Xrisallida 2017-2018

ΧΡΥΣΑΛΛΙΔΑ ΕΤΗΣΙΑ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΣΧ. ΕΤΟΣ 2017-18 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΛΑΤΑΝΙΑ – 73014 ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ – 28210.68020 – www.gymnasio-platania.gr

Ένα μικρό δρακάκι, λεγόμενο Υάκινθος, περιπλανιόταν μες το σκοτάδι, στην αγκαλιά της νύχτας. Για κείνο, το φεγγάρι δεν έλαμπε και άστρα δεν υπήρχαν, δεν τον αγκάλιαζε οικογένεια και το μόνο πράγμα που τον κρατούσε όρθιο, ήταν μια μικρή ελπίδα. Συνέχιζε να περπατάει σιωπηλό σαν σε λήθαργο, φαινόταν όμως να μην έχει όνειρα, πόσο μάλλον ύπνο. Φαινόταν επίσης ότι ήταν μόνο βυθισμένο στην σκέψη του και δεν πρόσεχε ποιό δρόμο έπαιρνε, απλά περπατούσε χωρίς προορισμό. Περιπλανιόταν μες την νύχτα ώσπου κουράστηκε τόσο που τα πόδια του δεν άντεχαν να το στηρίζουν πια και έτσι σκέφτηκε να καθίσει στο πρώτο μέρος που βρέθηκε στον δρόμο του. Το μέρος εκείνο ήταν η άκρη ενός γκρεμού. Κάθισε κι αγναντεύοντας το φεγγάρι έχασε την αίσθηση του χρόνου. Πέρασε αρκετή ώρα έτσι μέχρι που άκουσε έναν θόρυβο πίσω του. Εκείνη την στιγμή αντιλήφθηκε ότι δεν ήταν μόνο. Γύρισε το βλέμμα του προς την μεριά των θάμνων φοβισμένο. Τότε ξεχώρισε δύο μάτια να λάμπουν στα φυλλώματα, μα δεν ήταν τα μόνα, σε λιγάκι οι κρυμμένοι θα γινόντουσαν κυνηγοί. Και άλλα πολλά μάτια άρχισαν να εμφανίζονται λάμποντας στην νύχτα αποκαλύπτοντας τον εαυτό τους. Μικρόσωμοι καφετί, γκρίζοι και μερικοί κιτρινωποί δράκοι με μεγάλα κίτρινα και πρασινωπά μάτια, μικρές μυτούλες, τέσσερα αυτιά, ένα πλατύ μεγάλο σαγόνι κ ένα μεγάλο κεντρί στην ουρά. Παρατηρώντας τα χαρακτηριστικά τους και τις αργές κινήσεις τους, ο Υάκινθος κατάλαβε ότι αντιμετώπιζε πλάσματα που δεν βασίζονταν στην όραση ή στο μέγεθός τους αλλά στην ακοή και στην διαίσθηση. Αγχωμένος και τρομοκρατημένος καθώς ήταν, θέλησε να αποφύγει την σύγκρουση κι έτσι άρχισε να βηματίζει μακρύτερα από τον γκρεμό κ ύστερα να τρέχει. Όσο βημάτιζε οι δράκοι έμεναν ακίνητοι, όταν όμως άρχισε να τρέχει, εκείνοι τον ακολούθησαν και μάλιστα πετώντας. Ο Υάκινθος έτρεξε προς τα δέντρα πίσω του κι έτσι βούτηξε ξανά στο δάσος ζητώντας κάλυψη. Ανήμπορος και εξασθενημένος φώναξε για βοήθεια αλλά δεν πήρε απάντηση. Λίγο πριν βγει από το δάσος κοίταξε πίσω του και κατάλαβε ότι τον κυνηγούσαν μόνο τρεις. «Πού να ήταν οι άλλοι;», αναρωτήθηκε. Μόλις βγήκε κατάλαβε πως είχε επιστρέψει στο αρχικό σημείο, στην άκρη του γκρεμού. Κοιτάζοντας νευρικά κάτω κατάλαβε ότι περνούσε ποτάμι στο βάθος του. Γυρνώντας το βλέμμα του προς τα πάνω διαπίστωσε ότι όχι μόνο οι υπόλοιποι δράκοι τον είχαν κυκλώσει αλλά και το ότι έφτανε η αυγή του ήλιου. Το φως που διείσδυσε μέσα από τα βουνά του έδωσε δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσει να μάχεται για την ζωή του και την ιδέα πως ο μόνος τρόπος που θα γλίτωνε ήταν να πηδήξει στο νερό. Αποφασισμένος να θυσιαστεί για μια ευκαιρία επιβίωσης πήδηξε από την άκρη του γκρεμού, τα μάτια του έλαμψαν για μια στιγμή καθώς είδε τον ήλιο να ξεδιαλύνει το σκοτάδι παίρνοντας τη θέση του στον ουρανό κ ένιωσε σαν να πέταγε πριν συνειδητοποιήσει πως στην ακρίβεια έπεφτε και έπεφτε...... Κείμενο & ζωγραφιά Μαριλή Μπαλαδάκη

Προσομοιωτής σεισμού από το Γυμνάσιο Πλατανιά Μία εντυπωσιακή και πρωτότυπη κατασκευή που μπορεί να αξιοποιηθεί εκπαιδευτικά Άρθρο του δημοσιογράφου Δημήτρη Μαριδάκη στα Χανιώτικα Νέα την 2-4-2018

Πώς αντιδρούμε σε ένα σεισμό; Τι πρέπει να κάνουμε και κυρίως με ποιο τρόπο μπορούμε να εκπαιδευτούμε καλύτερα για να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Στα ερωτήματα αυτά έδωσαν τη δική τους εκπαιδευτική απάντηση οι μαθητές του Γυμνασίου Πλατανιά δημιουργώντας έναν προσομοιωτή σεισμών από απλά υλικά που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από κάθε σχολική μονάδα. Αφορμή για την πρωτότυπη αυτή κατασκευή αποτέλεσε η συμμετοχή του Γυμνασίου Πλατανιά στο Μαθητικό Κοινοβούλιο των Επιστημών, μία καινοτόμα εκπαιδευτική δράση η οποία συνδυάζει τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, τις προσωπικές δεξιότητες, τη διαδραστικότητα, την ενεργή συμμετοχή και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Η εν λόγω δράση υλοποιείται από τη Science View, με τη συνεργασία του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και της Ελληνογερμανικής Αγωγής, ενώ το «Ελληνικό Μαθητικό Κοινοβούλιο της

Επιστήμης», που υποστηρίζεται ενεργά από τα Ευρωπαϊκά προγράμματα Creations και Open School for OpenSocieties, αποτελεί μέρος της πανευρωπαϊκής δράσης «Eυρωπαϊκά Μαθητικά Κοινοβούλια της Επιστήμης» (European Student Parliaments on Science). Στο πλαίσιο αυτό, μαθητές Λυκείου, ηλικίας 16 έως 18 ετών, μετέχουν σε πραγματικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ενώ δρουν ως ερευνητές επιστημονικών θεμάτων με την αρωγή διακεκριμένων ειδικών και ακαδημαϊκών. ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ

Η κεντρική θεματική ενότητα για το 2018 ήταν «Σεισμοί: Εξερευνώντας τα σημερινά επιτεύγματα, τις μελλοντικές προκλήσεις και προσδοκίες σε σχέση με την εκπαίδευση, αντιμετώπιση και πρόληψη». Στο πλαίσιο αυτό οι μαθητές από το Γυμνάσιο Πλατανιά Φοίβος Καστρινάκης, Μανώλης Αρχαγγελάκης, Μαρία Μπεχλιβανάκη, Σίμων Κατσιαλάκης, Νίκος Σπρυριδάκης, Βασίλης Γωνιωτάκης, Δημήτρης Ιβάνοβ και Μελίνα Σπανουδάκη μαζί με τους εκπαιδευτικούς Βασίλη Παπαστάμο, Στέλιο Σαραβελάκη και Γιάννη Καζάση, κατασκεύασαν έναν προσομοιωτή σεισμών για την καλύτερη εκπαίδευση

των μαθητών τον οποίο παρουσίασαν μέσω τηλεδιάσκεψης το περασμένο Σάββατο στο Μαθητικό Κοινοβούλιο. Όπως έκαναν γνωστό τα παιδιά το ερέθισμα για την πρωτότυπη αυτή κατασκευή έδωσε μια επίσκεψή τους στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ηράκλειο. «Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε κάτι τεχνολογικά ανάλογο με αυτό που είδαμε στο μουσείο αλλά ένα αρχέτυπο από απλά υλικά, ξύλο και μπάλες. Σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλό να πάρουν μία γεύση οι μαθητές και να νοιώσουν πως είναι ένας σεισμός για να ξέρουν περίπου την αίσθηση που δημιουργεί», επεσήμανε η ομάδα από το Γυμνάσιο Πλατανιά. Πιο συγκεκριμένα, μαθητές και εκπαιδευτικοί από το χανιώτικο σχολείο δημιούργησαν μια επιφάνεια διαστάσεων 3Χ3 μ. (δύο ενωμένα κομμάτια κόντρα πλακέ 18 xιλ) που αποτέλεσε τη βάση για να στηθεί ένα σκηνικό τάξης. Στο κάτω μέρος της επιφάνειας “φυλάκισαν” σε ξεχωριστά διαμερίσματα έξι μπάλες εκγύμνασης ώστε να κινείται η κατασκευή. Παράλληλα, στήθηκε ένας “τοίχος” όπου τοποθετήθηκαν κάδρα και ένα φωτιστικό, ενώ έγινε σηματοδότηση της εξόδου. Όπως επεσήμαναν οι κατασκευαστές του προσομοιωτή δεν περνάει ηλεκτρικό ρεύμα από την κατασκευή. “ΒΙΩΝΟΝΤΑΣ” ΤΟΝ ΣΕΙΣΜΟ Για τη λειτουργία του προσομοιωτή 4 μαθητές κρατούν σταθερή την κατασκευή, ενώ οι μαθητές που θα “βιώσουν” τον σεισμό περπατάνε πάνω (στη σταθερή) κατασκευή και κάθονται στα θρανία. Ο υπεύθυνος εκπαιδευτικός ενημερώνει τους μαθητές για το τι πρέπει να κάνουν όταν αρχίσει ο σεισμός. Στη συνέχεια δίνει παράγγελμα εκκίνησης και

χρονόμετρά. Οι τέσσερις μαθητές αρχίζουν και κουνάνε την κατασκευή για 1 λεπτό και οι εκπαιδευόμενοι μαθητές σκύβουν κάτω από τα θρανία. Όταν περάσει το 1 λεπτό οι 4 μαθητές κρατούν σταθερή την κατασκευή και οι εκπαιδευόμενοι μαθητές αποχωρούν σύμφωνα με το σχέδιο διαφυγής. Όπως ανέφεραν οι εμπνευστές του προσομοιωτή μέσα από την χρήση της πρωτότυπης αυτής κατασκευής οι μαθητές και εκπαιδευτικοί έχουν τη δυνατότητα να εξασκηθούν βιωματικά στο πως αντιδρά κανείς σε περίπτωση σεισμού. Επίσης, ο προσομοιωτής δίνει την ευκαιρία τα παιδιά να προετοιμαστούν ψυχολογικά για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Σημαντικά πλεονεκτήματα του προσομοιωτή του Γυμνασίου Πλατανιά είναι το φθηνό κόστος κατασκευής και η απλότητα στην συναρμολόγησή του, ενώ η χρήση του είναι εύκολη από οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα μαθητών. ΣΧΕΔΙΟ ΑΣΚΗΣΕΩΝ Μαθητές και εκπαιδευτικοί από τον Πλατανιά στην πρότασή τους συμπεριέλαβαν κι ένα σχέδιο ασκήσεων για το πως θα μπορούσε να αξιοποιηθεί εκπαιδευτικά ο προσομοιωτής σεισμών. Ειδικότερα κάθε σχολικό έτος θα μπορούσε τον μήνα Οκτώβριο όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες ενός σχολείου να δοκιμάζουν μια φορά για μια

διδακτική ώρα το σεισμό με την κατασκευή προσομοίωσης στο μάθημα της τεχνολογίας και συγχρόνως να ενημερώνονται για το σχέδιο διαφυγής σε περίπτωση σεισμού. Τον Νοέμβριο μπορούν να διενεργούνται 3 ασκήσεις σεισμού: Στην πρώτη να είναι ενήμεροι όλοι για τον χρόνο που θα συμβεί. Στη δεύτερη να είναι ενήμεροι μόνο οι εκπαιδευτικοί και η ομάδα διαχείρισης σεισμού, ενώ στην τρίτη τον χρόνο που θα συμβεί ο σεισμός τον γνωρίζει μόνο η ομάδα διαχείρισης σεισμού. Σε κάθε άσκηση η ομάδα διαχείρισης θα παρατηρεί και θα καταγράφει τα λάθη που έγιναν και θα ενημερώνει μαθητές και καθηγητές. Τον Φεβρουάριο θα μπορεί να επαναλαμβάνεται η άσκηση με τον χρόνο τέλεσης του σεισμού να τον γνωρίζει μόνο η ομάδα διαχείρισης σεισμών. Να σημειώσουμε, τέλος, ότι στο πλαίσιο του “Ελληνικού Μαθητικού Κοινοβουλίου της Επιστήμης” θα επιλεγούν κάποιοι μαθητές που θα εκπροσωπήσουν τις ομάδες τους στο Euroscience Open Forum – ESOF, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στην Τουλούζη της Γαλλίας, τον Ιούλιο. Δείτε την παρουσίαση της δράσης με αναλυτικές φωτογραφίες, κείμενα και video σκανάροντας με το κινητό σας το παρακάτω QR code :

Μαθητικό Καλλιτεχνικό Φεστιβάλ

Το Γυμνάσιο Πλατανιά συμμετείχε στο μαθητικό καλλιτεχνικό

φεστιβάλ

“Κι

αν

ήσουν

εσύ”

που

διοργάνωσε το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες το Σάββατο 5/5/2018 στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (ΚΑΜ). Δώδεκα μαθητές και μαθήτριες από τη Θεατρική ομάδα

και

αξιοποιώντας παρουσίασαν

την

ομάδα

τεχνικές ένα

“Νοιάζομαι

και

εκπαιδευτικού

θεατρικό

δρώμενο

Δρω”,

δράματος, -

συρραφή

αποσπασμάτων από το εγκεκριμένο από το Υπουργείο βιβλίο “Μονόλογοι από το Αιγαίο” που εμπνεύστηκε και διαμόρφωσε η καθηγήτρια κ. Σημαντηράκη Μαρία. Με αυτό τον συναισθηματικά φορτισμένο λόγο συνομηλίκων τους από άλλες ηπείρους που βίωσαν τον πόλεμο στην πατρίδα τους, που μπήκαν ασυνόδευτοι «στα πλοία του θανάτου», που είδαν «ανθρώπους που ταξίδευαν μαζί τους να πνίγονται στη θάλασσα ή να πεθαίνουν στο δρόμο από κούραση και πείνα» κι έφτασαν σε ξένη γη «άστεγοι, ζητιάνοι στην άκρη του δρόμου» θέλησαν οι μαθητές μας να μας μιλήσουν για τη διαφορετικότητα, την ανεκτικότητα, τα δικαιώματα των παιδιών του κόσμου: «… Το όνομά μου είναι Ζολμάν / Αμπντάλα / Εχσάν / … Είμαι 15 / 16 / 17 χρονών… Έρχομαι από το Αφγανιστάν / τη Συρία / την Αίγυπτο… Ένας μεγάλος πόλεμος ξέσπασε στην πατρίδα μου… Αναγκάστηκα να φύγω από την πόλη μου… Άφησα πίσω μου φίλους και οικογένεια… Τρία χρόνια τώρα περπατάω... Βρέθηκα εδώ επισκέπτης... Oι δυσκολίες που συνάντησα εδώ ήταν μεγαλύτερες από αυτές που αντιμετώπισα στο ταξίδι μου… Θέλω να μάθω πολλά από σας και σεις ίσως κάτι μάθετε από εμένα… Ελπίζω να πάω στη χώρα που θέλω…

Μην με ξεχάσετε…

Κανένας τόπος πάνω στον πλανήτη δεν είναι σαν την πατρίδα… Ονειρεύομαι να γυρίσω πίσω… Συνεχίζω να ελπίζω…» Στο τέλος, λίγο πριν βγουν από το ρόλο του ασυνόδευτου ανήλικα πρόσφυγα και επιστρέψουν στην ταυτότητά τους, μας έστειλαν ένα γράμμα ελπίδας: «Αγαπημένοι, όλοι εμείς που αναγκαστήκαμε να φύγουμε αναζητώντας μια ειρηνική ζωή … περνάμε δύσκολες μέρες και τα τραύματα δεν ξεχνιούνται... Όμως, φίλοι, πρέπει να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο. Η αγάπη είναι πάνω απ’ όλα. Γιατί σήμερα είμαστε στον τόπο μας, αλλά αύριο κανείς δεν ξέρει…»

Συνέντευξη με τον Ιορδάνη Ιορδάνοφ Το

Γυμνάσιο

Πλατανιά

πήρε

μέρος

στο

μαθητικό

διαγωνισμό

οπτικοακουστικού μηνύματος με θέμα «Υπάρχουμε μαζί» που διοργάνωσε το Δίκτυο Θεατρικής Αγωγής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Η συμμετοχή μας με μία ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Απρόσμενη Συνάντηση» δημιουργήθηκε από ομάδα μαθητών της Γ’ τάξης. Ο μαθητής Ιορδάνης Ιορδάνοφ που ενσάρκωσε τον πρόσφυγα μας μιλά για την εμπειρία του: «Ήταν κάτι πολύ ενδιαφέρον και πολύ διαφορετικό απ’ αυτά που έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Η ταινία ασχολείται μ’ ένα πολύ σημαντικό θέμα για την εποχή μας, όπου συνεχώς έρχονται πρόσφυγες από τη Συρία και από άλλες χώρες. Υπάρχει ένα μήνυμα πίσω από την ταινία αυτή: Όσο διαφορετικός κι αν είσαι, πρέπει να αγαπάς τον συνάνθρωπο. Αυτό είναι το μήνυμα της, τα ανθρώπινα δικαιώματα» «Όση ώρα ήμουν ξαπλωμένος στην παραλία, ένοιωθα σα να ήμουν πρόσφυγας, ήταν το ίδιο συναίσθημα. Και στη συνέχεια που ένοιωσα την αγκαλιά και τη φροντίδα των παιδιών, ήταν σαν αληθινό» «Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να βοηθάμε τον συνάνθρωπο, αλλά δεν το κάνουμε. Αυτό πρέπει ν’ αλλάξει. Πρέπει να αρχίσουμε να βοηθάμε και τους άλλους. Δεν έχει καμία σημασία πόσο διαφορετικοί είμαστε, κι ο άλλος είναι άνθρωπος σαν κι εμάς. Είμαστε όλοι ίσοι. Και πόσο απλή ήταν η βοήθεια που δόθηκε σε αυτό το παιδί! Μια τυρόπιτα, μια αγκαλιά… Δε θα μας πάρει πολύ χρόνο από την καθημερινότητά μας να βοηθήσουμε κάποιον, δεν είναι καθόλου δύσκολο. Δε θα χάσουμε εμείς τίποτα αν βοηθήσουμε κάποιον, απλώς θα κερδίσουμε την αγάπη του άλλου»

1 Δείτε την ταινία

Περιβαλλοντική Ομάδα και Ομάδα Νοιάζομαι και Δρω: Νοιαζόμαστε για το περιβάλλον, τον τόπο μας, τον συνάνθρωπό μας. Υπεύθυνοι Εκπαιδευτικοί: Διονυσία Ψυχογιού, Μαρία Σημαντηράκη, Δημήτρης Μιχελάκης, Μαριέττα Λιτσάκη, Νάντια Τριτάκη, Βασίλης Παπαστάμος

Το σχολείο μας συμμετείχε για 2η χρονιά στο εγκεκριμένο από το Υπουργείο Παιδείας πρόγραμμα του Μη κερδοσκοπικού σωματείου Δεσμός και του Ιδρύματος Λαμπράκη με τίτλο «Νοιάζομαι και Δρω». Το πρόγραμμα σαν στόχο έχει την δημιουργία ενεργών πολιτών και κουλτούρας εθελοντισμού στα σχολεία και τη φετινή χρονιά συμμετείχαν ενεργά 50 μαθητές και 6 εκπαιδευτικοί του σχολείου μας.

Οι Δράσεις των ομάδων συνοπτικά:

Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βάμου. Παρακολούθηση προγράμματος για την Κλιματική Αλλαγή και συμμετοχή σε σχετικές δραστηριότητες.

Καταγράφοντας τις εντυπώσεις μας…

Οι ομάδες του Περιβάλλοντος και του Νοιάζομαι και Δρω που δραστηριοποιήθηκαν ξανά από κοινού τη χρονιά που πέρασε συνεργάστηκαν στενά και έδρασαν για το περιβάλλον, την τοπική ιστορία και τον άνθρωπο έχοντας σημαντική υποστήριξη από την Φωτογραφική Ομάδα του σχολείου μας. Συμμετείχαν και οργάνωσαν δράσεις περιβαλλοντικού αλλά και κοινωνικού χαρακτήρα, σε συνεργασία με τοπικούς φορείς όπως ο Δήμος Πλατανια, ο Πολιτιστικός Αναπτυξιακός Σύλλογος Πλατανιά, ο Εμπορικός Σύλλογος Πλατανιά « Ιάρδανος» και το Μουσείο Καταφυγίου Πλατανιά.

Στις 30 Νοεμβρίου πραγματοποιήσαμε επίσκεψη στο Κ.Π.Ε. Βαμου για την παρακολούθηση προγράμματος με θέμα τη Κλιματική Αλλαγή. Αφού πραγματοποιήσαμε κάποια παιχνίδια γνωριμίας, παρακολουθήσαμε μια παρουσίαση για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και την αντιμετώπισή της. Στη συνέχεια χωριστήκαμε σε ομάδες και η κάθε μια έφτιαξε την δίκη της κατασκευή βασιζόμενη στο θέμα χρησιμοποιώντας ανακυκλώσιμα υλικά. Ήταν μια ενδιαφέρουσα και εκπαιδευτική εκδρομή πάνω σε ένα σοβαρό θέμα που απασχολεί την ανθρωπότητα.

Ταινία με θέμα το προσφυγικό Διαγωνισμός της ΔΔΕ Χανίων "Υπάρχουμε Μαζί" με θέμα το προσφυγικό και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Επίσκεψη στους Γιατρούς του Κόσμου Παράδοση φαρμάκων και χρηματικής ενίσχυσης για εμβόλια

Let’s Do it Greece Καθαρισμός της πλατείας του Άνω Πλατανιά σε Καταγράφοντας τις εντυπώσεις μας… Την Κυριακή 29 Απριλίου οι ομάδες μας μαζί με τοπικούς φορείς και κατοίκους της περιοχής και το Δημοτικό Σχολείο Πλατανιά συμμετείχαμε στην πανελλήνια δράση καθαρισμού LET’S DO IT GREECE στην πλατεία του Άνω Πλατανιά. Εκεί συμμετείχαμε στον καθαρισμό και της πλατείας και του χώρου γύρω από το Μουσείο Καταφυγίου. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το μονοπάτι που οδηγεί τον Κάτω Πλατανιά. Ήταν μια όμορφη εμπειρία αφού συνεργαστήκαμε με ανθρώπους ευαισθητοποιημένους και ενεργούς σε ότι συμβαίνει στην περιοχή τους και βοηθήσαμε και εμείς με τη σειρά μας στην προσπάθειά τους. Ελπίζουμε αυτή η δράση να πραγματοποιηθεί και του χρόνου και οι συμμετοχές να αυξηθούν.

συνεργασία με τους τοπικούς φορείς

Εβδομάδα Εθελοντισμού Νοιάζομαι και Δρω Καθαρισμός της παραλίας κάτω από το σχολείο μας μέχρι τον ποταμό Ιάρδανο σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πλατανιά και το Δήμο

Φροντίζουμε τα φυτά του σχολείου μας με τη βοήθεια του Τεχνολόγου- Γεωπόνου μας Καζάση Γιάννη

Περιβαλλοντικές Κυριακές Το κυριακάτικο ραντεβού της Περιβαλλοντικής ομάδας είχε και χειρονακτική εργασία

Κατασκευές για το Περιβάλλον Πηλός και φαντασία, κατασκευή κηραλοιφών και σαπουνιών

Καταγράφοντας τις εντυπώσεις μας… Στις 29-30 Μαρτίου επισκεφτήκαμε το Κ.Π.Ε Ανωγείων. Εκεί ακούσαμε για την πλούσια και ιδιαίτερη χλωρίδα και την πανίδα του Ψηλορείτη, για τα μητάτα και τις δραστηριότητες των κατοίκων της περιοχής. Φτάνοντας στα Ανώγεια, οι άνθρωποι του κέντρου μας υποδέχτηκαν και αφού τακτοποιηθήκαμε στον ξενώνα του κέντρου, παρακολουθήσαμε μια παρουσίαση για τη χλωρίδα και πανίδα της περιοχής. Αργότερα οδηγηθήκαμε στο «Μουσείο Ψηλορείτη» που πραγματοποιήσαμε δραστηριότητες πεδίου. Το απόγευμα επισκεφτήκαμε το παραδοσιακό χωριό Αρόλιθο του Ηρακλείου και παρακολουθήσαμε ένα πρόγραμμα μαγειρικής στο οποίο συμμετείχαμε φτιάχνοντας παραδοσιακά εδέσματα. Την επόμενη μέρα σηκωθήκαμε νωρίς το πρωί και πήγαμε στους πρόποδες του Ψηλορείτη. Εκεί πραγματοποιήθηκαν ξανά δραστηριότητες πεδίου και γνωρίσαμε από κοντά τα παραδοσιακά μητάτα του Ψηλορείτη και την ιστορία τους. Επίσκεψη στο ΚΠΕ Ανωγείων και το παραδοσιακό χωριό Αρόλιθος

Δράσεις για το καταφύγιο Πλατανιά Το φυλλάδιο σε braille για άτομα με δυσκολία στην όραση, υποτιτλισμένο ντοκιμαντέρ και ταμπέλες για τα φυτά

Κατασκευάζοντας Κάδους Ανακύκλωσης

Καταγράφοντας τις εντυπώσεις μας…

ΚΑΜ: Φεστιβάλ «Και αν ήσουν εσύ;» Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες

Στις 17 Μαΐου η Περιβαλλοντική Ομάδα, το Νοιάζομαι και Δρω και η Φωτογραφική Ομάδα επισκεφτήκαμε το Βοτανικό πάρκο. Εκεί, μας υποδεχτήκαν με ένα μικρό κέρασμα και μετά από λίγο ξεκίνησε η ξενάγηση. Μαζευτήκαμε όλοι σε ένα μικρό αμφιθέατρο που υπήρχε εκεί και ο ξεναγός μας έδωσε διάφορες πληροφορίες για το πάρκο, γιατί δημιουργήθηκε και πολλά αλλά. Στη συνέχεια, περπατήσαμε στο πάρκο και γνωρίσαμε ενδημικά βότανα, φυτά και δέντρα. Όταν τελείωσε η ξενάγηση συγκεντρωθήκαμε πάλι στο αμφιθέατρο όπου η ομάδα Νοιάζομαι και Δρω του σχολείου μας παρουσίασε ένα θεατρικό δρώμενο για τους πρόσφυγες. Ήταν μια πολύ ωραία εκδρομή και πήραμε νέες γνώσεις και πληροφορίες για τη χλωρίδα και την πανίδα του τόπου μας.

Μπες στη θέση του άλλου Δράση Εθελοντικού Δικτύου «Δημόφιλος» στο Εθνικό Στάδιο Χανίων με την Φιλόλογο ΕΑ Χαλκιαδάκη Δήμητρα Πράσινη Εβδομάδα Δήμου Πλατανιά Καθαρισμός μονοπατιού που συνδέει τον Άνω με τον Κάτω Πλατανιά Τα παιδιά μέσα από τις συνεργασίες, τις δράσεις και τις επισκέψεις που πραγματοποίησαν γνώρισαν ανθρώπους εμπνευσμένους, αισθάνθηκαν περήφανα για τη δουλειά τους, και απόκτησαν νέες γνώσεις και εμπειρίες. Κατάφεραν να ισχυροποιήσουν τη στάση τους ως ενεργοί πολίτες και να επεκτείνουν τις δράσεις τους ακόμα περισσότερο έξω από τα σχολικά όρια ενεργοποιώντας και άλλους συνανθρώπους τους. Επίσκεψη στο Βοτανικό Παρκο

O Γιάννης Μερμίγκης παίρνει συνέντευξη από το Μανώλη Λαδάκη Ο Μανώλης Λαδάκης είναι απόφοιτος του Γυμνασίου Πλατανιά και ο μοναδικός Χανιώτης αθλητής του handball (χειροσφαίριση), ο οποίος μετέχει εδώ και μερικά χρόνια στις αποστολές της Εθνικής μας ομάδας. Ο Γιάννης Μερμίγκης αποφοίτησε φέτος από το Γυμνάσιο Πλατανιά και είναι ο μοναδικός Χανιώτης αθλητής του μπάσκετ (καλαθοσφαίριση) που συμμετέχει στην Εθνική ομάδα Παμπαίδων U15.

-

-

-

Μανώλη, πόσα χρόνια ασχολείσαι με το handball; Από τα 13 μου, δηλαδή 8 χρόνια τώρα, επαγγελματικά ασχολούμαι όμως τα τελευταία 3 χρόνια. Τι σε ώθησε ν’ ασχοληθείς με το συγκεκριμένο άθλημα; Υπήρξαν κάποιοι άνθρωποι που σε βοήθησαν και σου πρόσφεραν κίνητρα να συνεχίσεις; Με θυμάμαι από μικρό να έχω επαφή με το handball, αλλά παράλληλα και με το ποδόσφαιρο που έπαιζα για αρκετά χρόνια. Πολλοί άνθρωποι με ώθησαν στο άθλημα αυτό: Ο γυμναστής στο Δημοτικό του Πλατανιά, ο κ. Βαγγέλης, που μου έμαθε τα βασικά, αργότερα στο Γυμνάσιο του Πλατανιά, ο γυμναστής μου, ο κ. Κώστας Σαμαράς που με βοήθησε αρκετά και που μαζί με τον Δημήτρη Πουλιδάκη με έπεισαν να γραφτώ σε κάποιο σύλλογο χειροσφαίρισης. Κίνητρα είχα αρκετά και στο σχολικό πρωτάθλημα που τα πήγαινα καλά αλλά και στην ομάδα μου στα Χανιά. Έχεις κάποιον αθλητή ως πρότυπο; Ως πρότυπο είχα, έχω και θα έχω πάντα τον Αλέξη Αλβανό, ο οποίος έχει κάνει μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Πέρυσι είχα την τιμή να είμαι συμπαίκτης με τον Αλβανό στην ομάδα ΙΕΚ ΞΥΝΗ, έμαθα πολλά πράγματα δίπλα του και ελπίζω στο μέλλον να ξαναπαίξουμε μαζί. Πόσες ώρες κάνεις προπόνηση; Εξαρτάται από το πρόγραμμα της ομάδας, π.χ. αν έχουμε αγώνα το Σάββατο ή την Κυριακή κάνουμε εντατικά προπονήσεις από Δευτέρα έως Παρασκευή 2-2,5 ώρες, άρα 10 ώρες προπόνησης εβδομαδιαία. Αν δεν έχουμε αγώνα το σαββατοκύριακο θα κάνουμε επιπλέον 2 ώρες προπόνηση το Σάββατο και την Κυριακή θα έχουμε ρεπό. Επομένως εβδομαδιαία έχω προπόνηση 10-12 ώρες.

-

-

-

-

-

Ακολουθείς κάποιο πρόγραμμα στην καθημερινότητά σου προκειμένου να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις σου; Σαφώς και ακολουθώ ένα καθημερινό πρόγραμμα ή αλλιώς θα το ονόμαζα μια ευχάριστη ρουτίνα, έτσι το βλέπω. Είναι μια ρουτίνα η οποία περιλαμβάνει μια σωστή διατροφή από τη στιγμή που θα ξυπνήσω μέχρι να πέσω για ύπνο. Επίσης θα πρέπει να υπάρχουν και οι σωστές ώρες ξεκούρασης και χαλάρωσης για να μπορώ να ανταπεξέλθω στις καθημερινές μου προπονήσεις. Σαν μαθητής ήταν δύσκολο να συνδυάσεις τις υποχρεώσεις του σχολείου με τις προπονήσεις; Φυσικά και ήταν δύσκολο να συνδυάσω αυτά τα δύο πράγματα μαζί. Είχα φτιάξει ένα πρόγραμμα αλλά και πάλι πάνω από όλα ήταν το άθλημα! Τέτοια προβλήματα έχεις κι εσύ όμως, έτσι δεν είναι; Έχεις κάνει θυσίες λόγω του αθλητισμού; Θυσίες πρέπει να κάνει κανείς για κάτι που αγαπά και θέλει πραγματικά. Έτσι κι εγώ πρέπει να κάνω θυσίες και να είμαι αφοσιωμένος στο handball, αν θέλω να υπάρξει εξέλιξη. Πώς πήρες την απόφαση να κάνεις το μεγάλο βήμα από την Κρήτη σε ομάδα χειροσφαίρισης στην Αθήνα; Εφόσον, όπως είπα και πριν, υπάρχει εξέλιξη, έτσι λοιπόν κι εγώ πρέπει να προχωράω. Στην Κρήτη δυστυχώς δεν υπήρχε ανταγωνισμός, κι αφού εγώ έβλεπα το handball επαγγελματικά, έπρεπε να κάνω αυτό το μεγάλο βήμα. Ποια είναι η γνώμη σου για το επίπεδο του αθλητισμού στην Κρήτη; Τι πιστεύεις ότι θα έπρεπε να αλλάξει; Η Κρήτη έχει δυστυχώς τα κλασικά προβλήματα μιας επαρχίας:Δεν υπάρχει ανταγωνισμός στα περισσότερα αθλήματα. Αυτό που πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη μου – πράγμα που είναι δύσκολο έως αδύνατο – είναι το εξής: Να δημιουργηθεί μια ομάδα από όλους τους «καλούς» παίχτες, αυτούς που ξεχωρίζουν, δηλαδή, στις ομάδες τους από όλη την Κρήτη, μια ομάδα με οργάνωση και δίχως συμφέροντα, έτσι ώστε να

Ο Γιάννης στη Γαλλία και στην Α1

-

-

-

-

-

-

ταξιδεύουν κάθε βδομάδα στην Αθήνα - με πληρωμένα έξοδα - και να παίρνουν μέρος σε ένα πρωτάθλημα της Αθήνας, μια μικτή Κρήτης, δηλαδή. Θεωρείς πως το άθλημα της χειροσφαίρισης στην Ελλάδα έχει την αναγνώριση και την στήριξη που του αξίζει; Κοίταξε, δε θα έλεγα ότι το handball δεν έχει αναγνώριση. Απλώς τα πιο αναγνωρισμένα αθλήματα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη γενικότερα, αλλά και εκτός Ευρώπης, είναι το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο. Το handball είχε την αναγνώρισή του το 2009, στην Ελλάδα όμως δεν έχει κερδίσει τη θέση που του αξίζει, κατά τη γνώμη μου. Μίλησέ μου για την εμπειρία σου ως στέλεχος της Εθνικής ομάδας. Οι εμπειρίες που έχω είναι πολλές μέχρι τώρα, αλλά όχι αρκετές. Σίγουρα το να στελεχώνεις την Εθνική σου ομάδα είναι η μεγαλύτερη τιμή για κάθε αθλητή, πιστεύω. Έτσι θεωρώ μεγαλύτερή μου εμπειρία ως σήμερα τη συμμετοχή μου στην Εθνική Ελλάδος. Ποιοί είναι οι προσωπικοί σου στόχοι για το μέλλον σου στον αθλητισμό; Ο στόχος μου για τη νέα περίοδο είναι να αγωνιστώ και πάλι με τον Ολυμπιακό κι ελπίζω – εννοείται με τη δουλειά μου και τον κόπο μου - να είμαι ξανά ένας από τους παίκτες της Εθνικής ομάδας. Τι θεωρείς ότι σου έχει προσφέρει η ενασχόλησή σου με τον αθλητισμό; Ο αθλητισμός είναι υγεία, αγάπη προς τον συμπαίκτη σου αλλά και προς τον αντίπαλό σου. Μέσα από την αθλητισμό μπορείς να δημιουργήσεις πολλές φιλίες. Για μένα η ομάδα μου είναι σαν οικογένεια. Μέσα από τον αθλητισμό έχω μάθει να σέβομαι και να με σέβονται όπως επίσης να διεκδικώ αυτό που μου ανήκει. Ποια συμβουλή θα έδινες στα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη χειροσφαίριση ή γενικότερα με τον αθλητισμό;

Θα έδινα μία και μόνο συμβουλή, να μην τα παρατάνε με τίποτα, όσες δυσκολίες κι αν βρεθούν μπροστά τους, να τις ξεπερνούν και να εξελίσσονται.

Το καλοκαίρι του 2018 είναι σταθμός στην αθλητική διαδρομή του Γιάννη! Ο Γιάννης Μερμίγκης ταξίδεψε για πρώτη φορά με την αποστολή της Εθνικής Ελλάδας U15 μπάσκετ στη Γαλλία για να συμμετάσχει στο τουρνουά «φιλία» που διοργανώνεται κάθε χρόνο και συμμετέχουν σ’ αυτό οι εθνικές ομάδες U15 της Ελλάδας της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. Έπαιξε και στα τρία παιχνίδια που έδωσε η Εθνική και ήταν από τους κορυφαίους. Τον Αύγουστο ανακοινώθηκε η μεταγραφή του από τον ΚΥΔΩΝ Χανίων στον Προμηθέα Πατρών που είναι μια από τις πιο ανταγωνιστικές ομάδες του πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης της Α1 και ίσως η καλύτερη στην Ελλάδα σε ομάδες παίδων και εφήβων!

Καλή συνέχεια Γιάννη!

Σχολική Μαθητιάδα Την Τετάρτη, 18 Οκτωβρίου 2017, ξεκίνησε η 1η Περιφερειακή Μαθητιάδα Κρήτης στο Παγκρήτιο Στάδιo ΕΑΚ Ηρακλείου. Η τελετή λήξης έγινε το απόγευμα της 20ης Οκτωβρίου. Το Γυμνάσιο Πλατανιά πήρε μέρος στην διοργάνωση αυτή και έτσι την Τετάρτη ταξιδέψαμε με λεωφορεία προς το Ηράκλειο. Κάθε μαθητής είχε δηλώσει συμμετοχή σε κάποιο άθλημα. Επίσης υπήρχαν και κάποια ελεύθερα αθλήματα όπου μπορούσαν να πάρουν όλοι μέρος. Η Μαθητιάδα είναι μια μεγάλη γιορτή όπου οι μαθητές συμμετέχουν σε ολυμπιακά αθλήματα «χωρίς το φόβο της αποτυχίας και το άγχος της νίκης». Εκτός από τα ολυμπιακά είχαμε τη δυνατότητα να συμμετέχουμε και σε παραολυμπιακά αθλήματα, ώστε να καταλάβουμε βιωματικά πώς είναι η ζωή ενός ανθρώπου με αναπηρία. Θεωρώ ότι οι μαθητές ωφελούνται όταν παίρνουν μέρος σε τέτοιες δράσεις που αναπτύσσουν το σώμα και το πνεύμα. Άλλωστε οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «νούς υγιής εν σώματι υγιεί». Το σχολείο μας τα πήγε πολύ καλά: Η ομάδα των κοριτσιών στην καλαθοσφαίριση βγήκε 3η, ενώ τα αγόρια στην πετοσφαίριση κατέλαβαν τη 2η θέση. Στο τέλος μας απένειμαν μετάλλιο και αναμνηστικό δίπλωμα συμμετοχής. Γύρισα σπίτι ενθουσιασμένη με την εμπειρία της συμμετοχής μου στη Μαθητιάδα 2017 και ελπίζω ότι του χρόνου θα επαναληφθεί αυτή η διοργάνωση. Ζωή Κουτσογιαννάκη

Στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου) πραγματοποιήθηκαν από τους καθηγητές ΕΑΕ του Γυμνασίου Πλατανιά παρουσιάσεις για τα ΑμεΑ και συζητήθηκαν τρόποι συμπεριφοράς και καθημερινής επικοινωνίας με τα άτομα αυτά, με απώτερο σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών μας. Στην συνέχεια ζητήθηκε από τους μαθητές να γράψουν ένα γράμμα, απευθυνόμενοι στις τοπικές αρχές, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία καθώς και προτάσεις βελτίωσης της καθημερινότητας τους.

Αγαπητοί συμπολίτες, Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί θέλω να σας θυμίσω τα καθήκοντά μας απέναντι στα άτομα με αναπηρία. Καταρχήν σε πολλές γειτονιές της πόλης μας δεν υπάρχουν πεζοδρόμια με ράμπες ώστε να μπορούν να κυκλοφορούν με ευκολία τα άτομα με αναπηρία. Αλλά ακόμα και αν υπάρχουν, πολλοί παρκάρουν μπροστά στις ράμπες με αποτέλεσμα να μην μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν. Επίσης σε πολλά πεζοδρόμια δεν υπάρχει ο ειδικός διάδρομος για τους τυφλούς. Εξίσου σημαντικό είναι να βρίσκουν τα άτομα με αναπηρία εργασία για να ζουν με αξιοπρέπεια και να νοιώθουν ότι προσφέρουν στην κοινωνία. Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε; Αρχικά ο δήμος μπορεί να φροντίσει ώστε να κατασκευαστούν περισσότερες ράμπες και χώροι στάθμευσης για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και να μην τους ξεχνά στις προσλήψεις υπαλλήλων στο δήμο. Αλλά τίποτα δεν μπορεί να πετύχει αν δεν αλλάξει η στάση όλων μας απέναντί τους. Οφείλουμε να φερόμαστε με σεβασμό στα άτομα με ειδικές ικανότητες και να τους θεωρούμε ισότιμούς μας. Ελπίζω να σκεφτείτε με σοβαρότητα όλα αυτά τα ζητήματα. Για να ζούμε όλοι μας σ΄έναν ομορφότερο και δικαιότερο κόσμο. Σ΄ έναν κόσμο όπου το σύνθημά μας θα είναι: «Όλοι ισότιμοι, όλοι ίσοι!» Με εκτίμηση, Ζωή Κουτσογιαννάκη

Αγαπητέ κύριε Δήμαρχε, Σας γράφω αυτό το γράμμα διότι θα ήθελα να εκφράσω τη γνώμη μου πάνω στο θέμα της προσβασιμότητας των ατόμων με αναπηρία σε δημόσιους χώρους και να προτείνω λύσεις που μπορεί ν΄αλλάξουν προς το καλύτερο την καθημερινότητά τους. Τα άτομα με αναπηρίες είναι σχεδόν αδύνατο να κυκλοφορήσουν στους δρόμους και στα πεζοδρόμια διότι δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή από το κράτος και το δήμο αλλά και εξαιτίας των αδικαιολόγητων οδηγών που σταθμεύουν τα αυτοκίνητά τους πάνω στα πεζοδρόμια. Επίσης σε πολλά σημεία υπάρχουν σκαλοπάτια αντί για ράμπες, με αποτέλεσμα να μην μπορούν άτομα με αναπηρίες να μετακινηθούν. Ράμπες δεν υπάρχουν επίσης και σε πολλά δημόσια κτίρια όπως ταχυδρομεία, εφορίες, τα κτίρια των ΚΕΠ και πολλά Δημοτικά Σχολεία. Έτσι τα άτομα με αναπηρίες αναγκάζονται να μένουν κλεισμένοι στο σπίτι τους με συνέπεια να απομονώνονται από τον έξω κόσμο και για όλα αυτά την ευθύνη την έχετε εσείς, κ. Δήμαρχε, που είστε αρμόδιος να φροντίζετε για θέματα σαν κι αυτά. Μια προτεινόμενη λύση είναι να δημιουργηθούν ράμπες σε οποιοδήποτε σημείο χρειάζεται και τα πεζοδρόμια να επισκευαστούν, ώστε να μην υπάρχουν σπασμένες πλάκες κι έτσι τα ΑμεΑ να μπορούν να έχουν άνετη πρόσβαση και τελικά την ελευθερία να κυκλοφορήσουν και να ενταχθούν στην κοινωνία. Με σεβασμό, ο γραμματέας του Α4 Νίκος Σπυριδάκης

Η θεατρική ομάδα του Γυμνασίου Πλατανιά παρουσιάζει μια διασκευή του έργου ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ του Neil Simon Την Παρασκευή 8 Ιουνίου 2018 οι παρευρισκόμενοι στο θέατρο Βλησίδη είχαμε την χαρά να παρακολουθήσουμε μια εξαιρετική παράσταση της θεατρικής ομάδας του σχολείου μας. Όλα ξεκίνησαν στην αρχή της σχολικής χρονιάς 2017-18 όταν οι τωρινοί ηθοποιοί μας δήλωσαν την επιθυμία τους να συμμετάσχουν στην θεατρική ομάδα του σχολείου. To ταξίδι άρχισε όταν κάθε Δευτέρα μετά το 7ωρο (!!) έγινε το “δέσιμο” της ομάδας με παιχνίδια γνωριμίας και στη συνέχεια ξεκίνησαν οι πρόβες Δευτέρες και Τετάρτες. Ανάμεσα στα κείμενα που προτάθηκαν από τις υπεύθυνες καθηγήτριες επιλέχτηκε από τα παιδιά “αυτό που είχε πλάκα” “ήταν ενδιαφέρον” το έργο “Οι Ηλίθιοι” του Αμερικανού συγγραφέα Νιλ Σάιμον. Το έργο ανέβηκε πρώτη φορά στο Μπρόντγουει το 1981 αλλά θίγει διαχρονικά θέματα. “Η υποταγή, ο φόβος , η μοιρολατρία κρατούν τους ανθρώπους δέσμιους στα σκοτάδια της άγνοιας. Αντίθετα η γνώση, η αμφισβήτηση, η δύναμη της θέλησης και η αγάπη είναι αυτά που χαρίζουν την αληθινή ζωή” διαβάσαμε στο πρόγραμμα που συνόδευε την παράσταση. Πώς όμως φτάσαμε σ΄ αυτό το αποτέλεσμα; Η διανομή των ρόλων έγινε απλά με τα να λέει ο καθένας το ρόλο που θέλει. Μόνο δύο παιδιά ήθελαν τον ίδιο ρόλο οπότε μια κλήρωση έδωσε την λύση. Δεν γίνεται να μην αναφέρουμε εδώ το ευφυές εύρημα να παιχτεί ένας ρόλος ,αυτός του δάσκαλου Λέοντα Τολτσίνσκι από δύο ηθοποιούς ,τον Χρήστο Αρβανίτη και από ένα σημείο και έπειτα από την Ζωή Κουτσογιαννάκη!! η οποία κρατούσε και τον ρόλο του βοσκού Σνέτκυ!! Μάλιστα η αλλαγή του ρόλου έγινε επί σκηνής όταν ο Χρήστος – Λέων Τολτσίνσκι παρέδωσε τσάντα και γραβάτα στη Ζωή – Λέοντα Τολτσίνσκι!! Το άγχος βέβαια για την εκμάθηση του κειμένου δεν έλειψε από κανέναν και ο τρόμος “τι θα γίνει αν ξεχάσω τα λόγια μου” ήταν εκεί. Οι ιδέες για το πού θα μπορούσε να κρυφτεί ο υποβολέας που θα μπορούσε να ψιθυρίσει τα λόγια στον ξεχασιάρη ήταν πολλές και ...τρελές. Από το να κάνει μια

καθηγήτρια το ακίνητο πρόβατο πάνω στη σκηνή ή να κρυφτεί κάτω από ένα τραπέζι- πράγμα που απαιτούσε ανώτερες γυμναστικές δεξιότητες και αντοχή στην ακινησία – μέχρι το απλό να βρίσκεται κοντά στους ηθοποιούς πίσω από τα σκηνικά. Επιλέχθηκε η τελευταία λύση για να αποδειχτεί ότι δεν είχαν άδικο να θέλουν τον υποβολέα κοντά τους αφού στην σκηνή του γάμου που τον χρειάστηκαν δεν τον άκουγαν! Οι ηθοποιοί μας λοιπόν σ’ αυτή την σκηνή που ήταν η τελευταία στις πρόβες όταν όλοι ήταν πια κουρασμένοι “κόλλησαν”, κοιτούσαν ο ένας τον άλλο, κοιτούσαν ο ένας τον άλλο αλλά τι πειράζει; αφού έτσι κι αλλιώς αυτός είναι ο ρόλος τους. Είναι όλοι ηλίθιοι! Μια δροσερή παράσταση με έντονο κωμικό στοιχείο, με μεγάλη φροντίδα προετοιμασμένη και σκηνοθετημένη από τις υπεύθυνες καθηγήτριες Μαρία Σημαντηράκη, Χαρά Μπατζέλη και Δήμητρα Χαλκιαδάκη οι οποίες και ευχαριστούν τον Χρήστο Ραχιώτη και τον Νεκτάριο Ξανθουδάκη από το Δίκτυο Θεατρικής Αγωγής Β'θμιας Εκπαίδευσης Χανίων για την βοήθεια στην σκηνοθεσία και το σεμινάριο που έγινε στο χώρο του σχολείου. Στην παράσταση έλαβαν μέρος με σειρά εμφάνισης οι μαθητές: Χρήστος Αρβανίτης, Ζωή Κουτσογιαννάκη, Μαρία Μαυρογένη, Μαριλή Μπαλαδάκη, Σίμων Κατσαλιάκης, Κωνσταντίνα Φανταουσάκη, Φοίβος Καστρινάκης, Ελισάβετ Πρωίμου, Κλαούντια Ισουφάι, Ελεονόρα Ναιντενοβα. Αφηγήτρια η Μαριλένα Φιωτοδημητράκη. Το κέφι, η ζωντάνια, ο αυθορμητισμός των παιδιών κέρδισαν το κοινό που τους χειροκρότησε με ενθουσιασμό!! Τα λόγια της Ζωής συμπυκνώνουν την ουσία της όλης προσπάθειας. “Αν με ρωτούσες παλιότερα τι μου έρχεται στο νου όταν ακούω την λέξη θέατρο θα σκεφτόμουν ηθοποιούς και πολλά χαμόγελα. Τώρα όμως ξέρω ότι δεν είναι μόνο αυτά. Για να πετύχεις ένα θεατρικό είναι πολύ σημαντική η διαδρομή, η συνεργασία, η καλή διάθεση και το κέφι! Για μένα το θέατρο είναι ένας τρόπος να εκφραστώ και να δημιουργήσω. Είναι ένας τρόπος να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου και τους άλλους! ”

Στην ΕΡΑ Χανίων με θέμα «Ασφάλεια στο Διαδίκτυο» Οι μαθητές και μαθήτριες της Γ’ τάξης του Γυμνασίου Πλατανιά Κωνσταντίνα Μπαχαντάκη, Εύη Παντελάκη, Αντώνης Μουτσόπουλος και Θανάσης Τσιροτζίδης μίλησαν σε ειδική εκπαιδευτική εκπομπή στην ΕΡΤ Χανίων για τις προκλήσεις και τους κινδύνους του διαδικτύου. Η συζήτηση έγινε στο πλαίσιο της Ημέρας Ασφαλούς Πλοήγησης στο Διαδίκτυο (Safer Internet Day) που γιορτάζεται κάθε χρόνο τον Φεβρουάριο. Για την εμπειρία της αυτή γράφει η Εύη Παντελάκη: «Στις 6 Φεβρουαρίου 2018 επισκεφθήκαμε την ΕΡΑ Χανίων συνοδευόμενοι από τον Διευθυντή του Γυμνασίου μας κ. Βασίλη Παπαστάμο. Φτάνοντας στο κτίριο του ραδιοφωνικού σταθμού κατευθυνθήκαμε στο καθιστικό όπου μας περίμενε ένα ποτήρι χυμός. Ακολούθησε μια χαλαρή κουβέντα με τους εργαζόμενους του σταθμού. Το κλίμα ήταν πολύ οικείο και ευχάριστο. Αργότερα ξεναγηθήκαμε στο κτίριο για το οποίο σχηματίσαμε πολύ θετικές εντυπώσεις. Υπήρχαν πολλοί χώροι και σε κάθε έναν από αυτούς πολλά και διαφορετικά πράγματα για να δει κανείς: ένα δωμάτιο με πάρα πολλούς παλιούς δίσκους, ένα άλλο με διάφορα ολοκαίνουργια μηχανήματα ηχοληψίας και επεξεργασίας ήχου, το παλιό δωμάτιο ελέγχου,

το

ηχομονωμένο

δωμάτιο

όπου γίνεται

η

εκπομπή

καθημερινά και πολλά άλλα. Μαζί με τον κ. Γώγουλο, τον σχολικό σύμβουλο Πληροφορικής της Δυτικής Κρήτης, ο οποίος ήταν επίσης καλεσμένος στην εκπομπή, γνωρίσαμε από κοντά όλους τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί. Όταν ήρθε η καθορισμένη ώρα συγκεντρωθήκαμε στο ηχομονωμένο δωμάτιο και ξεκινήσαμε την εκπομπή. Το θέμα μας ήταν η Ασφάλεια στο Διαδίκτυο. Η κουβέντα μας διήρκησε περίπου μία ώρα κατά τη διάρκεια της οποίας ειπώθηκαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Αρχικά μιλήσαμε για τους κινδύνους που μπορεί να συναντήσει κανείς κατά την πλοήγησή του στο διαδίκτυο και στη συνέχεια για τους τρόπους αντιμετώπισής τους. Στο τέλος μιλήσαμε για κάποιες προσωπικές εμπειρίες μας. Ο καθένας μας είχε διαφορετικές ιδέες και ξεχωριστή γνώμη κι έτσι όλοι μαζί δώσαμε πολύ ωραίες λύσεις στα προβλήματα που είχαμε λίγο πριν αναφέρει. Η συζήτηση είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον γιατί απευθυνόταν σε όλες τις ηλικίες. Δεν ήταν κάποια χρονοβόρα, ανούσια, βαρετή διάλεξη αλλά συζήτηση μεταξύ ενηλίκων και παιδιών όπου ο καθένας είχε κάτι διαφορετικό να προσθέσει. Προσωπικά ξαφνιάστηκα από το πόσο γρήγορα πέρασε ο χρόνος. Η εκπομπή αυτή με έβαλε σε διάφορες σκέψεις. Μια από αυτές ήταν πως πολλοί άνθρωποι έχουν σταματήσει νa ακούνε ραδιόφωνο μιας και υπάρχουν κι άλλοι τρόποι ψυχαγωγίας κι ενημέρωσης, π.χ. η τηλεόραση. Ούτε κι εγώ προσωπικά άκουγα ραδιόφωνο και ούτε του έδινα και πολύ αξία. Αλλά μετά από αυτή την επίσκεψη άλλαξα γνώμη. Ήταν πράγματι μια πολύ ωραία εμπειρία που θα ήθελα να την ξαναζήσω!» Εύη Παντελάκη

Διακρίσεις του Σχολείου μας σε διαγωνισμό Δημοσιογραφίας Σημαντικές διακρίσεις απέσπασε το σχολείο μας στον 4ο Παγκρήτιο Διαγωνισμό Δημοσιογραφικών Δεξιοτήτων που διοργανώθηκε από τον «Σύλλογο Νεανικής Δημοσιογραφίας, Λευτέρης Δασκαλάκης» : – Ειδικό Βραβείο για το σύνολο της εκδοτικής παραγωγής του σχολικού έτους 2017-2018 για τα έντυπα: «Αλλιώτικη σκέψη» της Γ’ τάξης, «Εμπνέομαι από την αρχαία ιστορία» της Α’ τάξης και «Αφιέρωμα στο λογοτεχνικό έργο του Κώστα Χιωτάκη».

– Ειδικό Βραβείο εικονογράφησης στη μαθήτρια Μαρία Μαυρογένη για την εργασία της «Ο Μικρός Πρίγκιπας».

– Ειδικό Βραβείο εικονογράφησης στη μαθήτρια Πάμελα Πέτκοβα για την εργασία της «Είναι πλέον ειρήνη!».

– Έπαινος συμμετοχής για την εφημερίδα «Χρυσαλίδα». Η απονομή των βραβείων έγινε από τον πρόεδρο του συλλόγου Γιώργο Δασκαλάκη στο γραφείο του Γυμνασίου Πλατανιά όπου και ανανεώθηκε η συνάντηση μας μαζί του την επόμενη σχολική χρονιά!

Ενημερώσεις Αγωγής Υγείας από την Υγειονομική Περιφέρεια Κρήτης Αξιοποιώντας το πρόγραμμα δράσεων ενημέρωσης της 7ης Υ.Π.Ε. διοργανώθηκαν στο Γυμνάσιο Πλατανιά σειρά από ενημερώσεις των μαθητών και εκπαιδευτικών από ειδικούς για τα παρακάτω θέματα αγωγής Υγείας: Αντισύλληψη - Σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Ενημέρωση από την ιατρό Κορακοβούνη Καλλιόπη και τη μαία Σοφουλάκη Κική, του Κέντρου Υγείας Κισσάμου Αιμοδοσία - Ενημέρωση από το τμήμα αιμοδοσίας του Γ.Ν. Χανίων "Άγιος Γεώργιος" και τη νοσηλεύτρια Μαρία Βαρουξάκη Στοματική Υγιεινή. Εξέταση οδοντοστοιχίας, ορθή χρήση οδοντόβουρτσας και φθορίωση δοντιών από τον οδοντίατρο Παπαδάκη Στέλιο του Κέντρου Υγείας Κισσάμου Αλκοόλ και νέοι - ενημέρωση, ανά τμήμα, από την Ιατρό Κα Παπαδόσηφου του Ιατρείου Ταυρωνίτη του Κέντρου Υγείας Κισσάμου

Η αγωνιστικότητα των Κρητικών κατά την Τουρκοκρατία μέσα από τη λογοτεχνία Στις 2 Μαΐου 2018 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία εκδήλωση με θέμα την αγωνιστικότητα των Κρητικών κατά την Τουρκοκρατία μέσα από τη λογοτεχνία. Η εκδήλωση έγινε στο Minoa Palace. Το αφιέρωμα ξεκίνησε με μια αναφορά στην αγωνιστικότητα των Κρητικών κατά την περίοδο αυτή από τον Διευθυντή του Γυμνασίου Βασίλη Παπαστάμο. Αμέσως μετά τον λόγο πήραν οι μαθητές του Γυμνασίου Πλατανιά Κομπιτσάκη Μαρία και Εμμανουέλλα Λίτσι της Γ΄ τάξης, Τωμαδάκη Έλενα και Φιωτάκης Λευτέρης της Β΄ τάξης και Χατζάκη Αργυρώ της Α΄ τάξης που παρουσίασαν τις εργασίες τις οποίες δημιούργησαν, αφού μελέτησαν συγκεκριμένα βιβλία της βιβλιοθήκης του σχολείου που αφορούν το θέμα αυτό. Την επιμέλεια των παρουσιάσεων είχε η φιλόλογος Μαρία Μαγουλά. Αρχικά, η Κομπιτσάκη Μαρία διάβασε ιστορικά στοιχεία που αφορούν τις κρητικές επαναστάσεις επί Τουρκοκρατίας: «οι επαναστάσεις στην Κρήτη ενάντια των Τούρκων ήταν πολλές. Ξεκινούν το 1770 και τελειώνουν το 1897. Οι σημαντικότερες όμως υπήρξαν αυτή του 1866-1869 και η επανάσταση του 1878». Κατόπιν τον λόγο πήρε η Χατζάκη Αργυρώ που παρουσίασε τη δική της εργασία. Διάβασε αποσπάσματα από το ιστορικό και «Ως τρέχει παραπόταμον όταν λαογραφικό αφήγημα του Γιάννη Δημητρομανωλάκη «Από τη ζωή πρωτοκινήση, όταν ραγδαία η βροχή και χάλαζα και το ολοκαύτωμα του χωριού μου» που αναφέρεται στις αρχίση καταστροφές που υπέστησαν τα χωριά των επαρχιών Βιάννου – πέτρες και ξύλα απαντά, όλα τα Ιεράπετρας από τους εχθρούς, αρχικά από τους Γερμανούς και, παρασύρει, κάνοντας αναδρομή, επί Τουρκοκρατίας. Η μαθήτρια κατέληξε στα τα δέντρα ξεριζώνει τα και δικά της συμπεράσματα: «οι αξίες που πίστευαν και στερεόν γεφύρι. υπερασπίζονταν οι κρητικοί έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τη Ως κυπαρίσσια του βουνού νοοτροπία και τη συμπεριφορά των Τούρκων. Αγωνίζονταν για την στους βράχους ριζωμένα, τιμή, την περηφάνια, την ελευθερία τους. Ένιωθαν έντονα το χρόνους πολλούς ασάλευτα αίσθημα της αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης. Ο ένας βοηθούσε έχουσι καμωμένα, τον άλλον και δεν συμβιβάζονταν» όπως φαίνεται από και τον χειμώνα τον βαρύ περνούν και δεν φοβούνται, χαρακτηριστικά αποσπάσματα: «Κατάλαβε ο Κωνσταντής πως είναι στοιχειά θεμελιωτά, διόλου έπρεπε να χτυπήσουν ξαφνικά αυτόν πρώτα, αλλιώς δεν θα δεν κινούνται». έπαιρναν ζωντανή την Αγγελική από τα χέρια του. Μπροστά πήγαιναν τέσσερις άλλοι νιζάμηδες, καβάλα και αυτοί πάνω σε

άλογα. Ανύποπτοι μπήκαν μέσα στο στένεμα που έκαναν τα δυο χαράκια. Τους έβαλαν στη μέση. Σημάδεψε ο Κωνσταντής, έφυγε η πρώτη μπάλα, έφυγε και η πιστόλα από τα χέρια του Τούρκου βαθμοφόρου». Η μαθήτρια Εμμανουέλλα Λίτσι διάβασε αποσπάσματα από την ιστορική ρίμα «Η μάχη του Αλικιανού, 15 Μαρτίου 1878». Μία από τις μάχες του αγώνα του 1878 για την ένωση αφηγείται η πολύστιχη ρίμα που ακολουθεί. Ριμαδόρος της μάχης του Αλικιανού στις 15-3-1878 είναι ο Σπυρίδων Σπυριδάκης, γιος του οπλαρχηγού Κυδωνίας Ιωάννη Σπυριδάκη, από τον Γαλατά. Στην επανάσταση του 1878 ο ποιητής συνόδευε το στρατόπεδο Κυδωνίας ως γραμματικός. Κατόπιν οι μαθήτριες Κομπιτσάκη Μαρία και Τωμαδάκη Έλενα παρουσίασαν την εργασία τους την οποία έγραψαν αφού διάβασαν το χρονικό του Παντελή Πρεβελάκη «Παντέρμη Κρήτη» που αναφέρεται στο ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου κατά την επανάσταση του 1866. Στη μάχη στο Αρκάδι, οι κρητικοί φοβόντουσαν πως οι εχθροί θα καταστρέψουν το μοναστήρι. «Οι Τούρκοι κατακυλούσανε κοτρώνες και σακιά γιομισμένα με χώμα και ζύγωναν αγάλι-αγάλι εκείνη την σφηκοφωλιά. Οι κλεισμένοι μέσα στο μοναστήρι σκαρφαλώσανε στη σκεπή και πολεμούσανε από κει στα φανερά. Άλλοι καήκανε ζωντανοί, άλλοι σκοτωθήκανε. Μέσα σε μία μέρα χάθηκαν οχτώ ή εννιά γενναίοι κρητικοί στη μάχη». Οι μαθήτριες συμπέραναν ότι «οι Κρητικοί υπήρξαν πάντοτε γενναίοι. Παρόλα τα αμέτρητα και σκληρά βασανιστήρια που δέχονταν από τους Τούρκους εκείνοι δεν το έβαλαν ποτέ κάτω. Αξίζει να αναφέρουμε πως τα γυναικόπαιδα ήταν και εκείνα πολύ βασανισμένα και πέρασαν απίστευτα δύσκολες ώρες. Οι σημαντικότεροι παράγοντες της γενναιότητας των Κρητικών ήταν η αγάπη τους για την πατρίδα και η σχέση που είχαν μεταξύ τους. Πίστευαν στους εαυτούς τους και αυτό μετρούσε πολύ». Αμέσως μετά τον λόγο πήρε η Εμμανουέλλα Λίτσι που διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο του Νίκου Δασκαλάκη «Ιερέας Ιωάννης Ματωνάκης, ο ελεήμων υπηρέτης του Θεού» στο οποίο ο συγγραφέας θεώρησε καθήκον του να διασώσει την εικόνα ενός ξεχωριστού προσώπου: του προπάππου του Ιωάννη Ματωνάκη, ενός σεμνού ιερέα από το Γεράνι Κυδωνίας που αφιέρωσε τη ζωή του στον Θεό και στην ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. «Μια Κυριακή, με το τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο παπά Γιάννης παίρνει το Άγιο Δισκοπότηρο με τη

Η παρουσίαση των μαθητών έκλεισε με την ανάγνωση του ποιήματος που έγραψε ο Λευτέρης Φιωτάκης εμπνεόμενος από τον «Καπετάν Μιχάλη», του Νίκου Καζαντζάκη. Απ’ τους παππούδες στα εγγόνια περνούν χιλιάδες χρόνια, για την Κρήτη ιστορίες σαν παλιές φωτογραφίες! Και θυμούνται οι παλιοί, Τούρκοι μα και Χριστιανοί, δυο αντίπαλες δυνάμεις που γι’ αυτό δεν αμφιβάλλεις! Με κατσούνες και σπαθιά πάλευαν σαν τα θεριά τους Τούρκους να νικήσουνε, τον τόπο τους ν’ αφήσουνε! Ελευθερία ή Θάνατος ιερό το σύνθημά μας κι όποιος αρνιόταν να το πει έφευγε από κοντά μας! Οι Τούρκοι δεν τους θέλανε τους Έλληνες τολμηρούς και όσους αντιστέκονταν τους σκότωναν κι αυτούς! Στην Κρήτη δεν δειλιάζανε, ήταν αντρειωμένοι, στον τόπο τους δεν θέλανε βάρβαρος να μπαίνει! Έτσι λοιπόν οι Κρητικοί σηκώσανε κεφάλι, δήλωσαν στον κατακτητή να βρει μια χώρα άλλη! Οι Τούρκοι βρήκαν αφορμή την Κρήτη να θερίσουν, τρανό, θεριό, πολεμιστή γρήγορα ν’ αφανίσουν! Μα οι Κρητικοί παλέψανε με πείσμα και κουράγιο, σ’ αυτούς δεν παραδώσανε τον τόπο τους τον Άγιο! Κι οι Κρητικοί πετύχανε με τέτοιο ζήλο που ‘χανε, λευτερωθήκανε μετά από λίγα χρόνια κι αυτή η μάχη φάνταζε σε όλους τους αιώνια! Στο χρόνο έτσι έμεινε η ιστορία του τόπου από τη φράση τη γνωστή ενός κατοίκου ντόπιου! Είδε την οικογένεια, δεν είχε άλλη λύπη και η κραυγή του ακούστηκε σε όλο τον πλανήτη! Εξαντλημένος ήτανε ύστερα από τη νίκη, μα δύναμη βρήκε για να πει: «Γεια σου, Παντέρμη Κρήτη!»

Θεία Κοινωνία και κατευθύνεται προς το Μόδι για να κοινωνήσει κάποιον βαριά άρρωστο. Καθώς πλησιάζει το ρυάκι ανάμεσα στα δύο χωριά, αντιλαμβάνεται από μακριά μια ομάδα Τούρκων στρατιωτών να ξεκουράζονται στη σκιά κάτω από τα πανύψηλα πλατάνια. Επικεφαλής τους είναι ο καινούριος μπέης – διοικητής της περιοχής, ο πιο άγριος διώκτης χριστιανών που πέρασε ποτέ από τα χωριά αυτά. Ο παπά Γιάννης αισθάνεται φρίκη και τρόμο βλέποντάς τους, όχι για τη ζωή του όπως άλλοτε, αλλά γιατί φοβάται μην βεβηλώσουν οι άπιστοι τη Θεία Μετάληψη που μεταφέρει. ‘’Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ υμών!’’ ψάλλει νοερά και παρακαλεί την Παναγία να τον βοηθήσει άλλη μια φορά. Κι ο παπά Γιάννης σώζεται με θαυμαστό τρόπο για δεύτερη φορά από τους Τούρκους». Ακολούθησε η Μαρία Κομπιτσάκη με μία ακόμα εργασία της. Διάβασε στα Νέα Ελληνικά αποσπάσματα από το αφήγημα του Ιωάννη Κονδυλάκη «Πώς ερώμιεψε το χωριό». «Κάποια μέρα έμαθαν οι Μοδιανοί ξαφνικά ότι ο Σταμάτης Αλεφούζος εξαγόρασε τα πατρικά του κτήματα και σε λίγο καιρό εγκαταστάθηκε στο πατρικό του σπίτι δίπλα στο κονάκι του Αρίφη. Μία από τις πρώτες του φροντίδες ήταν να φέρει από το χωριό Ακαράνου μία γουρούνα με έξι- επτά γουρουνόπουλα, τόσο θορυβώδη και αεικίνητα, ώστε νόμιζες ότι γέμισε χοίρους το χωριό. Και πράγματι γέμισε, γιατί και όσοι από τους χριστιανούς Μοδιανούς δεν είχαν, αγόρασαν και όσοι τους είχαν δεμένους, τους άφηναν ελεύθερους να περιφέρονται στο χωριό και στους γύρω αγρούς, να επισκέπτονται μερικές φορές το τουρκικό καφενείο, να μπαίνουν στις τουρκικές αυλές προκαλώντας αγανάκτηση και φρίκη στις χανούμισσες, και ν’ αναστατώνουν τους λαχανόκηπους των αγάδων». Η μαθήτρια συμπέρανε ότι «οι κρητικοί είναι ευαίσθητοι κι έχουν ανθρωπιά, αφού όταν είδε ο κρητικός ότι ο σουλτάνος ήταν στεναχωρημένος και δεν αντέδρασε εναντίον του για την παράνομη αυτή πράξη του, σταμάτησε την εκδίκηση». Τέλος, ο μαθητής Λευτέρης Φιωτάκης παρουσίασε τη δική του εργασία που βασίστηκε στον «Καπετάν Μιχάλη» του Νίκου Καζαντζάκη. «Στην Κρήτη, τα παιδιά ζούσαμε μια διαφορετική ζωή. Από πολύ νωρίς, ζώντας την έτοιμη κάθε στιγμή να ξεσπάσει σύγκρουση, είχαμε ψυχανεμιστεί πως στον κόσμο τούτο δυο μεγάλες δυνάμεις παλεύουν: o Χριστιανός κι ο Τούρκος, το καλό και το κακό, η Ελευθερία και η Τυραννία και πως η ζωή δεν είναι παιχνίδι, είναι αγώνας. Μ’ αυτή τη σκέψη βαδίζαμε στα δύσβατα μονοπάτια της ζωής, όλο ανησυχία, μα και θάρρος μήπως και κάποια μέρα αντικρίσουμε τον αντίπαλο. Αυτή η σκέψη μας συνόδευε τα βράδια, για χρόνια ήταν η σκέψη μας προτού κοιμηθούμε… Ανυπομονώ τόσο πολύ να ακούσω τη συνέχεια, να με ταξιδέψει ο παππούς σε μέρη άγνωστα, να μου γνωρίσει άτομα σπουδαία και μαζί ν’ ανακαλύψουμε τη δύναμη της Ελλάδας και προπαντός …. της Κρήτης, του τόπου μας, του τόπου που κατάφερε και αντιστάθηκε στους μεγαλύτερους εχθρούς, που τελικά … αναστήθηκε και ενώθηκε με τη μητέρα Ελλάδα».

Αθλητικός Σύλλογος Ατόμων με Αναπηρία ΑΡΙΩΝ «Για σένα μια κίνηση, για κάποιον η κίνησή του» Στα πλαίσια των δράσεων του, το ΑΣ ΑμεΑ ΑΡΙΩΝ και για περίπου δυο (2) χρόνια έτρεξε το πρόγραμμα «Για σένα μια κίνηση, για κάποιον η κίνησή του» με σκοπό τη συλλογή πλαστικών καπακιών ώστε με το ποσό είσπραξης από την ανακύκλωσή τους, αρχικά να αγοραστεί αναπηρικό καρότσι για την Κουμπιάδη Στέλλα, αθλήτρια του σωματείου στην κατηγορία BC3 Boccia και στη συνέχεια για αγορά προσαρμοσμένου αθλητικού εξοπλισμού. Ο Αρίων, Ίππος κατά την Ελληνική μυθολογία, αποτέλεσε την ιδεατή ανθρώπινη ανάγκη αλλά και την αξία της γρήγορης λήθης για κάθε οδυνηρό συμβάν , προκειμένου ο άνθρωπος να συνεχίζει να είναι δημιουργικός. Το ΑΣ ΑμεΑ ΑΡΙΩΝ ΧΑΝΙΩΝ ιδρύθηκε το 2009 από μια παρέα ανθρώπων με κοινή στάση και φιλοσοφία απέναντι στην αναπηρία. Όχι από οίκτο και συμπόνια, αλλά με αισθήματα κυρίαρχα σεβασμού και αξιοπρέπειας απέναντι σε κάθε άνθρωπο με αναπηρία. Αφορμή της ίδρυσής του στάθηκε η αγωνία και η ανάγκη νέες και νέοι με αναπηρία να έχουν τη δυνατότητα να αθλούνται αλλά και να συμμετέχουν σε προγράμματα αναψυχής συστηματικά. Η παρουσία του ΑΡΙΩΝ από το 2009 έως και σήμερα είναι συνεχής στις αθλητικές διοργανώσεις σε τοπικό, Πανελλήνιο και Πανευρωπαϊκό επίπεδο. Επίσης, υπάρχει παρουσία στα δρώμενα της πόλης μας, διοργανώνει ημερίδες και παρουσιάσεις σε σχολεία και όπου αλλού θεωρεί πρόσφορο. Στο ΑΣ ΑμεΑ ΑΡΙΩΝ ΧΑΝΙΩΝ λειτουργούν τα εξής τμήματα: Boccia (παίζεται από άτομα με κινητική αναπηρία που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο) ,Αγωνιστική ποδηλασία ,Εκμάθηση ποδηλάτου ,Αναπτυξιακή Φυσική Αγωγή και Baskin (παραλλαγή του basket). Ένα άθλημα για όλους. Γυναίκες και άντρες, άτομα με και χωρίς αναπηρία παίζουν μαζί .Παίκτες καλαθοσφαίρισης, εργαζόμενοι–αθλούμενοι, φοιτητές και άτομα με αναπηρία αποτελούν την ομάδα. Το σχολείο μας ανταποκρίθηκε άμεσα στην έκκληση συλλογής καπακιών και για μεγάλο χρονικό διάστημα βλέπαμε τους μαθητές μας να συνωστίζονται έξω από το γραφείο στον ειδικό κάδο συλλογής. Πολλοί μάλιστα έφερναν ολόκληρες σακούλες από το σπίτι τους! Στις 31 Οκτωβρίου 2017 δυο μέλη του ΑΣ ΑμεΑ Αρίων ο Αντώνης Βαρδάκης και η Σπυριδούλα Ροδολάκη επισκέφτηκαν το σχολείο μας, ενημέρωσαν τους μαθητές για την δράση αυτή αλλά και για τους σκοπούς του Αρίωνα και παρέλαβαν τα καπάκια παρουσία όλων των μαθητών. Έτσι λοιπόν καταδείχτηκε ότι ο εθελοντισμός στις ημέρες μας, μια άγνωστη λέξη για πολλούς, μπορεί να προσφέρει πολλά. Πρόκειται για μια απλή κίνηση με μεγάλη όμως ανταποδοτική αξία. Μια απλή πράξη που δεν κοστίζει σε κανέναν μας χρόνο ή κόπο και ταυτόχρονα φανερώνει αγάπη προς το περιβάλλον και προσφορά προς τον συνάνθρωπο.

Γιορτάζοντας τις φυσικές επιστήμες Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το Γυμνάσιο Πλατανιά συμμετείχε στο «Γιορτάζοντας» με την ομάδα Πειρακτρόνια ( Αρχαγγελάκης Μανώλης, Γαλάνη Ευριδίκη, Γαροφαλάκης Ιπποκράτης, Γεωργιάδης Κώστας, Καντηλιεράκης Μανώλης, Καρακατσάνη Γαρυφαλλιά, Μουτσόπουλος Αντώνης και Παντελάκη Εύη) που παρουσίασε τα πειράματα που περιγράφονται παρακάτω. Οι συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί ήταν: Μιχελάκης Δημήτρης (χημικός), Παπαδάκη Ελένη και Σημαντηράκη Μαρία (φυσικοί)

Η στήλη της Βαγδάτης Η ανακάλυψη έγινε το 1938 από τον Γερμανό αρχαιολόγο Βίλχελμ Κόνιγκ, σε ανασκαφές, ελάχιστα έξω από την Βαγδάτη. Ήταν ένα πήλινο βάζο, με ύψος 14 εκατοστά και διάμετρο 8 εκατοστά. Μέσα σε αυτό υπήρχε ένας χάλκινος κύλινδρος στερεωμένος (10 εκατοστά ύψος, 2,6 εκατοστά διάμετρος). Μέσα στον κύλινδρο υπήρχε μια μικρή σιδερένια ράβδος σφηνωμένη σε καπάκι από στερεή πίσσα, που είχε στο κέντρο του ένα στερεό κομμάτι σιδήρου, με μήκος 7,5 εκατοστά και διάμετρο περίπου ένα εκατοστό. Στη συνέχεια βρέθηκαν άλλα δώδεκα τέτοια βάζα, σε κοντινές περιοχές. Η χρονολόγηση και τα πειράματα Μετά από δύο χρόνια ερευνών ο γερμανός αρχαιολόγος δημοσίευσε μια εργασία στην οποία υποστήριζε ότι το εύρημα ήταν μία αρχαία μπαταρία. Ένα γαλβανικό στοιχείο αποτελούμενο από δύο ηλεκτρόδια από χαλκό και σίδηρο βυθισμένα μέσα σε ένα ηλεκτρολυτικό υγρό (συνήθως ξύδι ή κρασί). Εκτιμήσεις χρονολογούν την μπαταρία μεταξύ του 250 και 225 μ.Χ. Η στήλη μάλλον χρησιμοποιήθηκε για επιχρύσωση ή επαργύρωση κοσμημάτων και στολιδιών. Μετά από χρόνια βρέθηκαν παρόμοιες συσκευές και σε πόλεις της Αιγύπτου και παρόμοιου μεγέθους σε άλλες περιοχές του Ιράκ. Το 1940 ο Γουίλιαμ Γκρέι σε αντίγραφο της μπαταρίας, μέσα στον χάλκινο κύλινδρο, κατάφερε να καταγράψει τάση 0,5 volt, την ίδια τάση έδωσε και η δική μας κατασκευή. Το φαινόμενο της οξειδοαναγωγής είναι η αιτία λειτουργίας της στήλης. Τα δύο μέταλλα δεν έχουν ίδια ηλεκτραρνητικότητα, δηλαδή ίδια ικανότητα συγκράτησης των ηλεκτρονίων, έτσι μεταφέρονται ηλεκτρόνια από το ένα μέταλλο στο άλλο μέσω του ηλεκτρολυτικού υγρού (ξύδι), σύμφωνα με την αντίδραση

Cu

2+

+ Fe

Cu + Fe

2+

Ατέρμων κοχλίας Η ανακάλυψη του ατέρμονος κοχλία, ή «κοχλία του Αρχιμήδη», υπήρξε μια απλή αλλά και πολύ σημαντική εφεύρεση που συνέβαλε στην επίλυση πολλών καθημερινών πρακτικών προβλημάτων. Εφευρέτης του συγκεκριμένου οργάνου είναι αναμφισβήτητα ο Αρχιμήδης. Το πιστοποιούν πολλές αναφορές. Ο Μοσχίων στο έργο του «Αθηναίος» δηλώνει ότι προκειμένου ο Αρχιμήδης να καθελκύσει την «Συρακουσία», ένα γιγάντιο πλοίο, κατασκεύασε τον ατέρμονα κοχλία. Αφορμή για την εφεύρεση του οργάνου δόθηκε στον μεγάλο μαθηματικό όταν ο τελευταίος επισκέφθηκε την Αίγυπτο. Εκεί εμπνεύστηκε τον κοχλία και τον κατασκεύασε στην προσπάθειά του να βοηθήσει τους χωρικούς ν’ αντλήσουν νερό από το Νείλο. Λόγω περιστροφής του κοχλία το νερό μπορούσε να κινηθεί ανοδικά μέσα στα ελικοειδή πτερύγια και να μεταφερθεί στο άνω άκρο της διάταξης, όπως φαίνεται στο σχήμα. Πολύ σύντομα η χρήση του κοχλία απλώθηκε σε όλη την Μεσόγειο. Σε μερικές περιοχές της Βόρειας Αφρικής εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Η ονομασία «κοχλίας» οφείλεται στο σχήμα, τη μορφή του οργάνου, που μοιάζει με κέλυφος σαλιγκαριού (κοχλίας).

Η κούπα του Πυθαγόρα (δίκαιου) Εξωτερικά μοιάζει με μια απλή πήλινη κούπα η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί όπως ένα κανονικό ποτήρι. Η έκπληξη όμως στη συνέχεια είναι μεγάλη. Αν το υγρό ξεπεράσει το όριο μιας γραμμής που είναι χαραγμένη στο εσωτερικό της, τότε η κούπα αδειάζει, το υγρό χύνεται από τη βάση της και… περιλούζει, αυτόν που τόλμησε να ξεπεράσει το όριο! Πρόκειται για την τιμωρία του υβριστή καθώς αυτός ξεπέρασε κάθε όριο του μέτρου προκαλώντας θεούς και ανθρώπους… Η επινόησή της χρονολογείται στον 6ο π. Χ αιώνα από τον μεγάλο Σάμιο φιλόσοφο, μαθηματικό, γεωμέτρη και μουσικό Πυθαγόρα. Είναι γνωστή σαν η «κούπα του Πυθαγόρα», η κούπα του δικαίου. Στην κεντρική στήλη υπάρχει μία τρύπα η οποία επικοινωνεί με την τρύπα που υπάρχει στο κάτω μέρος της κούπας μέσω ενός σωλήνα. Το σχήμα του σωλήνα μπορούμε να το παρομοιάσουμε με ένα καλαμάκι το οποίο έχουμε λυγίσει πάρα πολύ. Όσο η κούπα γεμίζει με υγρό μέχρι το όριο (διακεκομμένη γραμμή) παράλληλα γεμίζει και ο σωλήνας που βρίσκεται εντός της στήλης. Το ύψος του κρασιού είναι το ίδιο λόγω της αρχής των συγκοινωνούντων δοχείων. Η πίεση στην ελεύθερη επιφάνεια του κρασιού είναι ίση με την ατμοσφαιρική πίεση (patm), όση είναι και η πίεση στην τρύπα του κάτω μέρους του ποτηριού. Όταν όμως το ύψος του υγρού περάσει την διακεκομμένη γραμμή, τότε γεμίζει με κρασί ο σωλήνας και υπάρχει διαρροή από το κάτω μέρος του ποτηριού μέχρι να αδειάσει όλο το ποτήρι. Αυτό συμβαίνει διότι η πίεση στο σημείο (1) είναι μικρότερη από την πίεση στο (3), έτσι το κρασί θα κινηθεί από υψηλότερες σε χαμηλότερες πιέσεις, θα περάσει όλο μέσα στο σωλήνα και θα χυθεί από την κάτω τρύπα. Αυτή η μέθοδος είναι γνωστή και ως «αρχή του σιφωνισμού».

Το τσιγάρο κάνει κακό Όλοι οι καπνιστές θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο καπνός που παράγει ένα τσιγάρο περιέχει νικοτίνη, μονοξείδιο του άνθρακα και 4.000 περίπου άλλες ουσίες, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν αποδεδειγμένη καρκινογόνο δράση (αρωματικοί υδρογονάνθρακες, βενζοπυρένιο, φαινόλες, πολώνιο, νικέλιο, κάδμιο, ινδόλη, καρβαζόλη, ακρολεΐνη, υδροκυάνιο, αρσενικό, νιτροζαμίνες, υδραζίνη, ακεταλδεΰδη, οξείδια του αζώτου κ.ά.). Κάθε φορά που ένας καπνιστής ανάβει ένα τσιγάρο, δηλητηριάζει τον οργανισμό του με όλες αυτές τις ουσίες και αφαιρεί 7,5 λεπτά από τη ζωή του. Με το πείραμα μας δείξαμε το πόσο κακές ουσίες αφήνει κάθε ρουφηξιά τσιγάρου.

Κινηματογραφική ομάδα «στα σπάργανα» !!! Για πρώτη φορά φέτος δημιουργήσαμε μια κινηματογραφική ομάδα στο Γυμνάσιο Πλατανιά! Δεκαέξι μαθητές και μαθήτριες από όλες τις τάξεις, εφοδιασμένοι με κάμερες, τρίποδο, κινητά και πολύ κέφι συναντιόμασταν κάθε Παρασκευή μεσημέρι μετά το σχόλασμα προσπαθώντας να ανιχνεύσουμε τη μαγεία του κινηματογράφου. Η αρχή έγινε με τα Cine μαθήματα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων όπου παρακολουθήσαμε το εργαστήριο του κινηματογραφιστή Κυριάκου Χαριτάκη και γνωρίσαμε τις βασικές αρχές της κινηματογραφικής τέχνης. Πολύτιμη βοήθεια στη συνέχεια αποτέλεσε το σεμινάριο του Χρήστου Ραχιώτη από τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων που μας ξεδιάλυνε πρακτικά, τεχνικά, οργανωτικά και άλλα θέματα από τη σύλληψη ως την ολοκλήρωση μιας ταινίας. Συνεχίσαμε στο σχολείο εντός σχολικής αίθουσας όπου εφαρμόσαμε όσα μάθαμε προκειμένου να καταλήξουμε στα σενάριά μας και να μοιράσουμε τις αρμοδιότητες του καθενός. Και στη συνέχεια ορμήσαμε στο προαύλιο, στην κοντινή μας παραλία και όπου αλλού χρειαζόταν προκειμένου να γυρίσουμε τα ταινιάκια μας! Πλούσια η δράση μας για «πρωτάρηδες»: -

-

Συμμετείχαμε στα γυρίσματα της μικρού μήκους ταινίας «Απρόσμενη Συνάντηση», με την οποία πήρε μέρος το σχολείο μας στο διαγωνισμό που διοργάνωσε το Δίκτυο Θεατρικής Αγωγής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Γράψαμε το σενάριο, κάναμε τις οντισιόν, ολοκληρώσαμε τα γυρίσματα και μοντάρουμε χαλαρά (!) το «ολόδικό» μας ταινιάκι με τίτλο «Έρωτες και φιλίες». Στα πλαίσια των cine μαθημάτων καταθέσαμε το σενάριο μας με τίτλο «Φτου κι απ΄την αρχή» και υποδεχθήκαμε στην ομάδα μας τον κινηματογραφιστή Θοδωρή Θωμαδάκη που ανέλαβε τα γυρίσματα και το μοντάζ. Άντε και εις ανώτερα! Κάποιοι από τους φιλόδοξους κινηματογραφιστές μας καταθέτουν την εμπειρία τους: «Η κινηματογραφική ομάδα ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία για μένα, γιατί γνώρισα πολλά καινούργια πρόσωπα και είδα πώς είναι να γυρίζεις μια ταινία και να είσαι ταυτόχρονα μέρος της. Κατάλαβα πως μια ταινία δεν γυρίζεται απλώς με μια κάμερα κι έναν ηθοποιό, αλλά και πολλούς άλλους ανθρώπους πίσω από την κάμερα που έχουν ρίξει πολύ δουλειά για ένα ωραίο αποτέλεσμα. Όταν μου έρχονται στο μυαλό οι συναντήσεις μας σκέφτομαι πως θα δω τους φίλους μου και θα δω πώς είναι μπρος και πίσω από την κάμερα. Φέτος ήταν ο πρώτος μου χρόνος στο Γυμνάσιο και θεωρώ πως οι δραστηριότητες του σχολείου με βοήθησαν πολύ να εξοικειωθώ με το περιβάλλον του σχολείου και τους καθηγητές.» Δήμητρα Γιονούζη «Είναι πολλές φορές που σκέφτομαι την κινηματογραφική ομάδα. Συνειδητοποιώ ότι έχω μάθει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Μα το καλύτερο είναι ότι διασκεδάζαμε, διότι ήμασταν μια μεγάλη, δεμένη "οικογένεια"!» Ζωή Κουτσογιαννάκη «Πάντα ήθελα να συμμετέχω σε μια τέτοια ομάδα που να έχει αντικείμενο τον κινηματογράφο! Όταν άκουσα ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο στο σχολείο μας, στην Γ’ Γυμνασίου, χάρηκα πάρα πολύ γιατί έτσι μου δινόταν η ευκαιρία να πραγματοποιηθεί η επιθυμία μου.

Συμμετέχοντας σ αυτήν την ομάδα έμαθα να συνεργάζομαι καλύτερα με παιδιά που είχαν τα ίδια ενδιαφέροντα με εμένα. Επιπλέον έμαθα να χειρίζομαι την κάμερα καλύτερα. Αυτό που μου έρχεται στο μυαλό όταν αναπολώ τις συναντήσεις μας είναι τα αστεία και τα πειράγματα που κάναμε μεταξύ μας! Πέρασα όμορφες στιγμές με τους συμμαθητές μου που θα μου μείνουν αξέχαστες!» Μανώλης Αρχαγγελάκης

Χρυσαλλίδα Ετήσια ανασκόπηση δραστηριοτήτων του Γυμνασίου Πλατανιά για το σχολικό έτος 2017-2018 Συνεργάσθηκαν οι μαθητές και μαθήτριες : Μπαλαδάκη Μαριλή, Μαυρογέννη Μαρία, Γιάννης Μερμίγκης, Ζωή Κουτσογιαννάκη, Νίκος Σπυριδάκης, Μανώλης Αρχαγγελάκης, Δήμητρα Γιονούζη, Εύη Παντελάκη, Μαριάννα Σβίζη Συνεργάσθηκαν οι εκπαιδευτικοί : Σημαντηράκη Μαρία, Ψυχογιού Διονυσία, Πιτσούλη Χρύσα, Μαγουλά Μαρία, Παπαδάκη Ελένη, Μιχελάκης Δημήτρης, Μπολιά Σταυρούλα, Τριτάκη Νάντια Συντονιστές ύλης : Μπολιά Σταυρούλα, Τριτάκη Νάντια Υπεύθυνος έκδοσης : Παπαστάμος Βασίλης [Δ/ντής του Γυμνασίου Πλατανιά] Πρόσθετες πληροφορίες : Εκτυπώθηκε το Σεπτέμβριο 2018 σε 600 αντίγραφα και διανέμεται δωρεάν

Κοντσέρτο για Πιάνο & Βωβό Κινηματογράφο

Μια μοναδική μουσική – κινηματογραφική εμπειρία είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν οι μαθητές και μαθήτριες του Γυμνασίου Πλατανιά την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου στο ξενοδοχείο ΜΙΝΩΑ. Στα πλαίσια των παράλληλων δράσεων του 5ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων παρακολούθησαν το «Κοντσέρτο για Πιάνο & Βωβό Κινηματογράφο» με τον διακεκριμένο σολίστ και συνθέτη Γιώργο Σαλτάρη. Το έργο που επιλέχθηκε για την περίσταση ήταν η αριστουργηματική ρομαντική κομεντί του Τσάρλι Τσάπλιν “Τα Φώτα της Πόλης” (1931), μια από τις πιο συγκινητικές και ανθρώπινες ταινίες στην ιστορία του παγκόσμιου σινεμά, με θέμα την αυταπάρνηση και την ανιδιοτελή αγάπη προς τον αδύναμο συνάνθρωπο. Όπως εξήγησε στην εισαγωγική του ομιλία στους μαθητές ο κ. Σαλτάρης «το κοντσέρτο είναι ένα ταξίδι στην 7η Τέχνη των δεκαετιών του 1920 & 1930, την εποχή που η μουσική δεν έπαιζε απλά συνοδευτικό αλλά πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέλιξη μιας κινηματογραφικής ταινίας, καθώς -ελλείψει ομιλούντος διαλόγου- σε κάθε προβολή υπήρχαν επί σκηνής επαγγελματίες μουσικοί – από έναν πιανίστα ή οργανίστα μέχρι μικρά μουσικά σύνολα ακόμα και ολόκληρες συμφωνικές ορχήστρες- που εκτελούσαν ζωντανά το soundtrack του φιλμ καθ’ όλη τη διάρκεια της προβολής του» «Η επίσκεψή μας στο ξενοδοχείο ΜΙΝΟΑ όπου θα παρακολουθούσαμε βουβό κινηματογράφο και κοντσέρτο για πιάνο ταυτόχρονα, ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Μας υποδέχθηκε ο μουσικός κ. Γιώργος Σαλτάρης που μας εξήγησε ότι μπορεί κανείς να δει μια ταινία η οποία να μην έχει φωνές αλλά να υπάρχει μόνο ζωντανή μουσική που θα συγχρονίζεται με κάθε κίνηση του ηθοποιού. Η ταινία που είχε επιλέξει για μας ήταν όμορφη, αστεία μα και πολύ συγκινητική: «Τα φώτα της πόλης» του Τσάρλι Τσάπλιν. Πρωταγωνιστές της συγκεκριμένης ταινίας είναι ένας φτωχός εργάτης που γνωρίζει στο δρόμο μια τυφλή κοπέλα που πουλά τριαντάφυλλα. Η κοπέλα δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει για την εγχείριση που μπορεί να τη θεραπεύσει. Ο φτωχός άντρας προσφέρεται με όλη του την καρδιά να τη βοηθήσει αφήνοντάς την να νομίζει πως είναι πλούσιος. Συνεχίζει να τη βοηθά και μετά την επέμβαση αγοράζοντάς της τα απαραίτητα μέχρι να γίνει καλά. Περνάει πολύς καιρός και η γυναίκα βρίσκει το φώς της. Μια μέρα συναντιούνται τυχαία, ο φτωχοντυμένος Σαρλό και η όμορφη ανθοπώλης και … Το τέλος της ταινίας είναι πολύ συγκινητικό...» «Ο όρος «βουβός κινηματογράφος» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις ταινίες που δεν είχαν συγχρονισμένο ηχογραφημένο ήχο ή πιο συγκεκριμένα δεν είχαν ηχητικούς διαλόγους. Σε όλες τις βουβές ταινίες οι διάλογοι γίνονται μέσω παντομίμας και με κάρτες τίτλων ή διαλόγων. Η ιδέα συνδυασμού κινουμένων εικόνων με ήχο είναι παλιά όσο και ο κινηματογράφος, αλλά λόγω τεχνικών δυσκολιών ο συγχρονισμός διαλόγων έγινε πρακτικός στο τέλος της δεκαετίας του 1920.» «Η μουσική στο βουβό κινηματογράφο ήταν βασική, γιατί έδινε συναισθηματικά στοιχεία. Οι ηθοποιοί των βουβών ταινιών χρησιμοποιούσαν τη γλώσσα του σώματος και εκφράσεις με το πρόσωπό τους. Ο πιο γνωστός ηθοποιός που αξιοποίησε το ταλέντο του σε βουβές ταινίες ήταν ο σερ Τσάρλς Σπένσερ Τσάπλιν. Από το 1912 μέχρι το 1918 έγραψε και πρωταγωνίστησε σε πολλές μικρές κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου δημιουργώντας τον τύπου του Σαρλό. Ο ίδιος ήταν ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης, συνθέτης της μουσικής και πρωταγωνιστής των ταινιών του. Η παγκόσμια καταξίωση ήρθε μετά από τις μεγάλου μήκους ταινίες του, όπως «οι Μοντέρνοι Καιροί», «Ο Μεγάλος Δικτάτωρ», «Τα Φώτα της Πόλης», «ο Κύριος Βερντού» κι άλλες που τον κατέταξαν ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς της Έβδομης Τέχνης. Ο Τσάρλι Τσάπλιν ήταν ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος που σημάδεψε τον βουβό κινηματογράφο. Θα μπορούσε να πει κανείς πως οι άνθρωποι που βλέπουν τέτοιου είδους ταινίες φτάνουν να εκφράζουν πιο έντονα τα συναισθήματά τους (γέλιο, συγκίνηση κλπ). Πάντως εμείς οι μαθητές του Γυμνασίου

Πλατανιά

που

ακούσαμε

τους

αυτοσχεδιασμούς

στο

πιάνο

του

κ.

Σαλτάρη

παρακολουθώντας τον Σαρλό στην οθόνη συγκινηθήκαμε, γελάσαμε, κλάψαμε χωρίς ντροπές…» Μαριάννα Σβίζη

Δ ΗΜ ΟΦΙ Λ Ο Σ

Το Γυμνάσιο Πλατανιά συμμετείχε στην εκδήλωση του Δικτύου Μαθητικού Εθελοντισμού Χανίων «ΔΗΜΟΦΙΛΟΣ», με θέμα «Στη θέση του άλλου – Μαθητές με ή χωρίς αναπηρία αλληλεπιδρούν»

Η εκδήλωση έγινε το Σάββατο 12/5/2018 στο Εθνικό στάδιο Χανίων, με εργαστήρια εναλλακτικών τρόπων επικοινωνίας (Νοηματικής και Braille) και υπεύθυνες τις καθηγήτριες ΕΑΕ Μαρία Σημαντηράκη και Δήμητρα Χαλκιαδάκη στα πλαίσια ευαισθητοποίησης για τα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ).

Η μαθήτρια Ζωή Κουτσογιαννάκη πήρε μέρος και κατέγραψε την εμπειρία της: Από την πρώτη στιγμή που άκουσα το διευθυντή να μας μιλάει για τη δράση του ΔΗΜΟΦΙΛΟΥ, ενθουσιάστηκα! Και οι πέντε δραστηριότητες (boccia, baskin, tadem, λευκό μπαστούνι, αναπηρικό καρότσι) μου κέντρισαν το ενδιαφέρον γιατί θα μπορούσα να μπω στην θέση των ατόμων με αναπηρία και να καταλάβω πώς αισθάνονται. Με το που έφτασα στο στάδιο μπήκα κατευθείαν στη δράση. Ξεκίνησα με Boccia, ένα άθλημα σχεδιασμένο για άτομα με κινητικές αναπηρίες. Όλοι οι παίκτες είναι σε αναπηρικά αμαξίδια. Στο παιχνίδι υπάρχουν δύο ομάδες των τριών ατόμων, οι κόκκινοι και οι μπλε. Ρίχναμε στην αρχή μια άσπρη μπάλα και σκοπός των παιχτών ήταν με την κόκκινη ή με την μπλε τους μπάλα να φτάσουν όσο πιο κοντά μπορούν στην άσπρη. Ο κάθε παίκτης είχε δύο μπάλες. Όταν πέσουν στο γήπεδο όλες οι μπάλες, κερδίζει η ομάδα που η μπάλα της είναι πιο κοντά στην άσπρη. Μόλις τελείωσε ο αγώνας, πήγα να βρω τις καθηγήτριες του σχολείου μου. Η κ. Μαρία δίδασκε νοηματική και με βοήθησε να επικοινωνήσω με ένα δάσκαλο νοηματικής, ο οποίος είχε πολύ ωραίο χιούμορ! Η κ. Δήμητρα δίδασκε τον κώδικα Braille που πήρε το όνομα του από τον Λουδοβίκο Μπράιγ, ο οποίος τυφλώθηκε μικρός και δημιούργησε τον παραπάνω κώδικα. Το σύστημα Braille έχει έξι ανάγλυφες κουκκίδες που

είναι τοποθετημένες ανά τρεις με αποτέλεσμα να δημιουργούνται 63 συνδυασμοί που αντιστοιχούν στα γράμματα και στους αριθμούς. Επέλεξα να συνεχίσω με την διαδρομή με το λευκό μπαστούνι. Το λευκό μπαστούνι το χρησιμοποιούν οι τυφλοί στο περπάτημα τους, έτσι ώστε να μην σκοντάφτουν σε οτιδήποτε βρίσκεται στο έδαφος. Την ώρα που μου έκλεισαν τα μάτια και μου έδωσαν το λευκό μπαστούνι, φοβήθηκα! Είχα έναν συνοδό να με ακολουθεί και να με βοηθάει, μα αυτό δεν σταμάτησε τον φόβο μου. Για το τέλος άφησα τη βόλτα με το tandem, το διπλό ποδήλατο. Είναι ένα ειδικό ποδήλατο για τους τυφλούς με δύο θέσεις. Το μπροστινό πρόσωπο ορίζει την κατεύθυνση προς την οποία θα κινηθεί το ποδήλατο. Το άτομο που καθόταν από πίσω του φορούσε μία μαύρη μάσκα ώστε να μην βλέπει για να μπει στην θέση ενός τυφλού. Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία γεμάτη χαμόγελα και υπέροχες στιγμές! Εκείνη την ημέρα γνώρισα έναν διαφορετικό κόσμο. Γνώρισα ανθρώπους που δεν είναι εγωιστές, που είναι άνθρωποι!

κείμενο μαθήτριας γραμμένο σε γραφή Braille (Σήμερα πέρασα πάρα πολύ ωραία, σας ευχαριστώ για όσα μου μάθατε)

Οι μαθητές της Α’ Γυμνασίου, στα πλαίσια του μαθήματος της Αρχαίας Ιστορίας με τη φιλόλογο Μαρία Μαγουλά, μελετούν, συγκεντρώνουν πληροφορίες και γράφουν τις δικές τους ιστορίες για την ιστορική περίοδο που επέλεξαν

Αρχαία Αίγυπτος Μπόρις Μπάνκοβα, Ίρις Κατσαλιάκη. Αλεξάνδρα Ανδριανίδη, Δήμητρα Γιονούζη (Α1)

Η απαγορευμένη αγάπη ενός δούλου

Η αρχαία Αίγυπτος είναι γνωστή για την αρχιτεκτονική της, την ομορφιά της και την πίστη των ανθρώπων της προς τους θεούς. Όμως η ζωή δεν ήταν τόσο δίκαιη για όλους. Η ζωή έδωσε ένα γερό χαστούκι σε έναν δούλο, τον Άαρον. Στα εφτά του χρόνια οι ίδιοι οι γονείς του τον πούλησαν ως δούλο εξαιτίας των δύσκολων συνθηκών της ζωής τους. Καθημερινά, αν και ήταν μικρός, τον ανάγκαζαν να μεταφέρει βαριές πέτρες για την κατασκευή πυραμίδων, να βοηθάει στην αλιεία, να καθαρίζει τους στάβλους και γενικά να υπακούει στις εντολές της οικογένειας του Φαραώ. Σε περίπτωση που δεν υπάκουε ή είχε αντιρρήσεις τον κακοποιούσαν, όπως τον χτυπούσαν βίαια και τον κλείδωναν χωρίς φαγητό. Και το χειρότερο ήταν πως τον έτρεφαν με ελάχιστο φαγητό ίσα - ίσα για να ζήσει. Το μόνο που τον κρατούσε χαρούμενο ήταν τρία πρόσωπα: η μαγείρισσα Ντεντέρα, η οποία τον μεγάλωσε σαν παιδί της, ο καλύτερος του φίλους ο Ατέν και η απαγορευμένη του αγάπη η Χέμπρεου Μπίμπλ, η κόρη του Φαραώ. Ήξερε πολύ καλά ότι δεν είχε ελπίδες μαζί της επειδή ήταν απαγορευμένο για τους δούλους να κάνουν οικογένεια, αλλά αυτό δεν σταματούσε την καρδιά του. Η μαγείρισσα Ντεντέρα από τη στιγμή που τον είδε και κοίταξε στα μάτια του αντίκρισε τη θλίψη της εγκατάλειψης των γονιών του. Αμέσως του είπε πως, αν χρειαστεί κάτι, θα είναι κοντά του. Η Ντεντέρα ήταν καλόκαρδη, ευαίσθητη και πάντα αισιόδοξη. Ο Ατέν ήταν συνομήλικος με τον Άαρον. Γνωρίστηκαν μια μέρα καθώς μετέφεραν πέτρες. Ο Άαρον έχασε την ισορροπία του και έσπρωξε τους υπόλοιπους με συνέπεια να πέσουν όλοι. Ο Ατέν για να τον προστατέψει είπε πως αυτός το έκανε και τιμωρήθηκε αυστηρά. Από τότε ο Ατέν και ο Άαρον ήταν οι καλύτεροι φίλοι. Η Χέμπρεου ήταν η πιο όμορφη, ευγενική και καλοσυνάτη κοπέλα που έχει γνωρίσει. Από την πρώτη στιγμή που την είδε ένιωσε κάτι μέσα του. Εκείνη τη στιγμή δεν ήξερε τι ένιωθε, όμως μετά συνειδητοποίησε πως άρχισε να την αγαπάει. Η πριγκίπισσα ένιωθε κάτι αντίστοιχο γι’ αυτόν και του έδινε κρυφά επιπλέον φαγητό. Μετά από μερικά χρόνια, όταν η Χέμπρεου έκλεισε τα δεκαέξι της χρόνια, οι γονείς της, ο Φαραώ και η Νεφερτίτη, την ανάγκασαν να παντρευτεί τον πρίγκιπα Σόλωνα λόγω πολιτικών συμφερόντων. Όταν ο Άαρον το έμαθε στεναχωρήθηκε. Από τη στεναχώρια και τον θυμό του έγραψε ένα γράμμα προς την Χέμπρεου στο οποίο της εκμυστηρεύτηκε τα συναισθήματά του. Έδωσε το γράμμα στον Ατέν και του είπε να το παραδώσει στην Χέμπρεου την επόμενη μέρα. Εκείνη τη μέρα ο Άαρον φερόταν πολύ παράξενα προς αυτούς που αγαπούσε γιατί ήξερε πως ήταν η τελευταία του μέρα. Το βράδυ όταν όλοι κοιμούνταν, έβαλε τέλος στη σκληρή ζωή του.

Οι μαθητές της Β’ Γυμνασίου, στα πλαίσια του μαθήματος της Λογοτεχνίας με τη φιλόλογο Μαρία Μαγουλά, Χρησιμοποιώντας ομάδες λέξεων γράφουν τα δικά τους κείμενα

Έλενα Τωμαδάκη, Χρύσα Σκοκέα, Έλλη Τερεζάκη, Δημήτρης Καλφάκης (Β4)

Ετυμολογία και ερμηνεία των παρακάτω λέξεων: αναπάντεχος, άφιξη, βαρέλι, καράβι, μπουμπούκι, νοσταλγία, πειρατής, προκυμαία, συγγενής, χαλαρώνω.

Επιστολή προς τα εγγόνια Αγαπητά μας εγγόνια,

Χαλάνδρι, 9-3-18

Όπως ξέρετε αυτό το Σαββατοκύριακο δεν θα βρεθούμε λόγω κακοκαιρίας και έτσι θα σας πούμε το καθιερωμένο μας παραμύθι μέσω αλληλογραφίας. Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, ήταν ένας πειρατής με χρυσή καρδιά. Όταν εκείνος έμαθε για το θάνατο του πατέρα του στεναχωρήθηκε πολύ. Έτσι, πήρε την απόφαση να επισκεφτεί το πατρικό του. Μετά από ένα πολύ ωραίο ταξίδι έφτασε στο σπίτι όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Με νοσταλγία για τις παιδικές του αναμνήσεις, άρχισε να ψάχνει στο παλιό μπαούλο που ήταν δίπλα από το σαλόνι. Καθώς έψαχνε για φωτογραφίες, βρήκε πίσω από μία κορνίζα ένα χαρτί θησαυρού το οποίο ήταν φθαρμένο λόγω παλαιότητας. Ύστερα θυμήθηκε το απωθημένο που είχε ο πατέρας του να επισκεφτεί εκείνο το μυστηριώδες νησί όπου σύμφωνα με το μύθο ήταν θαμμένο εκεί ένα μαγικό μπουμπούκι που εκπληρώνει τις επιθυμίες σου και, θέλοντας να κάνει το όνειρό του πατέρα του πραγματικότητα, αποφάσισε να πάει εκεί. Αφού επέστρεψε στο αγαπημένο του καράβι, ξεκίνησε με προορισμό το νησί. Η πρώτη στάση σύμφωνα με το χαρτί ήταν το νησί των καλικαντζάρων αφού εκεί βρισκόταν το κλειδί που θα άνοιγε το βαρέλι του θησαυρού. Κατά την άφιξη του στο νησί, το καράβι προσέκρουσε σε ένα βράχο και η πλώρη ράγισε. Στην προκυμαία τον υποδέχθηκαν εγκάρδια μερικοί καλικάντζαροι και με προθυμία να του επισκευάσουν το πλοίο του. Ήταν τόσο τυχερός! Ύστερα, αφού μελέτησε τον χάρτη ακολουθώντας πιστά κάθε του βήμα έφτασε σε μια σπηλιά. Πίσω του άκουσε το θρόισμα φύλλων. Φοβισμένος αποκρίθηκε προς το θάμνο από τον οποίο προήλθε το θρόισμα: -Ποιος είναι εκεί; Εμφανίσου! είπε ο πειρατής, αλλά δεν πήρε απάντηση.

-…

-Βγες είπα! Φώναξε τρομαγμένος πια.

-Καλά, καλά. Μη φωνάζεις, απάντησε μια τρεμάμενη φωνή. Πίσω από τον θάμνο τότε, βγήκε ένας καλικάντζαρος, τόσος δα! Δίπλα στον θάμνο βρήκαν ένα κουτάκι. Μέσα είχε ένα κλειδί που η ταμπελίτσα του έγραφε: «Βαρέλι του θησαυρού». Το φύλαξε και ύστερα γύρισε πίσω. Στον πειρατή άρεσε το νησί και αποφάσισε να μείνει άλλη μια μέρα αφού δε βιαζόταν να συνεχίσει το ταξίδι του. Χαλάρωσε, έφαγε, ήπιε και γέλασε παρέα με τον καλικάντζαρο μέχρι που ήταν ώρα να φύγει. Ο μικρός του φίλος του είπε πως δεν είχε άλλους φίλους στο νησί, έτσι αποφάσισαν να συνεχίσουν το ταξίδι τους μαζί. Η επόμενη και τελευταία στάση θα τους οδηγούσε στον πολυπόθητο θησαυρό. Τους πήρε μέρες να φτάσουν στο νησί αλλά το ταξίδι τους ήταν ήρεμο και διασκεδαστικό. Φτάνοντας είδαν πως το νησί ήταν μόνο ένα δάσος που οδηγούσε σε ένα ψηλό και απότομο βουνό. Ο χάρτης ξεκάθαρα έβαζε το Χ στην κορφή του βουνού. Πέρασαν μέσα από το δάσος συναντώντας πολλές παγίδες. Πέρασαν από ένα απότομο μονοπάτι βάζοντας τη ζωή τους σε ρίσκο μην πέσουν. Μετά από μια δύσκολη ανάβαση έφτασαν επιτέλους. Εκεί υπήρχε το μεγάλο Χ. Έτσι έσκαψαν και ήταν πολλά μέτρα μέχρι που το φτυάρι τους χτύπησε κάτι σκληρό. Σήκωσαν με δυσκολία το βαρέλι και ο πειρατής το άνοιξε με το κλειδί. Μέσα, τους περίμενε μία αναπάντεχη έκπληξη, το πολύτιμο μπουμπούκι είχε πια ανθίσει αλλά δεν έμοιαζε μαγικό. Μαζί με το άνθος υπήρχε ένα σημείωμα που έλεγε: «Ο αληθινός θησαυρός είναι οι φίλοι και οι συγγενείς. Αυτά με περιπέτειες και αναμνήσεις ανθίζουν όπως τα μικρά μπουμπούκια γίνονται μεγάλα, όμορφα τριαντάφυλλα». Αυτό ήταν το παραμύθι αγαπημένα μας εγγονάκια. Θα τα πούμε το επόμενο Σάββατο από κοντά. Χαιρετίσματα στους γονείς σας. Με αγάπη, ο παππούς και η γιαγιά

Ομάδα προγραμματισμού συσκευών android

Τα τελευταία πέντε χρόνια λειτουργεί στο Γυμνάσιο μας «ομάδα προγραμματισμού συσκευών android». Μετά από εξάσκηση με πρότυπες ασκήσεις οι μαθητές της ομάδας είναι σε θέση να συνθέσουν και να δημιουργήσουν τις δικές τους εφαρμογές. Η ομάδα παρουσίασε τις παρακάτω εφαρμογές στο φετιβάλ ψηφιακής μαθητικής δημιουργίας :

Το καταφύγιο

Μετά τη μάχη της Κρήτης

Εφαρμογή παρουσίασης με χρήση QR Code των εκθεμάτων του Μουσείου Β παγκοσμίου πολέμου στον Πλατανιά και των ενδημικών φυτών και βοτάνων του παρακείμενου μονοπατιού που οδηγεί στο πολυβολείο (Σε τέσσερις

Παιχνίδι περιήγησης στον τόπο της εκτέλεσης στο Κοντομαρί και στο καταφύγιο του Πλατανιά. Ο παίκτης πρέπει να συλλέξει στοιχεία και να κάνει ρεπορτάζ για όσα έγιναν αμέσως μετά το τέλος της μάχης της Κρήτης το 1941. [ χρήση Gps, ηχογράφησης , κάμερας, photo album]

γλώσσες)

Ρομποτική Η ομάδα ρομποτικής συμμετείχε και φέτος στο φεστιβάλ ψηφιακής μαθητικής δημιουργίας παρουσιάζοντας τις κατασκευές της στους μαθητές άλλων σχολείων που επισκέφτηκαν την έκθεση. Οι κατασκευές ήταν :

1)

Ο Κροκόδειλος

Ήταν η κατασκευή που εντυπωσίασε το κοινό περισσότερο απ’ όλες! Το ερπετό κινείται με δύο κινητήρες που κάνουν κυκλική κίνηση στα δύο πίσω πόδια. Ένας τρίτος κινητήρας κάνει το στόμα να ανοιγοκλείνει μόλις εντοπίσει τροφή. Ο αισθητήρας υπερύθρων αντιδρά μόλις κινηθεί κάτι σε απόσταση 20 εκατοστών με αποτέλεσμα να ενεργοποιείται ο κινητήρας που ελέγχει το στόμα. Δύο αισθητήρες αφής ολοκληρώνουν το ομαλό σύστημα κίνησης έτσι ώστε η κίνηση του ενός ποδιού να εκκινεί μόλις ολοκληρωθεί η κίνηση του άλλου.

2)

Το ανθρωποειδές

Μια επίσης εντυπωσιακή κατασκευή που όμως λόγω της πολυπλοκότητάς της δεν έγινε εφικτό να ολοκληρωθεί. Στην έκθεση λειτούργησαν μόνο τα πόδια και η κίνηση τους προς τα εμπρός η οποία εξασφαλιζόταν με δύο κινητήρες.

3)

Ο Γερανός

Μια κατασκευή με το νέας τεχνολογίας Lego ev3 kit που απέκτησε φέτος το εργαστήριο. Με ένα κινητήρα κατεβάζει ανεβάζει, ανοίγει, κλείνει τη δαγκάνα μεταφέροντας το αντικείμενο που βρίσκεται μπροστά του κατά 90 μοίρες δεξιότερα!

4)

Η αράχνη

Η αράχνη επίσης εντυπωσιακή κατασκευή με ένα ιδιαίτερο μηχανισμό κίνησης με τα τρία πόδια της αράχνης (τρείς κινητήρες) με δύο αισθητήρες αφής εντοπίζει εμπόδιο δεξιά ή αριστερά της και κινείται αντίθετα ενώ με τον αισθητήρα υπερύθρων εντοπίζει το στόχο και κινείται προς αυτόν.

5)

Ταξινόμηση ανά χρώμα

Μια πολύπλοκη κατασκευή με πολύπλοκη προγραμματιστική διαδικασία. Η ομάδα δεν κατάφερε να την ολοκληρώσει αλλά έφτασε πολύ κοντά… Μέσα από μια πλατφόρμα που ταλαντεύεται, γίνεται η επιλογή μιας μπάλας. Αμέσως μετά ο αισθητήρας χρώματος αναγνωρίζει το χρώμα της μπάλας και την αδειάζει στην θέση που έχει οριστεί για το χρώμα. Στο τέλος της διαδικασίας σε κάθε θέση υπάρχουν μπάλες ενός μόνο χρώματος.

Από την ομάδα φωτογραφίας του σχολείου

Κωνσταντίνος Γεωργιάδης

Μανόλης Αρχαγγελάκης

Σοφία Ορνεράκη

Κωνσταντίνος Μουτσόπουλος

Ιορδάνης Ιορντάνοβ