74ste jaargang • nummer 04 • donderdag 25 januari 2018
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,30
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
De spartelende sp.a De opgefokte positieve stemming op de nationale sp.a-receptie in Bredene maakte een zielige indruk. De Vlaamse socialisten zijn al jaren het spoor bijster. Een absoluut dieptepunt bij de verkiezingen van 2019 wenkt. De sp.a dreigt rond 12 procent te stranden. Zelfs in Beieren, één van de meest conservatieve regio’s van West-Europa, halen de sociaaldemocraten meer stemmen. ‘Fluctuat nec mergitur.’ Ze wordt geteisterd door de golven, maar gaat niet ten onder. John Crombez had in navolging van N-VA-voorzitter Bart de Wever evengoed een Latijnse spreuk kunnen gebruiken op de nieuwjaarsreceptie van de sp.a in het Staf Versluys Centrum in Bredene. En de spreuk was niet alleen toepasselijk omdat de Vlaamse socialisten aan de zee verzamelen hadden geblazen. De sp.a moet spartelen om niet onder te gaan. De partij zal wellicht niet snel in de golven verdwijnen. De sociaaldemocratie zal in Vlaanderen altijd kunnen rekenen op een sociologische sokkel. Maar die dreigt ongeveer 10 à 12 procent te bedragen en dat is schandalig weinig. Als dit percentage in 2019 bewaarheid wordt, dan wordt bevestigd dat de sp.a - wellicht samen met de Franse PS - de kleinste socialistische partij van West-Europa is geworden. Zelfs in het conservatieve Beieren halen de sociaaldemocraten nog 20 procent. De redenen voor dat spartelen zijn veelvuldig. Een oplossing voor de electorale irrelevantie die wenkt,is er niet. Crombez en co raken niet verder dan het klassieke links-populistische discours.
Geen steun meer van klassieke achterban Met een boutade zou men kunnen zeggen dat het met de Vlaamse socialisten echt slecht gaat nu zelfs de Vlaamse journalisten niet meer op de sp.a stemmen. Het was opvallend hoe figuren als Tom Meeuws in een programma als Terzake op de rooster werden gelegd. Een aantal jaren geleden was dat ondenkbaar. Wat is er gebeurd? Zeer eenvoudig, het linkse journaille stemt nu ‘en masse’ voor Groen. De perswereld is natuurlijk slechts een klein deel van de bevolking, maar feit is dat de klassieke achterban van de socialisten de voorbije jaren jaren de partij de rug heeft toegekeerd. Eerst was er de arbeiderspopulatie die omwille van het slappe migrantenstandpunt van de socialisten is vertrokken. Daarna is dat electoraat verder afgekalfd omdat de socialisten al te graag het bobo-publiek (progressieve stedelingen) wou aanspreken en naar een soort van soft links-liberalisme is geëvolueerd. Die bobo’s maken wel veel lawaai in de media, maar zijn een minderheid in de bevolking. Wat blijft er nu over? Generatiesocialis-
Keizer Termontius in de arena der gladiatoren
ten, vooral ouderen dus. Mensen die voor de socialistische zuil werken. Ambtenaren, met vooral leerkrachten uit het gemeenschapsonderwijs. De mensen met een migratieachtergrond steeds minder; die kiezen voor Groen, of voor de PVDA.
De arrogantie van de macht Naast het afhaken van steeds meer sociologische groepen betaalt de sp.a nu ook de prijs voor de arrogantie van de macht. Jarenlang heeft ze de lakens uitgedeeld in Vlaanderen, meestal in coalities met de CVP, het paarse intermezzo uitgezonderd. Het is geweten dat deze partij naarstig heeft meegewerkt aan het mismeesteren van de overheidsfinanciën. Met als gevolg dat de betaalbaarheid van onze pensioenen op termijn gehypothekeerd is. En dan komt John Crombez zeggen dat hij een minimumpensioen van 1.500 euro per maand voor iedereen belooft. Mooi. Maar wie biedt meer? En vooral: wie zal dit betalen? Crombez zou ook kunnen zeggen: iedereen kan 1.500 euro pensioen krijgen als we alle uitkeringen gelijkschakelen en de ambtenarenpensioenen dus flink worden gekort. Maar dat durft hij niet. De man, nochtans economisch geschoold, raakt niet verder dan linkse populistische praat. En hij heeft de kans gemist om te zwijgen. Als kabinetschef van paarse ministers was Crombez medeverantwoordelijk voor het opsouperen van de budgettaire bonus om een deel van de pensioenfactuur te betalen. En aan het Zilverfonds gaan we geen woorden meer vuil maken. De arrogantie van de sp.a werd nog een bevestigd door Oostends burgemeester en oud-minister Johan vande Lanotte. Die vond dat het gesjoemel met overheidsgeld door Tom Meeuws eigenlijk geen probleem hoefde te zijn. Pardon? Vande Lanotte heeft de kans gemist om te zwijgen. We brengen graag het boek ‘de keizer van Oostende’ uit 2012 in herinnering, waaruit blijkt dat Vande Lanotte zich altijd op de grens van het oorbare beweegt wanneer de stad Oostende zich met financiële zaken inlaat. In 2012 had Vande Lanotte nog het geluk dat hij zonder tegenspraak op de VRT zijn ongenoegen kon uiten over het boek. Vande Lanotte heeft vorige week nogmaals de kans gemist om te zwijgen: hij profileert zich als socialist,
maar durft bij de gemeenteraadsverkiezingen in Oostende niet onder die naam opkomen. Uit schaamte wordt het de ‘Stadslijst’.
De schaduw van de PS Een vaak vergeten reden van de pijnlijke situatie van de sp.a is de link met de Franstalige PS. Jarenlang konden de Vlaamse socialisten dankzij hun grote Waalse broer delen in de macht. Ondertussen is duidelijk geworden dat de PS desnoods bereid is om regeringsverantwoordelijkheid op te nemen zonder de sp.a. Dat bleek al eind 2007. Schandalen zoals Publifin en Samusocial hebben ook gevolgen gehad
voor de partij van Crombez, ook al heeft hij zich daar zeer snel van gedistantieerd. Maar wanneer PS-voorzitter Di Rupo zich tot fake news laat verleiden, is het bij de sp.a stil omdat dit linkse populisme Crombez goed uitkomt. Di Rupo beweerde bijvoorbeeld dat de jobs die onder de regering-Michel werden gecreëerd allemaal precaire banen zijn, flexijobs dus. Terwijl die flexijobs eigenlijk bijverdiensten zijn voor wie in het normale economische circuit al een baan heeft. Zelfs De Standaard moest Elio di Rupo op de vingers tikken.
“De schuld van de maatschappij” Er is opschudding in Duitsland na het bekendmaken van de criminaliteitscijfers in Niedersachsen. Al jaren proberen de regering en haar lakeien volgende boodschap te verspreiden: als burgers zich gaandeweg minder veilig voelen, is dat alleen een onveiligheidsgevoel. “Want de werkelijkheid is, dat statistieken bewijzen dat alles goed gaat en alleen beter kan gaan.” De boodschap die ook criminoloog Christian Pfeiffer van het Kriminologisch Forschungsinstitut Niedersachsen uitdraagt. Helaas voor criminoloog Pfeiffer, maar zoekers veel gewelddadiger blijken te zijn dan de gepubliceerde cijfers voor de staat Nie- Syriërs en Afghanen. En daar moest natuurdersachsen geven een totaal ander beeld. De lijk een oorzaak voor gevonden worden, “buiveiligheidstoestand in Duitsland blijkt drama- ten de etnische achtergrond van de daders”. tisch verslechterd, en naar de oorzaak moet Welnu, dit is de bijzonder inventieve gedachmen niet lang zoeken: Merkels opendeuren- tekronkel van Pfeiffer: “Het is de nood die beleid en de massale inwijking van de afgelo- deze mensen zodanig zenuwachtig maakt dat pen jaren. Sinds 2014 nam de gewelddadige we reacties zien ontstaan zoals in Keulen met criminaliteit in Nedersaksen met 10 procent Silvesternacht.” toe, terwijl in de cijfers steeds minder verHet gaat dan om het gebrek aan toekomstdachten te vinden zijn met een Duitse iden- perspectief en vooral de onzekerheid over het titeitskaart. al dan niet mogen blijven in Duitsland die de Er is een toename van gewelddadige con- criminaliteit zou doen toenemen. “Die menflicten in Nedersaksen, en vooral daar waar sen zijn zodanig gefrustreerd dat ze hun asielmen de daders kon oppakken, blijkt dat 92 aanvraag in het zicht van de politie in stukprocent van de geweldplegers vluchtelingen ken scheuren.” zijn. Betreffende moorden stelt men een toeTja, als onzekerheid de oorzaak is van die name vast van 18 moorden in 2014 naar 45 criminaliteit, dan moet men die onzekerheid in 2016. Het aantal verkrachtingen steeg in toch zo snel als mogelijk wegnemen, denken dezelfde periode van 23 naar 116. we dan! Het land volstouwen met potentiPfeiffer is echter niet onmiddellijk uitgezon- ële moordenaars – want dat worden econogen! Want de onderzoeker en zijn medewer- mische vluchtelingen dus als ze geen verblijfskers stelden vast dat Noord-Afrikaanse asiel- zekerheid krijgen – kan niet de oplossing zijn.