76ste jaargang • nummer 29 • donderdag 30 juli 2020
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,50
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
“Communautaire stilstand heeft bijgedragen aan de achteruitgang van N-VA” Hoewel de N-VA er bij de jongste verkiezingen in veel plaatsen op achteruitging, hielden de Vlaams-nationalisten in Vlaams-Brabant stand onder het lijsttrekkerschap van gewezen staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA). We spraken over de christenen in het Midden-Oosten, ‘cancel culture’, Black Lives Matter, de aanslepende regeringsformatie en samenwerking met het Vlaams Belang: “Niet elk Vlaams Belang-voorstel is slecht, maar er zit veel lulkoek tussen.”
Lees het volledige interview met Theo Francken (N-VA) op blz. 11
De afwezige Jan Jambon
Spuwen voor dood Algerijnse junkie
De coronacrisis was een unieke kans voor de Vlaamse regering onder leiding van minister-president Jan Jambon (N-VA) om het immobiele Belgische niveau te overvleugelen. Maar dat lukte niet. Zelfs de lokale besturen, met de vermolmde functies van provinciegouverneurs, doen beter.
Een Algerijn was al jarenlang bezig zich in de vernieling te werken met massa’s drugs en alcohol, twee dingen die in combinatie nog gevaarlijker zijn dan bij afzonderlijke consumptie. Op 19 juli gebeurde dan het onvermijdelijke.
Het oorlogje tussen expert Erika Vlieghe en Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) stond in de sterren geschreven. Na elke vergadering van de Nationale Veiligheidsraad deed zich hetzelfde ritueel voor. Virologen die eerst met de politici aan tafel zaten, komen in de tv-studio’s met uitgestreken gezicht zeggen wat er beter kon worden gedaan. Terwijl de afspraak is dat experten advies geven en politici beslissen. In de VTM-studio liep het vorige week uit de hand toen Jan Jambon verklaarde dat de bubbel van 15 personen voorlopig behouden blijft en dat ook expert Erika Vlieghe, die het adviescomité voorzit, daarmee akkoord ging. Wat door betrokkene achteraf werd ontkend. Vlieghe dreigde met ontslag en is momenteel officieel met vakantie. Dat er bij politici ergernis is over de mediageile virologen, die vaak bijdragen tot een ingewikkelde communicatie, is terecht. Maar in dit concrete geval had Erika Vlieghe het wellicht bij het rechte eind. Jambon en zijn communicatieteam probeerden de zaken nog bij te sturen, maar het kalf was al verdronken.
Na een dagenlange drugroes ging hij door het lint, zodat de politie erbij geroepen moest worden. Hij verzette zich. Natuurlijk, hij was een Algerijn en hij was high. De agenten konden hem nog in een ziekenwagen krijgen, maar daar overleed hij aan een hartstilstand. Hij had zichzelf doodgezopen, doodgesnoven en/of doodgespoten, maar plots was het de schuld van de politie. Hij werd het ideale voorwendsel voor een nieuw rondje valse beschuldigen en laster tegen de politie en tegen “racisten”. Dat bleef niet zonder gevol-
gen. Een zwarte vrouw die in een broodjeszaak aan de Oudaan werkte, zag dat politiemensen daar broodjes besteld hadden. Ze meldde dat op Twitter - waarom? - met een suggestieve “smiley” erbij en ze reageerde enthousiast op het voorstel om in de broodjes te spuwen. In gewone tijden is dat hatelijk en wansmakelijk. In coronatijden is dat bijna een poging tot moord. Ze spuwen op ons, letterlijk en figuurlijk. Als u politieman en/of blank bent, denk dan twee keer na voor u in de eerste de beste broodjeszaak een bestelling plaatst.
Een bloempot naast de federale premier Meteen rees de vraag of de Vlaamse minister-president tijdens de vergaderingen van de Nationale Veiligheidsraad niet zat te slapen. Op de persconferenties maakt hij ook al geen sterke indruk. Terwijl eerste minister Sophie Wilmès (MR) als een robot haar verklaring afleest en weinig empathie toont, zitten de regionale excellenties er wat gelaten bij. Terwijl het zwak presterende Belgische niveau voor een nationalist als Jan Jambon net een kans is om zich te profileren. Maar neen, hij zit als een bloempot naast de federale premier. Wanneer het dan over Vlaamse bevoegdheden gaat, zoals het via
contacttracing opsporen van de besmette coronapatiënten, gaat de Vlaamse regering bij monde van diezelfde Jambon de mist in. De Vlaamse regering werd in snelheid gepakt door lokale besturen, die eigenhandig preventiemaatregelen namen. Daarbij geholpen door provinciegouverneurs. Een vermolmde functie die plots enige relevantie bleek te hebben.
De beste Jambon was die van 2011 Het verwachtingspatroon ten opzichte van Jan Jambon was groot bij zijn aantreden begin oktober vorig jaar. Ook in Vlaamsgezinde kringen. Als een van de iconen van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) hoopte men op een fors nationalistisch en communautair discours. Dat kwam er niet, ook niet tijdens de 11-juli-viering aan het Groeningemonument in Kortrijk. Jan Jambon lijkt net als zijn voorganger Geert Bourgeois een degelijke Vlaamse notaris die wel kijkt naar de lokale Vlaamse economische belangen, maar dat is het dan ook. Komt er nog bij dat de minister-president zich in heikele dossiers al te gemakkelijk laat intimideren. Denk maar aan de knip in de subsidies voor de cultuursector. Die werden bijgestuurd. De makke houding van Jambon steekt ook schril af tegen het toch doortastender beleid dat hij als minister van Binnenlandse Zaken voerde onder Charles Michel (MR). Onder andere in de strijd tegen de moslimterreur na de aanslagen van 2016 scoorde hij goede punten. Maar de beste Jan Jambon was die van 2011, die als fractieleider van de N-VA in de Kamer de regering-Di Rupo te vuur en te zwaard bestreed. Over die periode zijn nog leuke filmpjes te vinden op YouTube (woorden “Jambon” en “Dewael” intikken). Over de formatie van de regering-Di Rupo en de manier waarop N-VA werd klemgezet
voerde Jambon hevige discussies met Open Vld-Kamerfractieleider Patrick Dewael.
Een probleem voor de N-VA Dat Jan Jambon een afwezige indruk maakt, is natuurlijk ook een probleem voor de N-VA. Wie kan daar naast partijvoorzitter Bart De Wever een echte leider zijn? De Wever trekt zich meer en meer terug in Antwerpen met de opstoot van corona, terwijl hij tegelijk met de PS aan het onderhandelen is over een wellicht veel te linkse federale regering. Bart De Wever lijkt de regie verloren te hebben. Ondertussen worden de hoge coronacijfers in Antwerpen ook gebruikt om de burgemeester aan te vallen. Het was De Wever die tijdens de eerste golf stelde dat hij niemand zou bestraffen die op een bankje ging zitten. Nu lijkt hij door het invoeren van een avondklok, die zowaar geldt voor heel de provincie, aan ‘overacting’ te doen. Het helpt ook niet dat de woordvoerder van de burgemeester zei dat men zelfs in de stille Kempen een mondmasker moet dragen bij het fietsen en joggen. Vlaams Belang wijst erop dat te lang wachten met het benoemen van de coronahaarden in migrantenwijken (Borgerhout, Antwerpen-Noord) nu cash worden betaald door een hele provincie. De Wever is nog altijd de populairste politicus van Vlaanderen en de numero uno van de N-VA. Maar misschien moet men in die partij eens beginnen nadenken over het post-BDW-tijdperk. Of bijvoorbeeld een Theo Francken een goede opvolger als partijvoorzitter zou zijn, dan wel een trouwe soldaat als Peter De Roover. Ook rekening houdend met het feit dat de N-VA straks de kleinere partner dreigt te worden in de Vlaams-nationale politieke familie. In de schaduw van VB-voorzitter Tom Van Grieken.