75ste jaargang • nummer 07 • donderdag 14 februari 2019
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,50
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
“Vlaming kan je zijn zonder stamboom tot 1302” De 49-jarige Peter de Wilde is voorzitter van het Davidsfondsen stelt “met het Davidsfonds te zullen blijven opkomen voor onze taal, de taligheid, de integratie via taal van nieuwkomers, tegen de verengelsing, voor onze cultuur en dat zonder negativiteit.” Dat hij daarbij helaas niet op de traditionele culturele wereld of de media moet rekenen, is hem al duidelijk geworden. Een gesprek.
Lees het volledige interview met Peter De Wilde, voorzitter van het Davidsfonds, op blz. 11
Brussel: tekort aan Nederlandstalige rechters Vanaf volgende maand zijn er nog maar zes Nederlandstalige rechters in de ondernemingsrechtbank in Brussel. Bij de splitsing van het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde was het aantal nochtans vastgelegd op elf. En werklastmetingen wezen ondertussen uit dat zestien rechters normaal en wenselijk zouden zijn. De rechtbank kan dus niet meer volgen en gewone zaken worden vaak uitgesteld tot na… 2021. Of anders gezegd: ondernemingen die morgen een geschil starten voor de Brusselse Nederlandstalige ondernemingsrechtbank, zullen hun zaak pas ten vroegste over twee jaar behandeld zien. Gelukkig zijn er nog waakhonden in het parlement in de personen van Barbara Pas (VB) en Kristien van Vaerenbergh (N-VA) en zij vroegen minister Geens om uitleg. Minister Kris Peeters antwoordde in naam van Justitieminister Geens, die in het buitenland was, dat er werk zal gemaakt worden van een nieuw vacatureplan. Alsof men daar al mee bezig was… Het is pas na een persbericht van de voorzitter van de rechtbank dat er gehoor werd gegeven aan het probleem. Proactieve politiek in België? Nooit van gehoord, meneer, en zeker niet als het om onevenwichten inzake taalwetgeving en de toepassing ervan gaat. Besluit: de Vlaamse partijen die over de splitsing van het gerechterlijk arrondissement onderhandeld hebben, hebben zich fameus laten rollen. En die Vlaamse partijen waren CD&V, sp.a, Open Vld en Groen. Niet vergeten op 26 mei.
Een traditie: CD&V voert campagne op rechts om dan links te regeren Partijvoorzitter Wouter Beke die een extreemlinkse infiltratie ziet in de klimaatbetogingen. Pieter de Crem die zich plots kritisch uitlaat over de kernuitstap. Kamerlid Hendrik Bogaert die een strenger immigratiebeleid wil. CD&V schuift in de verkiezingscampagne op naar rechts. Maar schijn bedriegt. Naar aloude gewoonte stuurt de partij in regeringen toch weer richting links. Straks zeker met Hilde Crevits als feitelijke nummer één van de partij. De eerste voorzet werd gegeven met de recente passages van minister van Binnenlandse Zaken Pieter de Crem (CD&V) en Kamerlid Hendrik Bogaert in de tv-debatten. Ze mochten er na Nieuwjaar komen vertellen dat de christendemocraten nog een rechtervleugel hadden. Vooral De Crem wist zich te profileren. Gedaan met de straffeloosheid in Molenbeek na de geweldplegingen op nieuwjaarsnacht. Het eerste rechtse schot was gelost. De man voelt zich goed in zijn rol van minister van Binnenlandse Zaken. Bogaert was al langer bezig met constante aanvallen op toenmalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA). Die zou zowaar het probleem van de transmigranten te soft aanpakken. De voorbije week kreeg deze rechtse of centrumrechtse profileringsdrang een vervolg. Partijvoorzitter Wouter Beke had het in de nasleep van het ontslag van Joke Schauvliege over de klimaatbeweging die door extreemlinks was gekaapt. Dat werkte als een rode lap op een stier voor de linkerzijde. Men wou de goedmenende klimaatspijbelaars criminaliseren. Tegelijk kreeg de CD&V het verwijt aan klassieke kontdraaierij te doen. Waren de christendemocraten niet van plan om met de klimaatactivisten in debat te gaan? Daarbovenop verklaarde Pieter de Crem dat hij de kernuitstap niet gerealiseerd ziet in 2025. Groot gelijk, natuurlijk, maar een paar weken geleden zei Wouter Beke het tegendeel. En Koen van den Heuvel, de kersverse Vlaamse minister van Omgeving, Natuur en Landbouw liet weten vast te houden aan de kernuitstap. Wat is het nu? Zeer eenvoudig. De CD&V doet hetzelfde
wat ooit de CVP deed: een relatief rechtse campagne voeren om niet te veel traditionele centrumrechtse CD&V-kiezers te verliezen, maar daarna dan weer mooi links regeren. Vroeger vaak met de PS, maar in een centrumrechtse coalitie door de boel te saboteren, zoals de voorbije vier jaar gebeurd is. Het was in het verleden niet anders met het Vlaamse discours van de CVP. Tijdens de verkiezingscampagne de communautaire trom roeren, en vervolgens na de zoveelste staatshervorming een zware factuur voor de Vlamingen op tafel leggen.
Een standenpartij, of niet? Het verschil met vroeger is dat de CD&V een middelgrote partij is geworden. In het verleden, toen de CVP tot 40 procent of meer haalde, raakte de partij met dat vis-noch-vleesdiscours nog weg. Het electoraat was groter en ook de rechterzijde binnen de partij was dat. Het enige alternatief was de Volksunie, soms de PVV, maar die laatste was toch té belgicistisch, en té vrijzinnig. De rechtervleugel van de partij betekende in de jaren zeventig en zelfs begin jaren tachtig nog iets met een sterke Boerenbond-vleugel en het NCMV (nu Unizo) waarnaar werd geluisterd. Vandaag probeert de partij dat beeld van standenpartij nog door te drukken, maar dat lukt niet. Veel zelfstandigen zijn al gaan lopen naar de liberalen of de N-VA. Schauvliege ging wel een thuismatch spelen bij het Algemeen Boerensyndicaat (ABS), maar van die organisatie is geweten dat ze kritisch is voor de almacht van de Boerenbond in de sector. Veel ABS’ers stemmen op het Vlaams Belang. En dan is er nog de linkerzij-
de van de partij die naar Groen is overgelopen. Het is ook bekend dat de relatie met ACV-voorzitter Marc Leemans niet hartelijk is door de, in de ogen van Beke, overdreven kritiek op het regeringsbeleid.
Het linkse geweten Hilde Crevits Toch probeert CD&V ook die flank aan te spreken en daar moet Hilde Crevits voor zorgen. Ze komt bij velen sympathiek over, waarbij men vergeet dat achter haar een radicaal-linkse agenda schuilt. Ze is de handpop van Beweging.net en het daaraan gekoppelde netwerk van linkse verenigingen met een licht christelijk sausje over. Crevits zou wel eens een belangrijke rol kunnen spelen bij de formaties na 26 mei. Op Vlaams niveau voelt CD&V nattigheid. Men gaat ervan uit dat een N-VA/Open Vld/ sp.a-coalitie naar Antwerps model realistisch is. Dat zou een zware dobber zijn voor de CD&V, die de controle verliest over onderwijs, de welzijnssector (de christelijke zuil is daar nog zeer sterk) en de landbouw. Bij CD&V hopen ze dat de blauw-groene as er toch komt en dat ze zich aan die wagon kunnen vasthaken. Als er een meerderheid voor is, natuurlijk. Crevits is dan de bruggenbouwer naar Groen en Open Vld dat - zeker op Vlaams niveau met figuren als Bart Somers een links-liberale D66 is geworden. En wie weet zit er voor Crevits dan zelfs het Vlaams minister-presidentschap in. Dan wordt ze de feitelijke nummer één van de partij. Voorzitter Wouter Beke moet het dan federaal proberen te doen bij de formatie. Wat een stuk moeilijker zal zijn.