74ste jaargang • nummer 26 • donderdag 28 juni 2018
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,30
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Naar een pre-confederale formatie in 2019 Het lijkt erop dat een regering-Michel II in de huidige constellatie na de verkiezingen van 2019 niet meer mogelijk is. Niet zozeer omdat een aantal peilingen aantonen dat de regering geen meerderheid meer heeft, wel door de grote aversie tussen CD&V en N-VA. Ook tussen de N-VA en de MR zit een haar in de boter. De MR gaat er stilaan van uit dat als enige Franstalige partij in de federale regering zetelen geen optie meer is. Een Waalse MR-PScoalitie tekent zich af. Aan Vlaamse kant lijken N-VA en Open Vld zich echter aan elkaar vast te klikken. In 2019 lijkt een confederale formatie in de maak, waarbij eerst de meerderheden aan de twee kanten van de taalgrens worden gevormd.
Migratie als splijtzwam Op de 1 meiviering van de Franstalige liberalen van de MR in Waals-Brabant was de boodschap van partijvoorzitter Olivier Chastel duidelijk: als er een meerderheid is, gaan we met de huidige federale coalitie verder in 2019. Vandaag is er geen Franstalige liberaal die dat nog durft herhalen. En het scenario met cdH als reddingsboei voor de federale meerderheid is al even onrealistisch. De partij van Benoît Lutgen blijft onbetrouwbaar en zal na de verkiezingen van volgend jaar nog maar weinig voorstellen. Het debat over migratie heeft de politieke verhoudingen gewijzigd. Premier Charles Michel (MR) wordt in de Franstalige pers harder dan ooit aangevallen op zijn coalitie met de N-VA. De woorden fascisme en extreemrechts worden opnieuw gul gehanteerd. Michel probeert zich nu te profileren op het dossier van de aankoop van nieuwe legervliegtuigen. De Franse Rafale zou naast de F-35 en de Eurofighter toch nog een optie zijn. Electorale profilering, wellicht. Michel wil tonen dat hij niet de handpop is van de N-VA, in tegenstelling tot het beeld dat al te vaak wordt opgehangen in de Franstalige pers. Volgens La Libre Belgique geloven ze bij de MR zelf niet in de Rafale, maar de Franstalige liberalen begrijpen ook niet waarom N-VA-voorzitter Bart de Wever zo kritisch is voor de MR, toch de enige politieke bondgenoot bezuiden de taalgrens. Wil de MR straks nog met de N-VA regeren? Tijdens de verkiezingsdebatten in de aanloop naar de stembusgang van 2019 zal het zeer moeilijk zijn om daarop ‘ja’ te antwoorden. Ondertussen ligt N-VA ook met CD&V op ramkoers. Politici van beide partijen kunnen nog amper door dezelfde deur. De N-VA is de
Horst Seehofer (CSU) voert de druk op Merkel op voor een strenger asielbeleid
preken van de christendemocraten over een ‘menselijker asielbeleid’ meer dan beu. Uiteraard is de verkiezingscampagne al volop bezig en worden de tellers na de stembusslag vaak op nul gezet. De vraag rijst echter: zijn er geen te diepe wonden geslagen?
In Wallonië komt paars terug De weddenschappen voor de coalities die na 26 mei 2019 mogelijk zijn, staan volop open. Vorige maandag in Terzake deed politiek analist Rik van Cauwelaert een boude voorspelling: een anti-N-VA-coalitie is in de maak. In Wallonië wordt volop gesproken over een MRPS-coalitie. En dat betekent dat er dan federaal een regering moet komen zonder de Vlaamsnationalisten. Dat wordt zeer moeilijk, geeft Van Cauwelaert toe, want desnoods betekent dat een coalitie met zes tot negen partijen. De voorspelling dat men bezuiden de taalgrens ernstig aan een MR-PS-coalitie denkt, klopt. Paars zou er terugkomen en de MR zal kunnen zeggen: wij hebben een extreemlinkse coalitie van PS/PTB/Ecolo vermeden. Maar dat daarmee de basis gelegd wordt van een antiN-VA-regering op federaal vlak is nog iets anders. Rik van Cauwelaert is een excellent politiek commentator die gelukkig nog een sterke Vlaamse reflex heeft, maar hij loopt niet meer dagelijks in de Wetstraat rond. Wie zijn stukken in de Tijd leest, heeft de indruk dat zijn netwerk wat ‘belegen’ is. Hij denkt nog te vaak in de geest van de jaren tachtig en negentig met PS en CVP als staatsdragende partijen die dan ook een staatshervorming kunnen doorvoeren. We leven nu in andere tijden. Daarom is een ander scenario in 2019 plausibeler.
Open Vld van 2018 is niet die van 2005 Dat er snel een Waalse regering van MR en PS komt, is realistisch, maar aan Vlaamse kant heeft de N-VA de les van 2014 geleerd. Toen werd het regionaal in snelheid gepakt door de deal tussen PS/cdH/FDF. Daarop werd toen geantwoord met een voorakkoord tussen N-VA en CD&V. Nu zou De Wever van plan zijn om snel na de verkiezingen een basis van Vlaamse meerderheid te vormen. Zelfs als de N-VA wat verliest, blijft ze de grootste partij en is de voorsprong op de volgende formaties dermate groot dat zich dat vertaalt in een bonus op het vlak van het aantal zetels. Jan Segers van Het Laatste Nieuws sprak al meermaals van een N-VA/Open Vld-meerderheid in het Vlaams Parlement. En in een amper opgemerkt interview in Trends sprak Kortrijks burgemeester Vincent van Quickenborne zich uit voor een coalitie met N-VA, maar zonder CD&V. Is dat realistisch? Momenteel hebben N-VA en Open Vld in het Vlaams Parlement samen 62 zetels, één te weinig voor een meerderheid. Aangezien de N-VA op Vlaams niveau altijd beter scoort dan op federaal niveau is een meerderheid in zetels geen utopie. Maar zal Open Vld zich niet laten verleiden tot een anti-N-VA-coalitie, eerst op Vlaams en dan op federaal niveau? Wie liberale kopstukken - en met alle respect, met hen heeft Rik van Cauwelaert geen directe lijn – daarover spreekt, hoort dat men echt niet meer in een linkse coalitie wil stappen. Het trauma van paars is bij velen nog te groot.
Het Waalse failliet afwenden
Vormen de meerderheden op regionaal vlak dan de basis voor de federale regering? Dan spreken we over een pre-confederale formatie waarbij de deelstaten eerst het werk doen en er dan een soort van Belgische intergouvernementele conferentie volgt. Meteen zit men dan in een politieke patstelling. Wie wil nu een federale MR/PS/NVA/Open Vld-regering? Tenzij daar een grote staatshervorming kan worden aan gekoppeld… Misschien is dat de strategie van De Wever: de onderhandelingen op federaal niveau afwachten tot men die nieuwe stap in de staatshervorming wil zetten. Maar dan rijzen meteen een aantal vragen. Wil de PS zoiets wel? En de zeer Belgischgezinde MR en Open Vld? Welk een gedrocht zal die zevende staatshervorming bovendien zijn! Een mogelijke oplossing bestaat erin dat Wallonië nu al komt aankloppen voor extra geld omdat de nieuwe financieringswet die
regio met een zwaar tekort opzadelt en een aantal solidariteitsmechanismen worden afgebouwd. Kortom, het Waalse faillissement wordt afgewend door een nieuwe staatshervorming. Maar wat kunnen de Vlamingen daartegenover krijgen? Zeker als we rekening houden met het feit dat het Défi van Olivier Maingain misschien in de Waalse regering zal stappen. Défi is immers volgens de peilingen een linksliberaal alternatief voor veel Walen aan het worden. Komt nog bij dat een volgende regering voor een zware begrotingssanering staat. De groeivooruitzichten zijn minder rooskleurig dan aanvankelijk gedacht. Met een PS in de federale regering zal men eerst denken aan belastingverhogingen die grotendeels door de Vlamingen worden betaald. Ondenkbaar voor N-VA en Open Vld. Het lijkt erop dat men na 26 mei 2019 opnieuw onbekend politiek terrein opzoekt.
Palingen en drugprofeten Residuen van illegale drugs, waaronder cocaïne, amfetamines en ecstasy, komen via de riolering in het oppervlaktewater terecht en dat vormt een bedreiging voor het voortbestaan van de paling. De vissen worden zelfs “high”, lopen slecht helende verwondingen op en planten zich niet meer normaal voort. Dat lazen we in een artikel van Het Laatste Nieuws. Typisch voor de ecologische waanzin is dat men wel op de gevaren voor palingen wijst, maar niet op de bedreiging voor mensen. Al even typisch is het dat men er niet op wijst dat die massa’s restanten van harddrugs in het oppervlaktewater bewijzen dat drugs in alarmerende hoeveelheden geproduceerd en geconsumeerd worden. Heel de linkse progressieve meute, inclusief van de CVP/CD&V, had nochtans luidkeels beweerd dat door het gedogen van cannabis en marihuana de bekoring van de “verboden vrucht” zou verdwijnen en dat minder jongeren zouden beginnen met softdrugs of “in de armen geduwd worden” van illegale handelaars die harddrugs verkopen.
Nu zien we met eigen ogen hoe onzinnig die theorieën wel waren. Door het gedogen en/ of legaliseren ervan is hasj volkomen banaal geworden, en de bekoring van de “verboden vrucht” verschoof naar harddrugs. Er wordt nu meer gesnoven, geslikt en gespoten dan ooit tevoren. De onderwereld van de drughandel is in de “witte” economie geïnfiltreerd en heeft zakenlui, politici en politiediensten gecorrumpeerd. De drughandel dringt zelfs tot in de lagere scholen door. Duizenden jongeren én volwassenen uit milieus die zich vroeger nooit met drugs inlieten, zijn nu verslaafd. Met bijzondere dank aan Agalev, de socialisten, de liberalen - in het bijzonder Verhofstadt en verraderlijke tsjeven als de justitieministers Stefaan de Clerck en Tony van Parys.