74ste jaargang • nummer 32 • donderdag 9 augustus 2018
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,30
”
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
“N-VA verkoopt even grote tsjevenstreken als ‘de katholieken’.” De afgelopen maand werden twee Zomerakkoorden voorgesteld. We hadden er een lang gesprek over met Jean-Marie Dedecker, die - zoals we hem kennen - geen blad voor de mond neemt en vernietigend is. Dedecker ziet bovendien een politieke reactie ontstaan op basis van de migratie- en mobiliteitsproblematiek: “Ik geloof dat er iemand zal opstaan, jongeren bijvoorbeeld ,en ze zouden mijn steun krijgen. Ik durf nog springen.”
Lees het volledige interview met Jean-Marie Dedecker op blz. 12-13
Te weinig agenten We citeren De Morgen van 13 april 2012, samengevat: “Er is een tekort aan agenten in ons land. Bij de lokale politie zijn er 1.923 agenten te weinig, bij de federale politie is er een tekort van 1.200 agenten. Samengeteld 3.100 agenten te weinig.” We schrijven 30 juli 2018. Op een vraag van Open Vld-Kamerlid Sabien Lahaye, moet minister Jan Jambon toegeven dat er op dit ogenblik zo’n 3.700 agenten tekort zijn. De federale politie zoekt 1.600 agenten, de lokale politie zo’n 2.100. Terzijde vermelden we dat, afgerond, er zo’n 40.000 agenten rondlopen in België. Elk jaar verlaten 1.700 agenten het korps, terwijl jaarlijks zo’n 1.400 agenten afstuderen aan de politiescholen. Met andere woorden, de situatie is er sinds 2012 eerder
op achteruitgegaan, in plaats van het probleem zich zou oplossen. “De rekrutering draait op volle toeren”, is wat minister Jambon verklaart. Maar ook hij kan niet méér agenten uit zijn hoge hoed toveren. Ook de komende jaren is er geen verbetering in zicht. Dus wordt – aldus de politievakbond – minder gepatrouilleerd in de straten. Vandaag zitten we nog altijd met de gevolgen van het rampzalige beleid van de vorige ministers, met Elio di Rupo (PS) en Joëlle Milquet (cdH) in de hoofdrol.
De Waalse strategie achter de herfederalisering Het is een typisch nieuwsfeit voor in de komkommertijd. Een aantal Franstalige liberalen pleit ervoor bevoegdheden als energie, mobiliteit, milieu en gezondheidszorg opnieuw federaal te maken. Dat heeft weinig kans op slagen. Toch is voorzichtigheid geboden. Het doel van een eventuele herfederalisering is duidelijk: Vlaanderen de factuur laten betalen.
Dat federale excellenties als Sophie Wilmès en François Bellot (beiden MR) de herfederalisering vragen van een aantal bevoegdheden, is een opvallend feit. Gaat de MR het pleidooi voor een ‘nationaal’ of ‘federaal’ milieu- en energiebeleid, een federale gezondheidszorg en een federaal mobiliteitsbeleid meenemen naar de volgende regeringsonderhandelingen? Dan zou dan politiek het tegengewicht zijn voor de N-VA-vraag om stappen te zetten richting het confederalisme. Iedereen neutraliseert elkaar, dus wordt gewoon binnen de huidige institutionele structuren voortgewerkt. Met een nieuwe federale regering waarvan ook de N-VA deel uitmaakt en waarbij de focus ligt op sociaaleconomische hervormingen.
Herfederaliseringsverhaal
Hoofdredacteur Journaal: “We weten ook niet hoe het gebeurd is... De autocue was nochtans duidelijk: ‘verward’, ‘labiel’ en ‘lage bloeddrukspiegel’. Het stond er allemaal!”
Dat is de partijpolitieke analyse die velen maken, en ze klopt. Voor de rest moet in eerste instantie niet veel worden verwacht van dat herfederaliseringsverhaal. Tenslotte is nog altijd een tweederdemeerderheid nodig om zo’n hervorming door te voeren, met een meerderheid in elke taalgroep. Men zou kunnen zeggen dat de Vlaamse partijen – afgezien van N-VA, Vlaams Belang en een deel van de CD&V – daar open voor staan. Misschien kan een alternatieve meerderheid gevonden worden met liberalen, socialisten en groenen. Maar in tegenstelling tot wat sommigen beweren, is niet iedereen in Wallonië even happig op een herfederalisering.
Voor de PS zou het een aantasting betekenen van haar Waalse machtsbasis. De socialisten zitten wel niet in de Waalse regering, maar Elio Di Rupo beschouwt dat als een intermezzo. Bovendien kleurt de Waalse administratie nog altijd rood. Daarom geeft de PS niet graag bevoegdheden af. En binnen de MR liet Waals minister Jean-Luc Crucke al weten niet gewonnen te zijn voor een herfederalisering. Het lijkt een nepdebat in de komkommertijd. Tenzij er op een bepaald moment financieel-budgettaire redenen zijn voor de Walen om toch voor een herfederalisering te gaan. Het is geweten dat de toestand van de Waalse begroting allesbehalve fraai is. In het verleden werden staatshervormingen gebruikt om de Franstalige beleidsniveaus financieel bij te springen. Geld voor de Franstaligen werd dan gecompenseerd door extra bevoegdheden voor Vlaanderen. Maar dit systeem botst op zijn grenzen. Want een nieuwe staatshervorming zou betekenen dat er bijvoorbeeld nog meer bevoegdheden worden overgeheveld in de sociale zekerheid, de levensader voor de Waalse politici.
Veelzeggend Vandaar dat een herfederalisering als alternatief kan fungeren. Waarbij de Franstaligen uitgaan van een eenvoudig principe: van elke federale bevoegdheid kan gezegd worden dat de Vlamingen de factuur betalen. Dat gezondheidszorg op de lijst staat, mag niet verwonderen. Hiervan zijn al delen geregionali-
seerd – of beter: naar de gemeenschappen overgeheveld. Onder andere het preventiebeleid. Vlaanderen levert desbetreffend goed werk, de Franse Gemeenschap niet, bij gebrek aan middelen. Ondertussen weet iedereen dat de uitgaven voor de gezondheidszorg overal de pan uit swingen. Ze stegen al van 6,6 naar 6,9 procent van het bbp sinds 2010 en zullen nog verder stijgen. Voor de Walen is er één manier om het bestaande systeem op kosten van de Vlamingen in stand te houden: een volledig federale gezondheidszorg. Een ander veelzeggend voorbeeld is het milieubeleid. Ook hier zou een herfederalisering neerkomen op het doorschuiven van de factuur naar Vlaanderen. Wat weinig geweten is, is dat de factuur van de Waalse groenestroomcertificaten niet weggewerkt is, maar geparkeerd in buitenbalansvehikel Solar Chest om de Waalse begrotingen op te smukken. Bij een herfederalisering zal dat lijk uit de kast vallen. En Vlaanderen zal betalen.