Column NivonJong: Winterkamperen en hiken door de Belgische wildernis

Winterkamperen en hiken door de Belgische wildernis

Samen met Spring Reizen organiseerde NivonJong een tweedaagse winterhike- en kampeerreis naar de Hoge Venen in België. In dit reisverslag neem ik je mee in ons avontuur door de Belgische wildernis!

Dag 1 — Vlak voor het donker komen wij aan op het kampeerterrein, waar we het maar nét redden om voor het donker onze tent op te zetten. Het begint te regenen en het terrein is binnen de kortste keren veranderd in een modderpoel. Puntje bij paaltje blijkt het beoogde ‘back to basic’ overrated, want wanneer de eigenaar aanbiedt het café voor ons te openen gaan we hier maar al te graag op in. Vele gênante kennismakingsspelen en 30 seconds sessies later zijn we klaar voor onze eerste nacht in onze tent die, ondanks dat het hartje winter is, verrassend warm is.

Dag 2 — Dit optimisme blijkt niet geheel terecht: De nacht is kort en onderbroken, te wijten aan de nachtgeluiden van de Belgische woestenij (lees: vliegtuigen en vrachtwagens). Toch beginnen we vol goede moed aan de eerste dagwandeling van zo’n 23 kilometer. Na een tijd over vlonders brengt het pad ons in een prachtig heuvelachtig bosrijk gebied. Dat de regen, die de hele dag aanhoudt, de paden heeft veranderd in modderpoelen mag de pret niet drukken; een beetje actie in de tent is immers precies wat we wilden! Met een schitterend silhouet van een hert in de schemer, dat na veelvuldig door verschillende camera’s te zijn vastgelegd een hert-vormig bord blijkt te zijn, sluiten we de wandeling af. Na ‘s avonds dankbaar gebruik te maken van de enige drie regenvrije uren rondom het kampvuur gaan we de tweede nacht in.

Dag 3 — Deze wordt een stuk beter doorstaan. De tweede dagwandeling vraagt daarentegen veel van ons: De schoenen zijn nog nat van de dag ervoor en de benen zijn zuur. Van de wandelpaden is, door de combinatie met de zware regenval en het veen, weinig over. De vuilniszakken die ik die bewuste ochtend om mijn voeten heb gebonden om mijn sokken droog te houden verliezen al snel hun functie wanneer ik tot mijn knieën het veen in zak. Één voor één sneuvelen er om mij heen droge broeken. Na uren mijnenvelden van diepe veenplassen, wilde rivieren en glibberige paden te hebben getrotseerd, worden de eerste tekenen van de beschaafde wereld eindelijk zichtbaar. De keurig onderhouden vlonders, vol met casual geklede mensen die zich zichtbaar afvragen waarom wij er bijlopen alsof we zijn opgevoed door wolven, brengen ons terug de beschaafde wereld in. Aan het einde van de middag zetten wij koers naar Nederland. Thuis aangekomen denk ik, tijdens het uitwringen van mijn sokken, moe maar voldaan, terug aan de leuke groep en hoe we, stiekem toch wat onverwacht, een écht Belgisch avontuur hebben mogen beleven.

Karin van Os - Bestuurslid NivonJong