beginnersblik Kees Huizinga Ik ben begonnen met roeien in de Jonge Acht in het seizoen ‘93/’94. We begonnen met tien man en daar zijn er twee door natuurlijke selectie van uitgeselecteerd. Wij hadden een zware acht met een zware vijftienjarige Wajo als stuur: Niels van den Bovenkamp, huidige (prof)coach van Aegir. Zoals een Jonge Acht betaamd, trokken wij ons nergens wat van aan en hadden de subtiele tekst “kut alles, behalve wij” op onze ploegtrui laten drukken. Nadat we op een trainingsweekend Amstel en op de Heineken twee achten hadden gecrasht (de Phlogius en een sierboot van Dudok ofzo), kregen we de beste acht van de W.S.R., de Hercules, een houten Empacher. We deden het hele seizoen mee in de top-6 van het eerstejaarsklassement en mochten daarom meedoen aan een trainingsweekend op de Bosbaan onder leiding van Kris Korzeniovski. Hij heeft ons met vloeken, tieren en schelden het “hangen” aan de paal bij gebracht. Prompt het weekend daarop trokken we op de Martini in Groningen twee keer blik in de acht; in het beginnelingen en in het nieuwelingen veld. We lagen altijd mee voorin het veld dus het moest er een keer van komen. Op de ZRB in Tilburg waren we al een keer tweede geworden na Skøll nadat we 1.950 meter voor hadden gelegen.... We liepen altijd met de hele ploeg warm voor de wedstrijd en kregen dan een peptalk van Jan de Jager (waarom van hem weet ik niet). Onze boeg,
Enver Loke, kon niet meelopen, want hij had last van zijn knie. Daarom hij fietste mee. Hij moest na de wedstrijd uit de boot getild worden omdat hij niet meer kon staan. Zondag is hij weer in de boot getild. Bij de start herinner ik me nog dat Niels van den Bovenkamp zat te trillen als een espenblad en dat de persoon op het startvlot dat nogal grappig vond. Ik neem aan dat we verder de hele wedstrijd voor gelegen hebben net zoals de dag erna in het nieuwelingenveld. Twee blikken in een weekend met de Jonge Acht is uiteraard geweldig en dat hebben we zondagavond goed gevierd. Onbeperkt spareribs eten waarbij nummer drie van onze ploeg, Wopke Botjes, alle afgekloven botjes naar zijn hoofd geslingerd kreeg. Daarna tot ‘s ochtends vroeg op Vindicat gezopen. De wedstrijden daarna hebben we volgens mij geen deuk meer in een pakje boter getrapt... Ons eerste blik hebben we volgens de traditie in de Kom gegooid, maar gelukkig heb ik daarna meer blikken getrokken en ben ik SA geworden in mijn tweede jaar met Martin van Dijken. Ik denk dat die eerste twee blikken toch wel bij de mooiste horen, de spanning was er af. Maar ik denk, of weet eigenlijk zeker dat er maar één blik mooier is: het Gouden Varsity Blik. Helaas zijn we daar maar tweede geworden en dat blijft denk ik een eeuwige frustratie, tenzij Argo de Varsity weer wint natuurlijk!
> Kees Huizinga in zijn Jonge Acht
7
AMC20.indd 7
20/06/2019 21:24
