74ste jaargang • nummer 25 • donderdag 21 juni 2018
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,30
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Migratiecrisis: daar is de as München-Wenen-Rome
Op amper een maand tijd heeft het migratiethema een centrale plaats ingenomen in het Europese politieke debat. Rechtse regeringen in Oostenrijk en Italië lijken de regie over te nemen van links-liberale leiders als Merkel en de oligarchen in de Europese wijk. De Beierse CSU probeert haar kar vast te hangen aan de as Wenen-Rome. De N-VA zou dat hier ook willen, maar niemand in de regering volgt. Vorig jaar daalde het aantal asielaanvragen in Europa met 44 procent. In Duitsland was er een daling met 70 procent. Al staat dat percentage nog altijd gelijk aan 222.560 illegalen die asiel willen. De crisis van 2015 met meer dan 1 miljoen migranten aan de poorten van Europa is veraf. Feit is dat de migratiedruk wel daalt, maar eigenlijk niet weg is. En demografen zijn eensgezind: door het hoge aantal geboortes zal de migratiedruk de komende jaren enkel toenemen. En dat weet men in verschillende Europese hoofdsteden. Vandaar dat een aantal regeringen besloten hebben om maatregelen te nemen en het migratiethema opnieuw centraal hebben gesteld.
Links-liberale beleid heeft afgedaan Ook omdat het Europese migratiebeleid weinig voorstelt en de rechtse regeringen, die zich de migratiecrisissen uit het verleden herinneren, een herhaling willen vermijden. Het is nu duidelijk: het Europese links-liberale beleid van pappen en nathouden heeft afgedaan. Het werd geïnspireerd door Angela Merkel, die na haar desastreuze ‘Wir schaffen das’ een Europese reddingsboei nodig had. Figuren als Jean-Claude Juncker, Donald Tusk en Frans Timmermans overtuigen was niet moeilijk. Zij zijn doordrongen van de links-liberale leegheid. Europa is volgens hen een “waardengemeenschap” en dus is een streng migratiebeleid blijkbaar niet aan de orde. Ze zeggen het niet met zoveel woorden, maar voor hen is migratie een mensenrecht en ze worden daarin gesteund door het militante Europese Hof voor de Rechten van de Mensen. En als de migratiecrisis niet onder controle is, dan gaat men maar een deal sluiten met een figuur als de Turkse president Recep Tayyip Erdogan. Dat dit miljarden kost, is geen probleem. Trouwens, Erdogan heeft een meer dan 600 kilometer lange muur/afsluiting laten bouwen langs de grens met Syrië, en het is Europa dat de factuur betaalt. Een beetje zoals de Amerikaanse president Trump die zei dat hij een muur aan de grens met Mexico zou bouwen en er zelf niet voor gaat betalen. De hypocrisie van de Europese leiders rond
het migratieprobleem wordt terecht aangeklaagd. Ze sluiten akkoorden met onfrisse figuren als Erdogan, maar steken het morele vingertje op en eisen dat alle lidstaten hun deel van de migranten opnemen. De regeringen in Rome en Wenen zijn dat meer dan beu en kiezen voor de tegenaanval. Zoals de Britse historicus Niall Ferguson recent stelde: “De migratiecrisis legt de gebreken van de EU als instelling bloot en drijft de kiezers terug naar de nationale politiek om oplossingen te verzinnen.”
Italië tegen de migratiebusiness Dat de Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken Matteo Salvini (Lega) niet langer wil dat in Sicilië schepen met Afrikaanse migranten aanmeren, is het symbool van de Zuid-Europese ergernis over het misgelopen migratiebeleid. Italië moest lange tijd de schok opvangen, zeker toen de route via Turkije en Griekenland gesloten werd. De vorige regering in Rome had ook boter op het hoofd, omdat ze na 2015 illegalen zonder registratie liet doorreizen naar Oostenrijk, Duitsland en verder naar het noorden. Het probleem voor Italië is dat er sinds enige tijd een ferrydienst is vanuit Noord-Afrika naar Italië. Mensensmokkelaars, die intussen een miljardenindustrie beheren, laten migranten voor de kust van Libië gewoon afhalen door ngo-schepen. Die maken er dan een mediashow van om de gelukzoekers met een eigen versie van ’Refugees welcome’ op het Europese continent aan land te laten komen. De miljardenindustrie van de mensensmokkelaars moet gestopt worden, zegt Salvini, en dat kan enkel door duidelijk te signaleren aan de Afrikaanse gelukzoekers dat hun jaarlonen die ze over hebben om de oversteek te maken weggegooid geld zijn. Als de migranten de mensensmokkelaars niet meer financieren, is het spel uit. Vandaar het pleidooi van verschillende politici om hotspots in Afrika op te zetten. Tussen haakjes: het is opvallend dat moralistisch links altijd en overal tempeest tegen het kapitalisme, maar de lucratieve handel van de mensensmokkelaars lijkt minder een probleem.
Bert Anciaux is niet langer gewenst op Brusselse sp.a-lijst Oostenrijk en de politiek van het haalbare Ook de Oostenrijkse ÖVP-FPÖ-regering heeft het gehad met de migratiechaos van Merkel en Juncker. Kanselier Sebastian Kurz en vicekanselier Heinz-Christian Strache kiezen voor een strenger migratiebeleid en de effectieve uitwijzing van illegalen. Ondertussen wordt er ook opgetreden tegen de radicale islam. De regering zou veel verder kunnen gaan, maar kiest voor de politiek van het haalbare. Ook de FPÖ, die een echte beleidspartij is. Hier ten lande kijkt het Vlaams Belang terecht op naar Strache en co, maar de Belangers beseffen te weinig dat de FPÖ ook compromissen kan sluiten. De anti-euro-retoriek is bijvoorbeeld nog amper te horen. In de keuze tussen het afzwakken van het europroject en een strenger migratiebeleid moest de FPÖ kiezen en koos voor het tweede. Voor de rest zijn Strache en co nu brave Europeanen geworden.
De dubbelzinnigheid van CSU en N-VA
Terwijl Merkel migratietop voorbereidt, denkt Francken er het zijne van
De kritiek op het migratiebeleid heeft ondertussen de Beierse CSU bereikt. Volgens Horst Seehofer, voor de CSU federaal minister van Binnenlandse Zaken in de regering-Merkel, is er nood aan een hardere aanpak van asielshopping waarbij illegalen die elders in Europa asiel
hebben aangevraagd naar Duitsland trekken. Seehofer wil die illegalen terug over de grens zetten. Dat leidde tot grote spanningen in de Duitse regering, en even dacht men dat de dagen van Merkel geteld waren. De CSU geeft haar echter twee weken respijt om op de Europese top aan het einde van de maand met een beter migratieplan te komen. De CSU moet zich vooral profileren met het oog op de deelstaatverkiezingen van oktober in Beieren, waar de partij haar absolute meerderheid dreigt te verliezen. Het verschil met Italië en Oostenrijk is dat Seehofer veel show verkoopt. Men vergeet dat Duitsland dit jaar al 2.000 illegalen heeft teruggestuurd naar Oostenrijk. Eigenlijk wil hij in heel Duitsland het strengere asielbeleid dat al bestaat in zijn eigen deelstaat. Die profileringsdrang vinden we ook bij de N-VA. Staatssecretaris Theo Francken (N-VA) is jaloers op het Italiaanse en Oostenrijkse spierballengerol. Hij tweet er vaak positief over, maar zijn pleidooi valt binnen de federale regering op een koude steen. Eind deze maand zal het premier Charles Michel (MR) zijn die het Belgische standpunt verkondigt op de Europese top. En dat zal eerder het CD&V-standpunt van ‘Kumbaya met de asielzoekers’ zijn dan de strengere lijn die de N-VA aanhoudt.