ΤΟΠΙΚΗ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ - ΤΕΥΧΟΣ 353 - ΑΠΡΙΛIΟΣ 2018 - ΤΗΛ.: 210 9351108 - EMAIL: INFO@ NSONLINE.GR - WWW. NSONLINE.GR
ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΣΤΟΝ ΑΚΑΛΥΠΤΟ Πολλά γράφτηκαν και ακούστηκαν για το μωρό στον ακάλυπτο. Εν συντομία μια νεαρή γυναίκα τη σήμερον ημέρα, στη Νέα Σμύρνη: 1. Έμεινε έγκυος, γιατί δεν χρησιμοποιούσε τις σύγχρονες αντισυλληπτικές μεθόδους. 2. Κράτησε ένα μωρό που δεν σκόπευε να κρατήσει, επειδή ήταν καρπός έρωτα και δεν προέβη σε άμβλωση. 3. Κατάφερε να κρατήσει 9 μήνες την εγκυμοσύνη της κρυφή απ’ όλους. 4. Γέννησε μόνη στη μπανιέρα του σπιτιού της. 5. Πέταξε το μωρό από το παράθυρο στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας της. Πολλά τα ερωτηματικά, μεγάλη η φρίκη. Αυτό που προκύπτει από τις καταθέσεις, είναι πως όλα έγιναν υπό
την επήρεια κάποιου τεράστιου φόβου. Η νεαρή φοβόταν κυρίως την αντίδραση της μητέρας της. Η οποία μητέρα, ζώντας στο ίδιο σπίτι με την κόρη της, δεν πήρε χαμπάρι πως ήταν έγκυος.
λάκις. Πιθανώς αυτή η κοπέλα να φαντάζει σε πολλούς ως αιμοσταγής δολοφόνος, αλλά ήταν κι αυτή θύμα των καταστάσεων -πάντα οι θύτες έχουν υπάρξει προηγουμένως θύματα (βλ. άρθρο σελ. 10).
22 χρονών δεν είσαι και τόσο μικρή, είσαι ενήλικη, φέρεις θεωρητικά το βάρος των ενεργειών σου. Όμως απ’ ό,τι καταλαβαίνω, η κοπέλα αυτή δεν ήταν στ’ αλήθεια 22, ήταν γύρω στα 12. Κάποιος την είχε κρατήσει ψυχολογικά στα 12: φοβισμένη, ανενημέρωτη, ανώριμη και μόνη…
Τέλος, έχω την αίσθηση πως όλες της τις ενέργειες τις κάλυπτε η σκιά κάποιας «αμαρτίας», που όφειλε να μείνει ανομολόγητη. Κι αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα… Η ανατροφή με ιδέες ηθικά ξεπερασμένες, που δυστυχώς έχουν κάνει μεγαλοπρεπή επιστροφή στην ελληνική κοινωνία. Μαζί μ’ εκείνο το περίφημο «Τι θα πει ο κόσμος;»… Η κοπέλα γεννούσε στη μπανιέρα της φοβούμενη πρωτίστως μην τυχόν και την ακούσει κανένας γείτονας! Τελικά το έμαθε όλη η Ελλάδα...
Κι αυτός ο κάποιος ήταν μάλλον η μητέρα της, γιατί αυτή τη μεγάλωσε. Μια μητέρα χωρισμένη, που απ’ ό,τι πάλι καταλαβαίνω, ήταν κι αυτή ψυχολογικά αδύναμη να μεγαλώσει ένα παιδί. Ο δε πατέρας ήταν απών. Πράγμα πάρα πολύ συχνό. Γνωρίζω πολλούς χωρισμένους άντρες, που δεν δίνουν δεκάρα για τα παιδιά τους –κυριολεκτικά και μεταφορικά. Γνωρίζω και πολλές χωρισμένες μητέρες που εκδικούνται τους πρώην άντρες τους στερώντας τους την επαφή με τα παιδιά. Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβαινε σ’ αυτήν την περίπτωση, πάντως η κοπέλα ένιωθε προ-φανώς πως δεν υπήρχε πατέρας να της συμπαρασταθεί. Ούτε μάνα. Ούτε φίλοι. Ούτε κανένας. Η αίσθηση της ψυχικής απομόνωσης μπορεί να σε φέρει ακόμα και στο σημείο της τρέλας. Έχει αποδειχθεί πολ-
Πολλές οι παράμετροι και μπερδεμένες… Φυσικά και θα πληρώσει για την απονενοημένη ενέργειά της. Ήδη η ζωή της έχει καταστραφεί. Όμως αυτό είναι το ζητούμενο; Η τιμωρία; Ή μήπως να κατανοήσουμε εις βάθος τι έφταιξε και να προσπαθήσουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι να είμαστε ενεργά δίπλα στους ανθρώπους που μας χρειάζονται; Με ενσυναίσθηση, με κατανόηση, με επιείκεια; Και να μάθουμε να ζητάμε βοήθεια όταν εμείς τη χρειαζόμαστε;
Ολόκληρο το χρονικό στη σελ. 3