Borderline
ik heimwee naar vroeger, wanneer zo’n kerel gewoon werd aangepakt en op een draagberrie buiten gedragen.” Mediahonger Na al die jaren geeft Donald Trump nog steeds toe hoe heerlijk het is zijn naam te lezen in de pers. Hij is nog steeds vol van ‘die eerste keer’ dat hij ooit in de krant kwam, ergens in zijn highschool jaren. De status van een man wordt voor hem uitgedrukt door de kolommen die hij in de media opslokt. Wat er ook staat, als het maar breed uitgesmeerd wordt en over hem gaat. In welke business Trump ook ging, een niet onbelangrijke taak bleef weggelegd voor de knipseldienst die nauwgezet elke letter en elk beeld verzamelde. Soms duizenden berichten per dag. Hij begreep snel dat elke keer dat de naam Trump viel, dit gratis redactionele publiciteit betekende voor zijn hotels en golfbanen. Hij weigerde vriend noch vijand ooit een interview of tv-optreden. Alle aandacht, zelfs negatieve, blijft goede publiciteit. Tot je onzichtbaar bent, besta je, als machthebber vooral. Voor wie het moest geruststellen dat iemand die groot werd door persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting deze nooit aan banden zal leggen, verwijzen we graag naar George Orwells essay Freedom of the Park, over de vrijheid van meningsuiting, dat in 1945 in The Tribune verscheen. We citeren de onnavolgbare visionair: “Het punt is dat onze relatieve vrijheid die we genieten, afhankelijk is van de publieke opinie. De wet biedt geen bescherming. Overheden maken wetten, maar hoe en of ze uitgevoerd worden, hangt af van het klimaat dat heerst in het land. Als er veel mensen staan op hun vrijheid van meningsuiting, dan zal die er ook zijn, zelfs wanneer de wet het verbiedt. Maar wanneer de publieke opinie eerder mak is, dan zullen minderheden die een ongemakkelijke boodschap brengen vervolgd worden. Zelfs als er wetten bestaan om hen te beschermen.” Het mes snijdt niet altijd aan twee kanten. De kans is groot dat uitgerekend iemand als Trump heil zal zien in het monddood maken van wie hem tegenspreekt.
Geldingsdrang De angst om vergeten te worden, om iemand te willen zijn, is ook typerend voor borderline persoonlijkheden. Bij hen is dit geënt op een troebel zelfbeeld waardoor ze voor hun bestaansrecht aangewezen zijn op het beeld in de spiegel die anderen, met uitbreiding de maatschappij, hen voorhoudt. Trump weigert een bestaan buiten de spotlights ook maar te herinneren. Hij werd wie hij was toen hij er jong voor koos om een vervelend haantje-de-voorste te zijn, voorbestemd om een winnaar te zijn. Door nu officieel voor te komen in de lijst van Amerikaanse presidenten, zal het moeilijk worden om hem in de toekomst nog te vergeten. De doem van de vernedering, de verguizing die vaak volgt op de extreme adoratie komt nu echter dichterbij dan ooit. Hoge bomen vangen veel wind. De aanhanger wiens verwachting hij straks niet inlost, kan hem hardhandig van zijn voetstuk halen. Zelfs bij relatieve vrede wordt het voor Trump niet makkelijk nu hij als absolute winnaar uit de bus kwam. De presidentiële strijd voorbij, wacht de wereld met angst in het hart af waarop hij nu zijn vechtlust zal op botvieren. Maar net zo goed wordt er druk gespeculeerd over wie of wat deze omstreden wereldleider ten val zal brengen. Zijn vermoedelijk panische angst voor de downfall is voor iedereen slecht nieuws, want angst is nog nooit een goed raadgever geweest. Chris Van Camp
Hij weigerde vriend noch vijand ooit een interview of tv-optreden. Alle aandacht, zelfs negatieve blijft goede publiciteit. 56