Het toiletgebouw van Banjaert: Duurzaam maar niet duur

Na grondruil in 1972 werd besloten tot de aanleg van een kampeerterrein. Er is toen heel wat werk verricht. Er moest vanzelfsprekend ook een toiletgebouw komen. In 1974 kreeg de beheercommissie van het stichtingsbestuur te horen dat de bouw moest worden uitgesteld, er was geen geld. Met twee vieze, verplaatsbare toiletunits, werden in 1975 toch 331 overnachtingen geboekt. Eind 1976 kregen we eindelijk toestemming.

De bouw was volledig in handen van vrijwilligers. Vrijmetselaars dus. Veertig jaar later is het gebouw aan vervanging toe. Het ziet er armetierig uit, moeilijk schoon te houden. De indeling is niet van deze tijd. Er zijn nu jaarlijks meer dan tienduizend overnachtingen. De beheercommissie heeft grootse plannen: een nieuw gebouw in de stijl van het nieuwe huis. De architect krijgt opdracht voor een tekening en een berekening. De geschiedenis herhaalt zich: de Stichting wijst het af als te duur.

In die tijd komt er bij ons een nieuwe technisch coördinator, een aannemer. We besluiten tot een intensieve renovatie. Een ‘make-over’, maar dan wel super duurzaam. Martien werkt de plannen uit. De voorzitter, Hanneke, komt op het idee om geld in te zamelen in het kader van ons 80-jarig bestaan. Je kunt 80 eurocent, 80 euro, al de muntjes daar tussenin en biljetten daarboven, sparen. Voor het nieuwe toiletgebouw. Er komt aardig wat geld binnen, maar nog niet genoeg. Het bestuur komt zelf kijken, na een klacht van een kampeerder. Ze komen ook tot de conclusie dat het zo niet langer kan. Ondanks Corona krijgen we toestemming om te beginnen met de bouw, na het seizoen van 2021.

De eerste week mogen de vrijwilligers nog meehelpen. De hele binnenkant wordt gesloopt. Alleen de buitenmuren en het dak blijven staan. Op het dak staan al de heatpipes, die blijven. Zij zorgen met behulp van de zon voor warm water. Na die eerste week gaan de bouwvakkers aan de slag, begeleid door Martien. Hij heeft een nauwkeurige planning gemaakt. Zijn grootste zorg is dat iedereen zich daaraan houdt. De mensen die hij heeft aangesteld hebben duidelijk plezier in hun werk. Het dak wordt voorzien van een dikke isolatielaag, om het ‘s winters warm en vooral ‘s zomers koel te houden. Er komen op verschillende plaatsen lichtkoepels. De muren worden aan de buitenkant eveneens goed geïsoleerd, alvorens er een mantel omheen komt van FSC gecertificeerd hout. Drie wc’s komen aan de buitenkant van het gebouw, aan de binnenzijde is één ruimte voor alle kampeerders: genderneutraal.

Er is ook nog een douche aan de buitenzijde, lekker om onder te staan als je net van het strand komt. Daarnaast is er een locatie voor het wassen van voedsel en voor de afwas. Wassen van kleding is aan de achterzijde, naast het chemisch toilet. Het gedeelte dat voorheen voor de dames was ingericht, daarin is nu het invalidentoilet en de ontmoetingsruimte. We zagen bij de Grutto hoe zo’n ruimte een belangrijke rol vervult in een van onze doelstellingen: NIVON=ontmoeten. Het is echt een gezellige ruimte geworden, maar ook functioneel. Met keukentje, koelkasten, en een lockerkast voor het opladen van mobieltjes, tablets, enz. De vloer van de ontmoetingsruimte heeft vloerverwarming en kan dus ook ’s winters worden gebruikt. De stroom komt op dit moment van het hoofdgebouw, waar het dak vol staat met zonnecellen. Er is nog een overmaat, dus geen reden om ook zonnecellen bij het toiletgebouw aan te brengen.

We hebben voor ons vernieuwde toiletgebouw de volgende naam bedacht: De Schulp. Het is een oud-Hollandse naam voor schelp. Je kunt in je schulp kruipen en er ook weer uitkomen, betoogde Hanneke bij de feestelijke opening op 25 maart van dit jaar. Enkele BHC-leden demonstreerden dit nadat het lint door Nora, de scheidende huishoudelijke coördinator, werd doorgeknipt. Herbert Boerendonk, die namens het bestuur aanwezig was, wist te vertellen dat vijftig jaar geleden de bordjes dames/heren al werden weggehaald in het door de jeugd beheerde Ons Honk. Jan Smolenaars schonk de Banjaert namens het Zeehuis een bezem: heel praktisch in een kusthuis. De vrijwilligers werden nog onthaald op een voorstelling over de schulpvissers en -vaarders. Beroepen die tot halverwege de vorige eeuw werden uitgeoefend. De schelpen werden naar verbrandingsovens vervoerd. De vrijkomende kalk werd gebruikt voor cement. En zo komen we weer op het onderwerp van dit verhaal, de bouw.

Ik heb op andere accommodaties ook toiletvoorzieningen gezien die aan vernieuwing of uitbreiding toe waren. Ik zou zeggen kom gerust eens kijken. We zijn heel trots en leiden je graag rond. Maak gebruik van je vrijwilligersvoucher als je die hebt. Je bent van harte welkom. Dan delen we alle mooie verhalen over duurzaam maar niet duur. •