74ste jaargang • nummer 12 • donderdag 22 maart 2018
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,30
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter... 141 dagen in een Spaanse gevangenis: Oriol Junqueras, voorzitter van ERC en Joaquim Forn, minister van Binnenlandse zaken
158 dagen in een Spaanse gevangenis:
Jordi Sanchez, voorzitter Catalaanse Nationale Vergadering en Jordi Cuixart, voorzitter Omnium Cultural
met stilzwijgende instemming van Europa
Het wordt drummen op links CD&V kiest voor een socio-cultureel links programma in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen en de stembusgang van 2019. De sp.a vaart economisch volle kracht links. Groen hoopt links van het centrum de grote politieke kracht te worden. De PVDA droomt van de kiesdrempel. Het wordt drummen aan de linkerkant van het Vlaamse politieke spectrum, al is dat maar goed voor maximaal 40 procent van de Vlaamse kiezers.
een deel in dezelfde vijver als de CD&V. Socioculturele werkers, non-profit, onderwijzend personeel, tenminste uit het katholiek onderwijs: dit zijn de kiezers die Calvo en Almaci willen binnenhalen. Een geslaagde kaping van de nonprofitkiezers duwt Groen richting 10 procent.
Op goed een half jaar van de gemeenteraadsverkiezingen en minder dan vijftien maanden van de federale en Vlaamse verkiezingen ziet het Vlaamse politieke landschap er aan de rechterkant tamelijk stabiel uit. De N-VA mag stilaan hopen dat opnieuw 30 procent halen realistisch is, ondanks vier jaar regeringsdeelname zonder communautaire trofee. Het Vlaams Belang fietst weg van de kiesdrempel en zal een aantal extra parlementsleden naar de Kamer en het Vlaams Parlement mogen sturen. Alleen is de grens van 10 procent niet realistisch, want zolang Theo Francken zich in de media op de borst klopt, zullen een aantal ex-VB-kiezers trouw blijven aan de N-VA. Open Vld weet dat het een kleine partij is en dat een mix van cultureel links-liberalisme voor de trendy stedelingen en donkerblauw economisch liberalisme voor de ondernemers de partij kan doen stabiliseren tussen 12 en 15 procent. Ter linkerzijde bestaat de vijver uit ongeveer 40 procent van het Vlaamse electoraat. Een stuk minder dan de rechtse en zeker de centrumrechtse populatie. Maar links krijgt in de Vlaamse pers gewoon meer aandacht omdat driekwart van de journalisten links is. Niet dat ze op de socialisten stemmen. Bij het schrijverslegioen van De Standaard, De Morgen, Humo, Knack en de journalisten van de VRT staat Groen bovenaan in de populariteitspolls. De aandacht die een hyperkineet als Kristof Calvo de voorbije maanden heeft gekregen, is zelden gezien. Tussendoor maakt de pers zich belachelijk door in een kramp te schieten voor elk interview dat N-VA-voorzitter De Wever geeft. Door een ziekelijke aversie voor de N-VA en de burgemeester van Antwerpen, maar ook omwille van de jaloezie binnen de pers. Het voorbije half jaar heeft De Wever welgeteld drie grote
Aanval van Crombez op CD&V
interviews gegeven aan de geschreven pers in België: in november 2017 aan Trends en recentelijk in het Franstalige magazine ‘Wilfried’ en in ‘De Zondag’. Joël de Ceulaer van De Morgen is daar zo lastig over, dat hij dit weekend snel überbelgicist en politicoloog Dave Sinardet interviewde om iemand anders te laten zeggen “dat de pers niet kritisch genoeg is voor de N-VA”.
Groen wil de non-profitkiezers kapen De journalisten zijn zo pisnijdig op de N-VA dat ze proberen andere aspecten van het politieke debat op te kloppen. Zoals de grote aandacht voor de strijd om het linkse Vlaamse electoraat. Feit is dat het drummen wordt aan de linkerkant van het electorale spectrum. CD&Vvoorzitter Wouter Beke heeft duidelijk gekozen voor een politieke vertaling van het Heilig Hart-marxisme van Broederlijk Delen, 11.11.11 en Oxfam (maar dan zonder seksschandalen). CD&V staat in de christendemocratische ‘newspeak’ voor ‘verbindend’, ‘dialoog’ en ‘tegen uitsluiting.’ In mensentaal betekent dit: open grenzen, meer migratie en vooral plat op de buik gaan liggen voor het groeiende allochtone electoraat. Economisch wordt gekozen voor een herverdelingsverhaal, waarbij de volgende regering voor nieuwe en hogere belastingen moet zorgen die officieel door de rijken moeten worden betaald, maar eigenlijk vooral de al geteisterde middenklasse sterker zal verarmen. Wouter Beke hoopt een deel van de malcontente socialisten, die geen vertrouwen hebben in hun partij en ook niet in de soms elitair-stedelijke groenen, binnen te rijven. Bij Groen kan de pret dan weer niet op. De partij hoopt in 2019 dé linkse politieke kracht te worden in Vlaanderen. Hier vist de partij voor
Beke probeert dat te counteren door linkse figuren als Mieke van Hecke en Hilde Crevits naar voor te schuiven. Maar intussen worden de christendemocraten zelf aangevallen door de sp.a. Het in de ogen van John Crombez zwakke zorgbeleid van CD&V’er Jo Vandeurzen, Vlaams minister van Zorg, is plots een aandachtspunt. De sp.a heeft het over ‘zorgzekerheid’, een garantie dat er geen wachtlijsten meer zijn in de zorgsector en iedereen meteen zou kunnen geholpen worden. Dat alles overgoten met een links-populistisch sausje. Crombez heeft het over 15 miljard euro voor straaljagers en geen geld voor
de zorgzekerheid. Volle kracht links dus, ook met de eis om iedereen een pensioen van 1.500 euro te garanderen. Hoe dit te financieren: door hogere belastingen. Straks duwt de sp.a de fiscale druk richting 60 procent, nooit gezien in West-Europa. Vraag is of de sociaaldemocraat John Crombez dat zelf gelooft. Hij kan echter niet anders dan links kijken en zich zelfs door een cryptocommunist als Jeremy Corbyn laten inspireren. De PVDA doet het in de peilingen in Vlaanderen immers plots een stuk beter. Tot voor kort werd gedacht dat die partij in Vlaanderen één zetel zou halen in 2019: voor partijvoorzitter Peter Mertens in Antwerpen. Nu zou er zeker één bijkomen in Oost-Vlaanderen. En wellicht een tweede in Antwerpen. Daarmee zou de PVDA in die provincie evenveel zetels halen als de sp.a. In dat geval zijn de dagen van Crombez als partijvoorzitter geteld.
Telenet zwaar in de fout Begin deze week werden in enkele eentalige gemeenten van de Vlaamse Rand rond Brussel huis aan huis grote tweetalige folders verspreid van het Vlaamse mediabedrijf Telenet. Het bedrijf gaat hiermee zwaar in de fout. De Vlaamse gemeentebesturen in de Rand doen veel inspanningen om het Nederlandstalig karakter van hun gemeente te bewaren en worden nu in de rug gestoken door een groot Vlaams bedrijf dat in bepaalde marktsegmenten quasi over een monopolie beschikt. We hebben hierover naar het mediabedrijf gebeld en daar wenste niemand van het hoger kader of de directie aan de lijn te komen. Men verwees ons naar de webstek. Via die weg kan je inderdaad een klacht formuleren, maar enkel wanneer je klant bent bij Telenet. Je bent immers verplicht je klantnummer op te geven. Als alternatief raden ze een gewone brief aan naar de hoofdzetel. Een mailtje gaat blijkbaar niet. We kunnen die anti-Vlaamse houding van
Telenet niet zomaar laten passeren. In de eerste plaats roepen we alle politici in de raad van bestuur op om dit aan te klagen en ervoor te zorgen dat dit nooit meer gebeurt. Graag nodigen we ook onze lezers uit om bij Telenet te reageren tegen die anti-Vlaamse opstelling. Het klachtenformulier vind je onderaan de openingspagina van webstek www.telenet.be onder de rubriek ‘Hulp en advies’. Een brief kan je sturen naar Directie Telenet, Liersesteenweg 4, 2800 Mechelen.
BL