ΤΙΤΛΟΣ
Ο αρκούδος και η μέλισσα
ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ Μαρία Αδάμου
Σ Έ ΙΡΑ
Έφηβική λογοτεχνία [3358] 0523/09 Έ ΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Αριστείδης Καραβίας
Έ ΠΙM Έ Λ Έ ΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ Όλγα Παλαμήδη
LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Παντοπούλου
COPYRIGHT© 2023 Μαρία Αδάμου
ΠΡ ΩΤΗ Έ ΚΔΟΣΗ Αθήνα, Μάιος 2023
ISBN 978-618-205-435-2
ΚΈΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΈΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr| www.ocelotos.gr
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
ΚΕΦΆΛΆΙΟ 1
«Σιγά να μη σκοτιστώ για τις παλιομέλισσές σου», είπε ο Γιώργος ενοχλημένος καθώς περπατούσε για το
σπίτι με την αδελφή του την Άννούλα.
«Μα καλά, δεν κατάλαβες τίποτα απ’ όσα μας είπε ο κύριος Σωκράτης στην παρουσίαση;»
«Δεν με νοιάζει, είναι ασήμαντες· μικρές και αδύνατες, όλη μέρα ζουζουνίζουν, μας ζαλίζουν και είναι άχρηστες».
«Μα…»πήγε να μιλήσει η Άννούλα.
«Ζζζζ, μπζζζ», έκανε τότε μια μέλισσα ορμώντας μέσα
στο σπίτι από την ανοιχτή πόρτα.
«Τώρα θα δεις οι αγαπημένες σου μέλισσες πόσο φοβερές είναι», είπε με θυμό ο Γιώργος και άρχισε να κυνη-
γά τη μέλισσα για να την αρπάξει.
Άυτή όμως, που γρήγορα αντιλήφθηκε ότι βρισκόταν
σε λάθος χώρο αφού δεν υπήρχαν ούτε λουλούδια ούτε φύση, έφυγε αστραπή.
«Μάλλον θα κατάλαβε ότι εδώ δεν τη θέλουν», του
είπε με αγανάκτηση η Άννούλα.
«Ποιος νοιάστηκε! Μάλλον θα φοβήθηκε κι έτρεξε να φύγει. Τα πραγματικά ζώα είναι τα άλογα, οι λύκοι, οι
αρκούδες. Χα! Η αρκούδα, μάλιστα, αυτό είναι ζώο. Να
το δεις και να πεις “αμάν!”. Θηρίο, καταλαβαίνεις; Είναι
τεράστιο. Ζυγίζει δεν ξέρω κι εγώ πόσα κιλά, έχει νύχια, δόντια, μουγκρίζει και χάνονται όλοι από μπροστά της.
Να δω ποια από τις μέλισσές σου μπορεί να συγκριθεί
με την αρκούδα. Άλλά να ξέρεις, ακόμα κι όλα αυτά τα
θηρία προσκυνάνε μπροστά στον άνθρωπο και στην τε-
χνολογία· τις μπουλντόζες, τα τανκς, τα τεθωρακισμένα! Είδες τι μηχάνημα φτιάχνουμε με τον Πέτρο στο μάθημα της Τεχνολογίας;»
«Ναι…» ίσα που πρόλαβε να πει η Άννούλα, αφού τη διέκοψε ξανά ο αδελφός της.
«Θα βάλουμε και τροχούς και προωθητήρα, και θα
ανεβαίνει σε μεγάλη κλίση, και θα έχει και δαγκάνες να σπάζει πέτρες, και θα σκάβει και θα ανοίγει δρόμο απ’
όπου κι αν περνάει. Θα το δοκιμάσουμε πρώτα στην
αυλή του σχολείου και μετά θα το πάμε στο βουνό».
«Εντάξει, τέλειο ακούγεται», συμφώνησε η Άννούλα,
«αλλά δεν γίνεται, πριν φύγει ο ήλιος, να με βοηθήσεις
λίγο με την εργασία μας έξω στον κήπο; Μόνο για λίγο, Γιώργο, έλα, σε παρακαλώ».
«Μα για ποια εργασία μιλάς;» τη ρώτησε εκείνος καθώς έμπαιναν στο σπίτι τους.
«Γεια σου, μαμά, γεια σου, γιαγιά», είπαν και οι δυο τους.
«Μα για τις μέλισσες φυσικά».
«Λέγε εσύ για τις μέλισσές σου», είπε με περιφρόνηση ο Γιώργος, κι έκανε τη μητέρα του να διερωτηθεί τι συμβαίνει.
Τα παιδιά τότε της είπανε τα νέα τους, αλλά και για την εργασία τους για τις μέλισσες.
«Ενδιαφέρον. Άρέσουν και σ’ εμένα αυτά τα περιβαλλοντικά θέματα. Να, σήμερα κιόλας τελειώνω μια
ιστορία που διαβάζω εδώ και καιρό», είπε η γιαγιά, που
καθότανε αμίλητη στην πολυθρόνα της τόση ώρα και άκουγε.
«Τώρα δηλαδή, γιαγιά, διαβάζεις για τα φυτά, το όζον
και το λιώσιμο των πάγων;» ρώτησε ο Γιώργος πειρακτικά.
«Και γι’ αυτά», του απάντησε με σοβαρό ύφος.
«Και για την ανακύκλωση; Τη ρύπανση; Τη βιοποικιλότητα; Και… για τις μέλισσες;» ρώτησε η Άννούλα με ενδιαφέρον.
«Πφφ», έκανε μορφάζοντας με περιφρόνηση ο Γιώργος.
«Και για τις μέλισσες, γιαγιά;» ξαναρώτησε με ενθουσιασμό η Άννούλα.
«Ναι, για όλα αυτά, μα και για άλλα πράγματα», της απάντησε, συνεχίζοντας τη μυστήρια συμπεριφορά της.
«Άς πούμε, για ποια άλλα πράγματα;» ζήτησε να μάθει ο Γιώργος, που άρχισε να του κεντρίζει το ενδιαφέρον η γιαγιά, αλλά έκανε ακόμα τον αδιάφορο.
«Για άγρια ζώα…για αρκούδες και για άλλα πολλά», αποκρίθηκε ήρεμα.
Και τότε και τα δύο παιδιά στράφηκαν με το βλέμμα καρφωμένο στη γιαγιά πρώτα, και μετά αλληλοκοιτάχτηκαν. Η γιαγιά να διαβάζει για άγρια ζώα; Ήθελαν να γελάσουν, αλλά το σοβαρό ύφος της δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολίας ότι έλεγε την αλήθεια και ότι κάτι πολύ
ενδιαφέρον της είχε τραβήξει την προσοχή σ’ εκείνη την εφημερίδα.
«Πες μας, γιαγιά, διάβασε και σ’ εμάς για την αρκούδα», είπανε και οι δυο μαζί.
«Μα όχι τώρα, δεν μπορώ. Άκόμα δεν τελείωσα το
άρθρο που διαβάζω. Μπορείτε, αν θέλετε, να έρθετε να
το διαβάσετε κι εσείς μόλις το τελειώσω».
«Άντε, γιαγιά, τώρα, έχουμε τόσα μαθήματα και εγώ
έχω χορό μετά», επέμεινε η Άννούλα.
«Ναι, κι εγώ έχω προπόνηση, γιαγιά. Σε παρακαλώ, πες μας τι λέει. Σου υπόσχομαι ότι αν μας διαβάσεις λίγα
πράγματα, θα στρωθώ να το διαβάσω ολόκληρο μόνος μου. Και θα κάνω και περίληψη. Σίγουρα θα γράφει πως
μια αρκούδα μπορεί να ξεριζώσει μόνη της έναν ολόκληρο κορμό δέντρου, αλλά και πόσο ψηλή και φοβερή γίνεται όταν σταθεί όρθια στα δυο της πόδια, εεε;»
Η γιαγιά κοίταξε με έκπληξη τον εγγονό της και χαμογέλασε.
«Ωραία τότε. Χρόνο δεν έχουμε, και έχουμε τόσα μα τόσα πολλά να πούμε. Δεν θα μπορέσω να σας τα πω όλα, αλλά θα προσπαθήσω να σας διηγηθώ την κύρια
ιστορία του άρθρου με δικά μου λόγια», συμφώνησε τε-
λικά η γιαγιά.
Κάθισαν σταυροπόδι στα μαξιλάρια και με το βλέμμα
προσηλωμένο στη γιαγιά τους ετοιμάστηκαν ν’ ακού-
σουν την ιστορία. Και εκείνη ξεκίνησε την αφήγησή της
κάπως έτσι…
[...] «Ποιος νοιάστηκε! Μάλλον θα φοβήθηκε κι έτρεξε να
φύγει. Τα πραγματικά ζώα είναι τα άλογα, οι λύκοι, οι αρκούδες. Χα! Η αρκούδα, μάλιστα, αυτό είναι ζώο. Να το δεις και να πεις “αμάν!”. Θηρίο, καταλαβαίνεις; Είναι τεράστιο.
Ζυγίζει δεν ξέρω κι εγώ πόσα κιλά, έχει νύχια, δόντια, μουγκρίζει και χάνονται όλοι από μπροστά της. Να δω ποια από
τις μέλισσές σου μπορεί να συγκριθεί με την αρκούδα. Αλλά
να ξέρεις, ακόμα κι όλα αυτά τα θηρία προσκυνάνε μπροστά στον άνθρωπο και στην τεχνολογία· τις μπουλντόζες, τα
τανκς, τα τεθωρακισμένα! Είδες τι μηχάνημα φτιάχνουμε με
τον Πέτρο στο μάθημα της Τεχνολογίας;»
«Ναι…» ίσα που πρόλαβε να πει η Αννούλα, αφού τη διέκοψε ξανά ο αδελφός της.
«Θα βάλουμε και τροχούς και προωθητήρα, και θα ανε-
βαίνει σε μεγάλη κλίση, και θα έχει και δαγκάνες να σπάζει
πέτρες, και θα σκάβει και θα ανοίγει δρόμο απ’ όπου κι αν περνάει. Θα το δοκιμάσουμε πρώτα στην αυλή του σχολείου
και μετά θα το πάμε στο βουνό».
«Εντάξει, τέλειο ακούγεται», συμφώνησε η Αννούλα, «αλλά δεν γίνεται, πριν φύγει ο ήλιος, να με βοηθήσεις λίγο
με την εργασία μας έξω στον κήπο; Μόνο για λίγο, Γιώργο, έλα, σε παρακαλώ».
«Μα για ποια εργασία μιλάς;» τη ρώτησε εκείνος καθώς
έμπαιναν στο σπίτι τους.
«Γεια σου, μαμά, γεια σου, γιαγιά», είπαν και οι δυο τους. «Μα για τις μέλισσες φυσικά». [...]
ISBN 978-618-205-435-2
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 2106431108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.eu