Ο τρυφερός ολυμπιονίκης by Εκδόσεις Οσελότος

140 × 210 SPINE: 14.8 FLAPS: 70

ISBN 978-618-205-209-9

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Ο ΤΡΥΦΕΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ

Κλεοσθένης μ᾽ ἀνέθηκεν ὁ Πόντιος ἐξ Ἐπιδάμνου, νἰκήσας ἵπποις καλὸν ἀγῶνα Διὸς Ἑλλάδος περιηγήσεις, Παυσανίας, σελ. 6.10.6.

ΟΕΡΝΤ ΚΟΤΖΑΪ

φαντασία μας είχε ταξιδέψει παντού, σ’ όλα αυτά τα μέρη που ακούγαμε, τώρα όμως είχε έρθει η ώρα να ταξιδέψει και το σώμα μας, να νιώσουμε το άρωμα που αναδίδει το κάθε μέρος, να αγγίξουμε τη γη που η θεά Δήμητρα την πρόσεχε για να πάρουμε εμείς οι άνθρωποι την τροφή μας. Μα πάνω απ’ όλα, να ικανοποιήσουμε την ψυχή μας, που ένιωθε εγκλωβισμένη μέσα στην πόλη. Θέλαμε να γνωρίσουμε τον κόσμο και να μας πούνε «Χαίρε, Κλεοσθένη! Χαίρε, Φτεράνεμε». Θέλαμε να δούμε αυτό που μας έλεγε ο δάσκαλός μας: «Έξω υπάρχει ένας υπέροχος κόσμος, αλλά και επικίνδυνος». Όμως τίποτα δεν μας φόβιζε.

Όερντ Κοτζάι γεννήθηκε στο Δυρράχιο της Αλβανίας και προέρχεται από οικογένεια στρατιωτικών. Ο πατέρας ως στρατιωτικός και η μητέρα στοιχειοθέτης στο κρατικό τυπογραφείο ασχολήθηκαν αρκετά με τη μόρφωσή του. Η πρώτη του επαφή με την τέχνη ήταν σε μικρή ηλικία όπου περνούσε τις ώρες στο τυπογραφείο. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, την ελληνορωμαϊκή πάλη, και καλλιτεχνικά με τη μουσική και την ξυλογλυπτική. Το 1992 ήρθε στην Ελλάδα, όπου έζησε για έξι χρόνια στον δήμο Δαύλειας, ενώ από το 1998 ζει μόνιμα στη Σύρο. Έχει πτυχίο στις γραφικές τέχνες από ΤΕΕ Σύρου και ομιλεί τέσσερις γλώσσες. Συμμετείχε ως ερασιτέχνης ηθοποιός σε τοπική θεατρική ομάδα. Υπήρξε εκδότης του ψηφιακού περιοδικού μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ΤΟ ΚΥΜΑ. Η πρώτη ποιητική του συλλογή σε έντυπη μορφή με τίτλο ΚΑΛΗΜΕΡΑ 2015 ήταν επίσης μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

Ο ΤΡΥΦΕΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ

ΤΙΤΛΟΣ

Ο τρυφερός ολυμπιονίκης ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ

Όερντ Κοτζάι ΣΕΙΡΑ

Λογοτεχνία [1358] 1221/22 ΕΠΙMΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Όερντ Κοτζάι

ΠΡΏΤΗ ΕΚΔΟΣΗ

Αθήνα, Δεκέμβριος 2021 ISBN 978-618-205-209-9

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108

ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

Όερντ Κοτζάι

Ο ΤΡΥΦΕΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ

Ευχαριστώ για τη συνεργασία τον Κωνσταντίνο Δρακάτο, τον Γιάννη Σιγάλα και τις εκδόσεις Οσελότος.

Επίδαμνος, 540 π.Χ.

ήλιος είχε ανέβει αρκετά ψηλά, όμως τα γκρίζα σύννεφα, που είχαν απλωθεί απ’ άκρη σ’ άκρη, εμπόδιζαν τη λαμπρότητά του, αφήνοντάς τον ίσα ίσα να φαίνεται χλομός από πίσω τους. Ήταν αρχές Σεπτεμβρίου – το φθινόπωρο είχε κάνει πλέον την εμφάνισή του. Ο άνεμος, που ερχόταν από τον νότο, φυσούσε απαλά και κάπως ζεστός. Η θάλασσα στα δυτικά είχε έναν απαλό κυματισμό, που μπορούσες να τον διακρίνεις από την περιοχή της Απολλωνίας έως το Ακρωτήρι του Ροδόνη στον βορρά, κάνοντάς τη να μοιάζει με μαγικό χαλί. Τα γκρίζα σύννεφα είχαν σκεπάσει ελαφρώς τις βουνοκορφές στα ανατολικά, ενώ νοτιοδυτικά, στην περιοχή της Χαονίας, ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει από μερικά μαύρα σύννεφα τα οποία έδειχναν απειλητική διάθεση. Οι γλάροι πετούσαν χαμηλά στην ακτή μπαίνοντας ακόμα και μέσα στην πόλη. Το πέταγμά τους έμοιαζε ανήσυχο και τα κρωξίματά τους σαν να ήθελαν να μεταφέρουν κάποια προειδοποίηση. Το λιμάνι βρισκόταν βορειοδυτικά της πόλης, κάτω από βραχώδες σημείο, και αποτελούσε στρατηγική θέση για την προφύλαξη από τον βόρειο άνεμο και τους εχθρούς. Τα πολεμικά πλοία ήταν αραγμένα κάπου στο βάθος, μα η κάλυψή τους, από την εξωτερική πλευρά, από τα εμπορικά πλοία τα έκανε αόρατα. Έτσι, το λιμάνι έμοιαζε μ’ ένα ειρηνικό εμπορικό λιμάνι. Καθημερινά είχε πολλή κίνηση. Εμπορικά πλοία φόρτωναν και ξεφόρτωναν τα αγαθά τους για τη μεταφορά τους —5—

ΟΕΡΝΤ ΚΟΤΖΑΪ

στην πόλη. Τα κάρα πηγαινοέρχονταν χωρίς σταματημό από τον μοναδικό δρόμο που οδηγούσε στην αγορά. Στα πολεμικά πλοία υπήρχαν μόνο κάποιοι τεχνίτες που έκαναν επιδιορθώσεις σε πανιά και σχοινιά, και γενικότερα έλεγχαν όλο το πλοίο. Ελάχιστοι στρατιώτες, που ήταν μαζεμένοι σε ένα ταβερνάκι δίπλα στα πλοία, καθόντουσαν στα μεγάλα στρογγυλά ξύλινα τραπέζια. Κάποιοι έτρωγαν, άλλοι έπιναν και άλλοι συζητούσαν μεταξύ τους. Η πόλη είχε ξυπνήσει από νωρίς και βούιζε από τις φωνές των ανθρώπων που είχαν κατακλύσει τους δρόμους της. Οι τεχνίτες ήταν εκείνοι που προκαλούσαν τον περισσότερο θόρυβο με τα βαριά εργαλεία τους. Απ’ αυτούς εξαρτιόταν η ανάπτυξη της Επιδάμνου. Κατασκεύαζαν όπλα, σκεύη μαγειρικής και τα απαραίτητα για τους πολίτες αντικείμενα. Βόρεια της πόλης, σ’ ένα ύψωμα στην άκρη της, βρισκόταν ο ναός της Άρτεμης, της προστάτιδάς της. Είχε πάντα τις πόρτες ανοιχτές και μια στήλη καπνού έβγαινε μέρα νύχτα από την οπή στην οροφή του ναού, από τις προσφορές των πολιτών στους θεούς. Λίγο πιο κάτω βρισκόταν το σπίτι του Πόντιδου, ένα ωραίο διώροφο κτήριο με μεγάλη τετράγωνη αυλή. Η πρόσοψή του έβλεπε προς τον νότο, ενώ ένας ψηλός πέτρινος τοίχος το προστάτευε από κάθε κίνδυνο. Στη μέση της αυλής είχε σχηματιστεί ένας κύκλος από τετράγωνες πέτρες, που ήταν γεμάτος διάφορα χρωματιστά λουλούδια, τα οποία κάθε άνοιξη σκορπούσαν το άρωμά τους στον χώρο μετατρέποντάς τον σε έναν μικρό παράδεισο. Ακριβώς στο κέντρο δέσποζε το άγαλμα του Ποσειδώνα. Ένα μεγαλοπρεπές έργο φτιαγμένο από μάρμαρο, το οποίο ο Πόντιδος είχε φέρει από πολύ μακριά. Δεξιά, ήταν το άγαλμα του Απόλλωνα και αριστερά, της Άρτεμης. Επρόκειτο για έναν συνδυασμό του ίδιου, καθώς ήθελε να έχει τους αγαπημένους θεούς δίπλα του. Έτσι, είχε τη δυνατότητα να τους προσφέρει έναν όμορφο χώρο και να απολαμβάνει την εύνοιά —6—

Ο ΤΡΥΦΕΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ

τους για την οικία και την οικογένειά του. Έξω από τον κύκλο δέσποζαν δύο φοίνικες, ο ένας αριστερά και ο άλλος δεξιά, που το ύψος τους ξεπερνούσε τους τοίχους της αυλής. Τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού πρόσφεραν αρκετή δροσιά με τη σκιά τους. Ο στάβλος βρισκόταν στα πλάγια, κατά μήκος του τοίχου αριστερά, και είχε τη δυνατότητα να χωράει έως δέκα άλογα με την άνεσή τους. Στη δεξιά πλευρά της αυλής υπήρχε ένα μικρό κτίσμα όπου ήταν η αποθήκη τροφίμων και τα δωμάτια των υπηρετών. Ο Πόντιδος στεκόταν όρθιος με ακουμπισμένο τον ώμο του στην κολόνα που στήριζε τη σκεπή του δεύτερου ορόφου. Από κει είχε εκπληκτική θέα. Μπορούσε να δει το δάσος από πεύκα που εκτεινόταν κατά μήκος της παραλίας. Η παραλία και το δάσος είχαν τέτοιο μάκρος που έφταναν μέχρι τα σύνορα της Απολλωνίας. Αυτή η θέα τού πρόσφερε τέτοια ηρεμία που η ψυχή θα μπορούσε από μόνη της να φύγει από το σώμα και να ταλαντεύεται στην αρμονία της φύσης. Έριξε μια τελευταία ματιά στον ουρανό παρατηρώντας κάθε σημείο του. Ύστερα έστριψε προς την είσοδο του δωματίου. Πλησίασε το κρεβάτι όπου βρισκόταν ξαπλωμένη η Πάτρα, η αγαπημένη του γυναίκα. Της έπιασε το χέρι και χαϊδεύοντάς την της είπε: «Υπομονή, φως μου, οι θεοί είναι κοντά μας». «Προσπαθώ», ψέλλισε εκείνη με πονεμένη φωνή. Η υπηρέτρια, στ’ αριστερά της, σκούπιζε κάθε τόσο τον ιδρώτα από το μέτωπό της και της χάιδευε το κεφάλι. Η μαία, στα δεξιά, είχε σκεπάσει την κοιλιά της με τις παλάμες της και ψιθύριζε χωρίς να καταλαβαίνει κανείς τι έλεγε. Από ένα πήλινο βάζο γεμάτο ζεστό νερό έβγαιναν απαλά υδρατμοί. Η μαία πήρε μια χούφτα αγριολούλουδα άστερ και τα έριξε στο νερό συνεχίζοντας να ψιθυρίζει. Επανέλαβε τρεις φορές τη διαδικασία. Ύστερα τα μάζεψε από το βάζο, τα στράγγιξε απαλά και τα άπλωσε στην κοιλιά της Πάτρας. Η ανακούφιση που ένιωθε εκείνη φαινόταν στο πρόσωπό της. Ο Πόντιδος σηκώθηκε όρθιος και βγήκε πάλι στη βεράντα. —7—

ΟΕΡΝΤ ΚΟΤΖΑΪ

Ακούμπησε τα χέρια του στα ξύλινα κάγκελα λες και ήθελε να κρατηθεί μην τον πάρει ο αέρας. Στόχευε με το βλέμμα του μακριά στον ορίζοντα, προς τον Όλυμπο, την κατοικία των θεών. Σαν να περίμενε κάποια απάντηση ή σημάδι τους για τη γέννα του παιδιού του. Όμως το μόνο που ερχόταν, ήταν μαύρα σύννεφα, που τώρα είχαν καλύψει την περιοχή της Απολλωνίας και φτάνανε στο δάσος των πεύκων αργά και σταθερά. Η ένταση του ανέμου είχε αυξηθεί και η ατμόσφαιρα είχε γίνει πιο υγρή και ζεστή, ενώ με τον άνεμο του νότου ένα πέπλο ομίχλης σκέπαζε αργά τη θάλασσα, με τα κύματα ολοένα να μεγαλώνουν. «Ο Δίας έχει διαφωνίες με τον Ποσειδώνα», είπε από μέσα του. Καθώς έσφιγγε το μέτωπό του, τα φρύδια του ήρθαν πιο κοντά το ένα στο άλλο. Έσφιγγε τα δόντια του χωρίς να παίρνει το βλέμμα του από το σημείο όπου εστίαζε. Οι πρώτες ψιχάλες βροχής δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους – τις ένιωσε στα χέρια του. «Αν δεν κάνω λάθος, θα ρίξει πολλή βροχή σήμερα», είπε και μπήκε στο δωμάτιο. Έριξε μια ματιά στην Πάτρα και κατέβηκε τα σκαλιά που οδηγούσαν στην κουζίνα. Βγαίνοντας στην αυλή κατευθύνθηκε προς τον στάβλο για να ελέγξει αν είχαν άχυρα τα άλογα. Τα είδε να τρώνε χωρίς να δίνουν σημασία στην παρουσία του. Προσπαθώντας να διώξουν τις μύγες με την ουρά τους συνέχιζαν το μασούλημα. Πέρασε από δίπλα τους, τα χάιδεψε χαμογελώντας ελαφρά και πήρε τον δρόμο προς την αποθήκη τροφίμων. Κάθε φορά που έμπαινε στην αποθήκη, απολάμβανε τα αρώματα που ανέδιδαν τα μπαχαρικά και τα τρόφιμα που φυλάσσονταν εκεί. Πήρε έναν μικρό αμφορέα, τον γέμισε κρασί και πήγε στην κουζίνα. Κάθισε δίπλα στο παράθυρο, βλέποντας την ψιλή βροχούλα που έπεφτε στην αυλή. Στο τραπέζι υπήρχαν διάφορα πήλινα πιάτα γεμάτα ελιές, ψωμί, τυρί, παστό κρέας και πολλά φρούτα. Πήρε μια χούφτα σπόρους από κουκουνάρια και άρχισε να μασουλάει. Τα συγκεκριμένα σπόρια τού άρεσαν πάντα να τα συνοδεύει με κρα—8—

Ο ΤΡΥΦΕΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ

σί. Ύστερα άρχισε να δοκιμάζει τα υπόλοιπα υπάρχοντα στο τραπέζι. Έπινε ήσυχα το κρασί του, δίνοντας την εντύπωση ότι βίωνε μια ευχάριστη στιγμή, μα η ανησυχία του φαινόταν καθαρά στο συννεφιασμένο του πρόσωπο. Από το μυαλό του περνούσαν πολλές σκέψεις. Η συγκεκριμένη μέρα όμως ήταν ξεχωριστή. Άλλωστε θα γινόταν πατέρας για πρώτη φορά, γεγονός που προκαλεί μυριάδες συναισθήματα που νιώθουν μόνο όσοι το δοκιμάσουν. Δεν επέτρεψε όμως στη χαρά της μέρας να τον παρασύρει και να αφεθεί τόσο ώστε να χάσει την ισορροπία – ήθελε πάντα να υπάρχει μέτρο στα συναισθήματα, είτε χαράς είτε θλίψης. Κρατούσε τα ηνία του σταθερά. Η βροχή είχε δυναμώσει και μικρά ρυάκια άρχισαν να κυλάνε στην αυλή προς την πύλη, περνώντας κάτω από την πόρτα, και ύστερα χάνονταν στους δρόμους. Τα σκυλιά είχαν τρυπώσει στ’ άχυρα μέσα στον στάβλο, κάνοντας παρέα στα άλογα. Όλα τα ζωντανά εκείνη την ώρα προσπαθούσαν να βρούνε ένα ασφαλές μέρος να προστατευτούν από τη βροχή. Τα αγάλματα πλύθηκαν για τα καλά από τη λίγη σκόνη που είχαν επάνω τους, και γυάλιζαν δίνοντας την εντύπωση ότι θα ζωντανέψουν. Ο ουρανός είχε χάσει το γκρίζο χρώμα του και είχε μαυρίσει πιο πολύ. Ένας μικρός κεραυνός τον έβγαλε από τις σκέψεις του. Σηκώθηκε, πήρε ένα πήλινο ποτήρι, το γέμισε κρασί και κατευθύνθηκε προς την ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στον δεύτερο όροφο. Στάθηκε δίπλα στο κρεβάτι, γονάτισε και χάιδεψε το κεφάλι της γυναίκας του. Εκείνη είχε αρχίσει να πονάει πιο πολύ – ακόμα και τα βογκητά με το ζόρι έβγαιναν από το στόμα της. Της σήκωσε αργά το κεφάλι βάζοντας το ποτήρι στα χείλη της. «Πιες μια γουλιά, θα σου κάνει καλό». Η Πάτρα όμως δεν μπόρεσε ούτε ν’ απαντήσει· λες και της είχαν τελειώσει οι λέξεις. Ένας δυνατός κεραυνός ακούστηκε και η βροχή τώρα ήταν —9—

140 × 210 SPINE: 14.8 FLAPS: 70

ISBN 978-618-205-209-9

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Ο ΤΡΥΦΕΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ

ΟΕΡΝΤ ΚΟΤΖΑΪ