Eerste vrouwelijke voorzitter Cor Berman

Op 30 november, een dag na haar 92e verjaardag, overleed Cor Berman – Klein Obbink. Cor was in de jaren ‘80 de eerste vrouwelijke voorzitter van Nivon. De eerste na zestig jaar mannen.

Cor werd geen voorzitter omdat het wel eens goed was om een vrouw te hebben. Nee, zij werd voorzitter omdat het op dat moment logisch was. Zij was belangrijk voor de vereniging. Het ging haar niet om scoren, mooie nota’s of een imponerend imago, maar om integriteit, om sociaal, rechtvaardig en ethisch handelen. En om het plezier van en de steun aan vrijwilligers.

Cor Berman-Klein Obbink (1929) werd geboren in een arbeidersgezin in Apeldoorn. Haar ouders waren socialist, geheelonthouder en lid van de Rein Leven Beweging. Moeder was naaister; vader kleermaker. Hij zat in het regionaal bestuur van de Nederlandse Vereniging tot afschaffing van alcoholhoudende dranken.. Haar jeugd werd bepaald door de Tweede Wereldoorlog. Ze volgde de HBS in Apeldoorn. Daarna vond vader dat er geld verdiend moest worden. Er was ook nog een zoon die moest studeren en dat werd door hem belangrijker gevonden. Cor werd administratief ambtenaar bij het Ministerie van Oorlog. Ze volgde een secretaresseopleiding en een opleiding voor Documentatie registratuur. Dat archiveren paste goed bij de systematisch aangelegde Cor. Thuis hing de geheelonthouderskalender aan de muur. In 1956 trouwde ze alcoholvrij met Joost Berman. Cor en Joost kregen twee kinderen. Vaak gingen ze met de kinderen naar Natuurvriendenhuizen. Het gezin kwam in Groningen terecht, waar ze actief werden bij de plaatselijke Nivon-afdeling. Joost was een tijdje voorzitter van de afdeling Groningen. De stencils hingen op zolder te drogen aan de waslijn. Ze wandelden ook veel, vaak met wel 50-60 mensen. Tot schrik van de buschauffeur stonden ze soms met z'n dertigen bij een halte. Natuurvriendenhuis de Hondsrug werd een geliefde plek. Cor werd er secretaris van de Beheercommissie. Van daaruit kwam ze terecht in het bestuur van de Stichting Natuurvriendenhuizen. Al gauw reisde ze éénmaal per week van Groningen naar Amsterdam. Vooral het ideaal

om de huizen beschikbaar te houden voor mensen met een beperkt inkomen sprak haar aan. De prijzen dienden zo laag mogelijk te blijven. Haar eerste taak binnen het bestuur was zorgen dat er goed kinderspeelgoed in de huizen kwam en speelvoorzieningen voor buiten. Cor bezette de zetel die voor de Stichting Natuurvriendenhuizen beschikbaar was in het Centraal Bestuur van Nivon. Door haar kwaliteiten kwam ze in het Dagelijks Bestuur. In een interview uit 2017 zegt ze nog steeds van mening te zijn dat op de natuurvriendenhuizen veel zichtbaarder moest zijn waar Nivon voor staat. Destijds gaf ze, samen met een aantal beleidsmedewerkers van het Landelijk Bureau, vorm aan die opvatting door op de Hondsrug een weekend te organiseren over kernwapens.

Een van haar wapenfeiten was de organisatie van landelijke bijeenkomsten tegen de kernwapens. De Natuurvriendenhuizen werden bestempeld tot kernwapenvrije zones. Cor verliet de Stichting en kreeg binnen het bestuur van Nivon de portefeuille Kadervorming. Daar lag haar hart. Toen de toenmalige voorzitter er vrij plotseling mee ophield, moest er een opvolger komen. De andere bestuursleden keken meteen naar Cor. Na enige aarzeling zei ze “ja”. Toen kwam het congres van 1986 waar o.m. over de opheffing van het alcoholverbod beslist werd. Als geheelonthouder vond ze dat lastig. Ook omdat een aantal geheelonthouders als lid bedankte. Maar gezien de maatschappelijke ontwikkelingen voelde ze dat een verbod niet meer in de tijd paste. Onder haar betrokken voorzitterschap werd vorm gegeven aan de belangrijke “Dag voor de vrede”. Een dag met veel bekende sprekers en maar liefst 500 deelnemers. Die dag was de vereniging één. Het doel om door te gaan met het aankaarten van milieukwesties heeft ze tot haar teleurstelling niet kunnen verwezenlijken. Na haar periode als landelijk voorzitter bleef ze nog actief in het Centraal Bestuur, waar ze zich weer ging bezighouden met kadervorming. Dat heeft ze nog een tijd gedaan, totdat Joost ziek werd. Hij zou in 2001 overlijden.

Een aantal jaren geleden sprak Cor op een Vrouwencursusweek. Ze vond het fijn dat die Cursusweken goed lopen. "Het is belangrijk dat wij elkaar als vrouwen steunen, want er is op een bepaalde manier nog steeds achterstand”, sprak ze. Terugkijkend op haar tijd bij Nivon zei ze in 2017: “Wat zijn er toch een heleboel geweldige mensen. Wat verrijkt dat je leven. Ik heb er geleerd hoe je kunt leven en ik zag zoveel levensvreugde bij hele simpele dingen.” Het Nivon heeft in haar geschiedenis gebruik kunnen maken van de kwaliteiten van veel belangrijke en bijzondere mensen. Daarbij behoort zeker Cor Berman.