Biblia
Biblia — Hymn o mi³oœci Treœæ i sens utworu
9
O autorze Autorem jest œw. Pawe³.
O utworze
Na pocz¹tku hymnu (wersety 1–3) œw. Pawe³ wymienia kolejno charyzmaty: dar mówienia jêzykami, dar intelektu i dary odnosz¹ce siê do wiary oraz dar bezinteresownego czynienia dobra. Nastêpnie podsumowuje, ¿e mimo tego cz³owiek bez mi³oœci by³by niczym. Wed³ug œw. Paw³a mi³oœæ nadaje sens ludzkiemu ¿yciu i jest najwy¿sz¹ wartoœci¹. Mi³oœæ, zw³aszcza mi³oœæ Boga do cz³owieka, jest bezinteresowna, cierpliwa, pokorna, pe³na nadziei, ufna, nieustaj¹ca. Czêœæ trzecia (wersety 8–13) z kolei stanowi w³aœciw¹ definicjê prawdziwego chrzeœcijanina, dla którego mi³oœæ zajmuje najwy¿sze miejsce obok wiary i nadziei.
Przypowieœæ o synu marnotrawnym Streszczenie Ojciec mia³ dwóch synów. Któregoœ dnia m³odszy za¿¹da³ od ojca podzielenia maj¹tku i przekazania mu jego czêœci. Wkrótce opuœci³ dom. Szybko roztrwoni³ swój maj¹tek i popad³ w nêdzê. Nie maj¹c œrodków do ¿ycia, naj¹³ siê do pracy jako pasterz œwiñ. Któregoœ dnia powróci³ do ojca i poprosi³ o przebaczenie. Ojciec przywita³ go ze wzruszeniem. Da³ mu nowe szaty i nakaza³ przygotowaæ ucztê na czeœæ syna. Kiedy starszy syn — pracowity i oddany ojcu — dowiedzia³ siê o powrocie brata i hucznym przyjêciu, by³ obra¿ony. Mia³ ¿al do ojca za takie przyjêcie brata. Wtedy ojciec wyjaœni³ mu, ¿e nale¿y cieszyæ siê z tego, ¿e syn, który zb³¹dzi³, odnalaz³ w³aœciw¹ drogê.
Wyjaœnienie przypowieœci Znaczenie dos³owne
Znaczenie przenoœne
Syn marnotrawny opuszcza dom rodzinny. Myœli, ¿e sobie poradzi. Po roztrwonieniu maj¹tku ojca, nie maj¹c œrodków do ¿ycia, zaczyna pracowaæ jako œwiniopas, pokornieje. Wraca do ojca i prosi o przebaczenie.
Syn marnotrawny to cz³owiek s³aby, dzia³aj¹cy pochopnie, który poprzez swoje zachowanie sprowadza na siebie nieszczêœcie. Mo¿e nim byæ ka¿dy cz³owiek.
Ojciec daje synowi czêœæ maj¹tku i pozwala mu odejœæ. Gdy syn wraca, nie poucza go, ale cieszy siê z jego powrotu, wie, ile go kosztowa³a decyzja o powrocie.
Ojciec to sam Bóg, który pozwala cz³owiekowi decydowaæ o swoim losie. W momencie, kiedy cz³owiek zechce siê poprawiæ, nie odrzuca go, nie potêpia, ale rozumie, okazuje mu mi³oœæ. Cieszy siê z nawrócenia.
Starszy syn jest pracowity i oddany ojcu. Jednak po powrocie brata czuje siê niedoceniany, nie rozumie postêpowania ojca. Nie potrafi wybaczyæ pope³nionych b³êdów.
Starszy syn to cz³owiek pobo¿ny, ale niedostrzegaj¹cy nieograniczonej dobroci Boga, nierozumiej¹cy, ¿e ka¿dy mo¿e dost¹piæ mi³osierdzia Bo¿ego.
Przenoœne znaczenie powy¿szej przypowieœci nale¿y rozumieæ jako mi³osierdzie Boga wobec cz³owieka. Z przypowieœci wy³aniaj¹
Hymn o mi³oœci jest fragmentem 1. Listu do Koryntian œw. Paw³a z Nowego Testamentu (1Kor 13; 1-13). Powsta³ oko³o 56–57 r. Utwór jest prób¹ wyt³umaczenia, czym jest mi³oœæ. Hymn o mi³oœci czêsto czytany jest w koœciele chrzeœcijañskim w czasie obrz¹dku zawarcia zwi¹zku ma³¿eñskiego.
Gatunek Hymn — uroczysta pieœñ pochwalna.
Okolicznoœci powstania i cel przypowieœci Przypowieœci to nauki wyg³aszane przez Chrystusa maj¹ce na celu przybli¿enie prawd religijnych o królestwie Bo¿ym poprzez rozwiniêty, alegoryczny opis. Na ogó³ Ewangelie wiernie przekazuj¹ przypowieœci Jezusa, czasami tylko zmienione s¹ okolicznoœci ich wyg³aszania. Przypowieœæ o synu marnotrawnym zawarta jest w £k 15, 11–32.
Gatunek Przypowieœæ to utwór narracyjny, w którym przedstawione postacie i zdarzenia s³u¿¹ przekazaniu jakiejœ myœli filozoficznej, moralnej, religijnej. Dotarcie do niej odbywa siê poprzez odczytanie alegorii. Wydarzenia przedstawione w przypowieœci s¹ schematyczne i s³u¿¹ tylko do przekazania sensu utworu poprzez analogiê. Podobnie postacie — pozbawione imion (brat, syn, ojciec) — s¹ typowe, wyposa¿one w wybrane cechy charakteru (dobry, pracowity). Przypowieœæ ma bowiem charakter moralizatorski — ma pouczaæ odbiorców o wa¿nych prawdach moralnych i ¿yciowych.