποιες φορές καθαρίζω το δωμάτιο μου για να είναι συγυρισμένο την άλλη μέρα. Μου λείπει πολύ η ιππασία γιατί είναι η αγαπημένη μου απασχόληση και είχα υψηλούς στόχους. Ωστόσο τώρα δεν επιτρέπεται να ιππεύουμε. Ελπίζω να γίνει ο κόσμος υγιής ξανά και να γίνουν όλα καλά, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι τα σχολεία πρέπει να ξανανοίξουν!

Γράφει η Μαρίσα Χατζίου, μαθήτρια του Α4 Ημερομηνία: Τετάρτη 8 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Ο περιορισμός στο σπίτι είναι για το καλό όλων μας, για να μην εξαπλωθεί γρήγορα ο ιός και να μην υπάρχουν πολλά θύματα. Αρχικά, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στη ζωή μας: τα σχολεία έχουν κλείσει και τα μαθήματα τα κάνουμε μέσω διαδικτύου. Επίσης οι δρόμοι έχουν κλείσει και η κυκλοφορία είναι λιγότερη. Όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά 20

εκτός από τα σούπερ μάρκετ, τα ψιλικατζίδικα, τα φαρμακεία, τις τράπεζες. Τώρα έχουμε περισσότερο χρόνο για συζήτηση και παιχνίδι με τους γονείς και τα αδέλφια μας. Γενικά τη μέρα μου την περνάω μερικές φορές ευχάριστα και μερικές φορές βαρετά. Ξυπνάω πιο αργά, βοηθάω τη μαμά μου στις δουλειές του σπιτιού, μετά βλέπω αν έχω εργασίες να κάνω για το σχολείο. Συνήθως παίζω κάθε μέρα με την ξαδέρφη μου ένα παιχνίδι στο διαδίκτυο, επίσης μου αρέσει να ζωγραφίζω με τις νερομπογιές μου και δύο φορές την εβδομάδα κάνω φροντιστηριακά μαθήματα αγγλικών στο διαδίκτυο. Σχετικά με τα μαθήματα μέσω διαδικτύου, δεν τα είχα ξανακάνει ποτέ με αυτό τον τρόπο και στην αρχή μου ήταν δύσκολο, επειδή έπρεπε να μάθω να χρησιμοποιώ το σχετικό πρόγραμμα. Αυτού του είδους τα μαθήματα μου αρέσουν πιο πολύ, επειδή είμαι στο σπίτι μου, έχω περισσότερη άνεση και δεν χρειάζεται να ξυπνάω νωρίς. Εύχομαι όλο αυτό να τελειώσει γρήγορα, επειδή έχω βαρεθεί όλη μέρα στο σπίτι και θέλω να βγω βόλτες με την οικογένειά μου και επίσης θέλω να συναντήσω τους φίλους μου.

Mystère Tutle 21

Γράφει η Ιωσηφίνα Τσακίρη, μαθήτρια του Α4 Ημερομηνία: Πέμπτη 9 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Αυτές τις μέρες με την καραντίνα είναι λίγο δύσκολα γιατί πρέπει να καθόμαστε συνεχώς κλεισμένοι μέσα στο σπίτι. Το καλό όμως είναι ότι περνάμε πιο πολλή ώρα με την οικογένειά μας και δεν είναι όπως πριν, που τη βλέπαμε ελάχιστα εξαιτίας των πολλών δραστηριοτήτων μας. Ο περιορισμός αυτός έχει επιβληθεί για να μην κολλήσουμε τον ιό και τον μεταδώσουμε και σε άλλους. Η ζωή μας έχει αλλάξει γιατί άλλαξαν και οι συνήθειές μας. Εννοώ ότι πριν οι συνήθειές μας ήταν να πηγαίνουμε σχολείο, σε φροντιστήρια, στον αθλητισμό μας (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ και πολλά άλλα), να διασκεδάζουμε έξω με τους φίλους μας, να πηγαίνουμε για κανένα σουβλάκι με την οικογένειά μας, να πηγαίνουν οι γονείς μας στη δουλειά και να κάνουμε πολλά άλλα, που τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε. Δεν επιτρέπεται η κυκλοφορία στους δρόμους, αλλά όχι τελείως, δηλαδή περνάνε κάποια αυτοκίνητα, αλλά υπάρχουν αστυνομικοί στους δρόμους που κάνουν ελέγχους. Για να βγεις όμως έξω, πρέπει να στείλεις ένα μήνυμα ότι πας σε συγκεκριμένους προορισμούς που επιτρέπονται, όπως ψώνια στο μάρκετ. Το σχολείο έχει κλείσει, όμως οι περισσότεροι από εμάς τους μαθητές κάνουμε μάθημα εξ αποστάσεως, σε ηλεκτρονικές τάξεις, μέσα από υπολογιστές, laptop και κινητά. Λέω οι περισσότεροι από εμάς, γιατί κάποιοι δεν διαθέτουν κάποιο από αυτά τα ηλεκτρονικά μέσα που ανέφερα πιο πάνω ή δεν έχουν ίντερνετ. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση που κάνουμε μάθημα από υπολογιστή και επίσης μου αρέσει πολύ γιατί μαθαίνω πράγματα που δεν ήξερα. Τα μαγαζιά είναι κλειστά, αλλά όχι όλα, τα δύο πιο σημαντικά μαγαζιά για την επιβίωσή μας (σούπερ μάρκετ και φαρμακεία) είναι ανοιχτά. Ο μπαμπάς μου, που είναι ο μόνος που δουλεύει στην οικογένεια, γιατί η μαμά πρέπει να μας προσέχει, δεν πάει τώρα στη δουλειά. Είναι ταξιτζής και τουρίστες δεν έχουμε, οπότε δεν δουλεύει. Τώρα που καθόμαστε συνέχεια σπίτι, τσακωνόμαστε συχνά με τα αδέρφια μου κι εγώ πιστεύω ότι αυτό γίνεται επειδή μας έχει τρελάνει η πολλή κλεισούρα. Το βράδυ όμως καθόμαστε ήρεμα κι βλέπουμε ταινίες. Εγώ τη μέρα μου την περνάω συμμαζεύοντας και καθαρίζοντας το σπίτι και φροντίζοντας τα καναρίνια μου. Σε λίγο καιρό όμως θα ξεκινήσω να παίζω και με τα σκυλιά μου. Είμαι τυχερή που έχω κατοικίδια, αλλά το καλύτερο είναι ότι μένω σε ένα καταπληκτικό χωριό: το Πατελάρι. Κι επειδή είμαστε κοντά σε βουνά, πολλές φορές με τον αδερφό μου τον Στέλιο πάμε στο βουνό με τα πόδια και κάνουμε διάφορα πράγματα. Καμιά φορά πάω με όλη την οικογένειά μου. Τη μέρα μου την περνάω ακριβώς όπως έγραψα. Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι αυτόν τον ιό κι εγώ προσωπικά προσέχω πάρα πολύ μην κολλήσω. Καμιά φορά βλέπω κι εφιάλτες 22

σχετικά με τον ιό. Μου λείπουν φυσικά οι δραστηριότητες που έκανα, το σχολείο, οι φίλοι μου, οι καθηγητές μου από το σχολείο αλλά και από το φροντιστήριο. Και για να κλείσω, εύχομαι να τελειώσει γρήγορα αυτό το βάσανο, να επιστρέψουμε στις συνήθειές μας και να λιγοστεύουν κάθε μέρα οι νεκροί.

Γράφει η Τσβετελίνα Ντόμπρεβα, μαθήτρια του Α3 Ημερομηνία: Πέμπτη 9 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Όλα ξεκίνησαν με αυτόν τον ιό που ονομάζεται κορωνοϊός (Corona virus). Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στην καθημερινή μας ζωή. Όλος ο κόσμος είναι σε καραντίνα. Οι μαθητές δεν πηγαίνουν σχολείο και έτσι παρακολουθούν μαθήματα εξ αποστάσεως από τον Η/Υ ή από το κινητό. Το ίδιο και οι δάσκαλοι, πρέπει να παραδώσουν το μάθημά τους από τον Η/Υ, που δεν είναι και τόσο εύκολη διαδικασία. Πολλοί γονείς είναι άνεργοι και παίρνουν οικογενειακά επιδόματα. Ένα δυσάρεστο γεγονός είναι ότι δεν μπορούμε να κυκλοφορούμε ελεύθερα παρά μόνο μέσα στο σπίτι. Αν χρειαστεί να πάμε για ψώνια, πρέπει να στείλουμε μήνυμα στο 13033 και να γράψουμε το ονοματεπώνυμό μας και το νούμερο 2 για ψώνια. Αν θέλουμε να βγούμε για περπάτημα με το κατοικίδιό μας, πάλι θα πρέπει να στείλουμε μήνυμα. Εγώ προτιμώ να κάθομαι σπίτι και να παίζω με το κουνελάκι μου ή να ζωγραφίζω. Κάποιες φορές μπορεί να παίξω με την αδερφή μου Uno. Μου λείπουν πάρα πολύ οι καθηγητές μου και οι φίλοι μου, ελπίζω αυτός ο ιός να περάσει γρήγορα και να αρχίσουμε ξανά το σχολείο.

23

Γράφει η Ιωάννα Οικονόμου, μαθήτρια του Α3 Ημερομηνία: Παρασκευή 10 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Ο τελευταίος μήνας είναι αρκετά διαφορετικός. Ολόκληρη η Γη είναι κλεισμένη στο σπίτι, επειδή κυκλοφορεί ένας πολύ επικίνδυνος ιός, ο κορωνοϊός, δηλαδή όλος ο κόσμος είναι σε καραντίνα. Είναι λες και ο κόσμος μας είναι σε παύση! Καραντίνα σημαίνει ότι ο κόσμος πρέπει να μείνει στο σπίτι του για να προστατεύσει και να προστατευτεί. Είναι απίστευτα αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν. Ο κόσμος έχει πανικοβληθεί! Χιλιάδες νεκροί στις γειτονικές χώρες. Ο ιός έχει εξαπλωθεί παντού και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να μείνουμε σπίτι για όσο χρειαστεί. Τα πάντα είναι κλειστά. Καταστήματα, εστιατόρια, καφετέριες, σινεμά και δυστυχώς και τα σχολεία. Μόνο τα σούπερ μάρκετ και τα φαρμακεία είναι ανοιχτά. Δεν μου άρεσε που έκλεισαν τα σχολεία επειδή θα μείνουμε πολύ πίσω στην ύλη και θα χρειαστεί να αναπληρώσουμε το καλοκαίρι. Τουλάχιστον υπάρχει ένας τρόπος να κάνουμε μάθημα για να μην ξεχάσουμε αυτά που έχουμε μάθει. Κάθε μαθητής έχει δικό του email στο σχολείο. Έτσι οι καθηγητές μπορούν να μας στέλνουν εργασίες στο email όποτε θέλουν. Άλλος τρόπος είναι να κατεβάσουμε μια εφαρμογή που λέγεται google classroom όπου κάνουμε τα μαθήματα μέσω ίντερνετ. Εκεί οι καθηγητές μας στέλνουν εργασίες. Εγώ ευτυχώς έχω έναν αδελφό και μπορώ να μιλάω και να παίζω μαζί του. Επίσης οι γονείς μου δεν πηγαίνουν στη δουλειά τους διότι δουλεύουν μόνο το καλοκαίρι. Είμαι πολύ τυχερή που δεν μένω σε πόλη και δεν είμαι κλεισμένη μέσα σε ένα διαμέρισμα. Επίσης είμαστε γείτονες με τα ξαδέρφια μου και είναι σαν να ζούμε σε ένα σπίτι. Έτσι περνάμε όλη τη μέρα μαζί. Έχω σταθεί αρκετά τυχερή που έχω όλη μου την οικογένεια και τα ξαδέρφια μου μαζί στην καραντίνα. Για να περάσει η ώρα όταν είμαι μόνη μου, βλέπω σειρές ή ακούω μουσική. Επίσης θα παίξω τραγούδια στη κιθάρα. Άλλες φορές όταν είμαι με τον αδελφό μου και τα ξαδέρφια μου, μπορεί να παίξουμε ένα παιχνίδι στη κονσόλα ή αν θέλουμε, βγαίνουμε έξω να κάνουμε ποδήλατο ή πάμε να περπατήσουμε. Κάποιες φορές μαζευόμαστε όλοι σε ένα σπίτι και βλέπουμε ταινία ή παίζουμε χαρτιά και λέμε ανέκδοτα. Αυτές είναι οι αγαπημένες μου βραδιές. Επίσης μ’ αρέσει πάρα πολύ όταν κάθομαι στο σαλόνι με τον αδερφό μου και τους γονείς μου και παίζουμε επιτραπέζια. Απ’ ό,τι κατάλαβες, αγαπητό μου ημερολόγιο, έχω πολλά να κάνω και δεν γίνεται να βαρεθώ εύκολα, όμως δεν παύω να θέλω να δω τους φίλους μου. Μου λείπουνε πολύ! Τώρα θα αναρωτιέσαι πώς ακριβώς πάει η μέρα μου. Γι’ αυτό λοιπόν εγώ θα σου την περιγράψω, αφού σχεδόν όλες οι μέρες είναι ίδιες. Το πρωί όταν ξυπνάω, πλένω το πρόσωπό μου. Έπειτα κατεβαίνω στην κουζίνα για να φάω πρωινό. Όταν φτιάξω το πρωινό μου, συνήθως ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω “Friends”. Κατόπιν μπαίνω στο κινητό μου ή στον υπολογιστή για να δω αν οι καθηγητές μας έχουν βάλει κάποια εργασία. Συνήθως μας βάζουν εργασίες οπότε τις κάνω. Οι εργασίες μου παίρνουν 2-3 ώρες. Αφού τελειώσω τις εργασίες είναι ώρα για μεσημεριανό (επειδή ξυπνάω αργά). Μαζευόμαστε η οικογένειά μου, τα ξαδέρφια μου και η γιαγιά μου σε ένα σπίτι και τρώμε όλοι μαζί. Την ώρα που τρώμε, συζητάμε και λέμε ανέκδοτα. Όταν τελειώνουμε το 24

φαγητό, γυρνάμε σπίτι. Εγώ πηγαίνω στο δωμάτιό μου και ακούω μουσική ή παίζω κιθάρα. Μόλις βαρεθώ, πηγαίνω στον υπολογιστή και βλέπω σειρές στο Netflix. Κατά τις έξι το απόγευμα, πηγαίνω για ποδήλατο ή για περπάτημα, συνήθως με τον μπαμπά και τον αδελφό μου. Όμως τα απογεύματα που έχω αγγλικά μέσω του υπολογιστή δεν πηγαίνω. Αφού περάσει μια ώρα, γυρνάμε σπίτι μας και κάνω μπάνιο για να χαλαρώσω. Όταν τελειώσω από το ζεστό μου μπάνιο, βάζω καθαρά ρούχα. Ύστερα τρώμε και παίζουμε ένα επιτραπέζιο ή μαζευόμαστε σε ένα σπίτι για να δούμε μια ταινία ή να παίξουμε χαρτιά. Η μέρα μου τελειώνει όταν πάω στο δωμάτιό μου, πλένομαι, βάζω τις πιτζάμες μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου. Πριν κοιμηθώ, μιλάω με τους φίλους μου μέσω μηνυμάτων ή βιντεοκλήσης. Η αλήθεια είναι πως μου λείπουν πολύ οι φίλοι μου και ανυπομονώ να τους ξαναδώ όλους! Μου λείπουν οι βόλτες μας, τα γέλια μας και με ανησυχεί που θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να τους ξαναδώ. Εκτός από τους φίλους μου, μου λείπει πολύ και το σχολείο! Ο καινούριος και ευτυχώς προσωρινός τρόπος εκπαίδευσης είναι πολύ ιδιαίτερος και κουραστικός, διότι πρέπει να κάτσεις πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη και αυτό μπορεί να σου προκαλέσει πονοκέφαλο. Είναι δύσκολο να προχωρήσουμε στην ύλη με τον καινούργιο τρόπο, γι’ αυτό απλώς κάνουμε επαναλήψεις. Μου λείπει η καθημερινή επαφή με τους καθηγητές και τους συμμαθητές μου. Το μόνο θετικό είναι ότι δεν έχω πρωινό ξύπνημα. Τις ημέρες του σχολείου ξυπνούσα στις 6:30 για να προλάβω το λεωφορείο... Ακόμα και το λεωφορείο μου λείπει τελικά. Εύχομαι να τελειώσει γρήγορα αυτή η αναστάτωση και ο χαμός και να γυρίσουμε όλοι μας γεροί στην καθημερινότητά μας! Σημαντικό είναι να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας στους γιατρούς και τους νοσηλευτές και να ευχηθούμε να βρεθεί γρήγορα το φάρμακο!

Illya Zomb 25

Γράφει η Αναστασία Αγιασμενάκη, μαθήτρια του Α1 Ημερομηνία: Παρασκευή 10 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Αυτόν τον καιρό έχουμε περιοριστεί στο σπίτι μας λόγω του κορωνοϊού. Ο κορωνοϊός είναι μία αρρώστια που μας κάνει να αρρωσταίνουμε και κάποιοι άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους. Η ζωή μου έχει αλλάξει, γιατί έχω κλειστεί μέσα στο σπίτι και δεν μπορώ να δω τους φίλους μου ή να βγαίνω βόλτες. Δυστυχώς δεν πηγαίνουμε σχολείο, αλλά κάνουμε μαθήματα μέσω μιας εφαρμογής στο ίντερνετ που χρησιμοποιούν οι καθηγητές από το γυμνάσιο. Δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούμε έξω, παρά μόνο για να πάμε στο σούπερ μάρκετ, για γυμναστική και για γιατρούς. Έχουν κλείσει όλα τα μαγαζιά, εκτός από αυτά που είναι απαραίτητα για να ζήσουμε. Μερικοί γονείς δεν δουλεύουν πια, κάποιοι άλλοι ναι. Οι δικοί μου γονείς δουλεύουν κι εγώ και ο αδελφός μου μένουμε στο σπίτι μόνοι μας. Κάποιοι άνθρωποι είναι κλεισμένοι σε διαμερίσματα, αλλά εγώ είμαι τυχερή γιατί έχω κήπο και όταν ο παππούς μου λύνει τον σκύλο μου, κατεβαίνω στον κήπο και παίζω μαζί του. Επίσης το σπίτι μας είναι πολύ κοντά στη θάλασσα και κατεβάζουμε τον σκύλο βόλτα. Πού και πού μαζεύουμε βότσαλα. Κάθε μέρα ξυπνάω το πρωί, πλένομαι, ντύνομαι, τρώω πρωινό και κάθομαι να κάνω τα μαθήματά μου. Το μεσημέρι κατεβαίνω να φάω στη γιαγιά και όταν γυρνάει η μαμά μου από την δουλειά στο σπίτι, βγάζουμε τα σκυλιά βόλτα. Μετά γυρνάμε στο σπίτι και μαγειρεύουμε. Όταν βραδιάσει, τρώμε βραδινό και μετά εγώ και ο αδελφός μου ξαπλώνουμε στο κρεβάτι και βλέπουμε τις σειρές που μας αρέσουν. Όταν είμαι μόνη μου στο σπίτι, νιώθω να βαριέμαι και έχω μια ανησυχία, γιατί αν δεν ανοίξουν τα σχολεία εγκαίρως, θα κάνουμε μαθήματα το καλοκαίρι και δεν θα πηγαίνουμε για κολύμπι στη θάλασσα. Εύχομαι να ανοίξουν επιτέλους τα σχολεία, να ανοίξουν τα μαγαζιά το καλοκαίρι και να μην πεθάνουν άλλοι άνθρωποι.

Γράφει η Αντριανή Μελετάκη, μαθήτρια του Α2 Ημερομηνία: Παρασκευή 10 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Ο περιορισμός στο σπίτι οφείλεται σε έναν πολύ ισχυρό ιό, ο οποίος ονομάζεται κορωνοϊός. Αυτός ο ιός έχει ξεκινήσει από την Κίνα και έχει εξαπλωθεί σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Λόγω αυτού του ιού έχουν κλείσει τα σχολεία και έχουμε μείνει πίσω σε πολλά μαθήματα. Όμως οι καθηγητές σκέφτηκαν να κάνουμε μάθημα εξ αποστάσεως, μέσω ίντερνετ. Έχει σταματήσει και η κυκλοφορία, στους δρόμους δεν υπάρχουν αμάξια. Επίσης έχουν κλείσει σχεδόν όλα τα μαγαζιά, έχουν μείνει ανοιχτά τα σούπερ μάρκετ, τα φαρμακεία και μερικά βενζινάδικα. Αν κυκλοφορήσεις με αμάξι, για ανάγκη, επιτρέπεται να είναι μέσα μόνο δύο άτομα. Δυστυχώς έχουν σταματήσει και οι δουλειές: αυτόν τον καιρό στην Κρήτη, την περίοδο του Πάσχα και μετά, όλοι δούλευαν σε τουριστικά μαγαζιά και σε ξενοδοχεία, αλλά τώρα δεν έχουμε τουρίστες, γιατί έχουν κλείσει τα σύνορα, τα αεροδρόμια και τα λιμάνια.

26

Όλη μέρα στο σπίτι με τα αδέρφια και τους γονείς είναι αρκετά ωραία, γιατί έχουμε περισσότερο χρόνο να τον περνάμε όλοι μαζί σαν οικογένεια. Για να περάσει ευχάριστα η μέρα μου, βλέπω μερικές αγαπημένες μου σειρές στην τηλεόραση. Μετά πάω έξω στον κήπο και κάνω καθημερινά γυμναστική και στη συνέχεια αφιερώνω λίγο χρόνο στα αδέλφια μου. Όταν βραδιάσει, διαβάζω ένα βιβλίο και μετά κοιμάμαι. Επίσης βοηθάω και στις δουλειές του σπιτιού. Σχετικά με το σχολείο, μου λείπουν αρκετά οι καθηγητές, αλλά και οι φίλοι μου. Περισσότερο όμως από τους φίλους, μου λείπουν η Έντα και ο Έντι. Επίσης μου λείπουν πολύ οι κρητικοί χοροί, τα μαθήματα αγγλικών και ρωσικών. Αυτό που φοβάμαι πιο πολύ είναι μήπως δεν ξανανοίξουν τα σχολεία και δυσκολευτούμε περισσότερο στις επόμενες τάξεις. Νιώθω πλήξη όλη μέρα στο σπίτι και μου λείπουν παρά πολύ οι φίλοι μου από το σχολείο. Όσον αφορά το ηλεκτρονικό σχολείο: είμαι χαρούμενη που δεν χρειάζεται να ξυπνάμε στις 7 το πρωί και να μπαίνουμε στα λεωφορεία. Όμως είμαι και στενοχωρημένη: θα προτιμούσα να ήμουν στο σχολείο μας στον Πλατανιά, γιατί εκεί είμαι μαζί με τους φίλους και τους καθηγητές μου. Ενώ στον υπολογιστή είμαι μόνη…

Illya Zomb 27

Γράφει ο Δημήτρης Σταλίκας, μαθητής του Α3 Ημερομηνία: Σάββατο 11 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Ο περιορισμός στο σπίτι οφείλεται στην εξάπλωση ενός επικίνδυνου ιού, που έχει πάρει τα όρια επιδημίας. Για να μην κολλήσουμε από κάποιον τον ιό ή άμα τον έχουμε εμείς να μην τον κολλήσουμε σε κάποιον άλλον, είμαστε υποχρεωμένοι να μένουμε σπίτι μας. Η ζωή μας έχει αλλάξει εντελώς από τη μέρα που απαγόρευσαν την άσκοπη μετακίνηση. Επίσης έκλεισαν τα σχολεία, όμως επειδή έκλεισαν τα σχολεία αυτό δεν σημαίνει πως δεν κάνουμε μαθήματα. Συνεχίζουμε να κάνουμε μαθήματα εξ αποστάσεως μέσω internet και προχωράμε μαζί. Αυτόν τον προσωρινό τρόπο εκπαίδευσης τον θεωρώ σωστό για να μην μένουμε πίσω και για να συνεχίσουμε να μορφωνόμαστε. Επίσης υπάρχουν ακόμη ανοιχτά μαγαζιά όπως τα φαρμακεία, τα super market, οι φούρνοι και τα νοσοκομεία όπου όλοι μάχονται για εμάς. Ακόμη, μερικοί γονείς δεν δουλεύουν, έτσι μπορούν να περάσουν λίγο περισσότερο χρόνο με την οικογένειά τους και να βρουν κάτι διασκεδαστικό να κάνουν. Για να περάσω ευχάριστα τη μέρα μου, κάθομαι να δω καμιά ταινία, μπορεί να ζωγραφίσω ή να πάω βόλτα με το ποδήλατό μου. Εγώ δεν είμαι τυχερός να μένω σε κάποιο χωριό, αλλά έχω μια αυλή να βγω έξω να κάτσω, στη μονοκατοικία που μένω. Μια μέρα στο σπίτι μου δεν είναι βαρετή, γιατί πάντα βρίσκω κάτι να κάνω. Σκέφτομαι συνεχώς πότε θα τελειώσει η ιστορία με αυτόν τον ιό και νιώθω φόβο μήπως μεταλλαχθεί. Αυτό που θα πω, μπορεί να ακουστεί αστείο, αλλά μου λείπει και το σχολείο και οι βόλτες που βγαίνω με τους φίλους μου. Μακάρι να τελειώσει αυτή η ιστορία και να γυρίσουμε πίσω στην καθημερινότητά μας.

Γράφει ο Μιχάλης Καλλιπολίτης, μαθητής του Α1 Ημερομηνία: Σάββατο 11 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Από τις αρχές του Φλεβάρη ξεκίνησε στην Κίνα μια πολύ σοβαρή επιδημία, που από τις πρώτες μέρες προκάλεσε τον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων, και ξαφνικά άρχισαν να υπάρχουν κρούσματα και στις κοντινές μας χώρες και πριν το καταλάβουμε, εκδηλώθηκαν κρούσματα και στη δική μας χώρα, με αποτέλεσμα να παραμένουν ήδη από τις 11 του Μάρτη κλειστά όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και εμείς στο σπίτι μας. Επόμενο είναι να έχει αλλάξει όλη η καθημερινότητά μου. Τα μαθήματα γίνονται εξ αποστάσεως. Οι καθηγητές μου στέλνουν κυρίως επαναληπτικές εργασίες μέσω του email και έτσι δεν χάνω την επαφή με τα μαθήματά μου. Έτσι έχω απεριόριστο ελεύθερο χρόνο, αλλά δεν μπορώ να τον ευχαριστηθώ όπως θέλω, γιατί εδώ και τρεις εβδομάδες έχει απαγορευτεί η κυκλοφορία. Εκτός από τα φαρμακεία, τα καταστήματα τροφίμων και 28

μερικά ακόμα, όλα τα άλλα καταστήματα μένουν κλειστά εδώ και ένα περίπου μήνα. Οι δικοί μου γονείς μένουν σπίτι και περνάμε ευχάριστα τον χρόνο μας, παίζοντας επιτραπέζια, βλέποντας ταινίες. Προσπαθούμε να ευχαριστηθούμε ο ένας την παρέα του άλλου. Ευτυχώς εγώ μένω σε χωριό και έχω μια τεράστια αυλή και ένα μεγάλο κήπο και μπορώ να βγαίνω όσο συχνά θέλω, χωρίς να συμπληρώνω το έντυπο της κατ’ εξαίρεση μετακίνησης …χαχαχα. Το πρωί τρώω το πρωινό μου, ελέγχω τα email και κάνω αγγλικά με τη μητέρα μου. Το απόγευμα επειδή δίπλα στο σπίτι μου είναι ο Κερίτης, ένα μικρό ποτάμι με μεγάλα πλατάνια και ολάνθιστες πορτοκαλιές, πάω για περπάτημα μαζί με τη μικρή αδερφή μου και ευχαριστιόμαστε. Μόλις γυρίσουμε, εγώ κάνω τη γυμναστική μου, μετά κάνω μπάνιο, τρώω βραδινό και πάω για ύπνο στις 8. Παρότι προσπαθώ να περνάω τη μέρα μου ευχάριστα, δεν παύουν να με τρομάζουν οι τόσες χιλιάδες νεκρών και ασθενών που παλεύουν για τη ζωή τους χωρίς όπλα. Στα χέρια μας ωστόσο έχουμε αποτελεσματικά όπλα: την τεχνολογία, η οποία μας επιτρέπει να συνεχίσουμε τα μαθήματά μας. Έχω εντυπωσιαστεί με το πόσο γρήγορα κατάφεραν να συνεργαστούν οι καθηγητές με τους μαθητές και μου αρέσει πολύ που το μάθημα έχει εμπλουτιστεί με βίντεο και είναι πλέον διαδραστικό. Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να βρεθεί γρήγορα το εμβόλιο ενάντια στον ιό.

Γράφει ο Γιώργος Μερμίγκης, μαθητής του Α2 Ημερομηνία: Σάββατο 11 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Συνήθως ξυπνώ στις δέκα, πλένω τα δόντια μου και το πρόσωπό μου, μετά τρώω πρωινό και κάνω γυμναστική. Όταν τελειώσω, κάνω μπάνιο και παίζω. Το μεσημέρι πάω στην αυλή του δημοτικού και παίζω λίγο μπάσκετ με τον αδελφό μου. Όταν γυρνώ, μπαίνω για μπάνιο και ύστερα τρώω μεσημεριανό. Μετά κάθομαι στο κινητό και κοιμάμαι αργά, κατά τη μια. Αυτή είναι η καθημερινή μου ρουτίνα την εποχή του κορωνοϊού.

29

Γράφει η Ρομπέρτα Μολντοβάν, μαθήτρια του Α2 Ημερομηνία: Κυριακή 12 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Τώρα που εξαπλώθηκε ο κορωνοϊός, πολλοί άνθρωποι έχουν αρρωστήσει και όλα τα σπίτια σε όλες οι χώρες έχουν μπει σε καραντίνα για να προστατευτούν. Στη ζωή μας έχουν αλλάξει πολλά από τότε που μπήκαμε σε καραντίνα: τα σχολεία έχουν κλείσει, δεν μπορούμε να βγαίνουμε έξω και αυτό είναι πολύ δυσάρεστο, γιατί δεν μπορούμε να δούμε φίλους και συγγενείς ούτε να περνάμε όμορφες στιγμές μαζί τους. Ακόμα οι δρόμοι είναι άδειοι και είναι πολύ παράξενο, γιατί αυτή την εποχή ερχόντουσαν τουρίστες και έβλεπα γεμάτο τον δρόμο με κόσμο. Τουλάχιστον είναι ανοιχτά τα μάρκετ και μπορούμε να βγούμε και να πάρουμε ό,τι χρειαζόμαστε, όμως στέλνοντας μήνυμα για να μας δώσουν άδεια. Επιπλέον, εμένα οι γονείς μου δεν επιτρέπεται να δουλεύουν γιατί έχουν εστιατόριο όπου μαζεύονται πολλοί άνθρωποι για να φάνε και καθώς θα είναι κοντά ο ένας στον άλλο, μπορεί να κολλήσουν τον ιό. Στο σπίτι περνάω πολύ ωραία με τους γονείς μου, βρήκαμε πολλές δραστηριότητες όπως γυμναστική, μαγειρεύουμε μαζί και βλέπουμε ταινίες και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα, γιατί παλιά δεν τους έβλεπα πολύ. Ξέρω ότι πολλά άτομα δεν περνάνε ευχάριστα όλη μέρα μέσα στο σπίτι, γιατί δεν έχουν τι να κάνουν και θέλουν να βγουν έξω. Εγώ για να περάσω δημιουργικά την ημέρα μου ζωγραφίζω, πάω βόλτα το σκύλο μου, βλέπω Netflix, παίζω παιχνίδια στο κινητό μου, κάνω ηλιοθεραπεία έξω στο μπαλκόνι και κάνω βιντεοκλήση με τις φίλες μου. Η καθημερινή μου ρουτίνα αρχίζει στις 11:00 το πρωί. Έχουμε ξεκινήσει online μαθήματα και είναι πολύ ωραία, είναι μια νέα αρχή. Εγώ δεν τρώω πρωινό, κι έτσι πάω κατευθείαν και τσεκάρω αν έχουμε μαθήματα και αν έχω, τα κάνω και τα παραδίδω στους δασκάλους. Κατά τη 1:00 τρώμε μεσημεριανό και μετά οι γονείς μου πάνε για ύπνο, οπότε εγώ για να κάνω ησυχία, βάζω ακουστικά και ακούω μουσική κι αναρωτιέμαι πότε θα τελειώσουν όλα αυτά με τον κορωνοϊό και πότε θα βγω επιτέλους έξω να πάω στη θάλασσα, να πάω με το ποδήλατο βόλτες … Όταν ξυπνάει η μαμά μου, φτιάχνει καφέ και βγαίνει έξω στο μπαλκόνι και θαυμάζει τη θέα. Επειδή δεν θέλω να είναι μόνη της, πάω και κάθομαι μαζί της και μιλάμε. Περνάει μια ώρα και κάνουμε γυμναστική και χορεύουμε εγώ και η μαμά μου. Πάντα κατά τις 12:00 το βράδυ ψάχνουμε ταινίες να δούμε. Κατά τις 2:00 πάω για ύπνο και σκέφτομαι διάφορα πράγματα για όλα τα κακά που έγιναν το 2020 και φοβάμαι μην γίνουν κι άλλα. Σκέφτομαι ακόμα πότε θα αρχίσουν ξανά τα σχολεία, γιατί μου λείπουν πολλά άτομα και όταν μαζευόμασταν όλα τα παιδιά και παίζαμε βόλεϊ. Κάτι τελευταίο για το online σχολείο, πιστεύω ότι είναι διασκεδαστικό και δεν είναι τόσο πιεστικό όσο το κανονικό σχολείο, γιατί δεν πρέπει να ξυπνάμε 6:00 ώρα το πρωί και μου αρέσει που κάνουμε τα μαθήματα πιο χαλαρά, χωρίς να αγχωνόμαστε. Εύχομαι να τελειώσουν όλα γρήγορα και όλοι οι άνθρωποι να είναι υγιείς και να μάθουν κάτι από όλη αυτή την Ιστορία με τον κορωνοϊό γιατί έχουν ξεχάσει να αγαπούν, να νοιάζονται για τους άλλους και να απολαμβάνουν τη ζωή τους.

30

Γράφει η Ελισάβετ Παρδαλάκη, μαθήτρια του Α3 Ημερομηνία: Κυριακή 12 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Από τότε που είμαστε σε καραντίνα ξυπνάω πολύ αργά, γιατί μου αρέσει να κοιμάμαι. Μετά πάω στην κουζίνα για να φάω πρωινό μαζί με τα αδέλφια μου, συνήθως τρώω δημητριακά και ένα φρούτο. Δεν πηγαίνουμε σχολείο, όπως παλιά, γιατί δεν πρέπει να βγαίνουμε από το σπίτι μας, αλλά κάνουμε μάθημα μέσω διαδικτύου και έτσι δεν μπορούμε να δούμε τους φίλους και τις φίλες μας. Όσον αφορά τα μαθήματα, δεν προχωράμε πολύ, αλλά κάνουμε επαναλήψεις, και γι’ αυτό πιστεύω μου φαίνονται πιο εύκολα, γιατί τα έχουμε ξανακάνει. Κάθε μέρα προσπαθώ να βγαίνω λίγο έξω και να ασκούμαι. Με τα αδέλφια μου πηγαίνω στο τραμπολίνο, που είναι στην αυλή μας και επίσης παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια, πολλές φορές το αγαπημένο μου, που είναι το «Μυστήριο στο Πεκίνο».

Illya Zomb

31

Γράφει ο Κυριάκος Ψαρουδάκης, μαθητής του Α4 Ημερομηνία: Δευτέρα 13 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Εξαιτίας του νέου κορωνοϊού, είμαστε αναγκασμένοι να μένουμε σπίτι μόνοι μας με την οικογένειά μας και δεν πάμε ούτε σχολείο, ούτε σε δραστηριότητες ούτε πουθενά. Μαθήματα κάνουμε μέσω της τεχνολογίας, με υπολογιστές και κινητά. Οι καθηγητές μας βάζουν διάφορες εργασίες, σε μία εφαρμογή της Google που λέγεται Classroom. Όταν θέλουμε να κάνουμε μάθημα, κάνουμε μέσω βιντεοκλήσης. Η κυκλοφορία έχει περιοριστεί και δεν επιτρέπεται να βγούμε έξω χωρίς το απαραίτητο χαρτί, που να δείχνει τον λόγο της εξόδου μας. Είμαστε όλη την ημέρα με την οικογένειά μας και κανέναν άλλον. Εγώ προσωπικά θα προτιμούσα να είμαι στο σχολείο, διότι αυτή η κατάσταση έχει καταντήσει πληκτική. Τα μόνα μαγαζιά που μένουν ανοιχτά είναι τα σούπερ μάρκετ, τα ψιλικατζίδικα και οι φούρνοι. Επίσης, οι γονείς μου έχουν ανοιχτό το ανθοπωλείο τους, καθώς τους επιτρέπεται. Εγώ στο σπίτι συνήθως παίζω επιτραπέζια με την αδερφή μου, βγαίνω στην αυλή για να παίξω μπάσκετ και ποδόσφαιρο και κάνω τις ασκήσεις που μου βάζουν οι καθηγητές μου. Είμαι τυχερός που μένω σε χωριό και μπορώ να βγω έξω από το σπίτι μου. Κάθε μέρα που περνάει, είναι πιο βαρετή από την προηγούμενη και όλο περισσότερο νοσταλγώ το σχολείο μου. Επίσης, μου λείπει πάρα πολύ το ποδόσφαιρο και η άσκηση. Μα περισσότερο από όλα μου λείπουν οι φίλοι μου, που έχω να τους δω τόσον καιρό. Το ηλεκτρονικό σχολείο είναι αρκετά ενδιαφέρον και το καλό είναι ότι μπορείς να πάρεις τον χρόνο σου για να κάνεις τις ασκήσεις και να κάνεις όσα διαλείμματα θέλεις. Βέβαια, προτιμώ σίγουρα το κανονικό σχολείο, καθώς εκεί μπορείς να περάσεις την ώρα σου σε άμεση επαφή με τους συμμαθητές και τους δασκάλους σου και καθώς αυτό έχω συνηθίσει τόσα χρόνια. Εύχομαι όλο αυτό που περνάμε να τελειώσει το συντομότερο δυνατό, επειδή δε θα αντέξω άλλο να κάθομαι κλεισμένος μες στο σπίτι και να μην μπορώ να δω κανέναν.

Γράφει ο Γιάννης Καλπακίδης, μαθητής του Α4 Ημερομηνία: Δευτέρα 13 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Αυτές τις μέρες είμαστε συνέχεια στο σπίτι γιατί έχει εμφανιστεί ένας καινούργιος ιός, ο οποίος έχει εξαπλωθεί σε όλον τον πλανήτη και δεν έχει βρεθεί το φάρμακο. Έτσι μένουμε όλη την ημέρα σπίτι και βγαίνουμε έξω μόνο για μερικά βασικά πράγματα, όπως είναι να πάμε βόλτα το κατοικίδιό μας ή να κάνουμε ψώνια. Το πιο βασικό πράγμα που άλλαξε στη ζωή μας είναι ότι δεν πηγαίνουμε σχολείο και δεν μπορούμε να βγαίνουμε έξω χωρίς λόγο. Όλοι οι μαθητές παρακολουθούν μαθήματα εξ 32

αποστάσεως, δηλαδή οι καθηγητές μας στέλνουν εργασίες από μία πλατφόρμα ηλεκτρονικής τάξης και εμείς απαντάμε από το κινητό και τους τις στέλνουμε πίσω για να τις διορθώσουν. Υπάρχει περιορισμός στην κυκλοφορία στους δρόμους, για παράδειγμα μπορείς να βγεις έξω μόνο για βασικά πράγματα, όπως είναι να πάνε οι γονείς στη δουλειά. Οι γονείς μου πάνε κανονικά στις δουλειές τους, έχοντας μαζί τους μια άδεια κυκλοφορίας. Τα μόνα μαγαζιά που δεν έχουν κλείσει είναι τα σούπερ μάρκετ. Βέβαια κάποιοι άλλοι άνθρωποι κάνουν την δουλειά τους από το σπίτι τους μέσω του υπολογιστή τους. Όλη μέρα στο σπίτι είναι λίγο βαρετά, αλλά μπορούμε να παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια ή να κάνουμε και άλλα πράγματα μαζί με την οικογένειά μας. Εγώ για να περάσω ευχάριστα τη μέρα μου κάνω διάφορα πράγματα. Για παράδειγμα, το πρωί βλέπω λίγη τηλεόραση και μετά κάνω τις εργασίες που μας στέλνουν οι καθηγητές. Το πρωί κάνω εργασίες, το μεσημέρι διαβάζω ένα βιβλίο, το απόγευμα μέχρι αργά παίζουμε όλοι μαζί επιτραπέζια παιχνίδια και το βράδυ πριν πάω για ύπνο διαβάζω ένα βιβλίο. Σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει όλο αυτό και θα μπορούμε να πάμε ξανά σχολείο και να δούμε τους φίλους μας και τους καθηγητές μας. Νιώθω στενοχώρια που δεν μπορώ να βγαίνω έξω. Μου λείπει πολύ το σχολείο. Αυτός ο καινούργιος διαδικτυακός τρόπος εκπαίδευσης είναι ωραίος, φυσικά δεν είναι το ίδιο με το σχολείο, αλλά μπορούμε προσωρινά να κάνουμε μάθημα έτσι. Εύχομαι όλο αυτό να τελειώσει και να έχουμε ξανά μια φυσιολογική ζωή, να πηγαίνουμε σχολείο και να μπορούμε να βγαίνουμε έξω.

Mystère Tutle 33

Γράφει ο Γιώργος Καλογερής, μαθητής του Α2 Ημερομηνία: Δευτέρα 13 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ: μια λέξη άγνωστη για εμένα πριν από λίγο καιρό. Μπορώ να παρομοιάσω τη ζωή σε καραντίνα σαν μια μηχανή που δουλεύει και ξαφνικά σταματάει ο ρυθμός της. Μια μέρα καραντίνας για μένα είναι να ξυπνάω αργά, χωρίς βιασύνη και άγχος. Μετά πάω στο computer να ελέγξω τα μαθήματα που έχω να κάνω και αφού τα τελειώσω, έχει έρθει η ώρα του μεσημεριανού. Τρώμε όλοι μαζί χωρίς άγχος, αφού κανείς δεν βιάζεται να πάει κάπου. Μετά το φαγητό έρχονται τα ξαδέρφια μου και παίζουμε παιχνίδια στα κινητά. Κατά τις 4:00 πάμε για ποδήλατο για δύο τρεις ώρες μαζί με τα ξαδέρφια μου. Μετά γυρνάμε σπίτι και βλέπουμε μια ταινία όλοι μαζί. Τελικά η καραντίνα δεν είναι τόσο κακή.

Γράφει η Ιωάννα Λυτινάκη, μαθήτρια του Α2 Ημερομηνία: Δευτέρα 13 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Τώρα δεν μπορούμε να βγούμε από το σπίτι, παρά μόνο για κάτι επείγον ή για να κάνουμε άμα θέλουμε κάποια σωματική άσκηση, όπως τρέξιμο ή ποδήλατο. Αυτές τις μέρες εγώ και όλοι οι μαθητές κάνουμε μαθήματα από το ίντερνετ, πράγμα που κατά τη γνώμη μου είναι πολύ δύσκολο. Τα μαγαζιά έχουν κλείσει, εκτός από τα σούπερ μάρκετ, τα σουβλατζίδικα και τα ντελίβερι, άρα ακόμα κάποιοι άνθρωποι δουλεύουν και αυτό είναι επικίνδυνο, γιατί είναι εκτεθειμένοι στον ιό. Εγώ στο σπίτι κάποιες ώρες περνάω ωραία αλλά κάποιες άλλες όχι, επειδή είναι βαρετά. Περνάω ωραία όταν κάνω κατασκευές με την οικογένειά μου ή όταν κάνω παρέα με τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια μου. Έπειτα έχω ένα skateboard και όταν έχω χρόνο πάω βόλτα, όμως κοντά στο σπίτι μου. Μένω στην οδό Καμαράκη, στην πάνω Αγία Μαρίνα, που είναι ερημική, και δεν είναι εύκολο να συναντήσω άλλους ανθρώπους. Μου αρέσει αυτό το χωριό διότι μπορούμε να κάνουμε αυτές τις μέρες της άνοιξης πολλά δημιουργικά πράγματα, όπως να φυτέψουμε λαχανικά ή φρούτα στον κήπο μας και πολλά άλλα διάφορα και ωραία. Επιπλέον, εμένα μου λείπουν πάρα πολύ οι φίλοι μου και για να πω την αλήθεια, μου λείπει αφάνταστα το σχολείο, επειδή εκεί περνούσα σχεδόν τη μισή μου μέρα, ενώ τώρα η εκπαίδευση γίνεται διαδικτυακά. Τελικά όμως η καραντίνα κάποιες φορές έχει και τα καλά της: με αυτό εννοώ ότι οι οικογένειες ενώνονται πιο πολύ από ό,τι πιο πριν, επειδή δεν δουλεύουν οι γονείς και αυτό είναι ωραίο γιατί ξεκουράζονται όσο μπορούν.

34

Τέλος, εγώ πιστεύω πως είναι πιο καλό να πηγαίνουμε σχολείο γιατί εκεί καταλαβαίνουμε καλύτερα το μάθημα, κάνουμε διάλογο και οι δάσκαλοι μας εξηγούν τις απορίες μας, πράγμα που δεν γίνεται τόσο εύκολα στο ηλεκτρονικό σχολείο. Πάντως μου έκανε εντύπωση που χθες, στις 12 τα μεσάνυχτα, μία καθηγήτρια μας έβαλε ασκήσεις. Απόρησα που οι καθηγητές δουλεύουν από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Αγαπημένο μου ημερολόγιο, αυτά ήθελα να γράψω για αυτές τις μέρες που είμαστε σε καραντίνα.

Illya Zomb 35

Γράφει η Εμμανουέλα Χάλαρη, μαθήτρια του Α4 Ημερομηνία: Δευτέρα 13 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Εδώ και λίγο καιρό είμαστε όλοι σε καραντίνα λόγω του κορωνοϊού, ο οποίος προήλθε από την Κίνα. Γι’ αυτό τον λόγο είμαστε όλοι αναγκασμένοι να μένουμε σπίτι για την ασφάλειά μας. Η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει. Τώρα όλοι οι μαθητές κάνουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου, μιας και τα σχολεία έχουν κλείσει, όπως επίσης και τα περισσότερα μαγαζιά. Επίσης, έχει απαγορευτεί η κυκλοφορία στους δρόμους. Μόνο τα φαρμακεία, τα σούπερ μάρκετ και μερικά από τα ντελίβερι έχουν παραμείνει ανοιχτά. Για τον λόγο αυτό το εστιατόριο των γονιών μου είναι κλειστό μέχρι να ανακοινωθεί η λήξη του αποκλεισμού. Στο σπίτι περνάω πολλές ευχάριστες στιγμές με την οικογένειά μου κάνοντας διάφορες διασκεδαστικές και δημιουργικές δραστηριότητες. Για να περάσει ευχάριστα η μέρα μου κάνω αρκετά πράγματα, όπως να ζωγραφίζω, να ακούω μουσική, να διαβάζω βιβλία ή να κάνω κατασκευές. Βέβαια περνάω πολύ χρόνο με το κατοικίδιό μου, τον σκύλο μου. Οπότε δεν βαριέμαι καθόλου. Τώρα τα πρωινά ξυπνάω πιο αργά από ό,τι συνήθως, ο μπαμπάς μου έχει φτιάξει έναν κήπο και εγώ πάω να τον βοηθήσω στο πότισμα, πάω με την αδελφή μου για τρέξιμο γύρω από το σπίτι, κάνω τις εργασίες που μου έχουν παραδώσει οι δάσκαλοι και μιλάω με τους συγγενείς μου στο τηλέφωνο. Όμως φοβάμαι ότι μπορεί οι γονείς μου και οι συγγενείς μου να κολλήσουν τον ιό, όταν πάνε για ψώνια. Το Πάσχα φέτος θα είναι πολύ διαφορετικό, γιατί συνήθως το περνούσα με την οικογένειά μου, τον παππού, τις γιαγιάδες, τις θείες, τους θείους και τα ξαδέρφια μου. Μου λείπουν οι φίλοι μου και τα πράγματα που κάναμε όλοι μαζί, η παρέα τους και οι βόλτες μας. Πιο πολύ όμως μου λείπουν ο παππούς και οι γιαγιάδες μου, που έχω να τους δω πάρα πολύ καιρό. Ο νέος τρόπος διδασκαλίας είναι αρκετά εύκολος. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο site, μια ηλεκτρονική τάξη, όπου μπαίνουν οι μαθητές και βλέπουν τις εργασίες που τους έχουν αναθέσει οι δάσκαλοι. Μαζί με τα μαθήματα, μας δίνουν ένα χρονικό περιθώριο για να τους τα παραδώσουμε και εκείνοι με τη σειρά τους μας τα στέλνουν πίσω διορθωμένα. Αυτός ο τρόπος θεωρώ ότι είναι αρκετά αποτελεσματικός και απλός. Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης που ζούμε με όσο το δυνατό λιγότερα θύματα για να περάσουμε όλοι ένα ωραίο καλοκαίρι.

36

Γράφει η Ειρήνη Σκουτελάκη, μαθήτρια του Α4 Ημερομηνία: Δευτέρα 13 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Τον τελευταίο καιρό έχει εξαπλωθεί μία καινούργια πανδημία, η οποία είναι αρκετά επικίνδυνη και πολύ μεταδοτική. Όλοι μας πρέπει να προσέχουμε και να μην βγαίνουμε έξω για βόλτες. Εξάλλου έχουν κλείσει όλα τα μαγαζιά αλλά και τα σχολεία, τα φροντιστήρια και άλλα. Βέβαια τα μαθήματά μας τα κάνουμε μέσω του διαδικτύου ή από το σχολικό μας email. Ο νέος τρόπος που κάνουμε τις εργασίες με έχει εντυπωσιάσει, αλλά δυσκολεύομαι λιγάκι. Η κυκλοφορία είναι περιορισμένη και βγαίνουμε από το σπίτι μόνο για σημαντικούς λόγους. Τα μαγαζιά με ρούχα, τα εμπορικά, τα καφέ είναι κλειστά. Ανοιχτά είναι τα σούπερ μάρκετ, τα φαρμακεία, τα ιατρεία. Εγώ αυτό τον καιρό έχω αρχίσει να περνάω χρόνο με το κατοικίδιό μου, ζωγραφίζω, παίζω το μικρό μου αδερφό και περνάω ευχάριστα το χρόνο μου. Συνήθως το πρωί ασχολούμαι και παίζω με τον αδερφό μου. Πηγαίνουμε στην αυλή μας και παίζουμε διάφορα παιχνίδια. Είμαι ευτυχισμένη που του προσφέρω χαρά και περνάει και εκείνος το χρόνο του δημιουργικά. Τα απογεύματα πηγαίνω το σκύλο μου βόλτα και μετά πάμε στην αυλή μας και παίζουμε με το μπαλάκι του. Μου έχει λείψει αρκετά το σχολείο, οι βόλτες με τις φίλες μου και πολλά άλλα που έκανα εκτός σχολείου. Εύχομαι να τελειώσει γρήγορα όλο αυτό με την πανδημία.

Illya Zomb 37

Γράφει η Ανίσα Κάλαρι, μαθήτρια του Α1 Ημερομηνία: Δευτέρα 13 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Εδώ και περίπου έναν μήνα έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής μας. Πρέπει όλοι να μένουμε στο σπίτι λόγω ενός ιού που ξεκίνησε από την Κίνα και σιγά σιγά εξαπλώθηκε σε όλο τον πλανήτη. Αυτόν τον λίγο καιρό έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στη ζωή μου. Κατ’ αρχάς δεν πηγαίνω στο σχολείο, αλλά παρακολουθώ μαθήματα με ηλεκτρονικό τρόπο από το σπίτι. Μια ακόμα αλλαγή στην ζωή όλων των ανθρώπων που ζουν σε αυτήν την κατάσταση είναι η απαγόρευση κυκλοφορίας στους δρόμους. Κανένας δεν μπορεί να βγει από το σπίτι του αν δεν έχει πάρει άδεια. Τα μόνα μαγαζιά που είναι ανοιχτά είναι τα σούπερ μάρκετ, τα φαρμακεία και οι τράπεζες. Επίσης οι γονείς δεν δουλεύουν πια. Είναι αναγκασμένοι να μένουν σπίτι, έτσι περνάω περισσότερο χρόνο μαζί τους και με τον αδελφό μου. Αυτές τις μέρες προσπαθώ να περνάω ευχάριστα και παραγωγικά τον χρόνο μου στο σπίτι. Ένα από τα πράγματα που μου αρέσει να κάνω, είναι να διαβάζω βιβλία. Με αυτόν τον τρόπο ξεχνιέμαι λίγο από όλη αυτήν την κατάσταση. Επίσης μου αρέσει να βοηθάω τη μαμά μου στη μαγειρική και στις δουλειές του σπιτιού. Ακόμα περνάω χρόνο διασκεδάζοντας με την οικογένειά μου. Τέλος μου αρέσει πολύ να βλέπω ταινίες και να παίζω στον υπολογιστή. Θα ήθελα να έχω ένα κατοικίδιο για να παίζω και να περνάει ο χρόνος μου μαζί του. Μια μέρα στο σπίτι είναι ευχάριστη. Ξυπνάω αργά το πρωί και τρώω ένα γευστικό πρωινό. Αργότερα βοηθάω την μητέρα μου σε διάφορες δουλειές και στην προετοιμασία του μεσημεριανού τραπεζιού. Όταν έχω φάει το μεσημεριανό μου, πηγαίνω για να κάνω τα μαθήματά μου. Κάθομαι σχεδόν δύο ώρες μέχρι να τελειώσω. Μετά, κατά το απόγευμα μιλάω με τις φίλες μου και περνάω χρόνο παίζοντας με τον αδελφό μου και τους γονείς μου. Συνήθως παίζουμε κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι. Τέλος, αργά το βράδυ βλέπουμε ταινίες και μετά πάω για ύπνο. Μου λείπουν πολλά πράγματα από παλιά. Μου λείπει το σχολείο, στο οποίο περνούσα χρόνο με τις φίλες μου. Επίσης μου λείπουν οι δραστηριότητες που έκανα και οι βόλτες που πήγαινα. Αφού δεν μπορούμε να πάμε στο σχολείο, έχουμε βρει έναν νέο και προσωρινό τρόπο εκπαίδευσης, το ηλεκτρονικό σχολείο. Έτσι με την βοήθεια του διαδικτύου μπορούμε να συνεννοηθούμε με τους καθηγητές και να συνεχίσουμε τα μαθήματα. Οι καθηγητές μας βάζουν εργασίες, τις οποίες πρέπει να τις κάνουμε και να τις στείλουμε στο χρονικό περιθώριο που θα μας ορίσουν. Επίσης μπορούμε να μιλήσουμε με τους καθηγητές μέσω τηλεδιάσκεψης. Έτσι μπορούμε να ρωτήσουμε για κάποια απορία μας και να μας απαντήσουν. Εύχομαι να τελειώσουν γρήγορα όλα αυτά και να επιστρέψουμε στις παλιές μας συνήθειες.

38

Γράφει η Ειρήνη Καλπακίδου, μαθήτρια του Α3 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου Αγαπητό μου ημερολόγιο, Αυτές τις ημέρες είμαστε αναγκασμένοι να μένουμε στο σπίτι λόγω του κορωναϊού. Είναι ένας ιός ο οποίος ξεκίνησε από την Κίνα και σιγά σιγά εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Η ζωή των μαθητών αλλά και πολλών εργαζομένων έχει αλλάξει. Εμείς οι μαθητές δεν πηγαίνουμε πια σχολείο. Όμως συνεχίζουμε να κάνουμε κάποια μαθήματα μέσω ίντερνετ. Μπορώ να πω πως το ηλεκτρονικό σχολείο μου αρέσει, αλλά φυσικά δεν είναι σαν το κανονικό σχολείο. Είναι ένας τρόπος να περνάμε την ώρα μας αλλά και να μαθαίνουμε. Η κυκλοφορία έχει σταματήσει. Τα μαγαζιά που δεν έχουν κλείσει είναι τα φαρμακεία, τα σούπερ μάρκετ και οι φούρνοι. Στην καραντίνα εγώ βαριέμαι, δεν αντέχω όλη μέρα στο σπίτι, θα προτιμούσα να πηγαίνω σχολείο. Το πρωί που ξυπνάω, πάω στην κουζίνα και φτιάχνω κάτι να φάω. Μετά από λίγο πηγαίνω στο δωμάτιό μου και μιλάω με κάποιες φίλες μου, αλλά ταυτόχρονα ζωγραφίζω κιόλας. Το μεσημέρι αφού έχω φάει, πάω στο δωμάτιό μου και κάνω τα μαθήματα, μετά το απόγευμα μιλάω πάλι με τις φίλες μου, ενώ κατά το βραδάκι παίζω επιτραπέζια παιχνίδια με τον αδερφό μου. Εύχομαι να ανοίξουν τα σχολεία σύντομα, και να μπορέσω να βρεθώ ξανά με τους φίλους μου.

Illya Zomb

39

Γράφει ο Αντώνης Ζαχαριουδάκης, μαθητής του Α1 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Στις αρχές του φετινού χειμώνα, ξεκινήσαμε να ακούμε για κάποιο ιό που κυκλοφορεί στην Κίνα και μολύνει τους ανθρώπους, και πολλές φορές οδηγεί και στο θάνατο. Ο ιός αυτός μεταδόθηκε πολύ γρήγορα και σε άλλες χώρες κι έτσι έφτασε και στην Ελλάδα. Το απόγευμα της 11ης Μαρτίου 2020 ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση ότι θα πρέπει να κλείσουν τα σχολεία όλης της Ελλάδας για να προστατευτούμε από την μετάδοση του ιού. Από την ημέρα αυτή άλλαξαν πολλά πράγματα στη ζωή μου. Σταμάτησαν τα μαθήματα στο σχολείο, έκλεισε το φροντιστήριο αγγλικών, έκλεισε το γυμναστήριο που πήγαινα τρεις φορές την εβδομάδα και η σχολή που μαθαίνω κρητικούς παραδοσιακούς χορούς. Η δουλειά της μαμάς μου έκλεισε και είμαστε στο σπίτι μαζί, ενώ ο μπαμπάς μου συνεχίζει να εργάζεται. Η μέρα μου δεν περνάει και πολύ εύκολα, όταν δεν έχω σχολείο και δραστηριότητες, και πρέπει να είμαι κλεισμένος σπίτι τις περισσότερες ώρες. Υπάρχει ένα θετικό: δεν έχει πια πρωινό ξύπνημα και δεν χρειάζομαι πια το ξυπνητήρι. Και το βράδυ δεν έχω τη μαμά να μου λέει «πήγαινε για ύπνο, αύριο έχεις σχολείο». Παίζω με τους φίλους μου διαδικτυακά παιχνίδια. Με την αδερφή μου επιτραπέζια ή φτιάχνουμε παζλ με 500 τεμάχια. Μια φορά την ημέρα κάνουμε περίπατο στο χωριό με τη μαμά κι εγώ με το ποδήλατό μου. Έχουν αρχίσει όμως να μου λείπουν πολλά πράγματα από την παλιά καθημερινή μου ζωή. Το σχολείο, οι φίλοι μου, τα αστεία μας, το παιχνίδι, οι καθηγητές μου και γενικά όλα αυτά που έκανα πριν την καραντίνα. Μέσα σε όλο αυτό, για να μην χάσουμε την επαφή μας με το σχολείο και τους καθηγητές μας, το Υπουργείο Παιδείας δημιούργησε το ηλεκτρονικό σχολείο κι έτσι έχουμε αρχίσει την επαφή μας ξανά με τα μαθήματα. Δεν είναι το ίδιο με το μάθημα στην τάξη γιατί είναι απρόσωπο, δεν έχουμε την επικοινωνία που έχουμε στην τάξη και δεν μου αρέσει γιατί δεν μπορούμε να συζητάμε όπως όταν είμαστε όλοι μαζί. Εύχομαι όλο αυτό να τελειώσει γρήγορα, να βρεθεί φάρμακο ή εμβόλιο για τον covid-19, όπως τον ονομάζουν, να σταματήσουν να πεθαίνουν οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και να γυρίσουν όλα και όλοι στη θέση τους όπως πριν.

Γράφει ο Γρηγόρης Καρνιαδάκης, μαθητής του Α2 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Σήμερα είναι η τέταρτη εβδομάδα που είναι κλειστά τα σχολεία και εμείς είμαστε μέσα στο σπίτι για να είμαστε ασφαλείς από τον ιό. Οι μέρες μου περνάνε ευχάριστα, διότι κάθε μέρα έχω κάτι να κάνω. Το πρωί θα ξυπνήσω χωρίς άγχος, θα πάρω το πρωινό μου και θα 40

παίξω στον υπολογιστή με τους φίλους μου και έτσι θα περάσω ευχάριστα τις πρωινές ώρες. Το απόγευμα συνήθως πηγαίνω με την οικογένειά μου για περίπατο, διότι μένω μέσα στη φύση και έτσι έχω την ευκαιρία να την εξερευνήσω. Επίσης θα ασχοληθώ και με τα μαθήματα του σχολείου, που πλέον γίνονται διαδικτυακά και έχουν ενδιαφέρον. Είναι κάτι πρωτόγνωρο και μου αρέσει γιατί μαθαίνω καινούρια πράγματα που μπορώ να κάνω με τους υπολογιστές. Οι μόνες δύσκολες στιγμές της μέρας μου είναι οι διαφωνίες και καμιά φορά οι τσακωμοί που έχω με τον αδελφό μου για το ποια ταινία θα δούμε. Εύχομαι αυτή η περιπέτεια που περνάμε όλοι και που μοιάζει με έργο επιστημονικής φαντασίας να τελειώσει γρήγορα και να γυρίσουμε όλοι στους κανονικούς μας ρυθμούς και εγώ επιτέλους να δω τους φίλους μου από κοντά στο σχολείο!

Γράφει ο Πάουλο Σάχου, μαθητής του Α3 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Τώρα μένω σπίτι λόγω του κορωνοϊού, επειδή αυτό μας έχουν συμβουλεύσει οι ειδικοί, για το δικό μας καλό, για να σταματήσουμε την μετάδοση της ασθένειας. Το σχολείο μου έχει αρχίσει να κάνει μάθημα εξ αποστάσεως. Τα περισσότερα μαγαζιά έχουν κλείσει εκτός από κάποια (σούπερ μάρκετ, φαρμακεία, βενζινάδικα και άλλα). Οι γονείς μου δεν πάνε στις δουλειές τους και βγαίνουν μόνο για να πάνε στο σούπερ μάρκετ και στο φαρμακείο. Τώρα που δεν πάω ούτε στο κολυμβητήριο, περνάω την ώρα μου παίζοντας με την αδερφή μου και κάνοντας γυμναστική μέσω μιας εφαρμογής που λέγεται Duo και από εκεί επικοινωνώ με τον προπονητή μου και τους συμπαίκτες μου. Για να περάσει η ώρα παίρνω τηλέφωνο τους φίλους μου και μιλάμε με τις ώρες και παίζουμε παιχνίδια online κάθε μέρα για μία ώρα. Επίσης διαβάζω το βιβλίο που πρόλαβα να αγοράσω πριν κλείσουν τα βιβλιοπωλεία και ο τίτλος του είναι «Τα παιδιά του πλοιάρχου Γκραντ» του Ιουλίου Βερν. Κάποιες φορές κάνω κατασκευές με την αδερφή μου. Προχθές φτιάξαμε ένα καράβι που μοιάζει με τον Τιτανικό και τον ονομάσαμε Αβύθιστος. Εμένα μου λείπουν οι φίλοι μου από το σχολείο, αλλά και από το κολυμβητήριο. Μου έχουν λείψει οι κουβέντες που κάναμε για διάφορα θέματα. Προφανώς μιλάμε από το κινητό, αλλά δεν είναι το ίδιο. Στο σχολείο συζητούσαμε στο μπαλκόνι της τάξης του Α3 και στο κολυμβητήριο στα αποδυτήρια ή στο γυμναστήριο πριν να αρχίσουμε την προπόνηση. Τώρα που κάνουμε μάθημα από το κινητό ή από τον υπολογιστή είναι ευχάριστα διότι ξυπνάμε όποια ώρα θέλουμε χωρίς να χάνουμε το μάθημα. Οι καθηγητές μας βάζουνε ασκήσεις και εμείς πρέπει να τις κάνουμε σύντομα επειδή υπάρχει μια διορία. Θα έλεγα ότι μου αρέσει να κάνουμε μάθημα από το διαδίκτυο διότι δεν χρειάζεται να ταλαιπωρούμαι περιμένοντας στην στάση μέχρι να έρθει το λεωφορείο για το σχολείο. Ωστόσο, θα ήθελα να τελειώσει αυτό γρήγορα, επειδή μου έχουν λείψει όλοι οι φίλοι μου και θα ήθελα να τους δω.

41

Γράφει η Ραφαέλα Τραχανατζή, μαθήτρια του Α4 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Τώρα με τον κορωνοϊό βρισκόμαστε όλοι σε καραντίνα. Εγώ που δεν πηγαίνω πια σχολείο, παρακολουθώ μαθήματα μέσω υπολογιστή. Τα online μαθήματα μου αρέσουν πολύ. Δυστυχώς πριν λίγες εβδομάδες κόπηκε η κυκλοφορία στους δρόμους και έκλεισαν πολλά μαγαζιά. Μόνο λίγα μαγαζιά δεν έχουν κλείσει και αυτά είναι τα βενζινάδικα, τα φαρμακεία, τα σούπερ μάρκετ και οι φούρνοι. Ο μπαμπάς μου δεν δουλεύει, όμως δουλεύει η μαμά μου επειδή εργάζεται σε βενζινάδικο. Οι μέρες στο σπίτι είναι πολύ βαρετές γιατί δεν βρίσκω τίποτα να κάνω. Πριν δύο μέρες, καθώς έκανα ποδήλατο στην αυλή με τα ξαδέρφια μου, ξαφνικά χάνω την ισορροπία μου και πέφτω κάτω. Ευτυχώς δεν χτύπησα πολύ, μόνο το γόνατό μου. Ευτυχώς δεν μένω σε πολυκατοικία και στο σπίτι μου έχω μια μεγάλη αυλή όπου εκεί περνάω τον περισσότερο χρόνο μου. Συχνά εκεί παίζω με τα ξαδέρφια μου. Όταν δεν έχει καλό καιρό και δεν μπορώ να βγω έξω, έχω φτιάξει μια λίστα με κλήρους: τους τραβάω και μου αναθέτουν κάποια καθήκοντα να κάνω για να μην βαριέμαι. Η καθημερινή μου ρουτίνα ξεκινάει στις δέκα και μισή το πρωί, όπου ξυπνάω, πλένω τα δόντια μου και πάω στην κουζίνα να φτιάξω πρωινό. Συχνά τρώω δημητριακά και πίνω και ένα φυσικό χυμό. Μόλις τελειώσω το φαγητό μου, πλένω το πιάτο μου και κάνω κάποιες δουλειές που μου έχει αναθέσει η μαμά μου. Μόλις τις τελειώσω, βλέπω λίγο τηλεόραση ή παίζω με το κινητό μου. Όταν πάει μεσημέρι, τρώω μαζί με τον μπαμπά μου φαγητό. Όταν χωνέψω, δηλαδή περίπου σε δύο ώρες, κάνω σαράντα λεπτά γυμναστική. Αργότερα βγαίνω έξω στην αυλή για να πάρω λίγο καθαρό αέρα. Μετά μπαίνω μέσα στο σπίτι, κάνω μπάνιο και βλέπω Master Chef με τους γονείς μου. Μόλις τελειώσει η σειρά, χαζεύω λίγο στο κινητό μου και μετά πάω για ύπνο. Εύχομαι να τελειώσει σύντομα όλο αυτό με τον κορωνοϊό γιατί βαρέθηκα να κάθομαι στο σπίτι και επίσης μου έχουν λείψει και όλες οι φίλες μου.

Γράφει η Λίντα Κάλαρι, μαθήτρια του Α1 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Η καραντίνα συνεχίζεται και θα πρέπει να μένουμε σπίτι. Σήμερα μόλις ξύπνησα, είχαμε μάθημα μέσω ίντερνετ στην Πληροφορική. Η κυρία μας εξήγησε πώς να χρησιμοποιούμε την εφαρμογή με την οποία στέλνουμε τις ασκήσεις. Είναι ωραία, αλλά στο σχολείο ήταν πιο διασκεδαστικά επειδή βλέπαμε και τους φίλους μας. Τώρα μου λείπει το σχολείο και ανυπομονώ να ανοίξει.

42

Καμιά φορά βγαίνω λίγο έξω στην αυλή. Δεν βλέπω πολλούς ανθρώπους τριγύρω, όλοι είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά εκτός από τα σούπερ-μάρκετ. Το απόγευμα βγαίνω λίγο έξω για αθλητική άσκηση στην εξοχή, δεν βλέπω πολλά άτομα έξω. Όταν γυρνάω βεβαίως πλένω τα χέρια μου και τηρώ τούς κανόνες υγιεινής που μας λένε οι ειδικοί. Μετά κάνω στον υπολογιστή τα μαθήματα που μας δίνουν οι δάσκαλοί μας. Είναι δύσκολος ο νέος τρόπος εκπαίδευσης, στην αρχή δεν τον καταλάβαινα καλά και έκανα πολλά λάθη, όμως τώρα έχω βελτιωθεί. Προτιμώ βέβαια να ήμασταν στο σχολείο όλοι μαζί. Το βράδυ δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο και βαριέμαι. Συνήθως κάθομαι και βλέπω ταινία με τον αδερφό μου, ενώ κανονικά θα πήγαινα στις δραστηριότητές μου, που μου έχουν λείψει. Σχεδόν όλα μου έχουν λείψει! Εύχομαι όλο αυτό να τελειώσει γρήγορα.

Mystère Tutle 43

Γράφει η Ελένη Κοντεκά, μαθήτρια του Α2 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Εδώ περίπου και ένα μήνα υπάρχει στην χώρα μου μία πανδημία που ονομάζεται κορωνοϊός και γι’ αυτό τον λόγο είμαστε αναγκασμένοι να μένουμε στο σπίτι, δηλαδή σε καραντίνα. Η καραντίνα μας βοηθάει στο να προστατέψουμε τον εαυτό μας και να μην κολλήσουμε τον ιό. Η ζωή μας έχει αλλάξει απότομα εις βάθος. Αρχικά έκλεισαν τα σχολεία και έτσι μαθητές και δάσκαλοι αναγκαστήκαμε να κάνουμε μαθήματα εξ αποστάσεως, πράγμα που στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο και για τους μαθητές και για τους δασκάλους, διότι ήταν κάτι το οποίο δεν είχαμε ξαναβιώσει. Έπειτα έκλεισαν όλα τα μαγαζιά, εκτός από τα σούπερ μάρκετ για να μπορούν οι άνθρωποι να αγοράζουν την τροφή τους, τα φαρμακεία για να μπορούν να παίρνουν φάρμακα, οι φούρνοι για να αγοράζουν το ψωμί τους και οι δημόσιες υπηρεσίες, όπως αστυνομικά κέντρα, νοσοκομεία, δήμοι κλπ. Ύστερα κάποιοι γονείς δεν εργάζονται, επειδή οι χώροι όπου εργάζονταν έχουν κλείσει λόγω αυτής της πανδημίας. Για να βγουν οι άνθρωποι έξω από τα σπίτια τους χρειάζονται ειδική άδεια και γι’ αυτό υπάρχει ελάχιστη κυκλοφορία στους δρόμους. Στο σπίτι από τη μία είναι βαρετά, γιατί δεν μπορώ να δω τους φίλους και τις φίλες μου και να πάμε μία βόλτα, και καθώς δεν πάω σχολείο, η μέρα δεν κυλά γρήγορα και ευχάριστα. Από την άλλη, έχω περισσότερο χρόνο να περάσω με την οικογένειά μου και να κάνω δημιουργικά πράγματα μαζί τους. Το πιο δυσάρεστο γεγονός είναι ότι δεν μπορώ να επισκεφτώ τη γιαγιά μου, γιατί είναι ηλικιωμένη και φοβόμαστε να μην αρρωστήσει. Εγώ για να περάσω καλά την μέρα μου, διαβάζω για το σχολείο και για τα αγγλικά του φροντιστηρίου και μερικές φορές διαβάζω και λογοτεχνικά βιβλία. Επίσης ακούω πολλή μουσική και βλέπω μια σειρά στο Netflix. Ύστερα βοηθάω την μαμά μου στις δουλειές του σπιτιού. Αρχικά, μόλις ξυπνήσω το πρωί, ετοιμάζομαι και αρχίζω να βοηθάω τη μαμά μου στις δουλειές του νοικοκυριού. Το μεσημέρι τρώω μεσημεριανό και μιλάω σε κλίση με τις κολλητές μου και τους κολλητούς μου. Ύστερα κάνω τα μαθήματά μου και μετά βάζω ακουστικά και ακούω μουσική. Το βράδυ τρώω βραδινό και βλέπω μια σειρά στο Netflix. Σκέφτομαι πως αν πήγαινα σχολείο κι αν τουλάχιστον μπορούσα να δω την παρέα μου, θα ένιωθα καλύτερα. Νιώθω θλίψη και νοσταλγία όταν φέρνω στο νου μου τις αναμνήσεις που έχω από την παρέα μου και από τα παιδιά του τμήματός μου, μου λείπουν πολύ. Επίσης μου λείπει το σχολείο και το γυμναστήριο, στο οποίο πήγαινα τρεις φορές την εβδομάδα πριν την καραντίνα. Το ηλεκτρονικό σχολείο είναι πολύ πιο δύσκολο από το σχολείο όπου έχω συνηθίσει να πηγαίνω. Είναι δύσκολο γιατί ενώ οι δάσκαλοι προσπαθούν να σου παραδώσουν τις ασκήσεις εξηγώντας τις όσο καλύτερα μπορούν, εγώ έχω συνηθίσει να μου τις εξηγούν από κοντά, να γίνεται διάλογος και να λύνω τις απορίες μου. Εύχομαι αυτή η πανδημία να τελειώσει γρήγορα και οι άνθρωποι να μείνουν υγιείς και εκείνοι που είναι άρρωστοι να θεραπευτούν όσο πιο γρήγορα γίνεται!

44

Γράφει η Πάμελα Χάσα, μαθήτρια του Α4 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Αυτές τις μέρες που έχουμε καραντίνα λόγω κορωνοϊού, είμαστε όλοι κλεισμένοι μέσα. Βαριέμαι λίγο στο σπίτι, γι’ αυτό αποφάσισα να γράψω στο ημερολόγιό μου. Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε που έχουν κλείσει σχεδόν τα πάντα. Εμείς οι μαθητές δεν πάμε σχολείο και παρακολουθούμε τα μαθήματα μέσω διαδικτύου, οι καθηγητές μας στέλνουν ασκήσεις και μας λένε μέχρι πότε να τις κάνουμε και να τις στείλουμε πίσω. Η γνώμη μου για τα διαδικτυακά μαθήματα είναι πως καλά το έκανε το Υπουργείο Παιδείας που μας έβαλε να τα κάνουμε, γιατί αλλιώς θα είχαμε μείνει πολύ πίσω. Στο δρόμο κυκλοφορούν λίγα αμάξια, μόνο αυτά που έχουν ανάγκη να πάνε σε σούπερ μάρκετ, νοσοκομεία, φαρμακεία, γιατί μόνο αυτά είναι ανοιχτά. Εμένα δουλεύει μερικές φορές μόνο ο μπαμπάς. Σηκώνεται στις οκτώ και γυρνάει στις τρεις το μεσημέρι, και μόλις γυρνάει ξεκουράζεται για μία ώρα. Την ώρα αυτή, εμείς πάμε για τρέξιμο ή βόλτα με τα ποδήλατα, αλλά πρώτα στέλνουμε μήνυμα στο 13033. Μετά παίζουμε επιτραπέζια και άλλα παιχνίδια. Εγώ που ζω στο χωριό, μου αρέσει, γιατί πάμε βόλτες και έχουμε πολλά ζώα. Εμένα μου λείπουν πολύ τα πράγματα που κάναμε πριν από την καραντίνα. Βαριέμαι λίγο στο σπίτι, αλλά εντάξει, χαίρομαι κιόλας που περνάω καλά με την οικογένειά μου. Να πω την αλήθεια, φοβάμαι λίγο μην χάσω άτομα που αγαπώ, φίλους, οικογένεια, ελπίζω να μην πάθει κανείς τίποτα. Αν ήθελα να κάνω μια ευχή, αυτή θα ήταν να μην είχε εμφανιστεί ο κορωνοϊός και να μην είχε πάθει κανείς τίποτα. Αυτά, αγαπητό μου ημερολόγιο, ευχαριστώ που με άκουσες.

Mystère Tutle 45

Γράφει ο Έργκι Ζέκο, μαθητής του Α1 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Αυτές τις δύσκολες μέρες που είμαστε όλοι μέρα μέσα λόγω κορωναϊού, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στην ζωή μας. Προσωπικά εγώ αγαπώ να είμαι έξω και να παίζω με τους φίλους μου, αλλά και τώρα στο σπίτι, αυτές τις δύσκολες μέρες, περνάω πολύ ωραία και διασκεδαστικά. Λόγω κορωναϊού έχουν κλείσει όλα τα σχολεία και για αυτό οι καθηγητές μας στέλνουν κάποιες ασκήσεις. Το εξ αποστάσεως σχολείο είναι πολύ ωραίο. Δεν σου αναθέτει μόνο ασκήσεις, αλλά επίσης και κάποια παιχνιδάκια όπως σταυρόλεξα και quizzes. Ακόμη, μαθαίνουμε να γράφουμε σε Έγγραφα του google. Επίσης έχουν κλείσει όλα τα μαγαζιά και τα μόνα που είναι ανοιχτά είναι τα σούπερ μάρκετ και τα φαρμακεία. Επιπλέον, απαγορεύεται να βγεις έξω χωρίς να πάρεις άδεια. Και φυσικά τώρα που είμαι όλη μέρα σπίτι, περνάω πολλή ώρα με τους γονείς μου και τον αδερφό μου. Για να περάσω ευχάριστα τη μέρα μου, προσπαθώ να είμαι ψύχραιμος και να μην σκέφτομαι αυτό που συμβαίνει έξω. Επίσης είμαι τυχερός που έχω μια μικρή αυλή όπου μπορώ να παίζω. Η μέρα μου είναι πολύ ευχάριστη. Αρχικά μόλις ξυπνήσω, θα πάω να φάω το πρωινό μου. Μετά θα κάτσω στο γραφείο μου και θα κάνω τα μαθήματά μου. Έπειτα θα πάω στην αυλή μου να παίξω με τον αδερφό μου. Μετά θα φάω το μεσημεριανό μου και θα κάνω λίγη γυμναστική. Κατά το απόγευμα θα παίξω ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με την οικογένειά μου και θα φάω το απογευματινό μου. Το βράδυ θα φάω ένα ελαφρύ γεύμα και θα δούμε μια ταινία όλοι μαζί. Αυτή είναι μια ευχάριστη μέρα μου. Εύχομαι τα σχολεία και τα μαγαζιά να ανοίξουν και να τελειώσει αυτή η πανδημία.

Γράφει ο Μάριος Μωραϊτάκης, μαθητής του Α2 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Η ζωή στο σπίτι είναι πολύ βαρετή. Για να μην βαριέμαι παίζω διάφορα παιχνίδια (επιτραπέζια παιχνίδια και σκάκι). Οι μαθητές παρακολουθούν μαθήματα μέσω διαδικτύου. Εμένα προσωπικά μου αρέσει περισσότερο να κάνω μάθημα στο σχολείο. Προτιμώ περισσότερο το μάθημα στο σχολείο, γιατί μαθαίνω πολύ περισσότερα πράγματα, ενώ από το διαδίκτυο δεν μαθαίνουμε πολλά, επειδή δεν μπορούν να μας τα εξηγήσουν εκείνη τη στιγμή. Στους δρόμους έχουν περιορίσει την κυκλοφορία και οι άνθρωποι μπορούν να βγαίνουν έξω από το σπίτι τους μόνο με το χαρτί Βεβαίωση Εξόδου. Τα μαγαζιά που είναι ακόμα ανοιχτά είναι τα σούπερ μάρκετ για τις ανάγκες της διαβίωσής μας. Οι περισσότεροι γονείς δεν πηγαίνουν στις δουλειές τους. Στο σπίτι με την οικογένεια είναι πολύ ευχάριστα. Για να περνάει η ώρα μου αθλούμαι και κάνω επαναλήψεις στα μαθήματα. Είμαι τυχερός που ζω σε χωριό και μπορώ πού και πού να βγαίνω έξω, στη φύση. Είμαι 46

επίσης τυχερός που έχω δική μου αυλή και ασκώ το άθλημα που μου αρέσει. Τις καθημερινές διαβάζω την περισσότερη ώρα της μέρας. Όταν μου μένει ελεύθερος χρόνος, παίζω βιντεοπαιχνίδια. Νιώθω καλά που περνάω τον χρόνο μου με την οικογένειά μου, όμως στενοχωριέμαι γιατί μου λείπουν οι φίλοι μου. Εύχομαι να τελειώσει αυτό το κακό και να γίνουν όλα όπως πριν.

Mystère Tutle

47

Γράφει ο Ραφαήλ Τζεράκης, μαθητής του Α4 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Πάει σχεδόν ένας μήνας που έκλεισαν τα σχολεία λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού, που ήρθε από την Κίνα, και επηρέασε όλο τον πλανήτη μας. Στην Ελλάδα πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, κι άλλοι αρρώστησαν. Η κυβέρνηση έχει πάρει μέτρα για να μην εξαπλωθεί ο ιός. Τα σχολεία έκλεισαν για να μην αρρωστήσουμε και όλοι μένουμε στα σπίτια μας. Επίσης όταν θέλουμε να βγούμε έξω, στέλνουμε μήνυμα στο 13033 και κρατάμε μαζί μας πάντα ταυτότητα ή διαβατήριο. Η ζωή μας άλλαξε πολύ! Το σχολείο λειτουργεί εξ αποστάσεως, αλλά δεν είναι το ίδιο, μου λείπουν οι καθηγητές μου και οι φίλοι μου, ακόμα και η βόλτα με το λεωφορείο που με πήγαινε σχολείο. Τώρα με την καραντίνα, ξυπνάω πιο αργά τα πρωινά μου. Το πρωί τρώω ένα πλούσιο πρωινό, μετά βγαίνω έξω στο μπαλκόνι και βλέπω τα F-16 και απολαμβάνω τη θέα της θάλασσας. Ο κήπος μας έχει ανθίσει την άνοιξη και μέσα στα λουλούδια μας μια γάτα, που είναι πολύ παιχνιδιάρα, έχει κάνει μωρά γατουλίνια. Νιαουρίζουν πολύ και μου αρέσει να τα χαζεύω, αλλά όταν πάω να χαϊδέψω τα μωρά, εκείνη μου επιτίθεται. Κάθε μέρα στα email μου βλέπω τις εργασίες που μας βάζουν οι καθηγητές και τις μελετώ με τους γονείς μου. Η καραντίνα δεν με εμποδίζει να μιλάω στο τηλέφωνο με τους παλιούς μου φίλους και να παίζουμε παιχνίδια στα κινητά μας και να περνάμε όμορφα τον χρόνο μας. Τα απογεύματα, αφού στείλουμε μήνυμα στο 13033, πηγαίνω βόλτα με τα αδέρφια μου και τον μπαμπά μου στην παραλία και απολαμβάνουμε τον περίπατό μας. Το βράδυ αφήνω το κινητό μου και ζωγραφίζω ελεύθερα. Εύχομαι γρήγορα να τελειώνει αυτή η περιπέτεια, να είμαστε όλοι υγιείς και καλά και να επιστρέψουμε στην παλιά μας ζωή, χωρίς το φόβο της αρρώστιας, και τα παιδιά στα αγαπημένα τους σχολεία.

Γράφει ο Πέτρος Καλλιτσάκης, μαθητής του Α1 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπημένο μου ημερολόγιο, Αυτόν τον καιρό μένουμε όλοι σπίτι. Αυτό γίνεται για να μην εξαπλωθεί περισσότερο ο ιός και έχουμε ακόμα χειρότερα προβλήματα από αυτά που ήδη έχουμε. Η ζωή μας έχει γίνει πολύ πιο διαφορετική, όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους γονείς. Τα παιδιά δεν πηγαίνουν στο σχολείο, αλλά παρακολουθούν κάποια μαθήματα διαδικτυακά ή οι καθηγητές τους στέλνουν μικρές εργασίες. Επίσης οι γονείς που δεν δουλεύουν σε super market, delivery κ.α, δεν πάνε στις δουλειές τους. Εγώ θα έλεγα ότι περνάω ωραία στο σπίτι με τους γονείς μου και την αδερφή μου, αν και κάποιες φορές τσακωνόμαστε, αλλά μετά τα βρίσκουμε.

48

Για να περάσω ευχάριστα την μέρα μου στο σπίτι, το πρωί ασχολούμαι λίγο με το κινητό μου και μετά κοιτάω τι εργασίες μας έχουν βάλει οι καθηγητές και τις κάνω. Αργότερα παίζω επιτραπέζια παιχνίδια με την αδερφή μου ή παίζω έξω στον κήπο με τον σκύλο μου, καθώς μένω σε χωριό, στην εξοχή. Η καθημερινότητά μου είναι, νομίζω, όπως των περισσότερων, τώρα, την εποχή της καραντίνας. Εγώ έχω προσαρμοστεί στον νέο τρόπο εκπαίδευσης και μου αρέσει περισσότερο το ηλεκτρονικό από το κανονικό σχολείο. Μακάρι να τελειώσει όλο αυτό με τον ιό, αλλά να συνεχίσουμε να κάνουμε μάθημα ψηφιακά.

Γράφει ο Σεμπάστιαν Μωραϊτάκης, μαθητής του Α2 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Ο περιορισμός στο σπίτι οφείλεται στον κορωναϊό, για να μην εξαπλωθεί κι άλλο. Η ζωή μου μένοντας σπίτι κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο βαρετή. Για να μην βαριέμαι τόσο, παίζω επιτραπέζια παιχνίδια με την οικογένειά μου, πάω για περπάτημα με τους γονείς μου, παίζω βιντεοπαιχνίδια με τον αδελφό μου. Μου αρέσει να κάνω μαθήματα μέσω διαδικτύου, αλλά προτιμώ το κανονικό σχολείο για να βλέπω τους φίλους μου. Επίσης, προτιμώ το κανονικό σχολείο από το διαδικτυακό, γιατί είναι πιο ωραίο να είναι κοντά σου οι δάσκαλοι και να στα εξηγούν την ίδια στιγμή. Τα μόνα μαγαζιά που είναι ανοιχτά αυτό τον καιρό είναι τα σούπερ μάρκετ για είδη τροφίμων. Οι γονείς μου δεν κάνουν πια τις δουλειές τους λόγω του ιού. Για να περάσω ευχάριστα την ώρα μου, δημιουργώ δικά μου φαγητά, κάνω επαναλήψεις στα μαθήματα, αλλά κυρίως αθλούμαι. Είμαι τυχερός που ζω σε χωριό και έχει αρκετή φύση και μπορώ πού και πού να βγαίνω έξω, επίσης έχω και δική μου αυλή και παίζω μπάλα. Συνέβη και κάτι ευχάριστο: η χελώνα μας γέννησε. Τις καθημερινές τις περνάω παίζοντας με τον αδελφό μου διάφορα παιχνίδια, αθλούμαι, διαβάζω και αν έχω χρόνο παίζω βιντεοπαιχνίδια. Μου λείπουν οι φίλοι μου αλλά το καλό είναι ότι ξοδεύω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου. Η δραστηριότητα που μου λείπει περισσότερο είναι τα ομαδικά παιχνίδια με τη μπάλα. Εύχομαι να τελειώσει αυτή η αρρώστια και να γίνουν όλα όπως ήταν πριν.

49

Γράφει η Γεωργία Τραχανατζή, μαθήτρια του Α4 Ημερομηνία: Τρίτη 14 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Τώρα που ήρθε ο κορωνοϊός στην Ελλάδα, έχουμε εγκλωβιστεί όλοι αναγκαστικά μέσα στα σπίτια μας. Βέβαια μπορούμε να βγαίνουμε έξω για τα απαραίτητα, όπως για παράδειγμα να πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ, στην τράπεζα ή να βγάζουμε βόλτα τα κατοικίδιά μας. Όμως στην ζωή μας έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε που μπήκαμε σε καραντίνα, όπως το να μην μπορούμε να βγαίνουμε έξω χωρίς άδεια και να μην μπορούμε να βλέπουμε τους συγγενείς μας και τους φίλους μας, που αυτό ειδικά με στεναχωρεί πολύ. Επίσης οι μαθητές παρόλο που δεν πηγαίνουν πλέον στο σχολείο, μπορούν και παρακολουθούν τα μαθήματα τους μέσω των ηλεκτρονικών υπολογιστών που διαθέτουν. Ακόμα, στους δρόμους υπάρχουν περιορισμοί κυκλοφορίας και για να μην σου βάλουν πρόστιμο οι αστυνομικοί, πρέπει να κρατάς μαζί σου ένα συγκεκριμένο χαρτί ή πρέπει να έχεις στείλει μήνυμα στο 13033. Υπάρχουν μαγαζιά που δεν έχουν κλείσει ακόμα και αυτά είναι τα σούπερ μάρκετ, η τράπεζα, τα βενζινάδικα, τα φαρμακεία και οι υπηρεσίες κούριερ, δηλαδή όλα αυτά που μας είναι χρήσιμα για να ζήσουμε. Επίσης ξέχασα να σου αναφέρω, αγαπητό μου ημερολόγιο, ότι η μαμά μου εξακολουθεί να πηγαίνει στη δουλειά της, επειδή δουλεύει σε μία επιχείρηση με τρόφιμα, και γι’ αυτό μόνο τα σαββατοκύριακα μπορώ να τη βλέπω όλη την ημέρα. Λόγω της απουσίας της, όλες οι υπόλοιπες μέρες στο σπίτι είναι κάπως βαρετές, μα ευτυχώς έχω τη μικρή μου αδερφή να μου κάνει παρέα. Εγώ με την μικρή μου αδερφή βλέπουμε συχνά ταινίες, όμως καμιά φορά παίζουμε και επιτραπέζια παιχνίδια. Κάθε βράδυ, εγώ και η οικογένειά μου καθόμαστε όλοι μαζί στον καναπέ και βλέπουμε ταινία τρώγοντας ποπ κορν και τα σχετικά. Πριν λίγες μέρες, θυμάμαι, η αδερφή μου πήγε να πάρει θέση στον καναπέ και κατά λάθος έκατσε απότομα και έριξε όλα μου τα ποπ κορν κάτω, αλλά μην φανταστείς, δεν με πείραξε καθόλου, αντίθετα σε λίγο ξεσπάσαμε σε δυνατά γέλια. Μερικές φορές, πάλι, αποφασίζω να περάσω μόνη μου την ημέρα μου μέσα στο σπίτι, όμορφα και δημιουργικά, συνήθως ζωγραφίζω, όταν μπορώ βγαίνω έξω και κάνω ποδηλασία, επίσης βλέπω Netflix, που δεν είναι και τόσο δημιουργικό, ωστόσο περνάω ευχάριστα βλέποντας νέες σειρές και ταινίες. Έχουμε και έναν μικρό κήπο αλλά και έναν σκύλο που το όνομα του είναι Μπόμπι. Με τον σκύλο μου περνάω αρκετό χρόνο κατά την διάρκεια της ημέρας παίζοντας μαζί του. Επιπλέον ο μπαμπάς μου είπε ότι, λογικά σε λίγες μέρες, θα φυτέψουμε στον κήπο μας καρότα. Είμαι σίγουρη ότι θα περάσω τέλεια και γι’ αυτό ανυπομονώ πάρα μα πάρα πολύ! Εμένα η μέρα μου αρχίζει κάπου στις 11:00 το πρωί, γύρω στις 11:20 σηκώνομαι από το κρεβάτι και τρώω πρωινό. Τσεκάρω το κινητό μου για μηνύματα που μπορεί να μου έχουν έρθει και ταυτόχρονα τσεκάρω και τον υπολογιστή για ασκήσεις που μπορεί να μας έχουν βάλει οι καθηγητές. Αρχίζω να κάνω τις ασκήσεις στις 12:00 ακριβώς και τελειώνω περίπου στις 14:00, και τρώω το μεσημεριανό μου. Μετά καθαρίζω το δωμάτιό μου και κάθομαι στο κρεβάτι μου και βλέπω Νetflix μέχρι τις 16:30. Στις 17:00 η μαμά γυρίζει 50

από τη δουλειά της και πάμε όλη η οικογένεια μαζί βόλτα κοντά στο σπίτι για άσκηση. Μόλις γυρίσουμε πίσω στο σπίτι, γύρω στις 18:00, παίρνω τηλέφωνο μία από τις φίλες μου για να μιλήσουμε, και να πούμε τα νέα μας. Κι ενώ μιλάμε, εγώ σκέφτομαι τρομαγμένη μήπως όλο αυτό μας γίνει ρουτίνα και δεν σταματήσει ποτέ ο κορωνοϊός να εξαπλώνεται και νιώθω μια ανησυχία. Και η ημέρα μου περνάει τόσο γρήγορα, που σχεδόν δεν το καταλαβαίνω. Ευτυχώς οι καθηγητές έχουν διατηρήσει την επαφή μαζί μας, κάνοντας τα μαθήματα εξ αποστάσεως. Στην αρχή μου είχαν φανεί κάπως δύσκολα, αλλά μετά από λίγες ημέρες τα συνήθισα και τώρα μου φαίνονται πιο εύκολα. Επίσης, μην νομίζεις, αγαπητό μου ημερολόγιο, ότι προτιμώ τα μαθήματα εξ αποστάσεως από τα κανονικά μαθήματα, ίσα ίσα θα προτιμούσα να ήμουν στην τάξη μου παρά να είμαι συνέχεια μπροστά από μία οθόνη. Τέλος πάντων, το μόνο θετικό είναι ότι μπορούμε να παραδίδουμε τις ασκήσεις όποτε θέλουμε χωρίς να αγχωνόμαστε. Εύχομαι όλο αυτό με τον κορωνοϊό να τελειώσει σύντομα, γιατί δεν θέλω να περάσω όλο μου το καλοκαίρι κλεισμένη μέσα στο σπίτι, και δεν θέλω να πεθάνουν άλλοι άνθρωποι.

Illya Zomb 51

Γράφει η Βάγια Βομβολάκη, μαθήτρια του Α1 Ημερομηνία: Τετάρτη 15 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Αυτές τις μέρες υπάρχουν παντού περιορισμοί. Σε όλο τον κόσμο υπάρχει πανδημία και πρέπει να τηρούμε τους κανόνες που μας επιβάλλουν. Δυστυχώς, έχει εμφανιστεί ένας πολύ ισχυρός ιός, ο κορωνοϊός. Έτσι όλος ο κόσμος έχει μπει σε καραντίνα, δηλαδή παραμένει κλεισμένος μέσα στο σπίτι, για να προστατευτεί. Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στον τρόπο ζωής μας. Αρκετές συνηθισμένες δραστηριότητες δεν γίνονται πια και άλλες καινούριες έχουν μπει στη ζωή μας. Πρώτον, δεν πάμε σχολείο διότι έχει κλείσει. Οι αθλητικές δραστηριότητές μας σταμάτησαν, τα φροντιστήρια δεν είναι ανοιχτά, με αποτέλεσμα να μην προχωράμε. Οι ώρες που κοιμόμαστε και ξυπνάμε έχουν αλλάξει, επίσης. Ευτυχώς, έχουν δοθεί εναλλακτικές λύσεις όσον αφορά τα μαθήματα του σχολείου για να μη μείνουμε πίσω. Όλοι εμείς οι μαθητές λύνουμε ασκήσεις μέσω μιας εφαρμογής που ονομάζεται "Classroom". Ορισμένες φορές οι καθηγητές μας καλούν σε τηλεδιασκέψεις για διάφορες ανακοινώσεις ή για να μας βοηθήσουν σε πράγματα που δεν έχουμε κατανοήσει σωστά. Η κυκλοφορία στους δρόμους έχει περιοριστεί. Ενώ αρχίζει το καλοκαίρι και θα έπρεπε να αυξάνεται η κυκλοφορία και οι δρόμοι να έχουν κίνηση, τώρα είναι άδειοι και σχεδόν κανείς δεν περπατάει στα πεζοδρόμια. Οι περισσότερες επιχειρήσεις έχουν κλείσει, καφετέριες, ξενοδοχεία κλπ. Δεν έχουν κλείσει τα σουπερμάρκετ, τα εργοστάσια που παράγουν τρόφιμα και τα φαρμακεία. Οι γονείς μου δουλεύουν κανονικά, διότι η μαμά μου είναι διευθύντρια σε σουπερμάρκετ και ο μπαμπάς μου σε εργοστάσιο τυποποίησης ελαιολάδου. Για τους γονείς μου δηλαδή δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα. Όλη μέρα στο σπίτι, μπορώ να πω πως δεν περνάω άσχημα. Έχω έρθει πιο κοντά με τον αδερφό μου και για καλή μας τύχη, η κατοικία όπου μένουμε είναι διώροφη. Στο κάτω σπίτι μένει ο ξάδερφός μου και στο πάνω εμείς. Έτσι, μπορούμε να παίζουμε όλοι μαζί ευχάριστα. Εγώ είμαι ένα άτομο που θέλει να περνάει λιγότερη ώρα στις ηλεκτρονικές συσκευές. Έτσι, ανακαλύπτω νέες δραστηριότητες για να περάσει η ώρα μου. Θα σου περιγράψω τώρα μία μέρα από τη ζωή μου. Θα ξυπνήσω γύρω στις 9 με 10. Θα φάω το πρωινό μου, θα βάλω ρούχα, θα πλύνω το πρόσωπό μου και τα δόντια μου για να ξεκινήσει η μέρα μου. Πρώτα, θα αφιερώσω μία με δύο ώρες στις ασκήσεις του σχολείου. Μόλις τελειώσω, θα μιλήσω λίγο με τον αδερφό μου και μετά με τις φίλες μου κάνοντας βιντεοκλήση. Κατά το μεσημέρι θα φάω το μεσημεριανό μου και μετά θα διαβάσω ένα βιβλίο ή θα ζωγραφίσω. Όταν περάσουν μία με δύο ώρες, βάζω τα αθλητικά μου για να κάνω γυμναστική, διότι όταν ανοίξει ξανά η σχολή πολεμικών τεχνών όπου μαθαίνω Ζίου Ζίτσου, θα πρέπει να μην έχω χάσει τη φόρμα μου. Αφού τελειώσω θα κάνω ένα ντουζ και θα παίξουμε επιτραπέζια με την οικογένειά μου και τον ξάδερφό μου. Το βράδυ θα δούμε μία ταινία και θα κοιμηθούμε. Αυτή είναι πλέον η καθημερινότητά μου στην καραντίνα. Όλη αυτή η κατάσταση με έχει φέρει σε σκέψεις. Σκέφτομαι: πότε θα ανοίξουν τα σχολεία, αν θα ανοίξουν ξανά… Πότε θα αρχίζουμε να μπαίνουμε σιγά σιγά στην παλιά 52

μας ρουτίνα; Γενικά δεν μπορώ να πω ότι περνάω άσχημα, αλλά νιώθω ανησυχία και απόγνωση διότι δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ακόμα τι γίνεται. Δυστυχώς, τώρα με την απομόνωση μου λείπουν πράγματα. Μου λείπει το Ζίου Ζίτσου, το σχολείο, οι φίλοι μου. Μόλις άκουσα ότι θα κάνουμε διαδικτυακά μαθήματα, με έπιασε άγχος επειδή δεν ήξερα πώς θα ήταν. Όταν, όμως, προχωρήσαμε, μπήκα σε ένα πρόγραμμα και τώρα είμαι ήρεμη. Με έχει εντυπωσιάσει το γεγονός ότι επικοινωνώ μέσω διαδικτύου με τους καθηγητές μου. Πότε δεν περίμενα ότι θα συμβεί αυτό. Κατά τ’ άλλα, δεν μου έχει κάνει κάτι άλλο μεγάλη εντύπωση. Είναι όλα το ίδιο απλά μέσω διαδικτύου. Εύχομαι όλη αυτή η πανδημία να τελειώσει το συντομότερο δυνατό για να δω τους φίλους μου, να περάσω ακόμη καλύτερες στιγμές μαζί τους και να ζήσω το υπόλοιπο 2020 σαν να μη συνέβη τίποτα.

Γράφει ο Παναγιώτης Βομβολάκης, μαθητής του Α1 Ημερομηνία: Τετάρτη 15 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Αυτές τις μέρες επικρατεί ένας πανικός στον κόσμο, λόγω ενός ιού, του Covid-19, που έχει επεκταθεί σε ολόκληρο τον κόσμο, και γι’ αυτό θα πρέπει να μένουμε περιορισμένοι μέσα στα σπίτια μας. Στην ζωή μου έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, όπως το να μην πηγαίνω σχολείο, φροντιστήριο, αθλητικές δραστηριότητες, βόλτες, να παίζω περισσότερες ώρες ηλεκτρονικά, να μην συναντώ πλέον τους φίλους μου. Αλλά δεν έχω χάσει την επαφή μου με το σχολείο, διότι υπάρχει μια εφαρμογή που ονομάζεται classroom από όπου κάνουμε εξ αποστάσεως μαθήματα. Εκεί οι δάσκαλοι μας αναθέτουν ασκήσεις και εργασίες για να μη μείνουμε πίσω. Επίσης καμιά φορά κάνουμε και τηλεδιασκέψεις, για να λύσουμε κάποιες απορίες που μπορεί να έχουμε. Το ηλεκτρονικό σχολείο μου αρέσει, διότι ξυπνάω ό,τι ώρα θέλω, κοιμάμαι ό,τι ώρα θέλω, αλλά ένα πράγμα που δεν μου αρέσει είναι πως δεν υπάρχει αυτή η προσωπική, άμεση σχέση του μαθητή με τον διδάσκοντα. Στη χώρα μου δεν επιτρέπεται να βγούμε από το σπίτι, μπορούμε να βγούμε μόνο για να πάμε στο σούπερ μάρκετ, στο φαρμακείο-ιατρείο και για σωματική άσκηση, αλλά προτού να βγούμε έξω, πρέπει να στείλουμε sms στο 13033. Οι γονείς μου πηγαίνουν κανονικά στην δουλειά τους, διότι η μητέρα είναι διευθύντρια σε ένα σούπερ μάρκετ και ο πατέρας μου σε ένα τυποποιητήριο ελαιολάδου. Στο σπίτι δεν περνάω άσχημα, διότι έχω έρθει πιο κοντά με την αδερφή μου, με την οποία είμαστε όλη την ημέρα μαζί, παίζουμε με τον ξάδερφό μου και την οικογένειά μου πολλά επιτραπέζια, κι επίσης παίζω πολλές ώρες ηλεκτρονικά. Τα πράγματα που μου λείπουν είναι: το σχολείο, οι φίλοι μου, οι δραστηριότητές μου, οι καθηγητές και οι βόλτες. Επίσης δεν μπορώ να κρύψω πως έχω λίγο φόβο για το τι θα γίνει στο μέλλον, αν θα επιστρέψουμε ξανά στην κανονικότητα. Μια ευχή που θέλω να δώσω είναι να μην απογοητευόμαστε και πως όλα θα πάνε καλά.

53

Γράφει η Χριστίνα Τσότρη, μαθήτρια του Α2 Ημερομηνία: Τετάρτη 15 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Ο περιορισμός στο σπίτι είναι για το καλό μας. Δεν πρέπει να βρισκόμαστε κοντά σε κόσμο ώστε να μην κολλήσουμε αυτόν τον ιό. Έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής μας. Δεν μπορούμε να βγούμε έξω σε χώρους με πολλά άτομα. Επιτρέπεται να βγαίνουμε από το σπίτι για σοβαρούς λόγους μόνο: για σούπερ μάρκετ, για φαρμακείο, και άμα έχεις σκύλο να τον βγάζεις βόλτα για 15 λεπτά. Αυτό είναι μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας. Επίσης τα μαγαζιά έχουν κλείσει, εκτός από τα σούπερ μάρκετ, τα φαρμακεία, τις δημόσιες υπηρεσίες και τα βενζινάδικα. Εμείς οι μαθητές κάνουμε μαθήματα μέσω διαδικτύου. Από μία εφαρμογή που λέγεται classroom ή από το email μας. Οι καθηγητές μας αναθέτουν εργασίες και όταν τις κάνουμε, τους τις στέλνουμε πίσω. Θεωρώ ότι αυτός ο τρόπος είναι καλός για να μην μένουμε πίσω στο σχολείο. Μου φαίνεται και διασκεδαστικός, διότι μας βάζουν και διάφορα παιχνίδια σε σχέση το μάθημα. Πιστεύω ότι είναι λίγο πιο εύκολο το μάθημα μέσω διαδικτύου. Τώρα έχω πιο πολύ χρόνο να κάθομαι με την οικογένειά μου. Εγώ ζω στην εξοχή. Κι έχω έναν τεράστιο κήπο. Εδώ γύρω στο χωριό είναι πολύ ωραία και άμα έχει καλό καιρό, πάω βόλτα τα σκυλάκια μου μαζί με τον μπαμπά, τη μαμά και την αδελφή μου. Επίσης στον κήπο μου μπορώ να κάνω γυμναστική, όταν έχει λιακάδα. Γενικά είναι ωραία να παίζω με τα σκυλάκια μου ή να κάθομαι απλώς και να απολαμβάνω τον όμορφο κήπο και τον ήλιο! Οι μέρες μου είναι τώρα ίδιες! Το πρωί ξυπνάω κατά τις δέκα και μισή. Τρώω πρωινό, και ύστερα βγάζω τα σκυλιά βόλτα μαζί με την οικογένειά μου. Μόλις μεσημεριάσει, τρώω το μεσημεριανό μου και ύστερα κάνω κάποιες εργασίες που μου έχουν αναθέσει οι καθηγητές μου. Νωρίς το απόγευμα παίζω παιχνίδια στο κινητό μου, ζωγραφίζω ή μιλάω με τις φίλες μου. Έπειτα κάνω γυμναστική για μην χάσω την φόρμα μου. Κατά τις επτά η ώρα το απόγευμα, πάω τα σκυλάκια απογευματινή βόλτα. Όταν γυρίσω, θα φάω απογευματινό και μπορεί να δω μια ευχάριστη σειρά με άλογα μαζί με τον μπαμπά μου. Μόλις βραδιάσει πάω για ύπνο. Έχω συνηθίσει, τώρα που δεν έχουμε πρωινό ξύπνημα, να κοιμάμαι αργά το βράδυ, γύρω στις 12:00. Τους τελευταίους πέντε μήνες κάνω στίβο. Αλλά ο στίβος δεν μ’ αρέσει όσο η Ρυθμική που έκανα επί επτά χρόνια. Τη σταμάτησα γιατί σε εκείνο τον σύλλογο που πηγαίναμε ήταν πολύ αυστηρά και για αυτό πήγα στίβο. Όμως το μετάνιωσα που σταμάτησα. Μου λείπει πολύ η Ρυθμική Γυμναστική και σκέφτομαι να ξαναρχίσω. Επίσης μου λείπει πολύ το θέατρο. Πήγαινα θέατρο αλλά το σταμάτησα λόγω αθλητισμού. Μου λείπει και κάτι άλλο. Αυτό που μου λείπει είναι το σχολείο! Τα μαθήματα και οι φίλες μου. Επίσης μου λείπει και η τάξη μου. Τώρα που έκλεισαν τα σχολεία, δεν έχω και πολύ όρεξη. Το σχολείο με έκανε να χαμογελάω. Όταν είχα σχολείο ήμουν χαρούμενη. Τώρα τα συναισθήματά μου έχουν αλλάξει. Επίσης ο κορωνοϊός εξαπλώνεται και αρχίζω και φοβάμαι για αυτήν την ασθένεια. Ίσως τώρα που έρχεται καλοκαίρι να φύγει. Αλλά νομίζω ότι όταν ξαναέρθει ο χειμώνας, θα επιστρέψει. Εύχομαι όλα να πάνε καλά με αυτήν την ασθένεια, να ανοίξουν τα σχολεία όσο πιο γρήγορα γίνεται και να επιστρέψουμε όλοι στην καθημερινή μας ζωή!

54

Γράφει η Ιωάννα Τερεζάκη, μαθήτρια του Α4 Ημερομηνία: Τετάρτη 15 Απριλίου 2020 Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορεί ένας ιός που είναι θανατηφόρος και πολύ μεταδοτικός. Όλοι πρέπει να προσέχουμε για να μην εξαπλωθεί κι άλλο η πανδημία και να είμαστε όλοι καλά. Γι’ αυτό καθόμαστε μέσα, για να μην γίνει πιο μεγάλο το κακό. Εγώ όταν έκλεισαν τα σχολεία, βαριόμουν πάρα πολύ, αλλά ευτυχώς κάνουμε μαθήματα μέσω διαδικτύου και έτσι έχω με τι να ασχολούμαι. Μου αρέσουν τα μαθήματα μέσω διαδικτύου, αλλά για να πω και την αλήθεια με δυσκολεύουν κάποιες φορές. Έχει όμως το ηλεκτρονικό σχολείο και τη θετική πλευρά: μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε διάφορες εφαρμογές και γενικώς αποκτούμε μεγαλύτερη εμπειρία με την τεχνολογία. Επίσης, τα μαγαζιά έχουν κλείσει, εκτός από τα φαρμακεία, σούπερ μάρκετ, τράπεζες, ταχυδρομεία και μπακάλικα. Στο σπίτι, όταν βαριέμαι, συνήθως ζωγραφίζω, διαβάζω κανένα βιβλίο ή μαγειρεύω κάτι. Γενικώς προσπαθώ να περνάω δημιουργικά τον χρόνο μου και όχι να κάθομαι συνέχεια στο κινητό. Ευτυχώς μένω στην πλατεία του Πλατανιά και μπορώ τουλάχιστον να βγω και να κάνω ποδήλατο στην πλατεία ή να πάω στη θάλασσα επειδή είναι κοντά. Κάποιες φορές κάθομαι στον κήπο μου και παίζω με τις γάτες μου. Η καθημερινότητά μου είναι πολύ απλή: το μόνο που κάνω είναι να διαβάζω τα μαθήματά μου, να τρώω, να κοιμάμαι και να ζωγραφίζω. Στεναχωριέμαι αρκετά με όλο αυτό που έχει δημιουργηθεί, αλλά τι να κάνω; Μπορώ να κάνω κάτι; Έτσι είναι τα πράγματα δυστυχώς. Αρκετές φορές κάθομαι και σκέφτομαι τι ωραία που ήταν παλιά, που πήγαινα τις βόλτες μου, έβγαινα έξω όποτε ήθελα, έκανα ό,τι ήθελα και τώρα ούτε να ξεμυτίσω δεν μπορώ. Επίσης φοβάμαι μήπως χειροτερέψουν τα πράγματα με τον ιό. Μακάρι να πηγαίναμε όπως παλιά στο σχολείο κι ας μας βάζανε 100 εργασίες. Εύχομαι να σταματήσει η πανδημία και να βρούμε το εμβόλιο πολύ σύντομα.

55

Οι σελίδες μας στο Διαδίκτυο: Γυμνάσιο Πλατανιά Χανίων Πολύχρωμη σκέψη-Λίλα Τρουλινού και http://www.gymnasio-platania.gr

f

Οι Εκδόσεις του Γυμνασίου Πλατανιά σε επιμέλεια της φιλολόγου Λ. Τρουλινού: Παιδική εργασία και μετανάστευση, 2011-12 Προσωπικές μαρτυρίες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, 2012-13 Αφιέρωμα στο παλιό σχολείο (συνεντεύξεις από μαθητές της Α΄), 2012-13 Η ιστορία της γλαροπούλας που μολύνθηκε από το μαύρο κύμα, (15 διηγήματα μαθητών της Α΄), 2013-14 Μικροί βιοπαλαιστές (ποιητική συλλογή μαθητών της Α΄), 2014-15 Του Δάσους και της Θάλασσας (15 οικολογικά διηγήματα μαθητών της Α΄) 2015-16 Φιλία απρόσμενη (ποιητική συλλογή της μαθήτριας Μάγδας Αδαμίδη), 2016 Η δοκιμασία της αγάπης (15 διδακτικά παραμύθια μαθητών της Α΄), 2017-18 Ταξίδια στη λογοτεχνία (9 αναγνωστικές προτάσεις από μαθητές της Α΄), 2018-19 Τα περισσότερα από αυτά θα τα βρείτε σε ηλεκτρονική μορφή στον ακόλουθο σύνδεσμο (Γυμνάσιο Πλατανιά >Βιβλιοθήκη > Οι δικές μας εκδόσεις): http://www.gymnasioplatania.gr/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=57&Itemid=89

56