Προσγείωση στη Φαντασία by Εκδόσεις Οσελότος

140 × 210 SPINE: 5.3 FLAPS: 80

ΜΗΝΆΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΊΔΗΣ

ΦΑΝΤΑΣΊΑ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ; ΠΟΎ ΣΤΑΜΑΤΆΕΙ Η ΜΊΑ ΚΑΙ ΠΟΎ ΑΡΧΊΖΕΙ Η ΆΛΛΗ;

ISBN 978-960-564-923-4

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Προσγείωση στη Φαντασία

ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

•



Μηνάς Χαραλαμπίδης

▶ Πρωτότυπες ιστορίες που δίνουν ερεθίσματα για αναζήτηση λύσεων και απαντήσεων στο διαδίκτυο και σε άλλα βιβλία. Ιστορίες που μιλούν για το διάστημα, για ταξίδια στον χρόνο, για εξωγήινους, για τις εκλείψεις ηλίου και Σελήνης, για τους Νεάντερταλ, τους μακρινούς μας προγόνους. ▶ Ιστορίες που θα αγαπήσετε και θα ανοίξουν νέους ορίζοντες στη ζωή σας. ▶ Ιστορίες που προκαλούν την περιέργεια για αναζήτηση και ανακάλυψη νέων γνώσεων. ▶ Ιστορίες που… προκαλούν τους γονείς να μάθουν απ’ τα παιδιά!

Ο Μηνάς Χαραλαμπίδης είναι βιολόγος στην ιδιωτική εκπαίδευση. Γεννήθηκε στην Καβάλα και ζει πλέον στον Βόλο. Είναι το τρίτο του βιβλίο και απευθύνεται σε νέους 10-14 ετών.

Ηλικία: 10-14 ετών

Προσγείωση στη Φαντασία Μηνάς Χαραλαμπίδης Εφηβική λογοτεχνία [3358]0420/09 Όλγα Παλαμήδη Εμμανουέλα Κακαβιά Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Μηνάς Χαραλαμπίδης Αθήνα, Απρίλιος 2020

ISBN 978-960-564-923-4

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

Μηνάς Χαραλαμπίδης

Προσγείωση στη Φαντασία Δυνατές επιστημονικές ιστορίες για παιδιά και εφήβους με ανήσυχο πνεύμα

Ηλικία: 10-14 ετών

Στις κόρες μου Αθανασία και Θέτη που για χάρη τους έγινα «παραμυθάς»

Το φεγγάρι που δεν ήθελε να βγει

ια μέρα, το φεγγάρι δεν ένιωθε καλά. Κάτι θα το είχε πειράξει. Πήγε λοιπόν στον ήλιο και του

είπε: «Σήμερα το βράδυ δεν βγαίνω στον ουρανό». Το ύφος του ήταν τόσο αυστηρό και λυπημένο ταυτόχρονα, που δεν άφηνε περιθώρια για συζήτηση. Ο ήλιος προσπάθησε να το μεταπείσει. «Γίνονται αυτά τα πράγματα, φεγγάρι μου; Υπάρχει μια τάξη στο σύμπαν! Πρώτα βγαίνω εγώ, μετά εσύ. Ή αν το θέλεις», του είπε προσπαθώντας να το κολακέψει, «πρώτα βγαίνεις εσύ, μετά εγώ. Όπως και να ’χουν τα πράγματα, υπάρχει μια σειρά». «Δεν γίνεται, δεν μπορώ… Πρέπει να το καταλάβεις», επέμεινε το φεγγάρι. Ο ήλιος, συνεπής στο καθήκον του, βγήκε πρωί πρωί, ξεκούραστος, μα προβληματισμένος. Όλη τη μέρα σκεφτόταν τι θα γινόταν την ώρα που θα βασίλευε. Άραγε, θα άλλαζε γνώμη το φεγγάρι; Και η στιγμή αυτή έφτασε στην ώρα της. Το μαύρο πηχτό σκοτάδι της νύχτας άρχισε σιγά σιγά να καλύπτει τη Γη. Στην αρχή οι άνθρωποι δεν πολυκατάλαβαν τι είχε συμβεί. Όταν, όμως, σκοτείνιασε, κάποιοι άρχισαν να βλέπουν τη διαφορά. Ένας ένας κοιτούσαν με απορία τον ουρανό και σιγοψιθύριζαν: «Τι έγινε;» «Τι έγινε;»

«Δεν ξέρουμε. Κανονικά είναι παραμονή της πανσελήνου, όμως, δεν υπάρχει φεγγάρι και ο ουρανός είναι καθαρός. Κάτι σοβαρό έχει συμβεί». Το σκοτάδι ήταν πλέον κυρίαρχο. Άρχισαν να μαζεύονται παρέες παρέες, ομάδες ομάδες, και σιγά σιγά όλοι οι άνθρωποι απορημένοι βγήκαν από τα σπίτια τους, με τις πιτζάμες, με τα παιδιά τους, με τους φίλους τους, και άρχισε η κουβέντα. «Τι θα γίνουμε τώρα;» αναρωτιούνταν. Ο καθένας έλεγε και μια δικιά του ιστορία για το φεγγάρι. «Τα παιδιά μας έχουν μάθει κάθε βράδυ να ανοίγουν το παράθυρο, να βλέπουν το φεγγάρι, να τους λέμε παραμύθια και μετά να κοιμούνται. Σήμερα τι θα κάνουμε;» έλεγαν οι γονείς προβληματισμένοι. Κάποιοι ερωτευμένοι έλεγαν πως έχασαν τη διάθεσή τους να πουν λόγια του έρωτα και της αγάπης. «Πώς να απολαύσεις μια βραδινή βόλτα χωρίς το φεγγάρι;» ψιθύριζαν κάποιοι άλλοι. Άλλοι θυμούνταν το φεγγάρι σ’ ένα νησί, σ’ ένα βουνό, πόσο ξεχωριστό ήταν… Άλλοι έλεγαν ότι μετρούσαν τις μέρες με τις αλλαγές του φεγγαριού. Όλοι, όμως, αγαπούσαν περισσότερο το αυγουστιάτικο φεγγάρι. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια οργάνωναν γιορτές σε γραφικούς λόφους και σε αρχαίους ναούς, ώστε να εμπνέονται ή να προσπαθούν να νιώσουν τα ίδια σχεδόν συναισθήματα με τους ανθρώπους που έζησαν δύο και τρεις χιλιάδες χρόνια πριν, όταν δεν εί9

χαν τηλεόραση, κινητό τηλέφωνο, ηλεκτρονικό υπολογιστή, πολυκατοικίες, είχαν όμως ελεύθερο χρόνο για να φιλοσοφούν. Ένας άλλος, ναυτικός στο επάγγελμα, μιλούσε για τα αμέτρητα βράδια που καθόταν στο κατάστρωμα, έχοντας για μοναδικό φίλο στη μοναξιά του το φεγγάρι, και ονειρευόταν την οικογένειά του, τους γείτονές του, τους φίλους του, μια διαφορετική ζωή. Άλλος αναπολούσε βραδιές στην άμμο με κιθάρες, τραγούδια και χορό. Μέχρι και οι πόλεμοι σταματούσαν, γιατί όταν υπήρχε πανσέληνος, γίνονταν φανερές οι κινήσεις των στρατιωτών, και ήταν πραγματική ευλογία για εκείνους αυτή η βραδινή ανάπαυλα. Οι ποιητές ήταν οι πιο λυπημένοι. «Χάνουμε την έμπνευσή μας», έλεγαν. «Για θυμηθείτε πόσα ποιήματα και πόσα τραγούδια έχουν γραφτεί για το φεγγάρι». Και άρχισαν να απαγγέλλουν ποιήματα, από το «Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ», ως και τραγούδια, όπως το «Φεγγάρι μου… φεγγάρι χλομό». Άλλοι έκλαιγαν. «Φοβόμαστε ότι κάτι κακό θα μας συμβεί», υποστήριζαν. «Δεν είναι καλός οιωνός αυτός…» «Φεγγάρι μου, σε αγαπάμε», ψέλλιζαν όλοι. Κανένας δεν κοιμήθηκε εκείνη τη νύχτα. Ούτε τα παιδιά… Έκλαιγαν όλο το βράδυ απαρηγόρητα.

«Έχει πλάκα να μη βγει και ο ήλιος», είπε κάποιος χαριτολογώντας, μα όλοι τον αγριοκοίταξαν – δεν ήταν ώρα για αστεία. Ο ήλιος, ευτυχώς, ήταν πιστός στο ραντεβού του.

Το φεγγάρι δεν «πίστευε» αυτά που άκουγε! Συγκινήθηκε από τη μεγάλη αγάπη των ανθρώπων. Ένιωσε την ίδια συγκίνηση με εκείνη την ημέρα που οι άνθρωποι μπόρεσαν και περπάτησαν πάνω του. Όταν το πρώτο διαστημόπλοιο ακούμπησε μαλακά στην επιφάνειά του και οι άνθρωποι με μικρά ανάλαφρα βήματα σαν μικρού παιδιού περπάτησαν με χαρά στο δικό του χώμα. «Τελικά ήταν λάθος μου!» διαπίστωσε. «Αισθανόμουν μόνο, αλλά υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που με χρειάζονται και με περιμένουν. Πόσο εγωιστικό ήταν αυτό που έκανα! Έκανα λάθος λοιπόν. Μπορεί ο ήλιος να είναι απαραίτητος για τη Γη, αλλά και η δική μου παρουσία είναι σημαντική».

Όταν ξημέρωσε, οι άνθρωποι ξεκίνησαν για τις δουλειές τους, αλλά ήταν πολύ κουρασμένοι, άυπνοι και εκνευρισμένοι. Τα παιδιά δεν έλεγαν ακόμα να ησυχά-

140 × 210 SPINE: 5.3 FLAPS: 80

ΜΗΝΆΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΊΔΗΣ

ΦΑΝΤΑΣΊΑ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ; ΠΟΎ ΣΤΑΜΑΤΆΕΙ Η ΜΊΑ ΚΑΙ ΠΟΎ ΑΡΧΊΖΕΙ Η ΆΛΛΗ;

ISBN 978-960-564-923-4

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Προσγείωση στη Φαντασία

ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

•



Μηνάς Χαραλαμπίδης

Ηλικία: 10-14 ετών