Συγχορδίες καρδιάς
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. Τι Τλος ςυγχορδίες καρδιάς ς υγγρΑ φέ Α ς Μαίρη έλευθεριάδου ςέ ιρΑ έλληνική λογοτεχνία [1358] 0524/14 ς Κ ι Τ ς Α Νίκη λάμπου έ πιm έ λ έ ι Α - Διορθω ς η γιώργος Τσιβελέκος Layout - Design myrtilo, λένα παντοπούλου Copyright© 2024 Μαίρη έλευθεριάδου π ρ ωΤ η έΚΔο ς η Αθήνα, Μάιος 2024
ΚέΝΤριΚη ΔιΑθέςη Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | Τηλ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr
is B n 978-618-205-586-1
Συγχορδίες καρδιάς —Αθήνα 2024—
ΣΥΓΧΟΡΔΙΕΣ ΚΑΡΔΙΑΣ 5 Πρόλογος Ομόνος ήχος που ακουγόταν στη μικρή αίθουσα ήταν οι τελευταίες νότες της υπέροχης κλασικής μπαλάντας ταυτόχρονα με τα βήματά τους στον χορό που μοιράζονταν. Η Λίζα σε κάθε στροφή και βηματισμό ένιωθε την καρδιά της πιο ανάλαφρη μα και πιο νοσταλγική. Πρώτη φορά χόρευαν οι δυο τους σε μια άδεια αίθουσα. Όταν τελείωσε το τραγούδι, χάιδεψε το μάγουλο του Στέφανου. Έπρεπε να σταματήσει να την κοιτά με αυτά τα γκρίζα μάτια, γιατί σύντομα θα έχαναν κάθε έλεγχο. Αλλά, τελικά, πλησίασε ακόμα πιο κοντά του. Λες και δεν ακολούθησες ποτέ την καρδιά σου! Μόνο αυτήν ακούς πάντοτε, Λιζάκι! Τον φίλησε και εκείνος της χάιδεψε την πλάτη και τη δαντέλα του στράπλες φορέματός της με τον ταφτά στο τελείωμα. Είχε ντυθεί πολύ επίσημα λόγω της βραδιάς. Τύλιξε τα χέρια της πάνω στους ώμους του, που ήταν καλυμμένοι με το σακάκι του. Βρίσκονταν στο κέντρο της σκηνής και φωτίζονταν από τον κεντρικό προβολέα. Μήπως ήταν ένα ακόμα όνειρο; Λες και ήταν πρωταγωνιστές μιας θεατρικής παράστασης που σύντομα θα κατέβαζε αυλαία. Μετά από μερικά λεπτά αποχωρίστηκαν. Τότε άρχισε να χτυπά το κινητό της. Πριν απαντήσει, στράφηκε προς το μέρος του. «Απόψε χάσαμε και οι δύο», αποκρίθηκε και πήγε προς την έξοδο της σκηνής για να μιλήσει. Στο μεταξύ, σε ένα διαμέρισμα στου Ζωγράφου η
τον λόγο εκείνη.
«Λοιπόν, πρέπει να
ντουλάπα».
«Θέλω κάτι να σου πω». Πάνω που
ΜΑΙΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ 6 Αναστασία κοιτούσε τις τελευταίες λεπτομέρειες ενός σπιτιού που ετοιμαζόταν σύντομα να αδειάσει. Το μέρος που πέρασε τα φοιτητικά της χρόνια. Είχε μείνει το κρεβάτι και μερικά έπιπλα. Ο Άρης δίπλα της θαύμαζε πόσο όμορφη και γλυκιά έμοιαζε με τα κόκκινα μαλλιά της κάτω και σκεφτόταν αυτό που τον παίδευε τόσο καιρό∙ να κάνει το επόμενο βήμα. Έπρεπε επιτέλους να το τολμήσει, να πάψει να περιμένει την κατάλληλη στιγμή. Όλο αυτό ξεκίνησε με τον πιο αναπάντεχο τρόπο σε μια παραλία της Σύρου... Από τις σκέψεις του τον έβγαλε το ελαφρώς προβληματισμένο βλέμμα που αντικατοπτριζόταν στα πράσινα μάτια της. «Τι συμβαίνει;» τη ρώτησε τρυφερά. «Απλώς είναι πολλές οι αναμνήσεις εδώ», του απάντησε ελαφρώς συγκινημένα. Μπορούσε να την καταλάβει. Κι εκείνος το ίδιο ένιωθε. Τον αγκάλιασε σφιχτά και έμειναν για λίγα λεπτά κουλουριασμένοι ο ένας στον άλλον. Μετά ξαναπήρε
δω αν τα μάζεψα όλα από την
πήγε
ρωτήσει τι, χτύπησε
Ο Πέτρος! Τέτοια ώρα και έπαιρνε τηλέφωνο;
για την
«Έλα,
συμβαίνει;» «Η
γεννάει!» «Τι; Ερχόμαστε από εκεί!» Η Λίζα μιλούσε με την Αμαλία, η οποία την ενημέρωσε για το ίδιο νέο. «Το κορίτσι μας θα γίνει μαμά και είναι δυνατόν να λείπω; Έρχομαι να γνωρίσω το βαφτιστήρι μου!»
να
το κινητό της.
«Αναστασία, συγγνώμη
ώρα».
Πέτρο. Τι
Ηλέκτρα
Μόλις
«Υπέροχα νέα».
«Είναι, όντως. Λοιπόν, και πάλι εύχομαι καλή αρχή στο
«Θα το προσπαθήσω».
«Όλοι οι δρόμοι ανοίγονται μπροστά σου, Στεφ!»
«Λίζα...»
ΣΥΓΧΟΡΔΙΕΣ ΚΑΡΔΙΑΣ 7
εμείς με τον Λουκά θα ξεκινήσουμε σε λίγο να πάμε με την Αναστασία. Να συναντηθούμε να σε πάρουμε
«Κι
μαζί;»
πλατεία σε ένα τέταρτο!»
«Ναι, ραντεβού στην
πλησίασε κοντά της ο
έκλεισε το τηλέφωνο,
Στέφανος.
νέο
Κοίτα να
σου ξεκίνημα.
είσαι ευτυχισμένος».
λες και ήθελε να πει κάτι ακόμα.
να φύγω. Καληνύχτα!» Την είδε να κατευθύνεται προς το σπίτι της για να αλλάξει το εντυπωσιακό ρούχο. Όπως την παρατηρούσε να βαδίζει με αυτό το φόρεμα, δεν μπορούσε να σιγουρευτεί αν ήταν όντως αληθινή ή ένα ονειρικό πλάσμα. Έμεινε να κοιτά λίγο ακόμα τον πεζόδρομο και επέστρεψε στο ωδείο για να κλειδώσει την αίθουσα, θυμωμένος με τον εαυτό του που δεν τόλμησε να διεκδικήσει όσα ένιωθε. Εκείνο το βράδυ τα συναισθήματα της παρέας εναλλάσσονταν με ρυθμούς roller coaster. Η Λίζα αρχικά ήταν περήφανη για τον Στέφανο και ταυτόχρονα κάπως στεναχωρημένη που από αυτό το βράδυ και μετά δεν ήξερε τι θα συνέβαινε μεταξύ τους –και κυρίως αν θα συνέβαινε ξανά ποτέ–, μα μόλις έμαθε το ευχάριστο νέο της Ηλέκτρας, την κατέκλυσε μια ανείπωτη χαρά. Και η Αναστασία το ίδιο. Αρχικά ένιωθε αγχωμένη και είχε μια αίσθηση νοσταλγίας την ώρα του αποχωρισμού του αγαπημένου της σπιτιού. Επίσης, μια αβεβαιότητα σχετικά με το αν ήταν έτοιμη για το επόμενο βήμα
Ήταν
«Πρέπει
ΜΑΙΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ 8 με τον Άρη. Εκείνος, όμως, τι ένιωθε; Μα όταν έμαθε για τη γέννα, ενθουσιάστηκε. Η Αναστασία, η Λίζα, η Αμαλία και η Ηλέκτρα ήταν οι καλύτερες φίλες από τα δεκαοκτώ τους χρόνια. Είχαν ζήσει χαρούμενες και θλιμμένες στιγμές παρέα. Η μία ήταν πάντα εκεί για την άλλη. Και τώρα η Ηλέκτρα θα γινόταν μητέρα. Και με την ευχάριστη είδησή της έκανε τις δυο κοπέλες να ξεχάσουν το μπερδεμένο παρόν. Είχαν μια μοναδική στιγμή να ζήσουν. Η Λίζα συνάντησε την Αμαλία αγκαζέ με τον Λουκά και μαζί με τον Άρη έφυγαν για το μαιευτήριο και για ένα νέο κεφάλαιο στις ζωές τους με το αμάξι της Αναστασίας, η οποία οδηγούσε. Πώς ξεκίνησαν, όμως, όλα; Ποιες ήταν οι επιλογές τους; Άκουγαν πάντα τον μελωδικό ρυθμό της καρδιάς ή χαμήλωναν τον ήχο από φόβο μήπως αυξηθούν τα ντεσιμπέλ; Ίσως εκεί, στον χώρο του μαιευτηρίου που βημάτιζαν κρατώντας χάρτινες συσκευασίες καφέ, να ήταν η σωστή ώρα για μια αναδρομή. Όλα έβαιναν καλώς με τη γέννα της Ηλέκτρας, η οποία είχε μαζί της στην αίθουσα τοκετού τον Πέτρο. «Εσύ θα ερχόσουν μαζί μου ή δε θα έκανες τον γενναίο του βορρά, αγαπητέ;» ρώτησε πειρακτικά η Αμαλία τον Λουκά. «Θα άνοιγα και τον δρόμο!» Τότε η Αμαλία κοκκίνισε και κάθισε δίπλα στην Αναστασία και τη Λίζα. «Γιατί το είπα τώρα αυτό; Μήπως προτρέχω;» τις ρώτησε έκπληκτη. «Είσαι στο σωστό σημείο», της είπε καθησυχαστικά η Αναστασία. «Για πείτε, ρε κορίτσια... Πώς ήταν η βραδιά σας;» Ξεκίνησαν να διηγούνται. Είχαν γίνει τόσο πολλά...
Α΄ ΜΕΡΟΣ [...] Εάν μπορείς μέσα στα κακοκαίρια να φτιάχνεις ένα μικρό καλοκαίρι μόνο και μόνο με τη θέληση της αγάπης, τότε αυτό είναι το ιδανικότερο για να κάνεις. Από το ποίημα Τα μέσα σου τοπία του Γιώργου Τσιβελέκου
ΣΥΓΧΟΡΔΙΕΣ ΚΑΡΔΙΑΣ 11 Με θέα τις μπουκαμβίλιες Αναστασία ΗΑναστασία ήρθε στο νησί της Σύρου με τους γονείς και την αδερφή της από τον Αυλώνα της Αλβανίας όταν ήταν δύο ετών. Αγάπησε αυτό το νησί από την πρώτη στιγμή. Το στοιχείο της θάλασσας που χαρακτήριζε τη γενέτειρά της συνέχιζε να πρωταγωνιστεί τριγύρω της. Έμεναν στην πρωτεύουσα του νησιού, την Ερμούπολη. Η αρχόντισσα των Κυκλάδων, δικαιώνοντας τη φιλόξενη φήμη της, αποτέλεσε ένα ιδανικό νέο ξεκίνημα για την οικογένειά της. Πολλοί άνθρωποι εκεί ήταν φιλικοί, λάτρεις των τεχνών και της ναυτικής παράδοσης. Δεν μπορούσες να μην αγαπήσεις αυτό το μέρος... Τα σοκάκια όπου ακούγονταν τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη. Τις χρωματιστές μπουκαμβίλιες που στόλιζαν τις αυλές των σπιτιών. Τις λαμπερές παραλίες με την εξωπραγματική άμμο. Το δημοτικό θέατρο που έμοιαζε με μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου. Τη θέα από την Άνω Σύρο. Τα συριανά λουκούμια με άρωμα τριαντάφυλλο που τους έφερνε η μητέρα της από το ζαχαροπλαστείο που δούλευε... «Ορίστε, λουκουμάκι μου!» της έλεγε γελώντας εκείνη. «Είναι πεντανόστιμα, μαμά!» Γρήγορα συνήθισαν τη νέα τους ζωή. Η Αναστασία αγάπησε από την πρώτη στιγμή στο δημοτικό τη γλώσ-
«Εσύ;
«Όχι
αινιγματικά.
Έχεις αφεθεί ποτέ σε συγχορδίες καρδιάς;»
σου
και η Λίζα είναι κολλητές από τα δεκαοκτώ τους χρόνια και μαζί με την αγαπημένη τους
μοιράζονται τα πάντα, όπως τα οικογενειακά δράματα, τα όνειρα, τις ανασφάλειες αλλά και κάθε λεπτομέρεια από τους πρώτους έρωτες και τους χωρισμούς τους. Οι καλοκαιρινές διακοπές που αποφασίζουν να κάνουν στη Σύρο θα αποτελέσουν την αφορμή για την Αναστασία να γνωρίσει τον αληθινό έρωτα στα ανθισμένα σοκάκια της Ερμούπολης, ο οποίος θα την ακολουθήσει μέχρι την Αθήνα, όπου εκεί και η Λίζα θα μαγευτεί από τις τρυφερές νότες ενός πιανίστα. Ποιες θα είναι οι επιλογές τους απέναντι στα δυο αγόρια που έρχονται απρόσμενα στις ζωές τους; Θα ακούσουν τον μελωδικό ρυθμό της καρδιάς ή θα χαμηλώσουν τον ήχο από φόβο; Μια ιστορία φιλίας που ξεκινά από τα φοιτητικά χρόνια και δυο ιστορίες αγάπης που αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές… ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 11473 Αθήνα ΤΗλ.: 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www.ocelotos.gr ISBN 978-618-205-586-1 9 7 8 6 1 8 2 0 5 5 8 6 1
ακόμα, μα ελπίζω κάποια στιγμή», της απάντησε
«Και τότε θα δώσεις τον καλύτερό
εαυτό!» Η Αναστασία
παρέα