Kulisy Europarlamentu

jednak wielu z nich ciągle podróżuje pomiędzy Luksemburgiem, Brukselą i Strasburgiem. W związku z tym muszą mieć też po trzy w pełni wyposażone gabinety. Jeśli budynek KAD powstanie, myślę, że jeszcze trudniej będzie zbliżyć urzędników do Instytucji.

Fakty są następujące: obecnie Parlament Europejski pracuje w trzech miejscach, w trzech różnych krajach UE. Urzędnicy parlamentarni są podzieleni między Brukselą i Luksemburgiem (po ok. 2500). Garstka pracowników na stałe pracuje w Strasburgu, dbając o budynek, który używamy cztery dni w miesiącu...

Luksemburg – mimo braku oficjalnej działalności parlamentarnej – otrzymał prawo do siedziby dla sekretariatu Parlamentu. Z czasem okazało się, że część urzędników po prostu musi na stałe pracować w Brukseli (wydaje się to dość normalne, skoro tam jest Instytucja) i próbowano ich nawet tamże umieścić.

To nie spodobało się jednak rządowi Luxemburga, który ostro przeciwstawił się „ulatnianiu się” eurourzędników. W 2000 r. doszło do specjalnego porozumienia między rządem Luksemburga a Parlamentem, w którym zezwolono PE na przeniesienie części pracowników do Brukseli, w zamian za gwarantowanie utrzymania przynajmniej 50% z nich w Luksemburgu, czyli minimalnie 2060 osób! Dobrze wynagradzani euromieszkańcy są dla tego państwa prawdziwym źródłem dochodów.

Na marginesie dodam, że w Luksemburgu jest także Europejski Trybunał Sprawiedliwości i Europejski Trybunał Obrachunkowy, zatem państwo nie wyludniłoby się za bardzo, gdyby reszta parlamentarnego sekretariatu powędrowała do Brukseli.

W marcu 2012 r. złożyłam poprawki do raportu w sprawie budżetu na 2013 r., w których zwróciłam uwagę na wspomnianą instytucjonalną rozrzutność. Ku mojemu zaskoczeniu poprawki przyjęto znaczną większością. W ślad za nimi poszły kolejne, zdobywające coraz większe poparcie.

Udało się też „okroić” budynek KAD o 7 500 m2.

Tak jak jestem entuzjastką samej integracji, tak nie mogę zrozumieć uporu rządów, mających pełne usta oszczędności i cięć, a zmuszających tysiące urzędników (także z Komisji Europejskiej i Rady) do kosztownych i bezsensownych wędrówek.

51