73ste jaargang • nummer 4 • donderdag 26 januari 2017
€ 2,20
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Kwistig met euro’s smijten We hebben met enige verbazing de soap gevolgd rond regisseur Robbe de Hert. Even een samenvatting: Robbe de Hert, vuurrood filmregisseur, zit financieel aan de grond, woont in een flatje van het Antwerpse OCMW, zit in een schuldbemiddeling, en sukkelt met zijn gezondheid. Een interview met hem in Humo (november 2016) brengt een en ander aan het licht, en een student start uit sympathie en uit medelijden met een inzamelactie. Via internet worden al snel de eerste duizenden euro’s opgehaald. Robbe heeft immers een laatste wens: zijn filmproject “Hollywood aan de Schelde” afwerken. Daarvoor zoekt hij nog 100.000 euro. In januari zegt hij in Gazet van Antwerpen: “Ik zit muurvast en ik ben het beu om te gaan bedelen bij het VAF (Vlaams Audiovisueel Fonds)”. Oeps, zeggen we dan. Want wat blijkt? Robbe de Hert heeft in 2001 (dus 15 jaar geleden) een bedrag van 125.000 euro ontvangen – lees subsidies – voor een tv-reeks over de geschiedenis van de Vlaamse film. Dat resulteerde in zes afleveringen van telkens 50 minuten en die documentaires werden uitgezonden op de Antwerpse regionale zender ATV. Niet zonder succes, want veel Antwerpenaars zijn verbaasd over het aantal films die zich in Antwerpen afspelen, een vergeten geschiedenis. Sindsdien wil Robbe de Hert een vervolg breien aan die zes afleveringen, en hij wil alles monteren tot een bioscoopfilm. En dat monteren, plus wat extra interviews en nog wat bijkomend opzoekingswerk, kost nog eens 100.000 euro.
Het kan niet op Het Vlaams Audiovisueel Fonds heeft in 2006 zo’n 50.000 euro toegekend, waarvan 40.000 euro werd uitbetaald. Dat geld is verdwenen, want Robbe de Hert lapte alle contractuele afspraken aan zijn laars. Weg uw en mijn belastinggeld. Robbe de Hert had sinds de jaren zeven-
Slechte verliezers blijven stampvoeten VTM en VRT zonden de inauguratie van Donald Trump rechtstreeks uit. Ze gaven begeleidende commentaar. Beide zenders waren hoorbaar ontgoocheld over de toespraak van de nieuwe president. Ze vonden het vooral ongepast dat hij in zijn eerste officiële redevoering na de verkiezingen nog steeds op dezelfde thema’s hamerde als voor de verkiezingen. En wij maar denken dat dit het streefdoel van elke oprechte politicus zou moeten zijn. Ook onze dagbladen konden hun slechte humeur over de nieuwe president niet verbergen. Als kleine kinderen die slecht met verlies omgaan, brachten ze allemaal foto’s waaruit zou moeten blijken dat er meer volk was op de inauguratie van Obama dan op die van Trump. Het tegendeel zou verbazen. Washington is niet alleen de meest zwarte stad van de VS, maar ligt ook in het hart van de Oostkust, die overweldigend voor de Democratische Partij heeft gestemd.
De parallelle democratie van de pers VRT, De Morgen en Het Nieuwsblad meldden triomfantelijk dat er meer mensen aan de “vrouwenmars” tegen Trump hadden deelgenomen dan aan de beëdiging van de president
(alsof voor beide evenementen dezelfde soort mobilisatie had plaatsgevonden). Ze brachten ook het nieuws van peilingen waaruit zou blijken dat Trump eigenlijk toch niet zo populair is bij de Amerikanen. Hoe valt de verbetenheid te verklaren waarmee men dit soort berichten op ons blijft afvuren? Alles heeft natuurlijk te maken met de zeer moeizame aanvaarding door de journalistieke kaste van de democratische verkiezing van Trump. Zijn ideeën en uitspraken zijn een aanfluiting van alles wat de traditionele media als aanvaardbaar beschouwen. Zeker zijn kritiek op de pers zelf wordt slecht verteerd. In hun wereld had deze man nooit een kans op verkiezing mogen maken. Lees verder blz.5
tig zijn eigen vzw voor zijn regisseursactiviteiten. Geen vennootschap, maar een vzw, met name Fugitive Cinema. Die vzw huisde in het “onafhankelijk” cultureel centrum King Kong in de Keizerstraat in Antwerpen, samen met een aantal andere verenigingen – collectieven – die gelinkt kunnen worden aan de Revolutionaire Arbeidersliga (RAL), de trotskistische versie van het communisme, vandaag actief onder de naam SAP (Socialistische Arbeiderspartij). Robbe de Hert is altijd trouw gebleven aan zijn “rode” idealen en verfoeit alles wat ook maar een beetje “rechts” is. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 stond hij op de lijst van “Rood”. De vzw Fugitive Cinema van Robbe de Hert ging in 2004 in vereffening. Het passief bedroeg 99.791 euro. Ik stel me dan de vraag: als de vzw Fugitive Cinema in 2004 werd ontbonden, aan wie of aan welke instantie heeft het Vlaams Audiovisueel Fonds dan die 40.000 euro betaald in 2006?
Filmhuis Klappei Robbe de Hert is ook erg actief in Filmhuis Klappei, in de Klappeistraat in Antwerpen. We lezen op de webstek: “Filmhuis Klappei is een vzw bestaande uit mensen gebeten door het medium film en die zich tot doel hebben gesteld de filmbeleving te promoten en allerlei activiteiten te organiseren die verband houden met de bewegende beeldende kunsten.” Lees verder blz. 5
Raad van Europa daalt neer in Vlaamse Rand
De Raad van Europa stuurt begin februari een missie naar de Vlaamse Rand, meer bepaald naar de faciliteitengemeente Linkebeek. MR-Kamerlid Damien Thiéry ligt mee aan de basis van de klacht. Daarmee zit het communautaire spel op de wagen. Het Congres van Lokale en Regionale Autoriteiten (CLRA) van de Raad van Europa heeft beslist om een zogenaamde ‘monitoring mission’ naar ons land te sturen na een schriftelijke klacht van zes lokale Franstalige raadsleden uit de zes faciliteitengemeenten in de Vlaamse rand rond Brussel over de manier waarop de Vlaamse regering de taalwetgeving interpreteert. Daarnaast is er ook een mondelinge klacht van MR-parlementslid Damien Thiéry tegen zijn niet-benoeming als burgemeester van Linkebeek. Thiéry zetelt overigens zelf ook in de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa.
Mensenrechten De Raad van Europa werd in 1949 opgericht om de democratie en de mensenrechten in geheel Europa te bevorderen. In 1995 werd een ‘Kaderverdrag inzake de bescherming van nationale minderheden’ opgesteld. Dat verdrag heeft tot doel bescherming te bie-
den aan minderheidsgroepen in landen die zonder enige inspraak plots deel uitmaakten van een ander land, zoals na het uiteenvallen van de Sovjetunie en het Oostblok. De Franstaligen zijn niet te beroerd om de vermeende discriminatie in de Vlaamse Rand op gelijke hoogte te plaatsen. Het Minderhedenverdrag is voor hen een breekijzer om zich in Vlaanderen tot minderheid te laten verklaren en bijkomende voorrechten op te eisen en de taalwetgeving te ondergraven.
Verdrukte minderheid Het is niet de eerste keer dat de Franstaligen erin slagen de Raad van Europa voor hun Fransdolle kar te spannen. In de faciliteitengemeenten stellen ze zichzelf graag voor als een verdrukte minderheid. In mei 1998 kwam de Zwitser Domeni Columberg al de positie van de Franstaligen in de Vlaamse Rand onderzoeken.
Lees verder blz. 2